Een van mijn favoriete onderwerpen, wanneer het gaat over hoe we onder het mom van gezondheid vergiftigd worden, is tabak.

Dit wordt een lang artikel. Het gaat over de toenemende vergiftiging van tabaksproducten door overheden en de grote tabaksfabrikanten, de spirituele betekenis van de plant, enkele van zijn helende eigenschappen en de ondermijning van het karakter ervan.

U weet waarschijnlijk dat de gewone sigaret of tabak die in de winkel wordt verkocht tal van toegevoegde additieven bevat en dat het roken van deze producten in geen enkel opzicht hetzelfde is als het roken van pure tabak. Er werden zo'n 600 verschillende soorten additieven geïdentificeerd.

Van wat ik ervan begrijp, bevatten de meeste tabaksproducten van de bekende merken zoals Marlboro, Pall Mall, Lucky Strike, Winston, enz. tussen 10 en 50 verschillende additieven.

Wanneer dwang wordt toegepast op informatie of geloof, kunnen mensen de neiging hebben te reageren op een reeks voorspelbare manieren, sommige met verschillen, oorzaken en gevolgen die niet onmiddellijk duidelijk zijn. Ik vond het nuttig om ze te typeren. Misschien vindt u deze typeringen eveneens nuttig ter omschrijving van de mensen om u heen.

Type 0 - Het Onverschillige Type

Iemand die iets gelooft en daar weinig tot geen twijfels over heeft, omdat hij over het algemeen onwetend en onvoldoende geïnformeerd is en zich niet bezighoudt informatie, logica of ervaring waardoor hij zou kunnen weten dat hij bedrogen wordt. Aangezien veel misleidingen waarmee men geconfronteerd kan worden, kunnen worden geïdentificeerd als een waarschijnlijke misleiding door alleen gebruik te maken van het eigen leven en eerdere ervaringen, zal het type 0 waarschijnlijk niet erg introspectief zijn. Daarom is dwang niet nodig.

Mensen met duistere persoonlijkheidskenmerken hebben meer kans om hun hersenkracht te willen verbeteren met futuristische technologieën, volgens nieuw onderzoek gepubliceerd in het Journal of Cognitive Enhancement.

"Verbetering van menselijke vermogens was gedurende de hele menselijke geschiedenis altijd al een prominent onderwerp, maar genoot weinig aandacht van psychologisch onderzoek," aldus studieauteur Elena Schönthaler van de Universiteit van Graz.

"Dankzij geavanceerde technologie zijn er tegenwoordig aanzienlijk meer mogelijkheden en middelen om iemands capaciteiten te optimaliseren. Het is dan ook een dringende vraag om uit te zoeken wie gebruik maakt van verbeteringsmethoden. Ons onderzoek was erop gericht meer licht te werpen op individuele verschillen, persoonlijkheidskenmerken en innerlijke waarden van degenen die zichzelf zouden verbeteren met behulp van technologische methoden of apparaten."

J.P. Sears heeft een nieuwe aanwinst in zijn boekenkast. Wees als J.P. Sears. Ik ben geen helderziende, maar misschien diende het ter inspiratie van deze recente video van hem, waarnaar u zeker moet kijken - en niet alleen voor de golvende rossige lokken.

J.P.'s proloog deed me denken aan het volgende, dat ik net gelezen had in Henning Melbers boek Dag Hammarskjöld, the United Nations and the Decolonisation of Africa.1

... medio juni 1961 vroeg zijn vriend Bo Beskow hem - zoals hij gewoonlijk deed wanneer zij elkaar ontmoetten - of hij nog geloof had in het individu. Terwijl het antwoord tot dan toe altijd positief was geweest, antwoordde hij nu: "Nee, ik had het nooit voor mogelijk gehouden, maar de laatste tijd ben ik tot het inzicht gekomen dat er werkelijk slechte personen bestaan - door en door slecht - alleen maar slecht." (p. 46)

Dit is iets wat we allemaal kunnen doen.

Doe iedere dag je best om het succes van anderen toe te juichen: vooral als het gaat om succes omtrent dingen die je voor jezelf wilt.

Denk aan iemand en stel je voor dat hij of zij een doorbraak maakt en ontdek dat plekje in jezelf waar je blij bent voor die persoon.

Prik door die steek van jaloezie heen. Laat je liefde voor de mensheid schijnen en verdrijf de duisternis van gemeenheid: de bekrompenheid, het Gollum-gezicht, de verharde lelijkheid van kleinzielig en ondankbaar zijn.

Een van de grootste struikelblokken om de aard van het menselijk kwaad te begrijpen, is de neiging om te denken dat iedereen hetzelfde is: precies hetzelfde als jij. Als je de werken van enkele socialistische filosofen van de afgelopen eeuwen erop naslaat, kan je niet anders dan lachen om hun vreemde simplistische benadering van de menselijke natuur en hun naïef utopisme.¹ Als we nou maar alle privé-eigendom konden afschaffen, de band tussen ouders en kinderen konden verbreken en (in veel socialistische utopieën) gewoon elkaars vrouwen konden delen (of beter nog, het "onderdrukkende" huwelijk afschaffen en vrouwen gewoon tot gemeenschappelijke seksuele eigendom maken)² , nou, dan zou er geen vuiltje aan de lucht zijn. Al het kwaad in de wereld zou verdwijnen (of in ieder geval gemakkelijk te bestrijden). Iedereen zou in harmonie leven, de juiste gedachten denken (omdat ouders en priesters geen invloed zouden hebben op kinderen) en alles delen in een broederschap van mensen (nou ja, er zouden een paar hardnekkige lui kunnen overblijven die weigeren om de oude gewoonten op te geven, maar die kunnen altijd nog tot slaaf gemaakt worden of zelfs een kopje kleiner). Als iedereen hetzelfde wordt behandeld, zal iedereen hetzelfde worden - op de wijze die wij wensen.

Het is vrij lastig te begrijpen hoe mannen die zo intelligent leken, zo ongelooflijk dom konden zijn. Zoals het verhaal van Aristoteles (waarschijnlijk apocrief, maar wie weet), die er tot aan zijn dood van overtuigd was dat mannen meer tanden in hun mond hadden dan vrouwen. Bertrand Russell zei ooit dat hij dit misverstand heel gemakkelijk uit de wereld had kunnen helpen, door gewoon aan zijn vrouw te vragen haar mond open te doen. Je hoeft geen kinderen te hebben gehad om het te zien, maar voor degenen die wel kinderen hebben gehad, is het duidelijk dat zelfs vanaf jonge leeftijd dezelfde trucjes niet bij iedereen werken. Daar is een simpele reden voor: mensen zijn verschillend. Sommigen zijn zo opstandig dat zelfs een harde hand hen er niet van weerhoudt problemen te veroorzaken; anderen zijn dermate meegaand dat zelfs een zweempje kritiek volstaat om hun gedrag te veranderen en een levenslange neurose uit te lokken.

Op de grens tussen heldhaftige strijd en Stoïcijnse aanvaarding

Allereerst wil ik gezegd hebben dat ik de idee van vrije wil tegenover determinisme hier niet zal verdedigen. Die discussie ken ik. Waar het op neerkomt is dat het huidige determinisme een duidelijk verkeerd idee is, dat is opgebouwd aan de hand van een hele reeks onwaarheden (materialisme, neo-Darwinisme en de rest), gebruikmakend van een ontoereikend kader (analytische filosofie, materialistische wetenschap).

Trouwens, compatibilisme - de idee dat determinisme op de een of andere manier te rijmen valt met het hebben van vrije wil - is slechts dwaze huisnijverheid, uitgevonden door academici die het niet aandurven om het materialistische/deterministische kamp op hun onzin te wijzen.

Het is dus duidelijk dat we tot op zekere hoogte over Vrije Wil beschikken.

En binnen dit "tot op zekere hoogte" kunnen we de werkelijk interessante vragen vinden.

Voor eerdere bijdragen aan deze serie, zie Deel 1, Deel 2 en Deel 3.

Hoofdstuk 8 van Mattias Desmets De Psychologie van Totalitarisme (PT) vervolgt zijn bespreking van de aard van totalitair leiderschap, in het bijzonder zijn bewering dat de causaliteit van totalitarisme niet het best kan worden verklaard door hebzucht of opzettelijke samenzwering.¹ Het is veeleer een complex proces, waarvan de resultaten geconditioneerd kunnen zijn door bepaalde feiten ter plaatse (b.v. technocratische ideologie), maar die niet bedoeld zijn op de manier die velen wellicht veronderstellen, d.w.z. een groots plan waarover een groep samenzweerders het eens is geworden en dat rationeel en systematisch ten uitvoer wordt gelegd waarbij de resultaten min of meer overeenstemmen met de oorspronkelijke doelstellingen.

