In dit boek hebben we geconstateerd dat door kometen voortgebrachte virussen alomtegenwoordig, oeroud en in de meeste gevallen heilzaam zijn. Bovendien ontdekten we dat virussen bepalend zijn voor evolutionaire sprongen op het niveau van beschavingen en meer fundamenteel op het niveau van soortvorming. In die zin overstijgen virussen het leven; ze zijn de drijvende kracht achter het leven en de evolutie ervan.

Op dit punt rijst een voor de hand liggende vraag: "Hoe zorgt viraal DNA ervoor dat nieuwe complexe levensvormen ontstaan?" Deze vraag zal centraal staan in mijn vierde boek, dat de titel "DNA, biophotons and the Information Field" draagt.

De officiële wetenschap stelt dat DNA de code is die de synthese van eiwitten - de bouwstenen van het leven - regelt.

Verschillend DNA → verschillende eiwitten → verschillende morfologie. Het is een eenvoudig proces, maar is het waar?

Hoe kan dit proces verklaren dat in één organisme elke cel drager is van hetzelfde DNA, ook al volgen deze cellen verschillende ontwikkelingstrajecten. De ene wordt een spiercel, de andere een neuron, een derde een botcel.

Hoe kunnen we verklaren dat wanneer een salamander een ledemaat verliest, er een perfecte kopie van aangroeit? Waar is het sjabloon? Waar is de blauwdruk van de hele ledemaat?^[1] Aangezien de cellen hetzelfde DNA hebben, moet er iets anders zijn dat hun gedifferentieerde en harmonieuze ontwikkeling leidt.

Panspermie is afgeleid van het Griekse pan (alles) en sperma (zaad). Volgens de theorie van panspermie bestaat er in het hele heelal leven. Een subonderdeel van de panspermie-hypothese is de theorie van lithopanspermie, die stelt dat er leven in het hele heelal bestaat EN door kometen^[1], meteorieten^[2] en ruimtestof^[3] verspreid wordt.

De theorie van abiogenese daarentegen stelt dat al het leven op aarde is ontstaan uit anorganische moleculen. Hoewel ze sterk op elkaar lijken, moet de theorie van abiogenese niet worden verward met de theorie van spontane generatie.

Net als de kiemtheorie en de evolutietheorie verscheen de theorie van abiogenese vrij recent in de jaren 1960. Alle drie verdrongen ze de voorgaande theorieën, namelijk de terreintheorie, saltationisme en panspermie, met de vestiging van een meer materialistisch denkkader.

De twee feiten die in de vorige hoofdstukken uiteengezet werden, 1/ virussen die door kometen worden meegevoerd en 2/ virussen die in de bovenste lagen van de atmosfeer in het kielzog van komeetlichamen naar de aarde worden meegevoerd, verduidelijken de oorsprong van virussen niet volledig: hoe kwamen virussen in kometen terecht en waardoor wordt hun hoge concentratie in de bovenste lagen van de atmosfeer verklaard? En vooral, waar komen virussen uiteindelijk vandaan?

Verschillende wetenschappers hebben geprobeerd deze kwestie op te helderen door een buitenaardse oorsprong van virussen te suggereren. De hypothese die ze ontwikkelden wordt panspermie genoemd en suggereert dat leven in de vorm van virussen van andere planeten afkomstig is:

Wat we tot nu toe weten over virussen is het volgende: we vinden ze waarschijnlijk op andere planeten waar leven is; hoewel sommige virussen extreem gastheerspecifiek zijn, kunnen veel virussen honderden verschillende gastheersoorten gebruiken; virussen komen voor in de meest extreme omgevingen op onze planeet; hoewel veel virussen niet lang overleven buiten hun gastheer, kunnen sommige lang overleven, vooral in koude omgevingen. Als onderdeel van onze zoektocht naar buitenaards leven, moeten we ook op zoek naar virussen; en hoewel niet elk ontdekt virus een bedreiging vormt, bestaat de mogelijkheid dat we een virus tegenkomen dat in staat is om meerdere celtypen te penetreren, en elk potentieel contact met zo'n organisme moet dienovereenkomstig worden behandeld.^[1]

