De vraag is niet langer of de Israëlische regering racistisch en genocidaal is, maar of de Israëlisch-Joodse meerderheid die haar misdaden tegen de Palestijnen steunt, ook aan deze beschrijving voldoet...

Al vanaf het moment dat het huidige Israëlische kabinet onder leiding van Benjamin Netanyahu in december 2022 aan de macht kwam, heerst er consensus, zelfs in de westerse reguliere opinie en onder de Israëlische politieke oppositie, dat dit een Joodse supremacistische, racistische regering is.

Typeringen van de regering, die duidelijk de voorkeuren van een meerderheid van het Israëlisch-Joodse electoraat vertolkte, als "de meest extreme," "de meest fundamentalistische" en "de meest racistische" uit de geschiedenis van Israël werden gemeengoed. Andere beschrijvingen bestempelden haar als Israëls "eerste fascistische" regering.

Dit is nog afgezien van het feit dat twee jaar voor de opkomst van de huidige regering, historisch pro-Israël reguliere westerse mensenrechtenorganisaties Israël al sinds de oprichting hadden bestempeld als een racistische "apartheidsstaat." Dit etiket werd ook door de Palestijnen en hun aanhangers gebruikt om Israël te beschrijven, op zijn minst al sinds de jaren 1960.

Er zijn grootschalige protesten uitgebroken nu Berlijn geld blijft pompen in Oekraïne in plaats van zijn eigen arbeiders te ondersteunen...

Boeren verzamelden zich maandag met hun trekkers hier in Berlijn en in steden in alle Duitse deelstaten, waaronder Hamburg, Keulen en Bremen. Het hoogtepunt, een gigantisch gepland protest, zal op maandag 15 januari plaatsvinden.

Het doel? Om de coalitieregering van kanselier Olaf Scholz zover te krijgen dat deze terugkomt op haar besluit om de belastingvoordelen op diesel die voor landbouw wordt gebruikt af te schaffen, terwijl de landbouwsector al te kampen heeft met hoge energiekosten als gevolg van het de facto beleid van de regering om zichzelf en haar eigen burgers "voor Oekraïne" een poot uit te draaien door goedkope brandstof uit Rusland te blokkeren omdat Brussel dat had bevolen. En vervolgens besluiten dat het oké is, omdat gas toch niet "groen" genoeg is. Wie wist dat de Duitse economie niet alleen op wind en zon kon draaien? Deze regering blijkbaar niet.

Team Scholz voelt de druk en heeft al gezegd dat de bezuinigingen op de subsidies geleidelijk zullen worden doorgevoerd. Blijkbaar heeft hij nog nooit geprobeerd om een pleister heel langzaam van een wond te trekken. De boeren reageerden met het langzaam uitrollen van hun eigen maatregelen - over de Autobahn tot aan de Brandenburger Tor. De andere kwestie betreft een vrijstelling van wegenbelasting voor landbouwvoertuigen, waarvan de regering heeft besloten deze toch weer in te voeren. Nou, deze week krijgen de boeren tenminste waar voor hun geld door met hun trekkers over wegen te rijden die ze anders waarschijnlijk nooit zouden hebben bereden, alleen maar om mee te doen met de protesten.

Deze janboel is het resultaat van Team Scholz' eigen fouten. Maar dat wisten we al. Standaardprocedure voor de westerse gevestigde orde: ze maken er een zooitje van en vervolgens kan de gemiddelde burger het gelag betalen. Scholz nam in alle stilte €60 miljard uit een coronafonds en stopte het in een fonds voor de veel geplaagde Duitse industrie. Maar alleen voor de "groene" industrie. Alle anderen kunnen gewoon ophoepelen.

