Wetenschap van de GeestS


Attention

Israëls Bijbelse psychopathie

netanyahu tora israël gaza
© TV7 Israel NewsBenjamin Netanyahu
Ik ben het zat om steeds te lezen dat Netanyahu een psychopaat is. Dat is hij zeker niet. Ik zie geen reden om hem, of welke andere Israëlische leider dan ook, te beschouwen als psychopaten in de psychiatrische betekenis. Ze hebben een collectieve psychopathie, wat van een heel andere orde is.

Het verschil kan men vergelijken met het verschil tussen een persoonlijke - en een collectieve neurose. Volgens Freud is religie (en hij bedoelde het christendom) een collectieve neurose. Freud bedoelde niet dat religieuze mensen neurotisch zijn. Integendeel, hij merkte op dat hun collectieve neurose religieuze mensen immuun maakt voor hun persoonlijke neurose.[1] Ik onderschrijf Freuds theorie niet, ik heb alleen zijn ondersteuning nodig ter introductie van mijn eigen theorie: zionisten, zelfs de meest bloeddorstigen, zijn geen individuele psychopaten; velen van hen zijn liefdevolle en zelfs zelfopofferende personen binnen hun eigen gemeenschap. Ze zijn eerder de vectoren van een collectieve psychopathie, wat betekent dat ze op een speciale manier (we kunnen het onmenselijk noemen) als collectief andere menselijke gemeenschappen zien en daarmee interacteren.

Dit punt is essentieel, aangezien we Israël anders nooit kunnen begrijpen. Het helpt niet om hun leiders psychopaten te noemen. We moeten erkennen dat Israël een collectieve psychopaat is en de oorsprong van dit unieke nationale karakter bestuderen. Het gaat erom dat de wereld overleeft, net zoals het voor elke groep een kwestie van overleven is om de psychopaat onder hen te herkennen en zijn denk- en gedragspatronen te begrijpen.

Heart

SOTT Focus: Ter nagedachtenis: Pierre Lescaudron

tot ziens

Pierre Lescaudron
Tot ons grote verdriet delen wij u hierbij mede dat een kernlid van het Sott.net en Cassiopaea.org team, Pierre Lescaudron, van ons is heengegaan. Wij, en allen die hem kenden en van hem hielden, ervaren zijn overlijden als een immens verlies.

Vanaf de dag dat hij, nu zo'n 14 jaar geleden, ons team kwam versterken en letterlijk tot aan de dag van zijn overlijden, leverde Pierre op een charmante, positieve, toegewijde en inzichtelijke wijze een bijdrage aan ons werk, zowel online als in de echte wereld, waar hij zich voor velen ontpopte tot een bekwame mentor.

Pierre wijdde zijn grootste enthousiasme en inzet aan zijn pogingen om de fundamentele aard van onze werkelijkheid beter te begrijpen, de verborgen geschiedenis van onze planeet en welke essentiële rol wij, als mensen, spelen in het 'grote geheel' der dingen.

Hoewel Pierre's staat van dienst te omvangrijk is om hier uitgebreid aan de orde te laten komen, geven we hieronder een indruk van zijn werk en inzet.

Goede reis Pierre en tot ziens!

Cult

Moderne kunst is de verbitterde vernietiging van schoonheid

lelijke modderne kunst nihilisme
© Julius Drost/Unsplash
Mijn mondain ingestelde vrouw dwong me onlangs een bezoek te brengen aan een oud katholiek hospice/weeshuis uit het koloniale tijdperk in het centrum van Guadalajara, Mexico. De oude muurschilderingen met afbeeldingen van de hel en verlossing en dergelijke existentiële concepten waren adembenemend.

Wat zeker niet adembenemend was, maar eerder verontrustend en tot wanhoop aanzettend, was een reeks feministische moderne kunstwerken die in verschillende hoeken van het pand verspreid opgesteld stonden -- zo ongepast en tegendraads als maar kon in een dergelijke omgeving.

