© TV7 Israel NewsBenjamin Netanyahu
Het verschil kan men vergelijken met het verschil tussen een persoonlijke - en een collectieve neurose. Volgens Freud is religie (en hij bedoelde het christendom) een collectieve neurose. Freud bedoelde niet dat religieuze mensen neurotisch zijn. Integendeel, hij merkte op dat hun collectieve neurose religieuze mensen immuun maakt voor hun persoonlijke neurose.[1] Ik onderschrijf Freuds theorie niet, ik heb alleen zijn ondersteuning nodig ter introductie van mijn eigen theorie: zionisten, zelfs de meest bloeddorstigen, zijn geen individuele psychopaten; velen van hen zijn liefdevolle en zelfs zelfopofferende personen binnen hun eigen gemeenschap. Ze zijn eerder de vectoren van een collectieve psychopathie, wat betekent dat ze op een speciale manier (we kunnen het onmenselijk noemen) als collectief andere menselijke gemeenschappen zien en daarmee interacteren.
Dit punt is essentieel, aangezien we Israël anders nooit kunnen begrijpen. Het helpt niet om hun leiders psychopaten te noemen. We moeten erkennen dat Israël een collectieve psychopaat is en de oorsprong van dit unieke nationale karakter bestuderen. Het gaat erom dat de wereld overleeft, net zoals het voor elke groep een kwestie van overleven is om de psychopaat onder hen te herkennen en zijn denk- en gedragspatronen te begrijpen.
Wat is een psychopaat?
Psychopathie is een syndroom van psychologische karaktereigenschappen dat wordt ingedeeld bij de persoonlijkheidsstoornissen. De Canadese psycholoog Robert Hare heeft, in navolging van Hervey Cleckley's The Mask of Sanity (1941), de diagnostische criteria gedefinieerd op basis van een cognitief model dat nu algemeen wordt aanvaard, hoewel sommige psychiaters de voorkeur geven aan de term "sociopathie," omdat het eigenlijk te maken heeft met het onvermogen om op een oprechte manier met anderen om te gaan.[2] In een poging om iedereen op één lijn te krijgen, stelt het Diagnostisch and statistisch handboek van psychische stoornissen de term "antisociale persoonlijkheidsstoornis" voor; maar de term "psychopathie" is nog steeds het populairst, en alleen al om die reden zal ik die hanteren.
De meest kenmerkende eigenschap van de psychopaat is een volledige afwezigheid van empathie en, als gevolg daarvan, van morele remming in het schaden van anderen, gecombineerd met een zucht naar macht. Psychopathie heeft ook enkele kenmerken gemeen met narcisme: psychopaten hebben een grootse visie van hun eigen belangrijkheid. In hun ogen hebben ze alles aan zichzelf te danken omdat ze uitzonderlijk zijn. Ze hebben nooit ongelijk en mislukkingen zijn altijd aan een ander te wijten.
Voor de psychopaat heeft de waarheid geen waarde; de waarheid is wat hem op ieder willekeurig moment goed uitkomt. Hij is een pathologische leugenaar, maar is zich daar nauwelijks van bewust. Liegen is zo natuurlijk voor hem dat de vraag naar zijn "oprechtheid" bijna irrelevant is: de psychopaat kan de leugendetector verslaan.
De psychopaat ervaart alleen zeer oppervlakkige emoties en koestert voor niemand echte gevoelens; maar hij heeft een groot vermogen ontwikkeld om te bedriegen. Hij kan charmant zijn tot op het charismatische af. Hij kan zich niet inleven in een ander, maar leert dit te simuleren. Zijn kracht is zijn buitengewone vermogen om te kunnen doen alsof, bedriegen, in de val te lokken en te onderwerpen. Hoewel hij zelf immuun is voor schuldgevoelens, wordt hij een meester in het anderen een schuldgevoel aanpraten.
