Indiase discussie
© Imago via ZUMA Press
De meeste westerlingen weten niets meer over India dan wat vage ideeën over hindoeïsme, yoga, goeroes en misschien een vleugje Bollywood. Voor zulke mensen zal dit artikel even schrikken zijn.

Ik groeide op in Bhopal in centraal India. Van heel jongs af aan werkte ik al in de drukkerij van mijn vader. Ik studeerde techniek in de nabijgelegen stad Indore en ging naar de Manchester Business School in Groot-Brittannië voor een MBA. Daarna keerde ik terug naar India om een dochteronderneming van een Brits bedrijf op te zetten, wat een groot succes was. Toen ik in Delhi woonde, schreef ik voor de reguliere Indiase media. Ik heb veel gereisd in India en over de hele wereld.

In eerste instantie was ik naar India teruggekeerd met de bedoeling om het land te verbeteren, maar na 11 jaar realiseerde ik me dat India een zinkend schip is, met een verergerende en steeds schaamtelozer wordende corruptie, verloederde mensen en een uit elkaar vallende samenleving. Ik ben nog nooit een eerlijke bureaucraat of politicus tegengekomen. Ik diende een aanvraag in om naar Canada te emigreren, wat in een recordtijd van drie weken werd goedgekeurd.

Tegenwoordig adviseer ik Oost-Aziatische en westerse bedrijven over investeren in India. Het meeste van wat ik hen vertel, klinkt hen overdreven, onrealistisch en ongeloofwaardig in de oren. Na veel gedoe, drama en heel veel verloren geld beginnen ze te geloven wat ik ze vertel. Dit leerproces wordt echter nooit geïnstitutionaliseerd omdat men weigert India te begrijpen. Dit is een vorm van politieke correctheid, een gif dat de ingewanden van de westerse waarden wegvreet.

Toen ik als kind in India opgroeide, leerde ik dat het "recht van de sterkste" geldt. Macht werd vaak misbruikt, waarbij de machthebbers deden alsof ze een door God gegeven recht hadden om anderen uit te buiten en te domineren. Het machtsvertoon was soms zo extreem dat het in twijfel trekken of verwachten dat de machthebbers hun plicht zouden doen tot vergelding kon leiden. Gezagsdragers leken ervan overtuigd te zijn dat hun positie niet bedoeld was om anderen te dienen, maar om er persoonlijk gewin uit te halen.

Mensen die respect toonden, leken gedwee een lagere, onderdanige positie te hebben geaccepteerd. Vriendelijke mensen moesten hun medeleven verbergen, want vriendelijkheid werd als een teken van zwakte beschouwd.

Zelden heb ik in India iemand met gezag het initiatief zien nemen om een probleem op te lossen waarvoor hij verantwoordelijk was. Toen ik op de universiteit zat, werd een minderjarige jongen die in de keuken werkte, verkracht en misbruikt door de conciërges. Ik meldde de zaak, maar niet alleen deed geen enkele gezagsdrager het juiste - iets wat binnen hun macht lag - de autoriteiten en medestudenten bedreigden me met ernstige gevolgen als ik de zaak zou voortzetten. Verstoken van empathie, lachten ze die jongen en mij ook uit.

Ja, hier is sprake van een zekere vorm van sadisme. Indiërs beleven een zekere mate van plezier aan het leed van anderen. De houding van de autoriteiten was vergelijkbaar met die van de hooggeplaatste politicus uit Delhi, die me vertelde dat zijn Black Label-whisky zoveel beter smaakt in de wetenschap dat de meeste Indiërs het zich niet kunnen veroorloven om het te drinken.

Dit brengt westerlingen in verwarring. Als zij de macht hadden, zelfs als ze corrupt zouden zijn, zouden ze in een situatie waarin niets te winnen of te verliezen valt - geen steekpenningen ontvangen omdat beide partijen arm zijn en geen risico om iemand met goede connecties te beledigen - het juiste doen en de vermeende verkrachter opsluiten. Deze Indiërs zouden niets doen, zelfs geen vinger uitsteken, tenzij er iets tegenover zou staan: geld of seks. Hun apathie was grenzeloos.

