vetbolletjes
© Pavel Chagochkin/Shutterstock
Hoe fit iemand ook is, het is normaal en gezond om wat vet op het lichaam te hebben.

Vet wordt overal in het menselijk lichaam opgeslagen, maar niet al het vet ontstaat op dezelfde manier. Afhankelijk van de locatie van die vetophopingen kan de gezondheid op verschillende manieren worden beïnvloed.

De rol van vet in het lichaam

Volgens een review uit 2013 is vet niet slechts een passieve opslagplaats van energie, maar in feite een zeer "geavanceerd orgaan" dat stofwisselingsprocessen en takken van het immuunsysteem reguleert. Vetweefsel is ook cruciaal bij het reguleren van veel organen en is nauw verbonden met de hersenfunctie.

Volgens Kristen Smith, geregistreerd diëtiste, manager van bariatrische chirurgie bij Piedmont Healthcare in Georgia, VS, en woordvoerster van de Academy of Nutrition and Dietetics, heeft vet veel voordelen, zo vertelde ze aan The Epoch Times. Deze omvatten het leveren van energie, het ondersteunen van celgroei, het beschermen van organen en ondersteuning bij de opname van essentiële voedingsstoffen.

Dr. Sulagna Misra, arts en oprichter van Misra Wellness in Californië, VS, vertelde The Epoch Times ook dat vet ons lichaam warm en geïsoleerd houdt en dient als een manier voor het lichaam om brandstof op te slaan. Daarnaast functioneert het als een endocriene klier die significant actief is.

Vet bestaat uit vetcellen die hormonen zoals oestrogeen en leptine, cytokinen (eiwitten die betrokken zijn bij celcommunicatie) zoals tumor necrose factoren (TNF's) en ontstekingsbevorderende markers produceren. Wanneer deze vetcellen in overmaat aanwezig zijn, kunnen ze leiden tot metabole of hormonale ontregeling.

Onderhuids vet

Onderhuids vet, direct onder de huid, is volgens mevrouw Smith het meest voorkomende type vet in het lichaam. Het is ook de metabolisch meest gunstige vorm van vet. Onderhuids vet, dat vaak als neutraal wordt beschouwd, kan beschermen tegen kransslagaderaandoeningen en type 2 diabetes.

Volgens een artikel in het International Journal of Obesity wordt onderhuids vet in verband gebracht met een beschermend glucose- en lipidenprofiel, een verlaagd metabool risico en lagere niveaus van ontstekingsbevorderende cytokinen. Dit type vet lijkt passiever dan buikvet en "oefent zijn beschermende eigenschappen uit door vetzuuropslag op lange termijn."

Overtollig onderhuids vet, vooral in het bovenlichaam, kan echter schadelijk zijn. Uit onderzoek blijkt dat onderhuids vet op het bovenlichaam in verband wordt gebracht met verhoogde cardiometabole risicofactoren.

Visceraal vet

Aan de andere kant suggereren studies dat hoge niveaus van visceraal vet iemands risico op het ontwikkelen van cardiovasculaire gebeurtenissen verhogen. Visceraal vet is buikvet dat om de interne organen zit en bevindt zich dieper in de buikholte.

Visceraal vet is meer insulineresistent, gevoelig voor lipolyse en metabolisch actief. Het kan meer vrije vetzuren aanmaken en glucose opnemen dan onderhuids vet. Bovendien is het een betere voorspeller van sterfte.

Er bestaan aanzienlijke verschillen tussen vetdepots en hun geassocieerde risico's op metabole aandoeningen. Van visceraal vet werd aangetoond dat het ontstekingen genereert, terwijl het wordt beschouwd als een groter risico voor metabole aandoeningen. Visceraal en onderhuids vet zijn metabolisch gezien verschillende weefsels.

In de Framingham Heart Study werd bij 1.581 vrouwen (gemiddelde leeftijd 52 jaar) en 1.718 mannen (gemiddelde leeftijd 50 jaar) het verband tussen visceraal vet en symptomen van depressie gemeten. De studie toonde een verband aan bij vrouwen, maar niet bij mannen. Er werd echter geen verband waargenomen tussen onderhuids vet en symptomen van depressie, wat de verschillen in metabole activiteit binnen elk vetdepot onderstreept.

Ook bestaat er een verband tussen stress, cortisol en buikvetdepots. Stress verhoogt de blootstelling aan circulerende cortisolniveaus, wat leidt tot een verhoogde eetlust en de mobilisatie van vet van de periferie (buitenste delen van het lichaam) naar de centrale regio. Van cortisol is bekend dat het vet van de buitenste delen van het lichaam naar de buikstreek verplaatst.

