© Benjamin Rasmussen/GettyStukken van windturbinebladen worden op de stortplaats in Casper, Wyoming gedumpt. Alleen al in de Verenigde Staten moeten elk jaar zo'n 8.000 windturbinebladen worden verwijderd en opgeruimd.
De huidige hoeveelheden glasvezel, hars, aluminium en andere chemicaliën - om nog maar te zwijgen van de propellerbladen van gigantische windturbines - vormen op dit moment geen bedreiging voor de lokale vuilnisbelten, maar dit grotendeels genegeerde probleem zal de komende jaren een steeds groter probleem worden naarmate de 500 miljoen zonnepanelen en de 73.000 windturbines die nu in de VS in bedrijf zijn, buiten gebruik worden gesteld en vervangen worden.
Groenen blijven erop hameren dat een vermindering van de koolstofuitstoot de toename van mogelijk giftig afval ruimschoots zal compenseren; anderen vrezen dat voorstanders van duurzame energie niet openhartig zijn geweest over hun gebrek aan milieuvriendelijke plannen en de technologie om het afval te verwerken.
"Niemand had dit voorzien, niemand had een plan om ze op te ruimen, niemand had de ontmanteling voorzien," zegt Dwight Clark, wiens bedrijf Solar E Waste Solutions zonnepanelen recyclet. "Niemand heeft hier goed over nagedacht."
© Business WireDe opkomst van zonneparken, waaronder het park met 8.488 panelen in Denton, TX, brengt nieuwe milieuproblemen met zich mee.
"Ze zwijgen of zijn onsamenhangend - of wuiven het weg met het argument dat we al deze spullen moeten recyclen zonder ons te vertellen hoe," zegt Mark Mills, uitvoerend directeur van het National Center on Energy Analytics. In de overhaaste poging om zonne- en windenergie zo goedkoop mogelijk te laten lijken, hebben ze geen vergoedingen opgenomen voor de uiteindelijke kosten van verwijdering, waardoor de belastingbetaler met de rekening zou kunnen blijven zitten.
Sommige voorstanders van duurzame energie erkennen het punt dat Mills maakt. De The Alliance for Affordable Energy, die door de overheid gefinancierd onderzoek naar het recyclen van panelen en turbines ondersteunt, zegt dat de "circulaire economie" waar Mills het over had, nog niet bestaat.
"Met de bestaande energie-infrastructuur zijn veel kwesties omtrent het einde van de levensduur nooit besproken," vertelde Logan Burke, uitvoerend directeur van de Alliantie, aan RCI. "Het kan zijn dat die kosten aan de voorkant moeten worden ingebouwd, maar op de een of andere manier moeten we de markt circulair maken. Hoe vinden we die markt aan het einde van hun levensduur?"
Het is ook onduidelijk hoeveel panelen de VS elk jaar van de hand doet of met pensioen stuurt. Volgens Meng Tao, professor energietechniek aan de Arizona State University en consultant op het gebied van duurzame afvalverwerking, houdt geen enkele clearinginstelling de nationale cijfers bij.
De schattingen kunnen sterk uiteenlopen. Zonnepanelen hebben over het algemeen een levensverwachting van 25 jaar, maar factoren zoals schade en systeemupgrades maken het onmogelijk om het aantal panelen dat elk jaar uit de roulatie raakt, vast te stellen. In 2021 schatte het National Renewable Energy Laboratory, dat niet reageerde op een verzoek om commentaar, dat er tot 2026 jaarlijks tussen de 3.000 en 6.000 panelen onbruikbaar zouden worden.
Volgens critici lijkt zelfs het hoogste getal verdacht laag, gezien de honderden miljoenen panelen die nu in gebruik zijn en de tientallen miljoenen die er nog zullen bijkomen.
© Associated PressEuropa wordt al geconfronteerd met de realiteit van afval van zonnepanelen en afval van windturbines zal de crisis alleen maar verergeren. (Windturbines draaien achter een zonnepark in Rapshagen, Duitsland.)
"Zowel de afvalstromen van PV [fotovoltaïsche] als windenergie-infrastructuur vereisen speciale verwerkings- en recyclingmethoden die momenteel binnen Europa niet wijdverspreid zijn," schreef de EU.
