"Seksualiteit is voor feminisme wat arbeid is voor marxisme... het vormen, de richting en expressie van seksualiteit organiseert de samenleving in twee seksen: vrouwen en mannen. Deze tweespalt ligt ten grondslag aan de totaliteit van sociale relaties."
Catharine MacKinnon, Toward a feminist theory of the state
Catharine McKinnon, een van de oprichters van 'radicaal feminisme'
Enkele jaren geleden begon ik een onverwachte reis naar beneden in het feministische konijnenhol. In
2014 vroeg mijn Oma mij over de winnaar van het Eurovisiesongfestival en constateerde ik dat ik niet in staat was om op te helderen wie de winnaar was: Conchita Wurst, een man die zich als een vrouw kleedt en make-up gebruikt, maar een baard draagt.
Terugblikkend realiseer ik me dat deze reis een pijnlijk proces was, waarschijnlijk omdat er iets diep in mij geraakt werd.
De gegevens die ik ontdekte streden met mijn beschermend instinct, wat op diep niveau ingebakken is in mannen. Terwijl vrouwen ingesteld zijn om te zorgen zijn mannen ingesteld om te onderhouden en te beschermen.
Dus, als een man wordt blootgesteld aan vrouwen die slachtoffer zijn (zoals afgeschilderd door het feministische narratief) triggert het zijn oerinstinct en sociale plicht om bescherming te bieden; de instinctieve gijzeling en diepe culturele waarden hebben de neiging om gepast intellectueel functioneren te belemmeren.
Wellicht is het bovenstaande een van de redenen waarom het slachtofferschap van vrouwen zo cruciaal is voor de feministische ideologie. Misschien is het ook een van de redenen waarom zo veel mannen feministische narratieven blindelings omarmen.
Commentaar: Ondertussen liet het Jeroen Bosch Ziekenhuis in Den Bosch een onmisbare medewerker doorwerken, ondanks het feit dat hij besmet was met Cojona. Waarschijnlijk was de man radioloog en wilde het ziekenhuis borstkankerpatiënten geen zorg ontzeggen. Hulde!