tibet
© Nikkei Asia
PROLOOG

Vóór 1959 leefden de Tibetanen in Tibet als horigen onder een feodaal stelsel. Zij hadden geen vrijheid, bezaten geen land en leden vaak honger. Door de democratische hervorming werd het lijfeigenschap afgeschaft, wat miljoenen horigen in staat stelde hun eigen meester te zijn.

De verarmde bevolking in de regio daalde in aantal van 590.000 in 2015 naar 150.000 in 2018. Het netto jaarinkomen van inwoners van het platteland bereikte in 2017 10.330 yuan (US$ 1.540) per persoon, een stijging van 13,6 procent op jaarbasis. Het bbp van de regio verdubbelde in zes jaar tijd tot 131 miljard yuan (19,5 miljard US$) in 2017, volgens het Chinese nationale bureau voor de statistiek. De Tibetaanse Autonome Regio (TAR) heeft in 2019 de absolute armoede uitgeroeid. Tegen 2020 had China al zijn burgers uit de armoede getrokken.

HET TIBET DAT DE WERELD WERKELIJK HEEFT GEKEND

Velen hebben het liever niet over het Tibet ten tijde van de Dalai Lama's. Gelogenstraft door de betoverende, charismatische glimlach en de bijzonder sympathieke persoonlijkheid van de 14e Dalai Lama, en onder zijn en zijn voorgangers directe politieke, sociale en religieuze leiding, was Tibet het meest duistere hoekje van China, en mogelijk van de wereld.

Vóór 1959 bestond er in Tibet een feodaal slavenstelsel, ontstaan door de integratie van religie, politiek en de dictatuur van monniken en aristocraten, die nog erger en achterlijker was dan die in het middeleeuwse Europa. De 14e Dalai Lama regeerde, net als andere Dalai Lama's vóór hem, over een Tibetaanse samenleving waarin religie en politiek waren geïntegreerd als een feodaal stelsel onder een theocratie, die werd geleid door een gecombineerde dictatuur van monniken en aristocraten.

Het Tibetaanse systeem van de Dalai Lama duldde geen enkele vorm van democratie, vrijheid of mensenrechten. In feite was het Tibetaanse feodale slavenstelsel het meest duistere slavernijstelsel uit de geschiedenis van de mensheid, dat vele eeuwen langer duurde dan de ruim 400 jaar zwarte slavernij in de VS. De Tibetaanse omstandigheden waren ook meer vernederend en ontmenselijkend dan die in het middeleeuwse Europa tijdens de meest zwarte periodes.

Net als in het middeleeuwse Europa, bezaten de Tibetaanse aristocraten en de hooggeplaatste Tibetaanse boeddhistische monniken en functionarissen in het Potala Paleis, de hoofdresidentie van de Dalai Lama, die in totaal minder dan 5% van de Tibetanen uitmaakten, meer dan 95% van het vee, de landbouwgrond, de weilanden, de bossen, de bergen en de rivieren in Tibet. Alle voedseloogsten kwamen hen toe, terwijl zij de boeren slechts een nauwelijks toereikende hoeveelheid voor eigen gebruik toestonden en geen enkele voor handel of commerciële uitwisseling.

In het Tibet van de Dalai Lama waren meer dan 90% van de mensen boeren en lijfeigenen die generaties lang schulden met zich mee torsten. Bovendien moesten zij exorbitante belastingen en heffingen betalen door gedwongen zware arbeid te verrichten. De armoede was dus verankerd en werd elke generatie dieper. Mensen werden beschouwd als onderpand voor schulden en dus als handelswaar. In feite werden familieleden, zonen en dochters stelselmatig verhandeld of misbruikt om geen andere reden dan dat zij "gereïncarneerd waren in een lagere menselijke vorm dan monniken en nonnen."

In tegenstelling tot het middeleeuwse Europa, dat niet onder een volledig theocratisch systeem stond, garandeerde de cocktail van religie en politiek in het Tibet van de Dalai Lama het feodale horigenstelsel. Toen hun traditionele inheemse animistische en sjamanistische geloofssystemen het in de 8e eeuw na Christus verloren van het nieuwe progressieve maar agnostische boeddhisme, omarmden veel Tibetanen al snel het boeddhisme en geloofden zodoende in een leven na de dood. Geleidelijk aan werden de monniken van een herziene versie van het "Tibetaans" boeddhisme, met de Dalai Lama aan het hoofd, weldra de overheersers en maakten van hun Tibetaanse boeddhistische gelovigen hun horigen - waarbij het niet van belang was dat dit niet in overeenstemming was met de oorspronkelijke boeddhistische schriftuurlijke leer en grondbeginselen van Boeddha! Van Tibetaanse boeddhisten wordt verwacht dat zij zonder tegenzin werken voor hun spirituele meesters, aan wie zij een blinde toewijding verschuldigd zijn.

