Israëls liefdesrelatie met Syrische jihadisten

Keith Woods
Sott.net
zat, 07 dec 2024 00:00 UTC

© aljazeera.com

Syrische jihadisten

Verdedigers van de zionisten presenteren steun voor Israël vaak als een noodzakelijk verlengstuk van het verzet tegen de radicale islam en de dreiging van het jihadistisch terrorisme. "Steun ons om hier tegen hen te vechten, dan hoeven jullie daar niet tegen hen te vechten" is een veelgehoord pleidooi van zionistische woordvoerders binnen Israël aan het Westen. Maar als het gaat om de Syrische burgeroorlog, het conflict dat de grote vluchtelingencrisis veroorzaakte die Europa met miljoenen moslims overspoelde, stond Israël resoluut aan de kant van de jihad, zelfs, en vooral, van Al-Qaeda.

Israëlische steun voor jihadisten in Syrië werd voor het eerst bekend in het Westen toen berichten circuleerden waarin werd gemeld dat Israël medische zorg verleende aan anti-Assadstrijders aan zijn betwiste grens met Syrië.

Israël stelde dit voor als een principiële humanitaire respons, maar in 2015 berichtte de Wall Street Journal dat slechts een derde van de mensen die door Israël werden behandeld vrouwen en kinderen waren. Electronic Intifada:

De rest zijn strijders waarvan Israëlische functionarissen toegeven dat ze niet gescreend zijn en waarschijnlijk tot al-Nusra behoren.

Toen het eenmaal onomstotelijk vaststond, bekende Israël dat het strijders behandelde, maar beweerde dat het om gematigden ging.

Maar nadat al-Nusra in augustus vorig jaar VN-vredeshandhavers in de Golan-hoogvlakte gevangen nam en verdreef, bestond er geen twijfel meer dat al-Nusra de dominante kracht was onder de oppositiestrijders in het gebied.

Efraim Halevy, ex-kopstuk van de Mossad, verdedigde de hulp op humanitaire gronden, maar bevestigde dat er een "tactische overweging" speelde. In een interview uit 2016 verwierp Halevy de gedachte dat Israël enige terugslag zou ondervinden van de ondersteuning van Al-Nusra, de Syrische uitloper van Al-Qaeda. Terwijl hij afwijzend stond tegenover de mogelijkheid dat Israël op soortgelijke humanitaire gronden ook medische hulp zou bieden aan Hezbollah-strijders, legde hij uit dat het verschil tussen Hezbollah en Al-Nusra Front was dat Israël "geen specifiek doelwit was van Al-Qaeda."

In 2019 bevestigde de terugtredende Israëlische legercommandant Gadi Eisenkot vermoedens dat Israël naast medische hulp ook dodelijke materiële steun had verleend aan Syrische jihadisten. Eisenkot zei dat Israël jarenlang lichte wapens had geleverd aan rebellengroepen langs de Syrisch/Israëlische grens. Eisenkot gaf ook toe dat "we duizenden aanvallen [in de afgelopen jaren] hebben uitgevoerd zonder verantwoordelijkheid te nemen en zonder erkenning te vragen."

Israëlische steun voor deze groepen ging in feite veel verder dan de "lichte wapens" die Eisenkot had bevestigd. In september 2018 meldde het tijdschrift Foreign Policy dat Israël "ten minste 12 rebellengroepen in Zuid-Syrië" had gefinancierd, op basis van rapporten van "meer dan twee dozijn commandanten en soldaten van deze groepen." De leveringen omvatten:

Geweren, machinegeweren, mortierwerpers en transportvoertuigen. Israëlische veiligheidsdiensten leverden de wapens via drie poorten die de door Israël bezette Golan-hoogvlakte met Syrië verbinden - dezelfde grensovergangen die Israël gebruikte om humanitaire hulp te leveren aan inwoners van Zuid-Syrië die leden onder een jarenlange burgeroorlog.

