Beelden spreken voor zich
Onafhankelijk journalist John Pilger wikt zijn woorden niet. Wat in Oekraïne gebeurt, drijft ons naar een nieuwe wereldoorlog. Hij plaatst wat daar gebeurt in een historische context. Alleen massaal protest kan dit nog tegenhouden.Onlangs was het de zeventigste verjaardag van de bevrijding van Auschwitz, een herinnering aan de grote misdaad van het fascisme, wiens nazi-iconen in ons geheugen staan gegrift. Fascisme wordt beschouwd als geschiedenis, met flikkerend beeldmateriaal van zwarthemden [1] in ganzenpas, met hun misdaden afschuwelijk en duidelijk afgebeeld. In deze zelfde liberale samenleving, waar een oorlogszuchtige elite wil dat we deze historische gruwel nooit vergeten, wordt de steeds gevaarlijker wordende moderne versie van dat fascisme verzwegen, want dat is hún fascisme.
De alomvattende misdaad van agressieoorlog
"Het ontketenen van een agressieoorlog...", stelden de rechters van Neurenberg in 1946, "is niet enkel een internationale misdaad: het is de zwaarste internationale misdaad, die enkel verschilt van alle andere oorlogsmisdaden doordat ze al die oorlogsmisdaden tegelijk omvat."
Had de invasie van de nazi's in Europa nooit plaatsgevonden, dan zouden Auschwitz en de Holocaust nooit zijn gebeurd. Hadden de VS en hun vazallen in 2003 hun agressieoorlog in Irak niet uitgevoerd, dan zouden bijna één miljoen mensen vandaag nog steeds leven en zouden we niet in de ban zijn van de wreedheden van de Islamitische Staat of ISIS. Zij zijn de kinderen van het moderne fascisme, gewend als ze zijn aan de bommen, de bloedbaden en de leugens van het surrealistisch theater, dat 'nieuws' wordt genoemd.
Zoals tijdens het fascisme van de jaren dertig en veertig van de vorige eeuw, worden er met de regelmaat van de klok grote leugens gefabriceerd, dankzij alomtegenwoordige en repetitieve media en hun venijnige censuur door selectieve weglating. Neem de grote ramp in Libië.
In 2011 voerde de NAVO 9700 luchtaanvallen uit op Libië, waarvan meer dan een derde gericht waren op burgerlijke doelwitten. Er werd daarbij gebruikgemaakt van uraniumbommen en de steden Misratah en Sirte werden platgebombardeerd. Het Rode Kruis heeft sindsdien meerdere massagraven geïdentificeerd en UNICEF rapporteerde dat de "meeste [van daar aangetroffen gedode kinderen] minder dan 10 jaar oud waren".
Het openlijk sodomiseren met een bajonet van Libisch president Muammar Khaddafi door een "rebel" werd door toenmalig Amerikaanse minister van Buitenlandse Zaken Hillary Clinton becommentarieerd met de woorden: "We kwamen, we zagen, hij stierf". Zijn moord, net zoals de vernietiging van zijn land, werd met een vertrouwde leugen goedgekeurd: hij was een "genocide" aan het voorbereiden tegen zijn eigen bevolking.
Commentaar: Niet voor niets worden psychopaten 'intraspecies' roofvijanden genoemd. Moest het openlijk sodomiseren van een leider een waarschuwing zijn voor alle presidenten die de VS doctrines niet nauwgezet volgen?
Rust in vrede, Moammar Kadaffi, leider van Libië en alle Afrikaanse volkeren
"We wisten... dat indien we nog één dag langer hadden gewacht," aldus president Obama, "Benghazi, een stad ter grootte van Charlotte[2], een massaslachting had ondergaan die over heel de regio zou zijn uitgedeind en een schandvlek zou zijn geweest voor het geweten van de wereld."
Dit waren verzinsels van plaatselijke Islamitische milities die voor een nederlaag tegen de Libische regeringstroepen stonden. Ze vertelden aan (het Amerikaanse persagentschap Reuters) dat er "een echt bloedbad, een massaslachting zoals we hebben gezien in Rwanda" aan de gang zou zijn. Dat bericht werd verspreid op 14 maart 2011. Het was de leugen die de eerste vonk zou geven aan het hellevuur van de NAVO dat door (Brits eerste minister) David Cameron werd omschreven als een "humanitaire interventie".
Veel van de "rebellen" werden in het geheim bevoorraad en opgeleid door de Britse SAS [3] en zouden later deel gaan uitmaken van ISIS. In hun laatste video laten ze de onthoofding zien van 21 (Egyptische) Koptisch-christelijke arbeiders. Die waren door hen gevangengenomen in Sirte, die andere stad die eveneens op hun vraag door NAVO-bommenwerpers werd vernietigd.
Voor Obama, David Cameron en de toenmalige Franse president Nicolas Sarkozy waren de economische onafhankelijkheid van Libië en zijn intentieverklaring om hun oliereserves - de grootste in Afrika - niet langer te verkopen met Amerikaanse dollars de echte misdaad van Khaddafi. De petrodollar is immers de centrale steunpilaar van de Amerikaanse imperialistische macht.
