De twee feiten die in de vorige hoofdstukken uiteengezet werden, 1/ virussen die door kometen worden meegevoerd en 2/ virussen die in de bovenste lagen van de atmosfeer in het kielzog van komeetlichamen naar de aarde worden meegevoerd, verduidelijken de oorsprong van virussen niet volledig: hoe kwamen virussen in kometen terecht en waardoor wordt hun hoge concentratie in de bovenste lagen van de atmosfeer verklaard? En vooral, waar komen virussen uiteindelijk vandaan?

Verschillende wetenschappers hebben geprobeerd deze kwestie op te helderen door een buitenaardse oorsprong van virussen te suggereren. De hypothese die ze ontwikkelden wordt panspermie genoemd en suggereert dat leven in de vorm van virussen van andere planeten afkomstig is:
Wat we tot nu toe weten over virussen is het volgende: we vinden ze waarschijnlijk op andere planeten waar leven is; hoewel sommige virussen extreem gastheerspecifiek zijn, kunnen veel virussen honderden verschillende gastheersoorten gebruiken; virussen komen voor in de meest extreme omgevingen op onze planeet; hoewel veel virussen niet lang overleven buiten hun gastheer, kunnen sommige lang overleven, vooral in koude omgevingen. Als onderdeel van onze zoektocht naar buitenaards leven, moeten we ook op zoek naar virussen; en hoewel niet elk ontdekt virus een bedreiging vormt, bestaat de mogelijkheid dat we een virus tegenkomen dat in staat is om meerdere celtypen te penetreren, en elk potentieel contact met zo'n organisme moet dienovereenkomstig worden behandeld.[1]
Een subcategorie van "panspermie"[2] is "lithopanspermie." Volgens deze theorie kwam het leven specifiek naar de aarde via micro-organismen die in verband worden gebracht met meteorieten:
Bovendien kunnen sporen van Bacillus subtilis, indien beschermd tegen ultraviolet zonlicht, tot 6 jaar in de ruimte overleven, vooral als ze in klei of meteorietpoeder (kunstmatige meteorieten) worden geplaatst. Deze gegevens ondersteunen de mogelijkheid van interplanetaire overdracht van micro-organismen binnen meteorieten, de zogenaamde lithopanspermia-hypothese.[3]
Het bovenstaande citaat neemt het voorbeeld van een bacterie, maar is ook van toepassing op virussen. Volgens Wickramasinghe zijn virussen afkomstig van oude planeten en werden vervolgens door komeetlichamen, die leven op aarde voortbrachten, naar de aarde getransporteerd:
Virusdeeltjes werden aangetroffen in clusters van een enorme reeks microfossielen, vergelijkbaar met methanogenen en archaea, in de Murchison-meteoriet. Deze meteoriet is zo oud dat hij dateert van voor het ontstaan van het zonnestelsel en mogelijk afkomstig is van een planeet die rond de moederster draait waaruit onze zon is ontstaan.[4]
Als de hypothese van Wickramasinghe of Dale Griffin over de oorsprong van virussen van oudere planeten klopt, verschuift dit de vraag over de oorsprong van virussen alleen maar een stap verder, van de aarde naar oudere planeten. De fundamentele vraag blijft: hoe konden virussen überhaupt op oude planeten ontstaan?

Het tweede probleem dat de lithopanspermie-hypothese opwerpt, is dat er naar schatting tussen de 5[5] en 300[6] ton kosmisch stof per dag op aarde neervalt, en een aanzienlijk deel daarvan bestaat uit komeetstof[7].

Als kometen, via hun stof, dragers zijn van verschillende virussen, dan zou de evolutie niet met sprongen synchroon met komeetinslagen zijn verlopen, maar lineair, door de dagelijkse afzetting van komeetstof en de bijbehorende virussen.

Dus wat onderscheidt de dagelijkse afzetting van komeetstof, die geen evolutionaire sprong veroorzaakt, van komeetinslagen, die dat wel teweegbrengen?

Een van de belangrijkste verschillen zijn elektromagnetische pulsen (EMP's). Wanneer een komeetlichaam de aarde nadert, desintegreert deze gewoonlijk (geheel of gedeeltelijk) en deze desintegratie vormt de bron van EMP's.

De hieronder beschreven hypothese zou ook het ontstaan van nieuwe virussen bij komeetinslagen kunnen verklaren, evenals de uiteindelijke oorsprong van virussen, zonder een beroep te doen op oneindige regressie.

