© AFPVoormalig minister van Buitenlandse Zaken van de VS Henry Kissinger • Berlijn • Januari 2020
In 1938, op 15-jarige leeftijd, vluchtte hij met zijn familie nog voor de Kristallnacht uit nazi-Duitsland naar New York. Toen de tiener Heinz in de VS Henry werd, met behoud van zijn zware Duitse accent, kon niemand voorspeld hebben dat hij als volwassene opdracht zou geven tot het vermoorden van honderdduizenden mensen en daardoor miljonair zou worden.
In 1943 werd Kissinger op 20-jarige leeftijd opgeroepen voor dienst in het Amerikaanse leger. In hetzelfde jaar werd hij genaturaliseerd tot Amerikaans staatsburger. Hij diende bij de inlichtingendienst van het leger omdat hij vloeiend Duits sprak en kreeg de leiding over een team in het door de VS bezette Duitsland dat belast was met de denazificatie.
Na de oorlog ging Kissinger naar Harvard, waar hij in 1950 afstudeerde met een BA in politieke wetenschappen en in 1954 met een PhD. In 1952, toen hij nog studeerde, werkte hij voor de Psychological Strategy Board van de Amerikaanse overheid, die in 1951 door het Witte Huis was opgericht om te propageren tegen het communisme ter ondersteuning van de VS en de "democratie." Dit was tijdens de Amerikaanse invasie van Korea, toen Amerikaanse troepen miljoenen mensen de dood injoegen.
'Alles is vernietigd'
Toenmalig bevelhebber van de Amerikaanse luchtmacht, generaal-majoor Emmett O'Donnell, verwoordde het tijdens een hoorzitting in de Senaat als volgt:
"Alles is vernietigd. Er staat niets noemenswaardigs meer overeind... er waren geen doelen meer in Korea [om te bombarderen]." De psychologische oorlogvoering van de VS verwijst nog altijd naar de genocidale misdaden van de VS op het Koreaanse schiereiland als de "Koreaanse oorlog."Op het Harvard International Seminar, dat hij hielp oprichten als een zomerprogramma dat jonge toekomstige leiders uit de hele wereld bijeenbracht, bespioneerde Kissinger voor de FBI vrijwillig de deelnemers en zijn Harvard-collega's.
In zijn academische werk benadrukte Kissinger dat voor de legitimiteit van de internationale orde alleen de instemming van de grootmachten nodig zou zijn. Hij stelde dat moraliteit irrelevant was. Zoals Thomas Meaney in de New Yorker uitlegt, was voor Kissinger "morele onbepaaldheid een voorwaarde voor menselijke vrijheid."
In 1952 publiceerde Kissinger een artikel van Ernst von Salomon in het tijdschrift Confluence, dat hij uitgaf. Von Salomon was een veroordeelde moordenaar voor zijn deelname aan de moord op de minister van Buitenlandse Zaken van de Weimar Republiek. Duits-Joodse emigranten die ook schreven voor het tijdschrift, waaronder Hannah Arendt en Reinhold Niebuhr, waren daar niet blij mee. Kissinger grapte met een vriend dat het artikel werd beschouwd als "een symptoom van mijn totalitaire en zelfs nazi-sympathieën."
Nucleair beleid
Hij was ook directeur onderzoek naar nucleaire wapens en buitenlands beleid bij de Council on Foreign Relations in 1955-56, en publiceerde in 1957 zijn boek Nuclear Weapons and Foreign Policy, waarin hij betoogde dat de VS regelmatig tactische nucleaire wapens zouden moeten gebruiken in oorlogen om de overwinning veilig te stellen. Critici zouden hem later als "Dr Henry Killinger" portretteren, zoals de tekenfilmserie Venture Bros deed in de jaren 2000.
Zijn rechts georiënteerde geautoriseerde biograaf, Niall Ferguson, stelt dat het argument van Kissingers boek "heel gemakkelijk kan worden gepresenteerd als bewijs" dat hij "als inspiratie diende voor Stanley Kubricks Dr. Strangelove." Kissinger kreeg uiteindelijk een aanstelling op Harvard met de steun van decaan McGeorge Bundy, ondanks bezwaren van de faculteit dat zijn boek over kernwapens niet op academische leest geschoeid was.
