Afbeelding
Opmerking van de redactie: Dit artikel behandelt verschillende controversiële onderwerpen (homoseksualiteit, pedofilie, seksuele predatie, etc.) waarvan de inhoud, evenals sommige illustraties, door sommigen als schokkend kan worden ervaren.

Indien u desondanks besluit verder te lezen, raden wij u aan om in gedachten te houden dat de feiten van deze onderwerpen gecompliceerd zijn en dat vooral aandachtig op de details gelet moet worden zonder te vervallen in zwart/wit- denkpatronen.

Men dient er met name op bedacht te zijn, dat in deze analyse de aandacht gericht is op een kleine minderheid van pathologische personen die in de homogemeenschap is geïnfiltreerd. Dit is dus geen aanval op homoseksuelen maar een ontmaskering van deze kleine minderheid die pretendeert op te komen voor de rechten voor homoseksuelen maar in plaats daarvan de homogemeenschap uitbuit in dienst van een duistere agenda.

Dit gezegd hebbende, riemen vast en rijden maar!


Commentaar: Dit artikel werd in mei 2014 gepubliceerd op onze moedersite, maar was wellicht nog nooit zo actueel als nu.


_______________________________________________

Het centrale idee dat in dit artikel wordt ontwikkeld kwam nogal onverwacht toen ik bezig was met het schrijven van het laatste deel van Earth changes and the Human Cosmic connection, dat zojuist is uitgekomen als paperback en op Kindle.

De in theorie bestaande 'Mens-Kosmische Verbinding' zou een van de belangrijkste mechanismen kunnen zijn, zo niet het belangrijkste, waardoor de menselijke bevolking, positief of negatief, haar omgeving beïnvloedt, inclusief grote vanuit de kosmos ontstane rampen.

Het zojuist genoemde boek geeft uiteraard een veel gedetailleerder en nauwkeuriger beeld van dit belangrijke fenomeen, toch zal ik in het laatste deel van dit artikel dit concept kort beschrijven en zal ik aantonen hoe al deze ogenschijnlijk ongerelateerde onderwerpen die ik hieronder zal behandelen, met elkaar in verbinding kunnen worden gebracht.

Conchita Wurst winnaar Eurovisie Songfestival
Conchita Wurst, winnaar van het of Eurovisie Songfestival van 2014
In het eerste deel van deze serie artikelen behandelde ik de vernietiging van kunst. Terwijl dat artikel 'ter perse ging' was, werd een zoveelste nagel in de toch al stevig verzegelde doodskist van de kunst geslagen: miljoenen Europeanen nomineerden Conchita Wurst tot winnares van het Eurovisiesongfestival 2014 (zie afbeelding rechts).

Conchita Wurst is een niet-zo-subtiele woordspeling: 'conchita' is in Zuid-Amerika een ander woord voor vrouwelijke geslachtsdelen, terwijl 'Wurst' in het Duits een woordspeling is met betrekking tot de mannelijke geslachtsdelen. Ik neem aan dat u de 'grap' begrijpt. Inderdaad heel subtiel.

U herinnert zich wellicht nog mijn Oma en de gesprekken die we samen vaak voeren. Ze hoort niet alleen graag over vorsten en aristocraten, ze luistert ook graag naar muziek. Maar, zoals ik al eerder zei, ze is bijna blind. Toen ze me vroeg wie het Eurovisie Songfestival had gewonnen, moest ik heel goed nadenken over hoe ik zou omschrijven wat ik had gezien.

Tot mijn verdriet besefte ik dat de eigenschappen van deze persoon (uiterlijk, seksuele geaardheid, geslacht, levensstijl...) zo ver buiten het referentiekader van mijn oma lagen, dat het voor mij onmogelijk was om in begrijpelijke bewoordingen te omschrijven wat de zangeres was.

Het is verbazingwekkend hoe anders de wereld er minder dan een eeuw geleden uitzag. Homoseksualiteit bestond natuurlijk, maar toen Oma een jonge dame was, lagen de zaken eenvoudiger, veel eenvoudiger. In de meeste gevallen hadden kinderen één mama en één papa, mannen hielden van vrouwen en vrouwen hielden van mannen, familieleden woonden samen onder één dak. Mannen waren mannelijk en vrouwen waren vrouwelijk.

Ik meen dat het er zo al eeuwenlang, zo niet millennialang, aan toeging en er waren geen redenen dat zulke fundamentele en natuurlijke principes ooit zouden veranderen. Tot de jaren '60 en de 'revolutie' zich aandienden. Toen veranderde zo'n beetje alles.

De revolutie van de jaren '60

Revoluties zijn zelden de spontane, populaire, bevrijdende bewegingen zoals ze doorgaans geportretteerd worden door de officiële geschiedenis. Sommige zijn vanaf het begin georganiseerd door een pathologische kliek, die de eigen belangen bevordert ten koste van het volk, dat tot hysterie wordt opgezweept, ingezet wordt als medium, opgeofferd en gebruikt wordt als democratisch rookgordijn. Sommige andere bewegingen beginnen met een echte volksopstand om al spoedig te worden geïnfiltreerd door een van de bovengenoemde klieken, die hun 'contrarevolutie' zullen doorvoeren die zal leiden tot nog slechtere levensomstandigheden voor het gewone volk, dat wil zeggen, voor u en voor mij. Zie bijvoorbeeld de zogenaamde 'Franse revolutie', die werd gevolgd door de toepasselijke naam ' de Terreur', een van de zwartste periodes uit de Franse geschiedenis.

De revolutie van de jaren '60 vormt hier geen uitzondering op. Hoewel zij aanvankelijk enige tekenen van authenticiteit vertoonde (burgerrechten voor zwarten, anti-oorlogsbeweging) en een oprechte poging van sommigen om een betere samenleving tot stand te brengen, werd zij al snel gecoöpteerd en op een ander spoor gezet.

De opzettelijke verstrekking van massale hoeveelheden drugs, de leugens in de media, de controle over de muziekindustrie, de infiltratie van activistische groeperingen, het gebruik van geweld en de opkomst van leiders met dubbele agenda's leidden al snel tot resultaten die diametraal waren ten opzichte van wat oorspronkelijk de bedoeling was.

Cohn-Bendit mei '68
Cohn-Bendit gedurende een demonstratie (Parijs, 1968).
Als er één persoon is die deze hele periode en de rol van dubbelspion-leiders perfect belichaamt, dan is dat Daniel Cohn-Bendit. De meeste van onze Amerikaanse lezers hebben waarschijnlijk nog nooit van deze eigenaardige persoon gehoord, en dat is jammer, want de details betreffende zijn "carrière" zijn zeer educatief.

Van de ene dag op de andere werd deze middelmatige student, geboren in een rijke Duitse Ashkenazi-familie, de leider van de Franse mei 68-'revolutie'. Terwijl de Franse president De Gaulle onder druk werd gezet om af te treden en het hele land op de rand van een burgeroorlog stond, werd Cohn-Bendit door de reguliere media uitgenodigd om zijn gestoorde visie op de nieuwe wereld te verkondigen.

Hij richtte zich op vrijheid in het algemeen en seksuele vrijheid in het bijzonder. Seksuele vrijheid is niet noodzakelijkerwijs een slechte zaak, maar zijn interpretatie van het onderwerp is nogal eigenaardig en heeft eigenlijk niet veel met vrijheid te maken.