Ontoelaatbare ideeën
Khaddafi had een gewaagde plan opgesteld voor een gemeenschappelijke Afrikaanse munteenheid, gedekt door goud, voor een puur Afrikaanse bank die een economische unie tussen de arme landen zou stimuleren met ruime financiële middelen. Of dit al dan niet zou verwezenlijkt zou worden, was niet zo belangrijk. Het hele idee alleen al was ontoelaatbaar voor de VS, net nu ze zich voorbereiden om Afrika "te betreden" en om Afrikaanse regeringen om te kopen met militaire "samenwerkingsverbanden".
Commentaar: Zie ook: Moordende schuldenlast en kapitaalvlucht: hoe het rijke (aan grondstoffen) Afrika wordt leeggeroofd
Na de NAVO-aanvallen, gelegitimeerd door een resolutie van de VN-Veiligheidsraad, schreef (de Afrikaanse politieke analyst) Garikai Chengu dat Obama "30 miljard dollar van de Libische centrale bank had in beslag genomen, dat Khaddafi opzij had gezet om een Afrikaanse Centrale Bank en met Afrikaanse goud gedekte eenheidsmunt 'dinar' op te richten".
Deze "humanitaire oorlog" tegen Libië was gebaseerd op een model dat westerse liberalen nauw aan het hart ligt, vooral in de media. In 1999 zonden (toenmalig president) Bill Clinton en (toenmalig Brits eerste minister) Tony Blair de NAVO naar Servië om het te bombarderen. Servië was, volgens hun leugens, een "genocide" aan het plegen op etnische Albanezen in de separatistische provincie Kosovo.
David Scheffer, 'speciale Amerikaanse ambassadeur voor de strijd tegen oorlogsmisdaden', beweerde toen dat tot "225.000 etnische Albanese mannen tussen 14 en 59 jaar" zouden vermoord kunnen zijn. Zowel Clinton als Blair haalde de Holocaust en "de geest van de Tweede Wereldoorlog" boven.
De heldhaftige bondgenoot van het westen was het Bevrijdingsleger van Kosovo (UCK), waarbij hun criminele achtergrond even werd opzijgezet. (Toenmalig) Britse minister van Buitenlandse Zaken Robin Cook zei over hen dat ze hem op eender welk moment op zijn gsm mochten bellen.
De bewijzen
Eenmaal de NAVO-bombardementen voorbij en een groot deel van de Servische infrastructuur in puin, waaronder scholen, ziekenhuizen, kloosters en de nationale tv-zender, vertrokken internationale forensische teams naar Kosovo om de bewijzen van deze "holocaust" op te graven.
De (Amerikaanse inlichtingendienst) FBI slaagde er niet in om één enkel massagraf te vinden en ging zonder resultaten terug naar huis. Een Spaans forensisch team deed hetzelfde. De leider van dit team stelde boos "een semantische pirouette door de machines van de oorlogspropaganda" aan de kaak.
Een jaar later deelde het VN-Tribunaal voor Joegoslavië de uiteindelijke telling van de doden in Kosovo mee: 2788. Deze telling bevatte ook gesneuvelde strijders van beide kanten en Serviërs en Roma, vermoord door het UCK. Er was met andere woorden geen genocide geweest. De "holocaust" was een leugen. De NAVO-aanval was frauduleus.
Leugens met een doel
Achter deze leugen zat echter een duidelijk doel. Joegoslavië was een uniek onafhankelijke, multi-etnische federatie die als politiek en economisch bruggenhoofd had gediend tijdens de Koude Oorlog. Het grote merendeel van zijn bedrijven en grote fabrieken waren in handen van de overheid. Dit was voor de uitbreidende EU niet aanvaardbaar, vooral niet voor het pas verenigde Duitsland[4].
Daarop was Duitsland begonnen met een oostwaartse rush om zijn "natuurlijke markten" in de Joegoslavische deelstaten Kroatië en Slovenië te "heroveren". Rond de periode dat de Europeanen in 1991 samenkwamen in Maastricht om hun plannen voor de rampzalige eurozone te smeden, was daarover al een geheime deal gesloten. Duitsland zou Kroatië en Slovenië erkennen (als onafhankelijke staat). (Het federale) Joegoslavië was gedoemd.
In Washington zorgde de VS ervoor dat de worstelende Joegoslavische economie geen leningen meer kreeg van de Wereldbank. De NAVO was op dat ogenblik nog slechts een op sterven na dode relikwie van de Koude Oorlog, die daarop opnieuw werd uitgevonden als de militaire agent van het imperium.
Bijlage B
In 1999 werden Servië op een 'vredesconferentie' over Kosovo in het Franse Rambouillet, onderworpen aan de dubbelzinnige tactieken van deze agent. De akkoorden van Rambouillet bevatten een geheim gehouden Bijlage B, die de Amerikaanse delegatie er op de laatste dag van de onderhandelingen aan had toegevoegd.
Daarin werd de volledige militaire bezetting geëist van Joegoslavië, een land met bittere herinneringen aan de nazibezetting, de implementatie van een "vrijemarkteconomie" en de privatisering van alle overheidsactiva. (Servië weigerde vervolgens het akkoord te ondertekenen). Geen enkel soeverein land zou dergelijke tekst ondertekenen.
Het land werd daar snel voor "afgestraft". NAVO bommen vielen op een weerloos land. Deze aanval is gebleken de voorloper te zijn van de rampen die zouden volgen in Afghanistan en Irak, in Syrië en Libië en in Oekraïne.
