Mensen met veel psychopathische trekjes zijn geen excellente leugenaars van nature, maar simpelweg beter in staat om te leren liegen.

Dat suggereert een nieuw onderzoek, verschenen in het blad Translational Psychiatry. De wetenschappers baseren hun conclusies op experimenten.

Nog nooit lag een generatie zoveel op de bank van de psycholoog als de zogenaamde 'millennial generatie'. Stress, sociale druk, altijd bereikbaar zijn: het breekt jongeren stukje bij beetje op - als we de cijfers van ons onderzoek mogen geloven. Een groot probleem, stelt psychiater Esther van Fenema. In haar opinieblog voor Metro uit ze haar toenemende zorgen over de millennial-generatie.

Meditatie, yoga, Tai Chi en andere zogenaamde mind-body interventions laten je niet alleen ontspannen; ze kunnen bovendien moleculaire reacties in je lichaam veroorzaken die tegenovergesteld zijn aan die van stress. Dat suggereert een reviewstudie door onderzoekers van Coventry University (UK) en de Radboud Universiteit, die op 16 juni in Frontiers in Immunology verscheen.

Mind-body interventions (MBIs) gaan uit van het idee dat de geest invloed kan hebben op het lichaam. Hoewel MBIs vaak worden aangeprezen als middelen om stress te verminderen, is er nog weinig bekend over hun effecten op biologische mechanismen die betrokken zijn bij stressreacties.

Niet alleen ouders hebben last van het smartphonegebruik van hun kinderen, ook jongeren zeggen te lijden onder de telefoonobsessie van hun ouders.

Sommige jongeren voelen zich genegeerd door hun fanatieke smartphone-ouders en maken zich zorgen over hun telefoongedrag achter het stuur.

Dat blijkt uit een grootschalig onderzoek van de Nationale Academie voor Media en Maatschappij - onder meer bekend van ikbenoffline.nl - naar smartphonegebruik in het gezin. De idealistische organisatie vroeg 1.849 jongeren (13 tot 18 jaar oud) en 637 ouders naar de smartphone in hun dagelijks leven.

Een derde van de jongeren vraagt zijn ouders wel eens te stoppen met het staren naar de telefoon. Een op drie ouders doet dat na dat verzoek nog altijd niet. Zelfs in de auto wordt de telefoon vaak gevaarlijk gebruikt - in 32 procent van de gevallen, aldus jongeren - tot zorg van de pubers zelf.

Ruim veertig procent van de jongeren maakt zich zorgen over het telefoongebruik van hun ouders. Al zijn ouders nog altijd bezorgerder dan de kinderen: 68 procent van de ouders breken hun hoofd over de telefoonfocus van hun kinderen.

DRIE VERHALEN. Ze veranderen vaak zo sterk van karakter dat partners het idee hebben met een ander te maken te hebben. Toch hadden deze mensen hun bijna-doodervaring niet willen missen.

Ouders creëren narcisten door continu tegen hun kinderen te vertellen hoe ontzettend speciaal ze zijn. En daar wordt niemand blij van.

Overwaardering zoals onderzoekers het noemen is noch goed voor het kind, noch voor de samenleving. Wat dan wel aan te bevelen is? Het tonen van emotionele warmte richting je kinderen. Dat leidt tot een hoge eigenwaarde, maar niet tot narcisme, staat in een studie, die werd gepubliceerd in de Proceedings of the National Academy of Sciences of the United States of America.

Na het lezen van het uitstekende boek Politieke Ponerologie: Een wetenschap over de aard van voor politieke doeleinden aangewend kwaad van Andrzej Łobaczewski, had ik een bovenzinnelijk moment van realisatie (een soort "Eureka!" moment). Ik moet concluderen dat ponerologie en psychopathie twee belangrijke concepten zijn die het beste de treurige toestand van menselijke zaken in deze wereld verklaren, zaken die nog steeds een negatieve invloed op onze samenleving, onze levens en onze toekomst hebben. Nee, ik denk niet dat het met "hebzucht" of zelfs "morele zwakte" (hoe je het ook definieert) te maken heeft. Het heeft te maken met psychopathologie en de invloed daarvan op de aard van het kwaad in de samenleving.

Mensen in machtsposities die systematisch kwaad bestendigen, gedragen zich alsof ze een ander menselijk soort zijn; een 'para-Homo sapiens', om het maar zo te zeggen. Het maakt niet uit hoeveel goede wil er is in de wereld; oorlog, leed en onrecht blijven bestaan. Het lijkt niet uit te maken welk plan, ideologie, religie of filosofie grote geesten bedenken, niets lijkt ons lot te verbeteren. En zo is het al duizenden jaren, het herhaalt zich keer op keer. We rationaliseren het bestaan van kwaad door het te zien als een deel van "de menselijke natuur," een noodzakelijk onderdeel van de complexiteit van de wereld, als gevolg van hebzucht of gebrek aan verlichting, veroorzaakt door concurrerende belangen die elkaar niet wederzijds uitsluiten, enz.; echter, degenen die deze beginselen en attitudes onderschrijven hebben mogelijk een vroegtijdige beslissing gemaakt en het boek over kwaad gesloten zonder al het bewijs uit verschillende, eerder onderzochte standpunten te bekijken.

Ponerologie en "succesvolle" psychopathologie (dus niet het "gewelddadige seriemoordenaar" type, maar het Stalin, Pol Pot, Cheney, Rockefeller, Kissinger, Bill Clinton, of Donald Rumsfeld type) leggen klinisch uit hoe "pathocratieën" - het regeringssysteem gecreëerd door een kleine pathologische minderheid die controle neemt over een samenleving van niet-psychopaten - gecreëerd worden en gedomineerd worden door degenen die een aangeboren fout (psychopathie) bezitten die in 4-6% van de bevolking voorkomt, namelijk fysiologisch niet in staat kunnen zijn om normale menselijke empathie te voelen. Ze zijn emotieloos, egoïstisch, koud en calculerend, zonder enige morele of ethische normen, niettemin zijn ze intelligent, charmant, gedreven, geconcentreerd, en neigen daardoor tot het bereiken van de hoogste machtsposities door hun ware waard te verbergen onder een "masker van psychologische normaliteit." Dit concept geldt voor alle bestaande hiërarchische machtsstructuren.

Een fijne vrijpartij op zijn tijd maakt ons gelukkiger, daar kunnen we het zelfs zonder die talloze wetenschappelijke studies over eens zijn. Maar nieuw onderzoek rond seks en geluk suggereert nu dat het niet de daad op zich is die ons blij maakt, wel het knuffelen en de affectie met je partner.

De Amerikaanse psychiater Bruce Greyson onderzocht al meer dan 1000 bijna-doodervaringen (BDE's).

Jarenlang heeft hij onderzoek gedaan om de betekenis van de bijna-doodervaring te ontrafelen. Zijn werk is in toonaangevende medische tijdschriften gepubliceerd.

Hij deelt de BDE's in op basis van soorten ervaringen. Hij onderscheidt in zijn studies transcedentale, affectieve, cognitieve en paranormale ervaringen.

Gelovige mensen begrijpen minder goed hoe de wereld werkt, zo blijkt uit een controversiële studie.

Wetenschappers zeggen dat mensen die in God geloven meer geneigd zijn om bijvoorbeeld te denken dat bloemen en stenen kunnen nadenken en voelen.

De onderzoekers vergeleken gelovigen met mensen met autisme en concludeerden dat beide groepen moeite hebben om onderscheid te maken tussen de fysieke en de mentale wereld.