De confrontaties tussen het Soedanese leger Soedanese Strijdkrachten (SAF) en de paramilitaire troepenmacht Snelle Steuntroepen (RSF) hebben sinds april 2023 veel doden, chaos en instabiliteit in het land veroorzaakt.

Volgens de Hoge Commissaris voor Vluchtelingen (UNHCR) werden in Soedan in april 2024 meer dan 8,6 miljoen mensen uit hun huizen verdreven, terwijl meer dan 24 miljoen Soedanezen behoefte hebben aan humanitaire hulp.

Volgens een VN-rapport dat eerder dit jaar verscheen, werden vorig jaar tot 15.000 mensen gedood in El Geneina, de hoofdstad van de Soedanese deelstaat West-Darfur. Bij een van de meest recente aanvallen van de RSF kwamen op 6 juni 2024 meer dan 100 burgers om het leven in een dorp in de Soedanese deelstaat Gezira. De situatie is nijpend. Wat is er aan de hand?

Op de ochtend van 11 september 2001 keek de wereld geschokt toe hoe twee vliegtuigen zich in het World Trade Center boorden en de loop van de geschiedenis voorgoed veranderden. Maar onder de oppervlakte van deze tragische gebeurtenis schuilt een labyrint van vragen, misleidingen en verborgen agenda's. Om dit alles grondig te onderzoeken, duikt Laura Knight-Jadczyk in het fijnmazige web van samenzweringen rond 9/11, stelt het officiële narratief ter discussie en onthult een duistere, meer complexe werkelijkheid.

De onmiddellijke nasleep: Een vermoeden van misleiding

In de dagen na de aanslagen wezen de Amerikaanse regering en de reguliere media al snel met de vinger naar Al-Qaeda en Osama bin Laden. Knight-Jadczyks analyse suggereert echter dat deze snelle toeschrijving opzettelijk werd gedaan om diepere, meer sinistere beweegredenen te maskeren. Ze stelt dat de aanslagen niet het werk waren van moslimterroristen, maar dat deze door elementen binnen de Israëlische Mossad waren georkestreerd. Deze provocerende bewering stelt de conventionele opvattingen ter discussie en opent de deur naar een breder onderzoek naar de ware daders.

Er is iets rot in het rijk van Denemarken.

Washington DC gonst van de wildste geruchten die je je maar kunt voorstellen. "Leeft Joe Biden eigenlijk nog wel?" wordt er gefluisterd in de statige zalen van het capitool.

De ongekozen opperdespoot lijkt zich teruggetrokken te hebben van zijn verkiezingscampagne middels een verdacht Twitter-berichtje op een luie zondagmiddag, en sindsdien werd er niets meer van hem vernomen. Velen wijzen nu op de vreemde eigenaardigheden rond de ongekende gebeurtenis, waaronder het ontbreken van een briefhoofd of het feit dat Bidens handtekening leek te zijn vervalst:

"De kerels op de tweede verdieping keken toe - maar ze deden helemaal niets!"

Afgelopen zaterdag werd president Trump in Butler, Pennsylvania, door een kogel van een moordenaar in zijn oor geschoten en ternauwernood gered van een fatale hoofdwond. De gepensioneerde brandweerman Corey Comperatore werd dodelijk getroffen door een kogel, terwijl twee andere pro-Trump rallygangers ernstig gewond raakten.

Tijdens de afgelopen week sneuvelde een groot deel van het federale narratief dat de gebeurtenissen probeerde te verklaren. Toen het lichaam van de schutter op het dak van het magazijn van het bedrijf American Glass Research in Butler, Pennsylvania, werd gevonden, bleek binnen een paar dagen dat sluipschutters in een aangrenzend gebouw op de tweede verdieping zaten met uitzicht op het lichaam van de schutter.

Een vaak herhaald deel van het officiële verhaal is dat een hulpsheriff van Butler County vlak voor de schietpartij op het dak klom om de confrontatie aan te gaan met de vermeende schutter Thomas Crooks, waarop Crooks reageerde door een wapen op de hulpsheriff te richten, die vervolgens van een 2,5 meter hoge ladder viel.