Amerika neemt ruwweg 10% van het afval voor zijn rekening, volgens verschillende experts, en Tao schatte dat de VS in 2043 ruwweg 2 miljoen ton aan afval van zonnepanelen per jaar zou produceren, maar andere studies komen op een veel hoger cijfer uit. Een studie uit 2019 over duurzame energie voorspelde ongeveer 10 miljoen ton afval van zonne-energie tussen 2030 en 2060.
"Het afval van zonnepanelen zal de komende 20 jaar exponentieel groeien," zei Tao. "Wereldwijd produceerden we in 2023 20 tot 25 miljoen ton zonnepanelen. Die zullen over ongeveer 20 jaar uit gebruik worden genomen. Dat betekent dat er in 2045 jaarlijks 20-25 miljoen ton afval geproduceerd zal worden."
Het Institute for Energy Research schat de potentiële berg nog hoger in en verwijst naar studies die het cijfer voor 2050 op 78 miljoen ton schatten.
Voorlopig gaat 90% van dit afval naar vuilnisbelten. En de panelenvelden en torenhoge turbines moeten worden ontmanteld, afgevoerd met vrachtwagens, meestal met dieselvoertuigen, en vervolgens naar vuilnisbelten of havens worden vervoerd, vanwaar ze naar arme ontwikkelingslanden worden verscheept. Fossiele brandstoffen kunnen de lucht vervuilen, maar duurzame energie kan de grond vervuilen.
Er bestaat veelbelovend onderzoek, grotendeels gefinancierd door de overheid, om onderdelen zoals turbinebladen beter recyclebaar te maken, maar het lijkt onwaarschijnlijk dat de regering Trump deze financiering zal voortzetten. Een dergelijke verschuiving onder Trump zou de verantwoordelijkheid voor het ontwikkelen van meer recyclebare, duurzame apparatuur bij de particuliere sector leggen.
Maar de recyclingindustrie als geheel was nooit zo dynamisch. De laatste paar jaar wordt zelfs algemeen toegegeven dat de recyclingrevolutie die Amerikanen ertoe heeft gebracht om hun afval in verschillende categorieën te scheiden, op een mislukking is uitgedraaid.
© Laura Sullivan/NPROngewenst gebruikt plastic ligt buiten bij Garten Services, een recyclingbedrijf in Oregon.
"De recyclingindustrie in het algemeen is de afgelopen 50 jaar niet opgebloeid; het is gewoon geen bloeiende industrie," zei hij. "Je hebt enorme hoeveelheden installaties nodig en dit spul werd gemaakt om lang mee te gaan, is stevig gemaakt, wat de vijand is van recycling. Dus het is allemaal nog steeds een flinke uitdaging en ik denk dat er nog veel onbeantwoorde vragen zijn, anders zitten we straks met een heleboel gestrande activa."
Tao beaamde dat, als er niet meer winst wordt gemaakt, de toekomst van recyclebare apparatuur somber is.
"We hebben nog steeds geen geperfectioneerde technologie om ze te recyclen, we zijn er nog niet," zei hij. "We proberen te kijken hoe de industrie vooruit kan, maar er zijn meerdere obstakels, waaronder het feit dat het niet winstgevend is."
Pleitbezorgers van duurzame energie benadrukken dat dit alles tot goed zakendoen zal leiden, misschien wel 2,7 miljard dollar aan recycling van zonne-energie in 2030, volgens één schatting. Maar voorlopig is dat nog niet zo. Clark zegt dat zijn bedrijf zo'n 5 dollar per paneel verdient.
Maar het gaat niet alleen om de achterblijvende technologie en marktdruk. In wezen bevat een paneel niet veel wat de moeite van het recyclen waard is. Er zitten kleine hoeveelheden zilver en koper in, samen met wat silicium, maar die schijven zitten diep in een samengeperste sandwich van glas en andere elementen. Gemalen glas heeft in de bouw nog een beperkte waarde, maar het extraheren van de kleine hoeveelheden waardevolle componenten is een intensief, hightech proces, aldus Clark.
Ausubel zei dat volgens hem de kleinere residentiële zonne-energiemarkt zichzelf wel kan bedruipen en dat het echte werk zal bestaan uit het verwijderen van miljoenen panelen in de uitgestrekte velden. Omdat het moeilijk en duur is om de samengeperste kluwen van het paneel te ontrafelen, heeft het alleen zin om panelen met duizenden tegelijk te recyclen en is de residentiële zonne-energiemarkt minder interessant, zegt Clark.
