Afbeelding
Russische destroyers in de Kaspische Zee lanceren kruisraketten op terroristische doelen in Syrië, 7 oktober 2015
Afgelopen zondag, tijdens onze wekelijkse radioshow merkte ik op dat de reactie van de VS en zijn westerse bondgenoten op de Russische lancering van een echte strijd tegen het terrorisme in Syrië, grotendeels stil is geweest, een oorverdovende stilte. Een beetje zoals Netanyahu's 'stilte spektakel' bij de VN kort geleden, alleen oorverdovender. Zo oorverdovend in feite, dat het terug bij af was en ik iets begon te horen.

In eerste instantie was het gewoon een stem met een melig Amerikaans accent, 'Rusland verergert de situatie.' Maar het groeide snel in kracht om in een Queen's Engels accent aan te kondigen, "we bombarderen ISIS ook hoor!" En al snel was het een onplezierige hoeveelheidonzin over Rusland dat "onschuldige burgers in Syrië vermoordt" en, het recentelijkst, "Rusland dringt gevaarlijk het luchtruim binnen", afkomstig van onze NAVO-bondgenoot Turkije.

Toch was het en is het enkel 'geraas en gebral', want het komt er op neer dat Rusland op een spectaculaire manier de bluf van de VS aangaande zijn 'strijd tegen terrorisme' aan het licht heeft gebracht en er is niets, en dan bedoel ik niets, dat de meesterbreinen van terreur in Washington en Langley er aan kunnen doen, behalve Rusland de oorlog verklaren.

De enige min of meer eerlijke uitspraken over de Russische zet in Syrië, zijn die van dezelfde persoon, VS Air Force Gen. Philip Breedlove, hoofd van het VS European Command. Op 28 september tijdens een bijeenkomst in Berlijn van de 'German Marshall Fund' - een Amerikaanse denktank die gewijd is aan het Marshall-plan, een initiatief waarmee de Verenigde Staten economische controle over het grootste deel van West-Europa na WO2 kregen - zei Breedlove dat Rusland "zeer geavanceerde luchtverdedigingsmogelijkheden/anti-access area denial" had geïnstalleerd die niet gericht waren op de Islamitische Staat, maar "op iets anders." Natuurlijk, "iets anders" betekent hier "NAVO-bommen".

Afbeelding
Generaal Strangelove, eh, Breedlove: 'Misbruik van macht is slecht. Behalve als wij dat doen.'
Op dezelfde bijeenkomst, zei Breedlove ook dat Amerikaanse vliegtuigen begonnen te arriveren op vliegbasis Diyarbakir in het zuidoosten van Turkije om "onze coalitiepartners beter van dienst te zijn, indien zij hulp nodig hebben in Syrië of Irak." Dit was een weloverwogen en goed geadviseerde zet, want ongeveer 36 uur later liep een Russische generaal de Amerikaanse ambassade in Bagdad binnen en vertelde een consulaat staflid: "het bombarderen begint in een uur." We zullen nooit weten of er CIA/Amerikaanse militaire agenten haastig een 'evacuatie' verzochten uit de buurt van ISIL of FSA trainingskampen in Syrië net voordat de Russische raketten ze in gaten in de grond veranderden, maar de gedachte dat zij dat misschien hebben gedaan is heel inspirerend.

De meeste mensen die dit artikel lezen hebben ongetwijfeld al de objectieve waarheid over de door de VS geleide oorlog tegen het terrorisme geïnternaliseerd; dat het niets meer is dan een cynische dekmantel voor de Amerikaanse imperialistische expansie, specifiek gericht op het 'in de hand houden' van Rusland, als de enige echte bedreiging voor de Amerikaanse wereldwijde hegemonie. Die hegemonie wordt al 70 jaar of zo veiliggesteld grotendeels door de Amerikaanse controle over de olie in het Midden-Oosten door middel van herhaalde Amerikaanse inmenging in de zaken van Midden-Oosterse landen, met inbegrip van het uitvoeren van staatsgrepen en andere vuile trucs om de regio te destabiliseren. Tegelijkertijd, besteedt Washington veel geld en militaire macht om andere landen in de wereld te controleren en te handhaven en een "pax Americana" op te leggen dat waarborgde dat Amerika bovenop zou blijven.

Hegemonie met voorbedachte rade

De VS is vandaag de dag 's werelds grootste olieproducent, maar het is ook de grootste verbruiker van olie. Rond de WO2 begon het verbruik van olie in de VS de productie ervan te overtreffen. Die trend duurt sindsdien voort, wat betekent dat de VS alle olie verbruikt die het produceert, en weer dezelfde hoeveelheid verbruikt. Het handhaven en het behouden van een overvloedige bron van koolwaterstoffen voor het Imperium is daarom altijd de topprioriteit voor het Amerikaanse ministerie van Buitenlandse Zaken geweest.

