De Israëlische premier Benjamin Netanyahu verborg zijn betrekkingen met Hamas voor zijn volk, vervalste officiële documenten over 7 oktober, loog hardnekkig en leidt zijn land nu naar de ondergang.
Waarom zien we de bloedbaden in het Midden-Oosten niet?
Tijdens de afgelopen jaren werd de Israëlische vredesbeweging ontmanteld, antisemitisme verward met antizionisme en het narratief van een botsing der beschavingen verspreid. Door deze drie fouten zien en begrijpen we niet wat er zich in het Midden-Oosten afspeelt.
De vredesbeweging van Nahum Goldman, voorzitter van de Zionistische Wereldorganisatie, bestaat niet meer. Haar doel was om van Israël het spirituele en morele centrum van alle Joden te maken, een neutrale staat naar het model van Zwitserland, met internationale veiligheidsgaranties en een permanente symbolische internationale aanwezigheid. Goldman, die de berechting van Adolf Eichmann in Jeruzalem in plaats van door een internationaal tribunaal had veroordeeld (waardoor de revisionistische zionisten hun betrekkingen met hem konden maskeren), onderhandelde over een rechtvaardige en duurzame vreedzame coëxistentie met de Egyptische president Gamal Abdel Nasser en met de Palestijnse Bevrijdingsorganisatie, Yasser Arafat, en werd zelfs in Israël gearresteerd.
Historicus Bernard Lewis, adviseur van Benjamin Netanyahu toen hij de Israëlische ambassadeur bij de VN was, bedacht in 1957 voor de Nationale Veiligheidsraad van de Verenigde Staten, waar hij lid van was, de strategie van de "Botsing der Beschavingen." Het ging erom de confrontatie tussen Westerse en islamitische beschavingen als onvermijdelijk voor te stellen, gevolgd door de Chinese enzovoort, om de opeenvolgende Westerse oorlogen te rechtvaardigen.
Zijn assistent Samuel Huntington, voormalig medewerker van de Zuid-Afrikaanse geheime dienst, populariseerde deze strategie in 1993 door het de schijn te geven van een academische beschouwing. Hij werd door de CIA voor dit propagandawerk betaald. Hoewel zijn werk een intellectueel allegaartje is dat geen analyse kan doorstaan, is het wel tot onze geest doorgedrongen. Deze domme theorie wordt vandaag de dag door Benjamin Netanyahu gebruikt om zijn oorlogen op "zeven fronten" in Gaza, de Westelijke Jordaanoever, Libanon, Syrië, Irak, Iran en Jemen te rechtvaardigen. Toch liet dezelfde Netanyahu zich in september 2014 fotograferen in het Ziv Medical Center in Zefat, op bezoek bij 500 Al-Qaeda officieren die in Israël werden behandeld [1]. Het is dus mogelijk om tot een akkoord te komen met jihadisten wanneer zij burgers afslachten in Syrië, maar niet om tot een akkoord te komen met Palestijnen wanneer zij een staat eisen.
© OnbekendNetanyahu feliciteert zijn Al-Qaeda-bondgenoten, die in Israël in het ziekenhuis liggen, met hun strijd tegen de Arabische Republiek Syrië.
In 2004 schreef Sharansky samen met Ron Dermer een binair boek, The Cause of Democracy, om ons ervan te verzekeren dat Israël de enige democratie in het Midden-Oosten is. Dermer werd ambassadeur van Israël in de Verenigde Staten (2013-2021) en vervolgens minister van Strategische Zaken (van 2023 tot heden), waarbij hij de strijd tegen de BDS-beweging (Boycot, Desinvestering, Sancties) in de wereld organiseert.
Nathan Sharansky zet zijn werk tot op vandaag discreet voort, zowel in de Verenigde Staten als in Oekraïne, waar hij geboren is, via het Institute for the Study of Global Antisemitism and Policy (ISGASP). Deze Amerikaanse vereniging wordt overvloedig gefinancierd door het ministerie van Ron Dermer. Dit was bijvoorbeeld de organisatie die de hoorzittingen van het congres organiseerde met de rectoren van de grote universiteiten om hen te dwingen antisemitische uitingen te onderdrukken op grond van antisemitisme.
