OF THE
TIMES
Onderwerpen die de eerste drie presocratische filosofen uit Milete in de zesde eeuw v.Chr., Thales, Anaximander en Anaximenes, en Xenophanes[1] uit het naburige Colophon, gemeenschappelijk bezighielden, kunnen tezamen als de agenda van een "Milesische School" worden beschouwd.
De agenda omvatte een overzicht van de bekende kosmos (de ordelijke rangschikking van de bewoonde wereld omringd door regelmatig bewegende hemellichamen); herdefinities van goddelijkheid; en theorieën over de natuurlijke processen die voortdurend plaatsvinden op basis waarvan zowel de kosmos als goddelijkheid begrepen moeten worden. Het bevatte ook verklaringen voor verschijnselen die de meeste mensen angstaanjagend vonden: donder, bliksem, aardbevingen, eclipsen en periodieke vernietiging van de kosmos zelf. Deze fenomenen werden verklaard in termen van dezelfde elementaire processen (transformaties van water, verdamping en condensatie van lucht, het afscheiden van vuur, lucht, water en aarde, periodieke heropname van deze elementen in een toestand van dynamisch evenwicht) als die welke werden aangehaald om de ordelijke rangschikking van de aarde en de hemellichamen te verklaren. Hiermee impliceerde het de ongegrondheid van de traditionele Olympische religie, die bliksem en aardbevingen toeschreef aan de grillen van Zeus en Poseidon en wereldvernietigingen aan gevechten van de hemelgoden.
De uiteindelijke Milesische agenda kan daarom de bevrijding van mensen van hun verlammende angst voor de onmiddellijke terugkeer van hemelse verstoringen in het recente verleden hebben beoogd. Door vol te houden dat wereldvernietigingen alleen plaatsvonden in grote tijdscycli (zoals een "groot jaar," waarin de winterzonnewende de Zondvloed was en de zomerzonnewende de Vuurzee) vervormde de Milesische school op systematische wijze herinneringen aan recente verstoringen en haar activiteiten kunnen worden gezien als onderdeel van een algemeen patroon van vergetelheid en psychologische distantiëring dat alle culturen na het einde van de rampen uit de Bronstijd gemeen hadden. Maar door vol te houden dat deze wereldvernietigingen alleen plaatsvonden als het resultaat van onveranderlijke elementaire processen, richtte het ook een protowetenschappelijk bolwerk op tegen apocalyptisch denken en gedrag.[2]
Onderzoek wees uit dat er op 11 mei 2000, twee dagen voor de ramp, meer vuurwerk bij het Enschedese bedrijf is afgeleverd dan was besteld. Illegale transporten en illegale opslag, wat zat daar in en wie gaf de opdracht daartoe? Voor de oud-rechercheurs en Plasman leidt het spoor naar S., voormalig directeur van SE Fireworks. De man, die de klusjesman tot zijn kennissenkring rekende, deed zijn bedrijf in 1998 over aan werknemers Bakker en Pater, maar ging achter de schermen door met zijn eigen vuurwerkzaken.En werd de 'speciale positie' van El Al ook hier gebruikt voor illegale wapendoorvoer, zoals waarschijnlijk het geval was toen een El Al-Boeing in 1992 op de Bijlmer neerkwam? Zie: Legde Bijlmerramp illegale wapendoorvoer van VS en Israël via Schiphol bloot?
Paalman: 'Een paar weken na de ramp is het Tolteam [redactie SOTT: Het team dat de vuurwerkramp onderzocht] gebeld door Schiphol. Er waren twee dozen met ijsfonteinen aangetroffen, die behoorden aan S. De dozen kwamen uit Denemarken en via Nederland moesten ze naar Israël. Politiemensen zijn naar Schiphol geweest, maar de zending mocht doorgaan.' Leden van het Tolteam zijn ook bij Pyrotec in Denemarken geweest, het vuurwerkbedrijf waar SE Fireworks zaken mee deed. Maar ze hebben daar volgens Paalman niet gevraagd naar de bestellingen voor S. terwijl zijn naam ook op de transportlijst stond.
Het verzoek tot openbaarmaking komt van Raymond Bakker, de zoon van Rudi Bakker. Laatstgenoemde was de directeur van SE Fireworks, waarvan de vuurwerkopslag in 2000 ontplofte. Bij de Enschedese vuurwerkramp kwamen 23 mensen om het leven en raakten 947 mensen gewond.Volgens een artikel van Tubantia uit 2005 lagen er ondeugdelijke mijnen op particuliere opslagterreinen opgeslagen. Moeten we hierbij denken aan S.E. Fireworks en zijn die 'twee dozen' ijsfonteinen slechts het topje van de ijsberg? Of dienen deze fonteinen als afleiding en is de waarheid ingewikkelder?
Rudi Bakker werd uiteindelijk veroordeeld tot een jaar celstraf. Hij zegt tegen de Volkskrant dat hij nooit was veroordeeld als de geheime stukken bij de strafrechter waren ingeleverd.
De Bakkers proberen de stukken al jaren boven water te krijgen, maar vooralsnog zonder succes. Een eerste verzoek tot vrijgave van documenten uit de 24 archiefdozen werd in 2019 afgewezen. Daarna probeerden ze het nog enkele keren, maar ook zonder succes.
In het weekblad Nieuwe Revu van deze week wordt gemeld dat twee 'militair getrainde' hulpverleners bij de Enschedese vuurwerkramp 'delen van militaire explosieven' hebben gevonden. 'Mogelijk van mijnen.' De twee (anoniem blijvende) hulpverleners zouden na de melding daarvan zijn weggestuurd, met de eis dat zij hun mond moesten houden. Zij zouden ook telefonisch met de dood zijn bedreigd. [...]