Een van die voorwerpen droeg de titel "Anatomia Intima," met groteske, vervormde en voelbaar onaantrekkelijke representaties van de menselijke vorm. Vergelijkbare stukken met vergelijkbare namen vertoonden meer van hetzelfde.

Het was een orgie van lelijkheid.

Galaxy

Ik heb meer dan 5.000 bijna-doodervaringen bestudeerd. Mijn onderzoek heeft me er zonder twijfel van overtuigd dat er leven is na de dood.

Churchill Hospital operatie
© ReutersArtsen in het Churchill Hospital voeren de eerste baarmoedertransplantatie van het Verenigd Koninkrijk uit
Dit essay is gebaseerd op een gesprek met Jeffrey Long. Het werd omwille van lengte en duidelijkheid aangepast.

Zevenendertig jaar geleden was ik specialist in opleiding oncologie en leerde hoe ik kanker het beste kon behandelen met bestraling. Dit waren de dagen vóór het internet, dus ik deed mijn onderzoek in de bibliotheek. Op een dag bladerde ik door een omvangrijke uitgave van het Journal of the American Medical Association en kwam een artikel tegen over bijna-doodervaringen.

Ik was met stomheid geslagen. Mijn hele medische opleiding leerde me dat je óf levend óf dood was. Daartussen zat niks. Maar plotseling las ik over patiënten van een cardioloog die waren overleden en weer tot leven gekomen, en die heel aparte, bijna ongelooflijke ervaringen rapporteerden.

Vanaf dat moment raakte ik gefascineerd door bijna-doodervaringen of BDE's. Ik definieer een bijna-doodervaring als iemand die comateus of klinisch dood is, zonder hartslag, die een heldere ervaring beleeft waarin hij of zij ziet, hoort, emoties voelt en contact heeft met andere wezens. Door me meer te verdiepen in deze ervaringen veranderde mijn kijk op het universum op fundamentele wijze.

Galaxy

Beste van het Web: De ineenstorting zal op mentaal gebied zijn

grootvader klok collectie antieke radio's
Net als onze uitweg

Wanneer we naar de geschiedenis kijken om haar lessen te begrijpen en te onderscheiden waar we vandaan komen, kunnen we grofweg stellen dat er twee concurrerende denkrichtingen bestaan: de ene ziet de geschiedenis als het product van de geest, dat wil zeggen, wat mensen dachten en deden. Dit wordt idealisme genoemd en is beslist uit de mode.

De andere ziet de geschiedenis als het resultaat van materiële druk, zoals economische ontwikkelingen of natuurlijke en andere externe omstandigheden. Dit wordt materialisme genoemd en tegenwoordig worden we allen geconditioneerd om hierin te geloven.

Het zou natuurlijk absurd zijn om te beweren dat materiële omstandigheden geen rol spelen in menselijke aangelegenheden, en dus de geschiedenis. Maar sinds sociologie, Marx en de zogenaamde "sociale wetenschappen" in de 19e eeuw ten tonele verschenen, zijn we vergeten dat mensen uiteindelijk dingen doen omdat, nou ja, ze er eerst over nadenken; ze vinden redenen om iets te doen op basis van hun wereldbeeld, prioriteiten en denkwijzen.

Eye 1

Beste van het Web: De psychologie van psychopaten - Roofdieren die vrij rondlopen

psychopaten
Het volgende is een transcriptie van deze video.
"Menselijke roofdieren bevolken onze samenleving."

Stefan Verstappen, Defense Against the Psychopath
Psychopaten zijn menselijke roofdieren. Ze intimideren, manipuleren, liegen, stelen, bedriegen, misbruiken en ontnemen mensen het leven, zonder schuldgevoel of wroeging. Een vooraanstaand expert op het gebied van psychopathie, Robert Hare, schat dat 1% van de mensen psychopaten zijn; terwijl klinisch psycholoog Martha Stout suggereert dat dit cijfer dichter bij 4% ligt. Studies geven aan dat psychopaten oververtegenwoordigd zijn in het bedrijfsleven en in de politiek. In deze video gaan we de psychologie van de psychopaat onderzoeken, omdat deze kennis ons kan helpen om de schade die ze ons, de mensen van wie we houden en de mensheid in het algemeen berokkenen, te minimaliseren.

