In een onlangs gepubliceerde studie stellen onderzoekers, dat het dunning-krugereffect ertoe kan leiden dat laag presterende personen hun oordelen overschatten tijdens het intuïtieve besluitvormingsproces.

Volgens de studie gepubliceerd in het tijdschrift Frontiers in Psychology op 8 april 2021 ontdekten onderzoekers, dat personen met het hoogste aantal fouten de hoogste mate van misrekening, of overmoed, vertoonden in hun werkelijke prestaties op de cognitieve reflectietest.

Onderzoekers zeggen dat studieresultaten mogelijke implicaties hebben voor het theoretische cognitieve vooroordeel, dat personen met lage capaciteiten de neiging hebben om hun werkelijke capaciteiten te overschatten, ook wel bekend als het dunning-krugereffect.

Dr. Justin Couchman, professor in de psychologie aan het Albright College en coauteur van de recente studie, zegt in een gesprek met The Debrief, dat het vermogen om juiste intuïtieve beslissingen te nemen steeds meer een van de meest cruciale vaardigheden wordt in het moderne informatietechnologietijdperk.

In dit fragment uit Raging Twenties, Great Power Politics Meets Techno-Feudalism, biedt een drietal stoïcijnen uit het oude Griekenland filosofische oppositie tegen het huidige turbokapitalisme.

In het oude Griekenland was stoïcisme popcultuur - het bereikte een niveau op een manier waar de verfijnde Platonische en Aristotelische scholen alleen maar van konden dromen. Net als de Epicuristen en de Sceptici, hadden de stoïcijnen veel te danken aan Socrates - die altijd benadrukte dat filosofie praktisch moest zijn, in staat om onze prioriteiten in het leven te veranderen.

De stoïcijnen waren erg gecharmeerd van ataraxia (vrijheid van verstoring) als de ideale toestand van onze geest. De wijze man kan onmogelijk verontrust zijn omdat de sleutel tot wijsheid is te weten waarover hij zich niet druk hoeft te maken. De stoïcijnen waren dus Socratisch - in de zin dat zij ernaar streefden om aan alleman gemoedsrust te bieden. Als een Hellenistische versie van de Tao. De grote asceet Antisthenes was een metgezel van Socrates - en een voorloper van de stoïcijnen.

De eerste stoïcijnen ontleenden hun naam aan het portaal - stoa - op de Atheense markt, waar de officiële stichter Zeno van Citium (333-262 v. Chr.) placht rond te hangen. Maar de echte man was in feite Chrysippus, een filosoof gespecialiseerd in logica en fysica, die misschien wel 705 boeken heeft geschreven maar waarvan er geen enkele bewaard is gebleven. Het Westen leerde de meest bekende stoïcijnen kennen als het Romeinse trio Seneca, Epictetus en Marcus Aurelius. Zij zijn de toonbeelden van het stoïcisme zoals wij dat vandaag kennen.

Weinig fenomenen hadden op globaal niveau zo snel een diepgaande impact als de huidige corona-uitbraak. In een mum van tijd werd het menselijk leven totaal gereorganiseerd. Hoe dit kon, wat de consequenties ervan zijn en wat we verder kunnen verwachten vragen we aan Mattias Desmet, psychotherapeut en professor klinische psychologie aan de Gentse universiteit.

Hoe staat het, bijna een jaar na het begin van de coronacrisis, met de mentale gezondheid van de bevolking?

MD: Voorlopig is er weinig cijfermateriaal dat de evolutie van mogelijke indicatoren zoals de inname van antidepressiva en anxiolytica of het aantal suïcides in kaart brengt. Maar het is vooral belangrijk om het mentale welbevinden in de coronacrisis in zijn historische continuïteit te plaatsen. De mentale gezondheid ging al decennialang achteruit. Er was al lang een gestage toename van het aantal depressies en angstproblemen en van het aantal suïcides. En de laatste jaren was er een enorme groei van ziekteverzuim omwille van psychisch lijden en burn-outs. Het jaar voor de corona-uitbraak voelde je hoe dit onbehagen nog exponentieel toenam. Dit liet voorvoelen dat de maatschappij op een kantelpunt afstevende waarbij een psychologische 'reorganisatie' van het maatschappelijke systeem zich opdrong. Met corona gebeurt dit. Men zag aanvankelijk dat mensen zonder veel over het virus te weten verschrikkelijke angstbeelden oprakelden en er een ware maatschappelijke paniekreactie ontstond. Dat gebeurt vooral als er voordien al een sterke, latente angst in een persoon of bevolking schuilt.