Je werk doen kan door degenen die boven je staan als verwijfd worden beschouwd. Als je je aan je verantwoordelijkheden kunt onttrekken, word je als macho beschouwd. In die cultuur is er zelden trots of eer te behalen door het juiste te doen. Als je een loodgieter belt voor een reparatie, zal hij het beneden zijn waardigheid vinden om te vertrekken zonder er een puinhoop van te maken. Hij kan opzettelijk slordig werk leveren, zelfs als het niet meer tijd zou kosten om het goed te doen. Dit gedrag wordt veroorzaakt door een ingewikkeld web van arrogantie, egoïsme, onderdanigheid, kasteïsme, tribalisme en magisch denken. Hij toont zijn minachting voor jou en krijgt de overhand door een puinhoop achter te laten. Zijn klant, als de andere kant van dezelfde medaille, zou wel eens kunnen neerkijken op iemand die zijn werk goed heeft gedaan en hem kunnen uitbuiten.

Als je er een potje van maakt, betekent dat dan dat je niet meer wordt ingeschakeld? Dat speelt geen rol voor mensen die om te beginnen geen normen hebben en die niet vooruit denken. Er is maar weinig positieve feedback voor mensen die het beter willen doen, eerlijk willen zijn of betere producten willen maken.

Eerlijkheid, rechtvaardigheid, vertrouwen, empathie en onpartijdigheid zijn veel Indiërs vreemd. Ze vinden het moeilijk om het verschil te zien tussen goed en kwaad. Ze zijn zelfs onverschillig als er geen kosten verbonden zijn aan eerlijk gedrag. Bovendien, als ze goed zouden kunnen doen zonder persoonlijke kosten, zouden ze dat liever niet doen, omdat dat als een teken van zwakte beschouwd kan worden.

Indiërs worden geïndoctrineerd om onderdanig te zijn. De indoctrinatie gaat zo ver dat Indiërs degenen die ook maar enigszins boven hen staan met "meneer" aanspreken. Ze hebben de neiging om onderdanig, vleierig en kruiperig te zijn. Dit moet niet verward worden met respect, want Indiërs kennen geen respect. Als ze je "meneer" noemen, weerspiegelt dat alleen hun beeld van jou als de sterkere figuur in de interactie, in overeenstemming met hun opvatting dat het recht van de sterkste geldt. Ze zullen je vernederen op het moment dat je je in een zwakkere positie bevindt.

Je staat hoger of lager op de ladder - daarom ben je of de misbruiker of degene die misbruikt wordt. Gelijkheid is onmogelijk. Een bezoeker leert al snel dat "alsjeblieft" en "dank je wel" zeggen als een teken van zwakte wordt opgevat en voorbehouden is aan degenen die zichzelf willen vernederen.

Indiërs kunnen de instellingen die door de Britten werden opgezet niet in stand houden. Deze instellingen werden uitgehold en gecorrumpeerd en zijn predatorisch geworden. De grondwet en de wetten hebben weinig waarde. De enige drijvende krachten achter deze instellingen zijn steekpenningen en connecties. Of je nu de hoogste politieke leiders of de meest onbeduidende bureaucraten benadert, ze eisen openlijk en ongegeneerd steekpenningen.
Activisten verbranden een beeltenis van Congreslid Dhiraj Sahu uit protest tegen corruptie en het terugvorderen van contant geld op 10 december 2023 in Patna, India. Foto door Santosh Kumar/Hindustan Times Bihar Politics And Governance
© Imago via ZUMA Press)Activisten verbranden een beeltenis van Congreslid Dhiraj Sahu uit protest tegen corruptie en het terugvorderen van contant geld op 10 december 2023 in Patna, India. Foto door Santosh Kumar/Hindustan Times Bihar Politics And Governance
Gekwiekstheid wordt zeer gewaardeerd en criminelen die hun straf ontlopen, worden bejubeld. Een familielid van mij vertelde me ooit vol trots dat hij nooit huur zou betalen voor het huis dat hij had gehuurd. Hij had de lokale autoriteiten omgekocht om het zijn huisbaas onmogelijk te maken om hem eruit te schoppen.