Heart - Black

Slachtoffersignalering en donkere drie persoonlijkheidstrekken

Ziehier een interessante interactie tussen een groep bavianen, gerapporteerd in een boek met de titel Machiavellianism: The Psychology of Deception:

machiavellianen
Mensen veinzen ook slachtofferschap als strategie om een beloning te krijgen. Een onderzoek uit 2020 toonde aan dat mensen die slachtofferschap (en deugdzaamheid) veinzen vaker persoonlijkheidstrekken hebben die onderdeel uitmaken van de Donkere Driehoek.

De Donkere Driehoek bestaat uit narcisme (eigendunk), machiavellianisme (strategische uitbuiting en dubbelhartigheid) en psychopathie (harteloosheid en minachting voor anderen). Mensen met eigenschappen die behoren tot de Donkere Driehoek kunnen verleidelijk zijn.

Brain

Geest, materie en het gevaar van subjectivisme

Geest Materie
Vaak wordt beweerd dat de materiële wereld een ondergeschikte rol speelt en op de achtergrond moet blijven - achter geest en ziel, of zelfs achter de bovennatuurlijke wereld.

Dit brengt echter gevaren met zich mee, omdat het de blik iets te veel naar binnen dreigt te richten. Zo merkte Goethe terecht op dat "Ken uzelf" vaak geen goede raad is: we moeten juist dringend in de spiegel kijken die anderen ons voorhouden. De kunst is hier om onderscheid te maken tussen mensen die ons goed gezind zijn en die zelf ver in hun ontwikkeling zijn, en mensen die hun eigen destructieve agenda nastreven en ons in hun neerwaartse spiraal dreigen mee te trekken.

Nee, ons terugtrekken in onze eigen geest biedt geen oplossing en leidt snel tot irrationaliteit en subjectivisme.

Attention

Beste van het Web: Verboden wetenschap

Verboden wetenschap
© Wkipedia
Wat behoort nog tot de wetenschap en wat niet meer? Wie bepaalt wat wetenschap is en wat parawetenschap of pseudowetenschap is? Sommige soorten onderzoek worden aan de ene universiteit met open armen ontvangen en aan de andere niet. Er zijn gerespecteerde wetenschappers, onder wie enkele Nobelprijswinnaars, die uitgestoten worden, meestal door roddels, door allerlei heimelijke activiteiten van hun collega's, gewoon omdat zij vragen durven stellen en fenomenen durven onderzoeken die anderen als "onwaardig" beschouwen. Ik heb al verschillende van dergelijke gevallen genoemd, waaronder de behandeling van de "vreemde interesses" van Alfred Wallace door de Encyclopedia Universalis.

Iemand - we weten niet wie - besloot dat een belangrijk deel van het onderzoek van een vooraanstaand wetenschapper moest worden verzwegen - het publiek mocht er niets over te weten komen, dat het beter was om een leugen te verkondigen dan een ongemakkelijke waarheid.

Wetenschap in het geheim?

Een vriend van mij, een vooraanstaand Frans wetenschapper, die geïnteresseerd is in vele "esoterische" gebieden, zegt me dat je dergelijke interesses voor jezelf moet houden, anders word je gestraft; heimelijke acties van anderen zullen je wetenschappelijke carrière vernietigen; en dat is precies wat hij doet - hij zal bepaalde dingen onder vier ogen bespreken, maar zal ze nooit in het openbaar durven zeggen. Wat voor soort wetenschap dwingt wetenschappers in het geheim te werken, uit angst? Wat voor soort maatschappij baart dat soort wetenschap?