Omdat de psychopaat niet in staat is om zich in de schoenen van iemand anders te verplaatsen, kan hij niet kritisch naar zichzelf kijken. Vol zelfvertrouwen over het maken van aanspraak onder alle omstandigheden, is hij oprecht verbaasd over de wrok die zijn slachtoffers koesteren - en zal hen daarvoor straffen. Als hij iemands eigendom steelt, zal hij de wrok van de beroofde als irrationele haat beschouwen.
Hoewel de psychopaat als knettergek kan worden bestempeld, is hij niet krankzinnig in de medische zin van het woord, omdat hij niet lijdt - psychopaten gaan niet naar psychiaters, tenzij ze daartoe gedwongen worden. In zekere zin is de psychopaat te goed aangepast aan het sociale leven, als het doel van het sociale leven is om individueel te overleven. Daarom ligt het echte mysterie, vanuit Darwinistisch oogpunt, niet in het bestaan van psychopaten, maar in hun geringe aandeel in de bevolking.
De meest optimistische ondergrens in de westerse bevolking is 1 procent. Ze moeten niet verward worden met de spreekwoordelijke 1 procent die de helft van de rijkdom van de wereld bezit, hoewel een onderzoek onder senior leidinggevenden bij grote bedrijven heeft aangetoond dat psychopathische karaktereigenschappen onder hen wijdverspreid zijn.[3]
Israël als psychopathische staat
Het feit dat Joden vandaag buitenproportioneel vertegenwoordigd zijn binnen de elite (ze vertegenwoordigen de helft van de Amerikaanse miljardairs, terwijl ze slechts 2,4% van de bevolking uitmaken)[4] betekent evenmin dat psychopathie meer voorkomt bij Joden. Integendeel: Joden tonen onderling een hoge mate van empathie, of op zijn minst solidariteit, vaak tot het punt van zelfopoffering. Maar de selectieve aard van deze empathie suggereert dat deze minder gericht is op de menselijkheid van anderen dan op hun Joods-zijn.
In feite hebben Joden de neiging om Jood-zijn en menselijkheid door elkaar te halen. Dus wat goed is voor de Joden moet noodzakelijkerwijs goed zijn voor de mensheid. Omgekeerd geldt dat een misdaad tegen de Joden een "misdaad tegen de menselijkheid" vertegenwoordigt, een concept dat zij in 1945 hebben gecreëerd. Jodendom verwarren met menselijkheid is een teken van collectief narcisme, maar als het erop aankomt niet-Joden als minder dan menselijk te beschouwen, wordt het een teken van collectieve psychopathie.
Als collectief beschouwen Joden zichzelf als onschuldig ten aanzien van de beschuldigingen die tegen hen worden aangevoerd. Daarom beschouwde de zionistische pionier Leo Pinsker, een arts, judeofobie als "een psychische aberratie. Als een psychische afwijking is het erfelijk, en als een ziekte die al tweeduizend jaar wordt overgedragen, is het ongeneeslijk." Bijgevolg zijn de Joden "het uitverkoren volk voor universele haat" (zelfs atheïstische Joden kunnen het niet helpen Jood-zijn te definiëren als uitverkorenheid).[5]
Israël, de Joodse staat, geldt als de psychopaat onder de naties. Het gedraagt zich tegenover andere naties zoals een psychopaat zich gedraagt tegenover zijn medemensen. "Alleen psychiaters kunnen het gedrag van Israël verklaren," schreef de Israëlische journalist Gideon Levy in Haaretz in 2010. Zijn diagnose, waaronder "paranoia, schizofrenie en grootheidswaanzin,"[6] is echter niet correct. Gezien Israëls absolute zelfingenomenheid, de ontmenselijking van de Palestijnen en Israëls buitengewone vermogen om te liegen en te manipuleren, hebben we te maken met een psychopaat.
