geen boeren geen voedsel
De hervormingen van de successierechten van de Britse regering hebben niets te maken met een klassenstrijd of het dichten van het "zwarte gat" in 's lands begroting, maar met het afpakken van essentieel land van kleine en middelgrote familieboerderijen om het vervolgens aan mega-bedrijven te overhandigen.

Ook dit maakt dan weer onderdeel uit van de Grote Reset-agenda, in het bijzonder de oorlog tegen voedsel.

Een snelle opfrisser voor mensen die niet uit Groot-Brittannië komen en niet weten hoe het er in ons land aan toegaat (en dat geldt trouwens ook voor het grote aantal Britten dat onlangs heeft bewezen niet te weten hoe de zaken in hun eigen land in elkaar steken):

Sinds 1984 zijn actieve landbouwbedrijven 100% vrijgesteld van successierechten onder het zogenaamde "APR-systeem," de vrijstelling van erfbelasting op landbouwgrond.

De rechtvaardiging hiervoor was dat landbouwbedrijven nodig zijn om het voedsel te produceren dat we allemaal eten en aangezien Britse boerenfamilies over het algemeen veel bezittingen maar weinig liquide middelen hebben, zou het heffen van erfbelasting op landbouwgrond negatief kunnen uitpakken op de productie van de boerderij.

De regering van Keir Starmer heeft zopas aangekondigd dat de APR-regeling vanaf april 2026 wordt afgeschaft.

Dit houdt in dat iedereen die een landbouwbedrijf erft nu tot 20% van de waarde van de activa aan belasting moet betalen en aangezien boeren met kleine marges werken, zal dat waarschijnlijk betekenen dat ze percelen moeten verkopen om aan geld te komen. Sommige boeren kunnen gedwongen worden om al hun land in één keer te verkopen, omdat het moeilijk kan zijn om kopers te vinden die maar geïnteresseerd zijn in één of enkele percelen.

U kunt zich voorstellen dat de boeren hier niet blij mee zijn, noch een ieder die begrijpt wat de gevolgen hiervan kunnen inhouden.

In de pers wordt dit voorgesteld als ouderwetse linkse versus rechtse politiek, het narratief luidt dat het land inkomsten nodig heeft en dat "hebzuchtige hamsterende boeren hun deel niet betalen."

Maar volgens mij is dit een leugen.

Of op zijn best een verdraaiing. Een luidruchtig publiek debat dat de achterliggende bedoeling van het beleid versluiert.

Ik denk dat dit niets te maken heeft met belastingverhoging. Ik denk dat het om de grond gaat.

Ze weten dat dit beleid de middelgrote familieboerderijen zal dwingen om te verkopen - daar rekenen ze zelfs op.

Sla er de column van Will Hutton in The Guardian maar eens op na...
Boeren hebben al veel te lang land opgepot. Successierechten zullen het Britse platteland nieuw leven inblazen
Het is moeilijk om dit als iets anders te beschouwen dan een erkenning van het werkelijke beleid.

En dan is er nog de voormalige medewerker van Blair, John McTernan, die in het nauw kwam toen hij een interviewer vertelde dat de regering van Starmer "met boeren zou moeten doen wat Thatcher met mijnwerkers deed" en beweerde dat "we het wel zonder de landbouwsector kunnen stellen." Labour-ambtenaren haastten zich om de opmerkingen te ontkrachten, maar je kunt je niet aan de indruk onttrekken dat het hier om een "stille gedeelte hardop"-moment" ging.

Zoals gewoonlijk zijn het weer de journalisten en twitteraars die de tirannie voorstaan, met bittere, snerende berichten op sociale media over "miljonair-boeren" of gebazel over boeren die het verdienen om hun bedrijf te verliezen omdat ze voor Brexit hebben gestemd.

Ja, heus:


Net als bij Covid en "klimaatverandering" vertrouwen de machthebbers-die-geen-macht-zouden-moeten-hebben er met een gerust hart op dat de "opgeleide middenklasse" helemaal niets begrijpt van de manier waarop de wereld werkelijk werkt.

Ik kan me voorstellen dat de zelfbenoemde linkse rakkers denken dat de verkochte landbouwgrond door de staat zal worden opgekocht en voor het algemeen welzijn of iets vergelijkbaar bedrieglijks zal worden gebruikt.