Israël betaalde de strijders van de rebellen ook salarissen van zo'n 75 dollar per maand en zorgde voor extra geld dat de groepen gebruikten om wapens te kopen op de Syrische zwarte markt, volgens de rebellen en lokale journalisten.

Israël voerde daarnaast talrijke luchtaanvallen uit in de regio die uitsluitend in het voordeel waren van groepen als het Al-Nusra front. Bij één incident reageerde Israël op het afvuren van raketten op de bezette Golan-hoogvlakte door luchtaanvallen uit te voeren op artillerieposities van het Syrische leger.

In anderhalf jaar tijd, van 2017 tot 2018, voerde Israël ruim 200 luchtaanvallen in Syrië uit, meestal gericht op Iraanse troepen die het Syrische leger ondersteunden. In een interview in 2015 reageerde Bashar al-Assad op de vraag naar Israëls agenda in Syrië:

"Ze steunen de rebellen in Syrië. Dat is heel duidelijk. Want telkens als we ergens vooruitgang boeken, vallen zij aan om het leger te ondermijnen. Dat is heel duidelijk. Daarom maken sommigen in Syrië het grapje: "Hoe kun je zeggen dat Al Qaida geen luchtmacht heeft? Ze hebben de Israëlische luchtmacht.'"

Al in 2015 rechtvaardigden hooggeplaatste Israëlische militaire figuren in Westerse media de Israëlische steun aan het Al-Nusra front. Michael Herzog, voormalig stafchef van de Israëlische minister van Defensie, vertelde aan The Wall Street Journal:

"Nusra is een unieke versie van Al-Qaida. Ze slagen erin om binnen één coalitie samen te werken met niet-islamitische en niet-jihadistische organisaties ... Ze concentreren zich volledig op de oorlog in Syrië en niet op ons. Maar wanneer Hezbollah en Iran en anderen naar het zuiden oprukken, focussen ze zich sterk op ons."

Hetzelfde artikel citeert Amos Yaldin, gepensioneerd Israëlische generaal, die het zo beredeneert:

"Het lijdt geen twijfel dat Hezbollah en Iran voor Israël de grootste bedreiging vormen, veel meer dan de radicale soennitische islamisten, die ook een vijand zijn...Die soennitische elementen die zo'n tweederde tot 90 procent van de grens op de Golan controleren, vallen Israël niet aan. Dit geeft je enige grond om te denken dat ze begrijpen wie hun echte vijand is - misschien is dat niet Israël."

Ook in 2015 erkende het Pentagon dat de "gematigde rebellen," die werden bewapend en getraind door de Verenigde Staten en hun bondgenoten, hun spullen doorgaven aan het Nusra Front.

Hoewel de VS openlijk beweerden dat ze islamisten zoals Al-Qaeda en ISIS in Syrië niet opzettelijk steunden, blijkt uit gelekte interne documenten dat Amerikaanse functionarissen zich ervan bewust waren dat deze groepen de Syrische oppositie domineerden en vaak de belangrijkste begunstigden van hun hulp waren. Zo onthulde een vrijgegeven memo uit 2012 van de Defense Intelligence Agency (DIA) dat de VS vanaf het begin van de Syrische burgeroorlog geloofden dat "de salafisten, de Moslim Broederschap en AQI de belangrijkste krachten zijn die de opstand in Syrië aansturen." AQI is een verwijzing naar Al-Qaeda in Irak, dat later uitgroeide tot ISIS.

De DIA verwachtte ook:

"De mogelijkheid van het vestigen van een verklaard of niet verklaard salafistisch vorstendom in Oost-Syrië (Hasaka en Der Zor), en dit is precies wat de ondersteunende machten van de oppositie willen om het Syrische regime te isoleren."

Dat is precies wat er gebeurde toen de regio door ISIS werd overgenomen. De DIA wees Mosul, de toekomstige hoofdstad van Islamitische Staat en basis van zijn uitbreiding, zelfs aan als een potentiële locatie bij uitstek voor dit "salafistische vorstendom."