Door een parallel te trekken tussen psychopathie en de houding van Israël, verwijt ik Israëliërs of Joden als individuen niets. Ze maken slechts deel uit van deze collectieve psychopathie in de mate van hun onderwerping aan de nationale ideologie. We kunnen een vergelijking maken met een ander soort collectieve entiteit. In The Corporation: The Pathological Pursuit of Profit and Power, merkt Joel Bakan op dat grote bedrijven zich gedragen als psychopaten, ongevoelig voor het lijden van degenen die ze verpletteren in hun jacht naar winst: "Het gedrag van bedrijven lijkt erg op dat van een psychopaat."[7] Mijn analyse van Israël is gebaseerd op dezelfde redenering. Behalve dan dat Israël veel gevaarlijker is dan welk gigantisch bedrijf dan ook (zelfs Pfizer), omdat de ideologie die de persoonlijkheidsstoornis veroorzaakt veel krankzinniger is dan de liberale, sociaal-darwinistische ideologie die de Beurs regeert. De ideologie van Israël berust op de Bijbel.
Het Bijbelse virus
Israëls collectieve psychopathie is niet genetisch, maar cultureel en stamt uit zeer lang vervlogen tijden. Als zodanig is het ingebed in het voorouderlijke onderbewustzijn (wat dat ook moge zijn): het is uiteindelijk afkomstig van de jaloerse god die door de Levieten werd uitgevonden om controle te houden over de uitgehongerde stammen die ze zo'n drieduizend jaar geleden op weg stuurden om Palestina te veroveren. Van huis uit is Israël de natie van de psychopathische god.
Jahweh, "de god van Israël," is een boze en eenzame vulkaangod die tegenover alle andere goden een onverbiddelijke haat manifesteert en hen uiteindelijk als niet-goden beschouwt, terwijl hij zelf in feite de enige ware god is. Dit kenmerkt hem onmiskenbaar als een psychopaat onder de goden. Voor de Egyptenaren daarentegen, volgens de Duitse egyptoloog Jan Assmann, "zijn de goden sociale wezens," en harmonie tussen hen garandeert harmonie in de kosmos.[8] Er bestond bovendien een zekere mate van vertaalbaarheid tussen de pantheons van verschillende beschavingen. Maar Jahweh leerde de Hebreeën de godheden van hun buren te verachten - waardoor ze in de ogen van deze buren een bedreiging vormden voor de kosmische en sociale orde. Jahweh is in wezen, zegt Assmann, een theoclastische god: "Je moet alle plekken waar de volken die jullie onteigenen hun goden hebben gediend volledig verwoesten, op hoge bergen, op heuvels, onder elke uitbottende boom; je moet hun altaren afbreken, hun heilige stenen stukslaan, hun heilige palen verbranden, de beelden van hun goden in stukken hakken en hun naam van die plek uitwissen" (Deuteronomium 12:2-3).
Jahweh mag dan een fictief personage zijn, maar zijn grip op de Joodse geest is niettemin echt. "Een beroep doen op een gestoorde, gewelddadige vader, drieduizend jaar lang, is wat het is om een gestoorde Jood te zijn!"[9] zei Smilesburger in Philip Roths Operation Shylock. Joden hebben van Jahweh geleerd om zich strikt af te zonderen van andere mensen. Voedselverboden dienen om alle socialisatie buiten de stam te voorkomen: "Ik zal jullie van al deze volken afzonderen, zodat jullie van mij zijn" (Leviticus 20:26).
De aard van het verbond berust niet op moraliteit. Het enige criterium voor goedkeuring door Jahweh is gehoorzaamheid aan zijn willekeurige wetten en geboden. Honderden profeten van Baäl verraderlijk afslachten is goed, omdat het de wil van Jahweh is (1 Koningen 18). Genade tonen aan de koning van de Amalekieten is slecht, want als Jahweh zegt: "dood iedereen," bedoelt hij "iedereen" (1 Samuël 15). In de Bijbelse geschiedschrijving hangt het lot van het Joodse volk af van het opvolgen van Jahweh's bevelen, hoe krankzinnig die ook mogen zijn. Kevin MacDonald verwoordt dit uitstekend:
De gedachte dat Joods lijden het gevolg is van Joden die afdwalen van hun eigen wet komt bijna als een voortdurend tromgeroffel voor in de hele Tenach - een niet aflatende herinnering dat de vervolging van Joden niet het gevolg is van hun eigen gedrag ten opzichte van niet-Joden, maar eerder het resultaat van hun gedrag ten opzichte van God.[10]Als de Joden Jahweh's bevel opvolgen om zich te vervreemden van de rest van de mensheid, belooft Jahweh hen dat zij in ruil daarvoor zullen heersen over de mensheid: "volg zijn manieren, leef volgens zijn wetten, zijn geboden en zijn gewoonten en luister naar zijn stem," en Jahweh "zal jullie hoger verheffen dan elk ander volk dat Hij gemaakt heeft"; "Jullie zullen vele volken tot jullie onderdanen maken, maar jullie zullen aan niemand onderworpen zijn" (Deuteronomium 26:17-19 en 28:12). Dit klinkt eigenlijk precies als het pact dat Satan aan Jezus voorstelde: "de duivel toonde hem alle koninkrijken van de wereld en hun pracht. En hij zei tegen hem: 'Ik zal je al deze geven, als je aan mijn voeten valt en mij eer bewijst.'" (Matteüs 4:8-9).