Wanneer iemand in een samenleving zonder vertrouwen wordt bedrogen, haalt hij zelden zijn recht bij de bedrieger. In plaats daarvan bedriegt hij anderen. Mannen mishandelen vrouwen, vrouwen mishandelen kinderen en kinderen mishandelen dieren. Dieren vallen alles en iedereen aan. Indiërs uit hogere kasten misbruiken mensen uit lagere kasten, terwijl mensen uit lagere kasten met andere mensen uit lagere kasten vechten om te bepalen wie superieur is. Het is een voortdurende cyclus van wantrouwen en willekeur.

Westerlingen hebben het over een systeem van vier of vijf kasten dat door de Britten werd geformaliseerd. Dit schept verwarring, want het geeft een overdreven beeld van structuur. In werkelijkheid zijn er 1,4 miljard kasten in India. Alle interacties gaan over het beoordelen van iemands positie. Uiteindelijk word je of onderdrukt, of je onderdrukt zelf mensen. De zogenaamde lagere kasten zijn zich meer bewust van hun kaste dan de hogere kasten.

In het nieuws worden de meeste kasteproblemen in India in de lijdende vorm beschreven. Die en die werd onderdrukt en misbruikt. Ja, het slachtoffer is een persoon uit een lagere kaste, maar de onderdrukker is vaak iemand uit net zo'n lage kaste. Wanneer iemand uit een lagere kaste macht krijgt, vindt hij het heerlijk om daarmee te pronken tegenover mensen uit een hogere kaste. Wat is een betere manier om je macht te tonen dan door anderen te misbruiken en ermee weg te komen of - als je loodgieter bent - door er een potje van te maken? Verschillende mensen pronken met macht, afhankelijk van waar ze mee weg kunnen komen.

Veel mensen liegen openlijk. Iedereen weet dat iedereen liegt, maar toch liegt iedereen. Veel Indiërs overtuigen zichzelf van hun leugens zodat ze geen onderscheid meer kunnen maken tussen feit en fictie. Zelfs als je het niet hoeft of wilt, moet je overdrijven en liegen, want je weet dat je luisteraar zich zal aanpassen aan wat je zegt. Gesprekken worden vaak gedreven door persoonlijk materieel gewin. Elke transactie is een nulsomspel - of misschien een negatief nulsomspel, aangezien sadisme onderdeel van het verhaal kan uitmaken.

Je denkt misschien dat je veilig bent als je met familieleden werkt, maar het kunnen je grootste vijanden blijken te zijn, want zelfs zij zullen je verraden. Eer maakt geen deel uit van de sociale code. Indiërs zijn geïsoleerde mensen en kennen geen loyaliteit. Alle Indiërs hebben goud in hun eigen huis verstopt en vertellen dat zelfs niet aan hun familieleden.

In India heb ik nog nooit (en ik gebruik dit woord bewust) een contract nageleefd. Als je iemand omkoopt, moet je dat bekwaam doen. Als je een tegenstander in een juridisch gevecht hebt, zullen de rechter en de politie van beide partijen steekpenningen aannemen. Je advocaat zal recht voor je neus met de tegenpartij en de rechter samenspannen om zo veel mogelijk steekpenningen te krijgen. Dit klinkt misschien ongeloofwaardig, maar dat verandert niets aan de realiteit.

De woorden voor de meeste deugden komen uit het Perzisch, Turks of Engels, niet uit de Indiase moedertaal. Maar het feit dat de woorden in de taal werden opgenomen, betekent niet dat Indiërs deze deugden accepteren; ze werden verbasterd en dienden als façade voor de tradities van vroeger.

