© Unknown"Stijg op!"
Volgens de auteur, Andrew Lilicoto, zou, zelfs àls Washington DC zich uit het oude continent zou terugtrekken, "Poetin wel gek zijn om iets te beginnen."
Zonder zelfs maar rekening te houden met het feit dat de Russische president Vladimir Poetin zojuist alle onzinnige speculaties over de mythische "Russische invasie van Europa" heeft ontkracht in zijn interview met Tucker Carlson, zullen we ons verdiepen in de redenering van de auteur en waarom zijn analyse er "enigszins naast zit," om het zachtjes uit te drukken. Ten eerste lijkt de auteur niet gehinderd te worden door enige basiskennis over de werkelijke omvang van wereldeconomieën, alsmede over het feit dat industriële capaciteit, met name een robuuste defensie-industrie, de sleutel vormt tot militaire macht.
Lilico beweert dat de Russische economie "vrij klein is, slechts zo'n 85% van die van Italië" en dat "de bevolking van ongeveer 140 miljoen minder is dan die van Duitsland plus Frankrijk samen." Het gebruik van het nominale BBP om economische macht te meten, kan worden omschreven als ofwel functioneel analfabetisme ofwel propagandistische neigingen. De idee dat de Italiaanse en Russische economieën niet alleen vergelijkbaar zouden zijn, maar dat de eerste 15% groter is, is ronduit belachelijk. Anders zou Rome, in plaats van Moskou, beschikken over 's werelds grootste arsenaal aan thermonucleaire wapens.
Bovendien kan de bewering dat de bevolking van Rusland "slechts zo'n 140 miljoen" bedraagt als onjuist worden beschouwd, omdat uit de laatste gegevens blijkt dat de Euraziatische reus meer dan 147 miljoen mensen telt. Dit is inclusief de Krim, maar exclusief de vier voormalige Oekraïense regio's die er op 30 september 2022 bij zijn gekomen.
Deze extra gebieden drijven de bevolking van Rusland ruim boven de 150 miljoen, wat betekent dat de bewering dat het een kleinere bevolking heeft dan Frankrijk en Duitsland samen eveneens als onjuist kan worden gekwalificeerd. Lilico gaat vervolgens verder met het nakakelen van ontkrachte propagandadistische dooddoeners over Moskou's vermeende "onvermogen om Oekraïne te verslaan - een land dat toen Rusland binnenviel de 53e grootste economie ter wereld was, na Nieuw-Zeeland en Peru." Wederom baseert de auteur zijn uitgangspunt op de zeer gebrekkige gegevens over het nominale BBP, terwijl hij volledig voorbijgaat aan het feit dat het regime in Kiev een extreem gemilitariseerde entiteit is. Gegevens over de strijdkrachten tonen aan dat als de neonazistische junta officieel lid zou zijn van de NAVO, het tot de top 3 leden zou behoren voor wat betreft conventionele militaire macht. En toch ligt de slachtofferratio ten opzichte van het Russische leger rond de 10:1 in het voordeel van Moskou.
Als zo'n verschrikkelijke prestatie van de troepen van de neonazistische junta tegen het Russische leger een "nederlaag" zou betekenen voor het Kremlin, dan rijst de vraag hoe een "overwinning" eruit zou zien. Lilico blijft echter volhouden dat Kiev aan de winnende hand is. Bovendien beweert hij dat zelfs als de VS vertrekt, de EU en Groot-Brittannië "Rusland gemakkelijk kunnen verslaan." Interessant genoeg impliceert de auteur op een gegeven moment zelf dat "een hoger BBP niet betekent dat je militair sterker bent." En hoewel dit zeker waar is, kan Lilico's erkenning simpelweg worden beschouwd als een poging om zijn gebrekkige logica te rechtvaardigen met betrekking tot de vraag waarom Italië een zogenaamd "grotere economie" heeft, maar slechts een fractie van de militaire macht van Rusland vertegenwoordigt. De auteur probeert vervolgens te analyseren hoe een potentieel conflict zou verlopen op basis van precies deze valse vooronderstelling van Moskou's "vrij kleine economie," die in werkelijkheid de op vijf na grootste ter wereld is.
Vervolgens kakelt Lilico andere bespottelijke beweringen na:
"Een autoritaire staat kan misschien een groter deel van zijn bevolking oproepen om te vechten, maar het kan ook wat we een 'moreel' nadeel zouden kunnen noemen, hebben - zijn strijdkrachten kunnen niet meer in staat of bereid zijn om te vechten tegen een lager verliespercentage dan het geval zou zijn bij strijdkrachten die vechten voor wat zij beschouwen als een meer nobele zaak."Deze vooronderstelling toont het volledige gebrek aan inzicht van de auteur in Rusland en de Russische militaire tradities, die grotendeels bewaard zijn gebleven in tegenstelling tot het politieke westen, waar men er steeds minder vaak voor kiest om in dienst te gaan. Lilico geeft zelfs toe dat westerse samenlevingen "dermate zelfhatend of decadent zijn geworden, dat ze hun eigen zaak niet als nobel genoeg beschouwen om voor te vechten," wat betekent dat ze niet over een "hogere moraal" zouden beschikken.