"Wij zijn overlevingsmachines, robotvoertuigen welke blind geprogrammeerd zijn om de egoïstische moleculen, genen genoemd, te behouden. Dit zegt Richard Dawkins in The Selfish Gene. Zijn egoïstische gentheorie, zo merkte hij in 1989 op, "is een schoolvoorbeeld geworden van orthodoxie," omdat het slechts "een logische uitwas is van het orthodoxe neo-Darwinisme, maar dan uitgedrukt als een nieuw beeld."

Het beeld is misleidend. Dawkins gelooft niet letterlijk dat genen egoïstische entiteiten zijn met een wil om zichzelf te repliceren. Als dat zo was, zouden ze als bezielende zielen zijn. In de Darwinistische wereld waarin Dawkins leeft, zijn genen geen zielen, maar slechts moleculen geregeerd door de deterministische wetten van de scheikunde. En zij zijn het resultaat van een miljoenen jaren durende reeks chemische ongelukken, beginnend met het eerste zichzelf replicerende eiwit.

Ondanks de arrogante beweringen van wetenschappers blijft de functie van genen uiterst mysterieus - en overschat. Als genen deden wat de Dawkinsen van deze wereld ons vertellen, zouden wij voor 99% identiek zijn aan chimpansees. Dat zijn we niet. Op het chemische niveau misschien, maar wij zijn geen chemische wezens. Wij zijn spirituele wezens. Het is duidelijk dat de hardware van de genetica de totaliteit van onze aangeboren voorouderlijke erfenis niet kan verklaren.

Vroeger, voordat men kennis had van DNA, duidde men de spirituele kenmerken die van generatie op generatie overgaan aan met "bloed". De idee is dat wij stamboomwezens zijn, geestelijk zowel als lichamelijk. Hoe werkt dat? Hebben wij een voorouderlijke of een raciale collectieve ziel? Hoe verklaren "bloed" of "genen" het gevoel van verwantschap dat de basis vormt van organische samenlevingen - wat Ludwig Gumplowicz het "syngenisch gevoel" noemde?

Wetenschappers hebben met succes in 'real-time' met een slapend persoon "gepraat" door in zijn dromen binnen te dringen, zo blijkt uit een nieuwe studie. Volgens de onderzoekers was het alsof je probeert te communiceren met een astronaut die zich in een andere wereld bevindt.

Dromers kunnen instructies opvolgen, eenvoudige wiskundeproblemen oplossen en ja-nee vragen beantwoorden zonder ooit wakker te worden, aldus de resultaten van vier experimenten welke donderdag (18 februari) werden beschreven in het tijdschrift Current Biology.

De onderzoekers communiceerden rechtstreeks met slapende deelnemers door hen vragen te stellen en hen te laten antwoorden door middel van oog- of gezichtsbewegingen tijdens lucide dromen - wanneer mensen zich er op zijn minst van bewust zijn dat ze dromen. (Sommige lucide dromers kunnen controleren wat er in hun dromen gebeurt.)

"Je zou verwachten dat de slapende persoon gewoon niet zou antwoorden als je zou proberen te communiceren," vertelde eerste auteur Karen Konkoly, cognitief neurowetenschapper aan de Northwestern University in Illinois, aan Live Science. Hoewel Konkoly hoopte dat de real-time communicatie zou werken, zei ze dat ze "het niet geloofde" toen iemand voor het eerst vanuit een droom antwoordde op haar vragen.

Veel van de grootste verschrikkingen uit de geschiedenis van de mensheid konden uitsluitend plaatsvinden door de vestiging en sociale handhaving van een schijnwerkelijkheid. Met dank aan de katholieke filosoof Josef Pieper en zijn belangrijke essay "Misbruik van de taal, misbruik van de macht" uit 1970 voor het begrip en de idee, kunnen we deze alternatieve realiteiten als ideologische schijnwerkelijkheden aanhalen.

Schijnwerkelijkheden zijn vals en onecht en brengen altijd tragedie en kwaad tot stand op een schaal die tenminste proportioneel is aan de reikwijdte van hun grip op de macht - dat hun hoofddoel is - op sociaal, cultureel, economisch, politiek of (voornamelijk) een combinatie van meerdere dan wel al deze gebieden. Op het moment van ontstaan en worteling in de maatschappij zijn deze schijnwerkelijkheden zo belangrijk voor de ontwikkeling en de tragedies van samenlevingen, dat het de moeite waard is om hun basiseigenschappen en structuur te schetsen, zodat ze kunnen worden geïdentificeerd en met succes kunnen worden bestreden voordat ze leiden tot sociaalpolitieke rampen - tot aan oorlog toe, inclusief genocide en zelfs de ineenstorting van de beschaving, die alle vele miljoenen levens kunnen kosten en nog vele miljoenen meer kunnen ruïneren in het vergeefse streven naar een fictie waarvan de gelovigen voldoende onverdraagzaam zijn of worden gemaakt.