Iedereen zet een stevig, hoog hek om zijn huis en doet dat op de dag dat het huis wordt gekocht, want als het even kan, zullen de buren inbreuk maken op het gekochte terrein. Nadat ik naar het Westen was verhuisd, duurde het jaren voordat ik begreep waarom mensen geen hekken neerzetten.

Toen ik voor het eerst naar Groot-Brittannië reisde, vond ik het grappig om te zien dat dieren niet bang of agressief waren jegens mensen. Het verbaasde me dat de machthebbers geen onderdanigheid of eerbied verwachtten. Jarenlang voelde ik me ongemakkelijk, alsof ik mijn deel van de transactie niet nakwam als ik geen steekpenningen betaalde.

Mijn grootouders en vader waren eerlijk op financieel gebied en voerden zelfrespect hoog in het vaandel - een anomalie in India. Er zijn goede, verstandige, morele, rationele mensen in India, maar ik heb meer vingers dan het totale aantal van dat soort Indiërs dat ik heb gekend; op één ochtendje kan ik net zoveel eerlijke Amerikanen vinden. Naar Indiase maatstaven was onze familie fatsoenlijk en rijk aan connecties. Dit schermde me af van veel verdorvenheid, waardoor ik de verhalen die ik hoorde, kon negeren.

Onder gewone Indiërs gaan de gesprekken over achterklap, roddelpraat over vrienden, het bespreken van beroemdheden, het uitwisselen van allerlei bijgeloof en vijandigheid tegenover andere groepen. Hindoes haten moslims, moslims haten hindoes en sikhs haten hindoes. Deze groepen vechten onderling waardoor iedereen geïsoleerd raakt, maar aan de oppervlakte worden ze door hun haat tegen andere groepen verenigd.

Demonstranten protesteren tegen de plotselinge “antikraakactie” van de North Delhi Municipal Corporation in Kolkata, India
© Sukhomoy_ Sen/eyepix via ZUMA Press Wire)Demonstranten protesteren tegen de plotselinge “antikraakactie” van de North Delhi Municipal Corporation in Kolkata, India. De NDMC sloopte verschillende constructies als winkeltjes op stoepen, kort na een periode van geweld tussen moslims en hindoes.
Ik betwijfel of ik de begrippen eer en loyaliteit wel had begrepen, totdat ik een jaar in Groot-Brittannië had gewoond. In die tijd vertelde iemand me dat ik niet zo moest overdrijven als ik positief over de organisatie waar ik voor werkte sprak. Voor het eerst begon ik in te zien dat mensen de waarheid wilden spreken omwille van de waarheid. Het woord "waarheid" kende ik altijd al, maar voor het eerst begon ik de essentie ervan te begrijpen.

Het basisprincipe om India te begrijpen, is dat het een amorele, irrationele samenleving is zonder waarden. Niemand trekt zich ook maar iets aan van de waarden die je probeert bij te brengen.

De Indiase samenleving verslechtert naar mijn mening voortdurend. De gratie en beschaafdheid die christelijke missionarissen en Europese kolonisatoren de Indiërs hebben bijgebracht, is langzaam aan het afbrokkelen.

Ik kan me mijn eerste dag buiten India nog goed herinneren. Tijdens een treinreis van Heathrow Airport naar Manchester zag ik wat ik aanvankelijk beschouwde als saaie huizen en schone, onopvallende rivieren en lucht. Door het gebrek aan drukte en de kalmte van de treinreis voelde ik me gedesoriënteerd en somber. Ik wist niet hoe ik moest omgaan met een situatie waarin mijn zintuigen niet constant werden aangevallen.

Na verloop van tijd realiseerde ik me dat dit voor de meeste Indiase immigranten leidde tot een dwangmatige behoefte om India te herscheppen in de getto's waar ze naartoe verhuisden. Ze zochten naar de vertrouwde geuren, het lawaai en de constante drukte. Ze reconstrueerden eindeloze emotionaliteit, vruchteloze conflicten, chaos en intellectuele inteelt.