Dit is een transcriptie van de toespraak die ik op 22 december hield op een wake voor het overweldigende aantal journalisten dat sinds 7 oktober in Gaza werd vermoord. De toespraak werd gehouden voor het hoofdkantoor van The Oregonian, een uitgeverij die, net als veel andere media, ervoor heeft gekozen om te zwijgen over de ongekende aanvallen op hun collega's. Op het moment van de toespraak was van 96 journalisten de dood bevestigd en tragisch genoeg is dat aantal nu de 100 gepasseerd. Elke dode vertegenwoordigt een grove schending van het internationaal recht.

Mijn naam is Nathaniel St. Clair en ik werk al meer dan tien jaar voor CounterPunch, een onafhankelijke mediapublicatie. En hoewel ik aarzel om mezelf een journalist te noemen, heb ik het voorrecht gehad om het werk van honderden mensen uit de hele VS en de hele wereld te bewerken en te publiceren. Ik ben dus goed bekend met het soort mensen dat zich inzet voor dit onmisbare beroep. En wow, de betekenis van hun werk voelt krachtiger dan ooit. Het lijkt zeker gevaarlijker.

In minder dan drie maanden tijd werden er in Palestina bijna 100 journalisten vermoord. En dat berust niet op toeval. Het gaat niet om bijkomende schade. Het waren geen menselijke schilden. De meesten werden doelbewust geraakt.

Hun vergrijp: het openbaren van het bedrog achter de propaganda die wordt verspreid door de Israëlische regering, onze eigen regering, onze president en de reguliere media, waarvan velen niet als journalisten fungeren.

In plaats daarvan fungeren ze als stenografen voor de staat, voor het militair-industrieel complex. Dat op grootschalige wijze profiteert van deze slachting en erop rekent dat mensen niet geïnformeerd zijn en er onverschillig tegenover staan.

Nou, ware journalisten voorkomen dat, want de ware journalisten trotseren de macht, staan tegenover de oorlogsmachine en documenteren dapper deze misdaden. Ze documenteren de dagelijkse gruwelen die neerkomen op miljoenen burgers die gevangen zitten op een klein stukje land.

In dit nieuwe essay herinnert John Pilger zich het 'uitgesproken' verzet van schrijvers en journalisten tegen de destijds dreigende oorlog in de jaren dertig van de vorige eeuw en onderzoekt waarom er vandaag de dag sprake is van 'een stilte gevuld met een consensus van propaganda,' nu de twee grootste mogendheden dichter bij een conflict geraken.

In 1935 werd in New York City het 'Congress of American Writers' gehouden, twee jaar later gevolgd door nog een congres. Ze riepen 'de honderden dichters, romanschrijvers, dramaturgen, recensenten, schrijvers van korte verhalen en journalisten' op om de 'snelle afbrokkeling van het kapitalisme' en de dreiging van een nieuwe oorlog te bespreken. Het waren opwindende evenementen die, volgens een relaas, werden bijgewoond door 3.500 leden van het publiek, terwijl meer dan duizend mensen niet konden worden binnengelaten.

Arthur Miller, Myra Page, Lillian Hellman, Dashiell Hammett waarschuwden dat het fascisme in opkomst was, vaak versluierd, en dat de verantwoordelijkheid bij schrijvers en journalisten lag om zich hierover uit te spreken. Steunbetuigingen van Thomas Mann, John Steinbeck, Ernest Hemingway, C. Day Lewis, Upton Sinclair en Albert Einstein werden voorgelezen.

Journaliste en romanschrijfster Martha Gellhorn kwam op voor de dak- en werklozen, en 'voor een ieder die zich in de schaduw van een gewelddadige grootmacht bevindt.'

Martha, die een goede vriendin van mij werd, vertelde me later onder het genot van haar gebruikelijke glas Famous Grouse met spuitwater: 'De verantwoordelijkheid die ik als journalist voelde was immens. Ik was getuige geweest van het onrecht en het lijden dat de Depressie met zich mee had gebracht en ik wist, wij allen wisten dat, wat ons te wachten stond als de stiltes niet zouden worden doorbroken.'

