Externe energiebronnen van hemellichamen

De reden waarom condensatoren zich herhaaldelijk kunnen ontladen en toch een elektrisch potentiaalverschil tussen hun anodes en kathodes kunnen handhaven, is dat zij op een externe energiebron zijn aangesloten. Dus waar komt alle elektriciteit in ons zonnestelsel vandaan? Michael J. Longo, astrofysicus aan de Universiteit van Michigan, heeft meer dan 40.000 melkwegstelsels grondig bestudeerd.¹ Na talloze stappen in gegevensverwerking en analyse - ik zal u de details van zijn berekeningen besparen, welke u in zijn artikel kunt nalezen - was zijn conclusie de volgende:

De zorgelijke uitlijning van de equinoxen en ecliptica met de AE wordt nu gezien als een ongelukje ten gevolge van de definitie van de ecliptica langs RA [rechte klimmingen] =180° en 0°, nabij de Galactische polen. Het is geen teken van een ernstige voorgrond vooringenomenheid in de WMAP-gegevens. Alle uitlijningen kunnen worden verklaard met een kosmisch magnetisch veld dat de cyclotron-baanassen van elektronen uitlijnt en afdrukken op haar multipolen maakt op de CMB.²

Eenvoudiger gezegd, wat Longo concludeerde was dat de rotatie-assen van melkwegstelsels langs dezelfde kromme zijn uitgelijnd en dat deze uitlijning niet het gevolg kon zijn van willekeurig toeval. Samen met Longo hebben Alfven³, Campanelli⁴ en Schwarz⁵ sterk gesuggereerd dat de uitlijning van de galactische rotatieassen te wijten is aan een reusachtige ring van elektrische stroom. Hoewel de uiteindelijke bron van deze reusachtige elektrische ring welke de kosmische 'leegte' omcirkelt nog steeds onbekend is, is de uitlijning van de rotatieassen van de melkwegstelsels een indirect bewijs van het bestaan ervan. De afbeelding hieronder toont deze uitlijning van galactische rotatieassen op een ringvormige intergalactische stroom (roze kleur):

Een recente studie lijkt dit te bevestigen, opmerkelijk is dat de resultaten verrassend waren voor de wetenschappers: Milky Way not unusual

Deze reusachtige ring van Birkeland-stroom (zie het volgende hoofdstuk over 'Stromingen in plasma') kan de externe energiebron zijn welke melkwegstelsels aandrijft. Dit zou ook de 'handigheid' kunnen verklaren welke Longo in zijn artikel aan de orde stelt, door elektrisch een specifieke draairichting en -snelheid te induceren in de melkwegstelsels die zich langs de stroom bevinden⁶. Zoals te zien is op de afbeelding hieronder, lijkt de intragalactische ruimte hetzelfde proces te volgen als de intergalactische ruimte:

[...]

Behalve dat ze sterrenstelsels langs de "intergalactische ring" uitlijnen en laten roteren en sterren binnen sterrenstelsels langs galactische armen laten groeperen, kunnen Birkeland-stromen ook de externe elektrische bron zijn welke de sterren zelf van energie voorziet⁸ en ze laat roteren. Op hun beurt kunnen sterren de externe elektrische bron zijn die planeten van energie voorziet en ze laat ronddraaien.

© Sott.net
Birkelands terrella-experiment.

Dit blijven slechts hypothesen. Vandaag is nog steeds niet bekend welke externe elektrische bron hemellichamen van energie voorziet. Zelfs plasma-kosmologen hebben nog geen definitief antwoord op deze vraag:

Onderzoek van magnetische velden in de spiraalarmen van sterrenstelsels toont aan, dat elektrische stromen langs de armen stromen in de vorm van spiraalvormige Birkeland filamenten. Uiteindelijk weten we niet waar de energie vandaan komt.⁹

[...]
Birkeland merkte op dat voordat de ontladingscirkel zich verdeelde, de ontladingen meestal gelokaliseerd waren in de equatoriale en polaire gebieden van de elektroden, zoals weergegeven op de onderstaande afbeelding. Dit wijst er sterk op dat het grootste deel van de stroom welke in de elektrode ter hoogte van de polaire gebieden werd geïnjecteerd, ontsnapte via het equatoriale gebied. Dit is in overeenstemming met waarnemingen van de zon, welke een overheersende gloed en een snellere omwentelingssnelheid¹⁹ rond het equatoriale gebied vertonen.