© Associated PressWe Recycle Solar, de eerste Noord-Amerikaanse fabriek voor het recyclen van zonnepanelen op nutsschaal, werd geopend om een “tsunami” aan afval van zonnepanelen op te vangen.
En niet alle uitloging kan worden voorkomen. Hoewel de gevaarlijke materialen in elk zonnepaneel, net als de waardevolle elementen, gering zijn, kunnen ze op de lange termijn een probleem vormen. Zelfs als een vuilnisbelt zich strikt aan de milieuregels houdt, brengt het uitlogen van mogelijk miljoenen panelen gezondheidsrisico's met zich mee die Tao vergelijkt met kwikvergiftiging.
Wetten die recycling verplichten, bleken moeilijk te handhaven.
"Tot nu toe ontbreekt het aan één regelgevend kader dat kan dienen als leidraad voor de planning van duurzame energieprojecten aan het einde van hun levensduur, waardoor er een lappendeken van federaal, staats- en lokaal beleid en regelgeving moet worden uitgeplozen en projecteigenaren en -ontwikkelaars, grondeigenaren en andere belanghebbenden het zelf moeten uitzoeken," concludeerde een rapport uit 2024 .
Washington heeft bijvoorbeeld in 2017 een wet aangenomen die het recyclen van zonnepanelen verplicht stelt, maar deze wet is nog niet van kracht. Op dit moment zou de wet op 1 juli van kracht moeten worden, maar het ministerie van Milieu verzet zich tegen die datum, deels omdat fabrikanten en consumenten niet bereid zijn gebleken om de recyclingkosten te betalen, waardoor de zonne-energiemarkt aldaar wordt afgeremd.
"De schone energietransitie van de staat wordt geconfronteerd met een tegenslag als de wet op 1 juli 2025 van kracht wordt," aldus het departement. "Als de wet ongewijzigd blijft, zou dit het aanbod en de kosten van panelen die in Washington te koop zijn, verstoren."
De vraag wie de ontmanteling van de panelen moet betalen, ze naar vuilnisbelten of recyclingcentra moet vervoeren of ze in sommige gevallen zelfs naar het buitenland moet verschepen, blijft in de meeste staten onbeantwoord. Lobbyisten voor wind- en zonneprojecten, die de kosten laag willen houden, samen met wetgevers die gefascineerd zijn door het concept van een netto nul-toekomst, hebben de markt te licht gereguleerd, zegt Jason Isaac, oprichter en directeur van het American Energy Institute, dat voorstander is van "overvloedige, betaalbare en betrouwbare energie." In veel gevallen, wanneer sterk gereguleerde energiebedrijven een nieuwe centrale willen bouwen, vereisen wetten dat ze geld opzij zetten in obligaties of derdenrekeningen om de ontmantelingskosten te dekken of te betalen, aldus Mills. Dat is niet altijd het geval. Een onlangs ontmantelde kolenmijn in het noorden van Louisiana kan volgens de Alliance for Affordable Energy 300 miljoen dollar om af te breken. Maar Isaac en Mills zijn van mening dat de eisen voor financiële ontmanteling ofwel genegeerd worden, ofwel onvoldoende gefinancierd worden in de markt voor duurzame energie.
© American Energy InstituteVolgens Jason Isaac, oprichter van het American Energy Institute, is de wind- en zonne-energiesector te zwak gereguleerd.
"Het doel is om de staat of een boer niet met een veld vol kapotte zonnepanelen te laten zitten door van de wieg tot het graf te garanderen dat de verplichtingen worden nagekomen," zegt H. Sterling Burnett van het Heartland Institute, een groep die sceptisch staat tegenover apocalyptische scenario's van de opwarming van de aarde. "We moeten deze energiebronnen hetzelfde behandelen als elke andere energiebron."
In april legde Burnett in Baton Rouge een getuigenis af over precies zo'n wet, mede naar aanleiding van een zonne-energieveld in Livingston Parish dat in de loop der jaren door orkanen werd beschadigd. In 2022 nam de wetgevende macht een wetsvoorstel aan dat bouwers van duurzame projecten verplicht stelt een obligatielening af te sluiten, maar de details daarvan werden nog niet bekendgemaakt, waardoor nieuwe projecten in het ongewisse blijven, aldus afgevaardigde Brett Geymann, een sponsor van het nieuwe wetsvoorstel.