Wikileaks onthulde dat de huidige Amerikaanse nationale veiligheidsadviseur Jake Sullivan, in 2012 tegen Hillary Clinton zei dat "AQ (Al Qaida) aan onze kant staat."

Toen ISIS opkwam, zagen velen binnen Israël dat als positief. Een onderzoeksdocument uit 2016 van een Israëlische strategische denktank die contracten afsluit voor de NAVO en de Israëlische regering pleitte tegen de vernietiging van de Islamitische Staat, omdat "het voortbestaan van IS een strategisch doel dient," en "een nuttig hulpmiddel zou kunnen zijn bij het ondermijnen" van Israëls vijanden Hezbollah, Iran, Syrië en Rusland.

Het document pleitte tegen het standpunt dat een nederlaag van ISIS zou helpen om het Midden-Oosten te stabiliseren, en stelde dat:

Stabiliteit is geen waarde op zich. Het is alleen wenselijk als het onze belangen dient. De nederlaag van IS zou de Iraanse hegemonie in de regio aanmoedigen, de rol van Rusland versterken en de tirannie van Assad verlengen.

Andere hooggeplaatste Israëlische personen zagen ook mogelijkheden bij de groei van ISIS. Naftali Bennett, voormalig premier van Israël, vertelde de jaarlijkse Herzliya-conferentie - een "jaarlijkse bijeenkomst achter gesloten deuren van de top van het land op het gebied van politiek, veiligheid, inlichtingen en bedrijfsleven" - dat de opkomst van ISIS Israël de gelegenheid zou bieden om de annexatie van de Golan-hoogvlakte te legitimeren. Bennett riep op tot een vervijfvoudiging van de Joodse bezettingsbevolking tot 100.000 binnen een periode van 5 jaar en betoogde dat de chaos in Syrië de aanspraak van Israël nu aantrekkelijker dan ooit maakt voor de internationale gemeenschap:

"Aan wie willen ze dat we de Golan geven? Aan Assad? Vandaag is het duidelijk dat als we naar de wereld zouden luisteren, we de Golan zouden opgeven en ISIS in het Meer van Galilea zou zwemmen. Hou toch op met die hypocrisie."

Door de jihadisten in Syrië te steunen, vervulde Israël meerdere strategische doelen: de Iraanse en Russische invloed in de regio verzwakken, zijn aartsvijand Hezbollah meeslepen in een kostbare strijd en zijn greep op de bezette Golan-hoogvlakte verstevigen tegen de aanspraken van het Syrische regime.

De jihadisten die dol zijn op Joden

Eind november 2024 werd de wereld opgeschrikt door het nieuws dat rebellen in Syrië de tweede stad van Syrië, Aleppo, hadden ingenomen. Dit volgde slechts enkele dagen na de aankondiging van een staakt-het-vuren tussen Israël en Assad-bondgenoot Hezbollah, dat aanzienlijk verzwakt was door een jaar van conflicten met Israël nadat Israël zijn oorlog tegen Gaza was begonnen.

Deze laatste opmars werd geleid door de islamistische groep Hayat Tahrir al-Sham, die de controle over de noordwestelijke provincie Idlib heeft behouden. HTS is het product van een fusie van meerdere radicale islamistische groeperingen in Syrië, met name het Al-Nusra Front. De leider, Abu Mohammad al-Julani, was eerder lid van Al-Qaeda, ISIS en Al-Nusra, evenals van andere jihadistische groeperingen, en vocht zowel in de Iraakse opstand als in de Syrische burgeroorlog, wat ertoe leidde dat het Amerikaanse ministerie van Buitenlandse Zaken hem tot een "Specially Designated Global Terrorist" verklaarde en een premie van 10 miljoen dollar uitloofde voor informatie die tot zijn aanhouding zou leiden.