Kan de EMP die door kometen wordt opgewekt virussen voortbrengen? Deze vraag lijkt in eerste instantie misschien vreemd. Wacht met het vellen van een oordeel tot u het volgende subhoofdstuk heeft gelezen.

Vreemde verschijnselen rond elektromagnetische pulsen (EMP)

EMP staat voor Elektromagnetische Puls. Het treedt op bij komeetgebeurtenissen, kernexplosies en andere door de mens ontwikkelde experimenten waarbij een krachtige elektrische stroom wordt gebruikt.

Het Kurchatov-experiment:

Eén zo'n experiment werd uitgevoerd door een groep Russische wetenschappers[8] van het Kurchatov Instituut. Deze wetenschappers ontdekten verschillende nieuwe elementen die na sterke elektrische ontladingen werden gevormd . Massaspectrometrische analyse van monsters van ruim 200 experimenten toonde aan dat de "vreemde" elementen niet aanwezig waren in het oorspronkelijke materiaal.

Spectrale analyse toonde aan dat de meest voorkomende "vreemde" elementen bestonden uit:
vreemd
© Kurchatov InstituutPercentage samenstelling van atomen van "vreemde" elementen in de monsters[9].
Een bijzonderheid die uit deze serie experimenten naar voren kwam, was dat de micro-explosies die door de EMP worden veroorzaakt sterk lijken op de vorm van een komeet, in de woorden van de wetenschappers zelf:
[...] de baan verandert sterk, en het traject krijgt de vorm van een "komeet."[10]
Kurchatov Institute Het traject in de vorm van een
© Kurchatov InstituteHet traject in de vorm van een "komeet."
Tornado's:

Het bovenstaande experiment staat niet op zichzelf. De natuur biedt ook voorbeelden van vreemde gebeurtenissen die worden veroorzaakt door EMP's. Bijvoorbeeld tornado's. Vaak werden er krachtige bliksemontladingen waargenomen in en/of rond de tornado. Ter referentie: één enkele bliksemontlading genereert gemiddeld 300 miljoen volt en 30.000 ampère[11] .

Vasin Lee Een tornado omgeven door bliksemschichten
© Vasin LeeEen tornado omgeven door bliksemschichten.
Tornado's zelf zijn sterk elektrische fenomenen, of ze nu vergezeld worden door bliksemontladingen of niet. Er werden elektrische velden van meer dan 20 kV/m aan de basis van een tornado gemeten[12]. Al dan niet bij toeval werden in de nasleep van tornado's fenomenen waargenomen die de natuurkunde tarten:

Een klein steentje doorboorde een glas als een kogel zonder barsten te veroorzaken. Een plank doorboorde een andere zonder deze te versplinteren. De muur van een houten huis werd doorboord door een oude verkoolde plank waarvan het poreuze uiteinde intact bleef. Een klaverblad werd in het harde stucwerk van een muur aangetroffen. Het frame van een hek van bijna 4 cm dik werd doorboord door een stuk hout teruggevonden.[13]

Het Hutchinson-effect:

Het Hutchinson-effect werd bij toeval ontdekt door John Hutchinson toen hij in 1979 probeerde Tesla's longitudinale golven te bestuderen. Het Hutchinson-effect ontstaat door de interferentie van radiogolven in een volume dat wordt uitgestraald door twee of meer hoogspanningsbronnen.

Het vertegenwoordigt misschien wel het meest mysterieuze fenomeen in de natuurkunde. Het Hutchison-effect zorgt ervoor dat materiële voorwerpen van verschillende samenstelling op onverklaarbare wijze in elkaar opgaan nadat ze door elektromagnetische golven worden bestraald[14].

Deze uiterst opmerkelijke samensmelting van ongelijksoortige materialen geeft duidelijk aan dat het Hutchinson-effect een krachtig effect heeft op intermoleculaire krachten. Ongelijksoortige materialen zoals staal, koper en hout kunnen eenvoudig "versmelten" zonder dat de afzonderlijke materialen uiteenvallen. Een houten staaf kan eenvoudigweg "zinken" in een metalen staaf, zonder dat de staaf uiteenvalt of verkoolt.[15]
© hutchisoneffect.comVersmelting van ongelijksoortige materialen zoals metaal en hout zonder verhitting.
Het Schwinger-effect:

