© onbekendPresidenten Donald Trump en Vladimir Poetin • 2018
Deze oorlog is het gevolg van NAVO-uitbreiding in weerwil van haar gedane belofte; een uitbreiding die een directe bedreiging vormt voor de veiligheid van Rusland, waarvan de grenzen te groot zijn om te worden verdedigd. Om uit te breiden in Oekraïne heeft de NAVO neonazigroepen gesteund die zij aan de macht heeft gebracht en die hun wetten in dit land hebben ingevoerd. Daar komt nog bij dat er weer een zogenaamd conflict van beschavingen is ontstaan tussen Europese en Aziatische waarden. Er zal geen werkelijke vrede zijn zolang het Westen zijn eigen gedane beloften niet respecteert.
De Amerikaanse president Donald Trump en de Russische president Vladimir Poetin zijn officieel onderhandelingen begonnen om een einde te maken aan de oorlog in Oekraïne. Wat de territoriale oplossingen ook zijn, ze zullen niet het hele geschil oplossen. Waarschijnlijk zal dit ook na de vrede voortduren.
Drie problemen overlappen elkaar:
1 — NAVO-uitbreiding naar het oosten en de Brzeziński-doctrine
Toen de Oost-Duitsers zelf de Berlijnse Muur afbraken (9 november 1989), onderhandelde het Westen, dat verrast was, over het einde van de twee Duitslanden. Gedurende 1990 rees de vraag of de Duitse hereniging zou betekenen dat Oost-Duitsland, door zich bij West-Duitsland aan te sluiten, lid van de NAVO zou worden of niet.
Toen het Atlantisch Bondgenootschap in 1949 werd ondertekend, vielen bepaalde gebieden van bepaalde ondertekenaars buiten de bescherming. Zo vielen de Franse gebieden in de Stille Oceaan (Réunion, Mayotte, Wallis en Futuna, Polynesië en Nieuw-Caledonië) er niet onder. Het zou dus mogelijk zijn geweest dat de NAVO in een verenigd Duitsland geen troepen etc. in Oost-Duitsland had mogen stationeren.
Deze kwestie is erg belangrijk voor de Centraal- en Oost-Europese staten die tijdens de Tweede Wereldoorlog door Duitsland waren aangevallen. In de ogen van hun bevolking was het verontrustend om te zien dat er geavanceerde wapens aan hun grenzen werden geïnstalleerd. Dat geldt des te meer voor Rusland, waarvan de immense grenzen (6.600 kilometer) onverdedigbaar zijn.
Op de Malta Top (2-3 december 1989) tussen de Amerikaanse en Russische presidenten, George Bush (de papa) en Michail Gorbatsjov, argumenteerden de VS dat ze niet hadden ingegrepen om de Berlijnse Muur neer te halen en dat ze op dat moment niet van plan waren om tegen de USSR in actie te komen [1].
De West-Duitse minister van Buitenlandse Zaken Hans-Dietrich Genscher verklaarde dat "de veranderingen in Oost-Europa en het proces van Duitse eenwording niet mogen leiden tot een 'aanval op de veiligheidsbelangen van de Sovjet-Unie.'" Bijgevolg zou de NAVO een "uitbreiding van haar grondgebied naar het oosten, d.w.z. een toenadering tot de Sovjetgrenzen," moeten uitsluiten.
De drie bezettingsmachten van Duitsland, de Verenigde Staten, Frankrijk en Groot-Brittannië, verbonden zich er dan ook herhaaldelijk toe de NAVO niet naar het Oosten uit te breiden. Het Verdrag van Moskou (12 september 1990) ging ervan uit dat een herenigd Duitsland geen grondgebied van Polen zou opeisen (Oder-Neisse-lijn), en dat er geen NAVO-bases in Oost-Duitsland gevestigd zouden worden [2].