Teneinde enig idee te krijgen van het innerlijke landschap van Cohn-Bendit hoeft u maar in zijn boek The Great Bazaar uit 1975 te kijken, waarin hij uitvoerig zijn interesse in pedofilie beschrijft. Een paar jaar later omschreef hij op een landelijke tv-zender, ten overstaan van miljoenen kijkers, tot in detail de "interacties" die hij had gehad met een 5-jarig meisje! Natuurlijk gaf hij de schuld aan het slachtoffer en beschuldigde hij het kind ervan het initiatief te hebben genomen, hoewel hij wel enige persoonlijke verantwoordelijkheid nam door te zeggen dat zijn knappe uiterlijk hem onweerstaanbaar maakte voor dit kleine kind! Bendit legde deze verklaringen 40 jaar geleden af, maar geen enkel onderdeel van zijn verdorven bekentenis is ooit juridisch vervolgbaar bevonden door de Franse autoriteiten.

Cohn-Bendit
Cohn-Bendit vertelt trots over zijn pedofiele veroveringen op een landelijke TV-zender.
Integendeel, in de daaropvolgende decennia bekleedde Cohn-Bendit vooraanstaande politieke functies: locoburgemeester van Frankfurt, partijleider, oprichter van een Europese partij, lid van het Europees Parlement, enz.

Wanneer het systeem systematisch belangrijke politieke posities toekent aan dit soort individuen, beseft men hoe 'anti-systeem' dit soort mensen in werkelijkheid zijn.

Cohn Bendit was gedurende verscheidene jaren de leider van de Groene partij, die kort gezegd meer belang hecht aan dieren en planten dan aan mensen, door bijvoorbeeld de ontwikkeling van bio-brandstoffen te steunen: het voeden van auto's in plaats van mensen alsmede het drastisch verminderen van landbouwgrond bestemd voor voedselproductie terwijl miljarden mensen al honger lijden.

Interessant genoeg is het feit dat Cohn-Bendit, de leider van de 'revolutionaire' beweging in Frankrijk, niet eens Frans was maar Duits. Maar doen nationaliteiten er op dit moment wel echt toe? Zoals Gilad Atzmon beschrijft in zijn boek The Wandering Who?, hebben de "wandelende" Joden geen nationaliteit. In tegenstelling tot de overgrote meerderheid van de Joden, die volledig geïntegreerd zijn in de samenleving waarin zij leven, gebruiken de 'dolende' Joden landen als een soort hotel, en dienen zij slechts de belangen en de gestoorde psychologie van een elitaire gemeenschap.

Sinds de 'revolutie' van de jaren zestig, in naam van de vrijheid, hervorming en vooruitgang, zijn de fundamenten van onze beschaving gestaag ondermijnd. Maar verre van vredesactivisme en anti-racisme, vormde de homorechtenbeweging een van de belangrijkste onderwerpen van deze voortdurende transformatie.

De homorechtenbeweging

Aanvankelijk was deze erop gericht een einde te maken aan homofobie en discriminatie, hetgeen als een waar legitiem doel kan worden beschouwd, aangezien homoseksualiteit destijds door de meerderheid als abnormaal werd beschouwd; homoseksualiteit is natuurlijk niet abnormaal, maar veeleer een normaal deel van de verdelingscurve van de seksuele oriëntatie van de mens, op dezelfde wijze als een zeer klein persoon of een zeer lang persoon tot een normaal bereik behoort in een verdelingscurve betreffende de lengten van de mens. Maar homoseksualiteit betreft niet de doorsnee noch de meerderheid. Hoe dan ook, het begon met een gerechtvaardigde aanpak (het elimineren van discriminatie) die bepaalde tekortkomingen in het systeem corrigeerde, om vervolgens homoseksualiteit stap voor stap zichtbaar en acceptabel te maken waarna verschillende wetten gelijke rechten verleenden aan homoseksuelen. Het homohuwelijk, de samenlevingsovereenkomst en anti-discriminatoire maatregelen werden in een groeiend aantal landen goedgekeurd. Allemaal goed en wel wat mij betreft.

We kunnen in redelijkheid zeggen dat homoseksualiteit binnen een paar decennia een geaccepteerd en integraal onderdeel van de samenleving is geworden. Met de vestiging van juridische en sociale gelijkheid zou men kunnen veronderstellen, dat de homorechtenbeweging, die dan geen raison d'être meer zou hebben, vanzelf naar de achtergrond zou verdwijnen. Maar dat is niet wat er gebeurde.

Het lijkt erop dat de infiltranten die de beweging overnamen nooit gelijkheid voorstonden maar dat dit slechts als voorwendsel diende om een meerderheid van de homo's voor een heel andere kar te spannen. Net als men bij andere dominerende minderheden ziet (vegetariërs, joden, anti-rokers, vrijmetselaars, zigeuners, enz.), wordt de eigenlijke identiteit van dergelijke groepen bepaald door hun verschil ten opzichte van het gewone volk. Het werkelijke doel is om die verschillen te vergroten en deze te laten voorkomen als een kenmerk van superioriteit en ze te gebruiken om de rest van de bevolking te manipuleren. Met andere woorden, de 'raison d'être' van de leiders van de homorechtenbeweging is om voor altijd die 'ander' te zijn en het idee van 'verdwijnen naar de achtergrond' is voor hen daarom een vervloeking.

Groepsseks-simulatie Pride Athene
Groepsseks-simulatie. Pride in Athene (2012)
In de daaropvolgende jaren werd tijdens evenementen als gay pride (merk op dat het niet meer gaat om 'gelijkheid' maar om 'trots') een ogenschijnlijk soort homo-isme sterk gepromoot om ervoor te zorgen dat het aanzien van homoseksualiteit in de ogen van het gewone volk en de samenleving in het algemeen hoog gehouden werd.

Een groeiend aantal LGBT- (Lesbisch, Homo, Biseksueel, Transseksueel) opinieleiders kwam boven drijven om invloed uit te oefenen op allerlei gebieden (zangers, artiesten, politici, journalisten, sport, 'captains of industry', etc.).

En natuurlijk maakte de reguliere media overuren om ogenschijnlijke homoseksualiteit door middel van muziek, films, talkshows, advertenties, enz. in extreem gunstige zin voor te stellen.

Deze operatie is zo succesvol geweest dat de traditionele waarden in slechts luttele decennia bijna volledig zijn omgekeerd. Vandaag de dag is homoseksualiteit, althans in bepaalde kringen, met name bij de jongere generatie en/of in het gegoede stadsmilieu, een trendy verschijnsel, een bewijs van ruimdenkendheid, een teken van vooruitgang, terwijl de heteroseksueel steeds meer wordt beschouwd als reactionair, anachronistisch, conservatief, passé en uiteindelijk saai

Let echter op een zeer belangrijk punt: de homorechtenbeweging werd in gang gezet door een zeer kleine minderheid van homoseksuelen, die pretendeerde namens de hele gemeenschap te spreken. Het betrof echter een totale toe-eigening. De overgrote meerderheid van de homo's leidt een normaal leven, is volledig geïntegreerd in de samenleving en hun seksuele geaardheid is een privé-aangelegenheid. De meeste homo's zijn nooit bekeerders of activisten geweest, het zijn immers normale mensen, toch?