© Sott.net
Birkelands terrella-experiment.

Door analoog te redeneren en de principes van de homopolaire motor toe te passen op hemellichamen zoals sterren en planeten vinden we, dat de 'interne' magneet van het hemellichaam de rol speelt van de cilindrische magneet van de motor. De externe energiebron van het hemellichaam speelt de rol van de batterij. Het gedeeltelijke vacuüm, dat in het laboratorium wordt gegenereerd, speelt de rol van het gedeeltelijke vacuüm dat de ruimte vormt. En de Birkelandstroom welke door het plasma loopt dat het hemellichaam omgeeft, speelt de rol van de elektrische draad die het circuit sluit door de batterij met de magneet te verbinden.

Als een hemellichaam een geleider is welke doorkruist wordt door een elektrische stroom en een elektromagnetisch veld, zal het ook onderhevig zijn aan de lorentzkracht. In die zin zijn sterren en planeten reusachtige homopolaire motoren, vandaar hun ronddraaiingen. Wanneer de elektrische stroom of het magnetisch veld in sterkte afneemt, neemt dus ook de rotatiesnelheid af.

Merk op dat de maan niet ronddraait. Zoals hierboven uitgelegd, heeft de Maan geen eigen Dubbele Laag (DL) ontwikkeld. Zij heeft geen plasmasfeer omdat haar elektrische potentiaal gelijk is aan dat van de haar omringende ruimte. Aangezien de elektrische potentiëlen gelijk zijn staat de Maan niet bloot aan elektrische stroom, zodat er geen Lorentzkracht kan worden opgewekt, vandaar de afwezigheid van ronddraaiing²⁰.
Voor plasmakosmologen is de drijvende kracht van ronddraaiende sterren inderdaad elektriciteit:

in het zichtbare heelal vinden we magnetische velden die sterrenstelsels met elkaar verbinden waaruit blijkt, dat de sterrenstelsels "als kralen aan een snoer" zijn geregen, langs kosmische stroomkabels. De sterrenstelsels en de sterren daarin worden aangedreven om te draaien als de allereenvoudigste elektrische motor, welke bekend staat als de "homopolaire" of Faraday-motor. De alomtegenwoordige spiraalarmen van sterrenstelsels volgen de stroombanen tussen de galactische kern en de periferie. Vanuit een elektrisch standpunt kunnen we de eenvoudige vaststelling doen, dat een toename van de elektrische stroomtoevoer naar sterren resulteert in een toename van de maximale rotatiesnelheden.²¹

In Deel III zullen we zien hoe de Lorentz-kracht (het resultaat van de wisselwerking tussen elektrische stroom en magnetisch veld) een rol speelt in talrijke natuurverschijnselen op Aarde.

Tot dusverre hebben we in Deel I enkele basisbegrippen van de Elektrische Heelal-theorie en de plasmakosmologie geïntroduceerd: de primaire rol van elektrisch geladen plasma, de manier waarop verschillende elektrische potentialen zich rond hemellichamen vormen en een elektrische gradiënt opzetten waardoor stroom kan vloeien, de relatieve ladingen van de lichamen in ons zonnestelsel en de rol van elektriciteit (specifiek de Lorentz-kracht) in het structureren van melkwegstelsels en zonnestelsels, waardoor ze ronddraaien. In deel II zullen we de Nemesis-theorie nader bekijken, en hoe deze zou kunnen passen in het kader dat door de bovenstaande concepten is geschapen.