© OnbekendTijdens een gezamenlijke persconferentie in 1995 in het Witte Huis beschreef president Boris Jeltsin de bespreking die ze net hadden gevoerd als “rampzalig,” waarmee hij president Bill Clinton aan het lachen maakte. Het is inderdaad maar beter om te lachen dan te huilen.
"Onze houding ten opzichte van de uitbreidingsplannen van de NAVO, en in het bijzonder de mogelijkheid van infrastructurele vooruitgang naar het Oosten, blijft en zal onveranderlijk afwijzend blijven. Argumenten als: de uitbreiding is tegen geen enkele staat gericht en is een stap in de richting van een verenigd Europa, houden geen stand. Dit is een beslissing waarvan de gevolgen de Europese configuratie voor de komende jaren zullen bepalen. Het kan leiden tot een verslechtering van het vertrouwen tussen Rusland en de Westerse landen.Op deze top werden drie memoranda ondertekend, waaronder één met het onafhankelijke Oekraïne. In ruil voor de denuclearisatie van het land beloofden Rusland, Groot-Brittannië en de Verenigde Staten af te zien van dreiging met of gebruik van geweld tegen de territoriale integriteit of politieke onafhankelijkheid van Oekraïne.
"[...] De NAVO werd ten tijde van de Koude Oorlog opgericht. Vandaag zoekt ze, niet zonder slag of stoot, haar plaats in het nieuwe Europa. Het is belangrijk dat deze benadering geen twee demarcatiezones creëert, maar integendeel de Europese eenheid consolideert. Deze doelstelling is voor ons in tegenspraak met de NAVO's uitbreidingsplannen. Waarom wantrouwen zaaien? We zijn immers geen vijanden meer; we zijn nu allemaal partners.
"Het jaar 1995 markeert de vijftigste verjaardag van het einde van de Tweede Wereldoorlog. Een halve eeuw later zijn we ons steeds meer bewust van de ware betekenis van de Grote Overwinning en de noodzaak van historische verzoening in Europa. Er mogen niet langer tegenstanders, winnaars en verliezers zijn. Voor het eerst in zijn geschiedenis heeft ons continent een reële kans om eenheid te vinden. Als we die missen, vergeten we de lessen van het verleden en stellen we de toekomst zelf ter discussie. Bill Clinton antwoordde: "De NAVO zal niet automatisch een natie van lidmaatschap uitsluiten. [...] Tegelijkertijd zal geen enkel extern land een veto over uitbreiding kunnen uitspreken." [3]
Tijdens de Joegoslavische oorlogen greep Duitsland echter in, als lid van de NAVO. Het trainde Kosovaarse strijders op basis van de Incirlik Alliantie (Türkiye) en stuurde er vervolgens zijn manschappen heen.
Maar tijdens de NAVO-top in Madrid (8 en 9 juli 1997) kondigden de staatshoofden en regeringsleiders van het bondgenootschap aan dat ze bezig waren met de voorbereiding van toetreding van Tsjechië, Hongarije en Polen. Daarnaast overwogen ze ook die van Slovenië en Roemenië.
Rusland beseft dat het soevereine staten niet kan verhinderen om allianties aan te gaan, maar maakt zich zorgen over de gevolgen voor zijn eigen veiligheid van hetgeen wordt voorbereid en mengde zich daarom in de Conferentie over Veiligheid en Samenwerking in Europa (CVSE) tijdens de top van Istanbul (18 en 19 november 1999). Het liet een verklaring aannemen waarin het principe van vrij lidmaatschap van elke soevereine staat in het bondgenootschap van zijn keuze werd vastgelegd en waarin werd gesteld dat er geen maatregelen voor de eigen veiligheid mogen worden genomen ten koste van die van de buurlanden.
In 2014 organiseerden de Verenigde Staten echter een kleurenrevolutie in Oekraïne, waarbij de democratisch verkozen president (die zijn land in een middenpositie tussen de Verenigde Staten en Rusland wilde houden) ten val werd gebracht en een neonazistisch regime werd geïnstalleerd dat openlijk agressief was jegens Rusland.