Sinds 1945 heeft meer dan een derde van alle VN-lidstaten - 69 landen - geleden onder enkele of alle van volgende genoemde acties van het Amerikaanse hedendaagse fascisme. Ze ondergingen invasies, hun regeringen werden omvergeworpen, hun volksbewegingen werden onderdrukt, hun verkiezingen gesaboteerd, hun volk gebombardeerd. Hun economieën werden ontdaan van alle bescherming en hun samenlevingen werden onderworpen aan een verlammende belegering, beter bekend als "sancties". De Britse historicus Mark Curtis schat het dodental van die acties op miljoenen. Bij ieder van deze acties werd een of andere grote leugen ingezet.
"Mission accomplished"
"Vanavond is onze gevechtsmissie in Afghanistan voor de eerste maal sinds 9/11 voorbij", waren de openingswoorden van Obama's State of the Union van 20 januari 2015. Er blijven echter ongeveer 10.000 troepen en 20.000 militaire contractanten (ingehuurde privésoldaten - huurlingen) voor onbepaalde tijd in Afghanistan. "De langste oorlog in de Amerikaanse geschiedenis komt zo tot een verantwoordelijke afsluiting" zei Obama nog. In het voorbije jaar 2014 zijn er echter meer burgers in Afghanistan gedood dan in eender welk jaar sinds de VN daarover gegevens bijhoudt. De meerderheid van deze Afghaanse burgers en soldaten zijn gedood tijdens het presidentschap van Obama.
De tragedie van Afghanistan wedijvert met die andere epische misdaad in Indochina. In zijn geprezen en veel geciteerd boek The Grand Chessboard: American Primacy and Its Geostrategic Imperatives schrijft Zbigniew Brzezinski, peetvader van het Amerikaanse beleid sinds Afghanistan tot heden, het volgende. Als Amerika het Euraziatische continent wil gaan besturen en de rest van de wereld wil domineren, kan het geen populaire democratieën steunen, omdat "het streven naar macht geen doelstelling is die passie oproept bij de bevolking... Democratie is eerder nadelig voor imperialistische mobilisatie".
Hij heeft gelijk. Zoals WikiLeaks en Edward Snowden hebben onthuld is de surveillance- en politiestaat de democratie aan het overmeesteren. In 1976 toonde Brzezinski, toen nog nationale veiligheidsadviseur van president Jimmy Carter, dit standpunt aan door de allereerste en tot nu enige democratie van Afghanistan de genadeslag te geven.
Wie kent deze belangrijke geschiedenis nog?
In 1960 waarde een volksrevolutie door Afghanistan, dan het armste land ter aarde. Die opstand wierp uiteindelijk in 1978 de overblijfselen van het oude feodale regime omver. De Democratische Volkspartij van Afghanistan (PDPA) vormde een regering en kondigde een hervormingsprogramma aan dat onder andere het feodalisme afschafte, de vrijheid van religie afkondigde, gelijke rechten voorzag voor vrouwen en sociale rechtvaardigheid voor de etnische minderheden. Meer dan 13.000 politieke gevangenen werden vrijgelaten en alle politiedossiers over hen werden openbaar verbrand.
Deze nieuwe regering introduceerde bovendien gratis medische zorg voor de allerarmsten, de slavernij werd afgeschaft en er werd een enorm programma voor alfabetisering gestart. Voor de vrouwen was deze vooruitgang ongehoord. Tegen de late jaren tachtig van de vorige eeuw waren de helft van de Afghaanse universiteitsstudenten vrouwen, bijna de helft van de Afghaanse dokters waren vrouwen, alsook een derde van de overheidsambtenaren en de meerderheid van de leerkrachten.
Vrouwen werden niet altijd onderdrukt in Afghanistan
De PDPA-regering werd toen gesteund door buurland Sovjet-Unie maar, zoals de voormalige Amerikaanse minister van Buitenlandse Zaken, Cyrus Vance, later toegaf: "Er was geen enkel bewijs van enige Sovjethulp [aan de revolutie die het feodale regime had verdreven]".
Commentaar: Zien we nu niet hetzelfde gebeuren? Rusland wordt van alles beschuldigd zonder enige vorm van bewijs.
Zie ook: De zoektocht naar MH370 één jaar later en hoe het westen Poetin hier de schuld van kan geven
Gealarmeerd door het groeiende vertrouwen van bevrijdingsbewegingen over de hele wereld besloot Brzezinski dat als Afghanistan succesvol zou worden onder de PDPA, zijn herwonnen onafhankelijkheid en sociale vooruitgang een "inspirerende bedreiging van een veelbelovend voorbeeld" zouden worden voor de wereld.
Hogere belangen
Op 3 juli 1979 keurde het Witte Huis in het geheim een programma goed dat steun verleende aan tribale "fundamentalistische" groeperingen, toen bekend als moedjahedien. Het budget voor dat programma steeg tot over 500 miljoen dollar per jaar en omvatte Amerikaanse wapens en andere vormen van steun. Het doel was om de allereerste seculaire en hervormingsgezinde regering van Afghanistan omver te werpen. In augustus 1979 deelde de Amerikaanse ambassade in Kaboel mee dat: "de hogere belangen van de VS... zouden gediend zijn met de ondergang van [de PDPA regering], ongeacht de tegenslagen die dit zou meebrengen voor de toekomstige sociale en economische hervormingen in Afghanistan."