In zijn artikel beweert Hutton zelfs dat dit "jonge boeren" zal motiveren:
Jonge boeren, die nu steeds meer uit de markt verdrongen worden, krijgen een kans om land te kopen: er is uitzicht op een nivellering, zelfs een daling, van de pachtprijzen voor boerderijen. De plattelandseconomie zal met nieuw leven en nieuwe ideeën worden opgefrist als innovatieve, energieke boeren de markt betreden - en de productie zal zelfs toenemen.
Alsof het land vol zit met aspirant-zelfstandige boeren met niets anders dan een schoffel, een droom en een paar miljoen pond om aan grond te besteden.

Het is een hersenspinsel.

Gezond verstand zegt je dat alle grond die boeren moeten verkopen, zal worden opgekocht door mega-bedrijven die meer dan de marktprijs kunnen betalen (we hebben hetzelfde gezien op de huizenmarkt in de VS).

'Big Farmer'-conglomeraten die groene woestijnen van monoculturen willen planten om veganistische eiwitalternatieven te maken omdat vlees en zuivel slecht zijn voor het milieu. En dat is dan nog het beste scenario. Maar dat is tenminste nog een soort voedselproductie.

Een andere mogelijkheid is dat het wordt opgekocht door energieleveranciers, die het land vervolgens tegen woekertarieven terugverhuren aan lokale gemeenteraden om er zonnepanelen en/of windturbines te bouwen die niet werken, onder het mom van het redden van de wereld.

Of misschien wordt het opgekocht door "klimaatvriendelijke" NGO's of miljardair-filantropen die enorme "subsidies" van de overheid pakken om "het milieu te beschermen" door eersteklas landbouwgrond braak te laten liggen.

We weten dat dit allemaal gebeurt, ze zijn daar al jaren mee bezig.

De Britse regering begon in 2022 met het betalen van "forfetaire bedragen aan boeren die uit de sector wilden stappen."

Boeren ontvingen "dwangbevelen tot aankoop" om ruimte te maken voor de aanleg van hogesnelheidslijnen.

Onder de "milieubeheer van landbouwgronden'-regeling worden boeren betaald om akkers weer te laten "verwilderen."

Landbouwgrond wordt onder water gezet om kwelders te creëren, bestemd voor gecultiveerde bossen en zonnepanelen onder het mom van de strijd tegen de (volstrekt denkbeeldige) klimaatverandering.

Dit gebeurt niet alleen in Groot-Brittannië. Het is een wereldwijde kwestie.

In 2023 heeft de EU haar gemeenschappelijke landbouwbeleid "hervormd" om subsidies toe te kennen op basis van duurzaamheid in plaats van productiviteit, en tegelijkertijd sluiten ze handelsovereenkomsten met Zuid-Amerika om voedsel te importeren in plaats van zelf te verbouwen (Franse boeren protesteren hiertegen). Denemarken gaat 15% van zijn landbouwgrond "herbossen" om "het gebruik van kunstmest te verminderen." Net als Groot-Brittannië heeft de VS zowel federale als staatsprogramma's die boeren betalen om niet te boeren.

En zo gaat het maar door. Het is een eenvoudig systeem:
  • Zorg ervoor dat kleine of middelgrote boerderijen financieel niet levensvatbaar zijn
  • Dwing families om hun land te verkopen
  • Laat mega-bedrijven het opkopen
Kortom, het eindspel is totale controle van bedrijven over de grond en de voedselvoorziening. De wijzigingen in de successierechten zorgen slechts voor meer druk op de boeren om dit proces te versnellen.

Als dat doel eenmaal bereikt is, kunnen ze alle kanten op met het narratief. Ze kunnen voedseltekorten en prijsstijgingen veroorzaken en dan zeggen dat die tekorten aantonen "hoe dringend we voedselhervormingen nodig hebben," waarna ze klimaatvriendelijke rantsoenering en vleesverboden kunnen instellen en mensen kunnen dwingen om insecten en in laboratoria gekweekte smurrie te eten.

Ze hebben de grond, ze hebben het voedsel, dus ze kunnen zeggen - en doen - wat ze willen.

Ondertussen zullen de voedselprijzen stijgen, familieboerderijen en biologische producten zullen langzaam verdwijnen en idiote zelfbenoemde "communisten" op Twitter zullen zelfvoldaan glimlachen en denken dat ze Jan met de pet een dienst hebben bewezen.

De boeren organiseren een grote protestactie op 19 november. Ik dring er bij iedereen die voedsel nodig heeft om te leven op aan om hen wat morele steun te geven.

Hun motto is: "Geen boeren, geen voedsel! Helaas voor hen is dat echter precies de bedoeling.

Zie: https://off-guardian.org/2024/11/18/explained-how-uk-inheritance-tax-is-part-of-the-war-on-food/