In 2004 sloten Bulgarije, Estland, Letland, Litouwen, Roemenië, Slowakije en Slovenië zich bij de NAVO aan. In 2009 volgden Albanië en Kroatië. In 2017, Montenegro. In 2020 Noord-Macedonië. In 2023 Finland en in 2024 Zweden.Om te begrijpen hoe het zover heeft kunnen komen, moeten we ook weten wat de Verenigde Staten dachten.
Alle beloften werden verbroken.
In 1997 publiceerde de voormalige veiligheidsadviseur van president Jimmy Carter, de Pools-Amerikaanse Zbigniew Brzeziński, The Grand Chessboard. Daarin bespreekt hij "geopolitiek" in de oorspronkelijke betekenis, dat wil zeggen, niet de invloed van geografische gegevens op de internationale politiek, maar een plan voor wereldheerschappij.
Volgens hem kunnen de Verenigde Staten wereldleider blijven door zich bij de Europeanen aan te sluiten en Rusland te isoleren. Inmiddels gepensioneerd, biedt deze democraat de Straussianen een strategie om Rusland in toom te houden, zonder echter hun gelijk te halen. Hij is namelijk voorstander van samenwerking met de Europese Unie, terwijl de Straussianen juist de ontwikkeling ervan willen afremmen (Wolfowitz-doctrine). Brzeziński werd in elk geval adviseur van president Barack Obama.
2 — Nazificatie van Oekraïne
Aan het begin van de speciale operatie van het Russische leger in Oekraïne verklaarde president Vladimir Poetin dat hij allereerst het land wilde denazificeren. Vervolgens pretendeerde het Westen het probleem te negeren. Ze beschuldigden Rusland ervan enkele marginale feiten te overdrijven, hoewel die al tien jaar op grote schaal werden waargenomen.
De reden hiervoor was dat de twee rivaliserende Amerikaanse geopolitici, Paul Wolfowitz en Zbigniew Brzeziński, een alliantie hadden gesloten met de "integrale nationalisten" (d.w.z. met de discipelen van de filosoof Dmytro Dontsov en de militieleider Stepan Bandera) [4] op een conferentie die door laatstgenoemde in 2000 in Washington was georganiseerd. Op deze alliantie gokte het ministerie van Defensie in 2001 toen het zijn onderzoek naar biologische oorlogsvoering uitbesteedde aan Oekraïne, onder het gezag van Antony Fauci, de toenmalig gezondheidsadviseur van minister Donald Rumsfeld. Het ministerie van Buitenlandse Zaken had ook op deze alliantie ingezet met de kleurenrevolutie van Euromaidan in 2014.
De twee Oekraïense Joodse presidenten, Petro Poroshenko en Volodymyr Zelensky, stonden toe dat er in hun hele land gedenktekens werden gebouwd als eerbetoon aan nazi-collaborateurs, vooral in Galicië. Zij stonden toe dat de Dmytro Dontsov's ideologie het historische uitgangspunt werd. Vandaag de dag bijvoorbeeld schrijft de Oekraïense bevolking de grote hongersnood van 1932-1933, die tussen de 2,5 en 5 miljoen doden tot gevolg had, toe aan een denkbeeldige wens van Rusland om de Oekraïners uit te roeien; een stichtingsmythe die geen stand houdt bij historische analyse [5], in feite trof deze hongersnood veel andere regio's van de Sovjet-Unie. Bovendien slaagde Kiev er op basis van deze leugen in om de bevolking te doen geloven dat het Russische leger Oekraïne wilde binnenvallen. Momenteel hebben tientallen landen, waaronder Frankrijk [6] en Duitsland [7], met een overweldigende meerderheid wetten of resoluties aangenomen om deze propaganda te bekrachtigen.
