Men zou hopen dat deze verboden kennis zou neerkomen op een aanvalssalvo tegen de buitenaardse hypothese (ETH) en de obsessie daarvan om het fenomeen te koppelen aan vermeende technologische beschavingen die zich uitstrekken over de galactische vlakten. Astronomische onderzoeken hebben tot nu toe vijfduizend planeten ontdekt zonder tekenen van leven te vinden, laat staan een cultuur die een hele ster bestrijkt. Of, zoals andere moderne denkers hebben gesuggereerd, een enkele beschaving ontstaat op een bepaald moment om vervolgens te schitteren en uit te doven voordat deze wordt vervangen door een andere, en een toekomstige mensheid die de ruimte in trok, vindt misschien op een dag hun overblijfselen.
In zijn opus The Mothman Prophecies uit 1975 merkte wijlen John A. Keel wijselijk op dat de ouden een oplossing voor het raadsel hadden gevonden. "Drieduizend jaar geleden," schreef hij, "onderzocht een kleine groep briljante mannen het mysterie van de ongeïdentificeerde vliegende objecten en loste het op. Sindsdien hebben vele anderen hetzelfde mysterie vanuit verschillende perspectieven benaderd en het keer op keer opgelost."
Keel gaat vervolgens in op oeroude ontmoetingen met onbekende grootheden die aan demonen werden toegeschreven. "Vroege onderzoekers," vervolgt hij, "concludeerden uiteindelijk dat zulke demonen niet echt bestonden, ook al lieten ze vaak sporen achter en veroorzaakten fysieke schade. Ze bedachten het woord khimaira (chimaera) om hen te beschrijven."
Met Keel als springplank ging Salvador Freixedo dieper in op de griezelige maar aardse aard van het fenomeen en stemde de oorsprong ervan af op de interdimensionale hypothese. De overleden jezuïtische denker stelde het bestaan voor van een "hiërarchie" van bovenmenselijke en ondermenselijke wezens die afkomstig zijn van andere bestaansniveaus die de onze soms kruisen. Sommige van de meer krachtige wezens betreden onze werkelijkheid naar believen en communiceren met ons via verschillende mechanismen die we zijn gaan omschrijven als verschijningen, visioenen, wonderen, enz. Het griezelige aan deze gedachtegang is dat deze goddelijke entiteiten, ondanks hun schijnbaar onbeperkte macht, iets van mensen willen: ze verlangen naar de subtiele straling die het menselijk brein produceert als het in extase of pijn verkeert en naar de energie die vrijkomt bij de verbranding van dierlijk en plantaardig materiaal. UFO's vormen de meest recente manifestatie van deze orde van entiteiten, die met recht onze opperheren genoemd kunnen worden. Men kan begrijpen waarom een dergelijke onthulling de bevolking oprecht angst zou inboezemen, in tegenstelling tot een verklaring over bewuste wezens van een andere planeet.
De Spaanse Pedro Valverde en Ramón Navía gingen een stap verder dan Freixedo en spraken de overtuiging uit dat UFO's "een buitenplanetaire kracht vertegenwoordigden die zich met menselijke aangelegenheden en de menselijke geest bemoeit en de natuurlijke evolutie sinds het begin der tijden dwarsboomt." Valverde werkte dit idee uit door eraan toe te voegen: "Een intelligentie die een bepaalde mentale activiteit nodig heeft, alsook een ondersteunend vehikel-lichaam dat niet noodzakelijkerwijs een dichte fysieke structuur vormt [...] deze intelligente wezens hebben gebruik gemaakt van onze behoefte om in iets groters dan onszelf te geloven, en van ons geloof in een spiritueel niveau, om zich de functies ervan toe te eigenen. Als we erin slagen om hun doelen te begrijpen, is het misschien mogelijk om te voorkomen dat we door hen gemanipuleerd worden." UFO-manifestaties zouden - vanuit dit perspectief - simpelweg "een van de vele facetten van een bestaansniveau of verborgen universum vertegenwoordigen die vreemd zijn aan onze materiële wereld."
In de onbehaaglijke, emotioneel kwetsbare jaren 2020 kan men zich voorstellen dat een dergelijke gedachtegang gemakkelijk kan leiden tot grootschalige beroering. Hoe dan ook, het overschrijden van de grenzen tussen dimensies zou voor 'hen' net zo onmogelijk moeten zijn als voor ons, omdat er onvoorstelbare hoeveelheden energie voor nodig zijn. Het lijkt er echter op dat contact met deze andere bestaansniveaus altijd mogelijk is geweest vanuit bepaalde gebieden van onze wereld, waaraan men onder andere benamingen als vortexen, vensterzones en een hele reeks andere esoterische namen heeft gegeven.
De Chileense auteur Jorge Anfruns beschrijft in zijn boek Ovnis, Extraterrestres y Otros Encuentros een aantal gevallen uit de jaren '70 en '80 die deze mogelijkheid ondersteunen.
"Ontmoetingen met buitendimensionale steden," legt hij uit, "behoren in de folklore van [Noord-Chili] tot een geheel andere tak van sport. Ik heb met verschillende buschauffeurs van noordelijke transportlijnen gesproken die beweren dat ze door goed verlichte steden hebben gereden - steden die er op de terugweg niet waren. Steden die op geen enkele kaart staan. Anderen beweren dat bussen en hun passagiers volledig verdwenen, waaronder een vrachtwagen met meer dan twintig ton dynamiet, hetgeen zelfs de Chileense inlichtingendiensten voor een raadsel stelde." De hoge concentraties ijzer en koper in het noorden van Chili, zegt Anfruns, hebben altijd geleid tot het geloof in magnetische afwijkingen die een antwoord op het raadsel zouden kunnen geven, net zoals de mineraalconcentraties van de Spaanse berg Canigó van invloed zijn op vliegtuigen. "Het zou kunnen dat andere dimensies net zo hectisch zijn als onze hoofdstad op een vrijdagmiddag," grapt de auteur. "De deuropeningen naar deze andere dimensies worden niet door mensen bestuurd - ze gaan alleen van binnenuit open. Een vreemde ongelijkheid van mogelijkheden die we met elke volgende seconde ervaren."
Sommige van deze Chileense gevallen zijn even verontrustend als fascinerend: de ervaring in 1976 van een man die alleen bekend staat als Don Carlos, wiens Chevy pick-up truck plotseling door een vreemde kracht wordt aangetrokken van een verlaten woestijnpad naar "een stad die niet op de kaart stond"; een kapitein van een vissersboot die onweerstaanbaar wordt meegetrokken naar een verre kust met een vreemde stad waar hij de nacht doorbrengt voordat hij wordt weggestuurd door lange halfmenselijke wezens, waarbij hij een gouden theelepeltje meeneemt als aandenken aan de ervaring dat hij later zal verkopen om een nieuwe vissersboot te kopen; een werkzoekende in de grote stad die zich ineens in een metalen constructie of vaartuig bevindt en een vermaning krijgt over zijn toekomst, om vervolgens op een bankje in het park bij een metrostation te belanden met vijf en een half uur tijdverlies dat hij niet kan verantwoorden...
Als samenvatting kunnen de woorden van sciencefictionschrijver Frederic Brown dienen: "Er is een oneindig aantal universa waarin wij niet bestaan, dat wil zeggen dat er geen wezens bestaan die analoog zijn aan onszelf. Bovendien zijn er universa waarin de mens helemaal niet bestaat. Oneindige universa waarin bloemen de overheersende levensvorm zijn, of waarin geen enkele levensvorm zich ooit heeft ontwikkeld of zal ontwikkelen. Ook oneindige universa waarin de fasen van het bestaan zodanig zijn dat we niet over de woorden of gedachten beschikken om ze te beschrijven of in te beelden."
Probeer dat maar eens aan Jan met de pet te vertellen.
Zie: https://inexplicata.blogspot.com/2023/12/deeply-disturbing-stuff-can-truth-ever.html
Reacties van Lezers
voor onze Nieuwsbrief