Tijdens de Eerste Wereldoorlog, toen de 'geallieerden' tegen de centrale machten van Europa vochten, sloten de Britten een verdrag waarin werd opgenomen dat de landen van het Huis van Saoed in het hedendaagse Saoedi-Arabië een Brits protectoraat maakten. Na de oorlog en de val van het Ottomaanse Rijk, haalden westerse mogendheden, met name het Verenigd Koninkrijk en Frankrijk, de kaart van het moderne Midden-Oosten tevoorschijn en trachtten de nieuwe natie-staten en hun bronnen te controleren. De staat van Saoedi-Arabië werd gemanipuleerd en onder controle van Ibn Saoed, de tribale leider van het 'Huis van Saoed' geplaatst.

Zoals verwacht, werd olie ontdekt in Saoedi-Arabië in 1938 door de Amerikaanse geologen die voor Standard Oil of New York werkten in samenwerking met Saoedische autoriteiten. Saoed, die toen zichzelf 'koning' had gemaakt, verleende aanzienlijke bevoegdheid over de olievelden aan de VS gecontroleerde Aramco (Arabian American Oil Company), tot groot ongenoegen van de Britten, die de opkomst van het Huis van Saoed hadden gefinancierd in de hoop open toegang te krijgen tot oliereserves die moesten worden onderzocht.

Afbeelding
Na de Tweede Wereldoorlog, bevonden grote delen van Europa, Rusland en de voornaamste landen in de Stille Oceaan, zich in verschillende staten van economische ondergang en oorlogsschuld. De VS, aan de andere kant, die een relatief kleine rol speelde in de oorlog, en enorme leningen (in geld en bewapening) verstrekte aan veel van de strijdende partijen, was in een sterke economische positie.1 Als een 'toevluchtsoord', had het land ook ongeveer 80% van het goud in de wereld van zijn bondgenoten in de oorlog verworven, en door diefstal van de leveringen van overwonnen vijanden, met name Japan.2 Vanwege zijn economische macht, kwamen 44 landen samen in 1944 op de conferentie van Bretton Woods en aanvaardden het Amerikaanse plan om de dollar 's werelds reservevaluta te maken, gesteund door goud. Dat wil zeggen, dat elke dollar direct kon worden omgezet in goud tegen een vast tarief. Hierdoor nam de wereldwijde vraag naar dollars enorm toe en inspireerde vertrouwen in de Amerikaanse economie, waarop de VS 'meeliftte', economisch gesproken. Tegelijkertijd echter, werd de Amerikaanse 'welzijn en oorlogsvoeringsstaat' beperkt door de hoeveelheid dollars die het kon afdrukken door de hoeveelheid fysiek goud die het hield.

Rond de jaren 60, als gevolg van roekeloze uitgaven en het voeren van oorlogen over de hele wereld, had de VS een schuldenberg opgebouwd die de hoeveelheid fysiek goud overtrof. Het vertrouwen in zowel de dollar als de Amerikaanse economie daalde en veel landen begonnen hun dollars te ruilen voor fysiek goud. De Washington elites realiseerden zich dat ze niet meer luxueus konden leven en het 'dollars-voor-goud' plan konden behouden. Maar in plaats van de broekriem aan te halen en fiscaal verantwoordelijk te handelen, kwamen president Nixon en Kissinger met een voorstel om de dollar niet met goud te financieren, maar met 'zwart goud'.

Nu komt de oliedollar

Afbeelding
In 1973, in ruil voor de levering van grote hoeveelheden militair materieel, bescherming en een verklaring dat zij altijd koningen van de woestijn zouden blijven, maakte de Amerikaanse regering een afspraak met de Saoedi's waarbij er voor alle Saoedische olie in dollars betaald moest worden. In ruil voor dezelfde waarborgen, volgden alle andere Midden-Oosterse leden van de OPEC al snel. Deze nieuwe olie-voor-dollar regeling, ook bekend als de 'petrodollar' of 'oliedollar', was zelfs beter dan de dollar-voor-goud regeling, omdat het niet alleen de aanhoudende internationale vraag naar dollars versterkte, maar de VS zelf kon al zijn olie van de Saoedi's en anderen kopen voor de kosten van het drukken van wat papier. Daarnaast kwamen de Golfstaten overeen om hun overtollige winst van de olie-verkoop te investeren in de Amerikaanse economie.

Normaal gesproken wordt de waarde van de economie en munt van een natie bepaald door zijn BBP, of de waarde van de dingen die het produceert en in staat is te verkopen. Sinds de komst van de oliedollar echter, is de waarde van de Amerikaanse economie grotendeels gebaseerd op de hoeveelheid geld het kan drukken. Dat is een bijzonder mooie deal.

