Opgravingen van overblijfselen uit de oudheid kunnen ons veel vertellen over een spookbeschaving, maar de locatie waar die overblijfselen gevonden werden is niet per se de plaats waar die lang verdwenen mensen vandaan kwamen.

Jarenlang bleef de oorsprong van de Etrusken een onopgelost mysterie. Zij bewoonden gedurende tweeduizend jaar Midden-Italië, voordat het Romeinse Rijk tot bloei kwam en aangenomen werd dat zij daar waren opgekomen. Er waren echter vermoedens dat zij van elders waren gemigreerd (niet op een soort Ancient Aliens-achtige manier). Waar hun vreemde - en nu dode - taal vandaan kwam is onbekend, maar het was zeker niet Indo-Europees. Dus waar kwamen ze dan vandaan?

Onderzoeker Cosmio Psoth van de Universiteit van Tübingen, die onlangs meeschreef aan een studie in Science Advances, onthulde dat zij de steppen van wat nu Rusland en Oekraïne is, overstaken om het Italiaanse schiereiland Etrurië te bereiken. Dit weerlegt de veronderstelling dat taal en oorsprong altijd op de een of andere manier met elkaar in verband staan. De Etruskische genen waren relatief stabiel totdat het Romeinse Rijk de overhand kreeg en veroverende heersers vreemde landen in beslag namen en nieuw bloed meebrachten.

"De Etrusken droegen de aan de steppen verwante genetische component die afkomstig was van bevolkingsgroepen die waarschijnlijk de Indo-Europese talen over Italië verspreidden. Desondanks behielden zij hun culturele en linguïstische identiteit," vertelde Psoth aan SYFY WIRE.

De Europese heksenjachten van de 15e tot 17e eeuw waren gericht tegen heksen die verantwoordelijk werden gehouden voor epidemieën en mislukte oogsten die samenhingen met de dalende temperaturen van de Kleine IJstijd. De "consensus" in die tijd werd gevormd door de overtuiging dat kwaadaardige mensen een negatieve invloed hadden op het klimaat en de weerpatronen. Hoe griezelig veel lijkt dat idee op de huidige, vaak herhaalde mantra dat menselijke activiteiten het klimaat bepalen en leiden tot catastrofale gevolgen?

De eerste grootschalige Europese heksenjachten vielen samen met dalende temperaturen toen het continent overging van de bevorderlijke warmte van de Middeleeuwse Warme Periode (850 tot 1250 n.Chr.) naar een toenemende koude, die in de 13e eeuw een aanvang nam. Deze koude luidde een tijdsspanne van bijna vijf eeuwen in van oprukkende berggletsjers en langdurige perioden van regenachtig of koel weer. Deze door de natuur veroorzaakte klimaatverandering ging gepaard met mislukte oogsten, honger, stijgende prijzen, epidemieën en massale ontvolking.

Grote systematische heksenvervolgingen begonnen in de jaren 1430 en werden later in die eeuw opgevoerd door Heinrich Kramer, een Dominicaanse broeder uit de Elzas en pauselijk Inquisiteur. Op aandringen van Kramer vaardigde paus Innocentius VIII een encycliek uit, waarin de vervolging en uitroeiing van weerzinwekkende heksen door dit pauselijk edict werden vastgelegd. De ergste misbruiken van de Inquisitie en latere systematische heksenvervolgingen werden gedeeltelijk door dit decreet bekrachtigd.

Deze eerste periode van koelere temperaturen en mislukte oogsten duurde tot de eerste paar decennia van de 16e eeuw, toen een lichte opwarming gepaard ging met verbeteringen van de oogsten. Het moge duidelijk zijn, dat de pogrom tegen de heksen die het weer konden veranderen succesvol was geweest!

Helaas voor de mensen in de late Middeleeuwen maakten de veertig jaar van lichte opwarming plaats voor een ernstiger periode van afkoeling. De zomer van 1560 bracht een terugkeer van koude en nattigheid, die leidde tot een ernstige afname van de oogsten, mislukte oogsten en een toename van kindersterfte en epidemieën. Vergeet niet dat dit een agrarische cultuur was, die bijna volledig afhankelijk was van de jaarlijkse oogst om te overleven. Eén slechte oogst kon nog worden doorstaan, maar achtereenvolgende mislukkingen zouden verschrikkelijke gevolgen hebben, en dat gebeurde dan ook.