Het spreekt voor zich dat Bernard Lewis, Samuel Huntington, Nathan Sharansky en Ron Dermer geen "zionisten" zijn, maar "revisionistische zionisten."
Herdeling van de kaarten in het Midden-Oosten
Binnen deze sfeer van algemene leugens veranderen de posities van elke gemeenschap binnen het Midden-Oosten. Dit is een gevolg van Benjamin Netanyahu's poging om het noorden van de Gazastrook en het zuiden van Libanon te veroveren. Geleidelijk aan hebben alle politieke actoren, met inbegrip van de Israëlische Joden, zich gerealiseerd dat de Israëlische militaire operaties niets te maken hebben met de verklaarde doelen: de bevrijding van Hamas-gijzelaars en de terugkeer van Israëliërs uit het noorden van het land naar hun huizen. De Netanyahu-coalitie zet het koloniale project van Vladimir Jabotinsky (1880-1940) voort: de oprichting van een rijk in de Levant, van de Nijl tot de Eufraat.
Dit project heeft niets te maken met het oude Koninkrijk Jeruzalem, dat alleen de heilige stad en haar directe buitenwijken omvatte, maar is gericht op het herstel van het oude Assyrische rijk, net zoals de beschermheer van Jabotinsky, Benito Mussolini, het oude Romeinse rijk wilde herstellen.
Reageren op het probleem van een nieuwe fascistische golf van verovering van de Levant, dat was de strekking van zowel de woorden van de Syrische president Bashar al-Assad op de gezamenlijke top van de Arabische Liga en de Organisatie van Islamitische Samenwerking op 11 november in Riyad, als die van de redacteur van het Israëlische dagblad Haaretz, Amos Schocken, op de conferentie 'Israël Na 7 oktober: Geallieerd of alleen?' op 27 november in Londen.
Alle protagonisten zijn het over deze observatie eens, ook al vermijden de meesten om te verwijzen naar de banden van Jabotinsky en zijn discipelen met de fascisten en de nazi's. Westerlingen weigeren echter nog steeds hun ogen te openen en beschouwen dit conflict als een etnisch, en geen politiek conflict, alsof het sommige Joden tegen Arabieren opzet, of zelfs alle Joden tegen alle Arabieren.
Drie elementen spelen een bijzondere rol in de veranderende situatie:
- De overwinning van de Jacksoniaanse Donald Trump in de Verenigde Staten op de Straussiaanse coalitie van Kamala Harris. De eerstgenoemden willen handelsoorlogen vervangen door militaire oorlogen, terwijl de laatstgenoemden Armageddon willen uitlokken.
- De Israëlische defensiemacht (IDF), die het luchtruim van de buurlanden onbetwistbaar controleert, is niet in staat om ook maar de geringste overwinning op de grond te behalen. Ze hebben geen discipline en veel van hun manschappen gedragen zich als tuig. Na de nederlaag van de Straussianen in de Verenigde Staten hebben ze niet meer zoveel wapens en waarschijnlijk raken veel wapens op. Ten slotte staan verschillende eenheden, die getuige waren van de misdaden van anderen, nu op het punt om in opstand te komen.
- De Joodse diaspora, die tot nu toe Benjamin Netanyahu zonder blikken of blozen steunde, is er eindelijk in geslaagd om haar steun voor de Israëlische Joden te onderscheiden van de misdaden van hun regering. Sinds Netanyahu op 21 november werd aangeklaagd door het Internationaal Strafhof, is de solidariteit tussen Joden, opgebouwd tijdens eeuwen van vervolging door de goyim, niet langer van toepassing. Veel Joodse prominenten, die tot nu toe hun mond hebben gehouden, distantiëren zich publiekelijk van de misdaden die op de "zeven fronten" en tegen de VN worden begaan.
