Commentaar: Dit artikel werd op 6 maart 2016 op onze moedersite geplaatst, maar was wellicht nog nooit zo relevant als nu!
De 20ste eeuw werd gekenmerkt door ideologieën en vernietiging. Het communisme verscheen in 1917 ten tonele om daar vrijwel direct daarna weer van te verdwijnen. Fascisme verdween met de concentratiekampen, zo'n 12 jaar na de eerste implementatie.
Na de val van de Berlijnse muur en de ineenstorting van de Sovjet-Unie bleef er één ideologie over, die zetelt in de VS en vandaar uit beïnvloedt dit Amerikaanse imperium de hele wereld: liberalisme tezamen met de daaruit voortvloeiende dogma's, zoals individualisme, materialisme, atheïsme en nihilisme hebben deze de mensheid aan de rand van de vergetelheid gebracht.
Ondanks hun overduidelijke pro-imperialistische vooringenomenheid, levert de reguliere media iedere dag meer bewijs van de totale ramp die zich op onze planeet voltrekt en de voortdurende desintegratie van mensen en samenlevingen.
In mijn vorige artikelen schreef ik meermaals over de gruwelijke gevolgen van het liberalisme dat door het Amerikaanse imperium wordt verspreid: de vernietiging van schoonheid, familie, gender, identiteit, moreel bewustzijn, religies, enzovoort. Kortom, alle kenmerken die onze identiteit als mens bepalen worden systematisch verdraaid, omgekeerd en vernietigd.
Hoewel het een noodzakelijke exercitie is om ons volledig bewust te zijn van de onzinnigheid van het imperialisme, blijft het onvolledig. Om Albert Camus te parafraseren: de opstandige mens zegt 'nee' tegen de bestaande wereld, maar hij zegt ook 'ja' tegen iets anders, namelijk een betere wereld. De volgende natuurlijke stap is dus het voorstellen van een alternatief: een nieuw politiek en sociaal model dat diep resoneert met de menselijke waarden die wij allen moeten omarmen.
Dit is een denkoefening alsmede een uiting van hoop aangezien er is niet veel te verliezen is, want hoe onvolmaakt dit sociaal-politieke model ook is, het is onwaarschijnlijk dat het net zo destructief zal zijn als haar voorgangers, hoe hard we het ook proberen!
De inspiratie voor het schrijven van dit artikel deed ik op uit een bijdrage aan een discussie op ons forum, met de titel "Hope, fear, and the future". Joe Quinn sloeg de spijker op z'n kop:
Het leven gaat over groei, maar wat is het "leven" zonder de relaties die we met andere mensen hebben, en daarom, wat betekent groei in het leven anders dan groei van onze relaties met anderen? Maar groei op welke manier? Wellicht een samengaan van de voorheen uitsluitend individuele werelden, tot iets dat groter is dan de som der delen, iets dat een nieuw leven of een nieuwe wereld kan scheppen of kan aantrekken door de concentratie en gemeenschapsvorming van die individuele werkelijkheden die op zichzelf niet de kracht of de macht hebben om zulks teweeg te brengen. Daarnaast zou dit proces natuurlijk niet alleen een gedeelde visie op de werkelijkheid moeten inhouden, maar veeleer een visie die resoneert met een objectieve werkelijkheid, of met de hogere krachten van de natuur, ook wel genoemd een grootschalige objectieve creatie van de werkelijkheid.Dit idee ontwikkelde zich verder tijdens het lezen van Alexander Dugins uitstekende werk: "The fourth political theory"". Er zijn verschillende overeenkomsten tussen beide modellen. Maar in tegenstelling tot Dugin, die een strategie voorstelt voor de overgang van de huidige liberale wereld naar zijn vierde politieke model, richten wij ons hier uitsluitend op de specifieke kenmerken van onze ideale wereld na de overgang. Daarom noemen wij ons model "postimperialisme".
Onze hypothese luidt, dat het imperium van de VS spoedig zal instorten en het grootste deel van de planeet met zich mee zal sleuren. Deze wereldwijde catastrofe kan het gevolg zijn van ingrepen van een menselijke en/of kosmische aard. Het postimperialisme houdt een samenlevingsmodel in dat zou kunnen floreren na deze grote reset.
Voor ons lag aldus de opdracht om uit te vogelen hoe een ideale samenleving ingericht zou moeten worden. Het enige beeld dat ik tot dan toe voor ogen had was nogal naïef, vergelijkbaar met Bilbo's dorp in Lord of the Rings. Ik was mij zeker bewust van de vele tekortkomingen van het huidige systeem, maar wat waren nu de beste manieren om die te verhelpen? En zoals gewoonlijk besprak ik rondom de keukentafel al deze kwesties en vragen daaromtrent met mijn huisgenoten, waaruit weer allerlei suggesties en oplossingen voortvloeiden.
Het verbaasde me hoeveel we allemaal al over dit onderwerp hadden nagedacht, en hoeveel extra denkwerk we tijdens die gesprekken nog verrichtten. Dit suggereert dat er inderdaad een diep verlangen in ons allen huist naar een betere wereld, dat verder gaat dan een louter onwerkelijke droom. Inderdaad, hieronder zult u een veelvoud aan zeer goed uitvoerbare en concrete ideeën aantreffen, die zeker de moeite waard zijn om uit te proberen.
Dit is dus de manier waarop wij de kenmerken van onze ideale samenleving hebben bedacht. Per definitie hebben we hier te maken met een onvolledig werk dat zich op een organische manier moet ontwikkelen. Het is een eerste stap die erop gericht is een zaadje te planten in de geest van de lezer en hem/haar aan te moedigen om over deze ideale wereld na te denken. En laten we vooral niet vergeten dat iedere grote (en minder grote) prestatie in deze wereld ooit begonnen is met een idee, een flits van inspiratie of verbeelding, die het proces op gang bracht dat aan de basis lag van de verwezenlijking ervan.
Postimperialisme in een oogopslag
Ondanks de overduidelijke destructieve gevolgen van het communisme, kapitalisme en socialisme, moeten we het kind niet met het badwater weggooien. Ons "postimperialisme" is erop gericht de positieve aspecten van elk van deze voormalige ideologieën te behouden en ons uiteraard te ontdoen van de destructieve bestanddelen.
Laten we ook niet vergeten dat de misdadige gevolgen van die ideologieën misschien niet zozeer zijn ontstaan door hun intrinsieke aard, maar veeleer door de wijze waarop psychopathologische leiders deze ideologieën toepasten op samenlevingen.
Voor wat betreft het bedrijfsleven dient een vorm van gecontroleerd kapitalisme te overheersen. Regelgeving moet de gebruikelijke valkuilen voorkomen die inherent waren aan het vroegere kapitalisme zoals speculatie, monopolies, lobbyisme, industriële vervuiling, voorgeprogrammeerde achterhaaldheid, onethische reclame, onevenwicht tussen kapitaal en arbeid. Binnen dit regelgevend kader bepalen eerlijke handel en vraag en aanbod de uitwisseling van goederen en diensten, terwijl de bureaucratie tot een minimum wordt beperkt om te zorgen voor vlotte, snelle en efficiënte bedrijfsactiviteiten.