Een Amerikaans bureau, gevraagd voor een contra-expertise, dacht aanvankelijk wel sporen van explosieven op het spoor te zijn. Dat werd echter na nader onderzoek herroepen. Oosting meldt wel dat op het rampterrein meerdere ontstekingsmechanismen zijn gevonden. Maar die zouden afkomstig zijn van het vuurwerk. Sommige slachtoffers hebben echter nooit geloofd dat de explosies door vuurwerk kwamen.
Het verhaal in de Nieuwe Revu is van journalist Alexander Nijeboer. Hij acht het verhaal van de twee hulpverleners betrouwbaar. Zij hebben hun vondst, afzonderlijk van elkaar, tegen hem bevestigd, zegt hij. 'Ze zijn doodsbang.'
Nijeboer deed twee jaar onderzoek naar de 'affaire Fred Spijkers' en de omstreden landmijnen 'AP23'. Dit zijn ondeugdelijke mijnen, die onder militairen dodelijke slachtoffers maakten. Defensie wilde dat in de doofpot stoppen. Klokkenluider Spijkers verhinderde dat. De mijnen moesten daarna vernietigd worden. 'Bronnen binnen Defensie' vertellen Nijeboer echter dat dit niet compleet is gebeurd, maar dat er mijnen zijn opgeslagen op 'particuliere opslagterreinen'. Nijeboer: 'De meest concrete bevestiging voor deze lezing is het verhaal van de twee ervaren hulpverleners, die als een van de eersten in Enschede naar slachtoffers zochten.' Hij verwacht meer bewijzen te vinden 'nu dit op straat ligt'.
"Toen de builenpest Genève in 1530 trof, was alles gereed. Er werd zelfs een heel ziekenhuis voor de pestlijders geopend. Met dokters, paramedici en verpleegsters. De handelaren droegen bij en de magistraat gaf elke maand subsidies. De patiënten gaven altijd geld en als een alleenstaande stierf, ging zijn boedel naar het ziekenhuis.
Maar toen gebeurde er iets rampzaligs: de pest was op zijn retour, terwijl de subsidies afhankelijk waren van het aantal patiënten. Voor het ziekenhuispersoneel in Genève was er in 1530 geen sprake van goed en kwaad. Als de pest geld oplevert, dan is de pest goed. En vervolgens gingen de dokters tot actie over.
In het begin vergiftigden ze alleen patiënten om de sterftecijfers te verhogen, maar ze realiseerden zich al snel dat de statistieken niet alleen over sterfte moesten gaan, maar over sterfte door de pest. En zo begonnen ze de builen uit de lichamen van de doden te snijden, lieten ze drogen, vermaalden ze in een vijzel en gaven ze als medicijn aan andere patiënten. Daarna werden kleren, zakdoeken en kousenbanden met het spul bepoederd. Maar op de een of andere manier bleef de pest afnemen. Blijkbaar werkten de gedroogde builen niet goed. Dokters gingen daarom 's nachts de stad in en strooiden builenpoeder op deurklinken van die huizen waarvan ze vervolgens konden profiteren. Een ooggetuige schreef over deze gebeurtenissen: "Dit bleef enige tijd verborgen, maar de duivel is meer bezig met het vergroten van het aantal zonden dan met het verbergen ervan."
Een legendarische waarzegger en genezer, oorspronkelijk uit Pylos, die regeerde in Argos. Hij introduceerde de verering van Dionysos, volgens Herodotus, die beweerde dat zijn krachten als ziener afkomstig waren van de Egyptenaren[2] en dat hij de taal van dieren kon begrijpen. Een aantal pseudepigrafische boeken over waarzeggerij circuleerden in de klassieke en Hellenistische tijd onder de naam Melampus. Volgens Herodotus en Pausanias (vi.17.6), op gezag van Hesiodos, was zijn vader Amythaon, wiens naam het "onuitsprekelijke" of "onuitsprekelijk groots" impliceert;[3] dus Melampus en zijn erfgenamen waren Amythaides van het "Huis van Amythaon."Nogmaals, er is niet veel feitelijks over Orpheus te vinden, maar wel veel speculatie over het Orphisme. Dus weer Wikipedia:
In de Odyssee van Homerus,[4] wordt in een uitweiding over de afkomst van Theoclymenus, "een profeet, afkomstig uit het Melampus-geslacht van zieners,"[5] het epische verhaal over Melampus dermate beknopt geschetst dat de details bekend moeten zijn geweest bij het publiek van Homerus. Met korte hints wordt gezinspeeld op een reeks episodes, waarin we een conflict zien in Pylos tussen Melampus en Neleus, die het "grote hoge huis" van Melampus inpikt en hem dwingt tot heldhaftig ballingschap. Melampus brengt een jaar door als slaaf in het huis van Phylacus, "allemaal voor Neleus' dochter Pero." Op zijn dieptepunt wordt Melampus bezocht door "de waanzinnige betovering die een Furie, moorddadige geest, over zijn geest had uitgesproken. Maar de ziener bevrijdde zich van de dood" en slaagde er uiteindelijk in om het vee van Phylacus terug naar Pylos te lokken, waar hij zich op Neleus wreekte en Pero ten huwelijk gaf aan zijn broer Bias. Maar het lot van Melampus zelf lag in Argos, waar hij leefde en regeerde, trouwde en een talrijk nageslacht verwekte, hetgeen ook kort wordt geschetst in de excursus van Homerus.
Een werk dat in de oudheid aan Hesiodos werd toegeschreven (Melampodia), bestaat uit dusdanig fragmentarische citaten en toevallige opmerkingen dat de reconstructie ervan, volgens Walter Burkert,[6] "hoogst onzeker" is. (Wikipedia)
Commentaar: Een fantastische compilatie van informatie waarmee unieke verbanden worden gelegd.