Afbeelding
In theorie misschien...
Nu dat premier Alexis Tsipras heeft opgeroepen tot vervroegde verkiezingen, is de groei van de volksopstand in Griekenland verlaagd, althans in zijn huidige vorm. Zelfs voordat Syriza - misschien wel de eerste echte linkse regering in Europa sinds Spanje pre-WO2 - aan de macht kwam in Griekenland in januari van dit jaar, hadden de centrale machten van de EU hun messen voor hen klaarliggen.

Onmiddellijk na de overwinning van Syriza in de stemhokjes, begonnen de eurocraten met het afsluiten van de kasstroom uit de Europese Centrale Bank naar de Bank van Griekenland. Ze startten ook een aanhoudende campagne van 'kapitaalvlucht', waarbij miljarden euro's aan de Griekse economie werden onttrokken, en hierdoor particuliere beleggers aanmoedigden om dit voorbeeld te volgen. Vervolgens hebben ze de 'kapitaalcontroles' aangelegd, zogenaamd om de kapitaalvlucht die zij zelf veroorzaakt hebben te dempen, en die het te verwachten effect had van het verhogen van de totale uitstaande schuld van Griekenland met een derde tot een onbetaalbare 312 miljard euro. De Griekse economie is 30% gekrompen sinds het voor het eerst in recessie verkeerde 8 jaar geleden, een terugval die erger is - in zowel de duur en diepte - dan de Amerikaanse Grote Depressie van de jaren dertig.

Gedurende deze campagne van financieel terrorisme, hebben de Eurocraten alle inspanningen van de Griekse regering om hervormingen uit te voeren die het lijden van het Griekse volk zou verlichten en hun economie productiever zou maken tegengewerkt of anderszins gedwarsboomd. Zij deden dit omdat ze ernaar streefden om het land op de knieën te dwingen, vervolgens talloze bezuinigingsmaatregelen in te voeren die de Griekse regering nu - in een klap, en zonder weerstand - heeft geaccepteerd. Voor degenen onder u bekend met Naomi Klein's Shockdoctrine; dit is een economische shock therapie 101: "Alleen een crisis - werkelijk of vermeend - produceert echte verandering," zei monetaristische schizoïde-in-chief, Milton Friedman. Tijdens het proces, is het idee dat de EU gebaseerd is op sociale rechtvaardigheid en solidariteit ontmaskerd als niets meer dan een manipulatieve en cynische retoriek. De Europese centrale machten streefden ernaar om Europa's perifere lidstaten op de hoogte te brengen van de echte regels die de EU besturen: 'Wij regeren, u gehoorzaamt. Wij plunderen, u onderwerpt zich aan ons.'

Tijdens de crisis, brachten de dappere Grieken herstelbetalingen van de nazi-tijdperk oorlog ter sprake, en spraken zich uit tegen anti-Russische sancties, maar op geen enkel moment hebben ze openlijk een 'Grexit' genoemd; geruchten in die richting kwamen altijd van de eurocraten en de bankiers. Net als dat een psychopaat zijn prooi hersenspoelt, schilderden ze Grexit af als een nachtmerrie-scenario, en gebruikten het vervolgens als pressiemiddel om de Griekse bevolking te terroriseren en hun leiders 'mentaal te waterboarden'.

De Griekse regering heeft echter kort nagedacht over wat te doen in een dergelijk 'worst case' scenario, maar de halfslachtige aard van hun plannen in die richting is de duidelijkste indicator dat zij vastbesloten waren om in de EU en de eurozone te blijven, en het te transformeren van binnenuit. Niet verrassend kwam de impuls hiervoor van de voormalige minister van Financiën Yanis Varoufakis, die, toen hem gevraagd werd of ze voorbereidingen hadden getroffen om de euro te verlaten, zei dat zijn regering het had besproken en:
"als ze durven onze banken te sluiten, wat ik beschouwde als een agressieve zet van ongelooflijke potentie, moeten we agressief reageren maar zonder het punt te passeren waarop geen terugkeer meer mogelijk is. We moeten onze eigen schuldbekentenissen uitgeven, of zelfs ten minste aankondigen dat we onze eigen euro-gedenomineerde liquiditeit uitgeven; en we moeten controle nemen over de Bank van Griekenland. Dit was het drieluik, de drie dingen waarmee we moeten reageren dacht ik als de ECB onze banken stillegt."
Een (boven)natuurlijke samenzwering