Die moedjahedien zijn de voorlopers van wat vandaag al-Qaeda en ISIS is. Mensen als Gulbuddin Hekmatyar hoorden daarbij. Hij ontving tientallen miljoenen dollars cash van de CIA. Zijn expertises waren smokkelen van opium en gooien van zuur in de gezichten van vrouwen die weigerden de sluier te dragen. Toen hij in Londen op bezoek was, werd hij door Brits eerste minister Thatcher geprezen als een "vrijheidsstrijder".[6]
Dergelijke fanatiekelingen zouden misschien in hun tribale wereld gebleven zijn, moest Brzezinski geen internationale beweging op poten gezet hebben om Islamitisch fundamentalisme te promoten in Centraal-Azië, om daar op die manier de seculiere politieke emancipatie te ondermijnen en de Sovjet-Unie te "destabiliseren".
Commentaar: En weer zien we parallellen met vandaag. Het wordt saai, zeg.
Zoals hij in zijn autobiografie schreef, bracht hij "een paar opgehitste moslims" voort. Zijn groots plan viel samen met de ambities van Pakistaanse dictator generaal Zia ul-Haq, om over de regio te kunnen heersen. In 1986 begonnen de CIA en de Pakistaanse geheime dienst ISI mensen over heel de wereld te rekruteren om zich aan te sluiten bij de Afghaanse jihad.
Osama Bin Laden, onze bondgenoot ter plaatse
De Saoedische multimiljonair Osama Bin Laden was één van hen. Mannen die uiteindelijk de Taliban en al-Qaeda zouden vervoegen, werden onder meer op een Islamitische school in de wijk Brooklyn van New York City gerekruteerd en kregen paramilitaire training in een CIA-kamp in Virginia. Dat werd Operatie Cycloon genoemd.
Het succes van die operatie werd in 1996 gevierd, toen Mohammad Najibullah, de laatste PDPA-president van Afghanistan, die nog voor de VN-Algemene Vergadering om hulp was komen spreken, door de Taliban aan een straatlantaarn werd opgehangen.
Commentaar: Executie in het openbaar, net zoals wat gebeurde met Moammar Kadaffi.
De "terugslag" van Operatie Cycloon en zijn "paar opgehitste moslims" kwam er op 11 september 2001. Operatie Cycloon werd een "oorlog tegen terreur", waarbij ontelbare mannen, vrouwen en kinderen in de islamitische landen hun leven verloren, van Afghanistan tot Irak, Jemen, Somalië en Syrië. De boodschap van de 'agent' (de NAVO) was en blijft: "Je ben met ons of tegen ons."
De rode draad doorheen dit fascisme van vroeger tot nu is massamoord. De Amerikaanse invasie van Vietnam had ook al zijn "free fire zones"[7], zijn "body counts" (tellingen van het aantal doden) en "collatoral damage" (zogenaamde 'niet bedoelde' bijkomende schade). In de (Vietnamese) provincie Quang Ngai, waar ik zelf persoonlijk verslaggever was, werden duizenden burgers ("spleetogen") vermoord door de VS.
Vandaag wordt echter slechts één slachting herdacht, die van My Lai[8]. In Laos en Cambodja zorgde het grootste luchtbombardement in de geschiedenis voor een tijdperk van terreur waarvan het spektakel van opeenvolgende bomkraters, die vanuit de lucht gezien op monstrueuze kettingen lijken, vandaag nog altijd te zien zijn. Dit bombardement gaf Cambodja zijn eigen ISIS, onder leiding van Pol Pot.
Terrorisme met drones
Vandaag zorgt de grootste terreurcampagne ooit ter wereld voor executies van hele families, gasten op huwelijksfeesten, treurende deelnemers aan begrafenissen. Dit zijn de slachtoffers van Obama. Volgens de New York Times maakt Obama zijn selectie uit een CIA "kill list" die hem elke dinsdag in de Situation Room van het Witte Huis wordt voorgelegd.
Hij beslist daar, zonder enige poging tot juridische rechtvaardiging, wie zal leven en wie zal sterven. Zijn executiewapen is de Hellfire-raket ("hellevuur") op een vliegtuig zonder piloot, wat we kennen als een "drone". Deze raketten roosteren hun slachtoffers levend en verspreiden hun overblijfselen over het hele gebied errond. Elke "hit" wordt genoteerd in een ver afgelegen bedieningscentrale als een zoveelste "bugsplat"[9].
Wat het oude en het nieuwe fascisme bijeenbrengt, is de cultus van het superioriteitsgevoel. "Ik geloof in het Amerikaans exceptionalisme met elke vezel van mijn lichaam", zei Obama, waarmee hij de verklaringen van nationaal fetisjisme van de jaren dertig van de vorige eeuw bovenhaalde.
Zoals historicus Alfred W. McCoy heeft opgemerkt, was het Carl Schmitt, een devote aanbidder van Adolf Hitler, die zei: "Soeverein is hij die kan beslissen over de uitzonderingen." Dat is in feite een samenvatting van het Amerikanisme, de dominante ideologie van de wereld.
De Westerse cultuur
Dat dit gedachtegoed niet erkend wordt als een roofzuchtige ideologie, is het resultaat van een evenmin erkende hersenspoeling. Verraderlijk, onverantwoord, gevat gepresenteerd als de aanstormende Verlichting, insinueert dit idee zijn zelfingenomenheid als "de westerse cultuur".