Terwijl de aandacht van de wereld wordt opgeslokt door tektonische verschuivingen die zich in Amerika voltrekken als "een perfecte storm" van burgeroorlog terwijl een militaire staatsgreep zowel de verkiezingen als de grondvesten van de republiek zelf ongedaan dreigt te maken, verscheen er iets zeer onheilspellends "buiten het gezichtsveld" van de meeste toeschouwers. Dit iets is een financiële ineenstorting van de transatlantische banken welke chaos dreigt te ontketenen in de wereld. Het is deze ineenstorting die ten grondslag ligt aan de wanhopige pogingen die worden ondernomen door de neo-conservatieve krachten voor een totale oorlog met Rusland, China en andere leden van de groeiende Mutlipolaire Alliantie van vandaag.

In recente artikelen vermeldde ik dat de door de Bank of England geleide "oplossing" voor deze op handen zijnde financiële uiteenspatting van de zeepbel betreffende de $1.5 biljard derivaten wordt doorgedrukt onder de dekmantel van een "Grote Wereldwijde Reset", wat een lelijke en wanhopige poging is om COVID-19 te gebruiken als schijnreden voor het opleggen van een nieuw post-covid besturingssysteem van de wereldorde. Aangezien de nieuwe "regels" van dit nieuwe systeem erg lijken op de "oplossing" uit 1923 van de Bank of England voor de economische chaos in Duitsland, hetgeen uiteindelijk een fascistisch bestuursmechanisme vereiste om het aan de massa's op te leggen, wil ik dieper ingaan op de oorzaken en gevolgen van de volkomen onnodige ineenstorting van Weimar Duitsland welke gepaard ging met hyperinflatie en chaos gedurende de periode 1919-1923.

Reeds vijfenzeventig jaar lang houden revisionistische geschiedkundigen, grotendeels gefinancierd door de Britse Roundtable/Chatham House en haar Amerikaanse tak (The Council on Foreign Relations), onthullingen over de ware anti-imperialistische aard van de oprichtingsintentie van Bretton Woods en de naoorlogse orde afgestemd op de Verenigde Naties tegen.

Net als in onze huidige tijd streden destijds twee tegenover elkaar staande facties om vormgeving van de essentie van de wereldorde toen de nazi-machine (gefinancierd door Wall Street en de Londense Bank of International Settlements) ten einde liep.

Voor het geval er verwarring mocht bestaan over deze facties, heb ik het hier niet over kapitalisme versus communisme.

Hoe meer we gestimuleerd worden om als kille computers te denken, hoe meer de stelling dat "computers het menselijk denken moeten vervangen" kan worden gehandhaafd.

Zoals ik uiteenzette in mijn vorige artikel over de Botsing van de Twee Systemen, vond er aan het einde van de 19e eeuw een grote botsing plaats tussen twee tegengestelde denkmodellen van de politieke economie, welke grotendeels uit de geschiedenisboeken is geschrapt.

Net zoals vandaag werden de twee tegengestelde systemen aan de ene kant gekenmerkt door de vraag naar gecentraliseerde controle over de wereld door een unipolaire elite, die als moderne goden van Olympus boven de invloed van soevereine staten wilde staan, terwijl het andere uitging van een "multipolair" ontwerp van een gemeenschap van soevereine natiestaten, welke samenwerken aan grootschalige infrastructuur en technologische vooruitgang. Het ene was gebaseerd op Malthusiaanse economische normen van een gesloten systeem van aanpassing aan afnemende opbrengsten, terwijl het andere was gebaseerd op normen van voortdurende wetenschappelijke vooruitgang, waarbij creatieve sprongen uit de begrenzingen van beperkte hulpbronnenpakketten werden gegenereerd.

Vandaag zet ik mijn speurtocht voort naar de wortels van deze giftige ideeën, welke het huidige unipolaire denkmodel kenmerken dat zich verschuilt achter een door miljardairs beraamde "Grote Reset" van de wereldbeschaving. In deze reset wordt ons door mensen als Klaus Schwab verteld, dat een "Vierde Industriële Revolutie" niet alleen zal leiden tot verregaande automatisering en Kunstmatige Intelligentie op ieder gebied van de samenleving, maar ook tot een versmelting van de mensheid met machines. Figuren als Elon Musk en Ray Kurzweil van Google beweren dat deze versmelting nodig is om "relevant te blijven" in de volgende fase van onze evolutie. Ster van Davos Yuval Harari herhaalde dat de hendels van de evolutie thans zullen verschuiven van natuurlijke willekeur naar de nieuwe goden die Google, Facebook en het WEF besturen.