Afbeelding
'Betekent dit dat we geen vrienden meer zijn?'. Nederlandse Min. van Fin. en Eurogroep voorzitter, Jeroen Dijsselbloem, geeft een misgunde handdruk aan voormalige Griekse Min. van Fin. Yanis Varoufakis
Hoewel de schuldeisers en de obligatiehouders van de zogenaamde Griekse 'schuld' beschermd zijn door anonimiteit, zijn er lijsten gelekt aan Duits onderzoeksjournalist Harald Schumann, maker van twee uitstekende documentaires: On the Trail of the Troika (2015), en The Secret Bank Bailout (2013). De grootste ontvangers van deze miljardenzijn de bekenden van de financiële wereld - Rothschild, BNP Paribas, Deutsche Bank onder andere. De reden waarom niet kan worden toegestaan dat deze zombie-banken falen is omdat het gerechtelijke proces van ontdekking, dat een dergelijke gebeurtenis zou vergezellen, een netwerk van omkoping, corruptie en vriendjespolitiek tussen haute finance, nationale banksectoren, en nationale overheidsfunctionarissen zou openbaren.

Dit is de reden waarom, volgens Varoufakis, Juncker zei: "We kunnen de systemische crisis niet oplossen en aan de macht blijven." Of je nu gelooft dat het hier gaat om een samenzwering of dat het 'gewoon de natuurlijke gang van zaken' is, de interesses van politieke dieren zoals Juncker en de financiële aasgieren komen op hechte manieren via netwerken verspreid over heel Europa samen. Beschouw deze passage uit Political Ponerology:
In elke samenleving zijn er mensen waarvan de basisintelligentie, het natuurlijke psychologische wereldbeeld en het moreel redeneren zich verkeerd hebben ontwikkeld. Bij sommige van deze personen ligt de oorzaak in henzelf, anderen waren als kinderen onderworpen aan psychologisch abnormale mensen. Het begrijpen van maatschappelijke en morele kwesties is bij zulke mensen anders, zowel vanuit het natuurlijke als het objectieve gezichtspunt; ze vormen een destructieve factor voor de ontwikkeling van de samenleving haar psychologische begrippen, maatschappelijke structuur en binnenlandse banden.

Tegelijkertijd doordringen zulke mensen met gemak de maatschappelijke structuur via een wijdvertakt netwerk van onderlinge pathologische samenspanning dat niet goed is aangesloten op de belangrijkste maatschappelijke structuur. Deze mensen en hun netwerken nemen deel aan het ontstaan van dat kwaad dat geen enkele natie spaart. Deze substructuur brengt verlangens voort naar het verwerven van macht en het opleggen van iemands wil aan de samenleving - iets wat ook vaak daadwerkelijk is gebeurd, in diverse landen, nu en in het verleden.
In de wiskunde is 'ramificatie' een geometrische term voor 'vertakking'. Het is een passende term in deze context omdat het de onderlinge verbondenheid tussen financiële speculanten, Eurocraten, en clandestiene militaire-inlichtengendienst netwerken omvat, zonder dat er noodzakelijkerwijs een opzettelijk linking-up van bewuste coördinatie tussen alle, of zelfs de meeste van hen, is. Net als een 'kunstmatig neuraal netwerk' gebruikt in statistische modellen, kunnen we netwerken van mensen bedenken - sommigen expliciet gebonden aan elkaar via samenzweringen, anderen slechts losjes gebonden via wederzijds eigenbelang - die "de belangrijkste sociale structuur" overlappen en doordringen; dat wil zeggen, de legitieme en productieve sociale economie waarin de massa's van gewone mensen wonen, werken en normale relaties ontwikkelen.
Afbeelding
Vertakte netwerken van vectoren die elkaar versterken, die zich voeden met het menselijk super-organisme
Varoufakis vs de Minotaurus

Afbeelding
'Het is geen fascisme als wij het doen'
Toen de willekeurige 30 juni 'reddingsplan deadline' naderde en premier Alexis Tsipras de technocraten verbaasde door een referendum aan te kondigen over het al dan niet accepteren van hun eisen, legden ze effectief wel Griekse banken stil, maar de Griekse regering had niet het drieluik van Varoufakis uitgevoerd. Als je het nog niet hebt gelezen, hier is het interview van Yanis Varoufakis met de New Statesmen, dat plaatsvond nadat hij ontslag had genomen en voordat de 'deal' plaatsvond in Brussel op 12 juli.

