Geheime besprekingen tussen Rusland en Duitsland om de problemen rond Nord Stream 1 en 2 op te lossen, moesten koste wat kost worden verhinderd.
De Oorlog van de Economische Corridors is een vurige, onbekende fase ingegaan: Pijpleidingterreur.

Vier afzonderlijke secties van de Nord Stream (NS) en Nord Stream 2 (NS2) gaspijpleidingen werden deze week in de Oostzee, in de ondiepe wateren van de Deense zeestraten nabij het eiland Bornholm, opgeblazen door een geraffineerde militaire operatie - die een meticuleuze planning vereiste en waarbij mogelijk verschillende actoren betrokken waren.

Zweedse seismologen schatten dat de kracht van de explosies het equivalent van 700 kg TNT kan hebben bereikt. Zowel NS als NS2, nabij de sterke stromingen rond Borholm, bevinden zich op de zeebodem op een diepte van 60 meter.
De gaspijpleidingen zijn gebouwd met gewapend beton, dat bestand is tegen de inslag van ankers van vliegdekschepen en zijn in principe onverwoestbaar, tenzij er sprake is van zware explosies. De operatie - die twee lekken bij Zweden en twee bij Denemarken veroorzaakte - zou uitgevoerd moeten zijn met gemodificeerde onderwaterdrones.

Elke misdaad veronderstelt een motief. De Russische regering wilde - althans totdat de sabotage plaatsvond - olie en aardgas aan de EU verkopen. De idee dat Russische inlichtingendiensten gaspijpleidingen van Gazprom zouden vernietigen is meer dan belachelijk. Ze hoefden alleen maar de kranen dicht te draaien. NS2 was niet eens operationeel, dankzij een politiek besluit van Berlijn. De gasstroom in NS werd belemmerd door westerse sancties. Bovendien zou een dergelijke daad betekenen, dat Moskou belangrijke strategische invloed op de EU zou verliezen.

Diplomatieke bronnen bevestigen dat Berlijn en Moskou betrokken waren bij geheime onderhandelingen, om zowel de problemen rondom NS als NS2 op te lossen. Dat moest dus onomwonden een halt worden toegeroepen. Geopolitiek gezien, zou de entiteit in wiens belang het was om een overeenkomst tegen te houden, gruwen van een mogelijke alliantie tussen Duitsland, Rusland en China.

Duitse autoriteiten proberen vast te stellen wat de oorzaak is van een plotselinge drukdaling in de in onbruik geraakte Nord Stream 2-gaspijpleiding, waarbij een woordvoerder van de exploitant aangeeft dat er sprake kan zijn van een lek.


De pijpleiding vormde een van de brandhaarden in een escalerende energieoorlog tussen Europa en Moskou sinds de Russische invasie van Oekraïne in februari, die de westerse economieën heeft getroffen en de gasprijzen flink omhoog heeft gejaagd.


Volgens de exploitant van Nord Stream 2 daalde de druk in de onderzeese pijpleiding vannacht van 105 naar 7 bar.

Goed nieuws, iedereen! De bollebozen van Oxford University hebben een nieuw rapport uitgebracht, waarin staat dat de overschakeling op hernieuwbare energie ons maar liefst biljoenen dollars zal besparen!

U hoort het goed. Het zal ons geen biljoenen dollars kosten om een compleet nieuw wereldwijd energienetwerk uit te bouwen op basis van nog in ontwikkeling zijnde technologie, om vervolgens de hele wereldeconomie daarop te laten overschakelen. Nee joh, doe niet zo gek! Het gaat ons biljoenen dollars besparen. BILJOENEN, zeg ik u!

Nou weet ik dat sommige van de meer sceptisch ingestelde Corbett Report-lezers zullen denken: hoe kan dat nou? Immers, zoals op het blog van The Manhattan Contrarian wordt opmerkt in een recent artikel over de "Cost of the Green Energy Transition", levert de verstoring van de Europese gasvoorziening door het Oekraïne-gedoe al een ravage op voor de Europese economie, met Duitse consumenten die zich schrap zetten voor een stijging van 13% van hun gereguleerde gasrekeningen dit jaar, terwijl de Britten zich geconfronteerd zullen zien met een bijna verdriedubbeling van hun energierekeningen. En dat is nog voordat de Grote Resetters de leidingen echt gaan afsluiten en het gepeupel zullen dwingen over te stappen op "groene" stroom, opgewekt uit wind, zon en eenhoornscheten.