Iran heeft de strategie van generaal Qassem Soleimani van de "Verzetsas" (Axis of Resistance), volgens welke Teheran alle onafhankelijke gewapende groepen die vechten tegen de kolonisatie van de regio helpt en coördineert, losgelaten. Het weigerde Libanon te helpen tijdens de Israëlische invasie, toen een machtsblok de coördinaten van de belangrijkste militaire leiders van Hezbollah aan Israël doorgaf zodat die konden worden vermoord.
Tegelijkertijd ensceneerden Teheran en Tel Aviv hun onderlinge vijandigheid, waarbij ze allebei deden alsof ze klaar waren voor een beslissende strijd. De twee Iraanse aanvallen (Operatie Eerlijke Belofte van 13 april en 1 oktober) en de twee Israëlische aanvallen (van 19 april en 26 oktober) veroorzaakten echter bijna geen slachtoffers, ook al maakten de militairen van beide partijen van de gelegenheid gebruik om de verdediging van de tegenstander te testen [3]. Duidelijk werd dat er een geheime overeenkomst bestond tussen Washington, Teheran en Tel Aviv.
Aan de andere kant haalde Teheran de banden met de Iraakse Koerden weer aan. President Masoud Pezeshkian bezocht Irak in september om niet alleen besprekingen te voeren met de Talabani-stam, maar ook met de Barzani (pro-Israël).
© OnbekendImam Ali Khamenei's uitspraken tegen Benjamin Netanyahu doen ons zijn feitelijke alliantie met Israël niet vergeten.
In Jemen ondernam Ansar Allah, overtuigd van de Iraanse ommezwaai, stappen om zijn leider, Abdul-Malik al-Houthi, te beschermen tegen het lot van Hassan Nasrallah.
In Turkije, zoals gewoonlijk, onderzoekt president Recep Tayyip Erdoğan de verschillende opties die hem ter beschikking staan, zonder zich hier of daar vast te leggen. Terwijl hij geleidelijk toenadering zocht tot zijn Syrische ambtgenoot, gaf hij toestemming voor wapenleveranties aan de jihadisten van Idlib, zodat ze de strijd tegen de Arabische Republiek Syrië kunnen hervatten. Tegelijkertijd stuurde hij afgezanten om te praten met Abdullah Öcalan, de oprichter van de PKK die sinds 1999 gevangen zit. Wat de uitkomst van de besprekingen ook zal zijn, het is onwaarschijnlijk dat "Apo" de NAVO en Israël zal steunen zoals zijn beweging dat vandaag de dag doet.
Irans ommezwaai en het dubbele spel van Turkije maakten plots een einde aan de euforie van de BRICS-top in Kazan van vorige maand [4].
In Syrië steunde president Bashar al-Assad onmiddellijk de Libanezen en zijn Hezbollah-bondgenoten toen ze door Iran in de steek werden gelaten. Historisch gezien, vormt Libanon slechts een departement van Syrië en vanuit zijn standpunt is Syrië verantwoordelijk voor de veiligheid van de Libanezen. Daarom verleende hij asiel aan honderdduizenden vluchtelingen die de Israëlische bombardementen ontvluchtten en droeg de weinige wapens waarover hij beschikte over aan Hezbollah.
Daarop vernietigde de IDF alle wegen en bruggen die toegang verschaften tot Libanon, waarna ze samen met de NAVO de jihadisten van Idlib loslieten op Aleppo, waarvan ze een groot deel innamen en bezetten. De stad werd verdedigd door de Iraanse Revolutionaire Garde die zich zonder slag of stoot terugtrok.
Tot ieders verbazing beschikken de jihadisten in Idlib over de nieuwste wapens, gefinancierd door Qatar, en een groot aantal drones die door Oekraïners worden bestuurd.