Op staatsniveau voert het postimperialisme een overwegend socialistisch beleid. Belastingen financieren een welvaartsstaat, die zorg draagt voor een herverdeling van rijkdom en op deze wijze gratis onderwijs, gezondheidszorg en vervoer biedt. De staat controleert ook belangrijke industriële sectoren zoals energie en mijnbouw. De staat streeft naar de beste wettelijke, administratieve en fiscale omgeving voor gemeenschappen zodat deze zich op harmonieuze wijze kunnen ontwikkelen.
Op gemeenschapsniveau wordt een positieve vorm van communisme toegepast. Gemeenschappen vormen het kernbestanddeel van de post- imperialistische samenleving. Zij zijn in hoge mate autonoom, heffen hun eigen belastingen, bezitten land en gebouwen en hebben hun eigen handhavingsapparaat (militie) en bestuur en vormen derhalve de hoeksteen van de samenleving. Het belangrijkste kenmerk van postimperialistische gemeenschappen zou echter van immateriële aard zijn en betrekking hebben op een zeer hoge mate van samenwerking, hulp, delen, vertrouwen en solidariteit tussen elk van de leden.
Laten we dus ons verslag van de vraag- en antwoordsessies beginnen met het onderwerp van de gemeenschap. Aan sommige antwoorden zijn opmerkingen toegevoegd waarin de voorgestelde oplossingen worden uitgewerkt en/of vergeleken met de huidige toestand in de wereld.
Gemeenschaps- en gezinsleven
V: Wordt de bevolkingsopbouw beperkt?
A: De bevolkingsdichtheid wordt beperkt. Indien een gemeenschap de maximale dichtheid bereikt, zal een paar met kinderwens moeten verhuizen naar een minder dicht bevolkt gebied. De populatie van een gemeenschap zal beperkt zijn tot 3.000 personen, zodat iedereen de kans krijgt elkaar te leren kennen. Deze grootte zou voldoende moeten zijn voor de aanwezigheid van noodzakelijke en aanvullende vaardigheden.
Deze maatregel betekent het einde van de grote megasteden. Dit soort gebieden met hun grote bevolkingsdichtheid hebben een verwoestende werking op het individu, de gemeenschap en het gezin. Vervuiling, criminaliteit en epidemieën floreren. Daarnaast is dit een trekpleister voor pathologische individuen om zich te verbergen. Voorts helpt een beperkte gemeenschapsomvang de ontwikkeling van het gebied op harmonieuze wijze door te voorkomen dat megasteden ontstaan, die juist zorgen voor een afvoer van grondstoffen, personeel, fondsen, de omringende landelijke omgeving en zelfs de rest van het land.V: Zijn de gemeenschappen autonoom ten opzichte van de staat?
A: Ja. De staat stelt een breed juridisch kader vast, de gemeenschappen zijn binnen dit kader vrij om regels en gebruiken vast te stellen, zolang ze zich houden aan de basisstructuur. Gemeenschappen, in de zin van uitgebreide lokale families, vormen de fundamentele eenheid van de postimperialistische samenleving.
Dit is vergelijkbaar met wat Richard Thurnwald de Dorfstaat noemde - een 'dorpsstaat'. De dorpsstaat is een alternatieve kijk op politiek vanuit het perspectief van de levenshouding die van nature in evenwicht met zijn omgeving is. Deze visie is geen afspiegeling van de stad (die haar structuur projecteert op de rest van het land), maar wel van het dorp of de provincie. Zij komt voort uit het perspectief van de regio's die in de klassieke politiek perifeer waren, maar die nu de centra vormen van de postimperialistische samenleving.V: Zijn er legers?
A: Ja. Elke gemeenschap heeft zijn eigen militie. Alleen leden van de gemeenschap kunnen soldaat worden. Ze trainen 1 weekend per maand en 2 weken in de zomer. Gemeenschappen kunnen troepen leveren om namens de staat op te treden voor een specifiek mandaat en voor een specifieke duur, maar behouden ook het recht om betrokkenheid bij een collectieve militaire actie te weigeren.
De gemeenschap vormt de kern van de samenleving. De staat zelf heeft geen leger, maar de gemeenschappen wel.V: Aangezien staten geen legers hebben kunnen zij geen oorlog beginnen, maar hoe zit het met gemeenschappen die wel milities hebben? Kunnen zij een oorlog beginnen?
A: Leiders van een gemeenschap die consequent oorlogszuchtig gedrag vertonen zullen uit hun ambt worden verwijderd door de collectieve actie van andere gemeenschappen. De burgers zal worden gevraagd een nieuwe vertegenwoordiger te kiezen. Als een oorlogszuchtige leider opnieuw wordt verkozen, zal hij van zijn macht worden ontdaan en zal een onderzoek worden ingesteld om de oorzaak van deze oorlogszucht vast te stellen. Een remedie tegen verdere oorlogszucht is het verspreiden van de leden van de oorlogvoerende gemeenschap over andere gemeenschappen die ver van elkaar verwijderd zijn.
Indien de gemeenschap zich verzet tegen de beëindiging van de oorlogszuchtigheid, kan een interventie van het staatsleger noodzakelijk zijn. Indien de plaatselijke burgers nog steeds vasthouden aan de oorlogszucht, zullen zij naar de ommuurde enclave worden gestuurd om andere burgers te beschermen zodat zij hun oorlogszuchtigheid kunnen overwinnen.V: Zijn er vrouwen in het leger?
A: Ja, maar vrouwen kunnen geen functie bekleden die al te zware lichamelijke inspanningen vereist. Dit geldt voor iedere arbeidspositie.
V: Hoe zit het met andere vrijetijdsactiviteiten?
A: Clubactiviteiten vormen een belangrijk onderdeel van het gemeenschapsleven. Gemeenschappen bieden een verscheidenheid aan clubs (kunst, sport, hobby's). De nadruk ligt op plezier maken, leren en het smeden van onderlinge banden.
Het belangrijkste punt is het opbouwen van een sterke gemeenschapsgeest. Daartoe moeten de leden van de gemeenschap elkaar kennen en vertrouwen. Dit wordt gefaciliteerd door de uitoefening van verschillende gezamenlijke activiteiten.V: Kunnen gemeenschappen onderling activiteiten organiseren?
A: Ja. Parades, feesten, uitwisselingen, tentoonstellingen, maaltijden, heldenfeesten enz. worden op intergemeenschappelijk niveau georganiseerd.
Wat voor binnen een gemeenschap zelf geldt, is ook van toepassing op intergemeenschappelijk niveau: met elkaar delen, elkaar kennen, vertrouwen in elkaar hebben.V: Zijn er meditatie/innerlijke bezinningsactiviteiten?
A: Ja, dergelijke activiteiten vinden plaats op gemeenschapsniveau. Er worden regelmatig bijeenkomsten aangeboden. Deze bijeenkomsten worden georganiseerd naar leeftijd c.q. voor seniorengroepen.