Ik ben opgegroeid met dit cinematografisch dieet van Amerikaanse glorie. Bijna altijd was het een vervorming van de waarheid. Ik had als jonge kerel geen idee dat het het Rode Leger was dat bijna de volledige nazi-oorlogsmachine had vernietigd ten koste van minstens 13 miljoen gesneuvelde soldaten. Daartegenover waren aan de andere zijde 400.000 Amerikaanse soldaten omgekomen. Daar zijn de gesneuvelden bijgeteld die stierven in de Stille Oceaan (in de oorlog tegen Japan). Hollywood heeft dat compleet omgedraaid.
Sovjet soldaten die deelnamen aan de bevrijding van Auschwitz, 27 januari 1945
Acteur en regisseur Clint Eastwood is de belichaming van dit Hollywoods geweld. Dit jaar werd hij genomineerd voor een Oscar voor zijn film American Sniper over een erkende moordenaar en maniak. De New York Times omschreef deze film als een "vaderlandslievende, pro-familiefilm die alle bezoekersrecords verbrak tijdens zijn openingsdagen".
Er zijn daarentegen geen heroïsche films over de Amerikaanse omarming van het fascisme. Vlak na de Tweede Wereldoorlog trokken de VS (en Groot-Brittannië) ook ten oorlog tegen de Grieken, die heldhaftig hadden gevochten tegen het nazisme en zich hadden verzet tegen de opkomst van het Grieks fascisme.
In 1967 hielp de CIA vervolgens een fascistische militaire junta in Athene aan de macht, net zoals het in Brazilië en bijna heel Latijns-Amerika had gedaan. Duitsland en de Oost-Europeaanse collaborateurs die met de nazi-agressie en hun misdaden tegen de menselijkheid hadden meegewerkt, kregen ondertussen een toevluchtsoord in de VS. Veel van hen werden daar in de watten gelegd en hun talenten werden beloond. Zo kon het dat Wernher von Braun zowel de "vader" was van de nazi V-2 terreurbommen[10] als van het Amerikaans ruimtevaartprogramma.
Eerherstel
Toen de voormalige communistische republieken van Oost-Europa en de Balkan in de jaren 1990 militaire buitenposten van de NAVO werden, kregen de erfgenamen van de nazi-collaborateurs in Oekraïne hun kans. Verantwoordelijk voor de dood van duizenden joden, Polen en Russen tijdens de nazi-invasie in de Sovjet-Unie, werd het Oekraïens fascisme in ere hersteld en werd de "nieuwe golf" van fascisme door de NAVO geprezen als "nationalisten".
Dit bereikte zijn hoogtepunt in 2014 toen de regering van Obama 5 miljard dollar uitgaf aan een staatsgreep tegen de verkozen Oekraïense regering. Die stoottroepen waren neonazi's bekend als de Right Sector en Svoboda ('Vrijheid'). Een van hun leiders is Oleh Tyahnybok die eerder al had opgeroepen om de "Moskou-gezinde Joodse maffia" en "ander gespuis", onder wie homo's, feministen en mensen van politiek links, uit te roeien.
Deze fascisten maken nu deel uit van de coupregering in Kiev. De eerste ondervoorzitter van het Oekraïens parlement en leider van een van de partijen van de regeringsmeerderheid, Andriy Parubiy, is medeoprichter van Svoboda. Op 14 februari 2015 verkondigde hij dat hij naar Washington ging vliegen om te vragen dat "de VS ons nauwkeurige moderne wapens geeft". Als hij daar in slaagt, zal dit door Rusland worden beschouwd als een oorlogsdaad.
Er is geen enkele westerse leider die zich heeft uitgesproken over deze heropleving van het fascisme in het hart van Europa, alleen (Russisch president) Vladimir Poetin deed dat. Zijn volk heeft 22 miljoen mensen verloren bij de nazi-invasie die via Oekraïne Rusland was binnengevallen. Tijdens de recente veiligheidsconferentie in München ging de Amerikaanse viceminister voor Europese en Euraziatische Zaken Victoria Nuland wild tekeer tegen de Europese staatsleiders, omdat ze zich hadden uitgesproken tegen de Amerikaanse bewapening van het regime in Kiev. Ze verwees naar de Duitse Defensieminister als "de minister voor defaitisme".
Nuland was het brein achter de staatsgreep in Kiev. Ze is de vrouw van Robert D. Kagan, een toonaangevende "neo-con", uitblinker en medeoprichter van het extreemrechtse Project for a New American Century[11]. Ze was daarvoor adviseur buitenlands beleid van vice-president Dick Cheney (onder president W. Bush).
Een kink in de kabel
Nulands staatsgreep verliep echter niet volgens plan. De NAVO slaagde er niet om de enige historische en wettelijk verworden ijsvrije zeemachtbasis van Rusland in de Krim te veroveren. De Krim was in 1954 door de leider van de Sovjet-Unie Nikita Chroesjtsjov, zelf een Oekraïner, bij Oekraïne gevoegd. De voornamelijk Russische bevolking daar stemde overweldigend voor de hernieuwde aansluiting bij Rusland, zoals ze eerder in de jaren negentig hadden gedaan.[12] Dit referendum was vrijwillig, populair en werd internationaal gemonitord. Dit was geen invasie.
