Het blijft voor mij merkwaardig dat mensen niet begrijpen dat kwaaddoeners historisch gezien altijd moeite hebben gedaan om mensen in het algemeen ervan te overtuigen dat wat zij doen niet slecht is, en in feite zelfs goed voor hen is.

Er zijn door de geschiedenis heen geen uitzonderingen op deze regel geweest - tenminste geen waar ik me van bewust ben. Ik zeg niet dat elke leider in de loop der geschiedenis slecht was, maar de leiders die dat wel waren, waren typisch achterbaks.

Als de burgerwacht-politie een man van de straat haalt, om welke reden dan ook, dan krijgt zijn familie te horen dat hij de wet overtrad. Als er een vreedzame betoging is van bezorgde burgers, die worden geslagen en gearresteerd omdat ze demonstreerden, krijgt het grote publiek te horen dat ze eigendommen vernielden, of probeerden de regering omver te werpen en dus een bedreiging vormen voor ieders welzijn (denk aan het Vrijheidskonvooi van de truckers in Canada).

In een gevangenis moeten de gevangenen ordelijk en rustig blijven, anders verliezen ze hun rechten en privileges. Burgers in een gemeenschap moeten hetzelfde doen. Als je niet lastig doet, blijf je gelukkig. Als je je ogen sluit en je niets aantrekt van wat er om je heen gebeurt, dan zul je niet lastig zijn.

Het vreemde is wederom dat mensen geen verbanden leggen. Niet alleen weigeren ze te zien wat er voor hun neus gebeurt, ze ontkennen het met zoveel felheid en overtuiging, dat ze iedereen die probeert hen te verlichten, bestempelen als complottheoreticus, wappie, gestoord of erger.

Als wij als menselijke cultuur dit verschijnsel zo vaak hebben meegemaakt, waarom trappen wij er dan als menigte telkens weer in? "Als je me één keer voor de gek houdt, moet jij je schamen, maar als je mij twee keer voor de gek houdt, moet ik me schamen." Nietzsche had hier iets over te zeggen, maar mijn kennis van Nietzsche schiet tekort om meer te zeggen...iets over het aangeboren verlangen van mensen om tot slaaf gemaakt te worden.

Ik denk vaak aan het handjevol mensen in nazi-Duitsland halverwege de jaren '20 en begin jaren '30, voordat Hitler en het nationaal-socialisme het land overnamen, die duidelijk de donkere wolken zagen aankomen. Het was toen nog minder duidelijk dat een kleinburgerlijke Oostenrijkse schreeuwlelijk als Hitler op een dag met ijzeren en moorddadige vuist zou regeren.

Maar dit handjevol mensen wist onmiskenbaar wat hen te wachten stond. Als u daartoe behoorde en zou kijken, zelfs met een vluchtige blik, zou u het zien, en u zou er niet aan voorbij zijn gegaan. Toen hij in 1933 aan de macht kwam, verstreken er zes jaren voordat Europa de Tweede Wereldoorlog in werd geslingerd met de invasie van Polen en de oorlogsverklaring van het Verenigd Koninkrijk.

Het was toen al te laat om hem te stoppen. Hitler was één man, hoewel de nazi-beweging ontstond met anderen die Hitler als spreekbuis en later als leider kozen.

Duitsland staat op het punt zijn laatste drie kerncentrales te sluiten. Voor de Groene Partij van het land is dit de verwezenlijking van een lang gekoesterde droom. Ondertussen beleeft kernenergie in Azië een opleving, ondanks Fukushima.

Eind maart maakte de Duitse minister van Milieu Steffi Lemke van de Groene Partij met een paar woorden een einde aan een conflict dat het land al jarenlang in spanning houdt:

"De risico's van kernenergie zijn uiteindelijk oncontroleerbaar; daarom maakt de uitfasering van kernenergie ons land veiliger en voorkomt het meer kernafval."

Kernenergie verlengd tot 15 april

Vorig jaar raakte de regering opnieuw verwikkeld in een geschil over kernenergie. De regerende SPD, de Groenen en de FDP hadden in hun regeerakkoord afgesproken vast te houden aan Duitslands uitfasering van kernenergie, waartoe onder bondskanselier Angela Merkel in 2011 was besloten. Dienovereenkomstig hadden de laatste kerncentrales eind 2022 moeten sluiten.

Maar de inval van Rusland in Oekraïne veranderde alles, omdat de levering van Russisch gas aan Duitsland stopte en de regering een energietekort vreesde. Kanselier Olaf Scholz besloot uiteindelijk de centrales langer in bedrijf te houden, tot 15 april 2023.