Meditatie is een gewone bezigheid zoals tv kijken of voetballen dat waren in het imperialistische tijdperk.V: Bestaat sport in het postimperialisme?
A: Ja, maar het is uitsluitend een vrijetijdsbesteding. Er is geen geld mee gemoeid, er kunnen geen gemeenschappelijke 'punten' worden verdiend. De culturele normen verminderen de competitieve dimensie van het gemeenschapsleven en versterken de coöperatieve/vrije tijd/gezondheidsaspecten. Sportactiviteiten vinden meestal op gemeenschapsniveau plaats.
'Moderne sport' heeft niets te maken met sport, plezier of delen. Het zijn sterk gemediatiseerde en geprofessionaliseerde activiteiten die worden beheerst door individualisme, competitie en geld. Behalve dat deze destructieve waarden in onze geesten worden bevorderd, leidt permanente berichtgeving in de media ons in hoge mate af van wat werkelijk van belang is.V: Zijn er regels betreffende huwelijk en voortplanting?
A: Voortplanting vindt plaats op lichamelijk niveau, terwijl het huwelijk op zielniveau zou moeten plaatsvinden. Dus iedereen kan met iedereen trouwen en echtscheiding is legaal. Maar alleen heteroseksuele echtparen kunnen kinderen adopteren en opvoeden. Alvorens kinderen te krijgen, moeten heteroseksuele echtparen ouderschapscursussen volgen en als algemene regel een proefperiode van 5 jaar doorlopen.
V: Is er ook zwangerschapsverlof?
A: Ja, moeders hebben gedurende 3 jaar volledig betaald verlof.
Op deze manier krijgt de zuigeling veel zorg van de moeder. Vanwege de beperkte werkuren zal de echtgenoot eveneens vaak aanwezig zijn. Daarnaast spelen familie en de gemeenschap ook een belangrijke rol spelen bij het opvoeden van kinderen.V: Is het mogelijk om buiten de gemeenschap of het land trouwen?
A: Ja. In dit geval mag het echtpaar kiezen in welke gemeenschap/ welk land zij wonen. Indien nodig zal de "buitenlandse" echtgenoot aangemoedigd worden om de plaatselijke taal te leren.
Het huwelijk is bedoeld om een band op zielniveau tot stand te brengen. Een dergelijke band kan ontstaan tussen personen uit verschillende gemeenschappen/staten.V: Is het mogelijk om van de ene gemeenschap naar de andere verhuizen?
A: Ja, maar de gemeenschap van bestemming moet zijn aanvraag accepteren en daarvoor moet zij kennis nemen van het rapport dat door de moedergemeenschap over de aanvrager is geschreven. Alleen individuen met een voldoende aantal gemeenschapspunten kunnen zich aanmelden voor het overplaatsingsproces
Het postimperialisme is een werkelijke meritocratische samenleving. Maar in dit geval is verdienste niet gebaseerd op pathologische/imperialistische waarden als macht, roekeloosheid, rijkdom of overheersing. Integendeel, ongeacht de vaardigheden van het individu, is de bijdrage van het individu aan de gemeenschap hetgeen dat echt telt. Empathie, vrijgevigheid, solidariteit en zorgzaamheid zijn de positieve waarden van het postimperialisme, en de sociale hiërarchie is daarop gebaseerd.Geld, leningen en bankieren
Zo worden "gemeenschapspunten" toegekend aan personen die een positieve bijdrage leveren aan de gemeenschap. Verschillende rechten, zoals toegang tot door de gemeenschap verkozen functies , door de staat verkozen functies en andere belangrijke posities, wapenbezit, de vrijheid om iemands erfenis te schenken, enz. kunnen alleen worden toegekend aan personen die een voldoende aantal "gemeenschapspunten" hebben vergaard.
Terwijl ideologieën uit het verleden één enkele "god" vereerden (de staat, het ras, het individu) en de rest daaraan opofferden, biedt het postimperialisme een evenwichtige benadering tussen individualisme en collectivisme. Geen van beide wordt ontkend. Vergaring van gemeenschapspunten is een van de mechanismen die helpen individuele belangen en collectieve belangen met elkaar te verzoenen. Telkens wanneer een individu bijvoorbeeld een positieve bijdrage levert aan de gemeenschap, verdient hij gemeenschapspunten die zijn individuele rechten verhogen. Door anderen te helpen, helpt hij dus zichzelf.
V: Bestaat er nog geld in het postimperialisme?
A: Ja, maar het gebruik ervan is beperkt tot de handel. De accumulatie ervan is beperkt en het kan niet worden gebruikt voor speculatieve doeleinden. Er is één enkele door goud gewaarborgde munt voor de hele wereld. Staten hebben het exclusieve recht om geld te creëren en zij lenen het aan de gemeenschappen uit zonder betaling van rente te ontvangen. De gemeenschappen lenen aan bedrijven zonder betaling van rente te ontvangen. Er hoeft geen rente betaald te worden omdat de bedrijven de gemeenschap ten goede komen door hun toegevoegde waarde, het scheppen van werkgelegenheid en belastingen.
Hier stellen we een monetair systeem voor zoals dat in gebruik was vóór de opkomst van het internationale bankwezen en speculatie. Geld is geen doel maar een middel. Het is niets meer dan een medium dat de uitwisseling van goederen en diensten vergemakkelijkt.V: Is er ruilhandel?
A: Ja. Transacties die onmiddellijk en plaatselijk zijn, vereisen geen gebruik van valuta. Dergelijke transacties zijn gebruikelijk omdat lokale handel (binnen een gemeenschap of tussen nabijgelegen gemeenschappen) sterk wordt aangemoedigd. Het vermindert vervuiling en vertragingen.
Daarnaast bestaan er handelssystemen van gemeenschappelijkheid. Deze voorzien in het verstrekken van renteloos lokaal krediet zodat directe ruil niet nodig is. Een lid kan bijvoorbeeld krediet verdienen door voor het kind van een persoon te zorgen terwijl dit krediet later wordt uitgeven aan timmerwerk bij een andere persoon in hetzelfde netwerk. De transacties worden geregistreerd op een centrale plaats die voor alle leden toegankelijk is.
Deugdelijke lokale handel versterkt ook het gemeenschapsleven. Zie bijvoorbeeld de dorpsmarkten aan het begin van de 20e eeuw. Dit was een bevoorrechte gebeurtenis waar de hele plaatselijke bevolking elkaar kon ontmoeten.V: Is er een aandelenmarkt?
Het is eveneens een plaats waar producenten en consumenten elkaar rechtstreeks kunnen ontmoeten en informatie kunnen uitwisselen omtrent de verhandelde goederen: producenten krijgen direct feedback zodat ze hun producten kunnen verbeteren terwijl consumenten meer leren over de producten die zij gebruiken (inhoud, fabricageproces, techniek...)
A: Nee, prijzen (grondstoffen, geproduceerde goederen, diensten...) worden eenvoudigweg bepaald door de overeenkomst tussen koper en verkoper.
De valkuil van prijsmanipulatie wordt vermeden omdat het ontstaan van monopolies en oligopolies wordt voorkomen door beperking van de bedrijfsomvang in te stellen (zie het hoofdstuk over bedrijven).V: Kunnen particulieren geld lenen?