Gevraagd om zijn ervaring met Europese Unie-niveau bijeenkomsten te delen, zei Varoufakis dat het "erger was dan hij dacht", dat Eurocraten, premiers en ministers van Financiën een "volledig gebrek aan democratische scrupules" hebben. Varoufakis vertelde hoe anderen hem glazigaankeken toen hij de kale feiten van de Griekse situatie aan hen uitlegde, "alsof je niet gesproken had." Alhoewel het je vergeven kan worden als je aanneemt dat ze niet begrepen wat Varoufakis zei, of dat ze niet wilden horen wat hij te zeggen had, verduidelijkte hij dat, af en toe, als ze "achter de borstwering van de officiële lijn" kwamen, "ze me in de ogen keken en zeiden: 'Je hebt gelijk in wat je zegt, maar we gaan je toch verpletteren.'"

Varoufakis heeft op een gegeven moment juridisch advies gezocht nadat de 'Eurogroep' voorzitter - Nederlandse minister van Financiën Jeroen Dijsselbloem - met de conventie brak om een communiqué te verkondigen zonder dat alle eurozone ministers van Financiën aanwezig waren. Varoufakis werd verteld; "de Eurogroep bestaat wettelijk niet", dus kon hij geen bezwaren hebben tegen wat ook zijn dominante leden besloten hebben. Bevestigend wat iedereen weet over de staat van 'democratie' in de EU, maar wat de mainstream media probeert te bedekken, zei Varoufakis dat de 'Eurogroep'
"aan niemand verantwoording verschuldigd is, gezien het feit dat het wettelijk niet bestaat. Er worden geen notulen gehouden; en het is vertrouwelijk. Dus geen enkele burger zal ooit weten wat er binnenskamers is besproken. Dit zijn beslissingen voor zo goed als leven en dood kwesties, en geen enkel lid hoeft zich te verantwoorden aan wie dan ook.
Dijsselbloem die de bijnaam 'Mr. Euro' heeft - is een brave loopjongen van het EU project, een volbloed technocraat die het kaalplukken van Cyprus in 2013 overzag, toen zijn regering werd verteld: "U gaat hiermee akkoord, of u gaat de eurozone uit." De trojka dwong de Cyprioten, terwijl ze financieel onder schot werden gehouden, om 6 miljard euro van bankrekeningen van Cypriotische deposanten naar een van de Griekse zombie banken over te maken, die dus 'wonderbaarlijk' 's nachts op actief werd gezet, waarbij het van 'failliet' naar 'rendabel' ging. Dijsselbloem waarschuwde toen dat "Cyprus gebruikt kon worden als het model voor toekomstige reddingsplannen."

Afbeelding
Andere openbaringen van Varoufakis maken het glashelder dat Duitsland - in de vorm van de Duitse minister van Financiën Wolfgang Schäuble - verantwoordelijk was voor de gehele procedure, en dat de Europese Unie vandaag de dag een door en door Duits-gecontroleerd instituut is. Wanneer 'old ironsides' Wolfgang zei 'springen', wisten alle aanwezigen dat het enige antwoord daarop was: 'hoe hoog?'

Terwijl de Europese media de laatste 6 maanden leugens verspreidden over de Griekse 'onverzettelijkheid', 'crisisdiplomatie' en 'terughoudendheid te onderhandelen', laat Varoufakis zien wat er werkelijk gebeurde, namelijk dat de bankiers, via de EU-ECB-IMF 'trojka', het hard speelden vanaf het moment dat Syriza werd verkozen - door het rekken, blokkeren, of simpelweg negeren van alle voorstellen (waarvan de meesten overduidelijk conservatief en ogenschijnlijk in lijn met de wensen van de schuldeisers waren) die door het Griekse onderhandelingsteam werden voorgelegd.

Waarom zouden ze dit doen als ze er zo op gericht zijn hun geld terug te winnen, en ervoor te zorgen dat de Griekse regering Griekse instellingen 'hervormt'?