Dr. Bulent Gukay van de Keele Universiteit stelt het als volgt:
"Dit systeem van de Amerikaanse dollar als wereldwijde reservemunt in de oliehandel houdt de vraag naar de dollar 'kunstmatig' hoog. Dit staat de VS toe om dollars te printen voor bijna geen kosten om verhoogde militaire uitgaven en consumptieve bestedingen voor importen te dekken. Er is geen theoretische limiet aan de hoeveelheid dollars die kunnen wordt afgedrukt. Zolang de VS geen ernstige uitdagers heeft, en de andere staten het vertrouwen hebben in de Amerikaanse dollar, zal het systeem functioneren."
Als de oliedollar ooit zou worden vervangen door een andere valuta door een massale verkoop van dollars, dan zal de waarde van de dollar kelderen omdat het niet meer nuttig zal zijn voor het kopen van olie, voor zowat elk land op de planeet. Onnoemelijke miljarden in USD's zouden dan terugstromen naar de VS, wat leidt tot hyperinflatie, renteverhogingen, massaal banenverlies en algemene economische en sociale chaos. Het zou in wezen het einde van de VS, zoals wij die kennen, betekenen. Als en zodra de Amerikaanse economie herstelt, dan zal er geen Federal Reserve meer zijn die dollars drukt om economische problemen op te lossen met de gedachte dat iedereen ze wil in ruil voor echte goederen. De hoeveelheid geld in het systeem zou verminderd moeten worden, wat zal leiden tot een drastische vermindering in de omvang van de Amerikaanse economie. Als gevolg zal de VS zijn rechtmatige plaats nemen heeeel ver onderaan de lijst van 's werelds machtigste naties.

Het zou daarom vrij duidelijk moeten zijn waarom Midden-Oosterse olie en de corrupte Midden-Oosterse regimes die het controleren zo ongelofelijk belangrijk zijn voor de VS en op 'nummer 1' staan. Maar wat zou kunnen leiden tot de vervanging van de oliedollar?

Het omverwerpen van de natuurlijke ordening

Kijk naar een kaart van de wereld en merk op dat de VS door twee grote oceanen is gescheiden van de Euraziatische landmassa. Eurazië bezit meer dan 60% van de wereldbevolking en ongeveer hetzelfde percentage van zijn grondstoffen. Als het op zijn beloop wordt gelaten, zou het grootste deel van de wereldhandel tussen de naties op de Euraziatische landmassa plaatsvinden, en die landmassa zou dan het economisch 'centrum' van de wereld zijn. Dat is echter niet hoe de wereld vandaag de dag werkt. In plaats daarvan, is de VS zowel 's werelds 'grootste economie' en 'enige supermacht'.

Twee wereldoorlogen en veel andere 'low level' conflicten werden door de VS gevoerd om deze onevenwichtige stand van zaken te creëren waarin Eurazië verdeeld is tegen zichzelf. Vandaag de dag is West-Europa in lijn met de VS tegen Rusland (en in zekere mate China), en het Midden-Oosten wordt grotendeels gecontroleerd door de VS en het VK, of 'anglo-Amerika', zoals ik die twee perfect geschikte bedpartners graag noem. Het grootste deel van het continent Afrika is uitgebuit om zijn grondstoffen en verarmd gehouden door dezelfde twee landen (samen met de Fransen), en Zuid-Amerika werd, tot voor kort, aan dezelfde behandeling onderworpen.

In dit artikel, legde ik uit hoe, het grootste deel van de moderne geschiedenis, en zeker de hele 20ste eeuw, de belangrijkste doelstelling van anglo-Amerika het dwarsbomen van de Russische uitbreiding was. Terwijl de inspanningen om dit te doen in ideologische termen werden geformuleerd om publieke steun aan te moedigen, was de echte motivatie een zeer realistisch begrip tussen Amerikaanse en Britse machthebbers dat als Rusland zich in zekere mate zou ontwikkelen, zijn grondstoffen en geografische positie van nature zou toestaan dat het land, en niet anglo-Amerika, de wereld zou regeren samen met de rest van Eurazië en waarschijnlijk Afrika.

Afbeelding
De nieuwe Euraziatische eeuw. (Sorry Amerika, maar je hoort er niet bij)
9/11 en het Gedrang voor het Midden-Oosten

Toen de 'koude oorlog' eindigde, had anglo-Amerika geen reden meer om in zijn zelfbenoemde rol te blijven als handhaver van de wereldwijde 'vrede' en schenker van 'vrijheid en democratie' voor allen. Intelligente mensen kunnen niet anders dan het toevallig vinden dat binnen 3 jaar na de val van de Berlijnse muur en de verdwijning van de 'communistische dreiging', 'Midden-Oosters moslimterrorisme' al 'een ernstig probleem voor Amerika' was.

