© Off-Guardian
Met andere woorden, als iedereen wakker zou worden, zou er geen sprake meer zijn van meegaandheid, niemand zou meer in de leugens geloven, niemand zou meer in de valstrikken van de agenda trappen.
Nu ben ik daar niet meer zo zeker van.
Het lijkt er nu op dat deze waanzin alleen zal verdwijnen als God rechtstreeks ingrijpt, of als we bereid zijn om 1.000 jaar of zo te wachten tot het vanzelf zal overgaan. Misschien moeten we Armageddon gewoon onder ogen zien, het laten gebeuren en proberen zo goed mogelijk te leven voorafgaand aan en terwijl het zich voltrekt. Ik bedoel niet dat we maar moeten "opgeven," ik bedoel dat we nog steeds moeten vechten, maar ons moeten richten op andere dingen dan proberen schapen wakker te maken.
Ik weet dat ik dit al eerder heb gezegd, maar nu verfijn ik dit idee enigszins. Hoewel ik geloof dat als we iets eenmaal weten, we het niet meer niet kunnen weten - wat betekent dat we onszelf niet in een staat van ontkenning kunnen dwingen en doen alsof alles rooskleurig is, zoals de schapen geneigd zijn te doen (nu ze Trump hebben om zich ellendig over te voelen, zullen ze zich misschien niet allemaal rooskleurig wanen, maar om de verkeerde redenen). Misschien moeten we ophouden ons daar zo op te focussen en proberen terug te keren naar de basis van een vreugdevol leven. Zei ik dat nu echt? Nee, natuurlijk niet.
Ik heb gemerkt dat ik jaloers ben op de schapen. Onlangs had ik een vriendin op Facebook die vraagtekens zette bij iets wat ik had gepost (een commentaar op iemands meme over chemtrails). Ze had gezegd dat ze gewoon niet begreep dat er negatief werd gesproken over natuurlijke contrails die straalvliegtuigen onschuldig achterlaten. Ik wees haar op een video van James Corbett, waarin Peter Kirby over chemtrails werd geïnterviewd.
Ze reageerde met het gebruikelijke ongeloof - "hoe kunnen mensen dit doen zonder dat iemand het weet - met opzet de aarde en alle mensen erop vergiftigen?"
Ik ging er niet op in en zei alleen: "Je lijkt van je leven te genieten, blijf dat vooral doen en laat dit gedoe maar gaan. Laat het gewoon gaan." Het was de eerste keer dat ik zoiets deed en het voelde juist. Ik had de kans om mogelijk een schaap wakker te maken en die kans greep ik niet aan. Ik geloof echter dat dit "laten gaan" alleen voor schapen geldt. Waar ik eerst wilde dat schapen de waarheid over de wereld zouden leren, wil ik nu niet zo graag degene zijn die hun dag verpest.
Ze komen er snel genoeg achter.
Misschien is dit iets voor oude mensen, en ben ik gewoon moe. In tegenstelling tot velen van jullie, heb ik geen jonge kinderen om voor te zorgen. Ik heb weinig anders dan mezelf om op te offeren als de wereld naar de knoppen gaat. Ik zal hier toch niet zo lang meer zijn. Hoewel ik denk dat een aantal slechte dingen zullen gebeuren lang voordat ik het loodje leg, ben ik daar ook niet zo zeker van.
Zal er binnenkort weer een scamdemie uitbreken, zullen sociale kredietscores, CBDC en digitale ID's dusdanig snel op ons afkomen, en als dat gebeurt, zullen ze dan de verwoestende uitwerking hebben die we allemaal denken dat ze zullen hebben? Zullen we binnenkort leven als de luitjes in 1984 of Brave New World?
Nou, ik denk niet dat ik het hoekje om ben voordat dat alles gebeurt, maar misschien laat het ergste nog wel 20 jaar op zich wachten. Tegen die tijd ben ik er waarschijnlijk niet meer. Tenzij ik wat glanzende nieuwe lichaamsdelen krijg die binnenkort beschikbaar zullen zijn, maar als dat soort glanzende nieuwe onderdelen beschikbaar komen, zal ik ze vast niet kunnen betalen.
Het enige wat ik wil zeggen, is dat we er snel genoeg mee te maken zullen krijgen en misschien moeten we, voordat het zover is, onze pogingen om het tegen te houden maar vergeten. Terwijl ik dit typ word ik misselijk. Wat een laffe ouwe vent ben ik geworden, zeg.
Als het mogelijk zou zijn om schapen wakker te maken, zou ik zeggen: wakker blijven maken. Maar aangezien het niet mogelijk is om ook maar een krasje op dat wollige harnas te maken, zeg ik: laat maar zitten. Ik denk dat het merendeel van jullie daar al lang geleden mee opgehouden is.
