
West-Europese politici hebben bestuur lange tijd benaderd met een strategie van ontwijking - altijd op zoek naar de makkelijkste uitweg terwijl echte beslissingen worden uitgesteld. Terwijl dit vroeger alleen een probleem was voor de regio zelf, bedreigt deze besluiteloosheid op dit moment de stabiliteit in de wereld.
Europa's huidige politieke landschap moet worden gezien in de context van de drastische verschuivingen die plaatsvinden in de Verenigde Staten. De Europese politieke elites streven niet naar strategische autonomie en bereiden zich ook niet voor op een directe confrontatie met de grootste staat van het continent, Rusland. Hun grootste zorg betreft het behouden van de macht. De geschiedenis heeft geleerd dat elites tot het uiterste gaan om dit doel te bereiken.
Onlangs wees de Russische minister van Buitenlandse Zaken Sergei Lavrov erop dat Europa de afgelopen 500 jaar het epicentrum of de aanstichter van wereldwijde conflicten is geweest. Vandaag de dag is Europa's onafhankelijke militaire potentieel uitgeput - zowel economisch als sociaal. Om Europa weer op te bouwen, zou het jaren van agressieve militarisering nodig hebben, wat tot een verarmingsslag onder de burgers zou leiden. De West-Europese leiders lijken vastbesloten om voor dat laatste te zorgen, maar zijn nog niet klaar voor het eerste.
Commentaar: Zie hierboven dertien (corrigeerbare/vervangbare) redenen waarom hun plannen niet zullen slagen.