Dit effect verwijst naar de spontane vorming van elektron-positronparen wanneer deze worden blootgesteld aan een zeer krachtig elektrisch veld van ongeveer 10^18 V/m. Hoewel dit theoretische idee al in de jaren 1930 werd voorgesteld[16], werd dit effect nooit waargenomen in laboratoriumexperimenten vanwege de noodzaak van extreem hoge spanningen, maar in januari 2022 rapporteerden onderzoekers van het National Graphene Institute de waarneming van een soortgelijk proces[17].
Matteo Ceccanti and Simone Cassandra  Artistieke impressie van de vorming van het elektron-positronpaar in een krachtig elektrisch veld
© Matteo Ceccanti and Simone CassandraArtistieke impressie van de vorming van het elektron-positronpaar in een krachtig elektrisch veld.
Koraalkasteel:

Het Koraalkasteel beslaat een gebied van 4 hectare,[18] waarin zich verschillende gebouwen en monumenten bevinden. De "Polaris-telescoop," gehouwen uit een massief stuk koraal, weegt naar schatting 25 ton[19]:

Koraalkasteel De Polaris-telescoop uitgelijnd met de maan
© Coral Castle​De Polaris-telescoop uitgelijnd met de maan.
De "maanfontein" - het zwaarste bouwwerk in het park - weegt zelfs nog meer, een indrukwekkende 30 ton[20] [21]. Ter vergelijking: men schat dat de Grote Piramide van Gizeh werd opgebouwd uit blokken die gemiddeld 2,5 ton wegen[22] [23].

"De maanfontein" is een uitgebreide zonnewijzer die uit een massief stuk rots werd gehouwen. De zonnewijzer is gekalibreerd op het middaguur van de zomer- en winterzonnewende en zou tot op twee minuten nauwkeurig zijn.
Dreamstime De zonnewijzer van de Maanfontein
© DreamstimeDe zonnewijzer van de Maanfontein.
Hoe kreeg Edward Leedskalnin, die slechts anderhalve meter lang is[24] en 43 kg weegt[25], het voor elkaar om een blok koraal van bijna dertig ton op te tillen en vorm te geven?

Bovendien werden er geen zware machines in zijn werkplaats aangetroffen. Leedskalnin had niet eens een auto - alleen een fiets[26]. Er werd echter wel veel elektrische apparatuur in zijn werkplaats gevonden, waaronder koperdraad, magneten en lasstaven[27].

Ooggetuigen beweerden dat Leedskalnin al zijn vrije tijd in de plaatselijke bibliotheek doorbracht, waar hij boeken bestudeerde over de bouw van de Grote Piramiden van Egypte[28]:
Nog tijdens zijn leven beweerde Edward Leedskalnin het mysterie van de Egyptische piramiden te hebben opgelost. Hij was in staat om de wetten van de antizwaartekracht te beheersen, zoals werd bevestigd door ooggetuigen die enorme blokken vrijelijk door de lucht zagen zweven[29].
Daargelaten of deze beweringen al dan niet waar zijn, is één ding zeker: Leedskalnin had een buitengewone interesse in elektriciteit. Hij schreef drie boeken over magnetische stroom[30].
bnpublishing De omslag van
© bnpublishingDe omslag van "Magnetic Current," een van de drie boeken die Leedskalnin over elektromagnetisme schreef.
Maar Leedskalnin was niet alleen geïnteresseerd in de theorie van elektromagnetisme; hij paste zijn theoretische kennis ook toe, zoals op de volgende foto te zien is:
Stansfield Edward Leedskalnin met zijn zelfgebouwde elektrische generator
© StansfieldEdward Leedskalnin met zijn zelfgebouwde elektrische generator.
Onmogelijk kristal tijdens een kernexplosie:

De eerste kernexplosie vond plaats in 1945 en staat bekend als de Trinity-test. Het bracht onbekende quasikristallen voort, die eerder door wetenschappers als 'onmogelijk' werden beschouwd[31]:
Quasikristallen bevatten bouwstenen die bestaan uit atomen die zich - in tegenstelling tot atomen in reguliere kristallen - niet herhalen in een regelmatige, baksteenachtige volgorde. Terwijl reguliere kristalstructuren er hetzelfde uitzien na translatie (verschuiving langs bepaalde richtingen), vertonen quasikristallen symmetrieën die voorheen onmogelijk werden geacht: sommige hebben bijvoorbeeld een vijfhoekige symmetrie en zien er hetzelfde uit als ze een vijfde van een volledige rotatie worden gedraaid.[32]
Luca Bindi, Paul J. Steinhardt Het nieuwe mineraal rode trinitiet met zijn onmogelijke quasikristal
© Luca Bindi, Paul J. SteinhardtHet nieuwe mineraal rode trinitiet met zijn onmogelijke quasikristal.
In de voorgaande paragrafen beschreven we een groot aantal experimenten en waarnemingen, namelijk het Kurchatov-experiment, de tornado, het Hutchinson-effect, het Schwinger-effect, het Koraalkasteel en rode trinitiet.