Een subcategorie van "panspermie"^[2] is "lithopanspermie." Volgens deze theorie kwam het leven specifiek naar de aarde via micro-organismen die in verband worden gebracht met meteorieten:

Bovendien kunnen sporen van Bacillus subtilis, indien beschermd tegen ultraviolet zonlicht, tot 6 jaar in de ruimte overleven, vooral als ze in klei of meteorietpoeder (kunstmatige meteorieten) worden geplaatst. Deze gegevens ondersteunen de mogelijkheid van interplanetaire overdracht van micro-organismen binnen meteorieten, de zogenaamde lithopanspermia-hypothese.^[3]

Het bovenstaande citaat neemt het voorbeeld van een bacterie, maar is ook van toepassing op virussen. Volgens Wickramasinghe zijn virussen afkomstig van oude planeten en werden vervolgens door komeetlichamen, die leven op aarde voortbrachten, naar de aarde getransporteerd:

Virusdeeltjes werden aangetroffen in clusters van een enorme reeks microfossielen, vergelijkbaar met methanogenen en archaea, in de Murchison-meteoriet. Deze meteoriet is zo oud dat hij dateert van voor het ontstaan van het zonnestelsel en mogelijk afkomstig is van een planeet die rond de moederster draait waaruit onze zon is ontstaan.^[4]

De pest van Justinianus en de Zwarte Dood vertonen veel overeenkomsten:

- ze ontstonden in tijden van grootschalige onderdrukking;
- ze werden waarschijnlijk veroorzaakt door pokkenachtige virussen;
- ze deden zich voor in een periode van komeetactiviteit en daarmee gepaard gaande rampen en weersveranderingen;
- ze hielden ongeveer drie eeuwen aan;
- ze veroorzaakten tientallen miljoenen doden;
- ze brachten vrijwel onmiddellijk grote sprongen voorwaarts in de beschaving teweeg.

Is het louter toevallig dat de reeks gebeurtenissen die de twee plagen kenmerkt zo sterk lijkt op de aaneenschakeling van gebeurtenissen bij door kometen veroorzaakte massa-extincties en de daaropvolgende door virussen veroorzaakte explosie van leven?

Was het van kometen afkomstige virus dat de twee grote epidemieën had veroorzaakt ook verantwoordelijk voor de sprong voorwaarts in beschaving die door de overlevenden werd gemaakt? Kunnen we een vergelijking maken, weliswaar op een andere schaal, tussen individueel-specifieke epidemieën die door een komeetvirus worden veroorzaakt en soortspecifieke massa-extincties die door soortgelijke komeetvirussen worden veroorzaakt? Zijn de evolutionaire sprongen die volgen op massa-extincties vergelijkbaar met de voorwaartse sprongen in beschaving die volgen op epidemieën bij mensen en de bijna-uitsterving die daardoor wordt teweeggebracht?

Omstandigheden voorafgaand aan de Zwarte Dood

De onderdrukking die tijdens de beginperiode van de Zwarte Dood gaande was, vertoonde veel gelijkenis met wat er voorafgaand aan de pest van Justinianus had plaatsgevonden.

Aan het begin van de 13e eeuw werd hoofse liefde door de kerk als ketterij veroordeeld^[1]. In 1209 lanceerde paus Innocentius III, gesteund door de Franse monarchie, een kruistocht tegen de Katharen.^[2] In 1229 werd de inquisitie ingesteld.^[3] Tijdens de barbaarse jaren die volgden, werden een miljoen^[4] onschuldige Fransen^[5] alsmede de gehele Occitaanse cultuur, een van de bakermatten van het paleochristendom, vernietigd.

In 1252 legaliseerde paus Innocentius martelpraktijken.^[6] De inquisitie teisterde Europa en eiste honderdduizenden slachtoffers^[7], terwijl de 7e, 8e en 9e kruistochten tegen 'ongelovigen' werden gevoerd. Vervolgens eindigde rond het jaar 1300 het middeleeuwse klimaatoptimum, dat plaatsmaakte voor de Kleine IJstijd, waarbij rampspoed zich steeds vaker en heviger voordeed.^[8] In 1321 werd de laatste Kathaar, Guillaume Belibast^[9], op de brandstapel gegooid. In 1343 vaardigde paus Clemens VI een pauselijke bul uit die de basis legde voor de uitgifte van aflaten^[10]. Vijf jaar later, in 1348, werd Europa getroffen door de Zwarte Dood.^[11] Deze plaag zou uiteindelijk tot de dood van honderden miljoenen mensen leiden.^[12]

Omstandigheden voorafgaand aan de pest van Justinianus

De jaren voor de opkomst van de pest van Justinianus werden gekenmerkt door de ergst denkbare tirannie. In een eerder boek^[1] heb ik deze situatie uitgebreid beschreven. Enkele woorden van Belisarius^[2] kunnen volstaan om de aard van Justinianus en zijn regime samen te vatten:

Dat Justinianus geen mens was maar een demon, zoals ik al zei, in een menselijke gedaante, kan iedereen overtuigen door kennis te nemen van de monsterlijke wreedheden die hij op de mensheid losliet.^[3]

De Nika-opstand rond 532 na Christus kan de verderfelijke sociaal-politieke context van het bewind van Justinianus illustreren. Het waren de ergste rellen uit de geschiedenis van Constantinopel, waarbij de halve stad verwoest werd en dertigduizend relschoppers gedood werden^[4].

Slechts vier jaar later, rond 540 na Christus, begonnen de komeetgebeurtenissen waarvan de gevolgen, waaronder de pest van Justinianus, Europa nagenoeg wegvaagden.

Uitgebreide studies van de beschikbare gegevens tonen aan dat in de 6e eeuw na Christus alle menselijke activiteit, naast simpelweg overleven, was verdwenen. Bovendien was er in het gehele Romeinse Rijk tussen de 7e en 9e eeuw vrijwel geen menselijke activiteit meer:

Huizen: De bouw van talrijke uitgebreide stenen huizen zakte terug naar verspreide houten krotten.^[5]

Metaal: Deze bloeiende industrie tijdens het Romeinse Rijk hield op te bestaan. Pas in de 16e eeuw - een volle 1.000 jaar later - werd het niveau van industriële activiteit van voor de val van Rome weer bereikt.^[6]

Aardewerk: Wijdverspreid en verfijnd aardewerk werd zeer zeldzaam en de vooruitgang stagneerde tot het punt waarop het onmogelijk is om aardewerk uit de 7e eeuw te onderscheiden van aardewerk dat twee eeuwen later werd geproduceerd.^[7]

Kerkelijke gebouwen: De weinige kerken die in deze periode werden gebouwd, waren meer dan tien keer kleiner dan de Sint-Pietersbasiliek in Rome uit de 4e eeuw.^[8] Alleen de kathedralen uit de 11e eeuw zouden vergelijkbare afmetingen bereiken.

Landbouw en oorlogsvoering: Verregaande stagnatie op beide gebieden gedurende drie eeuwen.^[9]

Munten: Een scherpe daling in de kwaliteit en kwantiteit van munten in de meeste regio's van het Rijk.^[10]

Geschreven documenten: Gedurende drie eeuwen vrijwel geheel afwezig.^[11]

Omstandigheden na de pest van Justinianus

Een van de redenen om 460 jaar toe te voegen aan de officiële chronologie is dat dit genoeg "tijd" bood om een hele genealogie van pausen en heiligen op te bouwen. Dit zorgde voor bijna 5 eeuwen aan ononderbroken historische legitimiteit, totdat bewezen werd dat tientallen heiligen^[12] en pausen^[13] volkomen mythisch waren.

Als er 460 jaar aan de officiële chronologie werden toegevoegd, had Paulus gelijk toen hij het volgende tegen de Corinthiërs zei (dit dateert van 43-46 na Christus)^[14]:

Ik zeg u, broeders, dat de tijd voorts kort is, zodat zij die vrouwen hebben moeten zijn als zij die geen vrouwen hebben; en zij die wenen als zij die niet wenen; en zij die zich verheugen als zij die zich niet verheugen; en zij die kopen als zij die niet kopen; en zij die deze wereld gebruiken als zij die haar niet gebruiken; want de gedaante van deze wereld gaat voorbij^[15]

Dit betekent dat Paulus' uitspraak over het einde van de wereld slechts 30 jaar vóór de komeetgebeurtenissen van 540 na Christus plaatsvond. Ook zou dit de dood van Julius Caesar slechts 120 jaar (vijf generaties) vóór de rampen van 540 na Christus plaatsen:

De overeenkomsten tussen de morele waarden van Julius Caesar en Sint-Paulus zijn opvallend te noemen. Sint-Paulus predikte decennialang liefde, zoals vereeuwigd in dit beroemde citaat:

Liefde is geduldig, liefde is barmhartig. Zij benijdt niet, verheft zich niet, is niet hoogmoedig, is niet trots. Zij onteert anderen niet, is niet uit op eigenbelang, is niet snel geïrriteerd, houdt misstanden niet bij. Liefde verblijdt zich niet in ongerechtigheid, maar verheugt zich in de waarheid; Zij beschermt altijd, heeft altijd vertrouwen, hoopt altijd, volhardt altijd.^[16]

Zo ook was het leven van Julius Caesar vervuld van barmhartigheid, clementie en vergevingsgezindheid:

Algemeen wordt aangenomen dat Julius Caesars gevierde clementie tegenover zijn medeburgers door zijn tijdgenoten niet als een deugd werd ervaren, maar eerder als een manifestatie van zijn tirannieke macht. In plaats van zijn clementie te verwelkomen als een teken van vrijgevigheid of welwillendheid, nam de senatoriale aristocratie hem dit juist zeer kwalijk.^[17]

De barmhartigheid die Julius Caesar toonde, zou wel eens tot zijn eigen ondergang kunnen hebben geleid:

Caesars keuze was moedig en ongekend en, hoewel fataal, leerzaam voor de leiders van vandaag: hij was mild voor zijn voormalige tegenstanders en creëerde zo een machtsdynamiek in zijn regering die uiteindelijk tot zijn ondergang leidde.^[18]

Deze overeenkomst tussen Julius Caesar en Paulus is des te meer verwonderlijk, aangezien dit plaatsvond in een wereld die vrijwel onbekend was met deze deugden^[19]. Tot die tijd was het Romeinse Rijk een gebied van wijdverspreide "religieuze" mensenoffers^[20], van gedecimeerde^[21] legioenen^[22] en van gladiatoren, wilde dieren en veroordeelde misdadigers die elkaar afslachtten ter vermaak van het publiek^[23]. De enige monotheïstische religie vereerde een zelfbenoemde jaloerse en wraakzuchtige god^[24].

Dat is mogelijk de reden waarom sommige auteurs^[25] suggereerden dat Julius Caesar als inspiratie voor Paulus diende.

We weten dat Julius Caesar door zijn troepen werd verafgood. Tijdens zijn leven werd hij zelfs vergoddelijkt. De Senaat had een standbeeld van Julius Caesar opgericht met een inscriptie die hem tot halfgod verklaarde^[26]. Er werden standbeelden opgericht van Caesar zelf als "Sol Invictus" (de onoverwinnelijke god)^[27]. Caesar kreeg op kosten van de staat een huis dat werd gebouwd als tempel; zijn beeltenis werd tentoongesteld naast die van de goden^[28]. Ter ere van hem werd de maand Quintilis omgedoopt tot juli (zoals juni naar Juno werd vernoemd^[29]). Een speciale priester, de flamen, werd aan hem toegewezen. Het bediend worden door een flamen maakte Caesar niet alleen goddelijk, maar gelijk aan Quirinus, Jupiter en Mars^[30]. Volgens Cicero vormde het eerbetoon aan de levende Caesar in Rome al ondubbelzinnig het eerbetoon aan een volwaardige god^[31]. Caesars naam als levende godheid was Divus Julius^[32].

Hij werd vermoord op de Idus van maart (15 maart), herrees als god op de Liberalia (17 maart) en werd bijgezet op 19 maart^[33]. Nadat hij was verraden en vermoord, nam de vergoddelijking van Julius Caesar nog verder toe.

De waarneming van wellicht de helderste komeet^[34] uit de menselijke geschiedenis tijdens de Spelen die vier maanden na zijn dood ter ere van hem werden gehouden, werd door de Romeinen geïnterpreteerd als een verdere bevestiging van de goddelijke aard van Julius Caesar.

Ter ere van de goddelijke Divus Julius werd in Rome een tempel gebouwd. Er stonden kruizen, vooral op de deur, alsook een afbeelding van een komeet. Het Latijnse kruis is te zien in het koperen patroon op de centrale deur (rechterbovenhoek van de afbeelding hieronder), terwijl de afbeelding van de komeet uit twee kruizen bestond (+ en X)^[35]:

Let op de opvallende gelijkenis tussen de afbeelding van Caesars komeet op de gevel van de tempel van Divus Julius, het Christusmonogram (Chi-Ro) en het symbool van de wederopstanding van Jezus Christus^[36]:
De tempel die aan Divus Julius in Rome was gewijd, vormde geen uitzondering. Talloze tempels, die Caesarea werden genoemd en die gewijd waren aan Divus Julius, werden in Caesariaanse koloniën gebouwd^[37].

Toevallig of niet, er bestaat een vrijwel volmaakte overeenkomst tussen de veldslagen en veroveringen door Julius Caesar (en de soldaten die rondom die plaatsen achterbleven, bijvoorbeeld in nederzettingen of in koloniën) en de verspreiding van het paleochristendom:

Paleochristelijke bevolkingsgroepen

De Ieren

De vroege invoering van het paleochristendom in Ierland blijkt uit de kenmerkende oriëntatie van begraafplaatsen en kruizen:

Een van de belangrijkste indicatoren van kerstening zijn begraafplaatsen met lange kisten, die over het algemeen oost-west georiënteerd zijn, zoals christelijke graven. Van deze begraafplaatsen wordt vermoed, of is bekend, dat ze christelijk zijn vanwege de nabijheid van een kerk, of omdat ze christelijke inscripties hebben. Ze worden vanaf het einde van de Romeinse tijd aangetroffen, vanaf de vijfde eeuw. Zoals vermeld in bovenstaand citaat en zoals aangegeven in onderstaande grafiek, waren er vanaf de 5e eeuw al "kerken" in Ierland:

Als we 460 jaar aftrekken van 450 na Christus krijgen we 10 voor Christus en dat is 34 jaar na de dood van Julius Caesar en een paar jaar voordat de mythische figuur Jezus Christus verscheen en het Romeinse christendom werd gevestigd. Zullen we deze gebouwen in het licht van het bovenstaande kerken noemen, of eerder Caesarea?

Er werden een aantal monastieke instellingen gebouwd:

De introductie van het christendom in Ierland dateert van vóór de 5e eeuw, vermoedelijk in samenwerking met Romeins-Brittannië [...] Monastieke instellingen ontstonden in de zesde eeuw, zoals Clonard, gesticht door Sint-Finian, Clonfert (gesticht door Sint-Brendan), Bangor (gesticht door Sint-Comgall), Clonmacnoise (gesticht door Sint-Ciaran), Killiney (gesticht door Sint-Enda)

In het Ierse paleochristendom treffen we, net als in de meeste paleochristelijke tradities, een controverse over Pasen aan:

De vroegchristelijke kerk in Ierland nam voorchristelijke spiritualiteit en festivals op in de "nieuwe religie." Aangenomen kan worden dat het lente-equinoxfeest werd gekerstend en omgedoopt tot St Patrick's Day^[38]

De Picten (Schotland)

Men denkt dat de Picten de rampen van 540 na Christus overleefden en een vorm van paleochristendom hebben behouden. Interessant genoeg werden ze al in de 5e eeuw door Romeinse soldaten tot het christendom bekeerd:

Het christendom werd waarschijnlijk geïntroduceerd in wat nu de Schotse Laaglanden zijn door Romeinse soldaten die gestationeerd waren in het noorden van de provincie Britannia. Na de ineenstorting van het Romeinse gezag in 410 n.Chr. wordt aangenomen dat het christendom overleefde onder de Britse enclaves in het zuiden van het huidige Schotland.^[39]

Als 460 jaren aan de officiële chronologie werden toegevoegd, komt 410 na Christus overeen met 50 voor Christus, enkele decennia voor Jezus Christus en het Romeinse christendom, maar precies tijdens de heerschappij van Julius Caesar en zijn verovering van Britannia.

Er bestonden grote verschillen tussen het Pictische paleochristendom en het Romeinse christendom, waarvan er één (waar we later naar zullen kijken) de methode voor het berekenen van Pasen was^[40].

Saksen:

Een vergelijkbare vroege invoering van het paleochristendom door de Saksen:

Eerder ging de voorkeur uit naar de suggestie van een koning van de Oost-Saksen, Saebert, zoon van Sledd. Maar hij stierf rond 616 en wetenschappelijke datering suggereert nu dat de begrafenis in de late 6e eeuw plaatsvond, rond 580. [...] Dat betekent dat het Saeberts jongere broer Seaxa zou kunnen zijn, maar omdat het lichaam is vergaan en er slechts kleine fragmenten van zijn tandglazuur zijn overgebleven, is het onmogelijk om dat met zekerheid te weten. In het graf werden kruizen van goudfolie gevonden, hetgeen er op wijst dat hij een christen was, een feit dat ook historici heeft verrast. Sue Hirst, de Angelsaksische begrafenisexpert van Mola, zei dat die datum opmerkelijk vroeg was voor de invoering van het christendom in Engeland, nog vóór de missie van Augustinus om het land te bekeren van het heidendom.^[41]

De recente ontdekking van een uitzonderlijke schat aan Saksische kostbaarheden heeft onverwachte tradities aan het licht gebracht. Er werd met name een zeer oude hoofdtooi gevonden:

Naast ouderdom bezit deze aangetroffen hoofdtooi nog andere bijzonderheden:

[Het] lijkt op hoofdtooien die werden gedragen door heidense Romeinse priesters [...] het is versierd met typische voorchristelijke Angelsaksische semi-abstracte dierenmotieven evenals zeven christelijke kruizen [...] het Latijnse woord voor de kledij van een bisschop was flammeolum of flammeum. Vreemd genoeg stonden de heidense Romeinse priesters, wiens hoofdtooien mogelijk als inspiratie hebben gediend voor het type bisschopshoofdtooi uit de schat van Staffordshire, bekend als Flamen - en dit suggereert een mogelijke en interessante connectie.^[42]

En wat is die interessante connectie die de journalist zorgvuldig verzwijgt? Vergeet niet dat Julius Caesar de eerste was die een toegewijde flamen (meervoud flamenies) priester toegewezen kreeg.

Slaven

De Slaven werden al in de 7e eeuw bekeerd tot het christendom, maar het proces van het vervangen van Oud-Slavische religieuze praktijken begon al in de 6e eeuw.^[43]

Vikingen:

Bij opgravingen in Ribe, een Vikingstad in Denemarken, werd bewijs aangetroffen van paleochristendom rond 700 na Christus:

Ze viste een perfect klein amulet met een christelijk kruis uit de modderige soep - "een enorme adrenalinestoot" - wat suggereert dat christelijke stromingen hier al aanwezig waren lang voordat koning Harald Blauwtand rond 965 na Christus op een rune in Jelling verklaarde dat hij de religie naar de Denen had gebracht^[44].

Deze ontdekking spreekt de bewering van de Franken tegen:

Sommige geschreven bronnen hebben de Vikingen voorgesteld als barbaren om zichzelf in een goed daglicht te stellen. We kunnen de mensen die in die tijd schreven dus niet helemaal vertrouwen: beschrijven ze wat ze zagen of gaven ze er hun eigen interpretatie aan?^[45]

Kelten:

Een aanzienlijk deel van de Keltische wereld praktiseerde het paleochristendom. Het Keltische christendom is een vorm van christendom die sinds de 5e eeuw in de hele Keltisch-sprekende wereld voorkwam^[46].

Het Keltische christendom verschilde aanzienlijk van het Romeinse christendom:

Sommige auteurs beschreven een aparte Keltische kerk, die de Keltische volkeren verenigde en hen onderscheidde van de aanhangers van de Romeinse Kerk.