Daarnaast zijn de meeste homoseksuelen niet geïnteresseerd in het huwelijk en nog minder in adoptie, aangezien homoseksuele verbintenissen statistisch gezien meestal van korte duur zijn. Zij willen gewoon discretie en vrijheid om hun persoonlijke leven te leiden zonder angst voor inmenging of buitensporig toezicht, hetgeen nu juist precies het tegenovergestelde is van wat de LGBT-activisten teweegbrengen: media-aandacht, hysterisatie, politieke claims en speciale status.

Net zoals joden worden gemanipuleerd door een minderheid van zionistische infiltranten die de dreiging van antisemitisme enorm overdrijven en een slachtoffercomplex uitbuiten (voornamelijk de holocaust), worden homoseksuelen gemanipuleerd door een minderheid van pedofielen, die zich voordoen alsof zij deel uitmaken van de homogemeenschap, de dreiging van homofobie gebruiken en hun vermeende status als slachtoffer uitbuiten (AIDS bijvoorbeeld).

Larry Brinkin, een oudgediende voorvechter van homorechten en voormalig medewerker van de mensenrechtencommissie van San Francisco, is een goed voorbeeld van dit proces van infiltratie. Hij werd gearresteerd en schuldig bevonden aan bezit van kinderpornografie.

Dit brengt ons tot het hoofdpunt: het homohuwelijk was geen doel maar eerder een middel. Sterker nog, toen het homohuwelijk eenmaal was gelegaliseerd, kon de volgende wettelijke stap, adoptie, niet worden geweigerd. Het is al in 14 landen uitgevaardigd.

Het adoptieproces is niet zozeer gebaseerd op moraliteit als wel op geld en gezien het algemene beleid van 'positieve discriminatie' op alle terreinen in de samenleving, inclusief het zakenleven, beschikken homoseksuelen gemiddeld over een hoger inkomen dan heteroseksuelen. Men zou dus kunnen zeggen dat homoseksuelen tegenwoordig meer 'rechten' hebben op adoptie dan heteroseksuele paren.

De homoseksuele gemeenschap is gebruikt als een paard van Troje, geïnfiltreerd door een kliek pedofielen die onder het mom van gelijke rechten hebben gelobbyd voor de uitvaardiging van de adoptiewet om zo hun plan om over kinderen te beschikken te realiseren. Als gevolg hiervan is het vandaag de dag volkomen legaal voor twee pedofielen om te "trouwen" en vervolgens kinderen te kopen. Het is niet alleen technisch mogelijk, het wordt ook bevestigd door talloze werkelijkheidsgetrouwe gevallen van pedofiele paren die de geadopteerde kinderen kopen en misbruiken:

homopaar misbruik kinderen
Gehuwd echtpaar Haratz & Wirtz. De aanklachten stellen dat ze de kinderen niet alleen seksueel en lichamelijk mishandelden, maar hen ook dwongen om in kasten te slapen.
Hier enige voorbeelden uit tientallen gedocumenteerde zaken:

- Homostel beschuldigd van jarenlang seksueel misbruiken van geadopteerde Russische jongen [link]
- 'Ze verkrachtten me om de beurt': seksueel misbruik onthuld, homostel beschuldigd van molesteren van 5 van hun 9 geadopteerde kinderen [link]
- Homostel uit Connecticut voor de rechter wegens beschuldiging van verkrachting adoptiekinderen [link]

Regina Louf
Regina Louf overleefde het onbeschrijfelijke en had de moed te getuigen.
Natuurlijk kunnen heteroseksuele paren ook pedofielen zijn, zoals het echtpaar Dutroux illustreert. Uit studies blijkt echter dat vrouwen in vergelijking met mannen veel minder vaak kinderen seksueel misbruiken, terwijl zij wel het vaakst slachtoffers van misbruik zijn. Dit verschil kan simpelweg te wijten zijn aan het feit dat psychopathie geacht wordt meer voor te komen bij mannen.

Laten we ons niet laten misleiden door de alomtegenwoordige propaganda die pedofilie voorstelt als "verboden liefde", zoals onder andere wordt gesuggereerd door de eigenlijke etymologie van de term "pedofilie" (pedo- 'kinderen', -philia - 'liefde'). Voor psychopaten hebben homoseksualiteit en pedofilie niets te maken met liefde, het is zelfs geen ongepaste seks. Voor pedofiele psychopaten is het enige doel het uitoefenen van dominantie en macht, en het toebrengen van zoveel mogelijk leed aan de meest kwetsbaren en onschuldigen: kinderen.

Dit punt wordt zeer duidelijk beschreven door Regina Louf, een van de weinige overlevenden van het Belgische netwerk van pedofielen waarbij rechters, zakenlieden, politici aan de top en politiemensen betrokken waren, die Marc Dutroux, een van hun 'kinder-leveranciers', opofferden teneinde een massale publieke lynchpartij te voorkomen.

Louf rapporteerde ontelbare gevallen van marteling, rituele moorden, offeren van baby's en jacht op kinderen en haar getuigenis werd bevestigd door een aantal andere getuigen en betrouwbaar inhoudelijk bewijs.
Witte Mars België
Gedurende de Witte Mars protesteerden 600.000 Belgen tegen de georganiseerde pedofilie die België teisterde (en nog steeds teistert).
Indien het achterdochtig overkomt om aan pedofilie zo'n prominente rol toe te kennen en netwerken van pedofielen zoveel macht toe te bedelen, is het wellicht een idee om naar de volgende cijfers te kijken: volgens sommige studies in de VS bedraagt het percentage gevallen van kindermisbruik maar liefst 54%. In India blijkt uit een onderzoek van het Ministerie van Vrouwen en Kinderontwikkeling uit 2007 dat meer dan 53% van de kinderen het slachtoffer is geweest van seksueel misbruik.

Vergeet niet dat bij deze duizelingwekkende cijfers niet eens rekening is gehouden met ernstige onderrapportage als gevolg van angst, gedeeltelijk geheugenverlies, ontkenning, schaamte, depressie, enz. Het lijkt redelijk om aan te nemen dat meer dan de helft van de wereldbevolking gedurende de kinderjaren seksueel misbruikt is.

Afbeelding
Michelle Martin, free since 2012
Kunt u zich voorstellen wat voor schade zo'n epidemie toebrengt aan hele samenlevingen? Het zou een landelijk schandaal moeten zijn. Maar ondanks de grootschaligheid van deze sociale en individuele ramp, horen we er nauwelijks over.

Terwijl de media zich bezighoudt met de laatste avonturen van Justin Bieber, richt justitie zich op lokale hasjdealers, doen wetenschappers onderzoek naar CO2-uitstotende koeienwinden en is de politie druk bezig met flitspalen. Hoe kunnen we deze schizofrene aanpak verklaren? Is deze systematische apathie aan de top van de piramide juist het bewijs van de macht van de daders?

Indien u nog steeds twijfelt aan de macht van pedofielen-netwerken, dan richt ik uw aandacht hier op twee wetenswaardigheden.