1. 1 Longo, M., 'Does the Universe Have a Handedness?', arXiv:0812.3437 [astro-ph], 2008
2. 2 ccapp.osu.edu/workshops/GLCW8/glcw8/talks/mLongo.pdf
3. 3 Alfvén, Hannes et al. (1978). 'Interstellar clouds and the formation of stars'. Astrophysics and Space Science 55 (2): 487-509.
4. 4.Campanelli L. et al, 'Ellipsoidal universe can solve the cosmic microwave background quadrupole problem'. Phys Rev Lett. 2006 Sep 29;97(13):131302.
5. 5 Schwarz Domink, 'Is the low-l microwave background cosmic?', Astrophysics Journal, November 24^th, 2004
6. 6 See Chapter 12: 'Homopolar motors'
7. 7 Byrd, D., 'Which spiral arm of the Milky Way contains our Sun?', Earthsky
8. See: earthsky.org/space/does-our-sun-reside-in-a-spiral-arm-of-the-milky-way-galaxy
9. 8 Scott, Donald E., The Electric Sky, p. 85
10. 9 Thornhill, W. & Talbott, D., The Electric Universe, p.61
11. 10 Tsytovich, V.N., Elementary Physics of Complex Plasmas, p. 7
12. 11 Luis Alvarez (1911-1988), University of Berkeley researcher, winner of the Nobel Prize in Physics, 1968.
13. 12 Trower, W.P., 'Luis Walter Alvarez - A biographical memoir', p. 7
14. 13 Ex-CNRS researcher and ex-secretary of the French section of IAGA (International Association of Geomagnetism and Aeronomy)
15. 14 Nodon, A., 'Prévisions météo d'après les taches solaires'. See : albert-nodon.e-monsite.com/pages/recherche-au-20-siecle/previsions-meteo-d-apres-les-taches-solaires/
16. 15 Pinches are created in the laboratory in equipment related to nuclear fusion. Pinches may also become unstable and generate radiation across the electromagnetic spectrum, including radio waves, x-rays and gamma rays, and also neutrons and synchrotron radiation. There are different kinds of pinches including theta pinch, the screw pinch and the Z-pinch. The name refers to the direction of the current in the devices, i.e., the Z-axis on a mathematical diagram. Any machine that causes a pinch effect due to current running in that direction is correctly referred to as a Z-pinch system, and this encompasses a wide variety of devices used for an equally wide variety of purposes including fusion power research. Pinches are used to generate X-rays, and they have applications to particle beams including particle beam weapons, and astrophysics.
17. 16 Christian Birkeland had written in 1913 that what is now called the 'solar wind' generates currents in space that cause the auroras. Birkeland's theory was disputed at the time by the British geophysicist and mathematician Sydney Chapman, a senior figure in space physics, who argued the mainstream view that currents could not cross the vacuum of space and therefore the currents had to be generated by the Earth. However, in 1967 Birkeland's theory, referred to previously as 'fringe', was proved correct thanks to the data collected by U.S. Navy satellite 1963-38C. These magnetic field-aligned currents are now named Birkeland currents in his honor.
18. 17 Anthony L. Peratt is a leading plasma physicist. He's the author of a foundational book titled Physics of the Plasma Universe. Peratt is currently investigating archaeological evidence for major space plasma events in prehistory.
19. 18 Jago, L., The Northern Lights, Alfred a Knopf, NY, 2001.
20. 19 According to the movements of the sunspots, the Sun rotates once every 27 days at the equator, but only once in 31 days at the poles.
21. 20 However the moon has not always been devoid of a magnetosphere. The Moon's surface does bear remnant magnetism. The rocks returned to Earth by Apollo missions show evidence of this magnetism.
22. Scott, D.E., The Electric sky, p. 214
23. 21 Ibid, p.130

• The Sun is stranger than astrophysicists imagined
• Cosmic voids revealed in most detailed map of the universe defy our understanding of physics
• Source of hazardous high-energy particles located in the Sun
• Solar Orbiter spacecraft captures its first massive eruption on Sun's surface in unprecedented detail
• The sun's magnetic field is ten times stronger than previously believed
• Milky Way not unusual, surprising astronomers

• Behind the Headlines: Earth changes in an electric universe: Is climate change really man-made?
• MindMatters: The Holy Grail, Comets, Earth Changes and Randall Carlson
• Behind the Headlines: The Electric Universe - An interview with Wallace Thornhill

• Nobel chemistry research validates intelligent design concept of irreducible complexity
• Nobel Laureate physicist Brian Josephson "80%" confident in intelligent design
• Morphic resonance: The science of interconnectedness
• Michael Behe: One man's battle with Darwinian evolution

• UK, US & Singapore push for vaccine passports and yearly Covid-19 vaccinations
• 'Health dictatorship': French citizens who refuse Covid-19 jab may be BANNED from public transport under 'Green Passport' plan
• 'Total-surveillance shopping experience' with Amazon Fresh as new till-less grocery store opens in London
• China bans smartphones in all schools

• What happens to your brain while reading?
• Mind games: Reading classics stimulates brain activity
• Reading rewires your brain for more intelligence & empathy
• Reading: Yours, Mine, Ours: When You and I Share Perspectives
• Centers throughout the brain work together to make reading possible
• Brain function 'boosted for days after reading a novel'