De eerste 'islamitische terreuraanslag' in de VS vond plaats in het WTC in 1993. Vijf jaar later, bombardeerde naar verluidt Osama bin Laden Amerikaanse ambassades in Afrika, en schreven Washington beleidsmakers papers over de noodzaak voor "het vestigen van 'forward-based'krachten in het Midden-Oosten" en de noodzaak voor een "katastrofische en katalyserende gebeurtenis - zoals een nieuwe Pearl Harbor" - om het creëren van militaire forten in de regio te rechtvaardigen.

In november 2000, verklaarde Saddam Hoessein dat Irak spoedig alleen betaling in euro's zou accepteren voor Iraakse olie. Minder dan 1 jaar later, vonden de aanslagen op 9/11 plaats, en 18 maanden daarna, viel de VS Irak binnen en bezette het land. Tegen 5 juni 2003, was Iraakse olie weer te koop in Amerikaanse dollars. Een toeval zeker.
Afbeelding
In 2002, meldde de Los Angeles Times dat in april 2000, meer dan een jaar voorafgaand aan de aanslagen op 9/11, de VS met de bouw van Al Adid begon, een militaire basis met een baan van 4,6 km in Qatar die een miljard dollar kostte. Washington's verklaarde rechtvaardiging voor de nieuwe basis was "paraatheid voor hernieuwde actie tegen Irak."

Een Pentagon-document gedateerd 5 maart 2001, getiteld Foreign Suitors for Iraqi Oil Field Contracts, beschrijft hoe de olievelden van Irak verdeeld en uitbesteed zouden worden aan westerse oliemaatschappijen. Dit was twee jaar voor de invasie. Een artikel van maart 2003 in de Baltimore Sun citeerde een voormalig onderminister van Buitenlandse Zaken voor het Nabije Oosten, Edward Walker, die zei dat een invasie van Irak bovenaan de agenda stond van de Bush-regering, slechts 10 dagen na zijn inauguratie, en acht volle maanden vóór 9/11. Maar dat zijn allemaal maar rare toevallen.

De aanslagen op 9/11 waren natuurlijk niet uitsluitend bedoeld om de bezetting van Irak te rechtvaardigen. Irak was slechts de eerste van Amerika's 'te worden behandeld' lijst. Afghanistan werd ook binnengevallen en bezet (nog steeds!). Als je kijkt naar een kaart (kaarten zijn nuttig!) van de wereld en kijkt naar het Midden-Oosten en Afghanistan en rekening houdt met de geopolitiek van olie en gas, en beseft dat Rusland en China de belangrijkste concurrenten van het Amerikaanse Rijk zijn, en als je een '4e generatie oorlogsvoering' in de vorm van legers van onregelmatige jihadistische huurlingen - gecontroleerd door de Saoedi's die ze overal kunnen plaatsen - in gedachten houdt, dan begrijp je nagenoeg de reden voor het grootste deel van de Amerikaanse buitenlandse politiek in de afgelopen 15 jaar.

Afbeelding
Ziet u?
Andere landen die zich hebben verwijderd, of geprobeerd hebben zich te verwijderen, van het gebruik van de oliedollar zijn, incidenteel, onder meer Rusland, Iran, Syrië, Lybië, Venezuela, en Noord-Korea.

De Amerikaanse aanwezigheid in het Midden-Oosten sinds 9/11, in de vorm van de invasie en bezetting van Irak en Afghanistan, het bombarderen van Pakistan, de omverwerping van Kadhafi en de vervaardigde 'burgeroorlog' in Syrië, hebben allemaal één doel, en het is hetzelfde doel als altijd: het tegenwerken van Russische (en in mindere mate Chinese en Iraanse) economische expansie buiten hun grenzen en het beschermen van de hegemonische status van de oliedollar. In een notendop, als Rusland, China en Iran toestemming krijgen om deel te nemen aan vrije handel met elkaar en andere landen zuid- en westwaarts, dan zijn de dagen van de petrodollar, en daarmee anglo-Amerika, geteld.

Afbeelding
Het in de hand houden van Rusland via Oekraïne

Nauw verbonden met anglo-Amerika's wanhopige pogingen om de oliedollar te beschermen, is zijn hysterische drang om niet alleen nauwere economische banden tussen Rusland en Europa te blokkeren, maar ook om de banden die er al zijn terug te draaien. De VS in het bijzonder ziet de Europese afhankelijkheid van Russisch gas (en elke grote olieproducent die geen 'eigendom' is van de VS of gemakkelijk te beïnvloeden is door de VS) als een grote bedreiging voor de voortdurende Europese gelofte aan de anglo-Amerikaanse 'waarden' om Amerika aan de top te houden.