Als Israël de Wet nauwgezet volgt, belooft Jahweh om alle naties aan de overheersing van Israël te onderwerpen en degenen die zich verzetten te vernietigen. "Koningen zullen zich voor jullie ter aarde werpen, met het gezicht naar de grond, en het stof van jullie voeten likken," terwijl "de natie en het koninkrijk die jullie niet willen dienen, zullen vergaan" (Jesaja 49:23 en 60:12). Naties moeten ofwel Israëls soevereiniteit erkennen, ofwel vernietigd worden. Jahweh vertelde Israël dat hij "zeven naties heeft geïdentificeerd die groter en sterker zijn dan jullie zelf," die "jullie onder de vloek van vernietiging moeten brengen" en waarmee jullie "geen medelijden moeten hebben." Wat hun koningen betreft: "hun namen onder de hemel zullen jullie uitwissen" (Deuteronomium 7:1-2, 24).
De oorlogsvoorschriften van Deuteronomium 20 geven het bevel om "elk levend wezen" in de veroverde steden van Kanaän uit te roeien. In de praktijk wordt de regel uitgebreid naar alle mensen die zich verzetten tegen de Israëlieten tijdens hun verovering. Het werd door Mozes toegepast op de Midjanieten, hoewel in dit geval Jahweh zijn krijgers toestond om jonge maagdelijke meisjes te behouden (Numeri 31). Het werd door Jozua toegepast op de Kanaänitische stad Jericho, waar de Israëlieten "de vloek van vernietiging uitvoerden op iedereen in de stad: mannen en vrouwen, jong en oud, inclusief de ossen, de schapen en de ezels, en ze allemaal afslachtten" (Jozua 6:21). In de stad Ai werden alle inwoners afgeslacht, twaalfduizend van hen, "totdat er niemand meer in leven was en niemand meer kon vluchten. ... Toen Israël klaar was met het uitmoorden van alle inwoners van Ai in de open vlakte en in de woestijn waar zij hen achtervolgd hadden, en toen iedereen door het zwaard doorkliefd was, keerde heel Israël terug naar Ai en slachtte de overgebleven bevolking af." Vrouwen werden niet gespaard. "Als buit nam Israël alleen het vee en de bezittingen van deze stad" (Jozua 8:22-27). Daarna kwamen de steden Makkedah, Libna, Lachish, Eglon, Hebron, Debir en Hazor aan de beurt. In het hele land liet Jozua "niet één overlevende achter en plaatste elk levend wezen onder de vloek van vernietiging, zoals Jahweh, de god van Israël, had bevolen" (10:40).