Maar waarom geloven in de werkelijke economische pijn die wordt ondervonden (het verwarmen van het eigen huis deze winter) als de Oxfordiaanse opperheren met grote, vette rapporten zwaaien (die niemand zal lezen), die ons vertellen hoeveel geld zal worden bespaard door over te schakelen op groene stroom? Immers, de BBC en MSN en Nature World News verspillen geen tijd om deze bevindingen klakkeloos te herhalen, dus wie bent u om de vervelende "feiten" ter sprake te brengen die dit geruststellende sprookje tegenspreken?

Oh, oké, genoeg daarvan. De jongste Oxford-studie - tezamen met de vele soortgelijke uitspraken uit de afgelopen jaren dat de overgang naar het groene stroomnet pijnloos (of zelfs winstgevend) zal zijn - valt gemakkelijk te ontkrachten. Maar het is kwaadaardige propaganda, ontworpen om het plebs zover te krijgen dat ze actief hun eigen slavernij omarmen in naam van het redden van Moeder Aarde en - tot nu toe - bleek het voor wat betreft dat doel opvallend effectief.

In werkelijkheid is het duurzame slavernijnetwerk van groene energie complete oplichterij. Maar het is niet zomaar een luchtkasteel dat wordt verkocht aan een goedgelovig en onwetend publiek. Het is erger dan dat. Het is een zorgvuldig vervaardigde leugen, die ontworpen is om ons te dirigeren naar onze nieuwe rol als lijfeigenen op de neofeodale plantage in de komende groene dystopie.

Wilt u de details weten? We gaan het eens diepgaand onderzoeken.

Irene Montero, de communistische minister van Gelijkheid in de linkse regering-Podemos in Spanje, zegt het stille gedeelte hardop: dat gelijkheid betekent dat kinderen recht hebben op seks als ze dat willen. Hier is de clip, in het Spaans, maar met Engelse ondertiteling (zet de CC op het YouTube-scherm aan):

In dit eerste deel van een nieuwe serie onderzoeken Iain Davis en Whitney Webb hoe het VN-beleid voor "duurzame ontwikkeling", de Duurzame Ontwikkelingsdoelstelligen (SDG's), niet de "duurzaamheid" bevorderen in de zin van het begrip zoals de meeste mensen dat opvatten, maar in plaats daarvan gebruik maken van hetzelfde schuldenimperialisme, dat reeds lange tijd door het Anglo-Amerikaanse Rijk wordt gebruikt om landen te verstrikken in een nieuw, maar even roofzuchtig systeem van wereldwijd financieel bestuur.

Agenda 2030 voor Duurzame Ontwikkeling van de VN wordt gepresenteerd als een "gedeelde blauwdruk voor vrede en welvaart voor mensen en de planeet, nu en in de toekomst." Centraal in deze agenda staan de 17 Duurzame Ontwikkelingsdoelstellingen, of SDG's.

Veel van deze doelstellingen klinken mooi in theorie en schetsen een beeld van een opkomende wereldwijde utopie - zoals zonder armoede, zonder honger in de wereld en met minder ongelijkheid. Maar zoals met zoveel zaken het geval is, zijn de meeste - zo niet alle - SDG's in werkelijkheid beleidsmaatregelen, gehuld in utopisch taalgebruik, die in de praktijk alleen de economische elite ten goede komen en hun macht verder verankeren.

Dit is duidelijk te zien in de kleine lettertjes van de SDG's, aangezien er veel nadruk wordt gelegd op schulden en op het in de val lokken van nationale staten (vooral ontwikkelingslanden) met schulden als middel om de goedkeuring van SDG-gerelateerd beleid af te dwingen. Het is dan ook geen toeval dat vele drijvende krachten achter het SDG-beleid, bij de VN en elders, carrière bankiers zijn. Voormalige directeuren van enkele van de meest roofzuchtige financiële instellingen uit de wereldgeschiedenis, van Goldman Sachs tot Bank of America en Deutsche Bank, behoren tot de belangrijkste voorstanders en ontwikkelaars van SDG-gerelateerd beleid.

Vrienden,

Het onderwerp van deze toespraak is de situatie in Donbass en het verloop van de speciale militaire operatie om het te bevrijden van het neonazistische regime, dat in 2014 in Oekraïne de macht greep als gevolg van een gewapende staatsgreep.

Vandaag richt ik mij tot u - alle burgers van ons land, mensen van verschillende generaties, leeftijden en etniciteiten, de bevolking van ons grote moederland, allen die verenigd zijn door het grote historische Rusland, soldaten, officieren en vrijwilligers die aan het front vechten en hun strijdplicht vervullen, onze broeders en zusters in de volksrepublieken Donetsk en Lugansk, de regio's Kherson en Zaporozhye en andere gebieden die van het neonaziregime werden bevrijd.

De kwestie betreft de noodzakelijke, dwingende maatregelen om de soevereiniteit, de veiligheid en de territoriale integriteit van Rusland te beschermen en de wens en de wil van onze landgenoten om zelfstandig hun toekomst te kiezen te ondersteunen, en het agressieve beleid van sommige westerse elites, die hun uiterste best doen om hun overheersing te behouden en met dat doel voor ogen proberen alle soevereine en onafhankelijke ontwikkelingscentra te blokkeren en te onderdrukken, om op agressieve wijze hun wil en pseudowaarden aan andere landen en naties te blijven opdringen.

Omgekeerde prioriteiten en hun consequencies.
Wat moeten we met al die nutteloze eters?

Deze vraag stellen de zelfbenoemde architecten van de toekomst de laatste tijd steeds openlijker, terwijl ze ons traject uitstippelen naar een posthumane cyborg futuriteit, waarin machine-intelligentie de economische functies zal vervullen die vroeger door menselijke fysieke en mentale arbeid werden vervuld. Als fabrieken volledig geautomatiseerd zijn, voertuigen zelfrijdend, boerderijen ingekapseld in hydroponic torens verzorgd door insectachtige drones, gebouwen gebouwd door zwermen necrobiotische werkers¹ , teksten van advertenties, nieuwsberichten en wetenschappelijke rapporten samengesteld door deep learning taalsystemen en hun begeleidende afbeeldingen ontwikkeld door hun visuele equivalenten en zelfs de software zelfschrijvend is ... als dat allemaal werkelijkheid is geworden, wat heeft de mens dan nog voor nut?

Het antwoord van de hofnar van het WEF, LARPend als een hoffilosoof, de schizo-autist Yuval Harari, is dat er geen nut is - vandaar, nutteloze eters. De overgrote meerderheid van de soorten heeft geen rol in hun systeem. Het beste wat ze met ons kunnen doen is ons rustig en pijnloos van het evolutionaire toneel te laten verdwijnen en onze verdwijning uit het leven van de wereld te verlichten met drugs en virtual reality. Ze zullen ons een cocon geven, wat soja en insecten om te eten en genoeg Basisinkomen om het krediet te verkrijgen dat nodig is voor het bestaansminimum, verdeeld middels een programmeerbare digitale munt van de centrale bank, die ervoor zorgt dat we ons toegewezen hongerloon alleen kunnen uitgeven aan de abonnementsdiensten die onze sociale kredietscore ons toestaat.

Als u zich een beeld van de toekomst wilt vormen, stelt u zich dan pikdonkere en spelonkachtige pakhuizen voor, volgestouwd met gladde, plastic doodskisten die uitgemergelde vormen omhullen zonder vet of spierweefsel tussen grijze huid en broos bot, gele ogen teruggedraaid in hun hoofden, neurale inductiekronen om hun slapen, het vlees doorboord met infusen, middengedeelten omwikkeld met katheters, afzuigslangen die het kwijl van hun verslapte grijnzende lippen wegzuigen.

De verschrikking zal uit het oog en uit het hart zijn, door de slachtoffers niet als een verschrikking worden ervaren en zal in ieder geval snel genoeg voorbij zijn. Een generatie of twee en de bevolking zal gereduceerd zijn tot aanvaardbare niveaus, een paar honderd miljoen of zo, de nakomelingen van de oligarchen en al het vee dat ze marginaal nuttig, amusant of seksueel verleidelijk genoeg vinden om te behouden, die dan zullen leven in een robotisch utopia, verzorgd door machines van liefdevolle gratie, terwijl ze opgaan in de cyborg groepsgeest en opstijgen naar digitale verheerlijking.

De kernveronderstelling achter deze dreigende oorlogsmisdaad is dat het doel van de mens is om de economie te dienen, in plaats van andersom - dat we leven om te werken, in plaats van werken om te leven, zoals het gezegde luidt. Zoals met alle gevaarlijke leugens, schuilt hier een kern van waarheid in. Mensen vinden betekenis in hun dienstbaarheid aan andere mensen. Niets verrot de ziel sneller dan het besef dat men volkomen nutteloos is voor de mensen om hem heen. Daarom leiden verzorgingsstaten steevast tot geestelijke ontmoediging, een verval dat duidelijk valt af te lezen aan de verwaarloosde gezichten van die delen van de bevolking die afhankelijk worden van aalmoezen. Een doelloos bestaan leidt spoedig tot in het geheel geen bestaan.

De EU heeft de levering van Europese energie bewapend ten behoeve van financiële zwendel, tegen de belangen van de Europese industrie en consumenten in.

Toen Robert Habeck, fanaticus van de Groenen die zich voordoet als de Duitse minister van Economie, eerder deze week zei dat "we het ergste moeten verwachten" op het gebied van energiezekerheid, vergat hij gemakshalve te vertellen hoe de hele klucht een crisis betreft die volledig in Duitsland en Brussel vervaardigd is.

Op zeldzame westerse breedtegraden gloeien tenminste nog sprankjes intelligentie, zoals blijkt uit een scherpe, beknopte samenvatting van de onmisbare strategisch analist William Engdahl, auteur van A Century of Oil, waarin de lijken in de glamourkast worden onthuld.

Al wie met een beetje verstand de gruwelijke Eurocratische machinaties in Brussel volgt, was op de hoogte van het hoofdplot - maar vrijwel niemand onder de doorsnee EU-burgers. Habeck, kanselier "Hansworst" Scholz, de Europese Commissie (EC) Groene Energie VP Timmermans, dominatrix van de EC Ursula von der Leyen, ze zijn er allemaal bij betrokken.

In een notendop: volgens Engdahl gaat het om "het plan van de EU om een van de meest energie-efficiënte industriële concentraties op de planeet te de-industrialiseren."

Dat is een praktische vertaling van de Groene Agenda 2030 van de VN - die toevallig is uitgeroeid tot de Grote Reset van crypto Bond-schurk Klaus Schwab - inmiddels omgedoopt tot het "Grote Narratief."

De hele zwendel begon in het begin van de jaren 2000: Ik herinner het me nog goed, want Brussel was mijn Europese standplaats in de beginjaren van de "oorlog tegen het terrorisme."

In die periode was het "Europese energiebeleid" het gesprek van de dag. Het smerige geheim van dat beleid is dat de Europese Commissie, "geadviseerd" door JP MorganChase en de gebruikelijke megaspeculatieve hedgefondsen, zich geheel stortte op wat Engdahl beschrijft als "een volledige deregulering van de Europese markt voor aardgas."

Dat werd aan de Lugenpresse ("liegende media") verkocht als "liberalisering." In de praktijk komt dat neer op wild, ongereguleerd casinokapitalisme, waarbij de "vrije" markt de prijzen bepaalt en langetermijncontracten - zoals die met Gazprom - worden gedumpt.

De VS zullen niet direct ingrijpen, want voor Washington is het geen existentiële crisis - het heeft weinig te verliezen bij de onvermijdelijke nederlaag van Kiev.

De vrees dat het conflict in Oekraïne nu verzandt in een soort patstelling, waarbij de betrokken partijen het risico lopen op gevaarlijke escalatie om de overwinning te behalen, is misplaatst. Er is maar één overwinnaar in het Oekraïne-conflict, en dat is Rusland. Niets kan deze realiteit veranderen.