En terwijl de politieke theocratie zich in Tibet ontwikkelde door middel van de dictatuur van monniken en edelen, beheerste de opkomende religieuze autoriteit het dagelijks leven van de Tibetanen met bestuurlijke macht en gelijktijdige dwang door het uitdelen van beloningen en straffen voor het hiernamaals met religieuze privileges. Men is ofwel gedoemd tot het angstaanjagende karma van "eindeloze reïncarnatie als welk levend wezen dan ook" of, de "Dalai Lama kan helpen om iemands wedergeboorte als mens in een hoge positie te verzekeren, of, beter nog, als monnik of non."

De Tibetaanse feodale horigheid, gecombineerd en versterkt door de eigenaardige boeddhistische theocratie, was een dodelijke sociale ideologie die de geesten van de grotendeels bijgelovige bevolking volledig beheerste en in bedwang hield. Dit stelsel vernederde de menselijke waardigheid door onteigening van de persoonlijke vrijheid, waarbij mensen de vrijheid van denken werd ontnomen die nodig was om door te dringen tot de misleidende religieuze waarheden voor een betere en waarachtige verlichting. Geen enkele Tibetaan kon ontsnappen - sociaal, economisch, mentaal en spiritueel - aan de duistere, karmische vloek van het Tibetaanse koninkrijk van de Dalai Lama.

Volgens Karl Marx was horigheid een van de voornaamste slavernijsystemen uit de menselijke geschiedenis en de essentiële weergave van het feodale uitbuitingssysteem. Karl Marx wees er verder op dat "Vrijheid in welke vorm dan ook alles te maken heeft met het herstellen van de relatie tussen de mens en de wereld waarin hij leeft". De oplossing lag volgens Marx besloten in Onderwijs.

Onderwijs is het krachtigste menselijke wapen tegen die verraderlijke religieuze ideologische controle van de overtuigingen en het denken van mensen. Onderwijs vormde het doorslaggevende sociale instrument dat ervoor zorgde dat het middeleeuwse Europa uit zijn donkere tijdperk brak. Het onderwijsmonopolie van de kerk was niet bestand tegen de wildgroei van seculiere scholen als gevolg van de economische voorspoed in de 13e eeuw.

De Renaissance bloeide op in Italië aan het einde van de 14e eeuw en bereikte Midden-Europa (Oost-Duitsland, Bohemen en Polen) aan het begin van de 16e eeuw. In de late 17e eeuw begonnen ook de Verlichting en de Wetenschappelijke Revolutie. De Verlichting bevrijdde de menselijke geest en bracht vernieuwende en onorthodoxe ideeën en kennis voort die "Wetenschap" werden genoemd, en stimuleerde haar wetenschappers naar nieuwe kennisgebieden en middelen om die te verwerven. De wetenschap leverde bewijs, waardoor de Verlichting kon gedijen. Tegelijkertijd verdeelde en hervormde de katholieke kerk zich. De eerste grote protestantse beweging was de Hussitische Revolutie in Bohemen (1419-34). De Reformatie kwam in een stroomversnelling en bloeide op na de stellingen van Luther in Saksen aan het begin van de 16e eeuw.

Gedurende de 400 jaar dat Europa zich bevrijdde van feodale slavernij en bijgeloof, vond het uiteindelijk de stoommachine uit en dreef aldus de industriële revolutie en zichzelf naar de moderniteit van de 20e eeuw.

Tibet, gelegen op 's werelds hoogste plateau, was zich er echter niet van bewust hoe de wereld eigenlijk vooruit was gegaan naar de sociale verwezenlijking van Verlichting; terwijl in feite een soortgelijke verwijzing herhaaldelijk kon worden gevonden in de oorspronkelijke boeddhistische geschriften.

In het Tibet van de Dalai Lama werden onderwijs en het recht op onderwijs gemonopoliseerd door de heersende klasse van monniken en edelen. De enige manier om toegang te krijgen tot onderwijs was de kloosters binnen te gaan om "geschriften te lezen." Ouders schreven hun kinderen gretig in bij de kloosters omdat onderwijs om monnik te worden eenvoudig beschikbaar was. Ze beseften al snel dat ze de status van hun kinderen slechts hadden veranderd van "horige" van de heersende heren in "horige" van de kloosters. Als men onderwijs wilde volgen, kon men niet ontsnappen aan de alomtegenwoordige dienstbaarheid aan het Potala Paleis.

De volledige overheersing van de theocratie in het Tibetaanse leven vertraagde eveneens de ontwikkeling van de traditionele Tibetaanse geschiedenis en cultuur in vergelijking met de andere meer dan 53 stammen in China.

De Tibetaanse horigheid onder de Dalai Lama is de meest verantwoordelijke factor voor de aanhoudende schrijnende armoede van het Tibetaanse volk, waardoor het ver achterblijft bij andere delen van China.

