Niets is triester dan de dood van een illusie. ~ Arthur Koestler

Onze grootste illusie is te geloven dat we zijn wat we denken dat we zijn.
~ H.F. Amiel

Als we maar zouden weten wat Illusie is, dan zouden we het tegenovergestelde weten: wat Waarheid is. Deze Waarheid zou ons bevrijden van slavernij. ~ Boris Mouravieff

De ervaring van ontgoocheling is er een die iedereen met elkaar gemeen heeft. We kunnen gerust zeggen dat ieder mens ooit de ervaring heeft gehad in iets te geloven dat niet waar bleek te zijn. De eerste schok die ontstaat wanneer iemands perceptie van de wereld in strijd blijkt te zijn met de harde feiten van de werkelijkheid, kan variëren van een milde teleurstelling tot een gevoel van overweldigend psychologisch trauma.

Ongeacht de mate van bedrog is de gewaarwording dat men in een leugen heeft geloofd een pijnlijke ervaring, niet alleen psychologisch maar ook lichamelijk. Het kan voelen als een dreun in de maag, alsof de adem wordt ontnomen. En omdat onze overtuigingen omtrent de wereld onderling verbonden zijn met andere overtuigingen welke vastliggen in onze hersenen, kan de vernietiging van één overtuiging vaak leiden tot een cascade van ineenstorting van vele andere.

Wanneer iemand geconfronteerd wordt met feiten die in tegenspraak zijn met zijn overtuigingen, heeft hij twee keuzes. De eerste keuze is om in de ontkenningsmodus te gaan door de feiten af te wijzen als zijnde onwaar, teneinde hun gekozen geloofssysteem overeind te houden en verder te kunnen leven als voorheen. De tweede keuze is de nieuwe gegevens te aanvaarden en te proberen een nieuw intern denkkader of een nieuwe kaart van de werkelijkheid te reconstrueren waarin de nieuwe informatie past, hetgeen kan betekenen dat alle andere overtuigingen die met het oude model samenhingen, ter discussie moeten worden gesteld.

De tweede keuze is moeilijk en vergt veel kracht om de vooringenomen ideeën los te laten en de nieuwe en feitelijke gegevens te aanvaarden. De eerste keuze is gemakkelijk, aangezien deze geen inspanning, pijn, verdriet of herschikking van iemands leven of waarden vergt. Het is ook comfortabeler en omdat mensen over het algemeen comfort verkiezen boven pijn, is de eerste keuze vaak de standaardoptie.

Op het moment waarop iemand zich bewust wordt van feiten die indruisen tegen wat men voor waar houdt, ervaart men wat psychologen cognitieve dissonantie noemen; het is dat gespannen, ongemakkelijke gevoel dat wat men ziet in dusdanige mate niet strookt met wat men reeds voor waar houdt, dat het verstand onmiddellijk verwerpt, zelfs als de feiten duidelijk en onbetwistbaar zijn.

Het is op dit moment van cognitieve dissonantie (te herkennen aan de spanning en het ongemak welke een paniekreactie teweegbrengen) dat de cruciale strijd om de waarheid boven de fictie plaatsvindt. Als iemand het bewustzijn en de wilskracht kan opbrengen om niet toe te geven en de comfortabele weg te kiezen door de feiten onmiddellijk van tafel te vegen en de tegenstrijdige informatie in zijn geest houdt terwijl hij bewust de negatieve gevoelens ervaart die gepaard gaan met cognitieve dissonantie, kan de resulterende bevrijding transformerend zijn. Dit moet men ervaren om het te geloven!

Op 23 augustus gaf het kabinet van de Canadese premier een verklaring af ter herdenking van de zogenaamde "zwarte lintjesdag" ("black ribbon day)", een nepfeestdag, welke in 2008-2009 door het Europees Parlement werd ingesteld om de slachtoffers van het fascistische en communistische "totalitarisme" en de ondertekening van het Molotov-Ribbentrop non-agressiepact in 1939 te herdenken.