Zoals Avigail Abarbanel schreef in "Why I left the Cult," volgden de zionistische veroveraars van Palestina "nauwgezet het Bijbelse gebod aan Jozua om gewoon binnen te lopen en alles in te pikken. ... Voor een zogenaamd niet-religieuze beweging is het buitengewoon hoe nauwkeurig het zionisme ... de Bijbel heeft gevolgd."[11] Kim Chernin, een andere Israëlische dissident, schreef in "The Seven Pillars of Jewish Denial": "Ik kan het aantal keren niet tellen dat ik het verhaal van Jozua lees als een verhaal over ons volk dat in het rechtmatige bezit komt van hun beloofde land zonder daarbij stil te staan en tegen mezelf te zeggen: 'maar dit is een geschiedenis van verkrachting, plundering, slachting, invasie en vernietiging van andere volken.'"[12]
Jahweh biedt Israël slechts twee mogelijkheden: overheersing van andere volken als Israël zich aan Jahweh's verbond van afgescheidenheid houdt, of vernietiging door diezelfde volken als Israël het verbond verbreekt:
"als jullie vriendschap sluiten met het overblijfsel van deze volken dat nog naast jullie leeft, als jullie met hen huwen, als jullie je met hen vermengen en zij met jullie, weet dan zeker dat Jahweh, jullie god, zal ophouden deze volken voor jullie te onteigenen, en voor jullie zullen zij een valstrik vormen, een valkuil, doornen in jullie flanken en distels in jullie ogen, totdat jullie verdwijnen uit dit mooie land dat Jahweh, jullie god, jullie gegeven heeft." (Jozua 23:12-14)Anderen onteigenen of onteigend worden, overheersen of uitgeroeid worden: Israël kan niet verder denken dan dat alternatief.
Zionisme komt voort uit de Bijbel
Wat dat met zionisme te maken heeft, vraagt u zich af? Is zionisme geen seculiere ideologie? Ik denk dat het hoog tijd is om dit misverstand uit de wereld te helpen. Zionisme is een product van Joods-zijn, en Joods-zijn is geworteld in de Hebreeuwse Bijbel, de Tenach. Of hij de Bijbel nu wel of niet gelezen heeft, of hij de Bijbel nu historisch of mythisch acht, elke Jood baseert zijn Joods-zijn uiteindelijk op de Bijbel - of wat hij ook maar afweet van de Bijbel. Joods-zijn is de verinnerlijking van de psychopathische god. Het maakt weinig verschil of Joden hun Joods-zijn definiëren in religieuze termen of in etnische termen. Vanuit een religieus perspectief bewaart de Bijbel de herinnering aan en de essentie van het verbond met God, terwijl vanuit een seculier perspectief de Bijbel het fundamentele verhaal van het Joodse volk vertelt en het patroon vormt waarmee Joden hun hele verdere geschiedenis interpreteren (de diaspora, de Holocaust, de wedergeboorte van Israël, enzovoort).
Het klopt dat Theodor Herzl, de profeet van het politieke zionisme, zijn inspiratie niet uit de Bijbel haalde. Toch noemde hij zijn ideologie zionisme, waarbij hij de Bijbelse naam Jeruzalem gebruikte. Zionisten van na Herzl, en de eigenlijke stichters van de moderne staat Israël, waren doordrenkt van de Bijbel. "De Bijbel is ons mandaat," verklaarde Chaim Weizmann in 1919, en in 1948 bood hij Truman een Torarol aan voor zijn erkenning van Israël. Daarmee opent de Onafhankelijkheidsverklaring van de staat Israël:
ERETZ-ISRAEL [(Hebreeuws) - het Land Israël, Palestina] was de geboorteplaats van het Joodse volk. Hier werd hun spirituele, religieuze en politieke identiteit gevormd. Hier verwierven ze voor het eerst een souvereine staat, creëerden culturele waarden van nationale en universele betekenis en schonken de wereld het eeuwige Boek der Boeken.Het staat buiten kijf dat de staat Israël werd gesticht op basis van de Bijbelse claim.