Matt Ehret zet de oorzaak uiteen van de opkomst van de perversie van de wetenschap welke bekend staat als "eugenetica" als een nieuwe wetenschappelijke religie in de 19e eeuw.

De wereld van vandaag bevindt zich in de greep van twee mogelijke toekomsten: aan de ene kant heeft een een multipolair verbond ter verdediging van soevereine natiestaten zich georganiseerd rond een model van denken op lange termijn, wetenschappelijk optimisme en win-win samenwerking, terwijl een unipolair model van een wereldregering, ontvolking en zero-sum denken (Red.: er kan maar één soort denken zijn) een programma van Grote Resets, gecontroleerde pandemieën en oorlog voortstuwt.

Inzicht verwerven in deze twee tegengestelde modellen is nu belangrijker dan ooit tevoren en een belangrijke punt om te beginnen is de verontrustende geest van de Grote Reset Architecten, die vandaag de samenleving in een "Vierde Industriële Revolutie" voortduwen waarin men gelooft, dat automatisering en Kunstmatige Intelligentie het overgrote deel van de mensheid overbodig zullen maken. Zoals Yuval Harari, ster filosoof van het World Economic Forum, deze vooruitzichten herhaaldelijk heeft beschreven:

"Technologie kan de menselijke samenleving en de betekenis van het menselijk leven op talloze manieren ontwrichten, variërend van het ontstaan van een wereldwijde nutteloze klasse tot de opkomst van datakolonialisme en digitale dictaturen."

In het eerste artikel van deze serie besprak ik de reorganisatie van de eugenetica beweging na de tweede wereldoorlog, toen deze Sir Julian Huxley's eis opvolgde dat "het ondenkbare opnieuw denkbaar moest worden gemaakt".

In dit tweede deel zullen we iets verder teruggaan in de tijd om beter te begrijpen wat de oorzaak was van de opkomst van de perversie van de wetenschap welke bekend staat als "eugenetica" als een nieuwe wetenschappelijke religie in de 19e eeuw, voordat we verder gaan met deel drie (Van Russell tot Wiener: De opkomst van Cybernetica en Transhumanisme).

Ontmoetingen met het mooie en het sublieme in de wetenschap van "het gevaarlijkste object dat de mensheid kent."

Op 13 juli 1862, terwijl een jong experiment in democratie verscheurd werd door haar eerste burgeroorlog, berichtte The Springfield Republican over een vreemde en wonderbaarlijke observatie aan de hemel in een onverdeelde lucht, zo helder als Polaris. Binnen enkele dagen namen twee astronomen - Lewis Swift en Horace Parnell Tuttle - onafhankelijk van elkaar het verschijnsel waar en stelden vast dat het om een reusachtige komeet ging. Het is nu bekend dat Komeet Swift-Tuttle - het grootste object in het zonnestelsel dat regelmatig in de buurt van de Aarde komt - om de 133 jaar terugkeert en in haar lange kielzog een schitterend jaarlijks geschenk meesleept: Elke zomer, als onze eenzame planeet de baan van Swift-Tuttle kruist en de brokstukken van de ijzige kolos in onze atmosfeer verbranden, trekt de Perseïden-meteorenzwerm langs het gewone luchtruim en overspoelt de hele mensheid met verwondering.

Een van de oudste bekende oorlogsbegraafplaatsen, ontdekt in de Nijlvallei, kwam niet noodzakelijkerwijs voort uit een enkele epische veldslag, zoals ooit gedacht werd.

Volgens een volledige heranalyse van deze oude begraafplaats, welke bekend staat als Jebel Sahaba, waren de mensen die hier begraven liggen waarschijnlijk het slachtoffer van een reeks gewelddadige schermutselingen in plaats van één enkele, tragische slachtpartij. Als dat daadwerkelijk zo is menen de onderzoekers dat een felbegeerde plek in een door klimaatverandering geteisterd landschap wel eens de oorzaak kunnen zijn.

