"Hoewel deze wetenschap ijverig zal worden bestudeerd, zal zij op rigide wijze beperkt worden tot de regerende klasse. De bevolking zal niet mogen weten hoe haar overtuigingen tot stand zijn gekomen. Wanneer de techniek geperfectioneerd is, zal iedere regering die een generatie lang de scepter heeft gezwaaid over het onderwijs in staat zijn haar onderdanen veilig te controleren zonder legers of politieagenten in te zetten."

Bertrand Russell - The Impact of Science on Society (1951)

Dit artikel is voor een ieder die gefrustreerd is geraakt na het proberen om met familieleden, vrienden, collega's, of volslagen vreemden te spreken over de officiële corona-verhaallijn en de respons op de pandemie, om erachter te komen dat elke vorm van rationele discussie bijna onmogelijk bleek. Dit artikel is voor degenen die hun bezorgdheid hebben geuit over de totalitaire machtsgreep van regeringen, en ontdekten dat een aanzienlijk deel van de mensen " betoverd " is en dat hun verhalen en identiteiten "herkaderd" zijn om ze in de verhaallijn in te passen.

Van collectieve offers voor het algemeen welzijn die worden geritualiseerd in de vorm van "Zoom gesprekken" tussen geïsoleerde individuen en families die gescheiden worden gehouden door "lockdowns", tot de kunstig vage en constant veranderende berichtgeving rond het "stoppen van de verspreiding" van een virus met een overlevingskans van 99%, zal dit artikel de pogingen aantonen om de mensheid te "herkaderen" met behulp van een nieuwe vorm van massahypnose. Het zal aantonen hoe het denken met gezond verstand als ziekelijk excentriek wordt beschouwd, doordat een aanzienlijk deel van de bevolking is geherprogrammeerd met behulp van een reeks trance-opwekkende "bezweringen" in publieke berichtgevingen. Dit artikel zal vooral trachten aan te tonen hoe de betoveringen van de afgelopen twee jaar eindelijk kunnen worden verbroken en hoe de bezweringen ongedaan gemaakt kunnen worden.

Zoals ik in een eerder artikel opmerkte, observeerde ik op dat Andrew Łobaczewski een belangrijke wetenschapper was, die het begrip pathocratie introduceerde en mij het belang van de systemische invasie van psychopaten in de politiek liet inzien. In zijn boek, Politieke Ponerologie, geeft hij bij verschillende gelegenheden een uitgebreide bespreking van een fenomeen, waarvoor hij geen precieze naam geeft. Hier volgen enkele van zijn observaties.

Hij verwijst naar tijden van extreem comfort, waarin een afkeer van ongemak ertoe leidt dat mensen zich verzetten tegen het aanhoren van ongemakkelijke waarheden:

In zulke tijden begint het vermogen om logisch en gedisciplineerd te denken, uit noodzaak geboren in moeilijke tijden, te vervagen. Wanneer gemeenschappen het vermogen tot psychologisch redeneren en morele kritiek verliezen, worden de processen van het genereren van kwaad op elke sociale schaal geïntensiveerd, zowel op individueel als op macro-sociaal niveau, totdat zij leiden tot "slechte" tijden.

Wanneer een paar generaties vol met de zorgeloosheid van "goede tijden" en toenemende hysterie leiden tot een maatschappelijk tekort aan psychologische vaardigheid en morele kritiek, plaveit dit de weg voor pathologische samenzweerders, betoveraars, meer eenvoudige bedriegers en hun georganiseerde systemen van sociale en morele vernietiging om in te werken en op te gaan in de processen van het ontstaan van het kwaad. Zij vormen essentiële factoren in de synthese ervan.

"Maar ik heb helemaalgeen zin om naar gekke mensente gaan,' merkte Alice op.
"O daar is niets aan te doen,' zei de Kat, 'we zijn hier allemaal gek. Ik ben gek.Jij bent gek."
"Hoe weet u dat ik gek ben?" zei Alice.
"Dat moet je zijn,' zei de Kat, 'anders zou je niet hier gekomen zijn.'

- "De Avonturen van Alice in Wonderland" van Lewis Caroll

Wij leven in een wereld waarin de mate van desinformatie en regelrechte leugens een dusdanige omvang heeft aangenomen dat, wellicht voor de allereerste keer, de meerderheid van de westerse wereld begint te twijfelen aan haar eigen gezonde verstand en dat van haar omgeving. Het toenemende ongebreidelde wantrouwen in alles wat "gezaghebbend" is, vermengd met het wanhopige ongeloof dat "niet iedereen er toch bij betrokken kan zijn!", wiegt velen langzaam heen en weer in een steeds strakker keurslijf. "Alles in twijfel trekken" is het nieuwe motto geworden, maar zijn we wel in staat die vragen te beantwoorden?

Op dit moment is het antwoord een volmondig neen.