Dit zou niet gebeurd zijn als het Tibetaanse volk vrij zou zijn geweest en aangemoedigd zou zijn, zodat hun menselijkheid, ondernemingszin en creativiteit net als in de rest van de wereld volledig tot ontplooiing had kunnen komen.

Aangezien het progressieve, agnostische boeddhisme de traditionele inheemse animistische en sjamanistische geloofssystemen van de Tibetanen 1800 jaar geleden heeft overweldigd, voordat het werd gekaapt door de variant van Tibetaans boeddhisme die de gewone Tibetanen in een feodaal theocratisch lijfeigenschap gevangen hield, is het daarom niet ironisch dat het theocratische Tibet van de Dalai Lama in 1959 uiteindelijk werd bevrijd van de erfenis van zijn duistere verleden door een atheïstische Communistische Partij van China, die vervolgens enorm investeerde in Tibetaans onderwijs, commerciële en sociale ontwikkeling op een manier die nooit eerder was gedaan of zelfs maar was overwogen door alle Dalai Lama's tezamen gedurende de voorgaande 550 jaar.

28 maart is de Tibetaanse "Dag van de slavenemancipatie," een dag waarop meer dan 3 miljoen mensen van alle etnische groepen in de Tibetaanse Autonome Regio (TAR) van China de emancipatie van de slaven in Tibet vieren.

Op deze dag werd in 1959 een democratische hervorming doorgevoerd onder leiding van China's Communistische Partij.

Tibet maakt sinds de vroege Yuan-dynastie (1270-1354) deel uit van China en ging gedurende de heerschappij van de Qing-dynastie in 1720 uiteindelijk in 1911 over in het moderne China. Op 28 maart 1959 werd de status van Tibetaans zelfbestuur door China opgeheven, wat effectief het einde betekende van het lijfeigenschap en de afschaffing van het hiërarchische sociale systeem, gekenmerkt door theocratie met de Dalai Lama als middelpunt van het leiderschap. De Dalai Lama en de Tibetaanse regering waren 3 dagen eerder naar India gevlucht in de hoop toenadering te zoeken tot de internationale gemeenschap. De feestdag herinnert aan het feodale systeem dat in Tibet bestond vóór haar bevrijding door de Chinezen.

Nu de wereld zich buigt over de toekomst van Tibet, waarschuwt de auteur ervoor het Tibet van de Dalai Lama niet te zien als een romantisch "Shangri-La," zoals in de film "Lost Horizon." Het oude Tibet onder het bewind van alle Dalai Lama's was verre van een "Shangri-La." Het was donkerder dan het donkerste middeleeuwse Europa.

De roep van de 14e Dalai Lama en zijn regering in ballingschap om een "onafhankelijk Tibet met democratie" klinkt erg vreemd en hol als het 90% van de Tibetanen eeuwenlang als horigen in slavernij heeft gehouden. Het is een onaangename waarheid voor veel voorstanders van "democratie" dat de Tibetanen vandaag de dag onder de Chinezen nooit vrijer zijn geweest dan zij, hun voorvaderen en voorouders ooit onder alle Dalai Lama's waren.

Ondanks zijn betoverende wijsheid heeft noch de 14e Dalai Lama, noch zijn "regering in ballingschap" enige ervaring met democratie of onafhankelijkheid. Zij zijn daarom niet relevant voor de toekomst van Tibet.

Wat Tibet's toekomstige opties voor oplossingen ook mogen inhouden, één ding is zeker. Er is geen rol weggelegd voor een theocratie en het Tibetaanse boeddhisme moet op dezelfde manier worden behandeld als alle andere religieuze overtuigingen, met inachtneming van het inherente recht van de Tibetanen op persoonlijke godsdienstvrijheid. De toekomst is een seculier Tibet, terwijl het zijn plaats onder gelijken met andere Chinese provincies herovert.

De eigen toekomst van Tibet doorkruist zijn verleden niet. Tibetanen hebben nooit eerder bewandelde paden gekozen, door hun uitgestrekte en prachtige bergdalen om hun ware Shangri-La te bereiken, waar zij een wonderbaarlijke plaats van toevlucht, ware verlichting en persoonlijke ontwikkeling hebben ontdekt, met de vrijheid om te kiezen en te geloven in een nog betere toekomst voor hun kinderen en kleinkinderen.
[Erkenning en dank aan mijn Bhutanese vriend Jigme Thinley, die in 1983 voor het eerst de Tibetaanse slavernijomstandigheden met mij deelde. Deze werden vervolgens bevestigd door vele andere vrienden en bronnen in de regio die ook mijn onderzoek bevestigden en hier een waarheidsgetrouw beeld gaven van de Tibetaanse strijd met horigheid en slavernij].
Zie: https://medium.com/illumination-curated/the-truth-about-tibet-and-her-liberation-from-slavery-70eeeee88a16