Begin vorig jaar, terwijl de vervaardigde 'burgeroorlog' in Syrië woedde, organiseerde het Amerikaanse ministerie van Buitenlandse Zaken een staatsgreep in Oekraïne die de pro-Russische regering verdreef en in plaats daarvan een handlanger installeerde die een nieuwe standaard vaststelde voor kruiperige ondergeschiktheid aan het westen. Oekraïne is van oudsher een belangrijke doorvoerhaven voor Russisch gas naar Europa. De VS hoopte dat het op een of andere manier de stroom zou kunnen stelpen, waarbij Europa gedwongen zou worden om elders te zoeken naar zijn gas.

Afbeelding
Door de staatsgreep te initiëren, had de VS ook (vooral) gehoopt om de Russische Zwarte Zeevloot uit de Krim te verdrijven, wat een klap zou zijn geweest voor de geplande militaire betrokkenheid van Rusland in Syrië. Rusland was, uiteraard, goed op de hoogte van de werkelijke bedoeling van de Oekraïense staatsgreep en ondernam actie door de Krim terug in de Russiche Federatie te verwelkomen. De Russische de Krim gambiet werd vervolgens gebruikt door westerse media om hysterische reacties van EU-regeringen over de bedoeling van Rusland om heel Europa binnen te dringen uit te lokken, en daarmee de Europeanen ervan te overtuigen dat ze moeten 'diversifiëren', weg van het Russisch gas. Maar 18 maanden later, stroomt er nog steeds Russisch gas via Oekraïne de EU binnen. Het is één ding om te verwachten dat Europese regeringen de Amerikaanse 'Rusland is slecht' propaganda zullen verspreiden; maar het is iets heel anders om te verwachten dat ze zouden toelaten om hun burgers koud te laten lijden en hun fabrieken te laten sluiten in het belang van het Amerikaanse buitenlands beleid, dat neerkomt op 'als ik je niet kan hebben, kan niemand je hebben'.

Syrië bevindt zich op de tweesprong

Syrië is lange tijd bondgenoot van zowel Iran als Rusland, samen met Hizb'allah en de Palestijnen, de laatste overgebleven voorstander van een seculier, progressief, Arabisch nationalistisch bestuurd Midden-Oosten. Als zodanig, verzet de Syrische regering zich tegen alles waar de wahabistische hoofdafhakkers ideologen in de Golf monarchieën voor staan, in het bijzonder hun decennia-lange bevordering van een anglo-Amerikaans beleid van Midden-Oosterse diefstal en oorlogszuchtige houding, die aanzienlijk is gevorderd door dezelfde wahabistische hoofdafhakkende ideologie bevorderd door zowel de hoofdafhakkers en Washington elites sinds de jaren 1970 ter ondersteuning van hun oliedollar stelsel. Syrië, de thuisbasis van miljoenen Palestijnse vluchtelingen sinds 1948, is ook niet erg enthousiast over Israël.

Zoals reeds opgemerkt, is anglo-Amerika wanhopig op zoek naar een andere bron van gaslevering voor Europa. Op korte termijn kan er weinig gedaan worden aan de Noordstroom pijpleidingen die rechtstreeksnaar Duitsland lopen, en de stroom door Oekraïne, maar een geplande 'Zuidstroom' dat Russisch gas zou leveren aan Zuid-Europa was een brug te ver voor het anglo-Amerikaans imperium.

Afbeelding
De Russische Zuidstroom pijpleiding die werd geannuleerd door de EU op bevel van Washington
Aangekondigd in 2007, was de Zuidstroom een zeker iets tot april 2014 toen de Krim zich bij Rusland voegde en iedereen hysterisch werd over de Russische boeman. Omdat de VS de reden gaf via de staatsgreep die Rusland dwong om zijn Zwarte Zeevloot te beschermen, drong Washington bij zijn Europese lakeien erop aan om het project te annuleren. Het Europees Parlement heeft dit naar behoren gedaan door een niet-bindende resolutie tegen de pijpleiding aan te nemen en een zoektocht naar alternatieve bronnen aan te bevelen. Gelukkig voor de EU en haar meesters in Washington, was een alternatieve bron al in de maak in de vorm van de Qatar-Turkije pijpleiding die terug in 2002 werd voorgesteld en Qatari gas naar Turkije en de EU zou vervoeren. Het zou echter wel door Syrië moeten passeren. Toen ze gevraagd werden voor hun instemming, weigerde de Assad regering omdat het "de interesses van [zijn] Russische bondgenoot [wilde] beschermen, die Europa's top leverancier is van aardgas".

Afbeelding
De Qatar-Turkije pijpleiding die een van de oorzaken is van de Syrische 'burgeroorlog'
Wat de Syrische regering bedoelde met "de interesses van zijn Russische bondgenoot beschermen" was niet dat het nooit zou toestaan dat een gasleiding via zijn grondgebied zou doorlopen naar Europa, maar dat het alleen bepaalde pijpleidingen zou toelaten die gecontroleerd worden door bepaalde landen. Idealiter zou Rusland willen voorkomen dat Midden-Oosters gas Russisch gas zou verdringen in de EU-markt, maar als dat het geval zou zijn, zou het kunnen leven met een andere vriendelijke Midden-Oosterse (of Iraanse) leverancier die Rusland zou uitnodigen om de reserves te ontwikkelen.