Bij de geboorte zijn onze hersenen als lege sponzen, klaar om nieuwe informatie op te nemen. Naarmate we opgroeien kunnen we echter een deel van wat we hebben geleerd de wijze waarop we nieuwe informatie opnemen, laten beïnvloeden.

Dit staat bekend als cognitieve vooringenomenheid dat ervoor zorgt dat we onze eigen subjectieve realiteit creëren waarin we rationaliteit en feiten negeren.

Er zijn vele soorten vooringenomenheid, maar elk ervan kan invloed hebben op de manier waarop we relaties en banen benaderen, het kan onze meningsvorming belemmeren of de manier waarop we kennis vergaren veranderen.

Wat is cognitieve vooringenomenheid?

Cognitieve vooroordelen zijn systematische fouten in het denkproces die veranderen hoe wij informatie interpreteren en beslissingen nemen.

Vooroordelen zijn te vergelijken met wegversperringen en beperkingen in de hersenen. De hersenen willen snel en gemakkelijk op hun bestemming geraken, dus nemen ze soms binnenweggetjes waardoor belangrijke verkeersborden om bij het doel te geraken gemist worden.

"Onze hersenen zijn geprogrammeerd: 'bedraad' vanaf onze geboorte op basis van onze omgeving en ervaringen. Vaak nemen we als kleine kinderen de vooroordelen over van degenen die ons opvoeden of beïnvloeden," zegt levens- en loopbaancoach Christina Renzelli.M.Ed.

"Tenzij iemand de mogelijkheid heeft om de vooroordelen van hun programmering op te merken, zijn ze zich er wellicht niet van bewust. Dit beperkt hun toegang tot de waarheid door hen in een kleine bubbel van valse informatie te houden."

Carrrière en life management consultant, Ruth Schimel, Ph.D. is het daarmee eens. Zij zegt dat we door het gebruik van vooroordelen comfort en voorspelbaarheid in de wereld vinden. Soms is alles dat we weten gebaseerd op deze vooroordelen.

Amara noemde zichzelf spiritueel genezeres, bedreven in diverse esoterische technieken, zoals holografische resonantie en cathartisch loslaatwerk. Ze leek wijs en bemoedigend. Het kostte me jaren om de achterbakse egoïst te zien die achter haar mystieke new age façade schuilging. Tegen de tijd dat ik wakker werd om de waarheid onder ogen te zien, kwam ik erachter dat ze mijn naam besmeurde bij cliënten die ik haar kant op stuurde en herkende ik hoe haar 'inspirerende mentorschap' was ontworpen om mij mijn macht te ontnemen. Toen ze probeerde me terug te lokken met haar verleidelijke ouvertures van berouw, weigerde ik toe te happen.

Deze harde les leerde ik uiteindelijk na tien jaren van vriendschap.

Mensen zoals ik, die in hun kindertijd waren klaargestoomd om narcistisch te worden, probeerden wanhopig het verraderlijke patroon te doorbreken om ten prooi te vallen aan kwaadaardige narcisten. Ondanks onze inspanningen kwamen we onvermijdelijk in een kwellende fase van herstel, waarin we de meer geraffineerde, schijnbaar altruïstische, 'speciale', succesvolle en zelfs 'spirituele' narcisten aantrokken.

Verstrikt in het nauwgezet uitwieden van de flagrante tekenen van narcisme, zoals lastercampagnes, karaktermoord en niet aflatende leugens, verloren we de subtiele genuanceerde en heimelijke manieren waarop narcisten manoeuvreren uit het oog. Wanhopig proberend om aansluiting te vinden bij vriendelijke mensen met een goed karakter, vielen we voor de verraderlijke truc van opzichtige 'goedheid' en morele superioriteit. Als magneten werden we aangetrokken tot diegenen, die zich strategisch altruïstisch en moreel gedroegen om zo de overhand over ons te krijgen.

Deze uitzonderlijk onbaatzuchtige mensen, die zeer bedreven zijn in deugdsignalering alsmede in grootspraak, staan bekend als heimelijke narcisten en ambiënte misbruikers.

Krantenkoppen met betrekking tot fitness beloven verbluffende fysieke resultaten: een steviger achterwerk, strakke buikspieren, grotere biceps. Doorbraken op het gebied van voeding zijn vergelijkbaar pakkend, met de aandacht trekkende, zij het vaak niet-authentieke - wat is eigenlijk een "superfood?"-middelen om een betere gezondheid te bereiken. Vreemd genoeg is van één onderwerp, dat gewoonlijk aan de discussie ontsnapt, keer op keer aangetoond dat het ons gezonder, slimmer en meer empathische wezens maakt: lezen.²⁰

Lezen vereist natuurlijk geduld, toewijding en vastberadenheid. Het scannen van krantenkoppen en het retweeten van spitsvondigheden maken cognitief gezien niet veel verschil. Dergelijke zoethoudertjes zijn zelfs gevaarlijk, het literaire equivalent van een suikerverslaving. Informatie verzamelen in minder dan 140 tekens betekent luiheid. De voordelen van overpeinzing door middel van een verhaal bieden een ander verhaal.