A: Nee. Als zij een huis willen kopen, zal de familie c.q. deel van de gemeenschap de fondsen bijeenbrengen die voor de aankoop nodig zijn. De meeste huizen zullen derhalve familie/gemeenschapshuizen zijn.
Dit vormt een sterke stimulans voor gezinnen om samen onder één dak te wonen. Hoe kan een gezin nou ook een echt gezin vormen als de leden over het hele land verspreid zijn?V: Is er ruimte voor banken in het postimperialisme?
A: Er bestaan alleen plaatselijke filialen van de centrale bank, die in handen is van de staat. Elke speculatieve activiteit is verboden. Er wordt contant geld gebruikt, evenals cheques en debetkaarten. Creditcards zijn verboden.
Door het bankwezen aan de particuliere sector te onttrekken, wordt het doel ervan geherdefinieerd. Het gaat niet meer om winstmaximalisatie, maar om het dienen van de ontwikkeling van het land en de gemeenschappen.V: Bestaan er belastingen?
A: Ja. Hetzelfde vaste belastingtarief van 10% wordt toegepast op zowel bedrijven als burgers.
De meeste westerse landen kennen progressieve belastingtarieven met veel hogere percentages. Men kan zich afvragen hoe zo'n beperkt belastingtarief een ambitieuze welvaartsstaat kan financieren. Afgezien van de officiële cijfers die door de reguliere media worden herkauwd, is de realiteit dat de rijkste mensen en de meest winstgevende bedrijven vrijwel geen belasting betalen! (belastingparadijs, belastingaftrek, belastingontduiking, belasting-'optimalisatie'...).Werk & Bedrijf
V: Is er een maximum bedrijfsomvang?
A: Ja, de maximum grootte zal worden bepaald door de omvang van de markt, schaalvoordelen, arbeidsintensiteit, aantal werknemers, winstgevendheid. Als algemene regel geldt dat de bedrijven familiebedrijven zullen zijn. Deze maximum omvang zal de facto een winstplafond creëren en het onevenwicht tussen kapitaal en arbeid beperken.
De beperking van de bedrijfsgrootte voorkomt de vorming van monopolies en oligopolies. Doordat het aantal werknemers beperkt is, is er weinig ruimte voor ketenvorming. De arbeidsorganisatie is meer ambachtelijk, zoals tot de industriële 'revolutie' gebruikelijk was.V: Wie bezit het kapitaal?
Een beperking van de omvang verhindert ook de ontwikkeling van multinationale ondernemingen die meer macht vergaren dan naties terwijl het individu genegeerd wordt. Integendeel, bedrijven van menselijke omvang kunnen een gemeenschapsgeest binnen hun beroepsbevolking en een harmonieuze mate van integratie binnen de gemeenschap in stand houden.
A: Bedrijven zijn uitsluitend in eigendom van leden van de gemeenschap. Aandelen worden verdeeld al naar gelang de inbreng van elk lid dat bij de oprichting betrokken was. Inbreng is niet beperkt tot geld, maar kan ook andere vormen aannemen, zoals ideeën, arbeid, activa, deskundigheid, enz
Financiële investering is niet de enige drijfveer voor aandeelhouderschap. Een zwak punt van het kapitalisme was de toenemende wanverhouding in de verdeling van de rijkdom tussen kapitaalbezitters en arbeiders. Een eerlijkere verdeling van kapitaal in combinatie met hogere minimumlonen vermindert die ongelijkheid.V: Hoe vindt internationale handel plaats?
A: Er zijn marktplaatsen zoals Amazon, maar deze worden beheerd in gemeenschappelijk eigendom.
Hier ziet men dat de internationale handel wordt teruggedrongen. Tijdens het imperialistische tijdperk werd de meeste productie verplaatst naar lagelonenlanden (vooral China) om de arbeidskosten te minimaliseren en de winsten, toch al kolossaal, te verhogen. In het post imperialisme zijn bedrijven noodzakelijkerwijs eigendom van leden van de gemeenschap en zijn gevestigd op gemeenschapsgrond. Bovendien worden de minimumlonen op internationale schaal vastgesteld. Er is dus geen sociale dumping mogelijk en de meeste aankopen worden gedaan bij lokale leveranciers.V: Is het toegestaan reclame te maken?
A: Ja, maar de inhoud ervan is beperkt tot objectieve feiten over de producten. Reclameborden, gebonden aan een maximale grootte, mogen uitsluitend worden geplaatst op het gehuurde terrein van de adverteerder zelf. Bedrijven mogen folders en commerciële tijdschriften drukken en verspreiden.
Vergeleken met de tijd van het imperialisme is reclame veel minder opdringerig, subjectief en manipulatief.V: Is er nog tv?
A: Ja. tv is in handen van de overheid. Er is geen reclame. De zenders brengen educatieve, inspirerende en onderhoudende programma's binnen een sociaal aanvaardbare context.
Een drastische verschuiving van een dommer makende, propagandistische en commerciële media naar een bron van onderhoudende en objectieve informatie.V: Hoe is de industriële productie georganiseerd?
A: Als algemene regel geldt dat mechanisatie beperkt is. Er moet minstens 50% directe menselijke tussenkomst zijn in een productieproces. Onder dit niveau wordt de productie te zeer ontmenselijkt.
Natuurlijk zijn er uitzonderingen op de regel. Taken die zeer giftig/gevaarlijk zijn kunnen een hogere graad van mechanisatie vereisen. Maar de algemene regel geldt. Aan het einde van het imperialisme verdwenen dagelijks ambachten en daarmee eeuwen van kennis, kunde, knowhow en vaardigheid. In de meeste productie-sectoren waren mensen minder bekwaam geworden dan robots.V: Wat zijn de arbeidsvoorwaarden?
A: Alle werknemers verdienen hetzelfde salaris, hetwelk gelijk zal zijn aan de koopkracht van 2000 euro op het platteland van West-Europa. Mensen werken 5 uur per dag, 5 dagen per week. Daarnaast is 1/2 dag gewijd aan gemeenschapswerk.
Een dergelijke werklast stelt de mensen in staat voldoende tijd en energie te hebben voor hun gezin, gemeenschap, persoonlijke ontwikkeling en rust. Een beperkte werktijd voorkomt ook vermoeidheid en verveling, waardoor werknemers gemotiveerder en alerter blijven.V: Zijn er vakantiedagen?
A: Ja. Naast de gewone weekends is er elke maand één lang weekend van 3 dagen. Elke werknemer heeft 3 weken (21 dagen) betaalde vakantie per jaar, naast de gemeenschaps- en nationale feestdagen. Binnen de bedrijven worden de vakantiedagen gespreid om de productiestromen niet te verstoren. Werknemers met het hoogste aantal gemeenschapspunten hebben eerste keus.
Kinderen hebben om de drie maanden een week vakantie van school en zijn bovendien vrij tijdens de vakantie van hun ouders.