Diverse centrumrechtse politieke groeperingen in het Europees Parlement en de Parlementaire Vergadering van de NAVO (lees de VS) initieerden of steunden dit idee. In 2009 nam de Organisatie voor Veiligheid en Samenwerking in Europa (OESO), bijeen in Litouwen, ook een resolutie aan "waarin de rollen van de USSR en nazi-Duitsland bij het uitbreken van de Tweede Wereldoorlog gelijkgesteld werden".

De verklaring van premier Justin Trudeau gaat in dezelfde richting. Hier een fragment:

"Zwarte Lintjesdag markeert de sombere verjaardag van het Molotov-Ribbentrop Pact. Dit beruchte pact, dat in 1939 werd ondertekend door de Sovjet-Unie en nazi-Duitsland om Centraal- en Oost-Europa te verdelen, vormde de basis voor de verschrikkelijke wreedheden die deze regimes zouden begaan. In het kielzog van het pact ontnamen zij landen hun autonomie, dwongen zij gezinnen hun huizen te ontvluchten en verscheurden zij gemeenschappen, waaronder joodse en Roma-gemeenschappen en andere. De Sovjet- en nazi-regimes veroorzaakten onnoemelijk veel leed aan mensen in heel Europa, miljoenen werden zinloos vermoord en hun rechten, vrijheden en waardigheid werden ontzegd [cursivering toegevoegd]".

Als een verklaring die pretendeert het ontstaan en het verloop van de Tweede Wereldoorlog samen te vatten, is het een parodie op de werkelijke gebeurtenissen van de jaren dertig en de oorlogsjaren. Het is politiek ingegeven "nepgeschiedenis". Het is, in feite, een volle zak met leugens.

"De hel is leeg en alle duivels zijn hier." William Shakespeare, De Storm (The Tempest)

Mike Yeadon is een microbioloog met een milde stem en een voormalig Vice President of Allergy and Respiratory Research bij Pfizer. Hij heeft 32 jaar voor grote farmaceutische bedrijven gewerkt en is een vooraanstaand deskundige op het gebied van virale infecties van de luchtwegen. Hij is ook een man met een missie en zijn missie is om zoveel mogelijk mensen te informeren over de elitaire machthebbers, die de pandemie gebruiken als een rookgordijn om hun werkelijke doelen te verbergen. In een recent interview vertelt Yeadon als volgt:

"Als je een aanzienlijk deel van de wereld zou willen ontvolken en dat zou willen doen op een manier die geen vernietiging van het milieu met kernwapens met zich meebrengt, of iedereen te vergiftigen met miltvuur of zoiets, en je zou plausibele ontkenning willen hebben, terwijl je een meerjarige crisis van een infectieziekte zou hebben, dan denk ik niet dat je met een beter uitvoeringsplan had kunnen komen dan wat voor mij lijkt te liggen. Ik kan niet zeggen dat dit is wat ze gaan doen, maar ik kan geen goedaardige verklaring bedenken voor waarom ze het doen." ("Interview with Dr Mike Yeadon", The Delingpole Podcast; Minuut 44: 25)

"Ontvolking"? Wie zei er iets over ontvolking? Is het niet wat ver gezocht om van een grootschalige vaccinatiecampagne over te gaan tot beschuldigingen van een samenzwering om "een aanzienlijk deel van de wereld te ontvolken"?

Waarom doen de meeste mensen die gemakkelijk door de officiële Covid-verhaallijn prikken niet eens aan elementaire feitencontrole van de mensen die zij volgen die de Covid-verhaallijn ter discussie stellen?


Drie dagen geleden heb ik deze tweet gepost:

Hoe weet je of de informatie van iemand 'aan onze kant' - of dat nou mijzelf, Tom Cowan of Dolores Cahill betreft - werkelijk waar is? Je moet onze bronnen controleren. Maar de meeste mensen kunnen of willen dat niet doen. Ik denk dat ik weet waarom.