Desmet begint het hoofdstuk met het voorbeeld van de driehoek van Sierpinski - een fractal waar een soort orde ontstaat uit schijnbaar willekeurige stappen. Hier volgt een videodemonstratie van hoe dit werkt:

Ja Virginia, Er Is een Massavorming

In deel 1 van Psychologie van Totalitarisme (PT) beschrijft Mattias Desmet hoe de samenleving gefragmenteerd raakt en individuen van elkaar geïsoleerd raken als gevolg van het mechanistische wereldbeeld. Deel 2, dat rechtstreeks betrekking heeft op totalitarisme en de psychologische basis ervan, beschrijft het proces waardoor het wordt herenigd. Massavorming creëert een pathologische karikatuur van sociale eenheid, die niet is gebouwd op een pluraliteit van individuen maar op een Borg-achtige collectieve mentaliteit. Dit is het onderwerp van Hoofdstuk 5, "De Opkomst van de Massa's."

Volgens Desmet verklaart massavorming:

... de bereidheid van individuen om blindelings hun persoonlijke belangen op te offeren ten gunste van het collectief, radicale intolerantie voor dissidente stemmen, een paranoïde informantenmentaliteit die de overheid in staat stelt door te dringen tot in het hart van het privéleven, de merkwaardige ontvankelijkheid voor absurde pseudo-wetenschappelijke indoctrinatie en propaganda, het blind volgen van een beperkte logica die alle ethische grenzen overschrijdt (waardoor totalitarisme onverenigbaar is met religie), het verlies van alle diversiteit en creativiteit (waardoor totalitarisme de vijand is van kunst en cultuur) en intrinsieke zelfvernietiging (waardoor totalitaire systemen zichzelf uiteindelijk steevast te gronde richten). (PT, p. 91)

En onder de tekenen van een "nieuw soort (technocratisch) totalitarisme," dat vandaag de dag in opkomst is, verwijst hij naar de surveillancebevoegdheden van de veiligheidsdiensten in de wereld en de ontwikkeling in de richting van een controlemaatschappij, het verlies van privacy, de toename van "verklikken," de censuur van andersluidende stemmen, de waanzin van de QR-code, enz. In tegenstelling tot het oude totalitarisme met zijn "kopstukken" als Lenin en Hitler, worden wij geregeerd door "saaie bureaucraten en technocraten" (PT, p. 91). Hij merkt op dat het proces in de loop der tijd is geëvolueerd - van het tijdperk van de autocratieën, toen de massa's effectief door de heersers onder de duim werden gehouden, naar de grootschaliger en meer bestendige massa's van de Franse Revolutie, nog meer met de Bolsjewieken en ten slotte, met corona, "hebben we voor het eerst in de geschiedenis een punt bereikt waarop de hele wereldbevolking zich gedurende een langere periode in de greep bevindt van een massavorming" (PT, p. 93).

Sinds zijn podcasts waarin hij de hypothese van de "massavormingspsychose" met betrekking tot corona uiteenzette en de daaropvolgende aankondiging van de Engelse vertaling van het boek, verheugde ik mij zeer op het lezen van Mattias Desmets nieuwe boek: De Psychologie van Totalitarisme (PT). Desmet is praktiserend psychoanalyticus en professor in de klinische psychologie in België, en hij brengt een niveau van inzicht in zijn analyse dat bij veel andere commentatoren ernstig ontbreekt. Ik raad lezers ten zeerste aan het boek aan te schaffen. Het is een essentiële toevoeging aan de bibliotheek van ponerologie.

In deze en volgende bijdragen zal ik de belangrijkste punten van het boek samenvatten, ze vergelijken met de ideeën van Lobaczewski en reageren op de weinige punten waar ik het niet mee eens ben.

Het boek zelf bestaat uit drie gedeelten: "Wetenschap en Haar Psychologische Effecten," "Massavorming en Totalitarisme" en "Voorbij het Mechanistische Wereldbeeld." Zoals Desmet in de inleiding aangeeft:

...deel 1 en deel 3 van dit boek verwijzen slechts zijdelings naar het totalitarisme. Het is niet mijn bedoeling met dit boek de aandacht te richten op datgene wat gewoonlijk met totalitarisme wordt geassocieerd - concentratiekampen, indoctrinatie, propaganda - maar veeleer op de bredere, cultuurhistorische processen van waaruit totalitarisme voortkomt. Deze benadering stelt ons in staat ons te concentreren op wat het belangrijkst is: Totalitarisme komt voort uit ontwikkelingen en tendensen die zich voordoen in ons dagelijks leven. (PT, p. 8)