Het Pentagon is verwikkeld in een race tegen de klok voordat president Donald Trump aantreedt. Na Irak, Libië, Gaza, Libanon en Syrië te hebben vernietigd, lanceert het zijn manschappen nu tegen Jemen. Schijn moet niet worden verward met werkelijkheid: officieel reageert Israël op de bombardementen van Ansar Allah en reageert Amerika op aanvallen op westerse schepen. In werkelijkheid vormt de vernietiging van Jemen slechts een stap op weg naar de vernietiging van alle politieke instellingen van het Midden-Oosten in bredere zin. Geloof niet wat men u vertelt over de onvermijdelijkheid van de botsing der beschavingen, dit alles is slechts een valstrik om u het onaanvaardbare te laten accepteren.

Al vanaf 7 oktober 2023 zijn we getuige van een bloedbad onder Palestijnen, een invasie van Libanon en Syrië. Sinds twee weken verplaatst de oorlog zich naar Jemen.

Zoals altijd wordt de informatie door de internationale media gesegmenteerd en wordt elke gebeurtenis aan ons uitgelegd aan de hand van bepaalde lokale factoren, die soms juist en soms onjuist zijn. Terwijl we worstelen met deze mengeling, zien we niet dat al deze gebeurtenissen deel uitmaken van een groter plan en dat het onmogelijk is om aan een front te winnen als we niet weten hoe ver het zich uitstrekt.

Om zijn bestemming en macht nieuw leven in te blazen, streeft Israël naar een overwinning die vergelijkbaar is met wat in juni 1967 behaald werd. Het doel is om de grenzen te veranderen, de oppositie te verpletteren en zijn dominantie in heel West-Azië te laten gelden, maar deze manier van denken kan een enorm averechtse uitwerking hebben vanwege de roekeloosheid waarmee het wordt uitgevoerd.

De door Hamas geleide aanval op 7 oktober 2023 leidde tot een staat van wanorde, die Israël voor het eerst sinds zijn oprichting in 1948 tot in de kern had geraakt. Het Palestijnse gewapende offensief vanuit Gaza had de status quo onderuit gehaald, niet alleen voor de Israëliërs, maar ook voor Amerika en diens projecten in West-Azië.

Voorafgaand aan de oorlog zag Hamas, dat het belegerde gebied van Gaza bestuurde, een langzame overgang op regionaal niveau plaatsvinden, zowel politiek gezien binnen Israël als door het uitdoven van de Palestijnse zaak voor nationale bevrijding. In september 2023 spraken zowel de Israëlische premier Benjamin Netanyahu als de Amerikaanse president Joe Biden in het openbaar hun voornemen uit om de regio opnieuw in te richten. Washington wilde een normalisatiedeal sluiten tussen Israël en Saoedi-Arabië om de start van de economische corridor tussen India en het Midden-Oosten en Europa te faciliteren.

Ik heb de zin "Waarom zou ik me zorgen maken? Ik heb niets te verbergen," vaker gehoord dan me lief is. Dit is een duidelijke verklaring van onschuld in de veronderstelling dat iemand zich alleen zorgen hoeft te maken over mogelijke consequenties als hij een misdaad heeft begaan.

Maar wanneer heb je een misdaad begaan? En waar komt dat vreemde misverstand vandaan dat het gezag zich nooit veel heeft aangetrokken van "wetten" en andere onzin, voordat ze achter iemand aan gaan?

Natuurlijk geloven de mensen die zeggen dat ze "niets te verbergen hebben" geen seconde dat het gezag onrechtmatig, in een opwelling of om snode redenen achter hen aan zou gaan. Iedereen die dat denkt is een paranoïde complotdenker en reageert overtrokken. "Je hebt te veel spionagefilms gezien," zouden ze kunnen zeggen - films over Oost-Duitsland of de Sovjet-Unie tijdens de Koude Oorlog. Alleen dat soort tirannieke regimes zouden zulke dingen doen en hier in de "vrije wereld" zijn we immuun voor zulke streken. "Dat soort geheimzinnige onzin bestaat niet meer," zouden ze kunnen zeggen.

Sterker nog, ik betwijfel of ze geloven dat dit soort dingen èrgens ter wereld in de 21e eeuw gebeuren (autoriteiten die mensen opjagen om ze te vervolgen zonder dat er een specifieke wet werd overtreden). Misschien in Noord-Korea of bepaalde delen van het Midden-Oosten met terroristen en zo, maar nergens in de beschaafde wereld. Over naïef gesproken.

Maar gaat het daar tegenwoordig niet om? Naïviteit. Of ontkenning. Of domheid. Of gebrek aan gezond verstand.

