Volgens ambtenaren en de reguliere mainstream media, zijn de nieuwe coronavarianten de gevaarlijkste en meest onvoorspelbare wezens sinds Osama bin Laden.

Iedereen moet beschermd worden tegen deze onzichtbare maar moorddadig machtige microben, door ieder contact met de ongewassenen, ongemaskerden en ongevaccineerden te mijden. Maar is een dergelijke drastische aanpak - die gepaard gaat met een ernstige inperking van burgerlijke vrijheden en grondwettelijke rechten - wel gerechtvaardigd?

Het blijkt dat het pleidooi voor de besmettelijkheid en de gevaarlijkheid van de varianten grotendeels draait om de theoretische effecten van slechts één verandering, die het gevolg zou zijn van een mutatie in de genen van het virus. En, zoals ik in dit artikel zal aantonen, is dat argument erg wankel. Ik heb ook een begeleidende negen minuten durende 'uitleg'-video.

Die ene verandering staat bekend als N501Y - wetenschappelijke afkorting voor de vervanging van de ene eiwitbouwsteen (aminozuur) door een andere op positie 501 in het deel van het virus dat het spike-eiwit wordt genoemd. Meer in het bijzonder bevindt positie 501 zich in het gedeelte van het spike-eiwit dat verantwoordelijk is voor de intieme koppeling tussen het virus en de cellen, waardoor het virus naar binnen kan glippen en zich kan vermenigvuldigen.

[Merk op dat een dergelijke aminozuur-verwisselingstruc op correcte wijze een verandering wordt genoemd en geen mutatie. Mutaties komen alleen voor in genen. Om de een of andere reden noemen veel wetenschappers en schriftgeleerden die beter zouden moeten weten N501Y en andere veranderingen van aminozuren ten onrechte 'mutaties'. ]

Mensen zijn ongelukkig. Ja, maar niet genoeg om deze tirannie te stoppen! - Nou, ik kan me maar beter goed gedragen anders word ik gestraft. - ANGST! - Angst leidt tot het 'zo mak als een lammetje'-syndroom) - die diepgewortelde sociale ziekte die ons vandaag de dag overweldigt. Ze blijven bij de les - MOET het mondkapje op - MOET de veilige 2 meter afstand houden - door de politie afgedwongen.

Vandaag en gedurende de afgelopen dagen zijn nieuwe "maatregelen" - door regeringen opgelegde beperkingen van de vrijheid wegens redenen omwille van de "veiligheid van de volksgezondheid", d.w.z. het voorkomen van de verspreiding van covid-infecties - in heel Europa aangescherpt. Letterlijk genomen zeggen deze verraderlijke regeringen: "we moeten de duimschroeven aandraaien". Serieus. WTF - wie denken ze wel niet dat ze zijn? Dienaren van de mensen die hen hebben gekozen en die hen betalen. Dit is hoogverraad. Maar de mensen pikken het zonder al teveel te morren, sommige dienen klachten in, maar het is veel te weinig... we zitten middenin het 'zo mak als een lammetje'-syndroom.

Zij - deze zogenaamd mensvriendelijke regeringen - noemen ze "maatregelen", een verbloeming van de lockdown - dat klinkt beter in de oren van een publiek dat moe is van voortdurende en meer en meer repressie. Deze tweede, en in sommige landen zelfs derde lockdown, omvat verdere bedrijfssluitingen, nog strengere controle op thuiswerk, door politie gehandhaafd afstand houden, het dragen van maskers, geen groepsactiviteiten binnenshuis, slechts 5 mensen mogen elkaar ontmoeten in een flat... en, en, en.

Op 30 april 2017 brachten mijn vrouw en ik een bezoek aan het Free Speech Café op de campus van de vermaarde universiteit van Berkeley in het gelijknamige plaatsje, even buiten San Francisco. Mijn vrouw kwam terug van het damestoilet en zei: "Op het toilet staat dat we vandaag een lokale nazi moeten doden".

Ik was een beetje naïef: "Nazi's, heb je die hier dan?"

Kennelijk. Ik moest weer even terugdenken aan de school die we hadden gezien in Dresden, Duitsland, één jaar eerder, met op de muur geschreven "Schule ohne Rassismus". Ook zo'n raadselachtige tekst die toen bij mij - opnieuw, heel naïef misschien - de vraag opriep: "Heb je hier ook scholen met racisme waar je je kind naartoe kan sturen?".

Met moslimstudenten bezoekt Petra Sijpesteijn het eerste slavernijmuseum in de islamitische wereld. Wat krijgen ze te zien over de Koran, racisme en moderne slavernij?