David Ben-Gurion, de auteur van dit document en de vader van de natie, had een Bijbelse visie op het Joodse volk. Voor hem, volgens zijn biograaf Dan Kurzman, liep de wedergeboorte van Israël in 1948 "parallel met de Uittocht uit Egypte, de verovering van het land door Jozua, de Makkabese opstand." Ben-Gurion was nog nooit in een synagoge geweest en at varkensvlees voor z'n ontbijt, maar toch was hij doordrenkt van de Bijbelse geschiedenis. "Er kan geen zinvol politiek of militair onderwijs over Israël bestaan zonder diepgaande kennis van de Bijbel," placht hij te zeggen.[13] Tom Segev schrijft in zijn recentere biografie:
Hij sponsorde een Bijbelstudiegroep bij hem thuis en promootte twee concepten om het morele karakter van de staat Israël en zijn bestemming en plicht tegenover zichzelf en de wereld te karakteriseren: de eerste was "uitverkoren volk," een term die afkomstig is uit het verbond tussen God en het volk Israël (Exodus 19:5-6); de tweede was de toewijding van het Joodse volk aan de principes van rechtvaardigheid en vrede die het tot een "licht voor de naties" maken in de geest van de profeten (Jesaja 49:6). Hij sprak en schreef veelvuldig over deze concepten.[14]Ben-Gurions Bijbelse denkwijze kwam steeds duidelijker naar voren naarmate hij ouder werd. Denk bijvoorbeeld aan het feit dat, terwijl hij Kennedy smeekte om zijn volk de Bom te geven omdat de Egyptenaren hen wilden uitroeien (zoals onder Mozes), hij in het tijdschrift Look (16 januari 1962) voorspelde dat binnen vijfentwintig jaar Jeruzalem "de zetel zal zijn van het Hooggerechtshof van de Mensheid, om alle geschillen tussen de gefedereerde continenten te beslechten, zoals voorspeld door Jesaja."[15] Ben-Gurion was niet gek, hij hield er simpelweg een Bijbelse denkwijze op na.
Bijna elke Israëlische leider van Ben-Gurions generatie en de daaropvolgende deelde dezelfde Bijbelse denkwijze. Moshe Dayan, de militaire held van de Zesdaagse Oorlog van 1967, rechtvaardigde zijn annexatie van nieuw grondgebied in een boek getiteld Living with the Bible (1978). Naftali Bennett, terwijl hij Israëlisch minister van Onderwijs is, heeft de annexatie van de Westelijke Jordaanoever eveneens gerechtvaardigd met een beroep op de Bijbel.[16] Zionisten kunnen in de Bijbel alle rechtvaardigingen vinden die ze nodig hebben: voor Gaza hebben ze Rechters 1:18-19: "En Juda nam Gaza met alle bijbehorende gebieden in bezit: ... Nu was Jahweh met Juda, en zij namen bezit van het heuvelland." Er zitten nu openlijke bijbelfreaks in de Israëlische regering, zoals de minister van Nationale Veiligheid Itamar Ben-Gvir, die elke dag bijbelcitaten afschiet. Het zionisme begint en eindigt met "God gaf het land Israël aan het Joodse volk," niet alleen voor Israëliërs, maar ook voor de christenen die sinds 1917 de Joodse claim hebben gesteund en vandaag de dag achter Israël staan.
Meer nog dan Ben-Gurion denkt Benjamin Netanyahu vanuit de Bijbel, en naarmate hij ouder wordt, wordt dat ook steeds duidelijker. Hij weet ook dat christenen de Bijbelse claim niet op serieuze wijze kunnen weerleggen. Op 3 maart 2015 dramatiseerde hij voor het Amerikaanse Congres zijn fobie voor Iran door te verwijzen naar het bijbelboek Esther:
We zijn een oeroud volk. In onze bijna 4000-jarige geschiedenis hebben velen herhaaldelijk geprobeerd om het Joodse volk te vernietigen. Morgenavond, op de Joodse feestdag Purim, lezen we het boek Esther. We lezen over een machtige Perzische onderkoning met de naam Haman, die zo'n 2500 jaar geleden een plan smeedde om het Joodse volk te vernietigen. Maar een moedige Joodse vrouw, koningin Esther, onthulde het complot en gaf het Joodse volk het recht om zich tegen hun vijanden te verdedigen. Het complot werd verijdeld. Ons volk werd gered. Vandaag wordt het Joodse volk geconfronteerd met een nieuwe poging van alweer een Perzische potentaat om ons te vernietigen.[17]Netanyahu plande zijn toespraak op de vooravond van Purim, dat het gelukkige einde van het boek Esther viert - de afslachting van 75.000 Perzische mannen, vrouwen en kinderen. In 2019 sprak Netanyahu de volgende woorden uit tijdens een rondleiding op de Westelijke Jordaanoever: "Ik geloof in het boek der boeken en ik lees het als een oproep tot actie dat elke generatie moet doen wat ze kan om de eeuwigheid van Israël te verzekeren." De Bijbel neemt zo'n groot deel van zijn hersenen in beslag dat hij een Bijbel op de maan wil leggen!