Voor mij, en ik durf te stellen voor de meeste lezers van dit stuk, is er niet veel voor nodig om in te zien hoe dom deze manier van denken is - en hoe gebrekkig. Je hoeft niet te geloven dat alles wat je doet onder de loep wordt genomen en je in gevaar brengt, om op zijn minst te beseffen en te begrijpen dat hoe toegankelijker we zijn voor controle, hoe waarschijnlijker het is dat er iets misgaat en dat we in de penarie kunnen komen te zitten. En we naderen in rap tempo de tijd waarin alles wat we doen ZAL worden onderzocht, geëvalueerd, opgeslagen, beoordeeld en "tegen" ons worden gebruikt. Of we nu "iets te verbergen" hebben of niet.

Ik zet "tegen" tussen aanhalingstekens omdat de tijd voorbij is dat we een duidelijke wet of regel moesten hebben overtreden alvorens er actie werd ondernomen. "Tegen" op dit punt kan heel wat subtieler zijn dan acuut gestraft worden, geslagen worden door politietuig of in de gevangenis gegooid worden. "Tegen" kan eenvoudiger zijn dan die extreme daden, het kan zijn dat je volledig van sociale media of het internet wordt geweerd, het kan zijn dat je e-mail het niet meer doet, dat je niet meer dan 15 kilometer van je huis mag rijden, dat je niet wordt "goedgekeurd" voor een lening, of dat je niet in een supermarkt boodschappen mag doen.

Enzovoort, enzovoort.

Terwijl Europeanen het nieuwe jaar inluiden, kunnen ze zich verheugen op een ellende van verlammende energiekosten en een verdere ineenstorting van hun economieën - allemaal dankzij het neonazi-regime in Oekraïne, dat door elitaire euroleiders wordt beschouwd als een prioriteit voor eindeloze aalmoezen.

Zo klinkt de traditionele begroeting "vreedzaam en welvarend" wel heel erg hol.

De NAVO's Oekraïense marionettenleider Vladimir Zelensky - de man in het zweterige T-shirtje die op elke EU-top een prominente plaats krijgt - snijdt op oudejaarsavond de laatste aanvoerroute van Russisch gas naar Europa af.

Deze sabotagedaad wordt openlijk en schaamteloos uitgevoerd - met steun van Europese "leiders" die dermate doordrenkt zijn van russofobie en Westerse imperialistische arrogantie, dat ze verwachten dat de Europese burger dit zal slikken uit naam van een "oorlogsinspanning" tegen Rusland.

De onuitstaanbare geldwolf Zelensky kondigde tijdens de laatste top van EU-leiders in Brussel op 19 december aan dat zijn regime het contract voor de doorvoer van Russisch gas naar de rest van Europa aan het eind van dit jaar, op 31 december, niet zou verlengen.

Europa was al afgesneden van Russisch gas door de Amerikaanse explosieve sabotage in 2022 van de op de zeebodem gelegen Nord Stream-pijpleidingen naar Duitsland. Nu zullen ook de tientallen jaren oude Oekraïense doorvoerleidingen over land worden afgesloten. Als er ooit een groter plaatje nodig was van wat er achter de oorlog in Oekraïne schuilgaat, dan zouden deze twee stappen dat moeten verklaren.

Het betekent dat de energiekosten nog verder zullen stijgen nu de Europese landen op zoek gaan naar alternatieve en duurdere gasleveringen. Amerikaanse gasexporteurs staan te popelen bij het vooruitzicht van lucratieve winsten.

EU-leiders als de Russofobe Ursula von der Leyen en Kaja Kallas en de met het Derde Rijk collaborerende Baltische staten zijn ook dolblij om een einde te maken aan alle Russische energiehandel met het continent.

De botte schaamteloosheid ervan. We hebben dus een niet-EU-lid Oekraïne dat zichzelf het voorrecht geeft om de verwarming en lichten voor Europeanen uit te schakelen - en dat allemaal om het neonazistische regime te helpen een NAVO-proxy-oorlog tegen Rusland te voeren.

Sommige Europese leiders, en dat siert hen, verzetten zich echter heftig tegen wat alleen maar als pure oplichterij kan worden bestempeld.

Een diepe duik in de geheime steun van Groot-Brittannië en Amerika aan HTS onthult de berekende, geheimzinnige Westerse strategieën ter ondersteuning van de aan Al-Qaeda gelieerde, door de VN aangewezen terreurgroep die momenteel in Syrië de scepter zwaait.