Ze delen alle één gemeenschappelijke oorzakelijke factor: een intens elektromagnetisch veld, ook wel elektromagnetische puls (EMP) genoemd, en vertonen eveneens vergelijkbare effecten: schepping/transmutatie/beweging van materie.

Het laatste voorbeeld, een onbekend element, trinitiet, met een "onmogelijke" geometrie die door een atoomexplosie werd gecreëerd, is bijzonder interessant omdat kernexplosies en komeetgebeurtenissen, voor wat betreft elektromagnetisme, sterk op elkaar lijken.

Kernexplosies en kometen vertonen vergelijkbare elektromagnetische kenmerken

Kernexplosies lijken zelfs zo veel op meteorietexplosies dat er ooit een volledig onderzoek van de NAVO en het Amerikaanse leger voor nodig was om vast te stellen dat wat eerst voor een kernexplosie werd aangezien, in feite een meteoorgebeurtenis was.

Dit geval staat bekend als het Vela-incident, toen de Amerikaanse satelliet Vela Hotel op 22 september 1979 een ongeïdentificeerde dubbele lichtflits boven de Indische Oceaan detecteerde.
Amerikaanse regering Lichtpatronen gedetecteerd door de Vela-satelliet 6911
© United States GovernmentLichtpatronen gedetecteerd door de Vela-satelliet 6911.
Aanvankelijk geloofde het Amerikaanse leger, of overtuigde zichzelf tenminste, zoals blijkt uit een officieel rapport dat slechts enkele weken na het incident werd gepubliceerd, dat het werd veroorzaakt door geheime kernproeven die door Israël en Zuid-Afrika werden uitgevoerd[33].

Het vergde maanden van onderzoek om vast te stellen dat er geen sprake was van radioactief puin, noch van seismische of hydro-akoestische gegevens[34] om de hypothese van de kernexplosie te ondersteunen; de Vela-satelliet registreerde bewijs van een meteoorgebeurtenis.

Hier volgen fragmenten uit het rapport van de "ad hoc groep van deskundigen"[35] over de gebeurtenis van 22 september (het Vela-incident), dat acht maanden na 23 mei 1980 werd gepubliceerd:
[...] gebaseerd op onze ervaring met de desbetreffende wetenschappelijke evaluaties, hebben we collectief geconcludeerd dat het signaal op 22 september waarschijnlijk niet van een kernexplosie afkomstig was.[...] Op dit moment lijkt een meteoroïde botsing met de VELA-satelliet de beste kandidaat voor een niet-nucleaire oorsprong van het signaal.[36]
Het Vela-incident was niet de eerste komeetgebeurtenis die een sterke elektromagnetische signatuur produceerde; meer dan een eeuw geleden veroorzaakte de Tunguska-meteoriet een soortgelijk effect, inclusief een dubbele piek:
Gedurende de 7 uur voor de explosie van het Tunguska-ruimtelichaam was het aardmagnetisch veld erg rustig. Om 0 uur 20 minuten GMT, d.w.z. 6 minuten na de meteorietexplosie, nam de kracht van het aardmagnetisch veld sterk toe met 4 nTL en bleef ongeveer 2 minuten op dit niveau. Dit was de beginfase van de lokale geomagnetische storm (de zogenaamde "eerste intrede"). Daarna begon de tweede fase - de "stijgingsfase." Gedurende 18 minuten nam de geomagnetische veldsterkte toe met nog eens 20 nTa. Het geomagnetische veld bereikte zijn maximale sterkte om 0.40 uur GMT en bleef de volgende 14 minuten op hetzelfde niveau. Daarna begon het te verminderen, waarbij de amplitude afnam met ongeveer 70 nTl. Het keerde pas na 5 uur terug naar het oorspronkelijke, onverstoorde niveau.[37]
Net als bij kernexplosies is van komeetfragmenten bekend dat ze zulke krachtige EMP's genereren dat ze als gevaarlijk voor ruimtevaartuigen worden beschouwd, en verschillende bekende storingen in elektrische apparatuur werden rechtstreeks toegeschreven aan elektromagnetische verstoringen die door meteoroïden werden veroorzaakt:
Verschillende gerapporteerde afwijkingen aan ruimtevaartuigen duiden op een elektrische verstoring in verband met een meteoorinslag. We presenteren een theorie om de vorming van het plasma en de daaropvolgende elektrische velden te verklaren die ontstaan wanneer een meteoroïde in botsing komt met een ruimtevaartuig, waarbij de meteoroïde wordt geïoniseerd en het ruimtevaartuig gedeeltelijk wordt geïoniseerd. Dit plasma, met ladingsscheiding die evenredig is met de mobiliteit van verschillende soorten, kan een sterke elektromagnetische puls (EMP) over een breed frequentiespectrum produceren, die mogelijk catastrofale schade veroorzaakt als de inslag relatief dicht bij een gebied met zwakke afscherming of blootliggende bedrading plaatsvindt. Door de kleine (<1 µg) massa van de deeltjes kunnen afwijkingen zoals verlies van gyrostabiliteit worden opgewekt door EMP zonder enige waarneembare pulsoverdracht. Latere plasma-oscillaties zijn ook in staat om een aanzienlijk vermogen uit te zenden en kunnen verantwoordelijk zijn voor veel van de gerapporteerde satelliet anomalieën.[38]
Niet alleen vertonen kernexplosies en meteorietinslagen bijna identieke elektromagnetische signaturen, maar, net als het Manhattan Project en zijn rode trinitiet, heeft men in meteorieten ook nieuwe mineralen ontdekt die nooit eerder op aarde werden aangetroffen[39]:
Nick Gessler/Duke University
© Nick Gessler/Duke UniversityDe El Ali-meteoriet bevat twee mineralen die nooit eerder op aarde werden aangetroffen.
De reactie van de officiële media op de toename van het aantal ruimterotsen dat op aarde terechtkomt, is vergelijkbaar met hun reactie op andere planetaire veranderingen die door kosmische processen worden veroorzaakt; ze bagatelliseren de omvang van het fenomeen en wijten het aan menselijke activiteiten, d.w.z. kernexplosies.

