© Reuters / Marko Djurica
De escalatie van het geweld in Oekraïne heeft een niveau bereikt waarbij de strijdende partijen elkaar waard zijn geworden wat betreft grove schendingen van de mensenrechten en van de Conventies van Genève over het oorlogsrecht. Wie oprecht naar vrede wil zoeken, kan echter niet enkel kijken naar de huidige stand van zaken maar moet zoeken naar de oorzaken. Hoe is het tot een gewapend conflict gekomen?
Die oorzaken beginnen bij de vorige president Janoekovitsj. Hij werd president in 2010, door middel van verkiezingen die door de EU en de OVSE werden erkend als legitiem en transparant. Wat Janoekovitsj daarna deed, is bekend. Niemand twijfelt er nog aan dat zijn regering door en door corrupt was en dat elementaire principes van de rechtstaat en de democratie er werden geschonden.
Goed genoeg voor de EU
Ondanks dat autocratisch bestuur was hij goed genoeg voor de EU om er drie jaar zonder problemen mee te onderhandelen over een samenwerkingsakkoord. Dat akkoord was zo goed als afgerond en werd pas opgezegd, toen Janoekovitsj op het laatste ogenblik onder zware Russische druk weigerde de overeenkomst te ondertekenen.
Voor heel wat Oekraïners was deze weigering van Janoekovitsj de spreekwoordelijke druppel en er ontstonden volksopstanden tegen zijn corrupte regime. Vooral in het westen van Oekraïne verwachtte de bevolking immers een substantiële verbetering van hun sociaal-economische levensomstandigheden van deze betere samenwerking met de EU.
Die opstanden werden echter
vrij snel gerecupereerd door allerlei extreem-rechtse bewegingen en door mantelorganisaties, die reeds enkele jaren met ruime financiële en logistieke steun van de Amerikaanse overheidsorganisatie USAID actief waren in Oekraïne.
Commentaar: Lees ook:
Gemalto gehackt door NSA