Afbeelding
In de komende weken vieren we dat 70 jaar geleden het fascisme werd verslagen. Tenminste zo wordt het ons verteld in de media en via de overheid. Maar het begint er steeds meer op te lijken dat we ons af moeten vragen of het fascisme in 1945 eigenlijk wel werd verslagen.
Het Hitler fascisme zoals dat zich vanaf 1933 als staatsvorm presenteerde werd verslagen, daar bestaat geen twijfel aan. Deze vorm van het fascisme werd grotendeels door de Sovjet Unie vernietigd, dat reusachtige offers bracht om niet alleen het eigen land, maar ook de rest van Europa van de bruine pest te bevrijden. Als er een land het recht heeft om deze overwinning groots te vieren is het wel Rusland. Hoe daar nu in Europa naar wordt gekeken komen we zo op terug.

Maar een veel belangrijker vraag is of de fascistische ideologie ooit wel verslagen werd. Op deze vraag moeten we helaas ontkennend antwoorden. De fascistische ideologie is nooit echt weggeweest. Het werd alleen een tijdje opgeborgen in de voorraadkast van het kapitalistische systeem. De geschiedenis van na 1945 spreekt wat dat betreft boekdelen. Terwijl de Sovjet troepen van het Rode Leger nog bezig waren om de rode vlag van de overwinning in Berlijn te planten waren de westerse geallieerden en anderen al bezig om de voor hun bruikbare stukken van de Hitler machine weg te slepen. Een paar voorbeelden: het Vaticaan zorgde er voor dat vele Nazioorlogsmisdadigers naar Zuid Amerika konden verdwijnen. Ze kregen geld en valse papieren zodat ze aan de woede van de volkeren konden ontsnappen. Voor deze criminele gang van zaken heeft de katholieke kerk nooit haar verontschuldigingen aangeboden nog is er een echte verklaring afgelegd. Men is nog steeds bezig om het oorlogsverleden van deze kerk in de doofpot te stoppen.

Zij waren echter niet de enige; de Amerikanen sleepten een aantal nazi wetenschappers naar het zogenaamde "land of the free", waar zij aan de wieg stonden van de Amerikaanse atoomwapens en het VS ruimteprogramma. Wat deze wetenschappers met hun kennis onder Hitler hadden gedaan kon de Amerikanen weinig schelen. Op zich niet zo verwonderlijk want de Amerikaanse elite had al voor de oorlog miljoenen in de Hitler partij geïnvesteerd en de Amerikaanse ponskaarten van IBM speelden een doorslaggevende rol in de Holocaust. Voor deze twee laatste zaken heeft nooit iemand voor een rechtbank gestaan. Sterker nog; de grootste investeerders in Hitler, de familie Bush, mocht later twee Amerikaanse presidenten leveren. We weten intussen dat "land of the free" betekend; vrij om uit te buiten, te vernietigen en te onderdrukken.


Commentaar: Ook wel Operation Paperclip genaamd: het programma van het Office of Strategic Services (OSS en de voorloper van de CIA) om Nazi's naar de VS te halen en te voorkomen dat bepaalde wetenschappelijke kennis in de handen van de Sovjets zou vallen.

Zie ook: These 5 corporations helped carry out the Holocaust


Maar ook in Europa werd er gebruik gemaakt van de nazimisdadigers, en alleen de kopstukken kwamen voor het internationale gerechtshof. Vele voormalige SS en Gestapo functionarissen konden zo aan de slag bij de westerse geheime diensten en politieorganisaties. Men had vooral interesse in hun ervaringen met het vervolgen van communisten. Dat zou immers in de al snel naderende Koude Oorlog goed van pas komen. In West Duitsland konden voormalige Hitlerbeulen weer gewoon aan de slag op sleutelposities. Pas vele jaren later werden er een aantal ontmaskerd, meestal als ze al geen rol van betekenis meer hadden. De West Duitse autoriteiten beweerde altijd structureel jacht te maken op oorlogsmisdadigers, maar bijna niemand werd werkelijk aangeklaagd. Het proces is zo lang uitgesmeerd dat zelfs nu nog figuren van in de 90 voor rechtbanken moeten verschijnen, terwijl hun misdaden al in 1945 bekend waren. In deze gevallen maalde de gerechtelijke molens niet alleen langzaam, ze maalde helemaal niet of nauwelijks. Dit leidde tot grote woede en frustratie onder overlevenden van de vervolgingen en verzetsmensen.