Doha, 2016. Tijdens mijn colleges ontcijferen de Qatarese studenten middeleeuwse documenten. Handelscorrespondentie, petities aan bisschoppen en emirs, huurcontracten, brieven van familieleden die naar elkaars gezondheid informeren. Dan leg ik ze een verkoopcontract voor uit de negende eeuw, de tijd van het Islamitische Rijk. Dat beschrijft tot in detail de fysieke en geestelijke toestand van een Berberse slavin: ze had wit haar, slechte tanden, littekens, was niet zwanger of nachtblind, haar genitaliën waren in orde. En niet onbelangrijk: ze was niet gek en evenmin geneigd om te ontsnappen. De klant kon zijn afweging maken. Kopen of niet?

Onder mijn studenten ontbrandt een hevig debat. "De islam kent geen slavernij!"

Door de actualiteit ingehaald

Die stelling was toen net door de actualiteit ingehaald: IS bood yezidische vrouwen en kinderen in kooien te koop aan en promootte openlijk slavernij, met een beroep op de Koran. En vaststaat dat niet alleen vroeger slavernij voorkwam onder islamitisch gezag, maar dat dit nog steeds het geval is. Eeuwenlang kende de moslimwereld slaafsoldaten (Mamlukken). De Koran verwijst ondubbelzinnig naar slavernij - en niet om haar af te schaffen.

Na het lezen van het uitstekende boek Politieke Ponerologie: Een wetenschap over de aard van voor politieke doeleinden aangewend kwaad van Andrzej Łobaczewski, had ik een bovenzinnelijk moment van realisatie (een soort "Eureka!" moment). Ik moet concluderen dat ponerologie en psychopathie twee belangrijke concepten zijn die het beste de treurige toestand van menselijke zaken in deze wereld verklaren, zaken die nog steeds een negatieve invloed op onze samenleving, onze levens en onze toekomst hebben. Nee, ik denk niet dat het met "hebzucht" of zelfs "morele zwakte" (hoe je het ook definieert) te maken heeft. Het heeft te maken met psychopathologie en de invloed daarvan op de aard van het kwaad in de samenleving.

Mensen in machtsposities die systematisch kwaad bestendigen, gedragen zich alsof ze een ander menselijk soort zijn; een 'para-Homo sapiens', om het maar zo te zeggen. Het maakt niet uit hoeveel goede wil er is in de wereld; oorlog, leed en onrecht blijven bestaan. Het lijkt niet uit te maken welk plan, ideologie, religie of filosofie grote geesten bedenken, niets lijkt ons lot te verbeteren. En zo is het al duizenden jaren, het herhaalt zich keer op keer. We rationaliseren het bestaan van kwaad door het te zien als een deel van "de menselijke natuur," een noodzakelijk onderdeel van de complexiteit van de wereld, als gevolg van hebzucht of gebrek aan verlichting, veroorzaakt door concurrerende belangen die elkaar niet wederzijds uitsluiten, enz.; echter, degenen die deze beginselen en attitudes onderschrijven hebben mogelijk een vroegtijdige beslissing gemaakt en het boek over kwaad gesloten zonder al het bewijs uit verschillende, eerder onderzochte standpunten te bekijken.

Ponerologie en "succesvolle" psychopathologie (dus niet het "gewelddadige seriemoordenaar" type, maar het Stalin, Pol Pot, Cheney, Rockefeller, Kissinger, Bill Clinton, of Donald Rumsfeld type) leggen klinisch uit hoe "pathocratieën" - het regeringssysteem gecreëerd door een kleine pathologische minderheid die controle neemt over een samenleving van niet-psychopaten - gecreëerd worden en gedomineerd worden door degenen die een aangeboren fout (psychopathie) bezitten die in 4-6% van de bevolking voorkomt, namelijk fysiologisch niet in staat kunnen zijn om normale menselijke empathie te voelen. Ze zijn emotieloos, egoïstisch, koud en calculerend, zonder enige morele of ethische normen, niettemin zijn ze intelligent, charmant, gedreven, geconcentreerd, en neigen daardoor tot het bereiken van de hoogste machtsposities door hun ware waard te verbergen onder een "masker van psychologische normaliteit." Dit concept geldt voor alle bestaande hiërarchische machtsstructuren.

Flitsende vuurwerkshows en fel verlichte kerstbomen verschenen in heel Syrië om Kerstmis te vieren, een vreugdevolle dag niet alleen voor de christelijke minderheid, maar ook voor mensen van andere religies die in het land wonen.

Christenen behoorden tot de minderheidsgroepen die werden vervolgd door verschillende islamitische militante troepen die Syrië sinds 2011 in stukken verscheurden. De centrale regering is erin geslaagd de controle over het grootste deel van het land te herwinnen, en het leven keert langzaam terug naar de normaliteit. Dat omvat het openlijk vieren van Kerstmis en zonder angst voor sektarisch geweld.

Vertaling tweet: Aleppo had de grootste bevolking christenen in Syrië vóór 2011. Het werd bezet door jihadisten in 2016 en is sindsdien bevrijd. Kerstvieringen in de oude stad Aleppo, Syrië, zijn een prachtig gezicht. Godzijdank werden Al-Qaida en ISIS jihadisten verslagen.