Op 18 december publiceerde The Daily Telegraph een buitengewoon onderzoek naar de manier waarop Groot-Brittannië en Amerika strijders trainden en "voorbereidden" op de Revolutionary Commando Army (RCA), een "rebellengroep" die weken eerder samenwerkte met Hayat Tahrir al-Sham (HTS) bij het grootscheepse offensief om de Syrische president Bashar al-Assad ten val te brengen.

In een unieke onthulling openbaarde de krant dat Washington niet alleen "ruim van tevoren wist van het offensief," maar ook beschikte over "precieze informatie over de omvang ervan." De nu bevestigde "effectieve alliantie" van Washington met HTS werd omschreven als "een van de vele ironieën" die voortvloeiden uit de anderhalf jaar durende proxy-oorlog.

The Daily Telegraph suggereerde dat deze samenwerking onbedoeld was - gewoon een symptoom van hoe de slepende, langdurige burgeroorlog in Syrië heeft geleid tot "een verbijsterende reeks milities en allianties, waarvan de meeste door buitenlandse mogendheden worden ondersteund."

Jens Stoltenberg werd benoemd tot covoorzitter, aldus de website van de organisatie.

Voormalig secretaris-generaal van de NAVO Jens Stoltenberg, die de afgelopen tien jaar aan het roer van het blok stond, is officieel toegetreden tot de geheimzinnige Bilderberggroep als covoorzitter van de jaarlijkse bijeenkomsten achter gesloten deuren van 's werelds machtigste en rijkste personen.

De eliteclub werd in 1954 officieel opgericht ter verbetering van de dialoog tussen Europa en de VS. Elk jaar worden zo'n 130 politieke leiders en experts uit de industrie, de financiële wereld, de inlichtingendiensten, het bedrijfsleven, de academische wereld en de media uitgenodigd voor de bijeenkomst.

De fora worden over het algemeen niet van tevoren aangekondigd en worden gehouden onder een sluier van geheimhouding, waarbij het de deelnemers verboden is om informatie uit de discussies openbaar te maken. Dit heeft geleid tot een aantal complottheorieën over de aard van de activiteiten van de groep en haar invloed op wereldwijde gebeurtenissen.

Volgens een update op de website van de groep is Stoltenberg, die in 2002 zijn eerste Bilderbergtop bijwoonde, nu benoemd tot leider van de "stuurgroep" van de groep, die beslist over de agenda en over de personen die mogen deelnemen.

Uit een onderzoek van de Roemeense autoriteiten is gebleken dat de sociale mediacampagne die bijdroeg aan de verrassende overwinning van de onafhankelijke kandidaat Calin Georgescu in de eerste ronde van de presidentsverkiezingen vorige maand niet werd gefinancierd door Rusland, maar door de pro-Westerse Nationale Liberale Partij (PNL), zo meldt mediakanaal Snoop.

Georgescu, die kritisch staat tegenover de NAVO en de EU en een fervent tegenstander is van hulp aan Oekraïne, won de eerste ronde van de Roemeense verkiezingen met 22,94% en versloeg daarmee andere linkse en democratische kandidaten.

Het Roemeense Constitutionele Hof vernietigde echter de uitslag voorafgaand aan de tweede ronde en verklaarde dat het proces zich op een later tijdstip zou herhalen, verwijzend naar geheime documenten waarin onregelmatigheden zouden zijn aangetoond met betrekking tot Georgescu's deelname.

In de onmiddellijke nasleep van de abrupte ineenstorting van de Syrische regering bestaat er nog veel onzekerheid over de toekomst van het land - inclusief de vraag of het kan overleven als een eenheidsstaat, of dat het zal versplinteren in kleinere staten zoals in Joegoslavië aan het begin van de jaren 1990, een stap die uiteindelijk tot een bloedige NAVO-interventie leidde. Bovendien blijft het een open vraag wie of wat de macht in Damascus overneemt. Voorlopig lijkt het erop dat leden van het ultra-extremistische Hayat Tahrir al-Sham (HTS) zeer waarschijnlijk sleutelposities innemen in de bestuurlijke structuur die ontstaat na de afzetting van Bashar Assad na tien jaar en een half van slepende, door het Westen gesponsorde pogingen tot regimeverandering.

Reuters berichtte op 12 december dat de HTS al bezig is om "met dezelfde bliksemsnelheid als waarmee het land werd ingenomen, zijn gezag te laten gelden over de Syrische staat, politie in te zetten, een interim-regering te installeren en buitenlandse gezanten te ontvangen." Ondertussen zijn hun bureaucraten - "die tot vorige week een islamistische bestuursmacht leidden in een uithoek van het noordwesten van Syrië" - en masse verhuisd "naar de regeringszetel in Damascus." Mohammed Bashir, hoofd van de "regionale regering" van de HTS in het door extremisten bezette Idlib, werd benoemd tot "interim-premier" van het land.