In 2012, werd de vrouw van Marc Dutroux, Michelle Martin, die samen met haar man werd veroordeeld voor ontvoering, drogering, gevangenhouding, marteling, verkrachting, uithongering en moord op zeven jonge meisjes, vrijgelaten uit de gevangenis na slechts de helft van haar gevangenisstraf te hebben uitgezeten.

Gedurende dezelfde zaak-Dutroux kwamen 30 getuigen om het leven.

Het merendeel van deze sterfgevallen vond plaats vlak voordat het slachtoffer een verklaring moest afleggen. En, u raadt het al, de meeste van de sterfgevallen vonden plaats onder uiterst dubieuze omstandigheden, en toch werd geen enkel geval van moord vervolgd.

De Gendertheorie

De hierboven beschreven homorechtenbeweging was slechts één van de instrumenten die werd gebruikt om de grondslagen van onze samenlevingen te veranderen. De gendertheorie is een andere. Deze theorie werd in de jaren 1920 gecreëerd door John Money, een seksuoloog uit Nieuw-Zeeland, die herhaaldelijk en openlijk pleitte voor homoseksualiteit en pedofilie. (Opmerkelijk hoe de ene pleitbezorging lijkt te zijn gekoppeld aan de tweede. Dit is een aanwijzing dat het individu geen echte 'normale homoseksueel' is).

Money is beroemd geworden wegens zijn 'behandeling van een tweeling', waarbij hij één van hen dwong van geslacht te veranderen, foto's van hen maakte terwijl ze seks simuleerden, hen aanmoedigde om 'seksuele spelletjes' met elkaar te spelen en hen beiden molesteerde. De tweeling pleegde uiteindelijk zelfmoord.

Vandaag de dag is Judith Butler de meest vurige voorstander van de gendertheorie. Zij is een feministische lesbienne en tevens joods.

Om er enig idee van te krijgen hoezeer Butlers ideologie wordt gesteund door de "elite" van deze wereld, kunt u haar aanzienlijke lijst van onderscheidingen en eerbewijzen bekijken alsmede het aantal prestigieuze Universiteiten nagaan die haar hebben geëerd of waar zij als gast werd ontvangen (Princeton, Columbia en Harvard, om er maar een paar te noemen).

Gendertheorie is gebaseerd op de (onjuiste) stelling, dat kinderen al op zeer jonge leeftijd een zeer actieve seksualiteit hebben die moet worden aangemoedigd en dat seksuele geaardheid en geslacht louter een kwestie van keuze en sociale conditionering zijn.

Wellicht verrast het dat gendertheorie reeds in tal van scholen over de hele wereld wordt onderwezen en toegepast. Men kan zich ook afvragen waarom er zo weinig over dit onderwerp wordt gesproken in de reguliere (of andere) media.

In het Duitstalige deel van Zwitserland worden kinderen al vanaf de kleuterschool onderwezen over masturbatie en aangemoedigd om het te beoefenen. Schoolkinderen krijgen een 'seksdoos' met daarin pluchen speeltjes in de vorm van penissen en vagina's en houten dildo's en ze worden aangemoedigd om daarmee te spelen.

Seksdoos
Inhoud van de 'seksdoos' die wordt uitgedeeld aan kleuters en lagere schoolkinderen.
Ze krijgen ook een pornografisch stripboek met de onschuldig klinkende titel 'Lisa en Jan', waarop onder meer de volgende zeer leerzame scènes staan afgebeeld: een meisje dat masturbeert terwijl een ander naar haar kijkt, een jongetje dat onder de lakens masturbeert terwijl hij met een zaklantaarn naar zijn geslachtsdelen kijkt en een kind dat zijn ouders bespiedt terwijl ze 'de liefde bedrijven'.

stripboek masturbatie kinderen kinderstripboek
Plaatje uit het stripboek 'Lisa & Jan': een jonge jongen masturbeert een andere jongen.
Kinderen van zes jaar krijgen op school ook les over heteroseksualiteit en homoseksualiteit en hen wordt uiteraard verteld dat beide geaardheden niets meer dan gewoon geaardheden zijn die in feite precies op hetzelfde neerkomen (vergeet niet dat het allemaal om vrijheid gaat, seksuele geaardheid is alleen een kwestie van keuze, daargelaten dat de homorechtenbeweging al jaren stelt dat het een normale genetische variatie betreft!).

In Duitsland weigerden veel ouders (terecht) dat hun jonge kinderen aan dergelijk materiaal werden blootgesteld en zij haalden hun kinderen uit de seksuele voorlichtingslessen. Daarop werden door de Duitse autoriteiten tien ouderparen veertig dagen gevangen gezet. Want kinderen moeten toch de vrijheid hebben om zo jong mogelijk homoseksuele relaties aan te gaan, als zij daarvoor kiezen, en zij moeten toch worden voorgelicht als zij daarvoor kiezen? Ouders aan de andere kant zijn dan weer niet vrij om hun kinderen uit deze hersenspoelingslessen te halen, en de staat zal zo ver gaan in het afdwingen van dit beleid dat men ouders opsluit die het hier niet mee eens zijn.

In Zweden moeten kinderen tussen 13 en 17 jaar verplicht naar een pornografische tekenfilm kijken waarin vrijelijk woorden als 'kut' en 'lul' worden gebruikt.

pornografische tekenfilm jongeren
Gecensureerd plaatje van de tekenfilm waaraan Zweedse schoolkinderen verplicht worden blootgesteld. Let op het bedrukte gezicht van het meisje en het politiek correcte interraciale paar.
Het officiële doel van deze tekenfilm is de bestrijding van seksueel overdraagbare aandoeningen, maar uit de statistieken blijkt dat het aantal SOA's sinds ingebruikname van deze tekenfilm juist is toegenomen.

In Frankrijk heeft de minister van Onderwijs een lijst van aanbevelingen gepubliceerd onder de titel ABC van gelijkheid (weer die mantra van gelijkheid en anti-discriminatie), gebaseerd op de gendertheorie, waaronder:

- Wijdverspreide seksuele voorlichting voor alle leerlingen vanaf 6 jaar
- Het bekijken van de film Tomboy, waarin kinderen van 6 tot 8 jaar worden uitgenodigd om zich te identificeren met een meisje dat zich voordoet als een jongen.
- Gebruik van 'genderneutrale' boeken zoals Papa draagt een jurk.

Ondertussen worden andere gendervervormende experimenten getest, zoals:

- Een vrij ongenuanceerde tekenfilm waarin twee mannetjesvissen (Felix en Leon) worden afgebeeld die toevallig van elkaar houden. De tekenfilm wordt getoond aan 10-jarige schoolkinderen.

- 'Neutrale' kinderdagverblijven waar jongens met poppen moeten spelen en meisjes met speelgoedauto's.

neutraal kinderdagverblijf jongen pop
Neutraal kinderdagverblijf: een jongen speelt met een pop.
Oudere Franse leerlingen hoeven zich echter geen zorgen te maken dat ze worden overgeslagen worden door de handhavers van de Gendertheorie. Zo werd 16 mei 2014 uitgeroepen tot rokjesdag waarop schooljongens tussen de 10 en 17 jaar werden aangemoedigd om jurken te dragen als bewijs van hun ruimdenkendheid.
rokjesdag Frankrijk
Nantes, Frankrijk. Middelbare school leerlingen nemen deel aan ‘rokjesdag’.
In Ontario, Canada, werd de eigenaar van een seksshop uitgenodigd om aan schoolkinderen het gebruik van dildo's uit te leggen en hen aan te moedigen tot het gebruik ervan.