Kopstukken uit Europese landen kondigden onlangs bezoeken aan China aan. De Spaanse premier Pedro Sanchez woonde het Boao Forum for Asia in de Zuid-Chinese provincie Hainan bij, dat van 28 tot 31 maart werd gehouden. Ook de Franse president Emmanuel Macron en enkele EU-leiders, waaronder EU-commissievoorzitter Urusla Von der Leyen, zullen China bezoeken. Wat betekent deze golf van bezoeken voor de betrekkingen tussen China en Europa?

Hoe zou Europa de banden met China en de VS in evenwicht moeten brengen? Journalist Wang Wenwen van Global Times (GT) sprak over deze kwesties met Michele Geraci (Geraci), voormalig staatssecretaris van het Italiaanse ministerie van Economische Ontwikkeling, tijdens het Boao Forum for Asia.

Rusland en China geven vorm aan de wereldpolitiek, terwijl de VS hun partners aan de overkant van de Atlantische Oceaan domineren, waardoor de Europese landen enkel als passagiers achterblijven...

De ontmoeting tussen de Russische president Vladimir Poetin en zijn Chinese ambtgenoot Xi Jinping vorige week in Moskou, werd in westerse kringen onthaald met de voorspelbare beschuldigingen dat Moskou "onderdanig" of zelfs een "vazal" van Beijing lijkt te worden.

Europarlementariër Guy Verhofstadt, eurofantast en voormalig premier van België, hoonde op Twitter: "De gruwelijke erfenis van Poetin heeft onder meer tot gevolg dat Rusland steeds meer in een Chinese vazalstaat verandert," zonder enig besef van de ironie van zijn eigen woorden. Terwijl de Verenigde Staten het voortouw namen om het vredesplan van China voor het conflict in Oekraïne af te keuren en publiekelijk de voorwaarden vaststelden waaronder het zou moeten eindigen, was de Europese Unie in geen velden of wegen te bekennen, of had in ieder geval niets origineels te melden.

De opmerkingen van Verhofstadt getuigen daardoor van een schrijnend gebrek aan zelfbewustzijn. Rusland en China zetten hun visie op een nieuwe multipolaire wereld uiteen, terwijl de VS zich daartegen verzetten in een poging hun hegemonie te behouden. Ondertussen zit de Europese Unie slechts op de reservebank en is in feite irrelevant geworden. Het onvermogen van de EU-landen om hun eigen wil en positie te bepalen te midden van de grote mogendheden, en hun absolute onderdanigheid aan de VS, hebben het concept van "strategische autonomie," dat ooit door Emmanuel Macron werd bepleit, tot een aanfluiting gemaakt.

De Wereldgezondheidsorganisatie (WHO) is de Ene Ring die over Allen Heerst en haar op schrift gestelde doel, dat met vurige letters aan beide zijden van de ring is gegraveerd, is het Verdrag inzake preventie, paraatheid en reactie op pandemieën. Geproduceerd door de Zwarte Heerser van de eenentwintigste eeuw, de Verenigde Staten van Amerika, in hun eigen versie van de Doemberg, lijkt het slechts de soevereiniteit van de VS over te dragen aan een externe organisatie.

In werkelijkheid en in de praktijk, zoals dit artikel zal aantonen, zal het verdrag Washington meer macht geven over de G20-landen - de houders van de andere 'ringen' - en zodoende over de rest van de westerse wereld: niet alleen de mensen, maar ook de dieren, de ecosystemen en de hulpbronnen. Dit, en niet de gezondheid van de wereld, is haar duistere doel.

DE BURGEROORLOG

De WHO, die sinds januari 2020 782 miljoen dollar aan subsidies heeft ontvangen van de Bill & Melinda Gates Foundation, is een door het bedrijfsleven gefinancierd en gelobbyd agentschap van de Verenigde Naties zonder wettelijke bevoegdheid over de bevolking van haar 194 lidstaten - ten aanzien waarvan zij, althans in beginsel, een adviserende rol vervult.

Maar dat zal binnenkort veranderen.

Op 3 maart 2022, toen in heel Europa de lockdownverordeningen werden ingetrokken en de NAVO haar proxy-oorlog tegen Rusland verklaarde, nam de Raad van Europa een besluit aan om machtiging te verlenen voor het openen van onderhandelingen over een internationaal Verdrag inzake preventie, paraatheid en reactie op pandemieën. Onder de voorwaarden van dit verdrag zullen de lidstaten van de WHO wettelijk verplicht zijn beperkingen van de mensenrechten en vrijheden toe te passen - zoals verdere lockdowns, verplichte mondkapjes, verplichte gentherapie, een systeem van digitale identiteit en programma's van toezicht en censuur - dit alles ter beoordeling van de WHO.

De regering Biden blijft verantwoordelijkheid voor de vernietiging van de Nord Stream pijpleidingen verdoezelen....