Ondanks de chaos en onzekerheid in het Syrië van na Assad, lijkt één ding zeker - het land zal eindelijk worden opgebroken voor Westerse economische uitbuiting.

De verkozen president Donald Trump lijkt bereid om een vreedzame oplossing te vinden voor de inmiddels drie jaar durende oorlog in Oekraïne. De gruwelijke ironie wil echter dat het conflict misschien wel zijn gevaarlijkste fase ingaat met nog maar enkele weken te gaan voordat Trump het Witte Huis betrekt.

Dat gevaar wordt versterkt door Europese voetvegen. Tragisch genoeg zijn het zwakke en gewetenloze Europese politici die zich in allerlei bochten wringen om Trump te behagen die de proxy-oorlog tegen Rusland kunnen doen escaleren tot een ware vuurzee.

De Franse president Emmanuel Macron en de voormalige Nederlandse premier Mark Rutte doen hun best als Europa's twee meest verachtelijke - en verraderlijke - politici.

Beiden doen zich voor als "Trump-fluisteraars" - dat wil zeggen, als de Europese personages die het beste kunnen samenwerken met de nieuwe Amerikaanse president. Of, met andere woorden, de twee Europese politici die het meest gedwee en onderdanig zullen zijn bij hun pogingen om in Trumps gratie te komen.

Dit werd duidelijk toen Macron vorige week Trump uitnodigde om samen met andere wereldleiders de heropening van de Notre Dame kathedraal in Parijs bij te wonen. De Franse leider poseerde met Trump en Vladimir Zelensky uit Oekraïne tijdens een afzonderlijk onderonsje - alsof Macron namens heel Europa sprak. Het lijkt erop dat Macron Trump een dienst bewijst door Europese troepen aan te bieden ter ondersteuning van diens vredesinitiatief.

Enkele dagen later was Macron in Warschau, waar hij zijn idee om Europese troepen als "vredeshandhavers" naar Oekraïne te sturen onder de aandacht bracht - mits Trump erin slaagt een veelgeprezen vredesakkoord tussen Moskou en Kiev te sluiten. Volgens Macron moet Europa deel uitmaken van elke regeling en mag het niet alleen aan Washington worden overgelaten. Dit zou Trump, die altijd probeert om kostenbesparingen voor Amerika te realiseren, dan gunstig moeten stemmen.

Met onderdanigheid aan de VS en minachting voor de gekozen president stelt het blok zichzelf bloot aan een perfecte storm van afstraffing

Voor iemand van zijn leeftijd heeft aanstaand president Donald Trump een neus voor het cultiveren van het kwajongensimago. Hij is verfrissend direct tot aan het randje van onbeschofte eerlijkheid, of oneerlijkheid al naar gelang de situatie, en heeft geen tijd voor beleefde formuleringen. Zijn dreigementen zijn scherp, zijn eisen onverbloemd, ook tegenover de zogenaamde bondgenoten van Washington in Europa die in het beste geval klanten zijn en, meer realistisch, slechts vazallen. In die geest van openhartige overheersing zonder franje beschikt Trump over een lange staat van dienst als bedreiger van de NAVO, die hij - plausibel - ziet als zwendelarij, waarbij Europese leden de VS uitmelken om gratis mee te liften op Amerika's krankzinnige (maar dat is een ander verhaal...) militaire uitgaven.

Of, in het deftige Engels dat nog steeds bij The Economist gecultiveerd wordt, "via de NAVO staat Amerika garant voor de veiligheid van het continent." Ja, tuurlijk, door raketten op Rusland af te vuren... Het probleem met Trump is dat hij onbeschoft genoeg is om te weten dat de werkelijke verhouding veel meer lijkt op Don Corleone die je begrafenisonderneming "beschermt." En daar gedraagt hij zich naar: Al tijdens zijn eerste termijn in het Witte Huis tussen 2017 en 2021 zette hij andere NAVO-leden aan tot hogere defensie-uitgaven, terwijl hij hen nooit een veilig gevoel gaf over zijn toewijding. De kunst van het harde onderhandelen: Laat ze in het ongewisse, zorg voor spanning. En dat werkte ook nog: de Europese klaplopers gingen meer betalen. Dus, er zullen meer van dit soort dingen komen, wees daar maar zeker van. Als er tenminste nog een NAVO zal zijn.