Er moet zo snel mogelijk een einde komen aan de 1,5 metersamenleving, anders zijn de gevolgen voor de volksgezondheid en de economie niet te overzien. Die dringende oproep doen tientallen professionals binnen de hulpverlening in een brandbrief aan het kabinet. De schade die de coronamaatregelen aanrichten, 'is immens en niet in geld uit te drukken', stellen de experts.

In de brief, die binnen twee dagen duizenden keren is ondertekend, onder wie door een hoogleraar en GGZ-medewerkers, halen de experts met grote bewoordingen uit naar het beleid rond het coronavirus. Ze zetten vraagtekens achter de werkelijke ernst van het virus en vinden dat de maatregelen 'buitenproportioneel zijn en meer schade aanrichten dan goed doen'.

De regel om 1,5 meter afstand te houden wordt in het bijzonder gekraakt. ,,Anderhalve meter afstand houden is niet normaal en tegennatuurlijk", schrijven de deskundigen. ,,Wij zijn van mening dat het tonen van medemenselijkheid nooit een daad van verzet mag zijn, laat staan strafbaar."

Eerst maar even een disclaimer vooraf. Nee, ik ben geen viroloog, geen bioloog, geen arts en zelfs geen fotomodel. Desondanks heb ik een uitgesproken mening over een mogelijke mondkapjesplicht in Nederland. Bij het verplichten van mondkapjes speelt namelijk méér dan een virus alleen.

Zoals ook bij de discussie over het opsluiten van bejaarden, of het uitvaardigen van een contactverbod voor mensen met een beperking er méér zou moeten spelen dan besmettingskansen alleen.

En nu hebben we het over het openbare leven, de ruimte waarbinnen de Nederlandse bevolking zich vrij moet kunnen bewegen. Het is al erg genoeg dat we in de buitenlucht met strepen, pijlen en hekjes tot anderhalve meter afstand worden gedwongen terwijl we weten dat de verspreiding in de buitenlucht nagenoeg nul is. Maar nu wordt momenteel in de media en daarbuiten ook nog eens voor mondkapjes in openbare ruimtes gepleit. Verplichte mondkapjes. Ik hoor daarbij steeds dezelfde argumenten voorbij komen.

"In alle gevallen willen mensen wis en waarachtig geen einde aan leed. Ze hebben behoefte aan uitdagingen teneinde de vervoering van overwinning te voelen, schuldgevoel over hun daden om kans te maken op verlossing en de mogelijkheid tot afwijzing en haat om zo elk gevoel van diepe liefde te ondervinden."

Inleiding

"Plato, Rousseau, Fourier, aluminium zuilen - dat alles is slechts geschikt voor de huismus, niet voor de menselijke samenleving. Maar aangezien de toekomstige vorm op dit ogenblik nodig is, wanneer we eindelijk bereid zijn om actie te ondernemen teneinde elke verdere gedachte over dit onderwerp te voorkomen. Ik stel mijn eigen systeem van de organisatie van de wereld voor. Hier heb je het dan!", zei hij terwijl hij op zijn schrift klopte. "Ik wilde zo min mogelijk uitweiden over mijn boek op deze bijeenkomst, maar ik zie in dat het noodzakelijk is om heel wat verbale verduidelijking te verstrekken, derhalve neemt mijn gehele toelichting op zijn minst tien avonden in beslag, overeenkomend met het aantal hoofdstukken in mijn boek." (Men hoorde meer gelach.) Bovendien moet ik van tevoren verklaren dat mijn systeem nog niet compleet is." (Opnieuw gelach). Ik raakte verloren in mijn eigen data en mijn conclusie spreekt de aanvankelijke stelling waaruit ik ben gestart, tegen. Beginnend met onbeperkte vrijheid eindig ik met grenzeloos despotisme. Ik moet er echter aan toevoegen dat er geen andere oplossing voor het sociale probleem bestaat, behalve die van mij." - Fjodor Dostojevski, Boze Geesten