Vermaard Amerikaans intellectueel John Mearsheimer heeft een belangrijk artikel geschreven over het conflict, onder de titel: "Playing with Fire in Ukraine: The Underappreciated Risks of Catastrophic Escalation." Het artikel schetst een duister beeld van zowel de aard van de oorlog in Oekraïne (langdurige patstelling), als de waarschijnlijke uitkomst (beslissende escalatie door de betrokken partijen om een nederlaag af te wenden).

De uitgangspunten van Mearsheimer zijn echter fundamenteel onjuist. Rusland heeft het strategische initiatief - militair, politiek en economisch - voor wat betreft de oorlog in Oekraïne en de grotere NAVO-betrokkenheid bij volmacht. Bovendien zijn noch de VS noch de NAVO in een positie om al dan niet resoluut tot escalatie over te gaan om een Russische overwinning te verijdelen, terwijl Rusland geen behoefte heeft aan een soortgelijke escalatie van zijn kant.

Kortom, het conflict in Oekraïne is voorbij en Rusland heeft gewonnen. Wat overblijft is slechts een lange en bloederige dweilpartij.

Bij het doornemen van de dagelijkse stroom nieuwsberichten over Rusland, Oekraïne, de NAVO en de EU, wordt het steeds moeilijker om aan de idee te ontkomen dat er een gecontroleerde afbraak van het continent aan de gang is. En dat noch zijn "leiders", en zeker niet zijn bevolking, daar enige zeggenschap over hebben. Het enige wat we van die "leiders" te horen krijgen zijn praatjes afkomstig vanuit de NAVO of het World Economic Forum. Victor Orban is de enige onafhankelijke stem. Die in de westerse media het zwijgen wordt opgelegd of als volslagen krankzinnig wordt afgeschilderd.

Maar Orbans Hongaren zullen de komende winter niet bevriezen. Hij heeft net een nieuwe gasdeal met Rusland getekend. De belangrijkste reden die wordt aangevoerd waarom alle anderen dat niet doen, is natuurlijk de speciale militaire operatie van Rusland in Oekraïne. Die is net zo krankzinnig als Orban en "totaal niet uitgelokt," volgens de westerse media. Noam Chomsky vatte dat het duidelijkst samen: "Natuurlijk was het uitgelokt. Anders zouden ze het niet de hele tijd een onuitgelokte invasie noemen."

En nee, het was niet alleen Rusland/Oekraïne, lang daarvoor had Europa zijn economieën al onherkenbaar verpest - als men de moeite had genomen onder de motorkap te kijken. Maar waarom zouden ze het nog erger maken? Ik heb sterk het gevoel dat die "leiders" van de EU zich veel te veel hebben vervreemd van de mensen die ze beweren te dienen, en daar zullen ze spijt van krijgen. Voorlopig is het bijvoorbeeld duidelijk onder de boeren, maar als mensen gaan bevriezen, zullen ze willen weten waarom. En als er geen antwoord komt dat zowel eerlijk als bevredigend is, zullen veel "leiders" er van langs krijgen.

De hele energie- en voedselcrisis wordt verkocht als "onvermijdelijk", maar daar klopt helemaal niets van. Ze zijn het gevolg van keuzes die in Brussel, Berlijn, Amsterdam enz. worden gemaakt, waarover niemand uw mening heeft gevraagd. Enkele dagen geleden schreef ik dit:

Gebruikt het westen Oekraïne als een excuus om volledig economische zelfmoord te plegen? En om enige WEF-gerelateerde doelen te bereiken? Waarom zouden ze anders alle economische banden met Moskou verbreken op een moment dat ze duidelijk geen alternatieve bronnen hebben voor veel van wat ze uit Rusland importeren? En waarom wil een land als Nederland 10.000 van zijn boerderijen sluiten, terwijl het glashelder is dat dat de komende wereldwijde voedselcrises zal verergeren?

Prima als Poetin je niet aanstaat, maar waarom zou je eigen volk moeten lijden onder wat jou wel of niet aanstaat? En natuurlijk kun je je afvragen of het een goed idee is dat een land ter grootte van een postzegel 's werelds nr. 2 voedselexporteur is. Maar dat is het wel. En als je dat probeert te veranderen door 180º te draaien, ook op een postzegel, dan is het overduidelijk dat dat niet goed zal gaan. En alle zogenaamde leiders weten dit. Maar ze gaan er gewoon mee door.