"Voor geen enkel bestaand project hier geldt een ontmantelingsregeling, tenzij dat deel uitmaakt van een privécontract met een eigenaar van de grond," zei hij.
Een klein aantal zonnepanelen vindt zelfs een secundaire markt in landen als Haïti, Zimbabwe en elders, aldus Clark. Groepen als Brighten Haiti, die niet reageerden op een verzoek om commentaar, nemen vervangen panelen die nog wat leven in zich hebben mee naar dat verarmde eiland, hoewel dit volgens sommigen neerkomt op misplaatste filantropie.
"Het is eigenlijk een soort 'vriendelijke' manier van dumpen," zei Tao. "Omdat die gebieden geen idee hebben wat ze er uiteindelijk mee moeten doen."
Volgens andere deskundigen wegen al deze problemen niet op tegen de vermindering van de CO2-uitstoot die duurzame energie oplevert. Paul Gipe, een energieanalist uit Californië en voorstander van windenergie, zegt dat de bezorgdheid over duurzame afval overdreven is en wordt aangevoerd door vijanden van de netto nul-doelstellingen.
"Zonnepanelen bestaan voornamelijk uit glas, dus glas is gemakkelijk te recyclen," zei hij. "Windturbines bestaan voor het grootste deel uit metaal; ook dat is gemakkelijk te recyclen. De meeste zorgen over 'recycling' zijn gebaseerd op angst, onzekerheid en twijfel uit de hoek van de gebruikelijke verdachten."
Het is waar dat turbines, die een levensduur van zo'n twintig jaar hebben, voor het grootste deel uit metaal bestaan, maar ze hebben desalniettemin hun eigen problemen aan het einde van hun levensduur. Het meeste metaal mag dan wel recyclebaar zijn, maar het afbreken en transporteren van de gigantische constructies op land of op zee vergt enorm veel werk - en energie. De duizenden tonnen beton waaruit de basis bestaat, zullen volgens Mills en anderen waarschijnlijk tientallen jaren in een of andere vorm in de grond of op de oceaanbodem blijven liggen.
© Associated PressWindturbinebladen, sommige van wel 110 meter lang, worden niet gerecycled.
"Deze offshore-installaties zijn niet duurzaam en niet schoon - er zijn bootladingen materiaal nodig om ze te bouwen en te onderhouden, en er zijn bootladingen nodig om alles terug te brengen," zegt Robin Shaffer van Protect Our Coasts, een groep die zich begon te verzetten tegen een offshore-project in New Jersey dat sindsdien op de klippen gelopen is.
Bovendien beginnen faillissementen onder Europese bedrijven het duurzame windenergielandschap net zo zeker te ontsieren als de torens, een trend die zich zou kunnen voortzetten of versnellen als de regering Trump de federale kraan dichtdraait.
"De regering heeft hen vrij spel gegeven door het beleid op klimaatactivisme af te stemmen," zegt Shaffer. "Ze leggen geen geld opzij voor ontmanteling en iemand zal langs moeten komen om ze weg te halen, anders zullen we naar die wegrottende torens in de oceaan moeten staren."
De wieken zijn zo lang dat ze meestal in drie stukken worden gebroken wanneer ze buiten gebruik worden gesteld en de gigantische brokken glasvezel, hars en composietmaterialen gaan naar vuilnisbelten of opslagplaatsen.
Er circuleren al gruwelverhalen over gemeenten die met ontmantelingsproblemen worden geconfronteerd. Plaatsen als Sweetwater, Texas, dat jarenlang toonaangevend was op het gebied van windenergie, ondervonden dat contracten voor het recyclen van turbines werden genegeerd. Global Fiberglass Solutions, een van de bedrijven die dergelijke contracten uitvoert, heeft niet gereageerd op verzoeken om commentaar.
"Je kunt turbines niet hergebruiken en er liggen nu al duizenden en duizenden bladen in pakhuizen", aldus Isaac. "We hebben hier te maken met een milieuramp."
Zie: https://www.realclearinvestigations.com/articles/2025/05/15/wasting_away_in_wind-and-solarville_1110296.html
Commentaar: Lees ook:
'Groene' energie berust op bedrog. Het is niet de BEDOELING dat het werkt.