Dit werktempo komt overigens in zeer hoge mate overeen met wat millennia lang de overhand heeft gehad in menselijke samenlevingen, van de jagers en verzamelaars tot de Middeleeuwen. In tijden van devolutie kan vooruitgang eenvoudigweg voortkomen uit het ongedaan maken van de veranderingen die dan het meest recent werden doorgevoerd. In feite zijn veel kenmerken van het post imperialisme terug te vinden in samenlevingen die in het verleden floreerden. Gezinsleden die onder één dak wonen, overwegend werkzaamheden van voornamelijk ambachtelijke aard, centrale rol van het dorp/de gemeenschap, een door goud gewaarborgde munteenheid, ontbreken van privé-bankieren, vakmanschap gericht op schoonheid/functionaliteit, duurzaamheid, behoud van natuurlijke hulpbronnen, beperkte omvang van dorpen en bedrijven,.....V: Hoe zit het met pensioen?
A: De minimum pensioenleeftijd is 55 jaar, maar iedereen is vrij om te besluiten langer door te werken. Tijdens de loopbaan stort de werknemer 3% van zijn inkomen in een pensioenfonds. Dit fonds investeert het verzamelde geld als volgt: 20% in gemeenschapsbedrijven, 80% in de door goud gedekte munt.
V: Wie bezit de media?
A: Mensen controleren de media onder auspiciën van de staat. Journalisten worden via de staat door het volk gekozen. Alleen mensen met morele en technische kwalificaties kunnen kandidaat zijn. Getuigen en feedback van oudsten maken deel uit van het evaluatieproces. Het beroep is heilig, journalisten hebben de volledige vrijheid om de waarheid te vertellen, maar als zij deze fundamentele regel overtreden worden de straffen verdubbeld in vergelijking met een "normale" burger.
De wereld zo objectief mogelijk waarnemen is een van de fundamenten van de post imperialistische wereld. De media spelen een essentiële rol in dit proces, omdat zij het individu de meeste gegevens over de buitenwereld verschaffen.V: Hoe is de gezondheidszorg opgebouwd?
A: In de gezondheidssector mag geen enkel particulier bedrijf actief zijn. Ziekenhuizen, klinieken, onderzoekslaboratoria etc. zijn eigendom van de overheid en worden door de overheid beheerd. Artsen zijn overheidsambtenaren. Tijdens hun studie worden artsen blootgesteld aan een holistische benadering, de verbinding tussen geest en lichaam, psychologie, natuurlijke behandelingen. Dokter worden leidt tot toekenning van gemeenschapspunten. Goede artsen (zoals beoordeeld door patiënten) krijgen meer gemeenschapspunten.
Belangrijke sectoren zoals het leger, bankwezen en gezondheidszorg worden niet gecontroleerd door particuliere entiteiten, aangezien in dergelijke sectoren het collectieve goed belangrijker is dan winst.V: Wordt de productie van goederen gedreven door winstmaximalisatie?
A: Nee, de enige goederen die kunnen worden geproduceerd moeten voldoen aan normen van functionaliteit, duurzaamheid en schoonheid. Zij moeten ook voldoen aan de regel van 50% directe menselijke arbeid. Winst en rijkdom zullen geen drijfveer meer zijn omdat zij cultureel gezien niet meer zullen worden verheerlijkt. De belangrijkste waarde zal de bijdrage aan de gemeenschap zijn.
Dit is een totale omkering van het menselijke geloofssysteem van dienstbaarheid aan zichzelf (hebzucht) naar dienstbaarheid aan anderen (bijdrage aan de gemeenschap). Deze grote verschuiving van het najagen van rijkdom, bezit en status naar gemeenschappelijk bezit van goederen, schoonheid en dienstbaarheid aan de gemeenschap kan uitsluitend op cultureel niveau plaatsvinden. Media, onderwijs, geschiedenis, wetenschap dragen allemaal bij aan deze culturele onderlaag.V: Is groei een doel op zich?
A: Nee. Kwaliteit is belangrijk, niet kwantiteit. Een van de redenen waarom het Rijk instortte was de uitputting en vervuiling van natuurlijke hulpbronnen als gevolg van overmatig gebruik. In het post imperialisme is er een algemeen beleid van behoud. Natuurlijke hulpbronnen zijn geschenken van de aarde. Ze zijn kostbaar en kunnen alleen duurzaam, zorgvuldig en respectvol worden gebruikt.
Dienstbaar zijn aan anderen omvat niet alleen mensen maar ook entiteiten als rivieren, bergen, bossen. Respect voor anderen gaat hand in hand met respect voor onze planeet en haar vruchten.V: Kunnen particuliere exploitanten natuurlijke hulpbronnen exploiteren?
In plaats van altijd te streven naar modernisering en kwantitatieve groei, oriënteren wij ons op evenwicht, aanpassingsvermogen en harmonie. In plaats van tegen elke prijs vooruitgang te willen, passen wij ons aan aan datgene wat er al is, om te begrijpen waar wij ons bevinden en om sociaal-politieke processen te harmoniseren.
A: Natuurlijke hulpbronnen zijn eigendom van de gemeenschap. Er kan geen particuliere winst worden behaald uit de exploitatie van de hulpbronnen van de planeet.
Uiteraard zullen veel particuliere bedrijven bij hun productieproces lucht en/of water gebruiken. Bedrijven zullen voor dergelijke waardevolle hulpbronnen een eerlijke prijs moeten betalen.V: Wordt er nog massaal geproduceerde plastic rommel vervaardigd?
A: Nee. Al hetgeen dat in het post imperialisme wordt geproduceerd, moet voldoen aan normen van functionaliteit, duurzaamheid en esthetiek. Bovendien zal massaproductie niet mogelijk zijn door de beperking van de bedrijfsgrootte.
V: Is er een soort winst- of vermogensplafond?
A: Winst wordt op natuurlijke wijze beperkt doordat omvang van de bedrijven beperkt is. Er is niet per se een vermogensplafond, maar er bestaat wel een successierecht. Als het vermogen van een burger meer dan drie keer zo groot is als het gemiddelde vermogen in zijn gemeenschap, bedraagt dit successierecht 50% van het bedrag dat hoger is dan drie keer het gemiddelde vermogen. De helft van het op deze wijze geïnde geld gaat naar de staat (onderwijs, gezondheidszorg, infrastructuur...) en de andere helft gaat naar de gemeenschap.
Dit is een herverdelingsmechanisme dat correspondeert met het einde van de verheerlijking van rijkdom (en hebzucht). Zeer rijke families zien hun vermogen niet in beslag genomen, maar de helft ervan wordt geïnvesteerd op collectief niveau.Supranationale en nationale niveaus
V: Hoe worden de grenzen van een natie bepaald?
A: Binnen een natie spreekt men dezelfde taal en deelt men dezelfde cultuur. De omvang van naties is beperkt tot een maximum van 3 miljoen inwoners.
De beperkte omvang van staten voorkomt de opkomst van een supermacht en maakt een werkelijk multipolaire wereld mogelijk. Ook is er een sterke culturele, historische en linguïstische samenhang binnen elke staat.V: Zijn de naties vergelijkbaar met elkaar?