Toen we ongehinderd toegang kregen tot de school in Manchester en later tot het kantoor waar ik werkte, vroegen mijn mede-immigranten en ik ons vaak af of de Britten te naïef waren om ons zo goedschiks te vertrouwen. Wat weerhield ons ervan om de hele boel te stelen? De meeste immigranten begrijpen nooit echt de betekenis van "vertrouwen" en "dankbaarheid." Erger nog, ze ontdekken dat klagen vaak leidt tot voordelen - het enige waar ze echt om geven in het multiculturele Westen. Humanistische, beschaafde waarden raken nooit hun hart.

Een vriend en ik gingen eens een eindje rijden in Manchester. Hij had een paar drankjes op, reed door rood en werd door de politie van de weg gehaald. Ik was stomverbaasd over het respect waarmee de agent hem behandelde. In India zou de politie zelfs de passagiers hebben vernederd en uitgebuit. Mijn vriend werd naar het politiebureau gebracht en terwijl ik daar door een agent heen werd gereden, legde ik uit hoe we zouden zijn behandeld als dit in India was gebeurd.

Op dat moment woonde ik in Manchester in een buurt met veel criminaliteit en soms werd ik door de politie gevolgd als ik naar huis liep. Ik vroeg de agent waarom ze me nooit aanhielden of ondervroegen. Hij vertelde me dat ze me volgden om mijn veiligheid te garanderen en dat ze niet de bevoegdheid hadden om me zomaar staande te houden. Voor het eerst begon ik het Britse respect voor de persoonlijke ruimte te begrijpen, weer een andere waarde die ik me eigen begon te maken.

De agent liet mijn vriend een uur of twee zitten om nuchter te worden en liet hem toen gaan zonder hem in te rekenen. Ik begon me te realiseren dat de machthebbers in Groot-Brittannië de wet flexibel konden toepassen, rekening houdend met de geest van de wet; in India vormden wetten een excuus voor misbruik.

Natuurlijk is Groot-Brittannië niet meer wat het ooit was. In de loop der jaren is het politiewezen geëvolueerd om zich aan te passen aan de problemen van de laagste gemene deler die immigranten uit de derde wereld met zich meebrachten.

Statistieken vinden geen weerklank in de Indiase mentaliteit. Er is geen gevoel voor een grijs gebied; alles is zwart of wit, zonder waardering voor nuance. Dit gebrek aan proportionaliteit leidt tot besluiteloosheid en een onvermogen om zaken op waarde te schatten. Uiteindelijk bepalen ongeremde emoties het leven. Ik droeg een deel van deze denkwijze met me mee. Het was lastig om mijn denkprocessen in overeenstemming te brengen met de rede, moraliteit en westerse waarden.

Ik ging naar een van de beste technische universiteiten van India en geloofde dat ik creatief, besluitvaardig en goed onderlegd was. Toen ik echter sociale interacties en gedrag in Groot-Brittannië begon te observeren, merkte ik dat het me aan zelfvertrouwen ontbrak. Zelfs de kruidenier op de hoek leek zelfverzekerder en besluitvaardiger. Ik realiseerde me dat mijn geest vertroebeld was door verward denken en tegenstrijdige drijfveren.

Zelfs mijn bevoorrechte jeugd in India had ertoe geleid dat er lagen en lagen van verwarde wereldbeelden en oneerlijk, achterbaks gedrag in mij waren ingeprent. Ondanks mijn beste bedoelingen duurde het tientallen jaren om die van me af te schudden en mijn denkprocessen opnieuw aan te sturen. Elke verkeerde overtuiging waarvan ik me bewust werd en die ik probeerde te veranderen, botste met andere diepgewortelde overtuigingen en mentale patronen. Het was alsof ik een kapotte steen in het kasteel van mijn cognitieve constructies probeerde te vervangen zonder het hele bouwwerk te destabiliseren. Soms moest ik dronken worden om een vluchtig gevoel van geestelijke gezondheid terug te ervaren.