Omdat de Eurocraten nul interesse hadden in de onderhandelingen. ZIJ waren het die tijd aan het rekken waren om precies het scenario teweeg te brengen waarmee Grieken vandaag de dag te kampen hebben: een staat van economische bezetting, onder aanval van financiële terroristen. Varoufakis was duidelijk: "We zijn in de val gelokt." Oké, maar toch, waarom regionale, en mogelijk wereldwijde, economische gevolgen van de schok van een 'Grexit' riskeren? Omdat de Criminele Klasse het op een regimeverandering in Griekenland heeft gemunt, en de regimeverandering die zij willen is niet alleen een verandering van de wacht door "die twee communisten, Tsipras en Varoufakis te verwijderen", maar een letterlijke verandering van het regime in Griekenland: het Griekse volksverzet tegen 'bezuinigingsmaatregelen' te breken.

Moskou of naar de knoppen?

Kort nadat Syriza verkozen werd begonnen verhalen te verschijnen in de westerse financiële pers over de 'alarmerende connecties met Rusland' van de nieuwe Griekse regering. Hun nieuwe minister van Buitenlandse Zaken Nikos Kotzias had academische connecties met Aleksandr Dugin, de ideologische leider van de Euraziatische Beweging, een personage zo verguisd in westerse politieke kringen waarbij de woede van het scherm spat bij het lezen van tirades over zijn zogenaamde 'neo-fascistische, nationalistische bolsjewistische ontwerpen om Amerika te vernietigen en de hele wereld over te nemen.'

Wat die twee ook hebben besproken voordat Syriza aan de macht kwam, is er geen reden om te twijfelen dat de omvang van het recente Grieks-Russisch 'plotten' op regeringsniveau beperkt was tot de bespreking van sancties en de bilaterale handel, met inbegrip van de uitbreiding van de Turkse Stream gaspijpleiding in Griekenland. Uiteindelijk, wat Poetin te zeggen had over de zaak... was alles wat er te zeggen valt over de kwestie:
"Griekenland is een lid van de EU en ... voert ingewikkelde onderhandelingen met haar partners. De heer [Alexis] Tsipras vroeg ons niet om hulp. En in het algemeen, is het begrijpelijk omdat de getallen [van de Griekse schuld] hoog zijn. "
Er was niets dat Poetin kon doen om Griekenland 'te redden'. De 'voor de hand liggende' oplossing aangeprezen door sommige commentatoren - het verlaten van de eurozone, het overschakelen naar de drachme, het zoeken van financiële steun bij Rusland/BRICS, en lid te worden van de Euraziatische Economische Unie - vergt lange-termijn denken en plannen, en vakkundig oordeelkundige uitvoering. En nee, Griekenland kon niet solo gaan door een 'IJslandje te doen'. De tijd om dat te doen was in 2010, voordat Griekenland eigenaarschap van de schuldenlast accepteerde. Maar zelfs dan, zou het geen gemakkelijke keuze zijn geweest voor Syriza's voorgangers. Griekenland, in tegenstelling tot IJsland, is volledig binnen de EU en NAVO geïntegreerd, op financieel, economisch en militair gebied. Het was niet in staat om te vertrekken, omdat, had het dat wel gedaan, dan zou Duitsland en elke financiële speculant daarbuiten de Griekse economie stuk voor stuk verscheurd hebben.

Putin and Tsipras
Poetin en Tsipras
Er deden een aantal geruchten de ronde over Grieks-Russische 'deals' tijdens de crisis. Onder hen is de bewering dat de Griekse regering Moskou gevraagd had voor $10 miljard om een terugkeer naar de drachme te financieren, een verzoek dat vermoedelijk enkel in de nacht van het referendum werd afgewezen. Een ander verhaal heeft een element van de Syriza partij, toen bekend werddat Tsipras had gekozen om zich over te geven aan Duitsland, dar kortstondig overwoog om de gouverneur van de Griekse centrale bank onder huisarrest te plaatsen, de kluizen van de centrale bank te legen, en dan pas om hulp te vragen (vermoedelijk als 'borg' voor hun coup).

