Churchill Hospital operatie
© ReutersArtsen in het Churchill Hospital voeren de eerste baarmoedertransplantatie van het Verenigd Koninkrijk uit
Dit essay is gebaseerd op een gesprek met Jeffrey Long. Het werd omwille van lengte en duidelijkheid aangepast.

Zevenendertig jaar geleden was ik specialist in opleiding oncologie en leerde hoe ik kanker het beste kon behandelen met bestraling. Dit waren de dagen vóór het internet, dus ik deed mijn onderzoek in de bibliotheek. Op een dag bladerde ik door een omvangrijke uitgave van het Journal of the American Medical Association en kwam een artikel tegen over bijna-doodervaringen.

Ik was met stomheid geslagen. Mijn hele medische opleiding leerde me dat je óf levend óf dood was. Daartussen zat niks. Maar plotseling las ik over patiënten van een cardioloog die waren overleden en weer tot leven gekomen, en die heel aparte, bijna ongelooflijke ervaringen rapporteerden.

Vanaf dat moment raakte ik gefascineerd door bijna-doodervaringen of BDE's. Ik definieer een bijna-doodervaring als iemand die comateus of klinisch dood is, zonder hartslag, die een heldere ervaring beleeft waarin hij of zij ziet, hoort, emoties voelt en contact heeft met andere wezens. Door me meer te verdiepen in deze ervaringen veranderde mijn kijk op het universum op fundamentele wijze.

Bijna-doodervaringen hebben gemeenschappelijke kenmerken

Toen ik klaar was met mijn opleiding, zette ik de Near-Death Experience Research Foundation op. Ik begon verhalen te verzamelen van mensen die een BDE hadden gehad en evalueerde deze met de denkwijze van een wetenschapper en een arts. Ik baseerde mijn meningen op bewijs en begon als scepticus. Maar door het overweldigende bewijs ben ik gaan geloven dat er wel degelijk leven na de dood is.

Geen enkele BDE is hetzelfde. Maar toen ik er duizenden bestudeerd had, zag ik een consistent patroon van gebeurtenissen in een voorspelbare volgorde. Ongeveer 45% van de mensen die een BDE hebben, melden een buitenlichamelijke ervaring. Wanneer dit gebeurt, scheidt hun bewustzijn zich af van hun fysieke lichaam, meestal zwevend boven het lichaam. De persoon kan zien en horen wat er om hem heen gebeurt, waarbij er vaak verwoede pogingen worden gedaan om hem weer tot leven te wekken. Eén vrouw rapporteerde zelfs dat een arts een instrument op de grond gooide toen hij het verkeerde pakte - iets wat de arts later bevestigde.

Na de uittredingservaring zeggen mensen dat ze naar een andere wereld gaan. Velen gaan door een tunnel en ervaren een helder licht. Dan worden ze begroet door overleden dierbaren, inclusief huisdieren, die in de bloei van hun leven zijn. De meeste mensen beschrijven een overweldigend gevoel van liefde en vrede. Ze hebben het gevoel dat deze andere wereld hun ware thuis is.

Ik heb geen enkele wetenschappelijke verklaring voor deze ervaringen kunnen vinden

Deze ervaringen klinken misschien als clichés: het heldere licht, de tunnel, de dierbaren. Maar in de vijfentwintig jaar dat ik BDE's bestudeer, ben ik gaan geloven dat deze beschrijvingen culturele stijlfiguren zijn geworden omdat ze waar zijn. Ik heb zelfs gewerkt met een groep kinderen onder de vijf die een BDE hadden. Zij rapporteerden dezelfde ervaringen als volwassenen - en op die leeftijd is het onwaarschijnlijk dat je gehoord hebt over felle lichten of tunnels nadat je dood bent gegaan.

Andere mensen melden schijnbaar ongelooflijke gebeurtenissen, die we later kunnen bevestigen. Een vrouw verloor het bewustzijn terwijl ze met haar paard over een pad reed. Haar lichaam bleef op het pad liggen, terwijl haar bewustzijn met haar paard meereed toen hij terug naar de stal galoppeerde. Later was ze in staat om precies te beschrijven wat er bij de stal was gebeurd omdat ze het had gezien, ondanks het feit dat haar lichaam daar niet was. Anderen die haar niet hadden gesproken, bevestigden haar verhaal.

Ik ben arts. Ik heb hersenonderzoeken gelezen en alle mogelijke verklaringen voor BDE's overwogen. Waar het op neerkomt is dat ze geen van alle steek houden. Er bestaat zelfs geen enkele aannemelijke fysieke verklaring voor dit fenomeen.

Ik heb ook angst-doodervaringen bestudeerd, zoals bijna-auto-ongelukken

Ik hanteer een bepaalde definitie voor een BDE. De persoon moet bewusteloos zijn. Maar er is een ander soort fenomeen dat me ook fascineert: wat ik "angst-doodervaringen" noem.

Dit zijn situaties waarin je het gevoel hebt dat je leven in gevaar is. Het kan een bijna-ongeluk zijn of een plotselinge val. Deze mensen ervaren over het algemeen geen tunnel en licht, maar ze melden vaak dat hun leven "voor hun ogen voorbij flitst."

Hoewel sommige mensen met een BDE deze terugblikken op hun leven melden, komen ze vaker voor bij angst-doodervaringen. Mensen herinneren zich zelfs gebeurtenissen uit hun peutertijd die ze zich niet bewust kunnen herinneren, maar die later wel bevestigd kunnen worden door met familieleden en anderen te praten.

Door het bestuderen van BDE's ben ik een betere oncoloog geworden

Hoewel ik een passie heb voor BDE's, draait mijn dagelijkse werk nog steeds om het helpen van patiënten in hun strijd tegen kanker. Ik vertel mijn patiënten niet over mijn BDE-onderzoek. En toch ben ik door mijn werk met BDE's een meer meelevende en liefdevollere arts geworden.

Ik kan mijn patiënten helpen om levensbedreigende ziekten met meer moed en passie tegemoet te treden. Mijn doel is om hen te helpen meer gezonde dagen hier op aarde te hebben. Maar ik geloof er heilig in dat als en wanneer ze overlijden, ze vrede zullen hebben.

Lees het oorspronkelijke artikel op Insider

Zie: https://www.yahoo.com/news/ive-studied-more-5-000-133633458.html