Nazificatie ligt ingewikkelder dan we denken: door de betrokkenheid van de NAVO bij deze proxy-oorlog is de Centuria Orde, dat wil zeggen het geheime genootschap van Oekraïense integrale nationalisten, de strijdkrachten van het bondgenootschap binnengedrongen. In Frankrijk wordt deze orde al vertegenwoordigd binnen de Gendarmerie (die overigens nooit haar rapport over het bloedbad in Boutcha openbaar heeft gemaakt).
Het hedendaagse Westen ziet de nazi's ten onrechte als misdadigers die vooral Joden hebben afgeslacht. Dit is absoluut niet waar. Hun belangrijkste vijanden waren de Slaven. Tijdens de Tweede Wereldoorlog hebben de nazi's veel mensen vermoord, eerst door ze dood te schieten en daarna, vanaf 1942, in kampen. De Slavische burgerslachtoffers van de rassenideologie van de nazi's waren talrijker dan de Joodse slachtoffers (ongeveer 6 miljoen als we de mensen die door geweerschoten en in de kampen omkwamen bij elkaar optellen). Bovendien, omdat sommige slachtoffers zowel Slavisch als Joods waren, werden deze in beide schattingen opgenomen. Na de massamoorden van 1940 en 1941 werden zo'n 18 miljoen mensen van alle achtergronden in concentratiekampen opgesloten, waarvan er in totaal 11 miljoen werden vermoord (1.100.000 alleen al in het kamp Auschwitz-Birkenau) [8].
De Sovjet-Unie, die uiteengereten werd tijdens de Bolsjewistische revolutie, werd pas in 1941 herenigd toen Jozef Stalin een verbond sloot met de Orthodoxe Kerk en een einde maakte aan de bloedbaden en politieke interneringen (de "goelags") om te vechten tegen de Nazi-invasie. De overwinning op de rassenideologie vormde de basis voor het Rusland van vandaag. Het Russische volk ziet zichzelf als racismejagers.
3 — Europa's afwijzing van Rusland
Het derde twistpunt tussen het Westen en Rusland ontstond niet vóór, maar tijdens de Oekraïense oorlog. Het Westen nam verschillende maatregelen tegen wat Rusland symboliseerde. Natuurlijk werden er eenzijdige dwangmaatregelen (abusievelijk "sancties" genoemd) genomen op regeringsniveau, maar er werden ook discriminerende maatregelen genomen op burgerniveau. In de Verenigde Staten sloten veel restaurants hun deuren voor Russen en in Europa werden Russische voorstellingen afgelast.
Symbolisch aanvaardden we de opvatting dat Rusland niet Europees is, maar Aziatisch (wat het voor een deel ook is). We herzagen de tweedeling van de Koude Oorlog, waarbij de vrije wereld (kapitalistisch en gelovig) tegenover het totalitaire spookbeeld (socialistisch en atheïstisch) stond, tot een tegenstelling tussen Westerse (individualistisch) en Aziatische waarden (communitair).
Achter deze verschuiving steken raciale ideologieën opnieuw de kop op. Drie jaar geleden merkte ik op dat het 1619 Project van de New York Times en de 'woke'-retoriek van president Joe Biden in werkelijkheid, misschien onbewust, een omgekeerde herformulering van racisme inhielden [9]. Ik merk op dat president Donald Trump op dit moment dezelfde analyse deelt als ik en alle 'woke'-innovaties van zijn voorganger systematisch heeft herroepen. Maar het kwaad is geschied: vorige maand reageerden westerlingen op het verschijnen van het Chinese DeepSeek door te ontkennen dat Aziaten dergelijke software hadden kunnen uitvinden in plaats van te kopiëren. Sommige overheidsinstellingen verbieden het zelfs voor hun werknemers in wat niets anders is dan een aanklacht tegen het "gele gevaar."
© OnbekendMoet Leo Tolstoj (1828-1910), de auteur van “Oorlog en Vrede,” worden gecensureerd zoals in Oekraïne, waar zijn boeken worden verbrand omdat hij Russisch was?