In zijn groots, hetzij veel te lang boek weeft Russisch romanschrijver Fjodor Dostojevski een zwarte komedie over een groep radicalen die een kleine Russische stad willen overnemen als opstap naar een algemene revolutie. De meesten van hen praten verschillende platitudes na over hoe hun toekomstige utopie voor iedereen het beste zal zijn, en geven uiting aan universeel medeleven en sympathie voor de armen en bezitlozen. Maar hun persoonlijk gedrag bekrachtigt geen van deze zelfgenoegzaamheden. Tijdens hun vergaderingen zijn de radicalen ijdel, overschatten hun capaciteiten en streven er constant naar om elkaar te slim af te zijn. Ver verwijderd van het daadwerkelijk geloven in gelijkheid probeert iedere radicaal de anderen te overtreffen met hun gekunsteldheid om te laten zien hoe zorgzaam ze zijn of door het ontwikkelen van steeds radicalere "systemen" om hun vernuft te bewijzen. De parodie bereikt zijn crescendo met de intellectueel Shigalyov, die de onofficiële chef-filosoof van de groep is. Op hun bijeenkomst houdt hij een speech en geeft daarmee uiting aan zijn vermeend verlangen naar de perfecte maatschappij, maar geeft toe dat zijn aanvankelijk verlangen om onbeperkte vrijheid te bereiken eindigde met het oproepen tot "grenzeloos despotisme". Het blijkt dat Shigalyovs systeem, de enige "oplossing voor het sociale probleem" volgens hem, gaat om het wegnemen van alle vrijheid van 90 procent van de bevolking en het toedelen van de macht aan een kleine groep die alles zal organiseren. Geen beloning als u raadt uit wie deze groep zal bestaan die de massa zal leiden.

Laten we gebeurtenissen van afgelopen week onder de loep nemen. Alhoewel deze voorvallen minder gevaarlijk uitpakten dan gedacht, is het toch handig om ook te bekijken wat voor een effect ze zouden kunnen hebben op de Nederlandse bevolking. Eerst een korte samenvatting van wat er is voorgevallen.

Ten eerste was er op donderdag 22 januari een bommelding op Leiden Centraal Station. Tweeënhalf uur lang is het station ontruimd geweest, zodat de Explosieven Opruimingsdienst (EOD) een verdacht 'pakketje' kon onderzoeken. Uiteindelijk bleek het loos alarm te zijn: Het 'pakketje' was een vuilniszak, met daarin een camera, die aan een paal was opgehangen. Tevens had de NS eerder op die dag ook al te maken met bommeldingen op stations in Amsterdam en Roosendaal. Ook bij die meldingen was er sprake van loos alarm.

De Telegraaf vermeldt dat het pakketje in Leiden in opdracht van een reclamebureau was opgehangen. Welk reclamebureau wordt niet genoemd, wel wordt er gezegd dat dit zou zijn gebeurd met toestemming van een medewerker van de NS. Vreemd genoeg, staat er in hetzelfde artikel dat noch de NS, noch ProRail, op de hoogte was van deze 'stunt'. Verder schrijft De Telegraaf:

De NS begrijpt de commotie die ontstond. ,Zeker in deze tijden zijn mensen extra alert op verdachte zaken. En veiligheid gaat voor", zegt de woordvoerster.

Zeker na de aanval op Charlie Hebdo in Parijs kort geleden zijn mensen inderdaad "extra alert op verdachte zaken", maar in hoeverre en op welke manier heeft deze verhoogde alertheid, al dan niet onnodig, een invloed op de psyche van de gemiddelde Nederlander?

Onze Gezondheid & Welzijn-collega's hebben een video gepubliceerd, die door YouTube steeds wordt verwijderd. In de video komen een (Duitstalige) journalist, artsen en een professor aan het woord die een kritische beschouwing over het officiële narratief geven.

Hieronder geven we de grote lijnen van de video weer. Hoewel de video in het Engels is vertaald, hebben we geprobeerd zo nauwkeurig mogelijk het Duits te volgen, zodat we het onderwerp wat meer hebben kunnen uitdiepen.

De video begint met journalist Billy Six die naar het Virchow ziekenhuis in Berlijn gaat omdat het Charité ziekenhuis tegen hem had gezegd dat daar alle coronagevallen bij elkaar komen. De meeste tijd is er echter weinig activiteit, hoewel de media hadden gemeld dat er 1000 coronagevallen in Berlijn waren geteld.

