Als voorwaarde voor de steun van de Wereldbank aan de armere landen in de nasleep van de coronavirus-lockdowns wensen de agro-voedingsconglomeraten hun invloed verder uit te breiden. Deze bedrijven hebben een wezenlijke rol gespeeld in de consolidatie van een wereldwijd voedselregime, dat in de afgelopen decennia is ontstaan op basis van landbouw die afhankelijk is van chemicaliën en eigendomsmatige input, die enorme externe kosten met zich meebrengt op sociaal -, milieu- en gezondheidsgebied.
De afhankelijkheid van grondstoffen als monoculturen voor de wereldmarkten, de lange toevoerketens en de afhankelijkheid van externe inputs voor de teelt maken het voedselsysteem kwetsbaar voor schokken, of die nu het gevolg zijn van een volksgezondheidscrisis, pieken in de olieprijs (het mondiale voedselsysteem is afhankelijk van fossiele brandstoffen) of van conflicten en oorlogen. Een toenemend aantal landen erkent de noodzaak om hierdoor meer zelfvoorzienend te worden voor hun voedsel, bij voorkeur door de controle over hun eigen voedsel veilig te stellen en de lengte van de toevoerketens te beperken.
De verscheidene coronavirus-lockdowns zorgden voor veel verstoringen in de transport- en productieactiviteiten, waardoor de zwakke punten van het voedselsysteem aan het licht kwamen. Als de huidige situatie ons iets vertelt, dan is het wel dat er structurele oplossingen nodig zijn om de voedselproductie te transformeren en niet om de status quo verder te versterken.
Commentaar: En zo worden we elke keer gedwongen om door hoepels te springen die steeds weer van vorm en locatie veranderen.