In Engeland krijgen kinderen al vanaf 5 jaar oud seksuele voorlichting. Ouders worden niet officieel ingelicht over de inhoud van de 'lessen', en komen er uiteindelijk via hun kinderen achter dat in de lessen onderwerpen als 'sodomie' en 'pijpen' worden behandeld.

Gendertheorie wordt niet alleen op landelijk niveau toegepast (hierboven werden slechts enkele voorbeelden genoemd), maar is ook het centrale thema van een rapport, getiteld Standards for Sexuality Education in Europe dat in 2010 door de Wereldgezondheidsorganisatie is gepubliceerd.

In dit rapport vinden we expliciete aanbevelingen over de wijze waarop onze kinderen moeten worden gehersenspoeld. Een paar interessante voorbeelden:

- Voordat zij 4 jaar oud zijn moeten onze kinderen leren over masturbatie. Het kind moet zijn seksuele 'behoeften en verlangens' kenbaar maken. Aangeraden wordt om dit te doen door 'doktertje te spelen';

- Vanaf 4-jarige leeftijd, worden kinderen aangemoedigd om 'verschillende seksuele identiteiten te verkennen' en in het bijzonder 'de vriendschap en liefde jegens mensen van hetzelfde geslacht';

- Op 6-jarige leeftijd moet het kind zich de 'verschillende normen van seksualiteit' eigen maken, het moet ook leren over 'ejaculatie en menstruatie' en 'anti-conceptie methoden';

Geheel in deze lijn organiseerden de Verenigde Naties een conferentie met de titel Gender op school: een fundamenteel punt in het onderwijs.

Net als bij de homorechtenbeweging heeft het werkelijke doel van de gendertheorie-beweging die de maatschappij wordt opgedrongen niets te maken met vrijheid of gelijkheid. In werkelijkheid gebruikt men gendertheorie om de fundamenteel deviante en vernietigende praktijk van pedofilie te normaliseren en zelfs aan de samenleving en aan onze geesten op te leggen.

Inderdaad, onder het mom van seksuele vrijheid verspreidt de gendertheorie de zieke en gestoorde overtuiging dat jonge kinderen in feite een volwassen seksualiteit zouden moeten hebben en dat hun seksuele geaardheid uitsluitend een kwestie van persoonlijke keuze is. Indien we deze twee punten met elkaar verbinden is het resultaat, dat een jong kind dat seks heeft met een volwassen man volkomen normaal is.

Maar dat is het niet, zoals vele studies aantonen. De hersenen van pedofielen reageren bijvoorbeeld abnormaal op kindergezichten:
In het dierenrijk zijn er een aantal speciaal ontworpen mechanismen die voorkomen dat volwassen dieren proberen te paren met de jonge dieren. Bijvoorbeeld "een babymuis geeft feromonen af die een remmende werking hebben op het seksuele gedrag van volwassen mannelijke muizen" zegt hoofdauteur van de studie Jorge Ponseti, seksonderzoeker aan de Christian-Albrechts Universiteit van Kiel in Duitsland. "Toen de wetenschappers deze feromonen in de babymuizen afremden begonnen de volwassen mannelijke muizen met de babymuizen te paren." ...

Het blijft onduidelijk waarom pedofilie voorkomt bij mensen. Het zou kunnen dat zij op jonge leeftijd problemen met de ontwikkeling van de hersenen hebben gehad. Pedofielen hebben bijvoorbeeld "voordat ze de leeftijd van 12 jaar bereikt hebben een verhoogd aantal hoofdverwondingen", zei Ponseti (21 Mei, de Journal Biology Letters).
karikatuur mannen vrouwen
Vrouwen worden een karikatuur van mannen en omgekeerd.
Het is duidelijk dat, in tegenstelling tot homoseksuelen die om verschillende redenen zo worden geboren en een klein, maar normaal deel uitmaken van de menselijke seksualiteit-verdelingscurve, pedofielen abnormaal zijn - abnormaal zelfs in het dierenrijk. Naast de normalisering van pedofilie versterkt de gendertheorie een proces dat tientallen jaren geleden in gang is gezet met een geleidelijke vervaging van het begrip 'geslacht' zelf, waarbij vrouwen geleidelijk worden vermannelijkt onder de noemer van non-discriminatie en gendergelijkheid, terwijl mannen geleidelijk worden gefeminiseerd door anti-macho campagnes, 'queer bevordering' en het 'bevrijden' van de vrouwelijke kant van mannen. Dit proces bij heteroseksuelen lijkt een 'heteroseksuele' versie te zijn van de manier waarop sommige lesbiennes op karikaturale wijze de meest extreme trekken van mannelijkheid etaleren (ruwheid, vulgariteit), terwijl sommige homoseksuele mannen een karikatuur voorstellen van de slechtste eigenschappen van het vrouwelijke (hysterie, lichtzinnigheid). De meest positieve en fundamentele mannelijke eigenschappen, zoals moed en eer, evenals de meest positieve en fundamentele vrouwelijke eigenschappen, zoals verzorging en creativiteit, komen in deze karikaturen niet of nauwelijks aan bod.

Een jaren geleden in gang gezette trend door de media en mode-industrie, die door de gendertheorie verder is ontwikkeld, bepaalt helaas voor velen de normen van schoonheid en idealen. Voorstanders van de gendertheorie hebben een belangrijke rol gespeeld bij het populair en geleidelijk aanvaardbaar maken van het androgyne type, een wezen dat geen man is, maar ook geen vrouw. Uiteindelijk is het androgyne schepsel een individu dat verstoken is van een van de belangrijkste bepalende factoren van zijn persoonlijke en sociale identiteit : zijn eigen geslacht, iets wat ons door de natuur gegeven is, het ontwerp van de Kosmos.

Vandaag de dag bestaat de androgyne trend niet alleen in de fantasie van een paar gestoorde mode-ontwerpers of overijverige gendertheoretici, maar heeft zij volledig plaats genomen op het sociale en juridische podium.

Neem het geval van de Australische transseksueel Bruce Watson. Op 3 april 1989 onderging Bruce Watson een man-naar-vrouw operatie, maar besloot later dat hij het vrouw zijn onbevredigend vond.

vrouwelijk mannelijk model
Links Casey Legler, een frans vrouwelijk model. Rechts, Zwitsers mannelijk model Roc Montandon.
En dus vroeg Watson een non-geslachtsspecifieke status aan, die hij op 2 april 2010 verkreeg na een gedenkwaardige beslissing van de Burgerlijke Stand in New South Wales (NSW, Australië).

Hoewel deze beslissing werd teruggedraaid (in 2010), heeft het Hooggerechtshof van NSW, de hoogste Australische rechtbank, op 3 mei 2014, na een juridische strijd van vier jaar, officieel bevestigd dat Bruce Watson inderdaad geen geslacht heeft.

Niet alleen heeft de gendertheorie nu met succes het rechtssysteem op de proef gesteld, de sociale invloed was eveneens enorm. Facebook, de social media-gigant, stelt bijvoorbeeld een lijst voor met zo'n 50 verschillende aanduidingen die mensen kunnen gebruiken om hun geslacht te identificeren.