De Ierse machthebbers probeerden de publieke verontwaardiging in diskrediet te brengen en het zwijgen op te leggen, nadat een steekpartij de woede over hun beleid op de spits had gedreven.

De voortdurende ineenstorting van de machthebbende klasse over de recente rellen in Dublin vertelt ons veel over de breedte en diepte van de kloof die is ontstaan tussen westerse regeringen en hun burgers. Het lijkt alsof de machthebbers verontwaardigd zijn over de stoutmoedigheid van hun onderdanen om op te komen tegen het leed en de dood die door hun zogenaamde leiders wordt aangericht.

Woedende Ierse burgers trokken de straat op en riepen "Genoeg is genoeg," nadat ze het meest recente gevolg van massamigratie hadden ondervonden: De steekpartij in het centrum van Dublin op 23 november, waarbij drie kinderen en twee volwassenen gewond waren geraakt. Omdat ze er niet in geslaagd waren om door de beleidsmakers die hun levenskwaliteit vernietigen, gehoord te worden, staken ze bussen en politieauto's in brand en raakten op geweldadige wijze slaags met agenten.

De verdachte werd niet geïdentificeerd noch officieel gearresteerd. In tegenstelling tot het Ierse volk geniet hij bescherming van hun regering en naar verluidt is hij te zwak om door de politie ondervraagd te worden vanwege verwondingen die hij tijdens de steekpartij heeft opgelopen. Hij wordt beschreven als een 49-jarige Algerijn die de Ierse nationaliteit heeft gekregen.

Enkele dagen na de aanslag brak er in de media een controverse uit toen de onafhankelijke journalist John McGuirk - ten onrechte - meldde dat de verdachte een Algerijnse migrant was die al sinds 2003 op kosten van de belastingbetaler in Ierland woont. McGuirk verwees naar een man die een uitzettingsbevel boven het hoofd hing na een arrestatie van jaren geleden, maar hij mocht in het land blijven en kreeg later een Iers paspoort. Eerder dit jaar werd hij gearresteerd voor illegaal bezit van een mes en het beschadigen van een auto. Volgens berichten in de media werd hij wegens psychische problemen door de rechtbank vrijgesproken.

VRAAG: Beste Martin en team.

De kans dat Martin dit schrijven op de een of andere manier bereikt, is misschien erg klein. Toch wil ik proberen om gebruik te maken van "de kracht van het internet." Ik moet het proberen, zodat ik mezelf tenminste niet de schuld geef. Ik wil graag een vraag stellen en als het op de een of andere manier lukt, krijg ik mogelijk het antwoord en Martins ideeën hierover. (btw ik heb je boeken gekocht, maar helaas kan ik niet naar die conferenties komen omdat ze nogal ver weg zijn, om nog maar te zwijgen over visa...!)

Ik kom oorspronkelijk uit Rusland, maar ben 9 jaar geleden naar Groot-Brittannië gekomen. Ik had nooit gedacht dat we tijdens mijn leven door zo'n waanzin zouden gaan. Mijn ouders die in de jaren '90 zijn overleden (de tijd dat SU instortte), geloven dat er niets enger is dan dit. Toch, gebaseerd op hun beschrijving, lijkt het alsof de jaren '90 wereldwijd op komst zijn, en dat beangstigt me mateloos. Ik herken Groot-Brittannië en de rest van de westerse landen gewoon niet meer. Na COVID (en ook Brexit) is alles op zijn kop gezet. Kosten van levensonderhoud, kwaliteit van leven, opleidingsniveau, algehele surveillance, CBDC, digitale ID en andere dingen lijken allemaal wereldwijd op de agenda te staan.

Zelfs in Rusland maakt men vorderingen met die ESG-agenda (Sberbank werkte verdorie samen met het WEF aan hun cyberaanval-conventie in 2019!), sociale kredietscore en CBDC! Ze werken allemaal samen... Veel mensen zien het gevaar van die aspecten niet, en als je zelfs maar probeert om het gevaar van die dingen uit te leggen, wordt je weer een complottheorist genoemd....