Klaarblijkelijk, is er niets van dat al gebeurd. Varoufakis is sindsdien in de openbaarheid getreden met gedetailleerde rampenplannen die hij had opgesteld te elfder ure om voor te bereiden in het geval dat Griekenland uit de eurozone gedwongen zou worden - of Tsipras die besloot om de strijd tegen de trojka voort te zetten, welke van de twee zich als eerste zou voordoen. Hiervoor, is Varoufakis beschuldigd van verraad, een belachelijke beschuldiging op het eerste gezicht, maar waar een kern van waarheid in zit: de Griekse staat was - en bevindt zich nog steeds - effectief in 'een staat van coup d'état (staatsgreep)', dus als zijn leiders grote stappen wilden nemen, moesten ze doen wat Varoufakis had voorgesteld en zulke maatregelen nemen zoals het hacken van hun eigen fiscale systemen om de controle van de echte coupplegers in Brussel en Berlijn terug te nemen. Maar eenmaal Tsipras besloten had om zich over te geven en Varoufakis ontslag nam, was Griekenland's zwanenzang van protest voorbij.

Ik denk dat de reden waarom Tsipras het opgaf, terwijl hij een sterkere hand leek te hebben dankzij een succesvol resultaat van het referendum tegen EU-austeriteit, en al zes maanden het uithield, was omdat hij geen andere (humanitaire) optie had. Elke overhaaste beslissing op dat moment zou alleen een 'kleuren-revolutie' teweeg hebben gebracht voor de gewone Grieken, en hoofdpijn voor Moskou op een moment dat zijn strategie ten aanzien van het door de VS-bezette Europa - voor zover het kan worden onderscheiden - is om het zo lang mogelijk uit te houden totdat tot Berlijn zijn gebondenheid met Washington zou overwegen.

Een soort coup?

Afbeelding
Het Griekse verzet vocht tegen de nazi's tijdens WO2 om daarna te worden verraden en vermoord door de Britten
Als we kijken naar het historische patroon van de reactionaire krachten over post-WO2-Europa die ofwel werden opgericht door of ondergebracht bijeen NAVO-CIA-MI6 militaire inlichtingendienst structuur, en wiens gemeenschappelijke richtlijn was om trends in de richting van de linkse regering te ondermijnen (onder het mom dat een dergelijke regering de facto onder controle van Moskou was), dan kunnen we ons afvragen of deze situatie, waarin een echte linkse Europese regering de ontwikkeling van vriendschappelijke betrekkingen met Rusland tentoonstelde, een duidelijke uitnodiging presenteert voor die machtsstructuur om heimelijk te reageren met een vorm van geweld.

Griekenland heeft maar al te levendige herinneringen aan contrarevolutionaire krachten die democratische expressie onderdrukken. Toen de Britten een populaire Griekse opstand in 1944 verpletterden, deden ze dat door een rechtse militaire brigade te creëren (buiten het populaire anti-nazi, volontair verzetsleger, EAM om) die de burgeroorlog won en de basis vormt van het huidige reguliere Griekse leger. Toen Griekenland lid werd van de NAVO in 1952, maakte de CIA de Griekse Special Forces (de LOK Mountain Raiders) het NAVO 'blijf-achter' geheim leger van het land, en zetten ze het in tijdens een militaire staatsgreep in 1967.

Zou het kunnen dat Tsipras verteld werd of aangegeven werd - misschien wel in duidelijke bewoordingen, maar meer waarschijnlijk door 'gefluister in de wind' - dat bloedige chaos zou ontstaan als Syriza zich niet zou terugtrekken? Er wordt gespeculeerd, op basis van rapporten dat het Griekse leger op 5 juli - referendum dag - op standby was gezet in een nogal onheilspellend operatie getiteld 'Operation Nemesis', als een Maidan-achtige confrontatie over Athene hing zoals het spreekwoordelijke zwaard van Damocles:
'Grieks leger en de politie bereiden zich voor op straatgevechten'
Britse Sunday Times, 5 juli 2015


Griekse veiligheidstroepen hebben een geheim plan opgesteld om het leger in te zetten, naast de speciale oproerpolitie, om mogelijke onrust na het referendum vandaag over de toekomst van het land in Europa tegen te gaan.

Het heeft de codenaam Nemesis, en voorziet in het patrouilleren door troepen in grote steden als er op grote schaal en langdurig overlast is.

Het Griekse leger heeft lang betrokkenheid bij de politiek vermeden, maar de inzet van troepen om onrust tegen te gaan ligt uiterst gevoelig in een land met een geschiedenis van militaire staatsgrepen.