A: Ja, allen volgen dezelfde gewetensbeginselen, maar verschillen op cultureel vlak (taal, riten, tradities, helden,...).
V: Is er een supranationale entiteit?
A: Ja. Met als missie het handhaven van een eerlijk evenwicht tussen de naties. Het heeft geen eigen leger, maar ontvangt troepen van de aangesloten landen voor een bepaald mandaat en voor een bepaalde periode. De stemming is anoniem om elke vorm van druk te ontmoedigen. Elk land heeft twee vertegenwoordigers. De organisatie fungeert als sheriff van de planeet en zorgt ervoor dat elk land zich op een eerlijke manier gedraagt ten opzichte van andere landen.
V: Hoe autonoom zijn de naties ten opzichte van de supranationale entiteit?
A: Afgezien van het hierboven genoemde punt, zijn naties volledig vrij om hun eigen beslissingen te nemen. Alle naties delen een zeer vergelijkbaar moreel bewustzijn en waardepatroon. Binnen dit morele kader neemt elke natie, afhankelijk van haar geschiedenis, cultuur, taal en tradities, sociale en juridische beslissingen in harmonie met de culturele eigenheid van de natie.
Door deze gedeelde beschavings-waarden verenigen naties en gemeenschappen zich onder de noemer van een veelheid van volkeren die onder verschillende regeringen leven, hen een gemeenschappelijk, gecentraliseerd idee bieden (in het kader van een concrete beschaving) en hen veel keuzemogelijkheden laten voor individualisering daarbinnen, waardoor een welvarend samenleven van naties, gemeenschap en individuen mogelijk wordt.Personen
V: Hoe wordt met psychopathie omgegaan?
A: Er wordt serieus onderzoek gedaan naar dit onderwerp. Met name met betrekking tot de stelling van de diagnose. Er is een solide opleiding voor ouders alsmede hulp van de gemeenschap om ervoor te zorgen dat elke burger gedegen kennis van dit onderwerp heeft. Ook de beperkte omvang van gemeenschappen, naties en bedrijven zou moeten helpen psychopaten op te sporen. Hoe om te gaan met psychopaten wanneer zij eenmaal zijn herkend, is een zeer problematische en fundamentele vraag. Aan de juiste oplossing wordt nog gewerkt.
V: Zijn er helden?
A: Absoluut. Helden zijn een fundamenteel onderdeel van de cultuur. Zij worden naar behoren gevierd. Maar, in tegenstelling tot de moderne maatschappij waar psychopathische trekken worden verheerlijkt, zijn het de buitengewone bijdragen aan de gemeenschap welke iemand tot een held zullen maken. Helden kunnen worden gevierd op gemeenschapsniveau, op nationaal niveau of op internationaal niveau.
De meeste mensen hebben een aangeboren behoefte aan helden, sturing en rolmodellen. Het hebben en vereren van helden is een manier om mensen positieve waarden bij te brengen door middel van culturele verwijzingen. Het kan zorgen voor inspiratie en aanzet geven tot zelfverbetering.V: Is school verplicht?
A: Ja. Van 9 tot 12 jaar is school verplicht. Het zorgt voor de basisvaardigheden schrijven, lezen en rekenen. Daarna, van 12 tot 18, proberen jongeren uit wat ze leuk vinden EN waar ze goed in zijn. Dat gebeurt meestal door stage en leren in de praktijk. Natuurlijk staat het iedereen vrij om voor of na de leerplichtige leeftijd te studeren. De relatie mentor/leerling is bevoorrecht.
Belangrijker dan het overbrengen van feiten en gegevens is dat het schoolsysteem zich richt op de eigenschappen van de leerlingen: het stimuleert nieuwsgierigheid, kritisch denken, creativiteit, zelfvertrouwen, netwerken. Merk ook op dat thuisonderwijs een groot deel uitmaakt van het onderwijssysteem. Ook hier wordt de nadruk gelegd op de centrale rol van het gezin en de gemeenschap die betrokken is bij de opvoeding en het onderwijs van de kinderen.V: Hoe zit het met computers?
De culturele omgeving ondersteunt sterk de drang om te leren ver buiten de beperkte reikwijdte van de school. Het leven is een school, elke ervaring is een leermogelijkheid als ze op de juiste manier wordt aangepakt.
A: Computers worden nog steeds gebruikt voor verwerving van kennis en voor communicatie.
V: Is er een internationale taal?
A: Ja. Iedereen die betrokken is bij een internationale activiteit moet de taal beheersen. Alle burgers leren de internationale taal op school.
V: Wat gebeurt er met mensen die een baan willen maar daar niet in slagen?
A: Die mensen worden geholpen door hun familie. Als ze geen familie hebben, sluiten ze zich aan bij huizen voor personen zonder familie en binnen dat kader bij een 'familie' van belang/waarde.
Solidariteit komt logischerwijs tot stand op het niveau van de familie/gemeenschap.V: Mogen mensen wapens bezitten?
A: Burgers die voldoende gemeenschapspunten hebben verdiend, mogen wapens bezitten.
Het probleem is niet de wapens zelf, maar de manier waarop deze door sommige mensen worden gebruikt. Door wapenbezit te koppelen aan een voldoende aantal gemeenschapspunten moet worden gewaarborgd dat wapens in verantwoordelijke handen terechtkomen.V: Zijn er recreatieve drugs?
A: Ja, maar alleen binnen een ommuurde 'drugs-enclave'. De productie en verkoop van drugs is in handen van de overheid. Druggebruikers zijn vrij om de enclave binnen te gaan en er te verblijven. Als algemene regel geldt dat activiteiten in de enclave geen gemeenschapspunten kunnen opleveren.
V: Is prostitutie toegestaan?
A: Ja. Gemeenschappen zorgen voor een redelijk niveau van veiligheid en hygiëne voor prostituees en klanten. Prostitutie komt alleen voor in een ommuurde enclave en in deze enclave kunnen geen gemeenschapspunten verdiend worden.
In drugs- en prostitutie-enclaves kunnen geen gemeenschapspunten verdiend worden. Dus een individu dat ervoor kiest om tijd door te brengen op deze plaatsen heeft geen toegang tot de belangrijkste instrumenten van sociale promotie en erkenning.V: Hoe wordt met euthanasie omgegaan?
A: Als een individu geestelijk bekwaam is en zijn lijden als ondraaglijk beschouwt, kan hij voor euthanasie kiezen. De methoden die hiervoor het minst pijnlijk zijn, zullen aan hem worden voorgesteld en hij zal de methode kiezen die hij het meest geschikt acht.
V: Zijn er regels die gelden met betrekking tot personen die niet geestelijk bekwaam zijn?
A: Indien de familie bereid is voor de persoon te zorgen (met hulp van de gemeenschap en de staat), zal hij/zij voor onbepaalde tijd worden verzorgd, maar zal hij/zij worden gesteriliseerd.
V: Hoe zit het met zelfmoord?
A: Voor zelfmoord geldt hetzelfde als voor euthanasie.