Hij beperkte zich niet tot de academische wereld, maar werd consultant voor politici en presidentskandidaten, zoals Nelson Rockefeller. Toen Bundy in 1961 de nationale veiligheidsadviseur van President John F Kennedy werd, werd Kissinger zijn adviseur, een positie die hij onder Lyndon Johnson zou behouden.
Vanwege Kissingers voorliefde voor het gebruik van tactische kernwapens werd hij in 1962 uitgenodigd voor een bezoek aan Israël en opnieuw in 1965, waarschijnlijk door Shimon Peres, Israëls architect van het nucleaire programma.
Recente documenten onthullen dat hij in zijn rapport aan de Amerikaanse ambassade in Tel Aviv in 1965, gebaseerd op ontmoetingen met Israëlische ambtenaren en wetenschappers, al geloofde dat Israël bezig was met de ontwikkeling van kernwapens, een programma dat hij met "veel begrip, zo niet sympathie" beschouwde. Dit zou er toe leiden dat hij in 1969, als Nixon's nationale veiligheidsadviseur, zorgde voor een begripvolle houding van de regering Nixon ten opzichte van Israëls reeds ontwikkelde kernwapenprogramma.
Hoewel Kissinger overtuigd was van de zinloosheid van de Amerikaanse oorlog in Vietnam, spande hij samen met de verkiezingscampagne van Richard Nixon in 1968 door informatie te lekken van de vredesbesprekingen in Parijs om de oorlog te verlengen, zodat de Democraten de verkiezingen niet zouden winnen. Toen Nixon eenmaal gekozen was, kwam Kissinger in januari 1969 aan boord als nationaal veiligheidsadviseur, een positie die hij tot 1975 zou bekleden.
Nixon verwees naar hem als "Joodse jongen," maar het lijkt erop dat rechts antisemitisme hem nooit heeft gestoord, omdat hij zijn hele leven een conservatieve Republikein is geweest. Van september 1973 tot januari 1977 diende hij ook als minister van Buitenlandse Zaken.
Meedogenloze Cambodja-campagne
Vastbesloten om het Zuid-Vietnamese Nationale Bevrijdingsfront en Noord-Vietnam te verslaan, besloot Kissinger om de geheime tactische bombardementen op Cambodja, die onder Johnson in 1965 waren begonnen, te intensiveren tot een meedogenloze campagne van tapijtbombardementen die tot 1973 werd voortgezet.
Begin maart 1969 zei Kissinger tegen Nixon: "Bombardeer ze!" In 1973 werden tussen de 150.000 en een half miljoen Cambodjanen gedood. Kissinger omschreef de buitensporige bombardementen schaamteloos met de woorden: "We kiezen er liever voor om te veel te doen."
Kissinger hield persoonlijk toezicht op de planning van de bombardementen en de toewijzing van vliegtuigen van het ene gebied naar het andere. Naar verluidt hield hij ervan om "bombardeerder" te spelen. Toen hij en Nixon Noord-Vietnam weer begonnen te bombarderen, was Kissinger het meest enthousiast over de "omvang van de bomkraters." Conform zijn steun voor het gebruik van kernwapens ontwierp hij een plan om Noord-Vietnam in 1969 met kernbommen te bombarderen als onderdeel van een operatie met de naam Duck Hook.
© AFPHenry Kissinger • Amerikaans President Richard Nixon
Salzberg, Oostenrijk • 1972
Salzberg, Oostenrijk • 1972
Met betrekking tot Kissingers populariteit onder de elite, beweerde Christopher Hitchens inderdaad dat "Kissinger niet wordt uitgenodigd en gefêteerd vanwege zijn voortreffelijke manieren of zijn scherpzinnige gevatheid (zijn manieren zijn in elk geval nogal grof en zijn gevatheid bestaat uit een koker geleende en tweedehands pijlen)," maar eerder omdat hij rauwe macht uitstraalde. Kissinger leek minder op Dr. Strangelove en meer op het fictieve personage Dr. Evil in de Austin Powers-films, zij het veel minder charmant.