Het is inmiddels zes weken geleden dat ik een rapportage publiceerde, gebaseerd op anonieme bronnen, waarin president Joe Biden werd genoemd als de ambtenaar die in september vorig jaar opdracht gaf tot de mysterieuze vernietiging van Nord Stream 2, een nieuwe pijpleiding van 11 miljard dollar die de hoeveelheid aardgas die van Rusland naar Duitsland zou worden geleverd, zou verdubbelen. Het bericht kreeg aandacht in Duitsland en West-Europa, maar werd in de VS nagenoeg doodgezwegen. Twee weken geleden, na een bezoek van de Duitse kanselier Olaf Scholz aan Washington, probeerden de Amerikaanse en Duitse inlichtingendiensten de mediastilte te versterken door de New York Times en het Duitse weekblad Die Zeit valse verhalen te verschaffen om de rapportage te weerleggen dat Biden en Amerikaanse agenten verantwoordelijk waren voor de vernietiging van de pijpleidingen.

Persvoorlichters van zowel het Witte Huis als van de Central Intelligence Agency hebben stelselmatig ontkend dat Amerika verantwoordelijk was voor de ontploffing van de pijpleidingen en voor het perskorps van het Witte Huis waren die pro forma ontkenningen meer dan voldoende. Er is geen bewijs dat een aldaar aangestelde journalist de perschef van het Witte Huis al heeft gevraagd of Biden datgene heeft gedaan wat elke serieuze leider zou doen: de Amerikaanse inlichtingendienst formeel "opdragen" een diepgaand onderzoek in te stellen, met alle beschikbare middelen, en uit te zoeken wie verantwoordelijk is voor deze daad in de Oostzee. Volgens een bron binnen de inlichtingengemeenschap heeft de president zulks niet gedaan en zal dat ook niet doen. Waarom niet? Omdat hij het antwoord weet.

Deze week onthulden de Chinese en Russische leiders in Moskou hun gezamenlijke inzet om de wereldorde opnieuw vorm te geven, een streven dat zich gedurende 'de afgelopen 100 jaar niet heeft voorgedaan.'
Wat zich zojuist in Moskou heeft afgespeeld is niets minder dan een nieuw Jalta, dat overigens op de Krim ligt. Maar anders dan de gedenkwaardige ontmoeting tussen de Amerikaanse president Franklin Roosevelt, Sovjetleider Jozef Stalin en de Britse premier Winston Churchill op de door de USSR bestuurde Krim in 1945, is het nu voor het eerst in waarschijnlijk vijf eeuwen dat geen enkele politieke leider uit het westen de mondiale agenda bepaalt.

Nu bepalen de Chinese president Xi Jinping en de Russische president Vladimir Poetin de multilaterale, multipolaire agenda. Westerse exceptionalisten mogen hun jankverhalen net zo vaak gebruiken als ze willen: niets zal ook maar iets veranderen aan de spectaculaire uitstraling en de onderliggende inhoud van deze zich ontwikkelende wereldorde, vooral voor het Mondiale Zuiden.

Voorafgaand aan hun top werden de plannen van Xi en Poetin in twee opiniestukken van de presidenten zelf uitvoerig toegelicht. Als een zeer gesynchroniseerd Russisch ballet werd de visie van Poetin uiteengezet in de People's Daily in China, met de nadruk op een "toekomstgericht partnerschap," terwijl Xi's artikel werd gepubliceerd in de Russian Gazette en op de website van RIA Novosti, met de nadruk op een nieuw hoofdstuk inzake samenwerking en gemeenschappelijke ontwikkeling.

De toespraken van zowel Xi als Poetin dreven de NAVO-club al vanaf het begin van de top tot een hysterische razernij van woede en afgunst: de Russische woordvoerster van het ministerie van Buitenlandse Zaken, Maria Zakharova, vatte de stemming perfect samen toen zij opmerkte dat het westen "stond te schuimbekken."

De voorpagina van de Russian Gazette van maandag was legendarisch: Poetin bezoekt het nazivrije Mariupol en maakt een praatje met de bewoners, met daarnaast het opiniestuk van Xi. Daaruit bestond, in een notendop, Moskou's bondige reactie op de stunt met de MQ-9 Reaper van Washington en de capriolen van de schertsrechtbank het Internationaal Strafhof (ICC). "Schuimbek" zoveel je wilt; de NAVO wordt momenteel in Oekraïne grondig vernederd.

Tijdens hun eerste "informele" ontmoeting spraken Xi en Poetin maar liefst vier en een half uur. Aan het eind begeleidde Poetin Xi persoonlijk naar zijn limousine. Dit gesprek betrof het echte werk: het in kaart brengen van de lijnen van multipolariteit - wat begint met een oplossing voor Oekraïne.