Vrije wil van de persoon is het uitgangspunt met betrekking tot zelfmoord en euthanasie. Het individu is vrij om te kiezen zijn/haar leven te beëindigen. Merk ook op dat zelfmoord en euthanasie geen sociaal gestigmatiseerde daden zijn. Er worden geen gemeenschapspunten verloren, de keuzes van het individu worden volledig gerespecteerd.V: Is er ruimte voor religie in het postimperialisme?
A: Er is geen religie op zich, maar de wetenschap heeft een sterke focus op wat het paranormale of de metafysica wordt genoemd. Dit onderzoek identificeert de riten en activiteiten die de spirituele verbinding tussen individuen en hogere werkelijkheden versterken.
Moderne samenlevingen hebben wetenschap en religie gescheiden, hetgeen heeft geleid tot een schizofrene samenleving, welke verdeeld is tussen materialistische wetenschap en irrationele religies. De idee hier is om spiritualiteit en wetenschap opnieuw te verenigen om zo religieuze praktijken te creëren die werkelijk heilzaam zijn voor de volgelingen.V: Zijn er kledingvoorschriften?
A: Nee, maar verspilling wordt ontmoedigd. Er is geen mode-industrie die kunstmatige achterhaaldheid creëert. Net als andere producten is kleding functioneel, duurzaam en mooi.
Het geheel van overtuigingen welke wij van onze ouders, familie en school meekrijgen bepaalt de meeste van onze handelingen, het vormt onze cultuur. Cultuur is zo diep geworteld dat zij zelfs ons onderbewustzijn beïnvloedt, dat deel van onze geest dat veel van onze gedachten, woorden en daden dicteert.Wetten en regels
Cultuur is dus van primair belang. Het zou totaal onrealistisch zijn om te hopen op de zelfverbetering van individuen terwijl zij ondergedompeld zijn in een pathologische destructieve cultuur. Omgekeerd zouden veel sociale problemen zoals drugsgebruik, geweld, depressie... gemakkelijk opgelost kunnen worden als de individuen zich opgenomen zouden voelen in een positieve, levensbevestigende culturele omgeving.
Daarom spant het post imperialisme zich in om een culturele omgeving te scheppen (geloof, kunst, moraal, wet, gewoonte, taal, kennis), waarin de morele waarden die zij omarmt worden belichaamt en het individu doordrenkt wordt met diezelfde waarden.
V: Wat gebeurt er met personen die niet willen werken?
A: Zij worden uitgewezen.
V: Waar worden ze heen gestuurd?
A: Zij worden in een ommuurde enclave opgesloten en gerehabiliteerd.
V: Wat gebeurt er in de ommuurde enclave?
A: De mensen krijgen les, vergaderen, werken en ondergaan leerprocessen. Tijdens het gehele proces worden ze geëvalueerd en krijgen ze 'gemeenschapspunten', afhankelijk van hun resultaten. Zodra een bepaald aantal punten is verdiend, worden ze vrijgelaten. Voor zwaardere misdrijven is een groter aantal punten nodig om tot vrijlating te kunnen overgaan. In het geval van recidive wordt het aantal punten dat voor de vrijlating moet worden verdiend, verdubbeld.
V: Hoe zit het met eigendom?
A: Burgers kunnen huizen en land bezitten. De gemeenschap bezit en verpacht landbouwgrond. Zij bezit ook industriegrond en verhuurt die aan bedrijven. Openbare voorzieningen (scholen, klinieken, ...) zijn eigendom van de gemeenschap en worden verhuurd aan de staat.
Opmerkelijk is dat de staat noch grond noch gebouwen bezit. Deze zijn alle in eigendom van de gemeenschap. Dit versterkt de centrale rol van de gemeenschap.V: Is er erfrecht?
A: Ja. Indien een individu voldoende gemeenschapspunten heeft verdiend, is hij/zij vrij om zijn/haar nalatenschap te schenken aan wie hij/zij maar wil. Als het individu niet genoeg punten heeft, kan hij/zij niet beslissen aan wie zijn erfenis te schenken. Als de kinderen genoeg gemeenschapspunten hebben, krijgen zij 100% van de erfenis, hebben zij niet genoeg gemeenschapspunten dan wordt 50% van de erfenis aan de gemeenschap geschonken en de andere 50% aan de kinderen.
Deze maatregel moet ervoor zorgen dat er op verantwoorde wijze met rijkdom wordt omgegaan. Zonder gemeenschapspunten is accumulatie van rijkdom door de generaties heen niet mogelijk.V: Zijn er massavernietigingswapens?
A: Biologische, nucleaire, chemische en energetische wapens zijn verboden. Dit verbod wordt op supranationaal niveau gehandhaafd. Dit is een van de belangrijkste taken van het supranationale orgaan.
Deze maatregel grijpt, net als vele andere, simpelweg terug op een toestand uit het verleden die beter was dan de huidige. In tijden van devolutie kan vooruitgang immers eenvoudigweg voortvloeien door het ongedaan maken van de veranderingen die het meest recentelijk werden doorgevoerd. In feite zijn veel kenmerken van het postimperialisme terug te vinden in samenlevingen die in het verleden floreerden: families die samenwonen, voornamelijk ambachtelijke arbeid, centrale rol van het dorp/de gemeenschap, munteenheid gedekt door goud, ontbreken van particulier bankieren, vakmanschap gericht op schoonheid/functionaliteit/duurzaamheid, behoud van natuurlijke hulpbronnen, beperkte omvang van dorpen en bedrijven,...V: Bestaat de doodstraf?
A: Nee, maar een gevangene kan besluiten zich te laten doden in plaats van langer gevangen te worden gehouden.
V: Zijn er regels met betrekking tot bodemschatten op het land van een particulier?
A: Indien dit natuurlijke hulpbronnen betreffen (olie, goud, ...) dan behoren zij de gemeenschap toe maar indien het door de mens vervaardigde bodemschatten betreft behoren deze aan de burger.
Gedurende imperialistische tijden waren de natuurlijke hulpbronnen meestal in handen van particuliere ondernemingen. Een van de belangrijkste motieven voor oorlogen was de overdracht van de controle over die hulpbronnen van kleine landen naar machtige multinationale ondernemingen.V: Is er een beleid met betrekking tot voedsel?
A: Ja. Alleen biologische landbouw is toegestaan. Het organische afval wordt verzameld door compost verwerkingsbedrijven die in eigendom toebehoren aan de gemeenschap. Het meeste voedsel dat plaatselijk wordt geproduceerd, wordt plaatselijk geconsumeerd.
De beperkingen met betrekking tot de maximale bedrijfsomvang en het aandeel van mechanisatie gelden voor landbouwbedrijven. Milieuvoorschriften betreffende het gebruik van lucht, water en grond zijn ook van toepassing.V: Wie maakt wetten en wie neemt politieke besluiten?