Na het Saoedisch aanbod af te hebben gewezen, stond Syrië achter de Iran-Irak-Syrië pijpleiding die gas zou vervoeren van hetzelfde veld in de Perzische Golf gedeeld met Iran en Qatar (maar van de Iraanse kant), via Iran, Irak, Syrië en Libanon en vervolgens onder het Middellandse-Zeegebied, en waarschijnlijk naar Griekenland. Vanaf dat moment, zaten zowel Qatar als Turkije (samen met de Saoedi's) volledig in het 'Assad moet gaan!'-kamp, en begonnen met het leveren van jihadisten en wapens om de Syrische 'burgeroorlog' op gang te brengen en te voeden. Als gevolg van het conflict in Syrië echter, is de Iran-Irak-Syrië pijpleiding vertraagd en dreigt Turkije Rusland met het annuleren van de voorgestelde 'Turkse Stroom' pijpleiding alsook een overeenkomst waarbij Rusland Turkse kernreactoren zou bouwen.

Afbeelding
'Het is goed. Zolang ze Koerden blijven vermoorden!'
Turkije is ook een belangrijke verbruiker van Russisch gas en de Turkse president Erdogan heeft beweerd dat hij elders zou kunnen kijken voor gaslevering, maar dan, is dat niet wat hij al aan het proberen was te doen door de afzetting van Assad te ondersteunen, zodat de Qatar-Turkije lijn zou kunnen worden gebouwd? Rusland is niet zo gemakkelijk voor de gek te houden.

Je vraagt je misschien af wat Afghanistan met dit alles te maken heeft, gezien het feit dat het aan de andere kant van Iran ligt, naast Pakistan. Het zal je waarschijnlijk niet verbazen dat Afghanistan ook enorme reserves van gas en olie heeft en dat, in 2010, Amerikaanse geologen enorme ertslagen van ijzer, koper, kobalt, goud en kritische industriële metalen zoals lithium hebben ontdekt. Maar voordat dat zelfs kan worden gewonnen, speelt Afghanistan een kritische rol in het transport van Kaspische zee olie en gas naar China, Pakistan en India, drie zeer dichtbevolkte ontwikkelingslanden die veel energie nodig hebben. Afghanistan, dat een kleine grens deelt met China, ondertekende een olie-exploratie contract met China National Petroleum Corporation in december 2011. Maar laten we teruggaan naar Syrië.

Medio 2013, toen de VS, het Verenigd Koninkrijk, de Golf monarchieën en Turkije allemaal al bezig waren om Assad af te zetten, vloog het hoofd van de Saoedische inlichtingendienst, prins Bandar, naar Moskou voor een ontmoeting met Poetin. Bandar kwam met beloften en dun-versluierde dreigementen aan het adres van Rusland over Syrië:
"Laten we eens kijken hoe we een verenigde Russisch-Saoedische strategie op het gebied van olie kunnen opstellen. Het doel is om het eens te zijn over de prijs van olie en de productiehoeveelheden die de prijs stabiel zullen houden in de wereldwijde oliemarkten. Wij begrijpen Rusland's grote belangstelling voor olie en gas in het Middellandse Zee-gebied van Israël tot Cyprus. En we begrijpen het belang van de Russische gaspijpleiding naar Europa. We zijn niet geïnteresseerd om hiermee te concurreren. We kunnen samenwerken op dit gebied," aldus Bandar, bewerende dat hij sprak met de volle steun van de VS.
Bandar beloofde verder om de Russische marinebasis in Syrië te beschermen als het Assad-regime omvergeworpen is, maar noemde ook de Tsjetsjeense terreur aanslagen op de Russische Olympische Winterspelen in Sochi als er geen overeenstemming zou zijn. "Ik kan je garanderen dat we de Olympische Spelen van volgend jaar zullen beschermen. De Tsjetsjeense groepen die een bedreiging vormen voor de veiligheid van de spelen vallen onder onze controle. Deze groepen schrikken ons niet af. We gebruiken ze ten overstaan van het Syrische regime maar ze zullen geen rol hebben in de politieke toekomst van Syrië," aldus Bandar.