Helaas voor de autoriteiten heeft de opkomst van mobiele telefoons met camera's voldoende bewijs opgeleverd dat er vrij grote meteoren op aarde neerstorten, met dagelijks nieuwe meldingen van spectaculaire vuurballen.

Omdat ze het fenomeen niet langer openlijk kunnen ontkennen, moeten de media noodzakelijkerwijs rationele verklaringen vinden om de onvermijdelijke angst van mensen over wat ze waarnemen weg te nemen.

Dus beweren de autoriteiten nu regelmatig dat ze bizarre en voordien onaangekondigde 'raketproeven'[40] uitvoeren en zich bezighouden met al even bizarre 'ongelukken'[41] om 'supersonische schokgolven'[42] en 'explosieve aardbevingen'[43] te verklaren, die vaak vergezeld gaan van ooggetuigenverslagen en videobeelden van vuurballen[44] die boven dichtbevolkte gebieden de nacht in dag veranderen.

De toenemende komeetactiviteit wordt door de media verdoezeld door deze te vereenzelvigen met militaire raketten en/of ruimte-afval, waardoor een bijna profetische toon kan worden toegekend aan de volgende tekst die in 1996 werd geschreven:
[...] de christelijke, islamitische en Joodse culturen hebben sinds de Europese Renaissance de neiging gehad om een onredelijke anti-apocalyptische houding aan te nemen, zich blijkbaar niet bewust van de snel groeiende wetenschap van de catastrofetheorie. De geschiedenis lijkt zich te herhalen: we hadden het ruimtetijdperk nodig om de idee van de Platoonse stem van de rede nieuw leven in te blazen, maar deze keer manifesteert het zich binnen een anti-fundamentalistische en anti-apocalyptische traditie die regeringen, waarschijnlijk net als in vroegere tijden, niet kunnen beheersen ... Cynici (of moderne sofisten) zouden met andere woorden kunnen zeggen dat we de dreiging vanuit de ruimte niet nodig hebben om de bedoelingen achter de Koude Oorlog te verhullen; we hebben veeleer de Koude Oorlog nodig om de dreiging vanuit de ruimte te verhullen![45]
Het probleem is dat, in tegenstelling tot conventionele raketten, komeetlichamen vanwege hun elektrische activiteit een sterk elektromagnetisch kenmerk hebben dat elektrische apparaten over een groot gebied kan vernielen.

We kunnen ons natuurlijk afvragen of dit verband houdt met de veelvuldige berichtgeving in de media, sinds ongeveer 2008[46], over de ontwikkeling van EMP-wapens door de VS,[47] Israël,[48] China,[49] Zuid-Korea,[50] de gebruikelijke verdachte Iran[51] en natuurlijk het door de duivel bezeten Rusland[52] en alle hype over WO3 en het gebruik van kernwapens door Rusland.

De EMP die wordt opgewekt door een inkomende asteroïde kan natuurlijk worden toegeschreven aan de Russische EMP-/nucleaire bommen. Naast het 'verhullen van hemelse bedoelingen' zou een dekmantelverhaal over Russische EMP-/nucleaire wapens de VS van een uitstekend excuus voorzien om Rusland aan te vallen.

Hoe verklaren we de hype over een half dozijn landen die plotseling EMP-bommen beginnen te ontwikkelen, precies op het moment dat er zo'n spectaculaire toename van kometen en vuurballen wordt geregistreerd? Waarom wordt in de media het beeld geschetst dat EMP-bommen een 'recentelijk ontdekt' wapen zijn?

Eenvoudig gezegd, zijn kernwapens elektromagnetische wapens. Dit feit is al bijna 70 jaar bekend. Dit effect werd al vermoed toen de eerste atoombom op 16 juli 1945 tijdens de Trinity-test van het Manhattan Project in de woestijn van New Mexico tot ontploffing werd gebracht. De elektronische apparatuur werd afgeschermd,[53] omdat projectwetenschapper Enrico Fermi had voorspeld dat de explosie gepaard zou gaan met een EMP. Vanaf de jaren 1960 werden door kernexplosies opgewekte EMP's en de verwoestende effecten ervan op elektronische en elektrische apparatuur op grote schaal gemeten en gedocumenteerd.[54]

De Amerikaanse experimenten staan niet op zichzelf. Ook Rusland voert al minstens 60 jaar lang proeven uit met nucleaire/elektromagnetische explosies:
Kernproef 184 bevestigde uiteindelijk voor de USSR in 1962 waar de Verenigde Staten onafhankelijk op waren gekomen door de resultaten van het Amerikaanse Starfish Prime-project en andere kernproeven (die boven de Stille Oceaan werden uitgevoerd) te extrapoleren, evenals experimenten die gedurende 50 jaar werden uitgevoerd met behulp van EMP-simulatoren en computermodellen.[55]
Metatech  Theoretisch elektrisch veld veroorzaakt door een EMP op grote hoogte. De explosiehoogte is 75 km.
© MetatechTheoretisch elektrisch veld veroorzaakt door een EMP op grote hoogte. De explosiehoogte is 75 km.​
De vorm van de "glimlach" in bovenstaande figuur is een gevolg van het feit dat het magnetisch veld van de aarde intenser is op lage breedtegraden.

Kortom, we hebben gezien hoe komeetinslagen, net als kernexplosies en andere EMP-genererende gebeurtenissen, kunnen leiden tot het ontstaan/transmuteren/bewegen van materie. Maar alle voorbeelden die hierboven beschreven werden, hebben betrekking op "dode" materie. Hoe zit het met organische materie, zoals virussen?

Kwantumteleportatie[56] werd voor het eerst in 1993 theoretisch beschreven[57] en in 1997 experimenteel bewezen[58]. Bij de eerste experimenten werden alleen fotonen over korte afstanden gebruikt.

Sindsdien namen de afstanden tussen kwantumteleportaties spectaculair toe tot 1.400 km[59] met behulp van een satelliet voor kwantumteleportatie vanuit de ruimte[60].

Ook de kwantumobjecten zijn steeds groter geworden. Het volgende citaat gaat over een geslaagd experiment waarbij twee ytterbiumionen in elkaar verstrengeld raakten. Ytterbium bestaat uit 104 neutronen en 70 protonen/elektronen. Opvallend is dat dit experiment mogelijk werd gemaakt door het gebruik van elektromagnetische velden:
Het JQI-team probeerde de kwantumtoestanden van twee afzonderlijke ytterbiumionen te verstrengelen, zodat informatie die in de toestand van het ene ion besloten lag, naar het andere kon worden geteleporteerd. Elk ion werd geïsoleerd in een aparte hoog-vacuümvanger, zwevend in een onzichtbare kooi van elektromagnetische velden en omgeven door metalen elektroden.[61]
De molecule van ytterbium is qua omvang vergelijkbaar met sommige virussen[62]. Nog indrukwekkender is dat onderzoekers er in 2010 in slaagden om een kwantummechanische resonator te maken die 3 angstrom lang en 74 angstrom dik was, dus de mechanische resonator is ongeveer 30 keer zo groot als het virus dat de ziekte van Gumboro veroorzaakt.

Geen wonder dat deze ontdekkingen onderzoekers ertoe brachten te stellen dat de kwantumteleportatie van virussen zeer binnenkort zou moeten gebeuren, zozeer zelfs dat er al een onderzoeksprotocol beschikbaar is:
Het meest opvallende kenmerk van de kwantummechanica is het bestaan van superposities, waarbij een voorwerp tegelijkertijd in verschillende toestanden verkeert. Het bestaan van zulke toestanden werd op kleine objecten zoals atomen, ionen, elektronen en fotonen getest, en zelfs op moleculen. Meer recent is het mogelijk geworden om superposities van sets van fotonen, atomen of Cooperparen te creëren. De huidige vooruitgang in optomechanische systemen kan ons binnenkort in staat stellen om superposities van nog grotere objecten te scheppen, zoals microspiegels of cantilevers, en zo kwantummechanische fenomenen op grotere schaal te testen. Hier stellen we een methode voor om kwantumsuperposities van de beweging van diëlektrische objecten van willekeurige vorm met subgolflengte en hoge precisie bij zeer lage druk in een holte te koelen en te creëren. Onze methode is ideaal voor de kleinste levende organismen, zoals virussen, die overleven bij lage vacuümdruk en zich optisch gedragen als diëlektrische objecten. Dit opent de mogelijkheid om de kwantumaard van levende organismen te testen door kwantumsuperposities te creëren.[63]
Lijkt het dan nog steeds zo vergezocht dat komeetgebeurtenissen met hun gedocumenteerde EMP's organische materie zoals virussen voort kunnen brengen?

[1] Griffin, Dale (2013) "The Quest for Extraterrestrial Life: What About the Viruses?" Astrobiology 13. 774-783
[2] Zie Hoofdstuk 26 "Panspermie versus spontane generatie"
[3] Wikipedia contribuanten (2021) "Panspermia" Wikipedia
[4] Chandra Wickramasinghe et al. (2013) "Diseases from Space: Astrobiology, Viruses, Microbiology, Meteors, Comets" Cosmology Science Publishers
[5] Atkins, Nancy (2012), "Getting a Handle on How Much Cosmic Dust Hits Earth", Universe Today
[6] Royal Astronomical Society (2012) "CODITA: measuring the cosmic dust swept up by the Earth" UK-Germany National Astronomy Meeting
[7] C. Engrand (2011) "Meteorites and cosmic dust: Interstellar heritage and nebular processes in the early solar system". EPJ Web of Conferences, 18 05001
[8] Urutskoev, L., & Tsinoev, V.I. (2001) "Observation of transformation of chemical elements during electric discharge" arXiv: Plasma Physics
[9] B (Bore), Na (Sodium), Mg (Magnesium), Al (Aluminum), Si (Silica), P (Phosphorus), Cr (Chromium), Fe (Iron), Cu (Copper), Zn (Zinc)
[10] Urutskoev, 2001
[11] NOAA Editors (2022) ''How Powerful Is Lightning?'' NOAA
[12] Winn, W. et al. (2000) ''Electric field at the ground in a large tornado'' Journal of Geophysical Research 105. 20145-20153
[13] A.N. Dmitriev et al. "Electrogravidynamic Concept of Tornadoes" Rus.Acad.Sci.
[14] Pitkanen, M. (2004) "Hutchison effect and classical Z0 force" Research Gate
[15] MR Cybernetics Editors (2022) "The Hutchinson Effect" RM Cybernetics
[16] Heisenberg, W. et al. (1936) "Folgerungen aus der Diracschen Theorie des Positrons" Zeitschrift für Physik 98 (11 - 12): 714 - 732
[17] Isabelle Dumé (2022) "Schwinger effect seen in graphene" Physics World
[18] 10 hectares
[19] Stansfield, William (2006) "The Enigma of Coral Castle" Sceptics
[20] 34.000 pond
[21] Stansfield, 2006
[22] Linse, Pat (2000) "The Mystery of the Pyramids" Junior Skeptic V.8, No. 2,97
[23] 5.000 pond
[24] 5 voet
[25] 95 pond
[26] Stansfield, 2006
[27] Stansfield, 2006
[28] Stansfield, 2006
[29] Tourism.com Editors (2022) "Coral castle in Florida and its secret" Tourism.com
[30] Stansfield, 2006
[31] D. Castelvecchi 2021 "First nuclear detonation created 'impossible' quasicrystals" Nature 593(7860):487
[32] Ibid
[33] Amato, Ivan (2001) " Pushing the Horizon" Naval Research Laboratory
[34] National Security Council 1979, p. 2
[35] Dr. Jack Ruina, Chairman Department of Electrical Engineering, MIT
Dr. Luis Alvarez, Department of Physics, Berkeley
Dr. William Donn, Lamont-Doherty Geological Observatory Columbia University
Dr. Richard Garwin, Thomas J. Watson Research Center, IBM
Dr. Riccardo Giacconi, Harvard/Smithsonian Center for astrophysics
Dr. Richard Muller, Department of Physics, Berkeley
Dr. Wolfgang Panofsky, Stanford Linear Accelerator Center
Dr. Allen Peterson, Department of Electrical Engineering, Stanford University
Dr. F. Williams Sarles, Lincoln Laboratory, MIT
[36] Ruina, Jack (1980) "Ad hoc Panel Report on the September 22 Event" Released by FOIA request
[37] Rubtsov, Vladimir (2012) "Reconstruction of the Tunguska Event of 1908: Neither an Asteroid, Nor a Comet Core" arXiv:1302.6273
[38] Colestock et al. (2010) "Electromagnetic pulses generated by meteoroid impacts on spacecraft" Journal of Geophysical Research. 115. 10.1029
[39] Adrianna MacPherson (2022) "New minerals discovered in massive meteorite may reveal clues to asteroid formation" University of Alberta
[40] Bradley, N. (2012) "Incoming! Meteor or Comet Fragment Explodes Above Southwestern US, Prompting US Army 'Missiles' Cover-up'" Signs of the Times
[41] Quinn, J. (2012) "Meteorite Impacts Earth in Minden, Louisiana - Media and Government Cover It Up", Signs of the Times
[42]YNN Editors (2012) "'Another 'booming' earthquake this time near Niagara Falls: Earthquake causes early morning 'boom'' YNN
[43] Werthmann, M. (2012) "'Thousands reported bang, rumble of Maine quake in Massachusetts'" Boston
[44] LMHB Editors (2012) "California Fireball Meteor 17 October" Lunar Meteorite Hunters blog
[45] Clube, V. (1996) The Hazard to Civilization from Fireballs and Comets
[46] ENews issue (2008) "Iran Developing EMP Weapon" Koinonia House
[47] JAM Editors (2013) "Doomsday For Iran? U.S. Tests EMP Bomb", Jewish Awareness Ministries
[48] Geertz, B. (2012) "Report: Possible EMP Strike on Iran?" Washington Free Beacon
[49] Geertz, B. (2011) "Report: China building electromagnetic pulse weapons for use against U.S. carriers" Washington Times
[50] Shah, D. (2011) "South Korea develops Electromagnetic Pulse Bomb" fareastgizoms
[51] Shamah, D. (2012) "An electromagnetic pulse attack — the 'other' Iranian nuclear threat'" Times of Israel
[52] Peter Vincent Pry (2021) "Russia: EMP threat" Task Force on National and Homeland Security
[53] Bainbridge, K.T. (1976) "Report LA-6300-H", Los Alamos Scientific Laboratory p. 53
[54] Glasstone, S. & Dolan, P. (1977) "The Effects of Nuclear Weapons" US Department of Defense and the Energy Research and Development Administration, p.514
[55] Jerry Emanuelson (2019) "Soviet Test 184" Futurescience
[56] De naam "kwantumteleportatie" werd ingegeven door teleportatie. Bij kwantumteleportatie wordt echter alleen informatie geteleporteerd. Wilt u meer weten over informatie en haar cruciale rol als zijnde meer fundamenteel dan materie, zie Lescaudron, 2014
[57] Bennett, Charles et al. (1993) "Teleporting an unknown quantum state via dual classical and Einstein-Podolsky-Rosen channels" Physical Review Letters 70 (13): 1895 - 1899
[58] Boschi, D. et al. (1998) "Experimental Realization of Teleporting an Unknown Pure Quantum State via Dual Classical and Einstein-Podolsky-Rosen Channels" Physical Review Letters 80. 1121-1125. 10.1103
[59] 870 mijl
[60] Ren, Ji-Gang et al. (2017) "Ground-to-satellite quantum teleportation" Nature 549 (7670): 70 - 73
[61] JQI editors (2009) "First Teleportation Between Distant Atoms" Joint Quantum Institute
[62] Een ion van ytterbium heeft een diameter van 1 angstrom (10-10 meter), terwijl bijvoorbeeld het besmettelijke virus van de ziekte van Gumboro een diameter van 2,6 angstrom heeft
Garriga D. et al. (2006) "The 2.6-Angstrom structure of infectious bursal disease virus-derived T=1 particles reveals new stabilizing elements of the virus capsid" J Virol. 80(14):6895-905
[63] Romero-Isart et al. (2010) ''Toward Quantum Superposition of Living Organisms'' New Journal of Physics