Dus noem Netanyahu alsjeblieft geen psychopaat. Of bestempel hem dan tenminste als een Bijbelse psychopaat, een aanbidder van de psychopathische god. En terwijl u toch bezig bent, leer dan de Hebreeuwse Bijbel te zien voor wat deze is: "een samenzwering tegen de rest van de wereld," zoals H.G. Wells zei. In de boeken van de Bijbel "is de samenzwering duidelijk en helder, ... een agressieve en wraakzuchtige samenzwering. ... Het is geen tolerantie maar domheid om onze ogen te sluiten voor hun hoedanigheid."[18]
Voetnoten:
[1] Freud zette zijn theorie uiteen in drie boeken: Totem and Taboo, Civilization and Its Discontents en The Future of an Illusion.
[2] Robert Hare, Without Conscience: The Disturbing World of the Psychopaths Among Us, The Guilford Press, 1993.
[3] Paul Babiak and Robert Hare, Snakes in Suits: When Psychopaths Go to Work, HarperCollins, 2007.
[4] Benjamin Ginsberg, The Fatal Embrace: Jews and the State, University of Chicago Press, 1993; J.J. Goldberg, Jewish Power: Inside the American Jewish Establishment, Basic Books , 1997.
[5] Leon Pinsker, Auto-Emancipation: An Appeal to His People by a Russian Jew, 1882 , on www.jewishvirtuallibrary.org/jsource/Zionism/pinsker.html
[6] Gideon Levy, "Only psychiatrists can explain Israel's behavior," Haaretz, January 10, 2010, www.haaretz.com/print-edition/opinion/only-psychiatrists-can-explain-israel-s-behavior-1.261115
[7] Joel Bakan, The Corporation: The Pathological Pursuit of Profit and Power, Free Press, 2005. Watch also the documentary of the same title.
[8] Jan Assmann, Of God and Gods: Egypt, Israel, and the Rise of Monotheism, University of Wisconsin Press, 2008, p. 47.
[9] Philip Roth, Operation Shylock: A Confession, Simon & Schuster, 1993, p. 110.
[10] Kevin MacDonald, Separation and Its Discontents: Toward an Evolutionary Theory of Anti-Semitism, Praeger, 1998, kindle 2013, kindle l. 6187-89.
[11] Avigail Abarbanel, "Why I left the Cult," Oct 8, 2016, on https://mondoweiss.net/author/avigail/
[12] Kim Chernin, "The Seven Pillars of Jewish Denial," Tikkun, Sept. 2002, quoted in Kevin MacDonald, Cultural Insurrections: Essays on Western Civilization, Jewish Influence, and Anti-Semitism, Occidental Press, 2007, pp. 27-28.
[13] Dan Kurzman, Ben-Gurion, Prophet of Fire, Touchstone, 1983, pp. 17-18, 22, 26-28.
[14] Tom Segev, A State at Any Cost: The Life of David Ben-Gurion, Apollo, 2019, kindle l. 286.
[15] David Ben-Gurion and Amram Ducovny, David Ben-Gurion, In His Own Words, Fleet Press Corp., 1969, p. 116.
[16] "Israeli minister: The Bible says West Bank is ours" on www.youtube.com/watch?v=Png17wB_omA
[17] "The Complete Transcript of Netanyahu's Address to Congress," on Washingtonpost.com.
[18] Herbert George Wells, The Fate of Homo Sapiens, 1939 (archive.org), p. 128.
Zie: https://www.unz.com/article/israels-biblical-psychopathy/
Reacties van Lezers
voor onze Nieuwsbrief