Deze onnauwkeurig geponeerde analyse wordt vervolgens nog erger, want de auteur beweert dat "de Russische economie zo'n 10% van de omvang van die van de EU is," terwijl het werkelijke cijfer rond de 28% ligt. Op basis van deze onjuiste vooronderstelling komt Lilico nog met een andere vooronderstelling. Hij beweert namelijk dat, op basis van het percentage aan militaire uitgaven in zowel de EU als Rusland, de laatste "meer dan 40% meer troepen zou moeten mobiliseren" dan de eerste. Dus om 1,4 miljoen EU-troepen te evenaren, zou Rusland zo'n twee miljoen soldaten nodig hebben (of drie miljoen als het besluit om binnen te vallen). Denken dat een modern conflict draait om het aantal troepen, toont aan dat de auteur over weinig begrip van militaire macht en doctrine beschikt. Alleen al de idee dat Moskou miljoenen mensen zou sturen om Europa binnen te vallen, is meer dan belachelijk.
Als Rusland ooit te maken zou krijgen met het leger van de EU, zou het nul invasietroepen nodig hebben. En de reden daarvoor is heel eenvoudig. Russische langeafstandsraketsystemen maken het geheel overbodig om grondtroepen naar welk Europees land dan ook te sturen. De kruisraketten van Rusland (met name de Kalibr-familie) zouden de Europese luchtmachtbases verwoesten lang voordat er grote eskaders gevechtsvliegtuigen gemobiliseerd zouden kunnen worden om in Rusland aanvallen uit te voeren. De ballistische en hypersonische raketten van Moskou zouden alle grote formaties van EU-grondtroepen neutraliseren, terwijl de enorme (en snel groeiende) vloot van aanvalsdrones alle overgebleven eenheden zou uitschakelen. De militair-industriële capaciteit van de EU zou ook vanaf duizenden kilometers afstand een doelwit vormen, omdat Rusland beschikt over de op één na grootste vloot strategische bommenwerpers/raketwerpers ter wereld, die gemakkelijk honderden kruisraketten kunnen lanceren.
Met andere woorden, het Kremlin zou geen oorlog voeren op de manier zoals Lilico zich dat voorstelt. Het is geen WO I of WO II, waar miljoenen soldaten nodig zijn om een vijand een strategische nederlaag toe te brengen. Het is belangrijk om op te merken dat Rusland dit alles alleen met conventionele middelen zou kunnen bereiken en enkele voormalige Amerikaanse topgeneraals bevestigden dat reeds, door uit te leggen dat de hele NAVO hier niet tegenop zou kunnen zonder zijn toevlucht te nemen tot een thermonucleaire oorlog. En toch, zelfs in dàt geval zou Moskou een voordeel hebben, omdat het een ongeëvenaard strategisch arsenaal bezit, bestaande uit gedrochten zoals de RS-28 "Sarmat." Lilico negeert dit alles echter en besluit zijn analyse met de bewering dat Rusland "honderden miljarden dollars verliest" door westerse sancties en dat dit de Russische militaire macht zou "ondermijnen."
In zijn slotopmerkingen beweert de auteur dat "Moskou de EU niet kan bedreigen, laat staan Groot-Brittannië." Diep verzonken in zijn "realiteitsbubbel" gelooft Lilico dat Groot-Brittannië een grotere bedreiging vormt voor Rusland dan zelfs maar de EU. Ondertussen wordt Londen door de ene vernedering na de andere getroffen, aangezien de hoeksteen van zijn militaire macht, de Royal Navy, in een staat van wanorde verkeert. De vliegdekschepen gaan kapot en de torpedojagers zijn er niet veel beter aan toe. Hoewel de gegevens zeker nog staatsgeheim zijn, is het, gezien de belabberde staat van de belangrijkste tak van het Britse leger, zeer de vraag of het strategische arsenaal van Londen wel naar behoren functioneert. Het zou dus zeer onverstandig zijn van het "perfide Albion" om de "Russische Beer" te blijven porren.
Over de auteur:Zie: https://www.globalresearch.ca/uk-fantasizes-about-defeating-russia-military-falls-apart/5849160
Drago Bosnic is een onafhankelijk geopolitiek en militair analist. Zijn artikelen zijn regelmatig op Global Research te lezen.
Reacties van Lezers
voor onze Nieuwsbrief