Misschien is vechten wel zinloos. Als iemand terminale kanker heeft, komt er dan geen rationeel punt om te stoppen met vechten en gewoon te genieten van wat je nog hebt? Is dat echt een zwaar moedeloze houding? Ik denk dat een positie ergens in het midden te overwegen is. Voor ons ligt het anders. Zoals ik net al zei, hebben wij niet de optie om, zoals de meeste schapen, in totale ontkenning te vervallen. Wat we weten, kunnen we niet niet meer weten.
De schapen zijn ook niet zo super blij en gelukkig. Het is duidelijk dat ze iets van nattigheid voelen. Het is interessant om hun "inaccurate" bezorgdheid te observeren. In de VS gaat het allemaal over Trump die de democratie, de grondwet, vrouwenrechten, homorechten, transrechten en de rechten van iedereen die niet blank en christelijk (en mannelijk) is, vernietigt. Toen Biden er nog was, ging het ook over het vernietigen van Poetin en Ruslands stormloop om de wereld te veroveren, evenals over Palestina en Iran die Israël vernietigen en de islam in het algemeen die elke jood op aarde vernietigt.
Schapen hebben dus ook zorgen, maar over het algemeen worden ze afgeleid van de waarheid.
Ik ben de laatste tijd (voorafgaand aan de Amerikaanse verkiezingen) in de war en probeer te bepalen naar wie deze memes verwijzen, Trump of Harris - memes die het einde van de democratie voorspellen, enz. Beide partijen worden van dezelfde dingen beschuldigd. Een van mijn recente favorieten was een meme van een wolf die schapen opeet terwijl hij zegt dat hij de schapen zal beschermen en er maar een paar opeet. De schapen reageren door tegen elkaar te zeggen: "Deze gast gaat ons beschermen, hij is onze man!" Ik zei tegen de maker van de meme: "Wie zijn de schapen?" De persoon die de meme plaatste, likete mijn opmerking, en ging er duidelijk van uit dat ik aan haar kant stond.
Zij denken ook dat wij schapen zijn.
Ik vraag me af of er een minder voor de hand liggende manier is om deze strijd voort te zetten. Misschien gewoon door meer moeite te doen om een gemeenschap te creëren en andersdenkenden meer te accepteren. Ik denk dat wij hellevegen daar beter in zijn. Omdat we allemaal als Trump-fans worden weggezet (of we dat nu wel of niet zijn), is het veel gemakkelijker voor schapen (die allemaal als liberalen en Harris-aanhangers worden bestempeld - wat ze wel of niet kunnen zijn) om ons te haten en ons buiten te sluiten. Daarin ligt het werkelijke probleem.
Ik ben bang dat nu de verkiezingen voorbij zijn, alles alleen maar slechter wordt voordat het beter zal worden - ervan uitgaande dat het ooit beter zal worden.
Misschien is het tijd voor ons hellevegen om de schapen maar helemaal los te laten - om te proberen een gemeenschap zonder hen op te bouwen. Niet om ze regelrecht te verwerpen, maar om ons gewoon niet met hen bezig te houden, tenzij ze zich vrijwillig bij ons aansluiten. Ik ben niet dol op de idee van "kampen," maar ik denk niet dat het mogelijk is om het feit te negeren dat we inderdaad gepolariseerd zijn.
Hoewel het misschien lijkt alsof ik suggereer dat we zelfgenoegzaam worden, denk ik niet dat ik dat ben. We mogen echter niet depressief worden. Als we vechten en vervolgens falen en die cyclus herhalen, kunnen we depressief worden. We moeten onze inspanningen op succes richten, niet op dingen die gedoemd zijn te mislukken, maar eerder op dingen die ons werkelijk succes kunnen brengen. Zoals gemeenschap, vreugde en lachen in combinatie met een serieuze kritische blik en een voortdurende neiging om de waarheid in een wereld vol illusies te achterhalen.
Ik weet dat het raar overkomt als ik, Dr. Doem, dit verkondig. Ik heb in mijn schrijven niet veel anders te zeggen dan wijzen op negatieve aspecten van onze ervaring. Ik zal dit alleen blijven doen omdat ik denk dat het heel gemakkelijk voor ons is om weer in slaap te vallen. Misschien is dat precies wat ik zelf doe door dit specifieke artikel te schrijven.
Misschien ben ik aan het knikkebollen en adem de bedwelmende valsheid in van het goede leven dat nog steeds bestaat en waarvan zovelen lijken te genieten. Als jij hetzelfde voelt, laat het dan niet gebeuren. Blijf wakker.
Zie: https://off-guardian.org/2024/12/14/inevitable/
Reacties van Lezers
voor onze Nieuwsbrief