© Onbekend

Jolani

Nu geeft "Jolani" echter weloverwogen interviews aan CNN, waarin hij belooft dat Syrië onder HTS-heerschappij een pluralistisch land zal zijn, klaar om toe te treden tot de beschaafde wereld. Naast het werken aan hun PR met het liberaal-democratische Westen, is deze nieuwe golf van jihadisten er ook op gebrand om hun betrekkingen met Israël te verbeteren.

De enige keer dat ISIS daadwerkelijk Israëlische troepen aanviel - in een korte vuurgevecht op de Golan-hoogvlakte - bood het onmiddellijk zijn verontschuldigingen aan.

Israëls staatszender Kan interviewde enkele jihadisten die de opmars van vandaag leidden en die de zionistische staat verrassend dankbaar waren. De geïnterviewden spraken hun dank uit voor de Israëlische aanvallen op Hezbollah en de levering van wapens binnen Syrië "die ons in staat hebben gesteld om terug te keren en de gebieden en het land te bevrijden."

Times of Israel:

"Ze beschuldigen ons ervan met jullie samen te werken omdat we heel blij waren toen jullie Hezbollah aanvielen, echt blij, en we zijn blij dat jullie gewonnen hebben," aldus de bron.

Beiden zeiden dat de rebellen geen probleem hadden met Israël. "We houden van Israël en we zijn nooit vijanden van Israël geweest," zei de man uit het Idlib-gebied. "[Israël] is niet vijandig tegenover degenen die niet vijandig tegenover Israël staan. We haten jullie niet, we houden ontzettend veel van jullie."

Gezien het feit dat Israël een genocide uitvoert op hun moslimbroeders en -zusters in Gaza, zou men kunnen denken dat militante moslims in Syrië niet de grootste fan van de Joodse staat zouden zijn. Toch hebben Israëlische media meerdere stukken gepubliceerd over de pro-Israël sympathieën van de belangrijkste bedreigingen voor het bewind van Assad. Een commandant van het door de VS gesteunde Vrije Syrische Leger verzekerde het Israëlische Channel 12 News ervan dat:

"We staan open voor vriendschap met iedereen in de regio - inclusief Israël. We hebben geen andere vijanden dan het regime van Assad, Hezbollah en Iran. Wat Israël deed tegen Hezbollah in Libanon heeft ons erg geholpen. Nu zorgen wij voor de rest."

Nu de troepen van Assad onder de voet gelopen lijken te worden, is de toekomst van Syrië onzeker. Wat verzekerd lijkt, is een versterking van Israëls positie. Assad was een belangrijke bondgenoot van Iran, wiens heerschappij in Syrië hen toegang gaf tot de "verzetssnelweg" Teheran-Beiroet, een sjiitische sikkelvormige route die zich uitstrekt over het Midden-Oosten tot aan de voordeur van Israël. Als het zover komt, zal de val van Assad volgen op een jaar oorlog tegen Hezbollah en Hamas die beide aanzienlijk verzwakt heeft. Wie of wat Assad zal vervangen, en of Syrië als entiteit zelfs de overgang zal overleven of gebalkaniseerd zal worden, of zal uitmonden in jaren van sektarische conflicten, valt nog te bezien. Maar de Israëlische leiders zijn ervan overtuigd dat wat volgt niet dezelfde weerstand zal bieden tegen hun hegemonie als een Syrië dat aan Iran gelieerd is.

Toen Israëlische steun voor jihadistische groepen voor het eerst werd gemeld, klonk het te gek om waar te zijn, iets wat een presentator van Infowars zou kunnen zeggen om de gecompliceerde dynamiek van de regio te sensationaliseren. We weten nu dat het niet alleen echt was, maar veel uitgebreider dan werd vermoed. Nu de oude vijand Bashar al-Assad zijn einde tegemoet lijkt te gaan en de Iraanse as van verzet een cruciale schakel in zijn keten verliest, lijkt de kille logica van Israëls jihad-vriendelijke militaire leiderschap en hun kornuiten in het Pentagon zijn vruchten te hebben afgeworpen.

Zie: https://keithwoods.pub/p/israel-jihad