In elk geval slaat die meme de plank volledig mis. Het essentiële probleem ging nooit over iemands IQ. Veel zeer intelligente mensen (in academische zin) slikten een zeer dubieus narratief, terwijl anderen met minder academische begaafdheid dat niet deden. De echte scheidslijn werd gevormd door het vermogen en de neiging om er kritisch over na te denken.
In een vorig artikel heb ik het basisconcept van kritisch denken uitgelegd, dat gedefinieerd kan worden als een rationeel oordeel over het appelleren aan geloof. Hieronder zet ik mijn eigen klassikale benadering ervan uiteen met betrekking tot de Covid-berichtgeving en het Covid-beleid.
De benaderingswijze werd afgeleid van het ooit zo populaire leerboek over kritisch denken van Browne en Keeley, Asking the Right Questions: A Guide to Critical Thinking. Vereenvoudigd voor Japanse universiteitsstudenten die niet bekend zijn met het concept van kritisch denken, bestaat deze benadering uit een zestal vragen die allemaal zeer toepasselijk zijn op het officiële Covid-narratief. Voor Japanstaligen die dit lezen volgt hier een videolink waarin ik uitleg geef over mijn benaderingswijze.
Commentaar: Je kunt niet eens zeggen 'ze hebben gefaald.' Ze hebben het nooit geprobeerd.