De Aard van Schijnwerkelijkheden

Schijnwerkelijkheden zijn, eenvoudig gezegd, valse constructies van de werkelijkheid. Hopelijk is het duidelijk dat een van de kenmerken van een schijnwerkelijkheid is, dat een plausibel maar opzettelijk verkeerd beeld van de werkelijkheid moet worden gepresenteerd. Het zijn cultus-"werkelijkheden" in die zin, dat ze de manier vormen waarop de leden van sektes de wereld om hen heen ervaren en interpreteren in zowel sociaal als in materieel opzicht. We moeten onmiddellijk erkennen dat deze opzettelijk verkeerde interpretaties van de werkelijkheid twee verwante functies dienen. Ten eerste zijn ze bedoeld om de wereld om te vormen teneinde een kleine deel van de mensen, dat lijdt onder pathologische beperkingen van hun mogelijkheden om met de werkelijkheid zoals die is om te gaan, van dienst te zijn. Ten tweede zijn ze bedoeld om alle andere analyses en drijfveren te vervangen door macht, die deze essentieel of functioneel psychopathische individuen zal verdraaien en vervormen zoals het hen uitkomt, zolang hun schijnwerkelijke regime kan voortduren.

Vrienden, verlies de moed niet. We zijn gemaakt voor deze tijden. Ik heb van zo veel mensen gehoord dat ze totaal verward zijn. Ze zijn bezorgd over de staat waarin de wereld verkeert op het moment. We leven in een tijd waarin we bijna dagelijks verbaasd worden en vaak terechte woede voelen over de nieuwste degradatie van wat beschaafde idealistische mensen belangrijk vinden.

Jullie hebben gelijk in jullie analyses. De arrogantie die sommige mensen hebben ontwikkeld terwijl ze in en in slechte daden goedkeuren tegen kinderen, ouderen, normale mensen, de armen, de kwetsbaren en de hulpelozen is schokkend. Toch vraag ik jullie met klem om de moed niet te laten zakken in deze moeilijke tijden. Het is heel belangrijk om de hoop niet te verliezen. Vooral omdat wij gemaakt zijn voor deze moeilijke tijden. Jazeker. We zijn al jaren aan het leren, oefenen en trainen terwijl we wachten om elkaar te ontmoeten op precies deze afspraak.

Ik ben opgegroeid op de Great Lakes (een gebied in Amerika met 5 grote meren) en herken een zeewaardig vaartuig uit duizenden. Wat betreft ontwaakte zielen, er zijn nooit meer zeewaardige schepen in het water geweest dan op dit moment over de hele wereld. En ze zijn perfect voorbereid en in staat om elkaar te waarschuwen als nooit tevoren in de geschiedenis van de mensheid.

Kijk over de boeg, er zijn miljoenen bootjes van rechtvaardige zielen samen op het water met jou. Ook al zal je zeil misschien wapperen door elke windvlaag in deze storm, ik verzeker je dat het hout waaruit je boeg en roer bestaan uit een oerbos komen. Die speciaal vervaardigde planken zijn er voor gemaakt om stormen te doorstaan, de boel bij elkaar te houden, heel te blijven, en om vooruit te blijven gaan, wat er ook gebeurt.

Na het lezen van het uitstekende boek Politieke Ponerologie: Een wetenschap over de aard van voor politieke doeleinden aangewend kwaad van Andrzej Łobaczewski, had ik een bovenzinnelijk moment van realisatie (een soort "Eureka!" moment). Ik moet concluderen dat ponerologie en psychopathie twee belangrijke concepten zijn die het beste de treurige toestand van menselijke zaken in deze wereld verklaren, zaken die nog steeds een negatieve invloed op onze samenleving, onze levens en onze toekomst hebben. Nee, ik denk niet dat het met "hebzucht" of zelfs "morele zwakte" (hoe je het ook definieert) te maken heeft. Het heeft te maken met psychopathologie en de invloed daarvan op de aard van het kwaad in de samenleving.