Staatsgrepen en blanke suprematie
In 1971 steunde Kissinger de genocidale campagne van de voormalige Pakistaanse president Yahya Khan tegen Oost-Pakistan (Bangladesh) en in 1975 steunde hij de genocidale oorlog van de Indonesische dictator Soeharto tegen de bevolking van Oost-Timor, waarbij een derde van de bevolking de dood in werd gejaagd. Soeharto was in 1965 aan de macht gekomen door een door de VS gesteunde staatsgreep, waarbij een bloedbad werd aangericht onder wel een miljoen Indonesiërs die van communisme werden verdacht. Kissinger toonde zich onberoerd over de 200.000 doden in Oost-Timor: "Ik denk dat we genoeg over Timor hebben gehoord."
Toen in 1970 de socialist Salvador Allende door het volk tot president van Chili werd gekozen, merkte Kissinger op:
"Ik zie niet in waarom we moeten toekijken hoe een land communistisch wordt door de onverantwoordelijkheid van zijn eigen mensen."Hij spoorde Nixon aan om een gewelddadige staatsgreep tegen Allende te organiseren, waardoor het land anderhalf decennium lang onder fascistisch bewind kwam te staan, waarbij duizenden werden vermoord door de door de VS gesteunde militaire junta.
Kissinger was ook degene die pleitte voor de "tar baby"-optie om de banden van de VS met de blanke supremacistische koloniën in Zuid-Afrika, Rhodesië en de Portugese koloniën Mozambique en Angola aan te halen.
Wat het Midden-Oosten betreft, naast het versterken van de banden met de zionistische vestigingskolonie Israël die tijdens de jaren Nixon en Ford een belangrijke bondgenoot van de VS werd, bewapende Kissinger tijdens de oorlog van 1973 Israël tot de tanden om "een Arabische overwinning te voorkomen." Zijn militaire noodhulp aan Israël tijdens de oorlog maakte de vroege overwinningen van de Egyptische en Syrische legers ongedaan en zorgde ervoor dat Israël de oorlog won. Hij zorgde er ook voor dat er geen Amerikaanse betrekkingen konden worden aangeknoopt met de Palestijnse Bevrijdingsorganisatie.
In september 1975 ondertekende Kissinger een "memorandum van overeenstemming" met de Israëliërs, waarmee de VS zich ertoe verplichtten de PLO niet te erkennen of ermee te onderhandelen tenzij deze het "bestaansrecht" van Israël als racistische, joods-supremacistische staat zou erkennen. Voormalig PLO-voorzitter Yasser Arafat zou dit uiteindelijk in 1988 in Genève alsnog doen, en opnieuw in 1993 met de ondertekening van Oslo.
Afschuwelijke staat van dienst
Kissinger zorgde er in feite voor dat de Israëlische kolonisatie van Palestijns land nog tientallen jaren zou voortduren. Hij was de architect van de overgave van de voormalige Egyptische president Anwar Sadat aan Israël en de verkwanseling van Palestijnse rechten in Camp David. Hij was degene die het zogenaamde door de VS gesponsorde "vredesproces" ontworpen had, dat het Amerikaanse beleid ten aanzien van Palestijnen en Israël heeft bepaald en sindsdien de voortdurende rampspoed in een groot deel van de Arabische wereld heeft veroorzaakt.
Te midden van Kissingers oorlogszuchtige gedrag overal ter wereld, waarbij hij fascistische dictators aan de macht hielp en de blanke suprematie in vestigingskolonies in zuidelijk Afrika en Palestina steunde, wordt hij ook geprezen voor het nastreven van detente met de Sovjet-Unie en het aanknopen van diplomatieke betrekkingen met China. Hij ontving zelfs de Nobelprijs voor de Vrede voor het onderhandelen over "vrede" met Noord-Vietnam ten tijde van zijn wrede bombardementen op Cambodja.
Kissinger zou latere Amerikaanse presidenten adviseren en hun oorlogen steunen, waaronder Ronald Reagan en George W Bush. In 1982 richtte hij zijn eigen adviesbureau Kissinger Associates op, met een zeer geheime klantenlijst, om Amerikaanse en Europese imperialistische bedrijven en banken, door het westen gesteunde dictators in de derde wereld en blanke supremacistische koloniën te adviseren. Zijn laatst gerapporteerde nettowaarde lag rond de 50 miljoen dollar.
Kissingers afschuwelijke staat van dienst maakte hem echter geliefd bij veel Amerikaanse liberale politici. De Clintons waren dol op hem en kwamen op zijn verjaardagsfeestjes. Hillary Clinton bleef hem maar prijzen voor het advies dat hij haar had gegeven toen ze minister van Buitenlandse Zaken was en benadrukte dat "Kissinger een vriend is."
Voormalig president Barack Obama citeerde Kissinger als steun voor zijn eigen standpunten over Iran tijdens de presidentscampagne van 2008, maar werd door Kissinger afgepoeierd. In 2010 gebruikte Obama's regering Kissingers moorddadige beleid in Cambodja om Obama's eigen gruwelijke wereldwijde drone-moorden op Amerikaanse burgers en niet-Amerikanen te rechtvaardigen.
Geen onafhankelijk denkend persoon
In 2016 gaf Obama's minister van Defensie de beschuldigde oorlogsmisdadiger een onderscheiding "ter ere van Dr. Henry A Kissinger voor zijn jaren van eminente diensten ten behoeve van de overheid." De afgelopen jaren werd hij uitgenodigd door verschillende liberale Amerikaanse universiteiten, waaronder het Massachusetts Institute of Technology, Yale en de New York University, die de 45e verjaardag van zijn Nobelprijs vierden. Het waren voornamelijk socialisten die zich tegen hem uitspraken.
In april 2018 was Kissinger te gast op het eerste staatsdiner van Trump in het Witte Huis, samen met Trumps miljardairsvriendjes. Hij zou zich zelfs uitspreken over de oorlog in Oekraïne, waarover hij meerdere keren van gedachten veranderde.
In zijn boek over Kissinger beschuldigde Hitchens hem van oorlogsmisdaden, misdaden tegen de mensheid en overtredingen "tegen het gewoonterecht of het internationaal gewoonterecht, waaronder samenzwering tot moord, ontvoering en marteling." Hitchens leek zich echter niet te realiseren dat Kissinger geen onafhankelijk denkend mens was en dat elk van deze misdaden meer in het algemeen tegen de Amerikaanse regering zou moeten worden gericht.
© AFPKissinger en de toenmalige Amerikaanse minister van Buitenlandse Zaken Hillary Clinton verlaten in 2011 een evenement in Washington
Om met de woorden van Meaney te spreken: één man de schuld geven van de zonden van het land is in ieders belang:
"Kissingers status als wereldhistorisch figuur is verzekerd en zijn critici kunnen zijn buitenlands beleid eerder als uitzondering dan als regel beschouwen."Kissinger's amorele, genocidale misdaden zijn niet meer monsterlijk dan de misdaden van de VS sinds haar oprichting. Kissinger was slechts een trouwe vertegenwoordiger van de Amerikaanse criminele elites die hij zijn hele leven heeft gediend - en die hem een lang leven van roem, rijkdom en luxe garandeerden.
Kissinger stierf in zijn huis in Connecticut op 29 november 2023, de Internationale Dag van Solidariteit met het Palestijnse Volk.
Over de auteur:Zie: https://www.middleeasteye.net/opinion/murderous-legacy-henry-kissinger
Joseph Massad is hoogleraar moderne Arabische politiek en intellectuele geschiedenis aan Columbia University, New York. Hij is de auteur van vele boeken en academische en journalistieke artikelen. Tot zijn boeken behoren Colonial Effects: The Making of National Identity in Jordan; Desiring Arabs; The Persistence of the Palestinian Question: Essays on Zionism and the Palestinians, en recentelijk Islam in Liberalism. Zijn boeken en artikelen werden in vele talen vertaald.
Reacties van Lezers
voor onze Nieuwsbrief