Dit waren holle dreigementen en beloften van een gekke hoofdafhakker met grootheidswaanzin. De Saoedi's hebben geen greep op Qatar (alleen anglo-Amerika heeft dat) en hoewel Rusland had kunnen profiteren van Saoedische hulp om de olieprijzen hoog te houden, was Poetin niet bereid om deze fanatieke pseudo-moslim 'prins' te vertrouwen. Zijn antwoord was nogal passend:
"Ons standpunt over Assad zal nooit veranderen. Wij geloven dat het Syrische regime de beste spreker is namens het Syrische volk, en niet die lever-eters."
Een jaar later, ongetwijfeld op bevel van de VS, hebben de Saoedi's de olieproductie laten toenemen om mondiale marktprijzen te onderdrukken, waardoor Russische olie-inkomsten afnamen. Deze manoeuvre deed zich voor in combinatie met een georganiseerde westerse financiële aanval op de roebel. Rusland overleefde, en een jaar later begon het de lever-eters van prins Bandar in Syrië te bombarderen.

Wat het meest opvallend is aan de verschillende Midden-Oosterse gasdistributie projecten die worden aangeprezen om Russisch gas naar Europa te vervangen is dat ze allemaal veel duurder zijn om te bouwen dan de Russische Zuidstroom - waarvan de leidingen bijna afgerond zijn - of de alternatieve 'Turkse Stroom' die door Rusland werd voorgesteld eind vorig jaar. Qatari gasleidingen zouden 5.000 km lang moeten zijn om door 4 landen te lopen en tot de EU te komen, in vergelijking met de rechtstreekse 1.000 km onder de Zwarte Zee voor de Zuidstroom of 'Turkse Stroom'. Aan de andere kant, moeten we niet veel verstand verwachten van het gestoorde en woedende anglo-Amerikaans imperium of zijn hoofdafhakkende gekken in het Midden-Oosten terwijl ze wanhopig Rusland, ten koste van alles, proberen te stoppen.

Afbeelding
'Rusland wilt oorlog! Kijk hoe dichtbij ze hun land bij onze militaire bases hebben gezet.'
Israëlische interesses

Je hebt misschien gemerkt dat Israël een ongewone passiviteit (volgens Israëlische normen) heeft laten zien ten aanzien van, wat we zouden denken, een uitstekende gelegenheid is om de ondergang van zijn lange-termijn vijand Syrië te versnellen. Er zijn verschillende redenen waarom Israël zich niet volledig bezig houdt met de campagne om Assad en zijn regering omver te werpen:

1.) De Saudi's, Qatari's, Turken en anglo-Amerikanen doen al best goed werk (ten minste tot nog toe).

2.) Terwijl Israël geld heeft in het gas-spel in de vorm van het Leviathanveld voor zijn kust, heeft het Syrië niet nodig om het naar anderen te vervoeren.

3.) Israël en Rusland zijn geen vijanden. In 2013, sloot Gazprom een 20-jarige overeenkomst met de Israëlische firma Levant LNG Marketing Corp. af om exclusief vloeibaar aardgas van Israël's Tamarveld te kopen.

4.) Israël heeft al een deel van Syrië gestolen in 1967 - de Golanhoogten - en heeft de intentie niet om het terug te geven. Als bonus, werd er onlangs een groot olieveld ontdekt.

5.) Israël kan niet gelukkiger zijn als Midden-Oosterse buren tegen elkaar vechten. Als Israël op dit moment actie onderneemt, zal het zijn om de 'mist van oorlog' te gebruiken om een aanzet te geven tot een 'definitieve oplossing' van zijn meest dringende 'Palestijnse probleem'.

Wat te Verwachten vanaf nu

Ik ben geen helderziende, maar ik denk dat we kunnen verwachten dat de VS op de enige echte manier waar het toe in staat is zal reageren op de Russische inmenging in het Midden-Oosten - namelijk 'asymmetrisch'. Voortdurende smaad, laster en regelrechte leugens over wat Rusland aan het doen is in Syrië, Oekraïne, Europa en elders waar Rusland of Poetin opduikt. Daaruit voortvloeiend, verwacht voortdurend druk op EU-lidstaten die potentiële overslagplaatsen zijn voor toekomstige Russische gaspijpleidingen, zoals Griekenland en Macedonië. De EU president heeft al publiekelijk verklaard dat 'buitenlandse politici' (raad eens wie) opzettelijk de 'vluchtelingencrisis' hebben veroorzaakt om "Europa te verzwakken". Let op de landen die in de vuurlinie zijn: Griekenland, Macedonië, Hongarije. 'ISIL' kan, natuurlijk, altijd gebruikt worden om terreuraanslagen uit te voeren en de Balkanlanden te destabiliseren (Albanië bijvoorbeeld). Aan de andere kant, is dat mede de reden waarom Rusland momenteel Saoedische huurlingen bombardeert.