Volgens een artikel uit 2011 in Obesity zouden verschillende factoren het verband tussen obesitas en symptomen van depressie kunnen beïnvloeden, waaronder ontstekingen. Visceraal vet lijkt "een unieke en belangrijke bijdrage" te leveren aan de ontstekingsstatus, schreven de auteurs. Mevrouw Smith lichtte toe dat visceraal vet doorgaans toeneemt met de leeftijd en verhoogde stressniveaus. Studies wijzen uit dat de verdeling van lichaamsvet belangrijker is voor de algehele gezondheid dan de totale hoeveelheid lichaamsvet. Zij stelde dat een onevenwichtig dieet met veel vette voedingsmiddelen en koolhydraten, in combinatie met een zittende levensstijl, omstandigheden schept die de ophoping van visceraal vet bevorderen.

Levervet

Volgens Dr. Misra bestaat levervet uit vetweefsel dat in de lever wordt opgeslagen, meestal als brandstof. Levervet stapelt zich op na overmatige consumptie van suiker en vet (glucose en triglyceriden). Voeding met veel suiker en verzadigd vet leidt vaak tot de ophoping van levervet. Overmatig levervet kan de leverfunctie aanzienlijk belemmeren. De lever is cruciaal voor de stofwisseling, hormoonproductie en vele andere functies, daarom leidt obesitas vaak tot stofwisselings- en hormonale stoornissen.

Wat betreft de rol van voeding bij de ophoping van levervet, is de totale energie-inname, en niet zozeer de vetinname op zich, de belangrijkste factor voor het vetgehalte in de lever. Hypo-energetische eetpatronen (te weinig calorieën) verminderen het levervet, ongeacht het totale vetgehalte, terwijl hypo-energetische eetpatronen (te veel calorieën) het levervet doen toenemen.

De vetsamenstelling van het voedingspatroon zou ook de ophoping van levervet kunnen beïnvloeden, waarbij een dieet met veel verzadigd vet het levervetgehalte meer doet toenemen dan een dieet met meer onverzadigde vetten.

Toegevoegde fructosebronnen lijken ook een punt van zorg te zijn als het gaat om levervet. Aangetoond werd dat het metabolisme van fructose sneller verloopt dan dat van glucose en dat er meer wordt omgezet in leverglycogeen. Bovendien dragen ingenomen koolhydraten waarschijnlijk meer bij aan niet-alcoholische leververvetting (NAFLD) dan de inname van vet via de voeding; NAFLD verhoogt het risico op leverschade.

4 manieren om schadelijk vet te verminderen

"Houd in de gaten wat u eet, luister naar uw lichaam, slaap zowel kwalitatief als kwantitatief goed, zorg voor voldoende ontspanning, eet meer groenten en vezels, kies schoner en minder bewerkt voedsel, kook thuis en doe regelmatig aan lichaamsbeweging (vooral krachttraining)," adviseert Dr. Misra. Houd de volgende vier tips in gedachten:
  1. Vermijd bewerkte voedingsmiddelen: Hieronder vallen gefrituurde of ultrabewerkte voedingsproducten, frisdrank, snoep en gebakken producten uit de winkel. Met fructose gezoete voedingsmiddelen moeten worden vermeden of met mate worden gegeten. Lees de etiketten en vermijd ingrediënten als "gedeeltelijk gehydrogeneerde oliën" of "fructoserijke maïssiroop." Deze onttrekken noodzakelijke voedingsstoffen aan het lichaam en converteren snel in vet.
  2. Probeer high intensity training: High intensity, high-volume training stimuleert het verlies van visceraal vet en verbetert de gezondheid van de halsslagaders, waardoor de bloedstroom naar de hersenen wordt bevorderd.
  3. Blijf in beweging: Een zittende levensstijl, met name tv-kijken, heeft duidelijke associaties met vetafzettingen.
  4. Eet voldoende vezels: Een verhoogde inname van oplosbare vezels wordt in verband gebracht met minder viscerale vetophoping - ongeacht de body mass index (BMI). Een verhoogde inname van oplosbare vezels in combinatie met meer lichaamsbeweging vertraagt de natuurlijke progressie van visceraal vet.
Een nieuwe definitie van obesitas

Auteurs van een review uit 2006 in Current Diabetes Reviews riepen op tot een nieuwe definitie van obesitas gebaseerd op de anatomische locatie van vet in plaats van het volume, in het bijzonder bij het beoordelen van cardiometabole risico's.

De review suggereerde dat de term "metabole obesitas", die verwijst naar viscerale vetophoping bij zowel magere als zwaarlijvige mensen, mogelijk beter mensen met een risico op hart- en vaatziekten identificeert.

Dr. Misra voegde eraan toe dat er ziekten of situaties zijn waarbij de BMI normaal kan zijn, maar de persoon een grote hoeveelheid visceraal vet kan hebben. "Ik geef er de voorkeur aan om elke persoon individueel te benaderen omdat 'normaal' gewicht een spectrum is, terwijl gewichtstoename complex is," concludeerde ze.

Zie: https://www.theepochtimes.com/health/not-all-body-fat-is-created-equal-some-can-be-protective-5686571