Het paleochristendom had een lossere hiërarchie vergeleken met het Romeinse christendom:

Daarnaast hebben geleerden belangrijke kenmerken van de organisatie van het Ierse en Schotse christendom geïdentificeerd, zoals soepele ideeën over kerkelijk celibaat, intense secularisatie van kerkelijke instellingen en de afwezigheid van een diocesane structuur.^[47]

In het Keltische christendom vinden we opnieuw de controverse met betrekking tot Pasen:

Geleerden hebben een karakteristieke vorm van Keltisch christendom geïdentificeerd [...] er waren significante praktische verschillen met het Romeinse christendom, in het bijzonder de vorm van de tonsuur en de methode om Pasen te berekenen.^[48]

Dit onderwerp zullen we in een aparte subparagraaf behandelen^[49].

Voordat we verder gaan met de analyse van de pest van Justinianus kijken we eerst naar de officiële chronologie, want die heeft ernstige
gevolgen voor de geschiedenis, in het bijzonder voor het ontstaan van het christendom.

Een van de bekendste uitbarstingen uit de geschiedenis was de uitbarsting van de Vesuvius in 79 n.Chr., waardoor Pompeii en Herculaneum van de ene op de andere dag bedolven raakten onder puin en as.
Het beroemdste ooggetuigenverslag van deze uitbarsting werd niet geschreven door Plinius de Jongere, zoals algemeen wordt aangenomen, maar veel later, in 1498, door Giovanni Giocondo,^[1] die beweerde Plinius' originele brieven in Parijs te hebben gevonden. Helaas zijn er geen originele brieven bewaard gebleven^[2]. Was wat Giocondo ontdekte iets anders dan wat hij beweerde te hebben gevonden? Bedenk ook dat sommige andere geschriften van Giocondo als tegenstrijdig worden beschouwd.^{[3] [4] [5]}

Dodelijkheid en duur

Net als de pest van Justinianus hield de Zwarte Dood enkele eeuwen aan vanaf de eerste geregistreerde verschijning in 1347 tot 1850^[1] en kende eveneens talrijke uitbraken - volgens officiële schattingen^[2] waren dat er wel 16^[3] in totaal:

De Zwarte Dood was een van de dodelijkste pandemieën uit de geschiedenis van de mensheid. Volgens verschillende schattingen werd tweederde van de hele bevolking van Europa uitgeroeid, om nog maar te zwijgen van de honderden miljoenen slachtoffers in andere delen van de wereld. Volgens verschillende schattingen stierven alleen al bij de eerste uitbraak, die plaatsvond tussen 1347 en 1353, tussen de 75 en 200 miljoen mensen.^[5]

Dodelijkheid en duur

De eerste uitbraak van de Justiniaanse pest begon in 541 n.Chr. en eindigde in 549 n.Chr. Deze epidemie trof voornamelijk het Middellandse Zeegebied, Europa en het Midden-Oosten. Gedurende die acht jaar stierven er tussen de 15 en 100 miljoen mensen, afhankelijk van de schattingen^[1][2], wat neerkomt op tussen de 25% en 60% van de toenmalige bevolking van Europa^[3].

Dit dodental betrof alleen de eerste uitbraak. De pest van Justinianus kende 18 epidemieën^[4] verspreid over meer dan twee eeuwen. Uiteindelijk nam de plaag in 767 n.Chr. af.

Oorsprong

De jaren voorafgaand aan en volgend op de eerste uitbraak in 541 n.Chr. werden gekenmerkt door grootschalige rampen.

Sinds het begin van de geschiedenis worden kometen in verband gebracht met epidemieën en ziekten. Een reeks boeken genaamd de "Mawangdui Silk" werd samengesteld in 300 voor Christus, maar het vermeldt gebeurtenissen zo ver terug als 1500 voor Christus en beschrijft in detail 29 verschillende komeetvormen en het soort rampen, waaronder plagen en andere ziekten, die ze zouden veroorzaken^[1]:
Dit verband tussen kometen en epidemieën werd niet alleen in China gelegd. In de oudheid geloofden de meeste westerse filosofen ook dat kometen plagen^[2] op aarde veroorzaakten^[3].