Zoals te verwachten, waren er heel weinig lekken van de betrokken ambtenaren, maar wel een belangrijke over hun "diepgaande uitwisseling" over Oekraïne. Poetin benadrukte beleefd dat hij het standpunt van China respecteert - verwoord in het 12-puntenplan van Beijing voor het oplossen van het conflict, dat door Washington volledig van de hand werd gewezen. Maar het Russische standpunt blijft onwrikbaar: demilitarisering, Oekraïense neutraliteit en verankering van de nieuwe feiten ter plaatse.

Tegelijkertijd sloot het Russische ministerie van Buitenlandse Zaken een rol voor de VS, het VK, Frankrijk en Duitsland in toekomstige onderhandelingen over Oekraïne volledig uit: zij worden niet beschouwd als neutrale bemiddelaars.

Beijing en Moskou werken samen aan "een meer rechtvaardige multipolaire wereld" en de banden tussen de twee landen zijn nu "op het hoogste niveau in hun geschiedenis," zei president Vladimir Poetin in een artikel aan de vooravond van een bezoek van zijn Chinese collega Xi Jinping aan de Russische hoofdstad.

Het artikel, door Poetin geschreven voor China's People's Daily, werd zondag laat vrijgegeven door de persdienst van het Kremlin.

"De vooruitgang in de ontwikkeling van de bilaterale banden is indrukwekkend. De betrekkingen tussen Rusland en China hebben het hoogste niveau in hun geschiedenis bereikt en worden steeds sterker; zij overtreffen in kwaliteit de militair-politieke allianties uit de tijd van de Koude Oorlog, waarbij niemand voortdurend hoeft te bevelen en niemand voortdurend hoeft te gehoorzamen, zonder beperkingen of taboes," schreef Poetin, waarbij hij het "niveau van vertrouwen in onze politieke dialoog, onze strategische samenwerking" prees.

De twee landen werken aan "een meer rechtvaardige multipolaire wereld," aldus Poetin, die zijn waardering uitsprak voor de internationale inspanningen van Beijing in het kader van het Nieuwe Zijderoute-initiatief en het Chinese wereldwijde veiligheidsinitiatief voor een alomvattende, coöperatieve en duurzame veiligheid.

De regering van Emmanuel Macron overleefde maandag ternauwernood een motie van wantrouwen in het Franse parlement, nadat de regering vorige week zonder een stemming een zeer impopulaire pensioenherziening had doorgedrukt, wat tot verontwaardiging en spontane demonstraties in het hele land leidde.

In een belangrijke stemming in het Franse lagerhuis stemden 278 parlementsleden, voornamelijk van links en uiterst rechts, voor een partijoverschrijdende motie van wantrouwen, maar behaalden net niet de 287 vereiste stemmen die nodig zijn om de regering naar huis te sturen. Een tweede motie, slechts gesteund door de extreem-rechtse National Rally, kreeg niet genoeg stemmen.

De uitslag van de eerste stemming was veel krapper dan verwacht en verhoogt de druk op Macron om zijn hervorming in te trekken. Het kan ook een impuls geven aan de protestbeweging onder leiding van de vakbonden tegen de maatregelen. De Franse president zal tevens onder druk staan om te reageren door het land toe te spreken of veranderingen in zijn regering aan te brengen.

In de aanloop naar de stemming beschuldigde het centristische parlementslid Charles de Courson, een van de opstellers van de partijoverschrijdende motie, de regering-Macron ervan tijdens de parlementaire debatten "moed" te missen.

De Amerikaanse inlichtingendiensten waren te snel met het lekken van informatie over het Duitse onderzoek naar The New York Times. Het wekt de stellige indruk dat de ware boosdoener zich zorgen maakt over de onderzoekswerkzaamheden van Seymour Hersh.

In 2000 ging de televisieserie Andromeda in première, gebaseerd op ongebruikt materiaal van Gene Roddenberry, de bedenker van de Star Trek- serie en franchise. Het verhaal gaat over een ruimteschip, "Andromeda," dat bevroren is in de tijd en de kans krijgt om de klok terug te draaien en de geschiedenis ongedaan te maken.

De serie telde vijf seizoenen.

Terug naar het heden.

De geschiedenis heeft de regering van de Amerikaanse president Joe Biden, die openlijk bekende dat hij van plan was "een einde te maken" aan het Nord Stream-pijpleidingsysteem dat Russisch aardgas aan Europa leverde middels vier pijpleidingen (Nord Stream 1 en Nord Stream 2, elk bestaande uit twee pijpleidingen), hard aangepakt.

Sindsdien zag het Witte Huis van Biden zich genoodzaakt het door de president uitgesproken voornemen te ontkennen, nadat een explosief verslag van de met een Pulitzer-prijs bekroonde onderzoeksjournalist Seymour Hersh belastende informatie had gepubliceerd die, indien waar (en er is geen reden om aan te nemen dat dit niet zo is), de verantwoordelijkheid voor een reeks onderwaterexplosies op 26 september 2022 bij Biden zelf legt.