Missing 411, een aangrijpende documentaire gebaseerd op de boekenreeks van David Paulides, is nu verkrijgbaar op VOD. Missing 411 volgt de Tribal Bigfoot auteur, omdat hij de afgelopen decennia meerdere mysterieuze verdwijningen onderzocht die in nationale bossen en parken over heel Noord-Amerika zich hebben voorgedaan. Deze onverklaarbare verdwijningen hebben detectives, zoek- en reddingsdeskundigen en familieleden verbijsterd doen staan. Missing 411 is geregisseerd door Michael DeGrazier en Benjamin Paulides.

Missing 411 boekenreekslezers krijgen een nog duidelijker beeld, omdat deze verhalen verteld worden middels interviews en re-creaties. David Paulides begon zijn onderzoek acht jaar geleden nadat een parkwachter hem vertelde dat er mensen verdwenen in parken en bossen zonder dat er sporen achterbleven. De verdwijningen zijn bijzonder interessant, omdat ze zich voordeden terwijl andere mensen in de buurt waren. Missing 411 onthult ook dat de verdwijningen voornamelijk plaatsvinden in 59 geografische clusters in Noord-Amerika.

Vertaald door Sott.net.

De rijken en reactionairen in Venezuela en hun bondgenoten in Washington vierden feest toende Venezolaanse president Hugo Chávez twee jaar geleden op 5 maart 2013 overleed. De Amerikaanse president Barack Obama nam zelfs niet de moeite om - wat gebruikelijk is - beschaafd zijn condoleances aan te bieden voor het overlijden van een staatshoofd.

In plaats daarvan voerde het VS-imperium hun demoniserende campagne tegen de erfenis van Cháves op om zijn Bolivariaanse Revolutie teniet te doen. In tegenstelling tot hoe hij Chávez behandelde, heeft Obama uitbundig eer betuigd aan koning Abdullah van Saoedi-Arabië die in januari 2015 overleed en de leider was van een land dat terecht door Amnesty International is gelabeld als een van de meest tirannieke en repressieve regimes in de wereld.

¡Yo Soy Chávez!

Dus, waarom treuren arme en progressieve mensen in Venezuela, in heel Latijns-Amerika, en inderdaad over de hele wereld, de dood van Chávez en verkondigen ¡Yo soy Chávez! ('Ik ben Chávez')?

Lisa Sullivan, een activist van School of the Americas Watch en die in de barrios (wijken) van Venezuela heeft gewoond waar ze haar drie kinderen heeft grootgebracht, had dit te zeggen kort na het overlijden van Chávez: "Laat er geen twijfel over bestaan: Het Venezolaanse volk is volwassen geworden. Chávez is er niet meer, maar wat er vandaag de dag op elke straathoek en plein resoneert is: Yo soy Chávez. Ik ben Chávez. Ik ben de leider, de dromer, de visionair, de leraar, de verdediger van rechtvaardigheid, de wever van een andere wereld die mogelijk is."

De groep Architects and Engineers for 9/11 Truth heeft op YouTube een interview geplaatst met voormalig NIST-medewerker Peter Michael Ketcham.

Het NIST, oftewel het National Institute of Standards and Technology, voerde na 9/11 het officiële onderzoek naar de instorting van de WTC-gebouwen uit.

Ketcham kwam naar eigen zeggen tot de ontdekking dat het agentschap waar hij 14 jaar voor werkte de waarheid over de aanslagen op 9/11 verdoezelde.

Zwartgeblakerde lichamen, moeders die hun verbrande kinderen niet konden herkennen en mensen die nog in leven zijn en gillen van de pijn - dat zijn gruwelijke details die de overlevenden van de nucleaire bombardementen op Hiroshima en Nagasaki zich op de 70e herdenkingsdag van de tragedie herinneren.

De VS was de eerste natie die kernwapens gebruikte tegen een vijand toen ze atoombommen op de Japanse steden Hiroshima en Nagasaki dropten aan het einde van de Tweede Wereldoorlog op 6 en 9 augustus 1945.

Meer dan 80.000 burgers stierven onmiddellijk als gevolg van de Hiroshima bom - een projectiel die de bijnaam 'Little Boy' (kleine jongen) kreeg van de Amerikaanse luchtmacht - en ongeveer 80.000 anderen kwamen om het leven bij de Nagasaki-aanval, door 'Fat Man' (dikke man).

Met ingang van augustus 2014 hebben de gedenktekens in Hiroshima en Nagasaki een lijst met de namen van meer dan 450.000 mensen die tijdens de tragedie stierven: 292.325 in Hiroshima en 165.409 in Nagasaki.

Chiyoko Kuwabara, een overlevende van de atoombom die op Hiroshima viel, vertelde tegen RT dat ze slechts 13 jaar oud was toen het gebeurde, maar de momenten die haar leven voor altijd hebben veranderd "blijven in haar geheugen hangen."