Verscheidene ministers in de linkse regering van Alexis Tsipras, een aantal van hen bestaande uit voormalige communisten, uitten hun verontwaardiging toen hen verteld werd over het voorstel tijdens een ministerraad op 26 juni, uren voordat hij de stemmingen bekend had gemaakt.
In de Griekse mythologie, volgt 'Nemesis' op 'hybris', dus was dit een nauwelijks verholen dreiging van vergelding tegen Syriza's 'hybris' voor het zich verzetten tegen de geldmeesters? Om de kans daarop in te schatten, zouden we de omstandigheden achter de operatie moeten weten. Zoals werd gemeld, is er geen reden om te denken dat het niet gesanctioneerd was door Tsipras als voorzorgsmaatregel tegen een uitbraak van rellen - of ze spontaan optraden of met hulp van buitenaf of subversieve krachten. In dit geval, militaire- en veiligheidsdiensten op alert zetten is zeker een maatregel om omstandigheden die tot een staatsgreep leiden te verijdelen, niet om ze aan te zetten.

Toch zijn er een aantal indirecte gegevens (het is geen 'bewijs') van subversieve krachten aan het werk op de achtergrond.
  • De dag nadat Syriza werd verkozen, stortte een Griekse F-16 straaljager neer bij het opstijgen op Los Llanos militaire basis tijdens een NAVO militaire oefening in Albacete, Spanje, waarbij twee Griekse en acht Franse militair personeel om het leven kwamen, en 21 anderen gewond raakten.
  • Medio maart, bezocht de Amerikaanse adjunct-secretaris van Oorlog in Europa Europese en Euraziatische zaken, Victoria Nuland, Athene om subtiel Tsipras eraan te herinneren om niet de gelederen te breken met NAVO-bondgenoten tegen Rusland.
  • De dag nadat de bestraffende 'reddingsplan' deal in Brussel werd bereikt, was de lokale bevolking vastbesloten dat vernietigende bosbranden, die in en rond Athene uitbraken, het werk was van brandstichters. De burgemeester van het district Ilioupoli, Vassilis Balassopoulus, wees erop dat er ten minste sommige van hen tegelijkertijd begonnen, en beweerde: "Dit is duidelijk brandstichting, ik hoorde explosieven afgaan in het bos."
Maar de beste aanwijzing die wijst op een opzettelijke chaos-creatie kwam naar voren toen de Atheense politie 26 mensen arresteerden tijdens een oproer in Athene op 17 juli en die ervan beschuldigd werden een metrostation te hebben vernield en politieagenten te hebben aangevallen. 14 van deze onruststokers waren niet van Griekse afkomst: vier van hen kwamen uit Duitsland, drie uit Polen, twee waren Frans, een Australiër, een Oekraïner, een Nederlander, een Italiaan, en een Albanees. Daarnaast vertelden politieagenten tegen het Griekse mediakanaal Kathimerini dat er andere recente gevallen van buitenlandse relschoppers waren, waaronder een Syriër, een Pakistaan en Georgiër gearresteerd werden tijdens soortgelijke onlusten op 5 juli. Sommigen van hen vertelden de politie dat ze tussen 20 en 30 euro betaald kregen om deel te nemen aan de onlusten.

Wiens leger?

Een verscheidenheid van verklaringen van de Griekse en Amerikaanse elites onderschrijven de interesse van de VS-regering in de Griekse acceptatie van het derde reddingsplan en het blijven in de eurozone. Aan de vooravond van het referendum, pleegden een groep van 65 ex-generaals en andere hooggeplaatste Griekse militairen, waaronder General Frangoulis Frangos, een voormalige minister van Defensie en het hoofd van het algemeen personeel van het Griekse leger tot 2011, een buitengewone interventie door een ongelooflijk schrille publieke verklaring te ondertekenen waarin werd opgeroepen om 'ja' te stemmen:
"We hebben gezworen om het Vaderland en de vlag te dienen. Wij wijden onze levens aan de verdediging van het land. We hebben de Republiek en de Vrijheid gediend. Ons doel is altijd geweest om de natie en zijn welzijn te verdedigen. De omstandigheden en de tijden dwingen ons om onze angsten en zorgen te uiten. De macht van ons land is het belangrijkste wat we hebben en op dit moment is zijn macht gecompromitteerd. Onze exit uit Europa en de euro zal ons land zwakker maken. We zullen bondgenoten verliezen die aan onze zijde staan. We zullen de macht verliezen die aan ons is gegeven door de verenigingen en groepen van landen waartoe wij historisch en cultureel behoren.