Feit blijft dat Europa de 'bondgenoot' van de VS is, zolang het de Amerikaanse beleidsmaatregelen blijft volgen, zelfs die maatregelen die duidelijk schadelijk zijn voor de EU-lidstaten. Maar dat is een gevaarlijk spel voor de VS om te spelen. Net als de bullebak op het schoolplein de stilte van andere kinderen verwart voor aanvaarding van zijn gedrag, kan Washington op een dag het nieuws voor zijn neus krijgen dat sommige van zijn trouwste bondgenoten geheime plannen tegen hem hebben gesmeed, zelfs samen met hun 'wederzijdse vijand'.

De stewards van het anglo-Amerikaans imperium moeten nog van alles doen willen ze hun posities veilig stellen. Maar hun toekomst ziet er met de dag steeds grimmiger uit. In feite is het zo dat minder dan twee weken nadat Rusland de lever-eters begon te bombarderen, de wielen van de gehele onderneming er af lijken te komen.

Afbeelding
Bagdad kondigde onlangs aan dat het een grotere rol voor Rusland dan de VS wil in Irak. Dat is echt een klap in het gezicht na tien jaar 'vrijheid en democratie gratis te hebben geleverd'. Ook Afghanistan heeft onlangs toenadering tot de Russen gezocht omtrent militaire hulp tegen de Taliban. Toevallig (of niet!), heeft de Amerikaanse minister van Defensie Ash Carter aangekondigd dat de NAVO-missie in Afghanistan 5 jaar kan worden verlengd na de geplande 2016 terugtrekking van de NAVO-troepen. Onovertroffen, kondigde een top Russische diplomaat aan (ook gisteren) dat 'ISIL' niet alleen Russische jihadisten in Afghanistan traint, maar dat ze ook getraind worden door staatsburgers van de VS en het VK! Is dit een aanwijzing voor een Russisch bombardement van 'ISIL' in Afghanistan?

Het is van vitaal belang dat zoveel mogelijk mensen 'achter de schermen' van de geopolitieke bedriegerijen die momenteel de krantenkoppen domineren zien. We lezen verhalen in de westerse pers dat Cameron, Obama of wie dan ook de Russische luchtaanvallen tegen ISIL in Syrië niet steunen totdat Rusland stopt met het steunen van Assad, omdat Assad zo'n "bloeddorstige dictator" is. Dit is zo'n fantastisch en vanzelfsprekend kinderachtige onzin dat het pijnlijk is om te zien hoe deze politieke sprekende hoofden hun best doen om te klinken alsof ze het echt, echt menen.

Als Assad zo'n 'slechte man' is, waarom werd hij gehuldigd in Buckingham Palace na meer dan 2 jaar van zijn eerste termijn? Als Kadhafi een 'wrede dictator' was, waarom was hij dan uitgenodigd om te dineren in het Elysee Palace in december 2007? De wereld van realpolitik is opzettelijk verborgen voor het publiek omdat westerse politici vrezen dat als hun echte woorden en daden ooit worden blootgesteld, "de mensen ons door de straten zullen jagen en ons zullen lynchen" zoals George H.W. Bush een keer had gewaarschuwd.

De laatste 100 jaar van de wereldgeschiedenis werd gedomineerd en gevormd door olie- en, meer recent, gasoorlogen, voornamelijk tussen de grote mogendheden. Het is niet overdreven om te zeggen dat miljoenen onschuldige mensen zijn afgeslacht, meestal door westerse regeringen en hun legers, om toegang tot - en controle over - olie en gas veilig te stellen, en ervoor te zorgen dat iedereen in een relatief arme en onderdanige positie gehouden wordt. Dit is een belangrijk punt; de wereld bevat meer dan genoeg natuurlijke grondstoffen zodat alle landen kunnen bloeien, maar de pathologie van de imperium-bouwers in het westen eist dat zij, en alleen zij, de wereld controleren ten koste van anderen.

Het leven, het universum, of hoe je het ook wilt noemen, heeft een merkwaardig vermogen om tot ons te 'spreken' als we attent genoeg zijn om de 'tekenen' te lezen. Een analogie die vaak gebruikt wordt om deze universele bericht-service te beschrijven is die van een reclamebord, waarbij eerst het bericht in kleine, onschuldige letters verschijnt op het reclamebord. Als het bericht genegeerd wordt, wordt de tekst groter, als het nog steeds genegeerd wordt, worden er knipperende lichten aan toegevoegd. Ten slotte valt het reclamebord op onze hoofden. Ik vind het interessant dat terwijl de wereld verder afdaalt in oorlogen en crises over olie en gas, de incidentie van afwijkende olie- en gasexplosies, waarvan vele van natuurlijke oorsprong lijken te zijn, in een alarmerende tempo lijkt te stijgen. Probeert het 'universum' ons iets te vertellen?


Notities

1 Zie Super Imperialism: The Economic Strategy of American Empire, by Michael Hudson
2 Zie Gold Warriors: America's Secret Recovery of Yamashita's Gold, by Sterling Seagrave