Gefeliciteerd alle burgers van de Europese Unie. Met de herverkiezing van Ursula von der Leyen kunnen jullie allemaal meer van hetzelfde verwachten. Het zou voor de Europeanen binnen het blok een extra troost moeten zijn dat 284 van de 401 gekozen parlementariërs ervoor hebben gestemd om wederom de vaccinkoningin en het Europese militarisme de touwtjes in handen te geven. Jullie leiders hebben de boel dus goed onder controle.

De arme Grieken

Voor het Griekse volk, dat onlangs het armste volk van Europa werd, vormde het feit dat premier Mitsotakis een van de eersten was om de voormalige Duitse minister van Defensie te feliciteren, een krachtige herinnering. Mitsotakis' post op het sociale mediaplatform "X" op de verkiezingsdag betekent dat zelfs armere landen Griekenland binnenkort economisch voorbij zullen streven. In alle ernst, onder het bewind van Mitsotakis en de EU voltrok zich een Griekse ramp waarbij de inkomenskloof tussen arm en rijk nog groter werd. Een belangrijke maatstaf hiervoor is dat de Griekse lonen drie keer zo snel zijn gedaald als die van Spanje, oftewel minus 30% van het niveau van voor de financiële crisis. In het land van koningin Ursula, Duitsland, stegen de reële lonen daarentegen met meer dan 12%, een verschil van ongeveer 42%. Maar cijfers vertellen niet het hele verhaal. Evenmin als één land binnen de wankelende EU.

Laten we, in plaats van wat hun propagandamachine het publiek voorhoudt, eens kijken naar wat de kornuiten van Ursula von der Leyen van plan zijn. Een goed voorbeeld is de stopzetting van het enorme post-pandemische herstelfonds van het blok voor armere landen. De commissie, geleid door enkele van Von der Leyen's Duitse maatjes, kijkt ook naar uitbreiding van het "cohesiefonds," dat arme EU-landen chanteert om meer Duits te worden. Geld voor hervormingen (een voorgestelde som van €392 miljard), maar geen noodgeld om armlastige EU-burgers te helpen om uit de goot van slecht beleid te komen. Hier in Griekenland wordt een traditionele cultuur vernietigd om "geëuropeaniseerd" te worden. Bedrijven als TUI, Lidl en anderen hebben bereikt wat Hitlers parachutisten niet konden. Duitsland heeft Kreta overgenomen zonder een schot te lossen.

Austin Private Wealth (APW) wijt de melding aan een administratieve fout.

Een investeringsbedrijf uit Texas heeft ontkend dat het heeft geprobeerd om short te gaan op twaalf miljoen aandelen van Trump Media & Technology Group vlak voor de mislukte moordaanslag op de Amerikaanse presidentskandidaat en wijt het aan een administratieve fout.

Short gaan houdt in dat een belegger een aandeel leent waarvan hij denkt dat de prijs zal dalen, om het vervolgens op de open markt te verkopen. Men koopt hetzelfde aandeel dan op een later tijdstip terug, hopelijk voor een lagere prijs dan waarvoor het in eerste instantie werd verkocht, geeft het geleende aandeel terug aan de makelaar en strijkt het verschil op.

Trump sprak zaterdag op een rally in Butler, Pennsylvania, toen een sluipmoordenaar meerdere schoten op zijn hoofd afvuurde, zijn oor raakte, een toeschouwer doodde en twee anderen verwondde.

De dag ervoor meldde het bedrijf Austin Private Wealth LLC een putoptie op 12 miljoen aandelen van $DJT bij de Amerikaanse Securities and Exchange Commission (SEC). Voor buitenstaanders leek dit op een gok dat de waarde van het bedrijf drastisch zou dalen - zoals het geval zou zijn geweest als Trump was vermoord.

Een speurneus op X (voorheen Twitter) wist zelfs screenshots van een Bloomberg-terminal te bemachtigen waarop de putoptie van het bedrijf te zien was, die later op de dag vervolgens verdween. Anderen wezen erop dat Austin grote belangen had in Vanguard- en BlackRock-fondsen en beweerden dat er ook banden zouden bestaan met George Soros en de Rothschild-familie.