Tegelijkertijd keerde het regime in Kiev zich echter tegen de etnische Russische bevolking in het oostelijke deel van Oekraïne, met de woeste voortvarendheid van een etnische zuivering. Zo wierpen neonazistische milities, vergelijkbaar met de Waffen-SS, zich in de strijd. Ze bombardeerden en bezetten steden en dorpen, gebruikten massale hongersnood als wapen, sneden het elektriciteitsnet af, bevroren bankrekeningen, stopten de werking sociale zekerheid en de uitbetaling van de pensioenen. Meer dan een miljoen vluchtelingen staken sindsdien de grens met Rusland over.
In de westerse media werden zij ontheemden die "het geweld" van de "Russische invasie" ontvluchtten. NAVO-commandant, generaal Breedlove, wiens naam en daden wel geïnspireerd lijken door Stanley Kubricks Dr. Strangelove, verkondigde dat 40.000 (Russische) troepen zich aan het "groeperen" waren. In dit tijdperk van beschikbare forensische bewijzen via satelliet, gaf hij daar geen enkel bewijs voor.
Het Russisch sprekend tweetalige volk van Oekraïne, een derde van de totale bevolking, heeft lang gestreefd naar een federatie die de etnische diversiteit van het land weerspiegelt en zowel autonoom is binnen Oekraïne als onafhankelijk van Moskou. De meesten van deze mensen zijn zelfs geen "separatisten" maar gewoon burgers die veilig in hun thuisland willen leven en zich tegen de machtsgreep in Kiev verzetten. Hun opstand en de oprichting van autonome "staten" waren enkel een reactie op de aanvallen van Kiev tegen hen. Er wordt maar weinig van dit soort informatie aan het westerse publiek voorgelegd.
Een vergeten slachtpartij
Op 2 mei 2014 werden 41 etnische Russen in Odessa levend verbrand in het hoofdkantoor van een vakbond, terwijl de politie passief toekeek. Dmytro Yarosh, leider van extreemrechtse Right Sector, prees deze slachting als "nog een schitterende dag in onze nationale geschiedenis".
Deze gebeurtenis werd daarentegen in de Amerikaanse en Engelse media weergegeven als een "duistere tragedie", die het resultaat was van "confrontaties" tussen de "nationalisten" (neonazi's) en "separatisten" (dit wil zeggen, mensen die handtekeningen aan het verzamelen waren voor een referendum over een federaal georganiseerd Oekraïne).
De New York Times deed deze versie van de feiten af als Russische propaganda over het fascistisch en antisemitisch beleid van de nieuwe klanten van Washington. De Wall Street Journal vervloekte de slachtoffers zelfs met de titel: "Dodelijk Oekraïens Vuur Waarschijnlijk Door Rebellen Aangestoken, Zegt De Regering". President Obama feliciteerde de militaire junta van Kiev zelfs voor hun "terughoudendheid".
Commentaar: Ook een artikel van John Pilger: De rol van propaganda in tijden van oorlog (en er is altijd wel ergens oorlog)
Enkel 'individuele Russen'
Op 29 januari 2015 weerlegde de hoogste militaire bevelhebber van Oekraïne, generaal Viktor Muzhemko, onbedoeld de basisreden voor de sancties die de VS en EU aan Rusland opleggen, toen hij op een persconferentie nadrukkelijk zei: "Het Oekraïens leger is niet met de reguliere eenheden van het Russisch leger aan het vechten". Er waren wel "individuele burgers" die lid waren van "illegaal bewapende groeperingen", maar er was geen Russische invasie.
Die uitspraak werd geen nieuws. De Oekraïense onderminister van Buitenlandse Zaken, Vadym Prystaiko, riep vervolgens op om een "oorlog op grote schaal" aan te gaan met het nucleaire Rusland.
Op 21 februari 2015 introduceerde de Amerikaanse senator James Inhofe, een Republikein uit Oklahoma, een wetsontwerp dat moet toelaten om Amerikaanse wapens aan het regime in Kiev te leveren. In de presentatie die Inhofe in de Amerikaanse Senaat gaf, maakte hij gebruik van foto's die volgens hem lieten zien dat Russische troepen de grens met Oekraïne hadden overgestoken. Ondertussen is al aangetoond dat deze foto's vervalsingen waren[13].
Authentieke bewijzen
Dit deed denken aan de vervalste foto's van Sovjet-installaties in Nicaragua die president Reagan in 1980-1982 had gebruikt en het vals bewijs dat Colin Powell op 5 februari 2003 voor de VN-Veiligheidsraad presenteerde om de zogenaamde aanwezigheid van massavernietigingswapens in Irak aan te tonen.
De intensiteit van de lastercampagne tegen president Poetin en Rusland heeft John Pilger in zijn carrière als journalist nog nooit meegemaakt
"Geen enkele Europese regering heeft het sinds het Duitsland van Adolf Hitler nodig geacht om nazistoottroepen tegen zijn eigen volk ten oorlog te sturen, iets wat het regime in Kiev bewust wél heeft gedaan. Over het volledige spectrum van de westerse media werd er echter een zware inspanning gedaan om deze realiteit te verdoezelen, zelfs tot op het punt dat duidelijk aangetoonde feiten genegeerd werden... Wie zich de vraag stelt hoe de wereld in een Derde Wereldoorlog zou kunnen belanden - net zoals een eeuw geleden de Eerste Wereldoorlog uitbarstte - moet enkel maar kijken naar de waanzin en de ongevoeligheid voor feiten en redelijkheid waarmee over Oekraïne wordt geschreven."