Ik begrijp dat de storm eraan komt en waarschijnlijk zullen we er in 2032 allemaal als andere mensen uit te voorschijn komen. Ik hoop echt dat jouw prognose juist is en dat er licht aan het eind van de tunnel is dat ons tenminste enige hoop geeft dat we niet vastzitten in dit doemtraject.

Ik sta op dit moment voor een dilemma dat me geen rust geeft, dus ik wil proberen om van de gelegenheid gebruik te maken en vragen te stellen over hoe Martin over het e.e.a. denkt:

1) De grootste angst voor mij op dit moment is om vast te zitten in Groot-Brittannië. Als we allemaal in zo'n shitperiode terechtkomen, zou ik het liefst in mijn eigen land (Rusland) zijn. Ik woon echter al bijna 10 jaar in Groot-Brittannië en zat te denken om in 2025 een paspoort aan te vragen. Daarna overweeg ik om het land voorgoed te verlaten. De vraag is: is dat het waard? Als het allemaal zo bergafwaarts gaat. Hoeveel tijd heb ik tot de storm komt en dan niet meer weg kan? Is het het echt waard? Ik kan natuurlijk terug naar huis, maar al die jaren die ik in Groot-Brittannië heb doorgebracht zullen in feite waardeloos zijn... Bovendien zou de paspoortmogelijkheid me kunnen helpen... op een dag.... Dit dilemma geeft me geen rust.

2) In je prognose van de veiligste plaatsen neem je vooral de VS in overweging. Welke plaatsen in Groot-Brittannië zijn het veiligst? Is Edinburgh veilig? Ik zie dat Engeland volop in beroering is. Al die groene fanatiekelingen en groene zones die de economie kapot zouden maken... En dan heb ik het nog niet eens over die camera's die tegenwoordig overal hangen.

3) Denk je niet dat deze machtsgreep wereldwijd zal zijn? We kunnen zien dat ze allemaal ruzie met elkaar maken, maar als het gaat om COP-28 of WEF-evenementen, zitten ze allemaal bij elkaar... Ik zie hetzelfde gebeuren in Rusland. De belangrijkste bank, Sberbank, heeft zelfs een ESG-directeur, plus ze willen CBDC en Machine-learning integratie in de transacties doorvoeren... Waanzin.

Ik geloof nog steeds dat ik een grotere kans heb om in Rusland te overleven. Ik heb ouders die hun eigen tuin hebben.... En over het algemeen is het makkelijker om mentaal te overleven als je je ouders in de buurt hebt...

Ik stel het zeer op prijs dat je dergelijke krankzinnige tijden probeert te voorspellen en ons daarbij begeleidt. Als dit bericht op de een of andere manier aankomt, zou je dan alsjeblieft je gedachten kunnen delen?

Met vriendelijke groet,

Max

Het staatshoofd kreeg meer dan twee miljoen vragen voorgelegd tijdens zijn 'Resultaten van het Jaar' evenement.

De Russische president Vladimir Poetin gaf donderdag tijdens een marathon-Q&A sessie commentaar op belangrijke internationale kwesties. De onderwerpen varieerden van de conflicten in Oekraïne en Gaza tot de betrekkingen van Moskou met de VS en hun bondgenoten en de transformatie van de wereldeconomie in het licht van de ongekende sancties waarmee het westen Rusland heeft opgezadeld.

De president hield zijn jaarlijkse persconferentie, waarbij zowel Russische en buitenlandse journalisten als het grote publiek hem rechtstreeks vragen konden stellen.

Het 'Resultaten van het Jaar' evenement, dat live op tv werd uitgezonden, duurde meer dan vier uur. Hieronder volgen de belangrijkste punten.