De constanten van de revisionistische zionisten
Een constante factor in het gedrag van de revisionistische zionisten is het vernietigen van het materiële bewijs van hun leugens. Zo liet Benjamin Netanyahu op 7 oktober 2023 de schema's van zijn vergaderverslagen veranderen. Hij hoopte dat het daardoor makkelijker zou zijn om te ontkennen dat hij had geholpen bij het uitvoeren van de aanval op zijn eigen burgers.
De Israëliërs weten dat hij Hamas vanaf zijn aanstelling als premier in 2009 tot 7 oktober heeft geholpen. Hij bleef erbij dat zijn strategie gericht was op het bevoordelen van Hamas om zo de PLO van Yasser Arafat te bestrijden. Zijn eerste officiële beslissing was het annuleren van het uitleveringsverzoek voor Moussa Abu Marzouk, op dat moment de hoogste leider van Hamas, die in de Verenigde Staten in hechtenis zat. Andere gebeurtenissen hebben aangetoond dat zijn doel niet het vernietigen van de PLO was, maar het voorkomen van de oprichting van een Palestijnse staat. Dus in 2018, toen de Palestijnse Autoriteit stopte met het betalen van ambtenaren in Gaza, sloot hij een deal met Yahyah Sinwar, de militaire leider van Hamas in Gaza die toen gevangen zat in Israël. Hij gaf eerst heimelijk en daarna officieel geld via Qatar. In vier jaar tijd betaalde hij Hamas 2,5 miljard dollar zodat het zijn tunnelnetwerk kon bouwen en zichzelf kon bewapenen.
Audrey Azoulay, voormalig Frans minister van Cultuur en huidig directeur-generaal van UNESCO, zorgde ervoor dat de vergadering van de Commissie voor het behoud van historische plaatsen werd uitgesteld, zodat de IDF Libanese archeologische locaties kon vernietigen.
Hierdoor kregen Netanyahu en Hamas de steun van de Angelsaksische geheime diensten, die trouw bleven aan de strategie die in 1916 werd uitgestippeld door Lord Herbert Samuel, wiens zoon Edwin een kameraad was van Jabotinsky: om ervoor te zorgen dat noch de Joodse staat, noch de toekomstige Palestijnse staat alleen hun veiligheid konden garanderen.
Een andere constante in het gedrag van de revisionistische zionisten is het vernietigen van het archeologische bewijs van hun bedrog. Zo hield de tweede beslissing van Netanyahu, die in 2009 premier werd, in dat er tunnels werden gegraven onder de Tempelberg om de Al-Aqsa Moskee op te blazen. Tijdens de afgelopen maanden heeft hij alle archeologische overblijfselen in Zuid-Libanon vernietigd, van kruisvaarders en Ottomanen, en probeerde zelfs de tempels van Baalbeck, het grootste heiligdom van het Romeinse Rijk, te vernietigen. Daarmee zette hij de vernielingen voort die tijdens de Golfoorlog werden uitgevoerd op de locatie van Babylon, en tijdens de Syrische oorlog op de restanten van Aleppo en Palmyra. Alles moet in het werk worden gesteld om ervoor te zorgen dat de aanspraak op het land, van de Nijl tot de Eufraat, legitiem lijkt.
Verwijzingen:
[1] "More than 500 jihadists cared for at the Ziv Medical Centre", Vertaling Pete Kimberley, Voltaire Network, 24 november 2015.
[2] "Natan Sharansky, the ideologist of forced democratization", door Voltaire Network , Voltaire Network, 6 juni 2005.
[3] "Israeli-Iranian auctions mask the reorganization of alliances in the Middle East", door Thierry Meyssan, Vertaling Roger Lagassé, Voltaire Network, 5 november 2024.
[4] "In Kazan, the order of the world changed", door Thierry Meyssan, Vertaling Roger Lagassé, Voltaire Network, 29 oktober 2024.
Zie: https://www.voltairenet.org/article221566.html
Reacties van Lezers
voor onze Nieuwsbrief