Na verloop van tijd merkte ik dat ik beter begon te slapen en me mentaal vrijer voelde. Zelfs mijn lichaam begon te veranderen en de mentale wolk die mijn gedachten had verstopt, begon op te trekken. Het geruststellende gevoel dat de mensen om me heen me steunden, hielp enorm. De verwarrende en tegenstrijdige gedachten die chronische stress hadden veroorzaakt, begonnen te vervagen.

Mijn grootmoeder zei vaak twee dingen die ik ooit als achterlijk beschouwde, maar waar ik het nu mee eens ben. Ze geloofde dat sommige mensen op het randje van de hongerdood moesten blijven, omdat ze problemen zouden veroorzaken als ze meer zouden krijgen. Hoewel ze een van de meest egalitaire mensen was die ik kende - ze was bevriend met haar chauffeur en kleermaker - herinnerde ze me eraan dat niet iedereen een plaats aan tafel verdiende, tenzij hij er klaar voor was.

"Mensenrechten" is een westers concept dat voor de meeste Indiërs onbegrijpelijk is. Ze begrijpen respect voor het individu niet. Met hen praten over "rechten" leidt alleen maar tot verwarring. Ze maken geen onderscheid tussen "negatieve" en "positieve" rechten. Wanneer ze bijvoorbeeld leren over eigendomsrechten, leren ze hun eigendom te beschermen, maar ze erkennen andermans rechten niet. Als vrouwen leren dat verkrachting een schending inhoudt, kunnen ze dit in elke situatie gaan zien en het gebruiken als een middel om mannen uit te buiten. Zodra ze kennismaken met het concept van rechten, verschuiven ze van acceptatie van hun ellendige leven naar het aannemen van een wraakzuchtige slachtoffermentaliteit.

Je kunt mensen niets goeds leren totdat ze de grondslagen van moraliteit, rationaliteit, causaliteit en andere westerse waarden echt vatten. Zonder deze fundamenten dienen de vruchten van de westerse beschaving alleen om de vaak verborgen hedonische neigingen van mensen te veranderen in iets kwaadaardigers. Elke vrucht van beschaving - onderwijs, westerse kleding, welvaart, westerse instellingen - werd in India verbasterd.

De door de Britten achtergelaten instellingen werden uitgehold en werden puur roofzuchtig en sadistisch. Dit gebeurde omdat in het post-Britse India de machthebbers opportunisme en het verwerven van rijkdom als enige levensdoelen kozen. Het India van vandaag ontbeert zelfs de vage rechtsorde die voor de komst van de Europeanen bestond. Daarom zal het een verbetering zijn als India uiteindelijk instort en het Taliban-achtige autoritaire systeem dat voor de Britten bestond weer uit de as herrijst.

Het Hooggerechtshof van Bombay, ontworpen door de Britse ingenieur Kol. James A. Fuller.
© Benbeiske via Flickr, CC BY-NC-SA 2.0.Het Hooggerechtshof van Bombay, ontworpen door de Britse ingenieur Kol. James A. Fuller.
Zonder westerse missionarissen aan het roer werd het christendom "gevoed" door Indiaas bijgeloof en magisch denken en is een soort voodoo geworden. Grammatica is verdwenen en Engels werd veelal steenkolenengels.

Onderwijs en westerse kleding werden overgenomen met een cargocult-mentaliteit. De nadruk wordt gelegd op het behalen van diploma's en het dragen van pakken, alsof deze uiterlijke symbolen alleen al status en materiële voordelen opleveren. Evenzo wordt onderwijs niet gezien als een middel om intellectuele groei te bevorderen, of om zich te ontwikkelen tot betere mensen. In plaats daarvan verafschuwen de meeste Indiërs de gedachte aan zelfverbetering, gedreven door dierlijke verlangens, opportunisme en het op onethische wijze najagen van middelen.

Onderwijs toegepast op een irrationele geest die informatie verwerkt door middel van magisch denken wordt een last, waardoor zulke mensen slechter worden dan hun ongeschoolde evenknieën.

