Kolonel Gaddafi, de man met vele visioenen, droomde van een overvloed aan zoet water in Libië en zag zijn thuisland graag staan als een trotse en vrije natie. De zoektocht naar olie in 1953 in de uitgestrekte woestijnen in het zuidelijke deel van Libië heeft geleid tot de ontdekking van zowel olie als fossiel water: Gaddafi's droom kwam uit. De zoetwatervoorraden die werden ontdekt hadden maten variërend van 4.500 tot 20.000 kubieke kilometer. Genoeg om de hele bevolking van water te voorzien. De Great Man Made River (GMR) is het grootste kunstmatige zoetwater-irrigatieproject ter wereld, maar wat is er mee gebeurd tijdens en na de NAVO-coalitie in 2011?Libië is een woestijnland waar het vinden van drinkwater altijd problematisch is geweest. Na de revolutie in 1969 zette de industrialisatie nog meer druk op de watervoorraden. Er kwam zeewater in de kust-aquifers terecht waardoor het water in de stad Benghazi ondrinkbaar werd. Zo werd het vinden van een nieuwe zoetwatervoorraad een prioriteit voor Gaddafi. Na afweging van de kosten bleek dat ontzilting van zeewater of het invoeren van water uit Europa te duur was. Maar er was nog een mogelijkheid. Grote boerderijen werden gecreëerd in een zuidelijke regio van Libië om inwoners te motiveren om te verhuizen naar de woestijn in het zuiden en er boerderijen te beginnen. Echter woonden de meeste Libiërs toch liever in de noordelijke en kustgebieden van het land. Dit zorgde ervoor dat Gaddafi's regering een nieuw plan creëerde: het water moest worden gebracht naar het volk. De GMR-Project was officieel geboren. Het project werd volledig door de overheid gefinancierd, en zou worden ontwikkeld in vijf fasen. Alle vijf de fasen waren een project op zich zelf, maar gecombineerd zouden ze een geheel vormen.
OF THE
TIMES
Commentaar: Lees ook: The despicable and heinous timeline of Gaddafi's murder