© Rias Immink
"Rotterdammers (v.l.n.r.) Miriam Talle, haar vriend Edwin Dobber, Emel Yildirim, Menno Jansen, moeder Yildirim en Özlem Yildirim, komen samen in actie tegen de voorgenomen sloop van de woningen in de Tweebosbuurt."
Bewoners van de Tweebosbuurt in Rotterdam-Zuid moeten hun huizen verlaten. Die zijn verouderd en worden gesloopt. Maar er is een probleem: veel bewoners willen niet weg. "Dit is ónze wijk."
Eigenlijk, zou je denken, is dit
de ideale volkswijk. De mensen in de Tweebosbuurt in Rotterdam kennen elkaar,
ze wonen hier niet zelden al hun hele leven, ze groeten elkaar op straat, ze letten op elkaar en vaak wonen kinderen en ouders in de buurt zodat ze elkaar kunnen bijstaan. "We zijn elke dag bij mijn moeder, want die heeft allerlei kwaaltjes", vertelt Özlem Yildirim (45) op de bank in haar ouderlijke flatwoning. Zus Emel (36) is er ook.
De Turks-Nederlandse vrouwen voeren met andere buurtbewoners actie tegen de voorgenomen sloop van een aantal huizenblokken in de wijk.
De gemeente en wooncorporatie Vestia willen 535 sociale huurwoningen afbreken. Er moeten 347 vaak duurdere huur- en koopwoningen voor in de plaats komen. Zo moet de Tweebosbuurt in de Afrikaanderwijk - een achterstandswijk op Rotterdam-Zuid - aantrekkelijker en leefbaarder worden.
Commentaar: Vanwaar die enorme stijging? RTV Noord schreef in 2017 het volgende: Er schuilt iets heel misdadigs achter deze explosieve stijging van (de beschikbaarheid van) behandelingen en het gaat niet alleen maar om financieel gewin: