OF THE
TIMES
"Plato, Rousseau, Fourier, aluminium zuilen - dat alles is slechts geschikt voor de huismus, niet voor de menselijke samenleving. Maar aangezien de toekomstige vorm op dit ogenblik nodig is, wanneer we eindelijk bereid zijn om actie te ondernemen teneinde elke verdere gedachte over dit onderwerp te voorkomen. Ik stel mijn eigen systeem van de organisatie van de wereld voor. Hier heb je het dan!", zei hij terwijl hij op zijn schrift klopte. "Ik wilde zo min mogelijk uitweiden over mijn boek op deze bijeenkomst, maar ik zie in dat het noodzakelijk is om heel wat verbale verduidelijking te verstrekken, derhalve neemt mijn gehele toelichting op zijn minst tien avonden in beslag, overeenkomend met het aantal hoofdstukken in mijn boek." (Men hoorde meer gelach.) Bovendien moet ik van tevoren verklaren dat mijn systeem nog niet compleet is." (Opnieuw gelach). Ik raakte verloren in mijn eigen data en mijn conclusie spreekt de aanvankelijke stelling waaruit ik ben gestart, tegen. Beginnend met onbeperkte vrijheid eindig ik met grenzeloos despotisme. Ik moet er echter aan toevoegen dat er geen andere oplossing voor het sociale probleem bestaat, behalve die van mij." - Fjodor Dostojevski, Boze GeestenIn zijn groots, hetzij veel te lang boek weeft Russisch romanschrijver Fjodor Dostojevski een zwarte komedie over een groep radicalen die een kleine Russische stad willen overnemen als opstap naar een algemene revolutie. De meesten van hen praten verschillende platitudes na over hoe hun toekomstige utopie voor iedereen het beste zal zijn, en geven uiting aan universeel medeleven en sympathie voor de armen en bezitlozen. Maar hun persoonlijk gedrag bekrachtigt geen van deze zelfgenoegzaamheden. Tijdens hun vergaderingen zijn de radicalen ijdel, overschatten hun capaciteiten en streven er constant naar om elkaar te slim af te zijn. Ver verwijderd van het daadwerkelijk geloven in gelijkheid probeert iedere radicaal de anderen te overtreffen met hun gekunsteldheid om te laten zien hoe zorgzaam ze zijn of door het ontwikkelen van steeds radicalere "systemen" om hun vernuft te bewijzen. De parodie bereikt zijn crescendo met de intellectueel Shigalyov, die de onofficiële chef-filosoof van de groep is. Op hun bijeenkomst houdt hij een speech en geeft daarmee uiting aan zijn vermeend verlangen naar de perfecte maatschappij, maar geeft toe dat zijn aanvankelijk verlangen om onbeperkte vrijheid te bereiken eindigde met het oproepen tot "grenzeloos despotisme". Het blijkt dat Shigalyovs systeem, de enige "oplossing voor het sociale probleem" volgens hem, gaat om het wegnemen van alle vrijheid van 90 procent van de bevolking en het toedelen van de macht aan een kleine groep die alles zal organiseren. Geen beloning als u raadt uit wie deze groep zal bestaan die de massa zal leiden.
"Als Amsterdammer zijnde kan ik niet begrijpen dat het allemaal zo scherp is geworden. Een bestuurder die nog naar kaartjes vraagt, die heeft de zwarte band karate. En iemand uit de tram zetten? Voor roken, patat en ijs zou het kunnen. Begin ik daaraan, dan hou ik niemand meer over. Of beschonken en lazerus in de tram, vrouwen lastig vallen. Denk ik: zal ik gaan? Vooruit dan maar, ik ga. Hé fascist, want het is een Turk. Kan ik er wat aan doen dat het een Turk is. Maar dan kom je gelijk op discriminatie. Daar gooien ze alles op en dat kan ik niet hebben. Het is een Turk, hij vreet knoflook en hij staat in mijn nek te wasemen. Ik zeg ouwe, ga effe achterin zitten, je stinkt. Gelijk discriminatie. Flauwekul. Had er een dronken kerel gestaan, had ik het ook gezegd. Alles wat jij globaal zegt vinden zij discriminatie. Het beste is gewoon blijven rijden, doorrijden, verstand op nul, schermpie voor, dan heb je het minste last."'Media en Racisme'
(Uit: De bestuurders van Lijn Zestien, VN, 29 september 1984)
Dit is het zesde en laatste artikel in een serie over de Centrumpartij (CP) en de Centrumdemocraten (CD). Deze politieke partijen waren actief in de jaren tachtig en negentig van de vorige eeuw en werden toen vanwege hun rechts-radicale gedachtegoed scherp bestreden. Het eerste artikel van de serie gaf een schets op hoofdlijnen van de geschiedenis van de CP en CD. In de daaropvolgende artikelen werd ingegaan op de omgang met en de bestrijding van die partijen in de Tweede Kamer (door de andere partijen), in de rechtszaal (door maatschappelijke organisaties en het Openbaar Ministerie), door diverse overheidsinstellingen (het ministerie van Binnenlandse Zaken en de Binnenlandse Veiligheidsdienst) en in de publieke opinie (door maatschappelijke organisaties en de media). In dit artikel gaat het om de omgang met en de bestrijding van de CP en CD door de antifascisten. Hierbij werd regelmatig geweld gebruikt.Op straat
Commentaar: Zoals ook in deze Franstalige video wordt gezegd, lijkt het erop dat slaven verhoudingsgewijs meer bescherming kregen binnen het christendom. Niet voor niets zijn de vragen die bovengenoemde hoogleraar stelt belangrijk: waarom is de morele omwenteling die tot afschaffing van de slavernij heeft geleid in de westerse wereld begonnen? En waarom is er in de Arabische wereld tot nog toe veel minder sprake van bewustwording?