A: Politieke besluiten worden op gemeentelijk, nationaal en supranationaal niveau genomen. Besluiten worden genomen door twee elkaar aanvullende organen: de vertegenwoordigers die het besluit nemen en het adviesorgaan, bestaande uit deskundigen. Uitsluitend personen met een voldoende aantal gemeenschapspunten kunnen zich kandidaat stellen voor de functies van vertegenwoordiger en deskundige. Daarnaast wordt de bekwaamheid van de deskundigen beoordeeld door andere deskundigen. Zij verdienen het standaardsalaris (2000 euro). Voor elke belangrijke beslissing raadplegen de vertegenwoordigers de raad van ouderlingen.
V: Hoe worden de vertegenwoordigers gekozen?
A: Er zijn geen politieke campagnes, vergaderingen of toespraken. Politiek gaat niet over populariteit maar over bekwaamheid en integriteit. Op gemeenschaps-, staats- en supranationaal niveau worden de 10 personen met de hoogste gemeenschapspunten voorgedragen om kandidaat te zijn (uiteraard kunnen zij weigeren). Op gemeenschapsniveau stemmen de burgers voor de kandidaten die ze niet willen. De kandidaten worden dus geleidelijk geëlimineerd tot er slechts één overblijft. Hetzelfde proces vindt plaats op staatsniveau, maar in dit geval stemmen de vertegenwoordigers van de gemeenschap in plaats van de burgers.
Aangezien er geen politieke campagne wordt gevoerd, is het onmogelijk dat de burgers alle kandidaten op nationaal en supranationaal niveau daadwerkelijk kennen, en daarom brengen de vertegenwoordigers van de gemeenschap, die gewend zijn aan het politieke milieu, de stemmen uit.V: Wie hebben zitting in de raad van ouderlingen?
A: De Ouderlingen zijn personen met het hoogste aantal gemeenschapspunten. Hun kandidatuur voor de raad kan uitsluitend worden ingediend door andere leden van hun gemeenschap. Zij worden gekozen. Hun macht is uitsluitend van raadgevende aard. Zij worden geraadpleegd door de vertegenwoordiger voordat een belangrijke beslissing wordt genomen.
V: Wat houdt het energiebeleid in?
A: Kernenergie is verboden vanwege de gevaren ervan. Zonne-energie, getijden generatoren en geothermische energiecentrales (enz.) zullen de voorkeur krijgen. Onderzoek naar schone energieopwekking zal prioriteit krijgen. Bovenal zal het energieverbruik worden teruggedrongen door middel van openbaar vervoer, lokale handel, beperkte groeipercentages en energie-efficiënte gebouwen.
Onderzoek naar schone/efficiënte energie-productiemethoden krijgt prioriteit.V: Hoe is het vervoer georganiseerd?
A: Openbaar vervoer heeft de prioriteit. Het wordt gefinancierd en geëxploiteerd door de overheid (gemeenten en staten). Treinen, trams en bussen vormen de belangrijkste vervoersmiddelen voor het vervoer van personen. Het is gratis. Transport per vliegtuig alsmede vervoer tussen staten onderling zullen minimaal zijn omdat de meeste sociale en economische activiteiten op het niveau van de gemeenschap/intergemeenschap zullen plaatsvinden. Vervoer van goederen en basisproducten zal aldus voornamelijk per schip en per trein plaatsvinden. Het wijdverbreide gebruik van openbaar vervoer zal de kosten en de vervuiling minimaliseren.
Een uitgebreid netwerk van kanalen, spoorwegen en busroutes maakt op efficiënte wijze vervoer van personen en goederen in het postimperialisme mogelijk. Tevens worden de giftige emissies van bussen geminimaliseerd (elektromotoren, energierendement, energieterugwinning bij het remmen...).V: Hoe wordt wetenschappelijk onderzoek verricht in de postimperialistische wereld?
A: Onderzoek is een topprioriteit en wordt door de overheid gefinancierd. Het omvat alle gebieden, met inbegrip van het paranormale en de metafysica. Er is geen diploma vereist om onderzoek te verrichten, maar een comité van deskundigen beoordeelt en valideert een voldoende niveau van relevante kennis. De beoordeling is openbaar (uitgevoerd door vakgenoten en het publiek). Beoordelingen zijn niet anoniem. Uitmuntende bijdragen leiden tot de toekenning van gemeenschapspunten.
Er is een volledige scheiding tussen politieke belangen en wetenschappelijk onderzoek. Bij de financiering van onderzoek wordt uitsluitend rekening gehouden met maatschappelijke prioriteiten en wetenschappelijk potentieel.V: Hoe wordt met vervuiling omgegaan?
A: Vervuiling is een misdrijf. In het algemeen leidt opzettelijke of opzettelijk nalatige vervuiling tot inbeslagname van de bezittingen van de schuldige (zodat er slechts een minimum overblijft om van te leven). Het leidt ook tot het verlies van gemeenschapspunten. Verzekeringscontracten zijn verplicht (10% van de waarde van de activa); de bijeengebrachte middelen worden gebundeld in verzekeringsfondsen die in eigendom zijn van de gemeenschap.
Bij sommige productieprocessen is vervuiling onvermijdelijk. Voor alle vervuilde lucht, water en grond moet worden betaald. Wetenschappelijk onderzoek investeert fors in het vinden van schonere fabricageprocessen/oplossingen voor het tegengaan van vervuilingConclusie
Ons lichaam lijdt onder de groeiende last van giftig voedsel, vervuild water, gevaarlijke voorgeschreven medicatie, schadelijke straling en verontreinigde lucht.
Onze geest is verscheurd door leugens, propaganda en onwetendheid, opgelegd door de pathologische elites.
Ons hart bloedt bij de aanblik van imperialistische oorlogen, onrecht, ongebreidelde armoede, wijdverbreid lijden.
Onze ziel wordt vermorzeld door een leven dat van anderen en waarheid gescheiden en geïsoleerd is en waar we met dwang een 'spiritueel' dieet voorgeschoteld krijgen van nihilisme en oppervlakkigheid.
Ondertussen observeert men op onze planeet steeds meer signalen die duiden op de komst van een grote crisis: wijdverbreide verzakkingen in de aardkorst, vreemde atmosferische en aardse geluiden, een toename van vulkanische en seismische verschijnselen, chaotische weers- en klimaatveranderingen, verminderde zonneactiviteit en toegenomen activiteit van kometen.
In ons boek Earth Changes and the Human Cosmic Connection tonen wij een duidelijke correlatie aan tussen een crisis op menselijk/maatschappelijk niveau en grote natuurrampen. In het verleden betekenden tijden van algemeen sociaal verval en chaotische natuurlijke omstandigheden veelal het einde van een beschavingscyclus. De vraag luidt nu derhalve niet langer of onze beschaving op de een of andere wijze zal vergaan, maar hoe zij zal vergaan: welke kosmische of door de mens veroorzaakte rampen zullen de fatale klap toedienen?
Vanuit dit perspectief is het misschien niet voorbarig om na te denken over de inrichting van een nieuwe wereld, een betere wereld, een bestendige wereld ontworpen door en voor gewetensvolle mensen, die in de plaats komt van ons huidige systeem, ontworpen door en voor psychopaten, welke op elk moment lijkt te kunnen bezwijken onder zijn eigen verstikkende gewicht.
Reacties van Lezers
voor onze Nieuwsbrief