Dit gebeurt slechts twee dagen nadat Nederland aankondigde het dreigingsniveau voor terrorisme te hebben verhoogd naar "substantieel."

De Deense politie heeft donderdag verschillende mensen aangehouden op verdenking van het voorbereiden van terroristische aanslagen.

De arrestaties werden verricht in het kader van gecoördineerde operaties door het hele land, aldus de politie.

De autoriteiten hebben het aantal arrestaties niet genoemd, maar tijdens een persconferentie die gepland staat voor 13.00 uur wordt meer informatie verwacht.

Een groot deel van de EU-burgers is sceptisch over de toekomstige uitbreiding van het blok, waarbij velen geen economisch voordeel zien in een mogelijk lidmaatschap van Oekraïne, zo blijkt uit een peiling die werd uitgevoerd in opdracht van de Europese Raad voor Buitenlandse Relaties (ECFR).

Uit de enquête, die werd uitgevoerd door Yougov en Datapraxis in zes EU-landen (Oostenrijk, Denemarken, Frankrijk, Duitsland, Polen en Roemenië) en dinsdag werd gepubliceerd, bleek dat 35% van de respondenten voorstander is van het onmiddellijk toelaten van nieuwe staten door de EU, terwijl 37% tegen is. De rest heeft geen mening of is onverschillig.

Er is een opvallend verschil in het standpunt over een mogelijke uitbreiding tussen de kernlanden van de EU en de relatieve nieuwkomers. In Roemenië en Polen wil respectievelijk 51% en 48% dat het blok zich uitbreidt, terwijl slechts 28% van de Duitsers en Oostenrijkers en 27% van de Fransen voorstander is van uitbreiding. 53% van de Oostenrijkers, 50% van de Duitsers en 44% van de Fransen is tegen het toevoegen van nieuwe lidstaten aan het blok.

Censuur brengt culturen en de beschaving in gevaar. Wanneer regeringen en elites verbieden om te spreken of te schrijven zonder bedreigingen, beschimpingen of scheldwoorden die bedoeld zijn om discussies de kop in te drukken, sterft het vrije denken. Mensen sterven ook.

Er ontstond een industrieel-censuur complex rond de coronahysterie, die begon als een oorlog tegen een virus. Nieuwe regelrechte oorlogen, met geweren, bommen, tanks en vliegtuigen en duizenden doden, ontbranden nu om ons heen terwijl het vrije woord verloren gaat in het puin van de oorlogen en propaganda waarheden begraaft.

Met geld en enorme invloed hebben particuliere industrieën met winstoogmerk, zoals farmaceutische bedrijven, Amerikaanse instanties zoals de Food and Drug Administration en de Centers for Disease Control in hun greep gekregen, zodat deze de winsten van de industrie bevorderen in plaats van te zorgen voor bescherming van de volksgezondheid. Op dezelfde manier helpen in de tang genomen politici bedrijven om te profiteren van oorlogen, zoals brigadegeneraal Smedley Butler van het Korps Mariniers opmerkt in zijn boek War is a Racket en waar Dwight D. Eisenhower in 1961 voor waarschuwde in zijn Afscheidsrede. Bedrijfs- en regeringselites verdienen veel geld aan oorlogen die gebaseerd zijn op leugens, zoals de oorlogen in Irak en Afghanistan - en genieten nu van hun rijkelijke pensioenen.

Welke waarheden kunnen we achterhalen als we het puin van de oorlogen doorspitten? Kinderen en jongeren hadden geen coronaprikken nodig omdat ze weinig risico liepen op ernstige ziekten door corona en sommige landen stopten met de aanbeveling ervan. Maar vaccins vormen een belangrijke bron van inkomsten voor kinderartsen. Er is nooit een "pandemie van niet-gevaccineerden" uitgebroken, hoewel entertainers, goedbetaalde mediafiguren en politici degenen die wachtten of een coronaprik weigerden op gemene wijze aan de schandpaal nagelden.