De huidige onderhandelingen richten zich op wat direct voelbaar is in de publieke opinie: grenzen. Het belangrijkste ligt echter elders. Om samen te kunnen leven, moeten we de veiligheid van anderen niet bedreigen en hen als onze gelijken erkennen. Dit is veel moeilijker en heeft niet alleen betrekking op onze regeringen.
Vanuit Russisch oogpunt ligt de intellectuele oorsprong van de drie hierboven onderzochte kwesties in de Angelsaksische afwijzing van het internationale recht [10]. Tijdens de Tweede Wereldoorlog spraken de Amerikaanse president Franklin D. Roosevelt en de Britse premier Winston Churchill op de Atlantische Top af dat ze na hun gezamenlijke overwinning hun recht aan de rest van de wereld zouden opleggen. Alleen onder druk van de USSR en Frankrijk accepteerden ze de VN-statuten, maar bleven deze aan hun laars lappen en dwongen Rusland om de organisatie te boycotten toen ze de Volksrepubliek China het recht ontzegden om zitting te nemen in de organisatie.
Het flagrante voorbeeld van de Westerse dubbelhartigheid wordt geleverd door de staat Israël, die honderd resoluties van de Veiligheidsraad, de Algemene Vergadering en adviezen van het Internationaal Gerechtshof met voeten treedt. Daarom stelde Moskou op 17 december 2021, toen de oorlog in Oekraïne dreigde, aan Washington voor [11] om die te voorkomen door een bilateraal verdrag te ondertekenen dat garanties voor vrede bood [12]. De gedachte achter deze tekst was, niets meer en niets minder, dat de Verenigde Staten afstand zouden doen van de "op regels gebaseerde wereld" en zich zouden conformeren aan het internationaal recht. Dit recht, dat de Russen en de Fransen zich vlak voor de Eerste Wereldoorlog hadden voorgesteld, bestaat uitsluitend uit het nakomen van beloften in de ogen van de publieke opinie.
Verwijzingen:
[1] «NATO Expansion: What Gorbachev Heard», National Security Archibves, November 24, 2021.
[2] «NATO Expansion: What Yeltsin Heard», National Security Archives, March 16, 2018.
[3] «NATO Expansion - The Budapest Blow Up 1994», National Security Archives, November 24, 2021.
[4] "Who are the Ukrainian integral nationalists ?", by Thierry Meyssan, Translation Roger Lagassé, Voltaire Network, 15 November 2022.
[5] « L'Holodomor, nouvel avatar de l'anticommunisme "européen" » (extrait de Le Choix de la défaite), Annie Lacroix-Riz (2010). Famine et transformation agricole en URSS, Mark Tauger, Delga (2017).
[6] «Proposition de résolution portant portant sur la reconnaissance et la condamnation de la grande famine de 1932‑1933, connue sous le nom d' » holodomor », comme génocide »», Assemblée nationale, Texte adopté, le 28 mars 2023.
[7] Terwijl de diensten van de Bondsdag in 2008 een onderzoek naar dit bedrog hebben uitgevoerd. Fragen zur ukrainischen Geschichte im 20. Jahrhundert. Die Hungersnot in der Ukraine 1932/33 ("Holodomor") sowie die Folgen der Resowjetisierung nach Ende des Zweiten Welkrieges.
[8] The Great Patriotic War, The anniversary statistical handbook, Rosstat (2019).
[9] "Joe Biden reinvents racism", by Thierry Meyssan, Voltaire Network, 11 May 2021.
[10] "What international order?", by Thierry Meyssan, Translation Roger Lagassé, Voltaire Network, 7 November 2023.
[11] "Russia wants to force the US to respect the UN Charter", by Thierry Meyssan, Translation Roger Lagassé, Voltaire Network, 4 January 2022.
[12] "Draft Treaty between the USA and Russia on Security Guarantees", and "Draft Agreement on measures to ensure the security of Russia and NATO", Voltaire Network, 17 December 2021.
Zie: https://www.voltairenet.org/article221820.html
Reacties van Lezers
voor onze Nieuwsbrief