In een onlangs gepubliceerde studie stellen onderzoekers, dat het dunning-krugereffect ertoe kan leiden dat laag presterende personen hun oordelen overschatten tijdens het intuïtieve besluitvormingsproces.

Volgens de studie gepubliceerd in het tijdschrift Frontiers in Psychology op 8 april 2021 ontdekten onderzoekers, dat personen met het hoogste aantal fouten de hoogste mate van misrekening, of overmoed, vertoonden in hun werkelijke prestaties op de cognitieve reflectietest.

Onderzoekers zeggen dat studieresultaten mogelijke implicaties hebben voor het theoretische cognitieve vooroordeel, dat personen met lage capaciteiten de neiging hebben om hun werkelijke capaciteiten te overschatten, ook wel bekend als het dunning-krugereffect.

Dr. Justin Couchman, professor in de psychologie aan het Albright College en coauteur van de recente studie, zegt in een gesprek met The Debrief, dat het vermogen om juiste intuïtieve beslissingen te nemen steeds meer een van de meest cruciale vaardigheden wordt in het moderne informatietechnologietijdperk.

In dit fragment uit Raging Twenties, Great Power Politics Meets Techno-Feudalism, biedt een drietal stoïcijnen uit het oude Griekenland filosofische oppositie tegen het huidige turbokapitalisme.

In het oude Griekenland was stoïcisme popcultuur - het bereikte een niveau op een manier waar de verfijnde Platonische en Aristotelische scholen alleen maar van konden dromen. Net als de Epicuristen en de Sceptici, hadden de stoïcijnen veel te danken aan Socrates - die altijd benadrukte dat filosofie praktisch moest zijn, in staat om onze prioriteiten in het leven te veranderen.

De stoïcijnen waren erg gecharmeerd van ataraxia (vrijheid van verstoring) als de ideale toestand van onze geest. De wijze man kan onmogelijk verontrust zijn omdat de sleutel tot wijsheid is te weten waarover hij zich niet druk hoeft te maken. De stoïcijnen waren dus Socratisch - in de zin dat zij ernaar streefden om aan alleman gemoedsrust te bieden. Als een Hellenistische versie van de Tao. De grote asceet Antisthenes was een metgezel van Socrates - en een voorloper van de stoïcijnen.

De eerste stoïcijnen ontleenden hun naam aan het portaal - stoa - op de Atheense markt, waar de officiële stichter Zeno van Citium (333-262 v. Chr.) placht rond te hangen. Maar de echte man was in feite Chrysippus, een filosoof gespecialiseerd in logica en fysica, die misschien wel 705 boeken heeft geschreven maar waarvan er geen enkele bewaard is gebleven. Het Westen leerde de meest bekende stoïcijnen kennen als het Romeinse trio Seneca, Epictetus en Marcus Aurelius. Zij zijn de toonbeelden van het stoïcisme zoals wij dat vandaag kennen.

Weinig fenomenen hadden op globaal niveau zo snel een diepgaande impact als de huidige corona-uitbraak. In een mum van tijd werd het menselijk leven totaal gereorganiseerd. Hoe dit kon, wat de consequenties ervan zijn en wat we verder kunnen verwachten vragen we aan Mattias Desmet, psychotherapeut en professor klinische psychologie aan de Gentse universiteit.

Hoe staat het, bijna een jaar na het begin van de coronacrisis, met de mentale gezondheid van de bevolking?

MD: Voorlopig is er weinig cijfermateriaal dat de evolutie van mogelijke indicatoren zoals de inname van antidepressiva en anxiolytica of het aantal suïcides in kaart brengt. Maar het is vooral belangrijk om het mentale welbevinden in de coronacrisis in zijn historische continuïteit te plaatsen. De mentale gezondheid ging al decennialang achteruit. Er was al lang een gestage toename van het aantal depressies en angstproblemen en van het aantal suïcides. En de laatste jaren was er een enorme groei van ziekteverzuim omwille van psychisch lijden en burn-outs. Het jaar voor de corona-uitbraak voelde je hoe dit onbehagen nog exponentieel toenam. Dit liet voorvoelen dat de maatschappij op een kantelpunt afstevende waarbij een psychologische 'reorganisatie' van het maatschappelijke systeem zich opdrong. Met corona gebeurt dit. Men zag aanvankelijk dat mensen zonder veel over het virus te weten verschrikkelijke angstbeelden oprakelden en er een ware maatschappelijke paniekreactie ontstond. Dat gebeurt vooral als er voordien al een sterke, latente angst in een persoon of bevolking schuilt.