Mensen in machtsposities die systematisch kwaad bestendigen, gedragen zich alsof ze een ander menselijk soort zijn; een 'para-Homo sapiens', om het maar zo te zeggen. Het maakt niet uit hoeveel goede wil er is in de wereld; oorlog, leed en onrecht blijven bestaan. Het lijkt niet uit te maken welk plan, ideologie, religie of filosofie grote geesten bedenken, niets lijkt ons lot te verbeteren. En zo is het al duizenden jaren, het herhaalt zich keer op keer. We rationaliseren het bestaan van kwaad door het te zien als een deel van "de menselijke natuur," een noodzakelijk onderdeel van de complexiteit van de wereld, als gevolg van hebzucht of gebrek aan verlichting, veroorzaakt door concurrerende belangen die elkaar niet wederzijds uitsluiten, enz.; echter, degenen die deze beginselen en attitudes onderschrijven hebben mogelijk een vroegtijdige beslissing gemaakt en het boek over kwaad gesloten zonder al het bewijs uit verschillende, eerder onderzochte standpunten te bekijken.

Ponerologie en "succesvolle" psychopathologie (dus niet het "gewelddadige seriemoordenaar" type, maar het Stalin, Pol Pot, Cheney, Rockefeller, Kissinger, Bill Clinton, of Donald Rumsfeld type) leggen klinisch uit hoe "pathocratieën" - het regeringssysteem gecreëerd door een kleine pathologische minderheid die controle neemt over een samenleving van niet-psychopaten - gecreëerd worden en gedomineerd worden door degenen die een aangeboren fout (psychopathie) bezitten die in 4-6% van de bevolking voorkomt, namelijk fysiologisch niet in staat kunnen zijn om normale menselijke empathie te voelen. Ze zijn emotieloos, egoïstisch, koud en calculerend, zonder enige morele of ethische normen, niettemin zijn ze intelligent, charmant, gedreven, geconcentreerd, en neigen daardoor tot het bereiken van de hoogste machtsposities door hun ware waard te verbergen onder een "masker van psychologische normaliteit." Dit concept geldt voor alle bestaande hiërarchische machtsstructuren.

Vertaald door Sott.net.

Mijn leven is een zooitje, waarom kan ik er geen grip op krijgen?

De meesten van ons hebben een variatie op dit spoor van geklets in onze hoofden of we hebben het anderen horen zeggen. Als ik dit probleem maar niet zou hebben, denken we, dan zou alles in orde zijn.

We voelen ons belast door wat lijkt op onze unieke lastige problemen. Ondergedompeld in een dergelijke geestestoestand leggen onze acties wellicht niet onze hoogste waarden en zin aan de dag. Wat als, zo vraagt Ryan Holiday, tegenspoed waarmee we geconfronteerd worden "een formule [biedt] om te floreren niet alleen in weerwil van wat er dan ook gebeurt, maar als gevolg daarvan?"

We moeten mannelijke autoriteit weer gaan waarderen, zegt Frank Koerselman in zijn pamflet Ontvadering.

Een jongen van school had zelfmoord gepleegd en hulpverleners kwamen met de leerlingen praten over de schok die dat teweeg had gebracht. In de jaren zestig. "Dat gebeurde toen dus ook al", zegt Frank Koerselman. Hij was er zelf ook nogal door aangeslagen, en toen hij er 's nachts niet van kon slapen stuurde zijn moeder hem naar de huisarts. "Een bullebak", zegt Koerselman. "Weet je wat hij zei?" Hij buigt voorover in zijn stoel. "GAAN WIJ ONS AANSTELLEN?"

Hij lacht en leunt weer naar achteren. Frank Koerselman (72) is psychiater en psychoanalyticus, emeritus hoogleraar aan het UMC Utrecht. Hier in zijn werkkamer, in een achttiende-eeuws koopmanshuis in Weesp, ontving hij tot voor kort nog patiënten. "Die huisarts", zegt hij, "had groot gelijk. En ik was meteen van mijn probleem af."

Ontvadering heet Koerselmans nieuwe boek, een pamflet eigenlijk, honderd pagina's, en daarin analyseert hij de gevolgen voor gezin en samenleving van het einde van de mannelijke autoriteit. Want zo ziet hij het. Mannelijke kracht is door machines overbodig geworden, traditioneel mannelijke deugden als flinkheid, vastberadenheid, zelfbeheersing en moed zijn verdacht, en gezag door kennis en ervaring wordt niet meer geaccepteerd. In een wereld waarin vrouwelijke waarden als inclusiviteit en egalitarisme zijn gaan domineren, zegt Koerselman, kunnen jongens daardoor moeilijk meer tot rijpe en wijze vaders uitgroeien.