Een belangrijke factor in de macht van een land is zijn bondgenoten, die snel te hulp schieten als het geconfronteerd wordt met het hoogste risico. Zonder bondgenoten, neemt onze macht af, de positie van ons land wordt in diskrediet gebracht en de gevolgen zullen verschrikkelijk zijn. De geopolitieke positie van het land is macht, maar ook zwakte ['Macht' vanuit het perspectief dat de Griekse locatie belangrijk is voor de VS; 'zwakte' vanuit het perspectief dat Griekenland wordt verleid om weer op een lijn te staan met Rusland - NB]. Onze exit uit Europa zal ons verzwakken via druk die zal toenemen en meer bedreigend worden, en alles wat de Grieken hebben opgeofferd zal verloren gaan.

Door voor isolatie te kiezen brengen wij het Vaderland en zijn toekomst in gevaar. Door isolatie te kiezen, nemen we een risico met pijnlijke gevolgen. Een risico dat enorme kosten met zich mee kan brengenvoor het Land, Democratie, Vrijheid en de Nationale Soevereiniteit. Door isolatie te kiezen maken we het land machteloos tegen de uitdagingen van degenen die tegen haar samenspannen; we verzwakken het tegen hen die willen dat het knielt en zich onderwerpt.

Europa is onze bondgenoot.

Griekenland is Europa.

Ja voor Griekenland. Ja voor Europa."
Als je dit zo leest zou je denken dat Griekenland geconfronteerd werd met een existentiële bedreiging, zoals een dreigende nucleaire holocaust, en niet met een politiek besluit over het al dan niet accepteren van de nieuwste voorwaarden voor het reddingsplan van Brussel. En inderdaad, Griekenland verkeert in zwaar weer, maar dat is een gevolg door in - en niet uit - de euro te zijn. In aanvulling op deze bizarre verklaring, tetterde Frangos tegen Kathimerini:
"Met zijn onverantwoordelijkheid en zijn woordenstroom, heeft de coalitieregering ons vaderland en Grieken wereldwijd belasterd, en hen op een moeilijke weg gezet met een onzekere toekomst, en volledige verarming als gevolg van de criminele onverantwoordelijkheid van degenen die met de dubbelzinnige en valse beloftes ons hebben bedrogen, en zij die de stem van het Griekse volk hebben toegeëigend. Grieken moeten, zoals altijd, verstandig beslissen en met temperament voor ons voortbestaan als natie binnen Europa met een volmondig JA op zondag!"
Duidelijk verwijzend naar Tsipras, zei Fragkos ook: "er wordt niet onderhandeld overde morele waarden en principes die altijd ons Grieken hebben gedefinieerd met enig onbenullig en historisch onwetend [politicus] die zijn eigen partij-interesse bevordert." Maar in plaats van Tsipras of de Syriza partij te beschrijven, beschrijft de tirade van Fragkos perfect het soort mensen die Griekenland in deze situatie doen belanden, en tegen wie Syriza ministers moeten vechten om Griekenland eruit te halen. Waar komt dergelijke paranoia vandaan, zo niet de Strangeloviaanse mentaliteit bij de NAVO of de irrationele Russofobie in Washington?

Toen Syriza eerst gevormd werd, was een van de punten op de to-do lijst de "sluiting van alle buitenlandse bases in Griekenland en de terugtrekking van de NAVO," iets dat niet in goede aarde zou vallen bij het Griekse leger of Washington. Al zo'n 15 jaar nu, is Griekenland - per capita - consequent het Europese NAVO-lid dat de hoogste uitgaven heeft, mede dankzij enorme steekpenningen voor contracten van Duitse en Franse wapenfabrikanten. Zelfs tijdens zijn 'schuldencrisis', is Griekenland een van de slechts vier lidstaten die volledig de NAVO-doelstelling om ten minste 2% van het jaarlijkse BBP van de legermacht uit te geven heeft doorgevoerd.

