De volkstelling van 2001, al hopeloos verouderd en gemakkelijk te omzeilen voor degenen die het invullen van formulieren nogal hinderlijk vinden, telde ons op iets minder dan 59 miljoen. Maar voor wat statistieken betreft, berust deze wel op een absoluut grove leugen.
Mijn bronnen voor de bovenstaande bewering zijn betrouwbaar, maar huiverig om de waarheid toe te geven uit angst de toorn van de Britse regering [Whitehall] over zich af te roepen. Het is vergelijkbaar met de beste manier om illegaal drugsgebruik te controleren: vergeet de vrome verklaringen van ministers - de onfeilbare methode is om monsters te nemen van ons water en het afvalwater erin. Dat is zonder twijfel de beste manier om te controleren wat de natie heeft geconsumeerd.
Consumptie - daar gaat het om. Op basis van wat we eten, schat een grote supermarktketen dat er 80 miljoen mensen in Groot-Brittannië wonen. De vraag naar voedsel vormt een betrouwbare indicator; zoals Sir Richard Branson zegt: je kunt al het geld van de wereld hebben, maar je kunt maar één keer lunchen en één keer avondeten.
De supermarkt in kwestie was onderhands aan het lobbyen bij de mededingingscommissie om zijn marktaandeel te laten groeien. Hun argument was, redelijk genoeg, dat de markt veel groter was dan de toezichthouder zich realiseerde en dat het dus eerlijk zou zijn om het netwerk uit te breiden.
Ik heb een tweede, respectabele bron. Een grote, niet-commerciële landbouwinstelling schat dat we met 77 miljoen mensen zijn in Groot-Brittannië. Ook hier wordt de schatting gebaseerd op wat we eten.
Dat vage achtergrondgeluid dat u hoort terwijl u dit leest, is het geluid van iedereen die onofficieel zijn woordje doet. Waarom? Politiek gezien zou het vasthouden aan deze cijfers neerkomen op het gooien van een handgranaat in een vat benzine. Mensen zouden de zak krijgen wegens bangmakerij.
De cijfers van het Britse Bureau voor de Statistiek, die vorige week werden gepubliceerd, voorspellen voor 2051 een bevolkingsaantal van 75 miljoen. Het is een eerlijke schatting, maar zit er lelijk naast omdat het tellen van aantallen niet effectief werkt. Als we willen weten met hoeveel we zijn, moeten we het aan een voedselbedrijf vragen.
Als de ware cijfers bekend zouden worden gemaakt, zouden de 'Little Englanders' en xenofoben zich krachtig roeren over het kwaad van immigratie. Maar dat is wat Amerika in de 19e eeuw groot maakte, en wat momenteel een drijvende kracht achter onze economie vormt. Het werkt ook inflatieremmend.
Commentaar: Met andere woorden, de gewone mensen hebben gelijk, en het vormt de reden waarom Brexit heeft plaatsgevonden (waarvan de kiezers voor het verlaten van de EU naïef veronderstelden dat dat gepaard zou gaan met het opnieuw instellen van behoorlijke controles aan de Britse grenzen), en het is de reden waarom Nigel Farage zo populair is, en ook waarom de permanente bureaucratie in Whitehall overuren draait om zijn invloed de kop in te drukken.
Het ligt ook aan de basis van de recente rellen in Groot-Brittannië. Mensen weten dat er iets ernstig mis is met de 'gefabriceerde consensus' over de werkelijkheid ten aanzien waarvan ze hevig gegaslight worden.
Maar de 'bestuurders van de diepe staat' in Groot-Brittannië trekken zich daar niets van aan, want zolang Groot-Brittannië zozeer afhankelijk is van Amerikaanse economische vrijgevigheid, is het alleen maar beter als er meer mensen het land in komen. Maar als de Amerikaanse dollar ooit van zijn voetstuk valt, is de pret...
David Buik, geldmanager bij broker BGC Partners, had het vorige week op televisie over "een miljoen vermiste Oost-Europeanen in Londen." Ik vermoed dat hij gelijk heeft, al is zijn schatting wat aan de conservatieve kant. Hoeveel zien we er in de bouw en in de horeca werken?
En als ik spreek over "inflatieremmend," bedoel ik dat ze belabberde lonen krijgen. Onder de noemer "goedkope arbeidskrachten" zijn de verborgen hordes goed voor onder andere de dienstensector. Mensen zijn activa - om te onderhouden en om onderhouden te worden - dus als natie zijn we rijker.
Hetgeen zich allemaal weerspiegelt in een sterke economische vraag en markten die heen en weer schommelen tussen optimisme over wat we allemaal op straat zien (dat cijfer van 77 miljoen lijkt me juist) en de mogelijkheid van iets onaangenaams als de kredietcrisisprognose van de Bank of England juist is (ik herhaal wat vorige week werd gezegd: ik denk dat de komende lente onaangenaam zal zijn).
Wat huisvesting betreft, geven zowel vastgoedmagnaten als directeuren van woningcorporaties aan dat de groeiende bevolking een serieuze vraag voor de nabije toekomst inhoudt, ongeacht of er al dan niet sprake zal zijn van een kredietcrisis. Volgende week zal ik ingaan op de details van dit standpunt.
Zie: https://www.independent.co.uk/news/business/comment/city-eye-facts-on-a-plate-our-population-is-at-least-77-million-5328454.html
Commentaar: Nou, de financiële crisis als gevolg van die 'kredietcrisis' in 2007 kwam en ging en het Britse regime overleefde met haar 'Grote Leugen' intact.
Als de werkelijke bevolking van Groot-Brittannië 17 jaar geleden 77-80 miljoen mensen was, wat is het dan nu? 90 miljoen? Officieel zijn het er maar 67 miljoen, maar de bestaande transportinfrastructuur kan de enorme aantallen mensen niet verwerken, terwijl van alle ontwikkelde landen Groot-Brittannië qua bevolkingsdichtheid de tweede plaats inneemt, na Zuid-Korea.
Gezien het feit dat een dergelijke bevolkingsgroei niet afkomstig is van de autochtone bevolking, waarvan de geboortecijfers zijn gekelderd, beelden mensen zich geen dingen in als ze het gevoel hebben dat hun land wordt "overspoeld" met immigranten.