In 1946 zei de aanklager van het Neurenberg Oorlogstribunaal tegen de Duitse media: "Het gebruik van psychologische oorlogsvoering door de nazi-samenzweerders is welbekend. Voorafgaand aan elke grote daad van agressie hebben ze een berekende perscampagne gelanceerd om hun slachtoffers te bekladden en om het Duitse volk psychologisch voor te bereiden op een nieuwe aanval... In het propagandasysteem van de Hitlerstaat waren de dagelijkse kranten en de radio de belangrijkste wapens."
In de Guardian pleitte Brits conservatief Oxford-hoogleraar Timothy Garton-Ash op 2 februari 2015 voor een nieuwe Koude Oorlog. "Poetin moet worden gestopt" zei de krantenkop boven zijn artikel. "Soms kunnen enkel wapens wapens stoppen." Hij gaf toe dat deze oorlogsdreiging "de Russische omsingelingsparanoia zou kunnen versterken". Dat vond hij echter oké. Hij controleerde de beschikbare militaire uitrusting nodig "om de klus te klaren" en adviseerde zijn lezers dat "Amerika de beste uitrusting heeft".
In 2003 herhaalde Garton Ash ook de propaganda die tot de slachting in Irak heeft geleid. "Saddam Hoesssein", schreef hij, "heeft, zoals [Colin] Powell gedocumenteerd heeft, grote hoeveelheden afschuwelijke chemische en biologische wapens opgeslagen en is wat er van overblijft aan het verbergen. Hij is ook nog steeds aan het proberen om nucleaire wapens te verkrijgen."
Garton Ash prees ook toenmalig Brits eerste minister Tony Blair als een "Gladstoniaans[15] christelijke en liberale interventionist". In 2006 schreef hij: "Nu worden we geconfronteerd met de volgende grote test van het Westen na Irak: Iran."
Gekwelde liberale tegenstrijdigheden
Deze uitbarstingen, of zoals Garton-Ash het liever zegt, "gekwelde liberale tegenstrijdigheden", zijn niet ongewoon voor mensen die deel uitmaken van de transatlantische liberale elite die een Faustiaanse deal[16] met elkaar hebben gesloten. De oorlogsmisdadiger Tony Blair is hun verloren leider.
De Guardian, waarin het artikel van Garton-Ash verscheen, publiceerde tevens een paginagrote advertentie voor een Amerikaanse Stealth-bommenwerper. Op een dreigend beeld van dit door het Amerikaanse bedrijf Lockheed-Martin gefabriceerde monster stonden de volgende woorden geschreven "De F-35. GROOT voor Brittannië".
Deze Amerikaanse "uitrusting" zal aan de Britse belastingbetaler 1,8 miljard euro kosten. De voorgaande F-toestellen hebben al over de hele wereld mensen afgeslacht. De Guardian, altijd op dezelfde golflengte als zijn adverteerders, heeft in zijn editoriaal ook opgeroepen tot een verhoging van de militaire uitgaven.
Nogmaals, hier zitten ernstige doelstellingen achter. De heersers van de wereld willen Oekraïne niet enkel als een raketbasis hebben, ze willen vooral zijn economie. Nataliwe Jaresko, de nieuwe Oekraïense minister van Financiën, is een voormalige hogere ambtenaar van het Amerikaanse ministerie van Buitenlandse Zaken, verantwoordelijk voor buitenlandse Amerikaanse "investeringen". Ze kreeg in zeven haasten de Oekraïense nationaliteit (om minister te kunnen worden).
Gas en landbouwgronden
Zij willen Oekraïne bovendien voor zijn overvloedige gasvoorraden. De zoon van vicepresident Joe Biden zetelt in de raad van bestuur van het grootste olie, gas- en frackingbedrijf van Oekraïne. Producenten van genetisch gemanipuleerde zaden, bedrijven zoals het beruchte Monsanto, willen de rijke landbouwgronden van Oekraïne.
Daarenboven willen ze de machtige buur van Oekraïne veroveren: Rusland. Zij willen Rusland balkaniseren of ontmantelen en zo de grootste bron van gas op aarde in handen krijgen. Naarmate het Noordpoolijs smelt, willen ze ook nog de controle verkrijgen over de Noordelijke IJszee en zijn energierijkdommen, alsook de lange landgrens die Rusland ermee deelt. Hun man in Rusland was president Boris Jeltsin (1991-1999), een alcoholicus die de economie van zijn land aan het Westen uitverkocht. Zijn opvolger Poetin heeft van Rusland echter terug een soevereine staat gemaakt. Dát is zijn misdaad.
Wat de rest van ons te doen staat, is duidelijk. Het is onze verantwoordelijkheid om de roekeloze leugens van de oorlogszuchtigen te identificeren, aan het licht te brengen en om nooit met hen samen te spannen. Het is onze verantwoordelijkheid om de grote volksbewegingen tegen dit imperialisme terug op te wekken. Onze allerbelangrijkste taak is echter te voorkomen dat ze ook onszelf veroveren, ons verstand, onze menselijkheid, ons zelfrespect. Indien we passief blijven, is hun overwinning over ons immers verzekerd en wacht ons enkel de uitroeiing van de mensheid.
