© OnbekendRellen in Southport, Groot-Brittannië
De huidige dynamiek, zo vervolgt hij, wijst op een opkomend conflict tussen geradicaliseerde facties binnen de moslimgemeenschap en een beginnend nativistisch blank nationalisme. Professor Betz stelt voorts - gebruikmakend van het Maoïstische model dat opstanden in drie fasen verdeelt - dat de nativisten zich in fase één bevinden, de zogenaamde defensieve fase waarin de groep zich begint te organiseren, propaganda verspreidt en een bewuste gemeenschap van volgelingen opbouwt.
Islamisten daarentegen bevinden zich in de tweede fase - wanneer gewelddadige aanvallen op semi-regelmatige basis plaatsvinden en een militaire structuur wordt ontwikkeld, maar men nog niet sterk genoeg is om het geweldsmonopolie van de staat te tarten. (Professor Betz gelooft dat het onwaarschijnlijk is dat Groot-Brittannië fase drie - de offensieve fase - zal bereiken door de afwezigheid van duidelijke geografische scheidslijnen tussen de tegenstanders. Fase drie doet zich voor wanneer de opstandige groepen sterk genoeg zijn om de strijd met regeringstroepen aan te binden).
Het is een boeiende en verontrustende veronderstelling. Het is ook overtuigend. In het moderne Groot-Brittannië is onmiskenbaar sprake van het bestaan van de hierboven geschetste voorwaarden.
Het vertrouwen van het volk in de overheid is bijvoorbeeld flink ingezakt. Het 41e rapport van de British Social Attitudes Survey (BSA), gepubliceerd op 12 juni 2024, concludeert "dat het vertrouwen van de mensen in regeringen en politici, en het vertrouwen in hun regeringssystemen, op dit moment over de afgelopen 50 jaar op het laagste punt ooit staat, zo niet lager." Een recordhoogte van 45% heeft "bijna nooit" vertrouwen in regeringen van welke kleur dan ook (22 punten meer dan in 2020); 58% (nog een recordhoogte) vertrouwt er "bijna nooit" op dat politici de waarheid vertellen als ze in het nauw zitten, een stijging van 19 punten ten opzichte van 2020; en een opvallende 79% van de respondenten zei dat het Britse bestuurssysteem "behoorlijk veel" of "heel veel" kon worden verbeterd, een recordhoogte die werd geregistreerd tijdens de parlementaire impasse over Brexit in 2019 en een toename van 18 punten ten opzichte van 2020.
Professor John Curtice, Senior Research Fellow bij het landelijk centrum voor sociaal onderzoek, de organisatie die het BSA-onderzoek uitvoerde, zegt: "De regering... zal... in moeten gaan op de zorgen van een bevolking die zo twijfelachtig is als ooit over de betrouwbaarheid en doeltreffendheid van het bestuurssysteem van het land." Zoals professoren Curtice en Betz waarschuwen, is het vertrouwen van de burgers in regeringen van alle gezindten ingestort en daarmee ook het vertrouwen in het systeem van regeren dat we van oudsher heilig hebben verklaard en waarvan we anderen hebben aangemoedigd het over te nemen. Het ligt voor de hand dat deze trend, als er niets aan wordt gedaan, een toch al kwetsbaar sociaal contract zou kunnen verbrijzelen. Vertrouwen in de overheid verenigt de ongelijksoortige groepen van een multiculturele samenleving en werkt als wat professor Betz een soort "superlijm" noemt. Zonder vertrouwen vallen de groepen uiteen en trekken zich terug in silo's die gekenmerkt worden door wederzijds wantrouwen en vijandigheid.
Hoewel het BSA-rapport een lichtpuntje biedt en de mogelijkheid van een heropleving van het vertrouwen biedt - zoals in 2020 nadat het parlementaire gekonkel over Brexit eindelijk werd bedwongen door de verkiezingsoverwinning van Boris Johnson - ziet het er niet best uit. De heropleving na Johnson was van korte duur en werd ondermijnd door meer 'elitaire buitensporigheid,' toen hij tegen de wil van het electoraat de immigratie opvoerde. Wat bekend werd als de 'Boris-golf' was de laatste daad van verraad voor een onderdrukte bevolking die gebukt ging onder een decennium van geschonden beloften.
