
Meer dan 50 Palestijnen gedood, waaronder kinderen, in een Israëlische luchtaanval gericht op een huis in het vluchtelingenkamp al-Maghazi, centraal Gaza, 5 november 2023.
The Economist heeft een stuk gepubliceerd dat pretendeert een antwoord te geven op de vraag waarom Israël zoveel Palestijnse kinderen doodt, of, zoals het Britse tijdschrift het formuleert, waarom "kinderen een zeer groot deel uitmaken van de oorlogsslachtoffers in Gaza." De auteurs merken op dat "in Oekraïne, een conflict tussen twee veel grotere machten, kinderen over een veel langere periode minder dan 550 van de ruwweg 9.800 burgerslachtoffers uitmaken." Vandaar, durven ze te stellen, "dat het enorme dodental onder kinderen in Gaza onder andere een weerspiegeling vormt van het bijzonder grote aandeel jeugdigen onder de bevolking van Gaza."
Het artikel haalt schaamteloos de werkelijke moordenaars uit beeld (de kinderen zijn het slachtoffer van "de oorlog," niet van de Israëliërs) en geeft net genoeg ruimte aan de leugenachtige twijfel van de Amerikaanse president Joe Biden over de Palestijnse slachtoffercijfers (die in werkelijkheid beslist te laag berekend zijn) om de lezer aan het twijfelen te brengen, terwijl het ware antwoord nooit wordt genoemd: er worden zoveel kinderen gedood omdat Israël de ene oorlogsmisdaad tegen burgers pleegt na de andere, met een strategie van collectieve bestraffing die neerkomt op genocide en ethnische zuivering (hoewel deze definities, zoals vaak het geval is met de acties van Israël, op verschillende officiële niveaus worden bediscussieerd). En ook omdat Israël dit kàn doen, dankzij de medeplichtigheid van het westen. Kortom, een alledaags voorbeeld van veel westerse reguliere verslaggeving.
Commentaar: