- Susan Ivanova, Seizoen 3 openingsscène, Babylon 5
Toen het Wereld Economisch Forum zijn reclamecampagne voor De Grote Reset lanceerde, moest dit de zegetocht voor het globalisme worden. In combinatie met de coronapandemie ontketende de daaropvolgende wereldwijde financiële crisis een vloedgolf aan van overheidswege kunstmatig opgeblazen geld, waarmee wij geacht werden hun eeuwige weelde te bekostigen.
Dat mislukte.
U hoeft mij niet op mijn woord te geloven. Geloof een van de hoofdarchitecten van de Grote Reset, de rechterhand van Klaus von Commie Schnitzel, Yuval Noah Harari.
Sprekend als een waar autoritarist, kan Harari enkel geweld en chaos ontwaren. En daarin heeft hij geen ongelijk. Het op handen zijnde geweld en chaos zijn echter het gevolg van zijn pogingen (of medeplichtigheid) om de mensheid door middel van geweld een wereldorde op te dringen die de mensheid niet wil.
Deze drang naar geweld kan morgen echter gestopt worden. Het enige dat daarvoor nodig is, is dat idioten als Harari, Soros, Schwab, Gates en alle mensen achter hen, daadwerkelijk accepteren dat ze hebben gefaald, waarna ze met ons een akkoord sluiten.
Als ze dat doen, kunnen we het geweld dat aan de horizon opdoemt tot een minimum beperken. Maar dat gaat niet gebeuren, want ze hebben ons al herhaaldelijk verteld dat het misbruik door zal gaan totdat het moraal verbetert.
De dreigende chaos en het geweld zijn juist het gevolg van de 3e wet van Isaac Newton, in de volksmond samengevat als "actie= reactie."
En dat geweld en chaos komen er niet aan omdat we 'geen antwoorden hebben.' We hebben zat antwoorden, Harari en zijn kornuiten vinden die simpelweg niet leuk.
Decennialang hebben we hun geweld beantwoord met een soort stilzwijgende berusting, omdat de kosten om dit systeem te verstoren veel groter waren dan het voordeel om als eerste 2e luitenant uit het schuttersputje in Niemandsland tevoorschijn te komen. Maar vandaag de dag wegen de kosten voor zovelen om mee te doen om maar geen problemen te hebben, veel zwaarder dan de voordelen die ze genieten.
En daarom zien we dat de protesten in het hele westen intensiveren.
Het Grote Reset-project kwam te snel op ons af en we hadden al gauw in de gaten wat het precies inhield. Tijdens de uitrol gedurende de coronaperiode deden de meeste mensen mee omdat ze goede buren wilden zijn. Zoals ik in het verleden heb betoogd, stemden de meeste mensen in met de krankzinnige lockdownregels niet omdat ze schapen waren die gewillig in concentratiekampen werden gedreven, maar omdat ze het gevoel wilden hebben dat ze zouden worden beschouwd als behoedzame leden van een gemeenschap tijdens een publieke crisis.
Natuurlijk werd bij enkelen hun latente psychose geactiveerd (*kuch* Nassim Taleb *kuch*), maar voor de meerderheid van de mensen werd hun fundamentele menselijkheid gewoon als wapen tegen hen gebruikt.
Toen de eerste coronagolf eenmaal op gang was gekomen en we konden zien hoe ze hemel en aarde bewogen om daadwerkelijke behandelingen voor het virus de kop in te drukken, transformeerde de Grote Reset in het Grote Ontwaken. En het bewijs van mensen die zich verzetten tegen verdere degradatie van onze samenleving met deze onzin groeit met de dag.
De Grote Diffusie?
Jaren geleden schreef ik over de diffusie van innovatie-theorie van Everett Rogers, omdat het betrekking heeft op politiek in het algemeen en de opkomst van de partij Alternative für Deutschland (AfD) in het bijzonder.
De diffusie van innovatie-theorie van Everett Rogers is van toepassing op zowel politiek als producten. De achterliggende gedachte is dat er ongeveer 16% aanvaarding nodig is voor een nieuwe technologie, ideologie, enz. om het potentieel te hebben om uit te groeien tot iets groters. Dit werd populair dankzij Malcolm Gladwell met zijn boek Tipping Point.
We ontwikkelden ons van gemoedelijke wolven in een roedel, waarvan we dachten dat die ons tegen de gevaren van de wereld zou beschermen, tot angstige, nerveuze wolven, waarbij we ons afvroegen wie van ons zou opstaan tegen de psychotische alfa die ons naar een afgrond leidt.
De alfa vervolgt zijn weg naar de afgrond, denkend dat het een grote 'chicken game' is en dat we uit angst onder zijn heerschappij zullen blijven.
Velen van ons verkeren in een staat van shock en/of ontkenning over wat er allemaal gaande is. Maar, zoals de geschiedenis ons heeft geleerd, is er geen echte meerderheid van mensen nodig om de loop van de geschiedenis fundamenteel te veranderen.
Maar de kern van mijn observatie betreft het volgende: Wie word je echt als je niets meer te verliezen hebt? Of beter nog, hoeveel moet je verliezen voordat de ware jij je tanden ontbloot?Als we op sociale media en in de kranten lezen over wereldwijde protestacties van de arbeidersklasse, die door de managersklasse van overgeschoolde middelmatigen tot in het diepst van hun wezen wordt veracht, dan wordt duidelijk dat we heel dicht bij, of misschien zelfs al voorbij, het omslagpunt van 16% zitten.
Want dat is letterlijk alles wat ik zei. We hebben allemaal een grens. En de gedachte dat, omdat jouw grens niet zo laag ligt als die van mij, of van een willekeurige persoon op het intarwebz, jou tot een schaap maakt, is exact het soort kleinerende en onverdiende gevoel van aanspraak kunnen maken dat die griezels drijft die deze week in Davos bijeenkomen om ons te dwingen ons vertrouwen in hen te herstellen
Dit is de reden waarom Davos er alles aan gedaan heeft om het verval en de ondergang van de westerse beschaving te versnellen. We kunnen het allemaal voelen. 2024 is nog maar net een maand oud, en in die tijd heeft zich op geopolitiek vlak al een jaar afgespeeld.
Zij voelen het hele project uit hun vingers glippen en dit moet in de kiem worden gesmoord voordat het zich uitbreidt naar wat Rogers de 'Vroege Meerderheid' noemde. Daarom traden ze zo genadeloos op tegen "vaccinaarzeling" en verklaarden de oorlog aan ivermectine en hydroxychloroquine.
Daarom is tegenwoordig iedereen die zich rechts van Karl Marx bevindt een "Fascist!" en lid van "extreem-rechts." Dit gebeurt om mensen ervan te weerhouden zich te identificeren met groepen andersdenkenden, zodat ze beschaamd al hun afwijkingen van hun normen moeten uitleggen met: "Ik ben geen racist, maar..." of "Ik ben het niet eens met alles wat ze zeggen, maar... "
De kloof naar conflict
Maar dat artikel bevatte ook Geoffrey Moore's verfijning van de curve van Rogers met de "kloof." Het behalen van 16% aanvaarding is niet genoeg. Het nieuwe iets kan gemakkelijk 16% bereiken door zich simpelweg te verzetten tegen datgene wat dominant is. Dit is waar Harari op doelde, dat we de boel slechts van ons afreageren naar het tegenovergestelde van hen door te zeggen dat we alleen maar de liberale orde afwijzen en niets hebben om deze mee te vervangen.
Daarom moet dat nieuwe idee of product zichzelf dan omvormen tot iets universelers. Het is niet genoeg om tegen het globalisme of het WEF te zijn, we moeten ook voor iets beters zijn.
Dat wordt voor veel mensen een beslissingsmoment. Het is het moment waarop de gevestigde idee, het merk, enz. zich bewust wordt van de bedreiging en terugvecht. Dit is wat de kloof van 16% vertegenwoordigt, die kloof tussen oppositie en bekrachtiging.
Die groep waar ze bang voor zijn noem ik "Het Radicale Centrum."
Dit is de reden waarom AfD in 2018 16% haalde als de anti-Merkel partij, maar gemakkelijk geneutraliseerd werd toen ze niet de ware partij van "Alternative für Deutschland" werden. Maar toen ze dat eenmaal gedaan hadden en de huidige regering onder leiding van Scholz er niet in kon slagen om de Duitse middenklasse tijdens en sinds corona te beschermen, vormden ze een echte bedreiging.
Een combinatie van deze rebranding en vastgeroeste arrogantie van de Duitse politieke gevestigde orde leidde tot een stijging van de AfD naar rond de 25% in de Duitse peilingen. En dat is ook de reden waarom ze, ondanks een inderhaast georganiseerde poging om hen te treffen vanwege een onbevestigde geheime bijeenkomst in Postdam over deportatie, in de peilingen nog steeds boven de 16% zitten.
Nu vormen ze het soort bedreiging dat meer drastische maatregelen vereist, zoals een verbod op de AfD als politieke partij. Dat de Duitse politiek dit zelfs maar overweegt, duidt erop dat ze een achterhoedegevecht leveren tegen een beweging die veel groter is geworden dan alleen de AfD zelf.
Duitsland is 'de kloof' overgestoken en er is zich een soort Radicaal Centrum aan het vormen.
De ideeën die dit belichaamt, een Duitsland voor Duitsers dat globalisme, inflatie, eindeloze belastingen en oorlog afwijst ten gunste van lokalisme, gemeenschap en verbondenheid, is veel beter bestand tegen grove aanvallen.
Het antwoord is dus om kanselier Scholz naar Kiev te sturen om later deze maand een wederzijds veiligheidspact met Oekraïne te ondertekenen om de politieke revolutie die thuis plaatsvindt te omzeilen.
Op dezelfde manier heb ik de libertarische beweging in de VS aangespoord om een beweging van oplossingen te worden; praktische haalbare oplossingen die een echte meerderheid van de Amerikanen aanspreken. En hen van daaruit in de loop der tijd naar meer lokale oplossingen te leiden.
Maar ze weigeren dit te doen en lopen vast in hun anti-Fed, anti-dit en anti-dat, waardoor ze een politieke randgroepering blijven die gemakkelijk geneutraliseerd kan worden door een simpele meme:
Daarom heb ik twee keer op Trump gestemd, ondanks zijn vele beperkingen, en zal ik opnieuw op hem stemmen als het Davos niet lukt om hem van het stembiljet in Florida te weren. Zelfs dan zal ik, uit wrok, zoals velen, zijn naam gewoon neerschrijven.
En, wat denk je? Hij zal nog steeds de LP-kandidaat (Libertarische Partij) verslaan.
Versneld verval
Dus het Grote Ontwaken is, vanuit het perspectief van Davos, veranderd in een soort Grote Versnelling, waarbij ze de dreiging voelen dat wij over de valse Links/Rechts-tweedeling heen samenkomen om hen volledig te verwerpen.
Daarom zullen ze hun plannen versnellen om iedereen te verpletteren die zich aan hun controle onttrekt. Daarom haten ze Elon Musk zo intens, omdat hij Twitter van hen heeft afgepakt. Daarom vindt Bill Kristol het terecht om Tucker Carlson de toegang tot de VS te ontzeggen na zijn bezoek aan Rusland.
Dat onderdrukken werd gedaan om ons boos te maken, zodat we onze toevlucht zouden zoeken tot alternatieve internetgetto's zoals Gab en Mastodon en dergelijke.
Daarom hebben ze Twitter onder het vorige management opzettelijk geruïneerd om ons weg te jagen en ons onze stem te ontnemen door Alex Jones en alle anderen te de-platformen. Hoeveel mensen weigeren nog steeds om terug te gaan naar Twitter vanwege de gebeurtenissen in 2017? Hoeveel mensen gebruiken nog steeds het argument "perfect is de vijand van het goede" ten opzichte van Elon Musks bewind bij Twitter? *Kuch* David Icke *Kuch*
Zeker, de Rachel Maddow-club is nog steeds elke avond gefascineerd, alle 200.000, maar nu zijn zij degenen die in de echte mediagetto's versteld staan.
Het was makkelijk om in 2017 achter Jones aan te gaan. Het was makkelijk om later achter Gab aan te gaan. Het was makkelijk om de alternatieve platforms zoals Rumble en Substack te zien opkomen om te proberen tegenpolen te worden van YouTube en WordPress, Locals voor Patreon... enz.
Ik heb niets tegen deze platforms en heb er in het verleden zelfs enkele uitgeprobeerd, maar ik besef ook dat ze in staat werden gesteld om op te komen om mensen in kleinere gemeenschappen op te splitsen om gemakkelijk te negeren echokamers op te zetten. Allemaal om te voorkomen dat we samen de kloof oversteken om het Radicale Centrum te vormen.
En als één van deze platforms te machtig wordt? Nou, ik hoop dat iedereen een archief van hun Substacks heeft aangelegd. Ik hoop ook dat mijn angsten op dit punt volledig ongegrond zullen blijken. Maar ik heb deze film al eerder gezien en de eerste keer vond ik hem al niks.
Want, als stemmen die in staat zijn om over de valse politieke scheidslijn van links versus rechts heen te spreken groot genoeg worden, dan moeten ze onderuit worden gehaald. Het is prima als degenen die "rechts" zijn worden weggezet als wappies, doodlopers, isolationisten, complottheoretici, MAGAtards, Nahtsees, enz.
De rebranding van Russell
Het is heel wat anders wanneer iemand van "Links" tot dezelfde conclusies komt. Daarom pakten ze Russell Brand vorig jaar zo hard aan. En het was verontrustend hoe snel de "Nuts and Sluts" [excentrieke mannen en losbandige vrouwen]-campagne tegen Brand plaatsvond.
Omdat Brand eerst gedepersonaliseerd werd voordat de verontwaardigingsmachine tegen hem in stroomversnelling ging. Hij werd gewoon beschuldigd en buiten spel gezet.
En om iedereen eraan te herinneren waar ik het over heb, ik schreef hierover in het kader van Brett Kavanaughs "benoemingsproces" in 2018:
"Nuts and Sluts" is gemakkelijk te begrijpen. Beschuldig gewoon de persoon die je wilt vernietigen dat hij of gek is (de definitie daarvan verschuift naargelang de politieke thematiek van de dag), of van seksueel afwijkend gedrag.Wat ik toentertijd in dat artikel schreef, gebeurt vandaag. Destijds voorspelde ik dat hoe meer Davos "Links" aanmoedigde om afwijkend gedrag verder te normaliseren, hoe minder effectief "Nuts and Sluts" zou worden en hoe meer wij de aanvallen dan zouden zien als de grove pogingen om het Overton-venster in stand te houden.
Deze techniek werkt omdat het bij de meeste mensen het Walgingcircuit activeert...
... Het walgingcircuit is ook gemakkelijk te begrijpen.
Het is de grens waarop gedrag van anderen onze onderbuik-verontwaardiging opwekt en we vol walging terugdeinzen.
De reden waarom "Nuts and Sluts" zo goed werkt bij conservatieve kandidaten en kiezers, is omdat conservatieven gemiddeld over een veel sterker walgingcircuit beschikken dan liberalen en/of libertariërs.
Maar hierin schuilt het probleem. Als liberalen en cultuurmarxisten de maatschappelijke orde afbreken, als ze de ene na de andere schermutseling in de cultuuroorlog winnen en ons ongevoelig maken zodat we steeds meer afwijkend gedrag gaan normaliseren, moeten de omstandigheden van een beschuldiging à la "Nuts and Sluts" navenant toenemen.Bij Russell Brand moesten ze echter helemaal naar het eindspel gaan... dat hij een seksueel roofdier zou zijn ten koste van jongere vrouwen. Te midden van al het gedoe over Epstein Island etc., was het koppelen van Brand aan verwijzingen naar pedofilie bedoeld als de nekslag voor iemand die een van de meest effectieve en onbedwingbare dissidente stemmen in het post-corona tijdperk was geworden.
Het is gedragsheroïne. En hoe meer tolerantie we opbouwen, hoe groter de kans is dat mensen dwars door de leugen heen gaan prikken.
Daarom hoefde Gary Hart in de jaren 80 alleen maar beschuldigd te worden van een affaire om zijn presidentiële aspiraties de grond in te boren, maar moet Trump tegenwoordig op een hoer pissen.
Er zijn maar weinig mensen in de huidige tijdgeest die beter in staat waren om de linkerkant van het centrum te radicaliseren dan Russell Brand.
Maar het was vooral bedoeld om ons te demoraliseren, om in niemand anders vertrouwen te stellen, om geen bronnen van troost of mensen om op te vertrouwen te hebben. Het plotselinge onderuit halen van Brand luidde het begin in van wat ik nu de Grote Demoralisatiecampagne noem.
Het doel van die campagne is om de opkomst van dat Radicale Centrum een halt toe te roepen; een losse coalitie van normale mensen die bereid zijn om datgene waar ze het niet mee eens zijn opzij te zetten in dienst van datgene waar ze het wel mee eens zijn. En insecten eten, in capsules leven met constante bewaking en de dreiging om gedepersonaliseerd te worden, is iets vreselijks, daar zijn we het allemaal over eens.
Het siert Brand dat hij de beschuldiging onmiddelijk te lijf ging door volledig verantwoordelijkheid te nemen voor zijn gedrag in het verleden, waarbij hij zich, terecht, op het altaar van de publieke opinie wierp. Hij toonde ons zijn eigen walgingscircuit voor de persoon die hij vroeger was, niet de persoon die hij graag wenst te zijn.
En daarom was zijn recente interview met Tucker Carlson zo inspirerend. Carlson, heel slim, deed precies wat hij predikt... wat christelijke naastenliefde. Door Brand een platform te geven om zijn verhaal te vertellen, vindt hij nog een medereiziger op weg naar het doorbreken van de illusie van controle die Davos en de door hen in stand gehouden media over ons hebben opgebouwd.
Deze twee kerels worden niet verondersteld het eens te zijn over dit soort zaken. Tucker is een rechtse Fascist. Brand is een linkse Gek. En toch hebben ze iets heel krachtigs gemeen: ze werden beiden uit de tempel gesmeten omdat ze voor de waarheid opkwamen tegen de machthebbers.
En Brand stelt niet teleur in zijn optreden. Dit is één van zijn beste, en ik heb Forgetting Sarah Marshall gezien.
Hij slaat de spijker op zijn kop en merkt op een gegeven moment zelf op dat het doel van alles wat we in de media zien "demoralisatie" is. In feite werd mijn hele artikel oorspronkelijk geïnspireerd door die ene uitspraak tijdens zijn 45 minuten durende gesprek met Tucker. Dat was als het ware het hoogtepunt van dit interview.
Het maakte mij duidelijk dat Russell Brand het niet alleen begrijpt, maar ook precies weet wat zijn rol nu inhoudt.
Terwijl ik dit schrijf wordt er druk gespeculeerd dat Tucker de verguisde Poetin gaat bezoeken. Als hij dat voor elkaar krijgt, zal dat het internet niet helemaal afbreken, maar als er één gebeurtenis is in 2024 waar Davos geen invloed op heeft, dan is dat het wel.
Want wat gebeurt er als Carlson en Poetin de leugens van het buitenlands beleid gaan bespreken, de aard van het conflict in Oekraïne, de problemen tussen Rusland en het westen en erachter komen dat ze meer gemeen hebben dan de bedoeling is?
Carlsons interview met Russell Brand zorgde niet dat het internet werd afgebroken, net zo min als dat met Alex Jones, maar hij neemt de restanten van de comfortabele leugen dat de media iets anders zou zijn dan een griffier, stopt het in een papieren zak, laat die op onze stoep vallen en steekt 'm in de fik. Het is zo lang geleden dat we iemand journalistiek hebben zien bedrijven, dat we nauwelijks begrijpen hoe het eruit zou moeten zien als we het zien.
Carlson, net als Brand, Elon Musk, Donald Trump, Jerome Powell, Jamie Dimon, of een van de anderen die ik in dit artikel waardeer, zijn geen perfecte mannen.
Die meneer hebben we meer dan tweeduizend jaar geleden vermoord.
Ze hoeven niet perfect te zijn. Als u dat wel nodig heeft, stel ik voor dat u professionele hulp zoekt.
Wat wij nodig hebben, is dat ze ons leiden wanneer en waar ze kunnen. Ze hoeven ons alleen maar de middelen te geven om de kloof over te steken en een gemeenschappelijke basis te vinden. Laten we dan een openbaar plein bouwen dat volledig anders is dan het plein waar we tot nu toe mochten protesteren.
DAT is een Grote Reset waar ik naar uit kan kijken.
Zie: https://tomluongo.me/2024/02/05/the-great-reset-is-dead-long-live-the-great-reset/
Reacties van Lezers
voor onze Nieuwsbrief