Afbeelding
Oligarkhia, van oligoi - 'enkele' - en arkhein - 'heersen'

Er zijn talloze manieren waarop druk kon worden uitgeoefend op Tsipras en zijn regering. De vraag is: wie zou de middelen en het motief kunnen hebben om hen te bedreigen? Terwijl de interventie van de gepensioneerde generaals niet de NAVO of de Amerikaanse geopolitieke belangen uitdrukkelijk vermeldde, kwam een aparte interventie door rijke Griekse-Amerikanen wel meteen terzake in een pre-referendum verklaring over Griekse prioriteiten:
"Ongeacht de uitkomst van het referendum in Griekenland op 5 juli 2015, wat cruciaal is voor de Grieks-Amerikaanse gemeenschap is dat de VS-Griekenland relaties sterk en zeker blijven, en dat het geostrategisch belang van Griekenlanden bijdragen aan de veiligheidsbelangen van de VS en de NAVO worden erkend en gewaardeerd."
Afbeelding
Grieks-Amerikaanse lobbygroepen zijn een aantal keren in de afgelopen maanden op het Witte Huis geweest op uitnodiging van VS vice-president Joe Biden, zogenaamd als onderdeel van hun financieringsdrift om Griekenland te voorzien van 'humanitaire hulp'. Tijdens hun meest recente vergadering, was overeengekomen dat de VS-regering een "interdepartementale werkgroep" zal vestigen om mogelijke gebieden van assistentie aan Griekenland te onderzoeken, met inbegrip van "militaire steun van de Pentagon." In wat lijkt op een indirecte verwijzing naar de deal van de Griekse regering met Poetin om de Turkse Stream gaspijpleiding door Griekenland uit te breiden, zeiden deze Grieks-Amerikaanse lobbyisten dat ze graag willen zien dat de VS-regering "een duidelijke boodschap stuurt dat de VS wil dat Griekenland een energieknooppunt wordt", vermoedelijk met uitsluiting van Russische betrokkenheid.

Er is niet veel wat we kunnen zeggen over de waarschijnlijkheid van een Griekse militaire interventie in de vorm van een staatsgreep, of zelfs over de vraag of de dreiging van een staatsgreep door Tsipras' hoofd ging toen de uitslag van het referendum werd aangekondigd, zonder de politieke keuzes van de huidige militaire hoofden te kennen. Over het geheel genomen, ben ik geneigd om te veronderstellen dat hun training en onderwijs - om nog maar te zwijgen over hun dagelijks werkcontact met NAVO, vooral in het huidige klimaat van hyper-paranoïde VS-vijandschap ten aanzien van Rusland - hen waarschijnlijk pro-NAVO maakt in de mate dat ze Washington's 'bottom line' ondersteunen: Griekenland mag zich niet afscheiden van de EU, omdat het risico van scheiding met de NAVO daarop volgt.

Robert Kaplan is Senior Fellow bij het Centrum for a New American Security (CNAS), het antwoord van de democraten op het neoconservatief Project voor een 'New American Century' denktank. In zijn opiniestuk van 30 juni in de Wall Street Journal, 'De Griekse Crisis Gaat Niet Alleen Over Geld', ging Kaplan verder dan de Europeaanse angst voor "euroschuld besmetting" om het Amerikaanse geostrategisch belang om Griekenland binnen de westerse plooi te houden uiteen te zetten.
[...] het schouwspel van een belangrijk Balkanland dat zijn banden met het Westen losmaakt, zelfs als Rusland momenteel in opkomst is in de regio, zal uitzonderlijk ontnuchterend zijn.

De eerste post-Koude Oorlog decennia beschikten over een beveiligd Euraziatisch maritiem gebied van de Middellandse Zee over de Indische Oceaan tot aan de westelijke Stille Oceaan. Dus moet de verzwakking van de banden van Griekenland met het Westen in de oostelijke Middellandse Zee naast de opkomst van Iran in de Perzische Golf en de opkomst van China in het zuiden en oosten van de Chinese zeeën gezien worden als een enkelvoudig proces van het doen afbrokkelen van Amerikaanse macht.
Of het al dan niet expliciet de bedoeling was, de splitsing die we in Syriza zien was onvermijdelijk: het leiderschap van de revolutionaire of onafhankelijkheidsbeweging - als het het "vertakt netwerk van wederzijdse pathologische samenzweringen" confronteert - wordt altijd gedwongen om de moeilijke, maar zwaar gewogen, keuze te maken om een stap terug te nemen om nog een andere dag te overleven, of om te riskeren in vlammen op te gaan samen met grote aantallen mensen die ze hebben gezworen te verdedigen.