Vertaald door Sott.net.

Mijn leven is een zooitje, waarom kan ik er geen grip op krijgen?

De meesten van ons hebben een variatie op dit spoor van geklets in onze hoofden of we hebben het anderen horen zeggen. Als ik dit probleem maar niet zou hebben, denken we, dan zou alles in orde zijn.

We voelen ons belast door wat lijkt op onze unieke lastige problemen. Ondergedompeld in een dergelijke geestestoestand leggen onze acties wellicht niet onze hoogste waarden en zin aan de dag. Wat als, zo vraagt Ryan Holiday, tegenspoed waarmee we geconfronteerd worden "een formule [biedt] om te floreren niet alleen in weerwil van wat er dan ook gebeurt, maar als gevolg daarvan?"

De regering van Maleisië wil hard bewijs zien van de verdenking dat Rusland de MH17 zou hebben neergehaald. Dat zei de premier van het het land,

Mahathir Mohammed, eerder deze week tijdens een persconferentie. Hij erkende dat het vliegtuig met een Russische raket was neergehaald, maar voegt eraan toe dat hij niet zeker weet of deze raket ook door Rusland is afgevuurd. Hij merkte op dat Oekraïne ook over dergelijke raketten beschikt.

In een persconferentie met de Japanse Foreign Correspondents Club (FCCJ) zei de premier van Maleisië daar het volgende over.

In september 1984 publiceerde weekblad Vrij Nederland het artikel De bestuurders van lijn zestien, een beroemd geworden reportage over Amsterdamse trambestuurders. Nog geen dag later plofte er aan de Raamgracht een brief in de bus van de werkgroep Media en Racisme waarin Elma Verhey en medeauteur Gerard van Westerloo werden beschuldigd van 'het verspreiden van racistische propaganda'.

Wie waren de aanklagers destijds en wie gaf hen dat recht? Ruim dertig jaar later zocht Elma Verhey het uit.

"Als Amsterdammer zijnde kan ik niet begrijpen dat het allemaal zo scherp is geworden. Een bestuurder die nog naar kaartjes vraagt, die heeft de zwarte band karate. En iemand uit de tram zetten? Voor roken, patat en ijs zou het kunnen. Begin ik daaraan, dan hou ik niemand meer over. Of beschonken en lazerus in de tram, vrouwen lastig vallen. Denk ik: zal ik gaan? Vooruit dan maar, ik ga. Hé fascist, want het is een Turk. Kan ik er wat aan doen dat het een Turk is. Maar dan kom je gelijk op discriminatie. Daar gooien ze alles op en dat kan ik niet hebben. Het is een Turk, hij vreet knoflook en hij staat in mijn nek te wasemen. Ik zeg ouwe, ga effe achterin zitten, je stinkt. Gelijk discriminatie. Flauwekul. Had er een dronken kerel gestaan, had ik het ook gezegd. Alles wat jij globaal zegt vinden zij discriminatie. Het beste is gewoon blijven rijden, doorrijden, verstand op nul, schermpie voor, dan heb je het minste last."

(Uit: De bestuurders van Lijn Zestien, VN, 29 september 1984)

'Media en Racisme'

Op een koude donderdagochtend dik dertig jaar geleden komen zo'n honderdvijfentwintig journalisten bij elkaar te Hilversum, in de Grote Marconizaal van de NOS op het Mediapark. Van VARA tot TROS, van De Waarheid tot De Telegraaf en van Elsevier tot Vrij Nederland; letterlijk geen krant, weekblad, radio- of tv-programma ontbreekt op deze gedenkwaardige 5 april 1984. Op de agenda staat maar één onderwerp: 'Media en Racisme'.

Henk Biersteker, destijds hét gezicht van actualiteitenrubriek Kenmerk (IKON), opent de vergadering. Kenmerk heeft een reputatie als het gaat om 'betrokken journalistiek'. In 1982 zijn vier redacteuren vermoord tijdens hun werk in El Salvador, waaronder de bevlogen ex-predikant Koos Koster.

De Verenigde Naties-Klimaatconferentie van 2019, ook wel bekend als de COP25, werd afgelopen maand in Madrid gehouden. Maar zelfs Greta en haar spijbelende schoolvrienden konden de klimaatchaos deze maand over de hele wereld niet tegenhouden.

Na een ongebruikelijk kil begin van de zomer ondergaat Australië recordbrekende bosbranden die verwoestende schade in december 2019 veroorzaken. De branden hebben steden in de as gelegd, duizenden raakten ontheemd en een miljard dieren zijn tot nu toe omgekomen.

Ook werden er ten minste 150 woningen verwoest door zich snel verspreidende branden in bosgebieden in de Chileense stad Valparaiso. Opnieuw! De stad is nu drie keer getroffen door natuurbranden de afgelopen 5 jaar. Woonwijken stonden nog steeds in brand op Kerstdag.

Afgelopen maand bedekte de sneeuw bijna de helft van de aaneengesloten 48 staten van de VS - 46,2 procent van de landmassa van het land - het grootste gebied voor begin december sinds het begin van de metingen van sneeuwbekking in 2003. De sneeuwbedekking reikte zo ver als de noordelijke regio's van Mexico.

IJsland noteerde ook een record aan sneeuwbedekking van meer dan 9 METER in december terwijl 8000 voertuigen in Kasjmir strandden als gevolg van 90 cm sneeuw.

De Atlantische stormen Elsa en Fabien richtten verwoestingen aan in het westen en midden van Europa, waarbij 9 mensen omkwamen en waardoor wijdverspreide schade ontstond. Fabien veroorzaakte ook zware overstromingen in Venetië waar een plotselinge plensbui van bijna 8 cm gecombineerd met hoogwater de middeleeuwse stad overspoelde.

Zware regen, overstromingen en aardverschuivingen veroorzaakten afgelopen maand ernstige schade aan huizen en levensonderhoud over de hele wereld: in Kenia kwamen 150 mensen om; 4 mensen stierven in de provincie Khuzestan in Iran; duizenden werden getroffen door Nariño en 8 mensen raakten vermist in Tolima, Colombia; de stad Beiroet werd lamgelegd en 50 huizen stonden onder water in Sigi, Indonesië.

Een aardbeving met 6.9 magnitude trof het zuiden van de Filipijnen, waarbij ten minste een persoon om het leven kwam en verschillende mensen gewond raakten. Wegen en gebouwen, waaronder het gemeentehuis, liepen schade op.

Dit alles en nog meer in SOTTs Samenvatting van Aardveranderingen deze maand...

Nadenken over iets in eindeloze cirkels is uitputtend.

Hoewel eenieder wel eens piekert, spenderen chronische piekeraars als ze wakker zijn de meeste tijd aan peinzen, wat druk op hen legt. Vervolgens verwarren ze die druk met stress.

"Er bestaan mensen die zoveel piekeren dat het pathologisch wordt," zegt klinisch psychologe Catherine Pittman, universitair docent van de faculteit psychologie aan Saint Mary's College in Notre Dame, Indiana.

"Maar de gemiddelde persoon heeft ook de neiging om te overdenken." Pittman is ook de auteur van "Rewire Your Anxious Brain: How to Use the Neuroscience of Fear to End Anxiety, Panic and Worry."

Overdenken kan vele vormen aannemen: eindeloos beraadslagen als je een besluit neemt (en dan doorzagen over het besluit), pogen gedachten te lezen, proberen om de toekomst te voorspellen, zaken afleiden uit de kleinste details, enz.

Mensen die stelselmatig piekeren spelen nabeschouwingen in hun hoofd af, en bekritiseren en ontleden wat ze gisteren deden en zeiden, doodsbang dat ze het verkeerd deden - en piekeren over de verschrikkelijke toekomst die op hen wacht.

'Had ik nou maar' overheerst hun denken, alsof een onzichtbare jury hun leven veroordeelt. En ze liggen ook wakker van wat ze online zetten omdat ze zich diepe zorgen maken over hoe andere mensen hun posts en updates interpreteren.