Achtergrond:

Uitstekende communicatie leidt tot veel grotere waarheden dan de som van de afzonderlijke delen.

Na de moordaanslag op Trump waren de reguliere media traag met het onderzoeken van duidelijke tegenstrijdigheden en gaten in tijdlijnen rondom de rollen en verantwoordelijkheden van verschillende partijen die betrokken waren bij de gebeurtenis, inclusief maar niet beperkt tot overheidsinstanties.

Gelukkig zijn er anderen die zich met deze zaak bezighouden, wat wel eens een keerpunt zou kunnen betekenen voor de Nieuwe Media om te helpen helderheid te verschaffen - en in ieder geval onderzoeksprocessen sneller te laten verlopen, zodat gebeurtenissen zoals moordaanslagen op presidentskandidaten de urgentie krijgen die nodig is.

De Nieuwe Media bestaan uit mensen met expertise en ervaring in oververhitte (werk)omstandigheden. Zij zijn in staat om snel met elkaar te communiceren en vervolgens ideeën te ontwikkelen en onder druk uit te proberen. Bovendien worden deze snellere processen vergemakkelijkt door mediaplatforms met een open cultuur en vrije meningsuiting, zoals X.Com.

In feite is het X-platform een nieuw buurtplein waar mensen elkaar ontmoeten en ideeën worden uitgewisseld in het volle zicht van de hele gemeenschap, zodat ze efficiënter kunnen worden getoetst en verworpen of geaccepteerd dan de bestaande nieuwsmedia op dit moment doen.

Gabriel Attal zou voorlopig in functie moeten blijven om voor stabiliteit te zorgen na de schokkende verkiezingen, verklaarde het Élysée-paleis

De Franse president Emmanuel Macron heeft na de tweede ronde van de nationale verkiezingen geweigerd om het ontslag van premier Gabriel Attal te aanvaarden. Frankrijk zit nu met een parlement zonder werkbare meerderheid en zonder een duidelijke kandidaat om hem te vervangen.

Het Nieuw Volksfront (NFP), die verschillende linkse partijen verenigt, behaalde een verrassende overwinning bij de verkiezingen van zondag en eiste 182 zetels op in de Nationale Assemblee, volgens het ministerie van Binnenlandse Zaken. Macrons centristische alliantie Ensemble herstelde zich na een slechte prestatie in de eerste ronde en kreeg 163 zetels.

Het rechtse Rassemblement National (RN), favoriet na het verslaan van Macrons blok in de eerste ronde, eindigde op de derde plaats met 143 zetels. Geen van de fracties haalde echter de 289 zetels die nodig zijn voor een absolute meerderheid in het parlement.

Het bureau van Macron zei maandag in een verklaring dat "de president Gabriel Attal heeft gevraagd om voorlopig als premier aan te blijven om de stabiliteit van het land te waarborgen."

Waarschuwing: In deze bijdrage ga ik een aantal dingen zeggen die verschillende mensen aan beide kanten van deze kwestie boos zullen maken. Ga niet aan het begin al uit uw panty, maar lees even door tot het eind.

In het verleden heb ik veel nagedacht over de kwestie van de nikabs en nu Marine LePen zegt dat ze die in Frankrijk wil gaan verbieden, is het misschien tijd om er nog eens goed over na te denken en te proberen mijn gedachten te verduidelijken. Laat ik eerst een definitie geven van een 'samenleving' als een groep onderling afhankelijke mensen die zich onderscheidt door wederzijdse belangen, deelname aan kenmerkende relaties, gedeelde instellingen, gemeenschappelijke cultuur, activiteiten en belangen.