William Crookes

Bij het lezen van de opmerkelijke autobiografie van Alfred Wallace, Darwins collega, de medeontdekker - zo niet de oorspronkelijke ontdekker van de evolutiemechanismen, stuitte ik op de volgende interessante paragraaf:
In de jaren 1870-80 had ik vele gelegenheden om getuige te zijn van interessante verschijnselen in de huizen van verschillende vrienden, waarvan ik sommige niet openbaar heb gemaakt. Begin 1874 werd ik door John Morley, toenmalig redacteur van de Fortnightly Review, uitgenodigd om voor dat tijdschrift een artikel te schrijven over "Spiritualisme." Veel publieke belangstelling was gewekt door de publicatie van het Rapport van het Comité van de Dialectical Society en vooral door de experimenten van de heer Crookes met de heer Home, en de weigering van de Royal Society om deze experimenten herhaald te zien. (Cursief van mij.)
Wie is meneer Crookes? En om wat voor experimenten ging het, dat de Royal Society daar niet eens getuige van wilde zijn? Onthoud: nieuwsgierigheid is een "conditio sine qua non" voor een echte wetenschapper! De Royal Society was niet nieuwsgierig? Waarom niet? Misschien waren de experimenten van meneer Crookes de aandacht van het geleerde genootschap niet waard, omdat ze niets nieuws voortbrachten?

Hearts

Obstakels die dankbaarheid en haar levensveranderende kracht in de weg staan

George Simon

Commentaar: Hieronder volgt de transcriptie van een video uit George Simons Character Matters-serie, waarin hij ingaat op wat volgens hem het grootste probleem van onze tijd wordt genoemd, karakterstoornissen, oftewel pathologie, en dat het in onze moderne tijden ernstig ontbreekt aan de ontwikkeling van een oprecht karakter.




Introductie


Hallo, ik ben Dr. George Simon en ik heet u van harte welkom bij een nieuwe editie van Character Matters. In deze uitzending praten we over alles wat te maken heeft met karakter en karakterstoornissen. En in de vorige paar afleveringen hebben we het gehad over, wat ik in het nieuwe boek over dit onderwerp noem, het tweede gebod van het karakter, dat te maken heeft met het overwinnen van elk gevoel van menen ergens aanspraak op te kunnen maken, alsmede het ontwikkelen van een diep gevoel van dankbaarheid en de daaruit voortvloeiende verplichtingen die voortkomen uit het zich inherent schuldig voelen voor de vele geschenken die we hebben maar die eigenlijk onverdiend zijn.

Vandaag wil ik me iets meer richten op enkele obstakels die er - vooral in onze tijd - bestaan als het gaat om het gevoel van dankbaarheid. En de reden dat ik er wat tijd aan wil besteden is dat het onderzoek naar dankbaarheid, dat werd uitgevoerd door verschillende onderzoekers van de Universiteit van Californië in Berkeley - en anderen in samenwerking met de hoofdonderzoeker Robert Emmons, die verschillende boeken over dit onderwerp heeft geschreven, zeer duidelijk is. Dankbaarheid, zo blijkt, is heel goed en wel op veel verschillende manieren.

Obstakels die dankbaarheid in de weg staan

Tegenwoordig, in onze cultuur van het menen ergens aanspraak op te kunnen maken, is het heel moeilijk om gevoelens van dankbaarheid te ontwikkelen. Maar het onderzoek wijst duidelijk uit dat dankbaarheid goed voor ons is. En zoals de rijmende zin [in het Engels] suggereert, is dankbaarheid puur een kwestie van houding. Je hoeft geen waslijst in je hoofd te maken van alle dingen waar je van geniet en waar je dankbaar voor kunt zijn; dankbaarheid is meer een diepgewortelde houding van hoe we het leven en het volkomen onverdiende geschenk dat het is, kunnen benaderen.

Commentaar: Zie ook: