Dit artikel is gerelateerd aan twee eerdere artikelen. Zoals u zult zien, vertonen de vernietiging van schoonheid (moderne kunst), de vernietiging van gezin en identiteit (gendertheorie) en de vernietiging van religies verschillende overeenkomsten.

Herinnert u zich nog mijn oma met haar geestige opmerkingen? Ik heb over haar verteld in de twee artikelen die hierboven gelinkt zijn. Ik heb u echter nog niet verteld over haar geloof.

Ik ben als kind opgevoed door atheïstische ouders en ik vond het lastig te begrijpen waarom mijn oma naar de kerk ging, waarom ze geïnteresseerd was in het doen en laten van de Paus, waarom ze wilde bidden, waarom ze schilderijen van de Maagd Maria aan de muur had hangen en waarom ze een crucifix boven haar bed had hangen.

Om eerlijk te zijn vond ik al dit religieuze gedoe een beetje belachelijk. Dat kon ook bijna niet anders aangezien ik alleen maar had gehoord over de slechte daden van de Kerk: de kruistochten, de inquisitie en, meer recent, de pedofiele priesters.

Oma's geloof is met de tijd niet minder geworden. Ze is nu 100 jaar oud en nog steeds gelovig. Telkens als ik terugkom van een medische controle, vertel ik haar over de positieve resultaten en dan huilt ze bijna van opluchting. Ze zegt dan met een zachte, emotionele stem: "Ik heb zo vaak voor je gebeden".

Dit verschil in geloof tussen ons greep mij wel aan. De dingen zijn zo snel veranderd. Twee generaties geleden waren de meeste mensen nog vervuld van godsdienst, terwijl mijn generatie het in het beste geval negeert en in het slechtste geval veracht.

Deze inleiding geeft u wellicht enig idee van het onderwerp van dit artikel. We zullen ons bezighouden met religies, in het bijzonder het christendom. Meer specifiek, hoe religies ons beïnvloeden en nog meer specifiek hoe iedere sociale/culturele omgeving, al dan niet van religieuze aard, ons beïnvloedt. We zullen zien dat een religieuze omgeving veel minder schadelijk is voor mens en samenleving dan de atheïstische en nihilistische levensbeschouwingen die de wereld van vandaag domineren.

Onze sociale/culturele omgeving bestaat uit een geheel van overtuigingen, regels en normen die in principe bepalen wat goed en wat kwaad is. Religies hebben lange tijd een belangrijke rol gespeeld bij de definitie van deze aspecten. We zullen allereerst een snelle blik werpen op hoe de fundamentele overtuigingen (d.w.z. de kosmogonie, de manier waarop wij de wereld beschouwen) in de loop der tijden zijn geëvolueerd.

John Edmunds kan de hele wereld aan.

Hij is een van de Maffiosi van modelvorming, die papers produceert.

De professor uit Londen, Groot-Brittannië, is een belangrijke regeringsadviseur door zijn lidmaatschap van machtige comités en organisaties. Edmunds was ook medeauteur van een van de primaire modelleringsdocumenten die zijn gebruikt om de mensen ervan te overtuigen dat waakzaamheid tegen Variant of Concern (VOC ofwel Variant van Ongerustheid) B.1.1.7 hun topprioriteit moet zijn.

Edmunds was coauteur van een invloedrijk rapport van 21 januari 2021, dat concludeerde: "Er is een realistische mogelijkheid dat VOC B.1.1.7 geassocieerd is met een verhoogd risico op overlijden in vergelijking met niet-VOC virussen."

Daarnaast spreekt Edmunds vaak met journalisten over de dodelijkheid van de nieuwe variant. Hij vertelt hen dat er een "ramp" zal plaatsvinden als de lockdown-maatregelen snel worden versoepeld, want wat eerst moet gebeuren is "veel, veel, veel breder vaccineren dan alleen maar de ouderen."

Volg de Geldstromen

Toevallig is meneer Edmunds getrouwd met iemand die, in ieder geval tot april 2020, een werknemer van GlaxoSmithKline (GSK) was en aandelen in dat bedrijf bezat. (Hoewel Edmunds dit niet verteld heeft in een van zijn media-interviews die ik heb gelezen en bekeken).

De ontwikkeling van de COVID-19-pandemie laat veel vragen ofwel onbeantwoord ofwel onbevredigend beantwoord. Waarom werden doeltreffende geneesmiddelen verboden terwijl een hypothetisch vaccin werd aangeprezen? Waarom waren de autoriteiten er ineens zo op gebrand "levens te redden"? Waarom dezelfde maatregelen voor tientallen verschillende landen? Waarom werden er "lock-downs" bevolen, terwijl opsporing en behandeling beter werkten? Waarom werd een virus met een sterftecijfer vergelijkbaar met dat van een seizoensgriep, zo zwaar overtrokken? Is SARS-CoV-2 een natuurlijk virus, of is het in een laboratorium gemaakt?

Dit artikel tracht deze vragen te beantwoorden en, van meer belang, de ware motieven te achterhalen van de wereldwijde coronavirus-show.

Opmerking van de redactie: Dit artikel behandelt verschillende controversiële onderwerpen (homoseksualiteit, pedofilie, seksuele predatie, etc.) waarvan de inhoud, evenals sommige illustraties, door sommigen als schokkend kan worden ervaren.

Indien u desondanks besluit verder te lezen, raden wij u aan om in gedachten te houden dat de feiten van deze onderwerpen gecompliceerd zijn en dat vooral aandachtig op de details gelet moet worden zonder te vervallen in zwart/wit- denkpatronen.

Men dient er met name op bedacht te zijn, dat in deze analyse de aandacht gericht is op een kleine minderheid van pathologische personen die in de homogemeenschap is geïnfiltreerd. Dit is dus geen aanval op homoseksuelen maar een ontmaskering van deze kleine minderheid die pretendeert op te komen voor de rechten voor homoseksuelen maar in plaats daarvan de homogemeenschap uitbuit in dienst van een duistere agenda.

Dit gezegd hebbende, riemen vast en rijden maar!


_______________________________________________

Het centrale idee dat in dit artikel wordt ontwikkeld kwam nogal onverwacht toen ik bezig was met het schrijven van het laatste deel van Earth changes and the Human Cosmic connection, dat zojuist is uitgekomen als paperback en op Kindle.

De in theorie bestaande 'Mens-Kosmische Verbinding' zou een van de belangrijkste mechanismen kunnen zijn, zo niet het belangrijkste, waardoor de menselijke bevolking, positief of negatief, haar omgeving beïnvloedt, inclusief grote vanuit de kosmos ontstane rampen.

Het zojuist genoemde boek geeft uiteraard een veel gedetailleerder en nauwkeuriger beeld van dit belangrijke fenomeen, toch zal ik in het laatste deel van dit artikel dit concept kort beschrijven en zal ik aantonen hoe al deze ogenschijnlijk ongerelateerde onderwerpen die ik hieronder zal behandelen, met elkaar in verbinding kunnen worden gebracht.

Het huidige artikel is een vervolg op Compelling Evidence That SARS-CoV-2 Was Man-Made, gepubliceerd in juni 2020, en ik meen dat het handig is om eerst dat artikel te lezen. De conclusie waar ik in dat artikel tot kwam luidt als volgt:

Het is waarschijnlijk dat tegen het einde van 2020, zoals ieder jaar, een griepepidemie zal opduiken. Dit virus zal, gemakshalve, worden beschouwd als een nauwe verwant van SARS-CoV-2, misschien met 'extra angstaanjagende kenmerken'

Maar we hoeven niet te wanhopen, want tegen die tijd zullen de autoriteiten een vaccin ontwikkeld hebben. Dat is een van de redenen waarom hydroxycholoroquine werd verguisd en verboden. Als er al een veilige en doeltreffende behandeling bestaat, wie zal dan een overhaast en onbekend vaccin aanvaarden? Een vaccin dat naar verluidt mensen zal beschermen tegen COVID-20, maar dat in werkelijkheid ontworpen zal zijn om de gunstige veranderingen die door de gemuteerde stam van SARS-CoV-2 teweeggebracht zijn, 'teniet te doen'. [...]