Dit gezegd hebbende, wil ik zeggen dat, als westerse vrouw, mijn onderbuikreactie op de nikab BINNEN de westerse samenleving nogal negatief is; hij hoort daar niet thuis. Het lijkt een diepe schaamte uit te drukken en te vertegenwoordigen over een vrouw die vrouw is. Het maakt deel uit van een groter geheel van nogal vrouwenhatende culturele normen die over het algemeen voor de westerse geest onbegrijpelijk zijn. Hier kan veel over geschreven worden, maar dat zou dit te lang maken. Ik kan alleen kort zeggen dat het een praktijk is die zijn oorsprong vindt in de gedachte dat de nikab of boerka bedoeld is om te voorkomen dat mannen 'pervers' naar vrouwen kijken. Een vrouw is, simpelweg door vrouw te zijn, iets dat verborgen moet worden omdat ze negatieve uitkomsten in de maatschappij kan oproepen door louter haar bestaan. Mannen zijn tegelijkertijd te zwak en te hulpeloos om zich daartegen te verzetten. Vanuit mijn perspectief is die houding voor zowel mannen als vrouwen beledigend.

Introductie

Hieronder volgt een overzicht van de recente gebeurtenissen en de huidige stand van zaken in de Oekraïense oorlog tussen de NAVO en Rusland. We zien beweging in de richting van het einde van het conflict in zijn huidige vorm en tegelijkertijd in twee nieuwe richtingen - een race naar de definitieve oplossing van de NAVO-Russische kwestie. De ene richting betreft vredesonderhandelingen. De andere richting leidt tot escalatie in een openlijke, rechtstreekse oorlog tussen de NAVO en Rusland, die zich waarschijnlijk zal uitbreiden tot over de grenzen van Oekraïne en verre westelijke regio's van Rusland. De race naar een oplossing is begonnen en niemand weet of het tot vrede of tot een grotere oorlog zal leiden.

Rusland stelt diplomatie voor... wederom

Op 14 juni stelde de Russische president Vladimir Poetin tijdens een toespraak bij het Russische ministerie van Buitenlandse Zaken een routekaart voor om een einde te maken aan de Oekraïense oorlog tussen de NAVO en Rusland. Hij noemde de "Oekraïense crisis" "een tragedie voor ons allemaal" en niet het resultaat van een Russisch-Oekraïens conflict op zich, maar van "het agressieve, arrogante en absoluut avontuurlijke beleid dat het westen voerde en blijft voeren." Hij stelde wat hij noemde "een daadwerkelijk vredesvoorstel" voor om een definitief einde te maken aan het conflict en de oorlog in Oekraïne in plaats van een staakt-het-vuren. Poetin baseerde zijn voorstel op beginselen die hij geregeld heeft herhaald en waarvan de meeste door Kiev en Moskou in maart-april 2022 in Istanboel werden overeengekomen; een proces dat door Washington, Londen en Brussel in de kiem werd gesmoord. In het bijzonder heeft hij nu "eenvoudige" voorwaarden aangeboden voor het "op gang brengen van besprekingen." Deze voorwaarden bestaan onder andere uit: de volledige terugtrekking van alle Oekraïense troepen uit de oblasten Donetsk, Luhansk, Kherson en Zaporozhia zoals die bestonden vanaf 1991 - dat wil zeggen dat Rusland alle gebieden van de oblasten zou krijgen, niet alleen die welke momenteel door Russische troepen worden gecontroleerd. Onmiddellijk na het akkoord gaan met deze voorwaarde en een tweede, die vereist dat Kiev elke vorm van NAVO-lidmaatschap verwerpt (Oekraïne's "neutrale, non-blok, non-nucleaire status"), zal er van Russische zijde "onmiddellijk, letterlijk dezelfde minuut, een bevel volgen om het vuren te staken en onderhandelingen te beginnen" en Moskou "zal de ongehinderde en veilige terugtrekking van Oekraïense eenheden garanderen." Hij uitte echter "grote twijfels" of het westen zal toestaan dat Kiev hiermee akkoord gaat. Als zijn aanbod wordt afgewezen, benadrukte Poetin dat al het toekomstige bloedvergieten in Oekraïne onder de "politieke en morele verantwoordelijkheid" van het westen en Kiev zou vallen en dat de onderhandelingspositie van Kiev alleen maar zou verslechteren met het positioneren van zijn troepen aan het front.