© Wikipedia CommonsJournalist John Pilger, schrijver van dit artikel
[2] De Libische stad Benghazi had net voor het conflict ongeveer 670.000 inwoners. De Amerikaanse stad Charlotte in de staat Noord-Carolina heeft ongeveer 790.000 inwoners.
[3] De Britse Special Air Service SAS is een militaire eenheid, speciaal opgeleid voor snelle interventie-acties in het buitenland, vergelijkbaar met de Amerikaanse marines.
[4] In 1990 werd het voormalige communistische Oost-Duitsland herenigd met West-Duitsland.
[5] Strijders werden toen nog zo omschreven. 'Moedjaheddien' betekent guerrillastrijder. De Taliban zijn 'leerlingen' van de juiste leer van de profeet. Al Qaeda is de 'basis', de volgens hen oorspronkelijke leer van de profeet.
[6] Vandaag staat de man op de Amerikaanse lijst van meest gezochte terroristen.
[7] Tijdens de Vietnamoorlog bakenden de Amerikaanse troepen zones af waarin men 'eender welk wapensysteem kan inzetten zonder bijkomende coördinatie met het opperbevel'. In de praktijk betekende het dat de Amerikaanse soldaten zonder voorafgaand bevel vrij konden schieten op alles wat bewoog (WikiPedia).
[8] Op 16 maart 1968 moordde een Amerikaans bataljon in het dorpje My Lai 507 Vietnamese burgers uit. Er bleek geen enkele guerrillastrijder bij te zijn. Meerdere vrouwen ondergingen eerst een groepsverkrachting. Drie leden van het bataljon die weigerden deel te nemen aan de slachting, stapten met bewijzen naar het Amerikaanse Congres maar werden aanvankelijk door de media als 'verraders' weggehoond. Uiteindelijk werden 28 soldaten voor het militaire gerecht gedaagd, maar alleen hun bevelhebber luitenant James Calley werd veroordeeld. Van zijn veroordeling tot levenslang heeft hij enkel drie jaar onder huisarrest uitgezeten. In 2009 zei hij in een interview dat hij bevelen van hogerhand had uitgevoerd.
[9] Een "bugsplat" is wat er gebeurt als een insect op de autostrade tegen de voorruit van je wagen uiteenspat .
[10] Werner Von Braun was de ingenieur die de V1- en V2-bommen ontwikkelde, zelf vliegende bommen die van op grote afstand konden worden afgevuurd (in feite drones voor eenmalig gebruik). De technologie van deze raketten werd de basis van de draagraketten van het Amerikaanse ruimtevaartprogramma. In de jaren 1960 werd dat nog openlijk vermeld, als een detail zonder controverse, vandaag is dat onderwerp taboe in de Amerikaanse media.
[11] Een Amerikaanse neoconservatieve denktank, die in 1997 werd opgericht door het New Citizenship Project als een organisatie die zich het wereldwijde Amerikaanse leiderschap tot doel stelt (WikiPedia)
[12] Toen Oekraïne in 1991 onafhankelijk werd, kwam de enige grote ijsvrije zeehaven van Rusland in het 'buitenland' te liggen. Als compromis werd een verdrag afgesloten dat Rusland het recht gaf de haven van Sebastopol te behouden. Rusland kon er ook permanent ongeveer 3000 soldaten stationeren, die vrij konden bewegen in de nieuwe autonome deelstaat Krim. De Krim was ook de enige regio in het onafhankelijke Oekraïne die een autonoom statuut kreeg met verregaande eigen bevoegdheden, een eigen parlement en een eigen regering. Het zijn deze Russische soldaten die er al aanwezig waren die in 2014 de Krim 'bezetten'.
[13] Het bleken foto's te zijn van Russische troepen in Zuid-Ossetië in 2008.
[14] President Reagan stond in 1980 de verkoop van wapens toe aan het officieel vijandige regime van Ayatollah Khomeini, in ruil voor de vrijlating van Amerikaanse gijzelaars. Het geld van die illegale verkoop kon niet officieel worden geboekt en werd doorgesluisd naar de contra's in Nicaragua, de voormalige soldaten van het leger van dictator Somoza.
[15] Gladstoniaanse liberalisme, naar William Ewart Gladstone (viermaal Brits eerste minister tussen 1868 en 1894). Deze doctrine streefde naar een overheid die uitgaven beperkte, slechts lage belastingen inde en altijd een begroting in evenwicht had. Dit liberalisme legde de klassieke nadruk op zelfhulp en keuzevrijheid. Het benadrukte vrijhandel, weinig overheidsingrijpen in de economie en gelijke kansen voor het individu door institutionele hervormingen. In Groot-Brittannië wordt het ook laissez-faire of klassieke liberalisme genoemd. (WikiPedia)
[16] De Duitse magiër en medicus Johann Faust (1480-1541) over wie werd beweerd dat hij in 1540 een pact met de duivel had gesloten (WikiPedia)
Het artikel Why the rise of fascism is again the issue werd vertaald door Bavo Vanoost.
Commentaar: Oekraïne: Fascisme, oligarchen, Europa en het IMF