Als u deze lijst bekijkt weet ik zeker dat u zich verbaast over enkele van de voorgestelde aanduidingen. Misschien wilt u zelfs voor uzelf een nieuwe geslachtsidentiteit kiezen of een nieuwe creëren. Hee, dat is toch waar vrijheid allemaal om draait, toch?!

Liefde, Huwelijk, Familie en Leven

De homorechtenbeweging en de wereldwijde toepassing van de gendertheorie tezamen zorgden gedurende de afgelopen decennia voor een voortdurende ondermijning van Liefde, Huwelijk, Gezin/Familie en zelfs het Leven zelf. Welbeschouwd vormen deze vier nauw verbonden begrippen de fundamentele cyclus van het menselijk bestaan: men houdt van iemand, men trouwt met de geliefde, men krijgt baby's en sticht een gezin.

Liefde:

Liefde bedrijven is, idealiter, een innige daad van delen en verbinden, die een man en een vrouw verenigt op fysiek, emotioneel en spiritueel niveau. Deze benadering van de liefde was een van de (weinige) heilzame vruchten van het Judeo-christendom en wordt geïllustreerd in deze passages uit het Oude en Nieuwe Testament:
Daarom zal een man zijn vader en zijn moeder verlaten, en hij zal zich hechten aan zijn vrouw; en zij zullen tot één lichaam worden. (Gen. 2:24)
Daarom zal een man zijn vader en moeder verlaten en zich met zijn vrouw verenigen, en die twee zullen één worden". Zij zijn dus niet langer twee, maar één. (Marcus 10:7,8)
Weet gij niet, dat wie zich met een hoer verenigt samen met haar één lichaam wordt? Want er is gezegd: "Die twee zullen één lichaam zijn." (1 Korinthiërs 6:16)
Voordat u besluit dat Sott.net op de Bijbelse toer gaat, bedenk u dan dat de Bijbel niet uit het niets tot stand is gekomen. Een groot deel van de inhoud is, zeer waarschijnlijk, afkomstig van de steppevolkeren via de Grieken en vervolgens de Romeinen (Zie Anthony D., The Horse, the Wheel, and Language en De Coulange F., The Ancient City en McDonald D., Does the New Testament Imitate Homer? ).

In tegenstelling tot onze moderne beschaving begrepen de Steppevolkeren (en de Grieken en Romeinen in mindere mate) zeer goed dat er een zogenaamde 'Mens-Kosmische Verbinding' is (die we zo dadelijk zullen bespreken) en wat deze inhield.

Het aloude principe dat de liefde bedrijven het verenigen van een man en een vrouw inhoudt op meer dan het fysieke niveau is geleidelijk omgevormd tot het hebben van seks, een onbeduidende daad, gebaseerd op fysiek genot, persoonlijke bevrediging en verstoken van enige liefde of diepere vereniging.

Deze omvorming werd teweeggebracht door de hyper-seksualisering van onze samenleving, die verschillende vormen aannam:

- De choquerende en afschuwwekkende ontwikkeling en verspreiding van pornografie. Enkele tientallen jaren geleden was pornografie bijna onbekend in de gewone samenleving (hoewel de 'elite' allang deelnam aan seksuele perversie/vermaak). In 2006 genereerde de porno-industrie 13 miljard dollar aan inkomsten. De inhoud heeft zich ook verder ontwikkeld en wordt steeds extremer. Tegenwoordig bevat 88% van de scènes in pornofilms fysieke agressie, en 49% van de scènes verbale agressie. Een gevolg hiervan was ook de groeiende acceptatie van verschillende soorten afwijkende vormen van seks, zoals S&M.

- De seksualisering van media-inhoud (make-up, kleding, videoclips, tv-series, reclame);

- De ontwikkeling van allerlei buitenechtelijke vormen van seks: prostitutie, 'swingers', internet-dating (33% heeft seks tijdens het eerste afspraakje), onenightstands, seks als nonchalant tijdverdrijf...

- De seksualisering van de jeugd, door middel van kleding (waaronder string-ondergoed voor kinderen met seksueel suggestieve teksten erop), speelgoed (zoals de lingerie-barbie), promotie en mediatisering van jonge 'sterren', enz.

lingerie-Barbie
De lingerie Barbie wordt voornamelijk verkocht aan 8-12 jarige meisjes.
De combinatie van deze factoren heeft geleid tot een punt waarop seksverslaving epidemische proporties heeft aangenomen, waardoor meer dan 12 miljoen Amerikanen wordt getroffen.

In sommige milieus zijn de waarden reeds gekenterd; in sommige chique kringen in Frankrijk bijvoorbeeld is het nu deftig om parenclubs te bezoeken.

Huwelijk:

De Bruiloft van het Lam Glas in lood
De Bruiloft van het Lam en Zijn Bruid - Glas in lood raam door Stephan Adam, 1906.
Ooit werd het huwelijk beschouwd als een heilige en vereerde verbintenis en als zodanig vormde dit instituut sinds het begin van de beschaving de kern van het traditionele gezin. De plechtige geloften weerspiegelden een sterke verbintenis van trouw en voortdurende wederzijdse steun tussen man en vrouw.

Maar in combinatie met de vervlakking van spiritualiteit is het huwelijk op het juridische en sociale front geleidelijk aan vernietigd met de opkomst van de legalisering van echtscheiding, de aanvaarding van hertrouwen, de invoering van alternatieven voor het huwelijk zoals het 'burgerlijk samenlevingscontract', de ontwikkeling van de hierboven beschreven huwelijken tussen personen van hetzelfde geslacht, alsmede de vrije samenlevingsverbintenissen.

In dit verband wijs ik erop dat het een goede zaak is dat vrouwen rechten hebben, waaronder het recht om een ongelukkig of gewelddadig huwelijk te verlaten. Wat ik als oorzaak van het echtscheidingsprobleem zie, is dat kinderen wordt geleerd dat seksuele aantrekkingskracht de belangrijkste basis voor het huwelijk vormt en dat zij worden overspoeld met allerlei illusies over wat het huwelijk werkelijk inhoudt - of zou moeten inhouden. Dit alles (en meer) leidt onvermijdelijk tot het maken van slechte keuzes in huwelijkspartners, hetgeen vervolgens leidt tot meer echtscheidingen en gebroken gezinnen.

Hoewel polygamie in verschillende Europese landen illegaal is, zijn er geen wetten die bepalen dat iemand niet met meer dan één partner/echtgenoot kan samenleven.

Tegenwoordig zijn echtscheidingen zo normaal, dat een kind met twee ouders die nog getrouwd zijn bij zijn of haar leeftijdsgenootjes voor enige verbazing kan zorgen. 'Zijn jouw ouders niet gescheiden? Wat raar'. In dezelfde geest is het hebben van een minnares in sommige milieus niet alleen geaccepteerd, het geeft iemand zelfs aanzien.

Tegenwoordig overstijgt de echtscheiding-tot-huwelijksratio in veel ontwikkelde landen de 50%. Dit betekent dat er in enig bepaald jaar meer echtscheidingen worden uitgesproken dan dat er huwelijken worden gesloten.