Weinig fenomenen hadden op globaal niveau zo snel een diepgaande impact als de huidige corona-uitbraak. In een mum van tijd werd het menselijk leven totaal gereorganiseerd. Hoe dit kon, wat de consequenties ervan zijn en wat we verder kunnen verwachten vragen we aan Mattias Desmet, psychotherapeut en professor klinische psychologie aan de Gentse universiteit.

Hoe staat het, bijna een jaar na het begin van de coronacrisis, met de mentale gezondheid van de bevolking?

MD: Voorlopig is er weinig cijfermateriaal dat de evolutie van mogelijke indicatoren zoals de inname van antidepressiva en anxiolytica of het aantal suïcides in kaart brengt. Maar het is vooral belangrijk om het mentale welbevinden in de coronacrisis in zijn historische continuïteit te plaatsen. De mentale gezondheid ging al decennialang achteruit. Er was al lang een gestage toename van het aantal depressies en angstproblemen en van het aantal suïcides. En de laatste jaren was er een enorme groei van ziekteverzuim omwille van psychisch lijden en burn-outs. Het jaar voor de corona-uitbraak voelde je hoe dit onbehagen nog exponentieel toenam. Dit liet voorvoelen dat de maatschappij op een kantelpunt afstevende waarbij een psychologische 'reorganisatie' van het maatschappelijke systeem zich opdrong. Met corona gebeurt dit. Men zag aanvankelijk dat mensen zonder veel over het virus te weten verschrikkelijke angstbeelden oprakelden en er een ware maatschappelijke paniekreactie ontstond. Dat gebeurt vooral als er voordien al een sterke, latente angst in een persoon of bevolking schuilt.

"We kunnen de huidige stand van zaken in de wereld niet langer tolereren." ~ Poetin, in een toespraak tot de VN in september 2015, verwijzend naar de strategie van Washington om terroristische organisaties te gebruiken voor haar eigen doeleinden. Minder dan 48 uur nadat deze woorden werden uitgesproken, begonnen Russische gevechtsvliegtuigen terroristische doelen in Syrië te bestoken...

Om aan de top te blijven en alle anderen op de knieën te dwingen, geven de heersers van het Imperium van Chaos extremisten vrij spel over de hele aarde. 76 landen zijn nu betrokken bij Amerika's nooit eindigende 'Oorlog tegen Terreur'. De VS heeft een bittere nederlaag geleden in Syrië, door de zogenaamde Islamitische Staat te verliezen als een geopolitiek schaakstuk aan de nieuwe militaire macht van Rusland, maar de ideologische of 'systemische' oorlog wordt nog steeds wereldwijd uitgevochten, en is nog lang niet voorbij.

Het Imperium en zijn vazallen kunnen nooit echt overwinnen, maar ze kunnen de hegemonie wel in stand houden - voor onbepaalde tijd, hopen ze. Totdat ze dat niet meer kunnen, zullen nog ontelbare zielen worden onderworpen aan de verschrikkingen van oorlog, oorlog bij volmacht en handelsoorlogen. Maar de realiteit die deze psychopathische monsters willen manifesteren, lijkt met de dag aan kracht te verliezen in het globale bewustzijn.

Drie en een half jaar geleden schreef ik het artikel met de titel Mama, Waarom Draagt Papa een Jurk, Papa, waarom Heeft Mama een Snor? waarin ik erop wees, dat in werkelijkheid een van de doelstellingen van de LGBT-/feministische beweging niet echt vrijheid of gelijkheid is maar normalisering van pedofilie.

Het artikel bracht nogal wat pennen in beweging onder de SOTT-lezers, per slot van rekening was de zaak nog niet beslist en de vermeende samenhang tussen de feministische/LGBT-beweging en pedofilie berustte slechts op een veronderstelling. Ik had echter mijn twijfels en in juli 2017 schreef ik een artikel Post-nihilisme, een sjabloon voor waar we op afstevenen waarin het volgende staat te lezen:

Pedofilie is, natuurlijk, onderdeel van de agenda. En dat is al heel lang zo. Denkt u er eens over na: de tastbare verschillen tussen een man en een vrouw zijn groter dan de tastbare verschillen tussen een 14-jarige en een 18-jarige.

Als ze erin slagen de massa's zodanig te hersenspoelen, dat ze geloven dat de dualiteit tussen man en vrouw slechts een sociale constructie is, stelt u zich dan eens voor hoe gemakkelijk het zal zijn om de grens tussen een 18-jarige en een 14-jarige te doen vervagen en vervolgens een wet uit te vaardigen welke de leeftijd van seksuele meerderjarigheid verlaagt, dat wil zeggen pedofilie legaliseert.

En deze abominatie zal worden bevorderd in naam van gelijkheid (iedereen heeft het recht zijn seksualiteit te uiten, zelfs tegenover kinderen), liefde (die sterker is dan alles, met inbegrip van kunstmatige leeftijdsgrenzen) en vrijheid (seksuele vrijheid).

Ik geef toe dat deze uitlatingen ook slechts mogelijkheden betroffen aangezien er, ondanks het bestaan van indirect bewijs, geen direct bewijs is dat de LGBT-/feministische lobby bewust een pro-pedofilie agenda voorstaat. Het kan echter zo zijn dat recente gebeurtenissen in Frankrijk ertoe leiden dat er nog een stap in die richting is gezet, zodat die realiteit steeds dichter bijkomt.

In een nieuwe open brief aan de Belgische beleidsmakers stellen 324 artsen en 1.164 gezondheidswerkers dat de huidige coronamaatregelen in ons land "buitenproportioneel zijn en meer schade aanrichten dan dat zij goed doen". De ondertekenaars eisen het onmiddellijk stopzetten van alle maatregelen. "Er is geen medische grond meer die dit beleid nog rechtvaardigt", klinkt het. En nog: "Door de huidige maatregelen worden wij gedwongen tegen de eed van Hippocrates in te handelen." Bij de ondertekenaars is ook plastisch chirurg Jeff Hoeyberghs. Dit is de lange brief.

Wij, Belgische artsen en gezondheidsprofessionals, willen via deze weg onze ernstige bezorgdheid uiten, in verband met de gang van zaken de afgelopen maanden rondom de uitbraak van het SARS-CoV-2-virus.

Wij roepen politici op om zich onafhankelijk en kritisch te laten informeren bij de besluitvorming rond en de verplichte implementatie van de coronamaatregelen. Wij roepen op om in de beleidsdiscussie over corona weer oog te krijgen voor het doel dat de maatregelen zouden moeten dienen: het verbeteren van onze volksgezondheid, en dit op lichamelijk, mentaal en emotioneel vlak.

Wij stellen dat de maatregelen om het coronavirus onder controle te krijgen buitenproportioneel zijn en meer schade aanrichten dan dat zij goed doen. Er is geen medisch grond meer die dit beleid nog rechtvaardigt: we pleiten dan ook voor een onmiddellijke beëindiging van alle maatregelen.

Zoals ons allen (ad nauseum) is verteld sinds het begin van de pandemie, wordt het Covid-beleid ingegeven door "de wetenschap" en de wetenschappers die dit beleid voorleggen aan de regeringen, die het vervolgens opleggen aan de bevolking. Er moet echter altijd een onderscheid worden gemaakt tussen wetenschap en wetenschappers. Het eerste betreft een proces, de laatsten zijn gewone mensen met hun eigen vooroordelen, agenda's en, soms, verontrustende psychologische profielen, zoals we zullen zien.

Met de huidige volledige lockdown, welke nu maand vier ingaat en waarvan het einde nog niet in zicht is, springt Ierland eruit als het land waarvan de regering de meest draconische reactie op SARS-CoV-2 ter wereld heeft uitgevoerd - zeker in Europa.

Hoewel de Ierse regering haar eigen wetenschappelijke adviesgroep met betrekking tot dit virus heeft ('NPHET' - National Public Health Emergency Team), worden de meeste openbare verklaringen over SARS-CoV-2 en de noodzaak van lockdowns gedaan door een groep met de naam 'ISAG' - Independent Scientific Advisory Group. ISAG is in juni 2020 opgericht door dr. Anthony Staines, hoogleraar gezondheidssystemen aan de Dublin College University, Gerry Killeen van University College Cork en Tomás Ryan, universitair docent aan de School of Biochemistry and Immunology van het Trinity College Dublin. ISAG beweert "onafhankelijk van de regering" te zijn, maar lobbyt wel actief en met succes bij regeringsministers om het beleid van ISAG door te drukken. Andere opmerkelijke leden van de groep zijn de Noord-Ierse arts voor volksgezondheid Gabriel Scally en de Ierse arts Sam McConkey.

Misschien herinnert u zich nog mijn laatste artikel, 'Postimperialisme, een blauwdruk voor een nieuwe sociale orde', waarin ik een utopische samenleving beschreef. Daarin besprak ik ideeën over gemeenschap, waarden, de zoektocht naar waarheid en objectieve werkelijkheid. Het huidige artikel doet bijna het tegenovergestelde; het beschrijft de huidige toestand van onze maatschappij en de richting waarin het waarschijnlijk op gaat. Meer specifiek zal ik mij richten op de opkomst en het overwicht van 'georganiseerde' minderheden, of het nu gaat om homoseksuelen, atheïsten, migranten, heidenen, liefhebbers van moderne kunst, vegetariërs, voorstanders van LGBT, noem ze maar op.

De lijst is lang en wordt steeds langer, alsof we een tijdperk van de race naar het slachtofferschap zijn binnengetreden. De meeste van die minderheden beschouwen zichzelf als 'Strijders voor sociale rechtvaardigheid' [hier afgekort tot SJW's uit het Engels social justice warriors]. Ik zal proberen uit te leggen hoe SJW's ertoe gekomen zijn hun visie op de wereld op te leggen aan de meerderheid en waar dit razende fanatisme van SJW's vandaan komt.

Er zijn reeds veel termen gebruikt om de dystopische wereld waarin we ons bevinden te beschrijven: materialistisch, wetenschappelijk, atheïstisch, individualistisch, rationalistisch, consumentistisch. Het zijn allemaal geldige beschrijvingen, hoewel ze slechts een van de facetten van onze mondiale samenleving betreffen.

Onlangs trachtten enkele denkers een uitgebreidere beoordeling te geven van onze samenleving en zij omschreven haar als nihilistisch, relativistisch, post-modern. Deze drie termen hebben met elkaar gemeen dat zij de stelling poneren, dat er geen objectieve waarheid, geen objectieve betekenis en geen objectieve morele waarden kunnen zijn.

Maar als je kijkt naar het heftige fanatisme dat 'in actie gekomen' minderheden aan de dag leggen lijkt het erop, dat zij sterk geloven dat zij de waarheid in pacht hebben en dat zij meer dan bereid zijn daarvoor te vechten. Hoe kan dit in een nihilistische/relativistische/postmoderne samenleving, waar geen waarheid, geen toekomst en geen doel bestaat?

Naast het opsporen van de fundamentele oorzaken en oorsprong van de vurigheid en de bekeringsdrift van de "dominante" minderheden, zal ik trachten de huidige dynamiek te beschrijven en te laten zien dat deze veel verder gaat dan 'nihilisme'. Daarom gebruik ik het begrip 'post-nihilisme' teneinde een samenleving aan te duiden welke ontstaat na de overgangsfase van het 'nihilisme'.