De Indiase geest had eerst met moraliteit, rationaliteit en met eer, discipline, respect en integriteit doordrenkt moeten worden, voordat hij formeel werd opgeleid en van de vruchten van de westerse beschaving voorzien werd. Helaas zou dit in het beste geval een proces zijn geweest dat duizenden jaren zou hebben geduurd.

Binnen de economie bestaat het begrip "middeninkomensval." Ik noem de situatie in India liever de "lage-inkomensval." In tegenstelling tot wat professionele economen denken, hebben deze vallen een culturele basis; het is vrijwel onmogelijk om eraan te ontsnappen.

Welvaart heeft noch tot sociale vrede, noch tot intellectuele en spirituele groei geleid. Indiërs begrijpen het concept comfort niet. De meeste rijke Indiërs bouwen opzichtige huizen, niet voor comfort, maar om te laten zien hoe rijk ze zijn en om de baas te spelen over degenen die zwakker zijn dan zijzelf. Erger nog, de gemakkelijke welvaart van de afgelopen decennia, die voornamelijk het gevolg is van de technologische vooruitgang in het Westen, heeft het streven naar rationaliteit en moraliteit doen ontsporen. Sociale media zijn een platform voor het uitwisselen van mythen, bijgeloof en pornografie. De IT-revolutie brengt geen verlichting naar de armste delen van de wereld!

Tegenwoordig is India meer verstrikt in magisch denken en bijgeloof dan vroeger. Hedonisme viert hoogtij en gezinnen vallen uit elkaar.

Wanneer ze op hoge posities terechtkomen, worden de meeste Indiërs arrogant en sadistisch. Dit komt niet zozeer voort uit de wens om hun incompetentie en psychologische zwakheden te maskeren, maar meer uit de oprechte overtuiging dat arrogantie en sadisme bepalend zijn voor macht en klasse. Dit is ook een manier om om te gaan met het diepgewortelde minderwaardigheidscomplex dat hun cultuur hen heeft ingeprent. De gratie en beschaafdheid die de kolonisten de Indiërs ooit hadden bijgebracht, werd uitgehold.

De rijkdom die het Westen heeft gecreëerd, hypnotiseert de Indiërs. Ze begrijpen echter niet wat er aan die rijkdom ten grondslag ligt. Ze stellen het Westen gelijk aan Hollywoodstereotypen: meisjes in korte rokjes, promiscuïteit, drank en drugs, pronken met rijkdom, werken in chique kantoren en de baas spelen over anderen. Dit is de ware ziel, ooit verduisterd door Victoriaanse zeden en islamitische beperkingen. Het houdt een terugkeer in naar een prekoloniale, pre-Victoriaanse, hedonistische cultuur.

De Britten waren een godsgeschenk. Zonder hen is de situatie verder verslechterd. India zal uiteindelijk alle voordelen die het van het Westen heeft gekregen teniet doen en terugkeren naar zijn prekoloniale gewoonten. Het zal uit elkaar vallen en het zou me niet verbazen als een groot deel van de bevolking ten prooi valt aan oorlog en hongersnood en afneemt tot het niveau van voor de komst van de Europeanen.

De meeste Indiërs kunnen niet verder denken dan geld, seks en overleven - precies wat je zou verwachten van een samenleving met een gemiddeld IQ van 77. Elke westerse waarde die hen werd meegegeven, werd belachelijk gemaakt en verbasterd voor deze doeleinden. Indiërs hebben geen Tien Geboden. Ze zijn zich dusdanig onbewust van deze waarden dat deze niet to hen doordringen, zelfs als ze hen met kracht worden voorgehouden. Daar is niets aan te doen, behalve proberen te begrijpen wat immigratie uit India en de rest van de Derde Wereld met het Westen zal doen.

Dit artikel is een bewerking van een onlangs gehouden toespraak op de Property and Freedom Society- conferentie in Bodrum, Turkije.

Zie: https://www.amren.com/features/2024/12/india-its-worse-than-you-think/