Door heronderzoek van de botten van 61 individuen op de vindplaats, vonden de onderzoekers meer dan honderd nieuwe tekenen van verwondingen, waarvan vele niet fataal waren.

Bij een kwart van de skeletten werden zowel genezen als niet-genezen verwondingen aangetroffen, hetgeen erop wijst dat deze groep jagers- verzamelaars meer dan eens in hun leven te maken hadden met gewelddadige gebeurtenissen.

Op 23 augustus gaf het kabinet van de Canadese premier een verklaring af ter herdenking van de zogenaamde "zwarte lintjesdag" ("black ribbon day)", een nepfeestdag, welke in 2008-2009 door het Europees Parlement werd ingesteld om de slachtoffers van het fascistische en communistische "totalitarisme" en de ondertekening van het Molotov-Ribbentrop non-agressiepact in 1939 te herdenken.

Diverse centrumrechtse politieke groeperingen in het Europees Parlement en de Parlementaire Vergadering van de NAVO (lees de VS) initieerden of steunden dit idee. In 2009 nam de Organisatie voor Veiligheid en Samenwerking in Europa (OESO), bijeen in Litouwen, ook een resolutie aan "waarin de rollen van de USSR en nazi-Duitsland bij het uitbreken van de Tweede Wereldoorlog gelijkgesteld werden".

De verklaring van premier Justin Trudeau gaat in dezelfde richting. Hier een fragment:

"Zwarte Lintjesdag markeert de sombere verjaardag van het Molotov-Ribbentrop Pact. Dit beruchte pact, dat in 1939 werd ondertekend door de Sovjet-Unie en nazi-Duitsland om Centraal- en Oost-Europa te verdelen, vormde de basis voor de verschrikkelijke wreedheden die deze regimes zouden begaan. In het kielzog van het pact ontnamen zij landen hun autonomie, dwongen zij gezinnen hun huizen te ontvluchten en verscheurden zij gemeenschappen, waaronder joodse en Roma-gemeenschappen en andere. De Sovjet- en nazi-regimes veroorzaakten onnoemelijk veel leed aan mensen in heel Europa, miljoenen werden zinloos vermoord en hun rechten, vrijheden en waardigheid werden ontzegd [cursivering toegevoegd]".

Als een verklaring die pretendeert het ontstaan en het verloop van de Tweede Wereldoorlog samen te vatten, is het een parodie op de werkelijke gebeurtenissen van de jaren dertig en de oorlogsjaren. Het is politiek ingegeven "nepgeschiedenis". Het is, in feite, een volle zak met leugens.

Over het algemeen worden de Scythen beschouwd als felle krijgers te paard en vormden een veelheid van culturen uit de IJzertijd, die heersten over de Euraziatische steppes en een belangrijke rol speelden in de Euraziatische geschiedenis. In een nieuwe studie, gepubliceerd in Science Advances, worden gegevens geanalyseerd van genomen van 111 oeroude personen, afkomstig uit de Centraal-Aziatische steppe van de eerste millennia voor Christus en na Christus. De resultaten onthullen nieuwe inzichten in de genetische gebeurtenissen, welke verband houden met de oorsprong, ontwikkeling en ondergang van de legendarische Scythen van de steppes.
Vanwege hun interacties en conflicten met de belangrijkste gelijktijdige beschavingen van Eurazië hebben de Scythen een legendarische status in de geschiedschrijving en in de populaire cultuur. Zij hadden grote invloed op de culturen van hun machtige buren en verspreidden nieuwe technologieën, zoals zadels en andere verbeteringen voor het paardrijden. De oude Griekse, Romeinse, Perzische en Chinese rijken lieten alle een groot aantal bronnen na, welke, vanuit hun perspectief, de gewoonten en gebruiken beschrijven van de gevreesde krijgers te paard uit de binnenlanden van Eurazië.

Toch is er, ondanks bewijs uit externe bronnen, weinig bekend over de geschiedenis van de Scythen. Zonder een geschreven taal of directe bronnen blijft onduidelijk welke taal of talen zij spraken, waar zij vandaan kwamen en in hoeverre de verschillende culturen die over zo'n enorm gebied verspreid waren in feite aan elkaar verwant waren.