Zeker, het vertrouwen van de bevolking werd ondermijnd door de arrogantie van de elite - en die arrogantie lijkt niet af te nemen. Politieke elites dringen niet alleen massa-immigratie op aan een onwillige bevolking, men discrimineert nu ook actief de blanke meerderheid. De wervingspraktijken van onze openbare diensten zijn hier een goed voorbeeld van. In de zomer van 2023 werd in een rapport vastgesteld dat de Royal Air Force blanke mannen onwettig discrimineerde in een campagne die bedoeld was om de diversiteit te vergroten; West Yorkshire Police heeft onlangs om dezelfde reden een tijdelijke vacaturestop ingesteld voor blanke Britse kandidaten. Daarnaast onthulde een recent artikel in de Telegraph dat NHS trusts [publieke gezondheidszorg] blanke sollicitanten discrimineren door de shortlists voor sollicitatiegesprekken te manipuleren ten gunste van etnische minderheden. Onze onberispelijke gezondheidszorg moedigt de zogenaamde 'Rooney Rule' aan - een uit het American football afkomstig beleid dat vereist dat etnische minderheden op de shortlist voor sollicitatiegesprekken komen te staan als ze solliciteren.
Bovendien is het giftige beeld van de tweeledige politiebenadering voor iedereen duidelijk, behalve voor de meest door de wol geverfde progressieven. Het contrast tussen de compromisloze reactie van de politie op de blanke Southport-relschoppers - waarbij ze terecht wapenstokken en schilden gebruikten tegen de agressors - en hun lafhartige reactie op de Harehills Romani-relschoppers - waarbij ze wegrenden ondanks het feit dat er een bus in brand werd gestoken - vormde een duidelijk voorbeeld van een systeem dat zijn burgers niet langer als gelijken in de ogen van de wet behandelt. Sir Keir Starmer knielde in de nasleep van de gewelddadige Black Lives Matter (BLM)-protesten; hij zette rechters onder druk om vrijheidsstraffen uit te delen aan moeders die onbezonnen tweets plaatsten tijdens de ongeregeldheden in Southport.
Richtlijnen die door de nationale raad van politiechefs (NPCC) en het College of Policing werden opgesteld, benadrukken schaamteloos de huidige tweeledige benadering. Die stellen dat er "gelijkheid van politieresultaten" moet zijn, wat betekent dat niet iedereen hetzelfde moet worden behandeld om "raciale gelijkheid" te garanderen. Blijkbaar mag politiewerk niet "kleurenblind" zijn. De rechtvaardiging voor anti-blank racisme staat dus zwart op wit - excuseer de woordspeling. Geen wonder dat de politie blanke voetbalfans die het oorlogsmonument de Cenotaph proberen te beschermen, aanvalt, terwijl ze de islamofascisten die de Cenotaph willen bekladden tevreden stelt. Geen wonder dat ze plunderende moslimbendes in Birmingham tolereren, terwijl ze gepantserde bataljons inzetten om met hun blanke tegenhangers af te rekenen.
De blanke, autochtone bevolking zit midden in een door de elite aangestuurd programma om hun status in Groot-Brittannië te verlagen - een fenomeen dat professor Betz als voorwaarde voor een burgeroorlog noemt. Dat dit zou kunnen leiden tot een reactie van degenen die gekleineerd worden, spreekt voor zich.
Groot-Brittannië heeft al te maken met polarisatie van facties binnen sommige gemeenschappen. Vorig jaar werden vier onafhankelijke parlementsleden gekozen vanwege religieus geïnspireerde bezorgdheid over de oorlog tussen Israël en Hamas. Bovendien staan er volgens cijfers van de Britse overheid zo'n 40,000 islamisten op de terroristenlijst. Intercommunaal geweld speelt zich ook af in de straten van Birmingham tussen Hindoes en Moslims en in de straten van Londen tussen Eritreeërs en Ethiopiërs. Als we daar de economische druk bij optellen - economische stagnatie sinds 2008, een acuut woningtekort, historisch hoge belastingen, private en publieke schulden en gebrekkige openbare diensten - en een wraakzuchtige blanke meerderheid (Southport was getuige van de beginnende stuiptrekkingen van een autochtone bevolking die zich duidelijk belaagd voelt), dan dreigt een onstuimige, explosieve cocktail het land in brand te zetten.
Professor Betz heeft gelijk. De voorwaarden voor een burgeroorlog zijn er. Jaren van elitaire buitensporigheid hebben geleid tot wrok en een alarmerende ineenstorting van het vertrouwen in onze politici, instellingen en het politieke systeem, naast de toegenomen polarisatie van onze steeds groter wordende migrantengemeenschappen - gemeenschappen die zich, samen met de autochtone meerderheid, in het oog van een naderende storm bevinden. Onze elites moeten wakker worden voordat het te laat is!
Zie: https://dailysceptic.org/2025/05/12/is-britain-on-the-brink-of-civil-war/
Commentaar: Onverschillig was gisteren. Te laat is vandaag.