Er is hier overduidelijk iets niet in orde en het geeft in niet mis te verstane termen aan hoe misleid en schizofreen onze samenleving is geworden.

Familie

boerenfamilie begin 20ste eeuw
Leden van een boerenfamilie - Row River Valley, begin 20ste eeuw.
Eeuwenlang was het traditie dat mensen hun hele of het grootste deel van hun leven in het ouderlijk huis doorbrachten met kinderen, ouders, grootouders en, in sommige gevallen, met aanverwante familie: stiefouders, ooms, tantes, neven en nichten, enz.

Familiebedrijven zoals in de landbouw of met betrekking tot ambachtswerk vormden een belangrijk bestanddeel van het economische leven.

De industriële revolutie bracht megabedrijven voort, die de kleine familiebedrijven opslokten, individuele banen in loondienst creëerden en de economische activiteit in stedelijke en/of industriële gebieden concentreerden.

Traditionele families, die meestal in plattelandsgebieden waren gevestigd, moesten zich opsplitsen. Tijdens dit proces werden families (die men met een stam kan vergelijken), die de kern vormden van het gemeenschapsleven gedurende een groot deel van de menselijke evolutie, de basiskern van elke beschaving, vernietigd.

Elk familielid werd gedwongen zijn eigen weg te gaan. Vandaag de dag zit de overlevende grootouder in een bejaardentehuis, werkt de gescheiden vader in de ene stad, woont de gescheiden moeder in een andere stad, werkt het kind in het buitenland, en ziet men de andere familieleden alleen nog bij begrafenissen. De mens is gescheiden van zijn familiekern, zijn stam, en gedwongen een geïsoleerd leven te leiden.

Toen een individu nog met zijn familie leefde stond hij in contact met zijn oorsprong, hij werd blootgesteld aan morele waarden en principes, hij had een actief sociaal leven, de ouderen leerden hem hij over plaatselijke tradities, vaardigheden en vertelden hem over geschiedenis. Hij leerde dagelijks over concepten als delen met elkaar, zorgen voor elkaar en elkaar helpen. Binnen zijn familie leefde hij met degene van wie hij hield en kon hij rekenen op veerkrachtige steun om het hoofd te bieden aan materiële, financiële en emotionele beproevingen en problemen, waaronder de zorg voor kinderen. Het gezin was de oerbron van de individuele identiteit, waar ieder kon definiëren wie hij was, en waar ieder zijn eigen begrip kon bepalen van goed en kwaad.

Het moderne, geïsoleerde, stedelijke leven betekende het einde van al het bovenstaande. Dit heeft geleid tot een groot aantal eenzame, depressieve en kwetsbare individuen. Als gevolg daarvan is het aantal zelfmoorden in de afgelopen 45 jaar wereldwijd met 60% gestegen. Verbaast dit ons?

Leven :

Zelfs de waarde van het leven is gestaag vernietigd door onze 'moderne beschaving'. Eerst werd anti-conceptie ontwikkeld, daarna werd abortus gelegaliseerd en vervolgens kwam de morning/day/week-afterpil beschikbaar. Uiteraard kan abortus de aangewezen oplossing zijn voor traumatische gevallen zoals verkrachting, slechte gezondheid of armoede. Maar het is tot het uiterste doorgevoerd, waarbij vrouwen hun verantwoordelijkheid en respect is ontnomen voor datgene wat het meest kostbaar is: het leven zelf. De keuze zou niet tussen abortus of het krijgen van een kind moeten zijn, maar tussen het wel of niet zwanger worden. Anti-conceptie en voorlichting zouden voor alle vrouwen beschikbaar moeten zijn.

in vitro bevruchting
In-vitrobevruchting
Geleidelijk aan werden volwassenen ontheven van hun verantwoordelijkheden ten opzichte van het leven, dat tegelijkertijd een zaak werd van winst en speculatie met de legalisatie van draagmoeders (het huren van een baarmoeder), spermabanken (het kopen van mannelijke geslachtscellen), in-vivo- en in-vitrofertilisaties (het kopen van menselijke eicellen en foetussen), de hierboven genoemde adopties (het kopen van kinderen), gen-selecties (het kopen van een beter genetisch profiel), tezamen met internationale 'dating' websites (het kopen van een vrouw) en geslachtsveranderende operaties (het kopen van een nieuw geslacht).

We kunnen nu vaststellen dat de fundamenten van de menselijke samenleving die ons in staat stelden ons te ontwikkelen en te overleven zijn vernietigd, en we hebben eveneens in beschouwing genomen hoe deze vernietiging is uitgevoerd. Nu blijft er één vraag over: waarom? Er zijn verschillende antwoorden. Vanuit het perspectief van de psychopathische 'elite', maakte het de volgende ontwikkelingen mogelijk:

- De normalisering van een van hun favoriete bezigheden: pedofilie, door de seksualisering van kinderen en de legalisering van adoptie door homoseksuele paren. Wie weet hoe lang het nog duurt voordat hun meest plezierige bezigheid genormaliseerd wordt?

- De vervulling van de neo-conservatieve ideologie waarin alles een bron van winst en hebzucht moet zijn, vandaar de commercialisering van het laatste heilige deel van de mensheid: kinderen, zwangerschap, foetussen, enz.

- Het morele en sociale isolement van individuen (vernietiging van de familie), waardoor zij gemakkelijke prooi worden en volgzamere slaven. Dit is het roofzucht-beginsel: een geïsoleerde prooi is gemakkelijker te vangen.

Maar hier zou nog wel eens veel meer achter kunnen zitten. Op een meer fundamenteel niveau, kan de agenda nog snoder zijn. Hier wordt de 'Mens-Kosmische Verbinding' belangrijk, en u zult zien dat het vanaf dit punt heel vreemd wordt.

Het verbreken van de Mens-Kosmische Verbinding

Uit een aantal psychokinese-experimenten blijkt dat de mens wel degelijk invloed heeft op macrogebeurtenissen. Deze invloed komt echter niet noodzakelijk overeen met de intentie van de onderdanen en er zijn vele andere factoren bij betrokken, waaronder het onbewuste van de onderdaan, zijn angsten, zijn emotionele toestand, zijn overtuigingen, enz.

Ik zal hier nu niet uitgebreid bij stilstaan aangezien mijn bovengenoemde boek Earth Changes and the Human-Cosmic connection, met name het vierde en laatste deel (de Mens-Kosmische verbinding), volledig aan dit onderwerp gewijd is: hoe individuen de buitenwereld zelfs op macroniveau beïnvloeden.

Dit fenomeen - het menselijk vermogen om macro-kosmische gebeurtenissen te beïnvloeden - zou een belangrijke modulator van onze omgeving kunnen zijn en dat zou de reden kunnen zijn waarom onze elites systematisch de spot drijven met wat minachtend 'parapsychologie' wordt genoemd.

PEAR-project Princeton
Robert Jahn en Brenda Dunne, leiders van het PEAR-project aan Princeton University.
In ieder geval voerden Dr. Robert Jahn, decaan aan de School of Engineering and Applied Science, Princeton University en Brenda Dunne, een ontwikkelingspsychologe aan de Universiteit van Chicago, een van de meest uitgebreide en wetenschappelijk verantwoorde PK-experimenten uit.