Het is waarschijnlijk dat vaccinatie niet verplicht zal zijn. Vergeet niet dat de autoriteiten nu 'vriendelijker en milder' zijn. In plaats van brute kracht zullen de autoriteiten eerder gebruik maken van morele chantage - "Laat je vaccineren om anderen te beschermen!" - gecombineerd met sociale chantage - "Geen vaccin = geen baan, niet winkelen, niet reizen, geen sociale contacten!" In principe heeft men de vrijheid om te kiezen tussen het vaccin-paspoort of een levenslange gevangenisstraf in een isoleercel.

En nu is het 7 maanden later. Zoals verwacht zijn er nieuwe varianten opgedoken, de gefabriceerde COVID-19 sterfgevallen 'stapelen zich op', het vaccin-paspoort is al door verschillende landen goedgekeurd en over de hele wereld zijn vaccinatiecampagnes gelanceerd.

In theorie worden geneesmiddelen, vaccins inbegrepen, goedgekeurd en gebruikt omdat de voordelen ervan veel groter zijn dan de risico's die ze meebrengen. In die zin zou het ideale geneesmiddel geen enkel risico en totale doeltreffendheid vertonen tegen een niet te genezen en dodelijke ziekte. We zullen in dit artikel zien, dat de COVID-19 vaccins, met name het vaccin van Pfizer, vrijwel het tegenovergestelde zijn van het ideale geneesmiddel. Ze zijn gevaarlijk, ineffectief en gericht tegen een goedaardige ziekte waarvoor reeds bekende effectieve en veilige behandelingen bestaan.

Mijn Oma is een Franse dame van negenennegentig en een half jaar oud. Tijdens het uitbreken van WO I in 1914 werd zij geboren. Haar vader stierf aan het Westelijk Front in augustus 1918; slechts drie maanden voor de wapenstilstand.

Oma was slechts één van de 6 miljoen Franse kinderen die hun vader verloren. Haar moeder had een klein naaiatelier in het zuiden van Frankrijk, gespecialiseerd in jurken voor weduwen, veruit het meest populaire kledingstuk van die tijd.

Toen ze in de dertig was, maakte mijn oma ook de Tweede Wereldoorlog mee, en in 1945 ging ze met haar man mee naar Duitsland, alwaar hij als militair deel uitmaakte van de Franse bezettingstroepen die daar tot in de jaren '60 van de vorige eeuw gestationeerd waren.

Oma vond het niet leuk om bij de Duitsers te wonen; ze herinnerden haar aan haar vader die ze verloren had. Ze houdt nog steeds niet veel van de Duitsers. Ik denk dat ze nooit nadacht over het feit dat zowel de Duitse als de Franse soldaten als kanonnenvlees werden gebruikt en gemanipuleerd werden om in oorlogen te vechten die alleen voordeel opleverden voor de harteloze en hebzuchtige politici en bankiers.

Men kan gerust stellen dat oma tijdens haar lange leven, net als veel van haar leeftijdsgenoten, niet alleen alle verschrikkingen van de twintigste eeuw heeft meegemaakt maar ook de gestage devolutie van de mensheid.

Veel van de grootste verschrikkingen uit de geschiedenis van de mensheid konden uitsluitend plaatsvinden door de vestiging en sociale handhaving van een schijnwerkelijkheid. Met dank aan de katholieke filosoof Josef Pieper en zijn belangrijke essay "Misbruik van de taal, misbruik van de macht" uit 1970 voor het begrip en de idee, kunnen we deze alternatieve realiteiten als ideologische schijnwerkelijkheden aanhalen.

Schijnwerkelijkheden zijn vals en onecht en brengen altijd tragedie en kwaad tot stand op een schaal die tenminste proportioneel is aan de reikwijdte van hun grip op de macht - dat hun hoofddoel is - op sociaal, cultureel, economisch, politiek of (voornamelijk) een combinatie van meerdere dan wel al deze gebieden. Op het moment van ontstaan en worteling in de maatschappij zijn deze schijnwerkelijkheden zo belangrijk voor de ontwikkeling en de tragedies van samenlevingen, dat het de moeite waard is om hun basiseigenschappen en structuur te schetsen, zodat ze kunnen worden geïdentificeerd en met succes kunnen worden bestreden voordat ze leiden tot sociaalpolitieke rampen - tot aan oorlog toe, inclusief genocide en zelfs de ineenstorting van de beschaving, die alle vele miljoenen levens kunnen kosten en nog vele miljoenen meer kunnen ruïneren in het vergeefse streven naar een fictie waarvan de gelovigen voldoende onverdraagzaam zijn of worden gemaakt.

De Aard van Schijnwerkelijkheden

Schijnwerkelijkheden zijn, eenvoudig gezegd, valse constructies van de werkelijkheid. Hopelijk is het duidelijk dat een van de kenmerken van een schijnwerkelijkheid is, dat een plausibel maar opzettelijk verkeerd beeld van de werkelijkheid moet worden gepresenteerd. Het zijn cultus-"werkelijkheden" in die zin, dat ze de manier vormen waarop de leden van sektes de wereld om hen heen ervaren en interpreteren in zowel sociaal als in materieel opzicht. We moeten onmiddellijk erkennen dat deze opzettelijk verkeerde interpretaties van de werkelijkheid twee verwante functies dienen. Ten eerste zijn ze bedoeld om de wereld om te vormen teneinde een kleine deel van de mensen, dat lijdt onder pathologische beperkingen van hun mogelijkheden om met de werkelijkheid zoals die is om te gaan, van dienst te zijn. Ten tweede zijn ze bedoeld om alle andere analyses en drijfveren te vervangen door macht, die deze essentieel of functioneel psychopathische individuen zal verdraaien en vervormen zoals het hen uitkomt, zolang hun schijnwerkelijke regime kan voortduren.

'Junk'-DNA omvat een hele serie namen zoals introns, retrotransponeerbare elementen en non-coderende RNA's (ncRNA's). Non-coderende RNA's bevinden zich vaak in de buurt van genen waarvan we weten dat ze van belang zijn voor zowel stamcellen als kanker, en dienen als versterkingselementen die hun genexpressie stimuleren.[1] Stamcellen zijn cellen die de potentie hebben om in veel andere cellen te veranderen. Dit 'junk'-DNA kan dus beïnvloeden hoe stamcellen zich specifiek differentiëren in meerdere celtypes.

Het is zelfs zo dat men schat dat 80% van ons genoom biologisch actief is met slechts 1% van ons genoom dat codeert voor eiwitten:

Junk DNA Not Junk After All

Een duizelingwekkende reeks van meer dan 30 studies die deze maand gepubliceerd zijn in vaktijdschriften als Nature, Science, en dergelijke, verwerpt met klem het idee dat, naast de 1% van het menselijk genoom dat codeert voor eiwitten, het merendeel van ons DNA uit "junk" bestaat dat zich in de loop der tijd heeft opgehoopt als een soort evolutionair ronddobberend wrakhout. Uit papers verricht in het kader van het project ENCODE ("Encyclopedia of DNA Elements"), waaraan maar liefst 10 jaar lang is gewerkt door honderden wetenschappers verbonden aan tientallen laboratoria over de hele wereld, vloeit voort dat 80% van het menselijk genoom een doel dient en biochemisch actief is, bijvoorbeeld bij het reguleren van de expressie van genen die zich in de buurt bevinden.

Dat wisten we al langer, maar sinds September 2012 is het officieel bekend. Evolutionair gezien lijkt dat zeer zinvol te zijn....

Viraal 'Junk'-DNA

De grootste schok die men in de genetische wetenschappen te verduren kreeg vormde de ontdekking dat het menselijk genoom meer virale dan "menselijke" genen bevat. Dat wil zeggen dat het menselijk genoom bestaat uit duizenden virussen die onze verre voorouders besmet hebben door eicellen of sperma te infecteren en aldus op deze wijze hun DNA met het onze vermengd hebben.

Virussen zijn eigenaardige dingen en kunnen er van heel dichtbij prachtig of ronduit griezelig uitzien, afhankelijk van het virus. Een virus kan DNA of RNA hebben en het type genetisch materiaal hangt af van de aard en functie van het virus. Sommige zijn zeer besmettelijk, terwijl andere ervoor zorgen dat we kunnen leven, nu het gen dat codeert voor het eiwit dat baby's laat versmelten met hun moeder tijdens de zwangerschap, een virusgen is.[2]

In virusgenen wordt de meeste genetische diversiteit gevonden. Wetenschappers zijn het er over eens, dat er zich zo'n 1,000,000,000,000,000,000,000,000,000,000 virussen in de oceaan bevinden en genetisch gezien hebben deze vrijwel niets gemeen met de genen van enige microbe, dier, plant of ander organisme, zelfs met geen enkel ander bekend virus.

Alle levende wezens hebben honderden of duizenden genen die geïmporteerd zijn door virussen. Een groep behorend tot de virale soort noemen we retrovirussen. Deze voegen hun genetisch materiaal toe aan het DNA van de gastcel. Als de gastcel zich deelt, kopieert deze naast het eigen DNA ook het DNA van het virus. Retrovirussen hebben "aan-schakelaars", die de gastcel ertoe aanzetten om eiwitten aan te maken van genen die zich in de nabijheid bevinden. Soms echter worden genen van de gastheer aangezet die beter uit konden blijven waardoor kanker het gevolg kan zijn. Dit is precies wat ons junk-DNA - ncRNA - lijkt te doen "in de nabijheid" van genen die te maken hebben met stam- en kankercellen.

Dan zijn er nog endogene retrovirussen - endogeen betekent gegenereerd van binnenuit - en dit zijn virussen die op de loer liggen in het genoom van zowat elke hoofdgroep van gewervelden, van vissen tot reptielen tot zoogdieren. Virologen hebben retrovirus-achtige segmenten in ons menselijk genoom gevonden en ze hebben de genetische code daarvan helemaal kunnen achterhalen tot een origineel functionerend virus. Dit virus kreeg de naam Phoenix, naar de mythologische vogel die herrees uit zijn eigen as.

Het is bekend dat een deel van ons junk-DNA, de retrotransponeerbare elementen, een virale oorsprong heeft. Het omvat de endogene retrovirussen. Nu wordt echter ook gesteld dat ncRNA (niet-coderende RNA) eveneens een virale oorsprong zou kunnen hebben.[3] Dit heeft interessante gevolgen in die zin dat dit junk-DNA - ncRNA's - betrokken is bij epigenetische controle van genexpressie.[4] Dit zou betekenen dat ons gehele junk-DNA (98%) zeer functioneel kan zijn vanuit epigenetisch oogpunt (meer over epigenetica volgt hieronder), en actief kan zijn bij de opwekking van regulerende genen die coderen voor stamcellen of voor herprogrammering of het moduleren van genen waarvan bekend is dat zij reageren op een gebrek aan zuurstof, DNA schade en p53 - een eiwit dat de celcyclus reguleert en betrokken is bij ongeveer de helft van alle menselijke kankersoorten.

U vraagt zich wellicht af waarom we al dit potentieel van virale genomen behandelen. De schade die door slechte lectines - antinutriënten - in ons eten wordt veroorzaakt vindt plaats door een slot-en-sleutel vergrendelingsmechanisme, dat wil zeggen dat een circulerende lectine fungeert als een sleutel die de cel opent waaraan deze zich hecht. Slechte lectines kunnen een scala aan gebeurtenissen in gang zetten als zij eenmaal hechten aan het "celmem-brein", hetgeen kan leiden tot het aantrekken van het immuunsysteem, celdood, aanmaak van chemicaliën, vermeerdering van cellen, enzovoort. Het hangt ervan af. En het zou zeker wel eens af kunnen hangen van de aanpassingsreactie van de viraal-achtige eigenschappen die zich in de cel bevinden, ons "junk"-DNA.

Schadelijke lectines - zoals die voorkomen in gluten, soja, zuivel, maïs - veroorzaken ontstekingen en schade zonder afweer/immuunreactie die uiteindelijk secundair zijn aan de oorspronkelijke schade. Sommigen geven een vrij heftige reactie (bv. auto-immuunziekten) en anderen reageren op een wat mildere manier, en vormen zo dus een breed arsenaal aan symptomen onder de mensen.

Bovendien bezitten schadelijke lectines in tarwe (WGA) en virussen gelijksoortige eigenschappen. Als bijvoorbeeld het influenzavirus het eigen genetisch materiaal in onze cellen incorporeert, moet het afweer/immuunsysteem haar eigen viraal omgevormde cel aanvallen teneinde de infectie te bestrijden. WGA heeft toegang tot onze lichamen en de "mem-breinen" van onze cellen via virale poorten. Vervolgens beïnvloeden ze genexpressie en ontketenen ze autoimmuun-aanvallen net zoals virussen dat doen. Zoals John B. Symes, D.V.M. in 2007 uiteenzette:

Ik ben als arts werkzaam 'in de frontlinie' in de 'oorlog tegen Covid-19. En ja, we hebben een enorm probleem, maar dat is niet noodzakelijkerwijs het virus zelf. Het echte probleem is in het volle zicht verborgen. Laten we eens kijken of we het kunnen ontdekken.

Tijd voor de Lockdown

Zo gaan artsen, verpleegkundigen en ander medisch personeel en bestuurders om met deze crisis.

Ze hebben "besmette" covid-afdelingen opgezet, in klinieken en ziekenhuizen, gescheiden van de rest van de poliklinieken en het gezondheidspersoneel. Eenieder die binnenkomt met een hoestje, of die niest, of enig ander teken geeft van ademhalingsproblemen, wordt naar deze afdeling gestuurd en wordt afgescheiden gehouden van degenen die met wonden of andere, niet aan ademhaling gerelateerde ziekten binnenkomen. Op deze wijze blijft besmetting geïsoleerd op de afdeling en wordt niet door het hele gebouw verspreid. Ik herhaal, dus alle nieuwkomers met ademhalingssymptomen - die kunnen variëren van een gewone verkoudheid tot de typische seizoensgriep, zelfs een hoestje door seizoensallergieën - worden naar deze covid-afdeling gestuurd.

Ieder keer dat een arts iets moet vastleggen dat verband houdt met het consult van de patiënt, dient hij of zij een notitie in een bestand (de meeste zijn elektronisch) te typen dat onder een bepaalde categorie valt. Doordat een pandemie is afgekondigd en gezien de wereldwijde ingestelde lockdowns, is deze categorie gespecificeerd met behulp van internationale codes die zijn ontworpen voor dit specifieke coronavirus. Mensen hebben tenslotte een verklaring ziekteverlof of isolatie-label nodig van artsen, die bepalen wat aan wie uit te schrijven afhankelijk van de waarschijnlijkheid of ze besmet zijn of in nauw contact zijn met besmette mensen.

Afgelopen maart schreef ik First, Do No Harm: If Primary Healthcare Remains Shut Down, Toll on Elderly Will be Worse Than COVID-19. Mijn voorspelling is uitgekomen. Gedurende deze periode heeft de COVID-19 schijnrealiteit de eerstelijnsgezondheidszorg bijna geheel onherkenbaar gemaakt.

Tijdens het afgelopen jaar besloot ik om in mijn praktijk voornamelijk prioriteit te geven aan levensbedreigende gevallen of gevallen gerelateerd aan de eerstelijnsgezondheidszorg. De bureaucratie en vervolgconsulten die te maken hadden met de 'pandemie' (die eigenlijk bestaat uit mensen ZONDER enige symptomen) stonden onderaan mijn prioriteitenlijstje (en de leiding deed daar behoorlijk moeilijk over). Dit alles deed me niet alleen de omvang beseffen van de schade aan onze samenleving, maar ook de absurditeit van de dagelijkse gang van zaken.

En nu is de vaccinatiecampagne serieus begonnen, net als het wintergriepseizoen. Na een zomer en herfst zonder typische COVID-19 gevallen, zien artsen nu weer enige gevallen. Sommige gevallen die ik zie, betreffen symptomen van de COVID-19 longontsteking die we vorige lente (en eerder) zagen. Ik vermoed dat de duizenden mensen die reeds ingeënt zijn met de experimentele vaccins - goedgekeurd tegen beter weten en voorzorgsmaatregelen in - iets te maken hebben met deze opleving. Omdat ik bezorgd ben over de miljoenen mensen die overwegen om zich in te laten enten - ofwel omdat ze geloven dat de COVID-19 vaccins hen zullen beschermen of omdat ze denken dat ze geen andere keus hebben, voel ik me derhalve geroepen om weer in de pen te klimmen.