Ook in Nederland werd maar een beperkt aantal oorlogsmisdadigers werkelijk bestraft. Een van de smerigste SD'ers, Willy Lages, kreeg zelfs gratie omdat de toenmalige koningin Juliana zich voor hem had ingezet. Als er een van de nazimisdadigers de kogel verdiende, dan was het Lages wel. Maar hij mocht rustig naar Duitsland vertrekken omdat hij zich zogenaamd had bekeerd en een slechte gezondheid had. Die gezondheid ging meteen met sprongen vooruit toen hij eenmaal de grens was gepasseerd en in zijn oude heimat terug was. Over de zuiveringen van na de oorlog zullen we het maar helemaal niet hebben. Dat is en blijft een zwarte bladzijde in de geschiedenis.

Nu zal men denken dat dit allemaal in het verleden is en dat we vooruit moeten kijken. Maar als we dat doen wordt het beeld niet bepaald prettiger. In Duitsland, ooit de bakermat van het Hitler fascisme, trekken extreem rechtse bewegingen als Pegida weer duizenden aanhangers. Daarnaast neemt het aantal neonazi aanslagen op asielzoekersverblijven en kantoren van partijen als Die Linke, met de dag toe. Hetzelfde geldt voor mishandelingen en bekladdingen, dit laatste ook van oorlogsmonumenten en voormalige concentratiekampen. In sommige gebieden voeren bendes neonazi's een waar schrikbewind uit, gebruikmakend van angst voor bedreigingen en mishandelingen. Daar is de nazi ideologie dus zeker niet verslagen.
Afbeelding
Fascisme in Oekraïne
Maar dat is nog lang niet alles. In de Oekraïne is het fascisme weer onderdeel van de staatsideologie, in de Baltische staten mogen SS veteranen als helden marcheren en in steeds meer landen winnen fascistische partijen aan steun. Kortom; het fascisme is weer openlijk terug in Europa na jaren van semi-ondergronds gewroet. Dat kan ons alleen maar laten concluderen dat weliswaar het staats fascisme van Hitler 70 jaar geleden verslagen werd, maar zeker niet de ideologie die ons allemaal iedere dag meer bedreigd. En waar we ons opnieuw tegen moeten wapen. Het weer oplevende fascisme vindt opnieuw zijn steun en zijn kapitaal in Amerika. Dat gaat zelfs zo ver dat Washington druk zet op sommige Europese landen om monumenten die herinneren aan de overwinning van het Rode Leger in 1945 te verwijderen.

Gelijktijdig weigeren westerse leiders deel te nemen aan de Overwinningsparade in Moskou op 9 mei. Zogenaamd als gevolg van de situatie in de Oekraïne, maar in werkelijkheid is het onderdeel van de Amerikaanse oorlogspolitiek tegen Rusland. Is het een schande dat de westerse leiders, die in feiten hun bestaan aan het Rode Leger te danken hebben, weigeren naar Moskou af te reizen? Ja, dat is een schande, want zonder de enorme offers van het Rode Leger en het Russische volk zouden de nazi's nooit verslagen zijn. Toch maken de mensen in Rusland zich niet echt druk om de westerse houding. Ze zien het heel eenvoudig: "wie wil komen is welkom, maar wie niet wil komen blijft maar weg. Het is ons feest en dat laten we door niemand verstoren."

Gelijktijdig zijn ze klaar voor een Amerikaanse aanval, mocht die komen. Niemand heeft illusies op dat gebied.

Afbeelding

Binnen heel kort zullen we allemaal moeten kiezen. Kiezen tussen het Amerikaanse imperialisme dat het fascisme als een vast onderdeel in zich draagt, en een andere pluriforme wereld waarin geen enkel land domineert en de volkeren hun eigen route kunnen kiezen. Dit laatste is het beleid van Rusland, dat niet accepteert dat de Amerikaanse overheid de wereldbevolking tot slaven van de VS belangen maakt.
We kunnen hier als antifascisten alleen nog maar aan toevoegen dat voor ons de keuze niet moeilijk zal zijn.