Dit onderzoek is een van de zeer weinige 'parapsychologische' studies die zijn erkend door een vooraanstaande wetenschappelijke organisatie, de Amerikaanse National Research Council (landelijke onderzoeksraad), die concludeerde dat het experiment zorgvuldig en grondig was uitgevoerd en dat de resultaten niet door toeval konden worden verklaard.

Over een tijdspanne van 12 jaar voerden Jahn en Dunne bijna 2,5 miljoen proeven uit, waarbij deelnemers voor een zorgvuldig ingestelde Random Event Generator (REG) (een machine die willekeurige gebeurtenissen voortbrengt) zaten en eerst moesten proberen om hun wil op te leggen aan de machine om meer eentjes dan nulletjes voort te brengen en daarna andersom. Tenslotte moesten ze proberen om de machine op geen enkele manier te beïnvloeden.

Jahn en Dunne ontdekten een samengevoegde afwijking die statistisch zeer significant was, omdat de resultaten waren verkregen door middel van miljoenen proeven met tientallen correlerende experimenten. De kans dat deze resultaten door toeval zouden zijn verkregen was één op de biljoen.

experiment Random Event Generator curve
Jahn en Dunnes experiment. Samengevoegde resultaten. De bovenste curve toont de verschuiving voor een '1' intentie, de onderste curve toont de verschuiving voor een '0' intentie.
Jahn en Dunne bestudeerden niet alleen hoe individuen 'willekeurige' gebeurtenissen beïnvloeden, zij bestudeerden ook de invloed die wordt uitgeoefend door een tweetal proefpersonen, en toen werd het pas echt interessant.

Het PEAR-lab voerde een reeks studies uit met mensen die waren ingedeeld in tweetallen, waarbij elk paar gezamenlijk moest proberen de machines te beïnvloeden. Van de 256.500 proeven, uitgevoerd door vijftien paren in tweeënveertig experimentele reeksen, vertoonden veel paren ook een 'karakteristiek' resultaat, dat niet noodzakelijkerwijs overeenkwam met het effect dat één van beide proefpersonen individueel teweegbracht.

Paren van het tegenovergestelde geslacht, die elkaar allemaal kenden, hadden een krachtig complementair effect, dat meer dan drie en een half keer het effect van individuen teweegbracht. De 'gebonden' paren, dat wil zeggen de [heteroseksuele] paren die met elkaar een relatie hadden, toonden echter het sterkste effect, dat bijna zesmaal zo sterk was als dat van individuen alleen.

Daarentegen hadden paren van hetzelfde geslacht meestal een negatief effect. Dit soort paren boekte een slechter resultaat dan dat zij individueel teweegbrachten; bij acht paren waren de resultaten precies het tegenovergestelde van wat zij beoogden.

Gebonden heteroseksuele paren, het soort paren dat verreweg de sterkste invloed had, vertoonden drie fundamentele bijzonderheden:

- heteroseksualiteit, d.w.z. complementariteit tussen man en vrouw. Om deze complementariteit volledig tot stand te brengen, moet de man mannelijk zijn (fysieke kracht, moed, intellectueel redeneervermogen) terwijl de vrouw vrouwelijk moet zijn (eigenschappen als creativiteit, emotionele intelligentie, verzorging). De androgynisatie van individuen verbreekt juist deze complementariteit door vrouwelijke mannen en mannelijke vrouwen voort te brengen.

- de verbinding door de eens zo heilige daad van het bedrijven van de liefde, die man en vrouw op fysiek, emotioneel en spiritueel niveau verenigde. De geleidelijke vervanging van de 'liefde bedrijven' door 'het hebben van seks' heeft de facto dit verbindingspotentieel verminderd.

- Het duurzame delen, het vertrouwen en de verbintenis die door de huwelijksgeloften werden bezegeld zijn vernietigd door de democratisering van echtscheiding, vrije samenlevingsvormen en burgerlijke samenlevingsovereenkomsten.

Afbeelding
Terwijl gebonden heteroseksuele paren, het soort paren dat de sterkste invloed uitoefent op de ons omringende werkelijkheid, stelselmatig werden belemmerd tot aan het punt waarop die capaciteiten bijna zijn vernietigd, heeft de normalisering van homoseksualiteit - inclusief massale faux homoseksualiteit - een groeiend aantal homoseksuele paren doen ontstaan, wier invloed, zoals aangetoond door Jahn en Dunnes, niet alleen zwakker is dan de invloed die uitgeoefend werd door individuen alleen, maar zelfs kan resulteren in het tegenovergestelde van wat beoogd werd.

Is het toeval te constateren dat de schijnbaar ongerelateerde ontwrichtingen zoals hierboven beschreven (opkomst van homoseksualiteit, androgynisatie, vernietiging van liefde en huwelijk) alle bijdragen aan de verzwakking van de 'mens-kosmische verbinding'? Als iemand de kosmische invloed die door onze beschaving wordt uitgeoefend zou willen minimaliseren, dan zou dit een goede manier zijn om bovengenoemde zaken te bewerkstelligen.

Uiteraard bieden huwelijk, familie, heteroseksualiteit, mannelijkheid en vrouwelijkheid geen garantie voor volmaakt geluk. Er zijn veel disfunctionele heteroseksuele paren met kinderen. Als we echter een punt op de devolutie-curve hebben bereikt waar we moeten kiezen tussen twee kwaden dan kan het zinvol zijn om de minst slechte te kiezen. Vanuit dit perspectief waren de traditionele familie en het traditionele leven beter dan de 'moderne' wereld die de 'elite' ons heeft opgelegd.

Terwijl ik het laatste hoofdstuk van dit artikel schreef, besloot ik om eindelijk met oma over Conchita Wurst te praten. Tijdens mijn laatste bezoek maakte ik een aarzelende omschrijving van de Eurovisiewinnares: "nou, laat me denken, het is een man, die een operatie heeft ondergaan en wat vrouwelijke trekken heeft gekregen, mmm..., maar het is niet echt een vrouw. Hmm..., hij heeft ook zijn naam veranderd, hij kleedt zich als een vrouw en draagt make-up, maar hij heeft ook een baard".

Een lange stilte volgde op deze omschrijving. Ik denk dat mijn oma zich een beeld probeerde te vormen van dit ongewone individu. Na een minuut of twee zei mijn oma: "il manque pas d'air!", een ietwat verouderd idioom van "wat een provocateur"!.

Terwijl de reguliere media Conchita Wurst de hemel in prezen voor haar moed, haar dapperheid en haar talent, zag mijn oma slechts het tegenovergestelde: een smakeloze provocatie.

Er is een oud spreekwoord: "Kinderen en dronkaards (en oma's) spreken de waarheid". Dit zou ook van toepassing kunnen zijn op de oude bevolkingsgroepen van lang geleden, vooral in tijden van devolutie als gezond verstand, morele herkenningspunten en kritisch denken van generatie op generatie gestaag worden ondermijnd.

Sodom Gomorrah
John Martin. De Vernietiging Van Sodom En Gomorrah. Een mogelijk voorbeeld van het verband tussen ‘zonden’ en gevolgen van kosmische aard. Anti-homo propaganda verdraaide deze gebeurtenis later als Gods wraak die werd uitgelokt door homoseksualiteit.