Gecontroleerde blootstelling aan het 5G-stralingsspectrum heeft geleid tot veranderingen in het hersenweefsel van laboratoriumratten, aldus een team wetenschappers van de Staatsuniversiteit van Tomsk (TSU) in Rusland.

Al sinds de introductie van de 5G-mobiele telefooninfrastructuur heerst er bezorgdheid over de mogelijke gezondheidseffecten. Het Internationaal Agentschap voor Kankeronderzoek heeft het 5G-radiofrequente elektromagnetische veld (RF-EMF) geclassificeerd als "mogelijk" kankerverwekkend voor mensen, maar er is nog geen overtuigend onderzoek naar gedaan.

"We besloten uit te zoeken wat het effect is van niet-ioniserende straling op knaagdieren van verschillende leeftijden," zei Natalia Krivova, hoofdonderzoeker aan het Instituut voor biologie en biofysica van TSU, deze week in een verklaring.

Komeet C/2024 S1 (ATLAS) is niet meer.

Op maandag (28 oktober) verdampte de komeet terwijl hij op weg was naar het perihelium, het moment waarop de komeet het dichtst bij de zon komt. Eerder bestond de hoop dat de komeet, die officieel C/2024 S1 (ATLAS) wordt genoemd, een met het blote oog waarneembare "Halloween-traktatie" zou worden, maar dat bleek uiteindelijk niet meer dan 'wishful thinking'; astronomen hadden eerder deze maand al geconstateerd dat de kosmische sneeuwbal uit elkaar begon te vallen.


Dankzij het Solar and Heliospheric Observatory (SOHO), een ruimtevaartuig dat gezamenlijk door NASA en het Europees Ruimteagentschap wordt gebruikt, weten we nu zeker hoe en wanneer komeet ATLAS aan zijn eindje is gekomen.

Op 23 oktober kwam komeet C/2024 S1 (ATLAS) het dichtst bij de aarde. Hij bereikte een magnitude van 8,7, veel te zwak om met het blote oog waargenomen te kunnen worden. Toch konden telescopen een glimp van de ijzige bezoeker uit het buitenste zonnestelsel opvangen.

Vervolgens zette de komeet koers naar de zon, waardoor hij alleen nog te zien was met gespecialiseerde instrumenten die speciaal voor zonnewaarnemingen werden ontwikkeld.

Vierenveertig van 's werelds toonaangevende klimaatwetenschappers hebben beleidsmakers in de Noordse landen opgeroepen om iets te doen aan het mogelijk dreigende en "verwoestende" stilvallen van belangrijke stromingen in de Atlantische Oceaan.

In een open brief die maandag (21 oktober) online werd gepubliceerd, zeggen klimatoloog Michael Mann van de Universiteit van Pennsylvania en andere vooraanstaande wetenschappers dat de risico's van de afzwakking van de oceaancirculatie in de Atlantische Oceaan zwaar worden onderschat en dat er dringend actie moet worden ondernomen.

Het gaat om de stromingen die de Atlantische Meridionale Overturning Circulatie (AMOC) vormen, een gigantische lopende band in de oceaan waar de Golfstroom deel van uitmaakt en die essentiële warmte naar het noordelijk halfrond brengt. Uit onderzoek blijkt dat de AMOC afzwakt en binnenkort een omslagpunt zou kunnen bereiken door de opwarming van de aarde, waardoor het klimaat op aarde tot chaos zou kunnen vervallen.

Nieuwe foto's van komeet Tsuchinshan-ATLAS lijken een zwakke "antistaart" te tonen die in de verkeerde richting wijst. De vreemde extra ledemaat is het resultaat van een zeldzame illusie die alleen mogelijk is wanneer onze planeet zich in een bepaalde positie bevindt.

De "eens per mensenleven" komeet Tsuchinshan-ATLAS lijkt een de natuurkunde tartende tweede staart te hebben ontwikkeld nadat hij zijn dichtste punt bij de aarde in meer dan 80.000 jaar had bereikt, zo is op nieuwe foto's te zien. In werkelijkheid is de extra ledemaat echter een visuele illusie, die ontstaat dankzij de positie van onze planeet ten opzichte van het object dat met het blote oog wordt waargenomen.

C/2023 A3, beter bekend als Tsuchinshan-ATLAS, is een ongewoon heldere komeet die waarschijnlijk afkomstig is uit de Oortwolk - een reservoir van ijzige objecten in de buitenste uithoeken van het zonnestelsel. De komeet werd begin 2023 voor het eerst ontdekt toen hij tussen Saturnus en Jupiter in op weg was naar de binnenplaneten. Vervolgwaarnemingen onthulden dat de komeet waarschijnlijk eens in de 80.660 jaar om de zon draait - en suggereerden dat hij misschien aan het desintegreren was, wat later onjuist bleek te zijn.

Astronomen houden een nieuwe komeet in de gaten die pas een paar dagen geleden door de ATLAS-survey [Asteroid Terrestrial-impact Last Alert System survey] werd ontdekt. Hij is zo nieuw dat hij nog geen naam heeft gekregen. De komeet, die voorlopig "A11bP7I" wordt genoemd, lijkt een relatief grote zonscheerder te zijn die eind oktober een helder object, zichtbaar voor het blote oog zal worden. Dennis Möller, Michael Jäger en Gerald Rhemann fotografeerden de nieuwe ontdekking gisteravond in Namibië:
"We zijn hier in Namibië om komeet Tsuchinshan-ATLAS waar te nemen," vertelt Jäger. "De nieuwe zonscherende komeet werd niet ver hiervandaan ontdekt, dus namen we een kijkje. Hij is al 11e mag met een 2' groene coma en een korte staart."

De baan en helderheid van A11bP7I doen experts denken aan komeet Lovejoy (C/2011 W3), een zonscheerder die in december 2011 door de atmosfeer van de zon vloog. Komeet Lovejoy kwam ongeschonden uit deze 'close encounter' en gaf een spectaculaire show voor amateursterrenkundigen tijdens de kerstvakantie van dat jaar.

Een nieuwe studie in Nature, uitgevoerd door een internationaal team van onderzoekers onder leiding van National Museums Scotland, beschrijft twee fossielen van Krusatodon kirtlingtonensis, een volwassene en een jong, beide ontdekt op Skye. Deze zoogdieren ter grootte van een muis leefden zo'n 166 miljoen jaar geleden. De fossielen vertegenwoordigen het enige jonge zoogdierskelet uit het Jura dat wetenschappelijk bekend is, terwijl het volwassen exemplaar wereldwijd als een van de meest intacte zoogdierskeletten uit deze periode wordt beschouwd.

De ontdekking van een jong en een volwassen exemplaar van dezelfde soort vroege zoogdieren is uniek en heeft een baanbrekende vergelijkende analyse van hun groei- en levensgeschiedenis mogelijk gemaakt. De ouderdom van de exemplaren op het moment van sterven werd bepaald met behulp van röntgenfoto's om de groeiringen in hun tanden te tellen. Het volwassen dier bleek ongeveer 7 jaar oud te zijn en het jong tussen de 1 en 2 jaar en was nog bezig met het vervangen van zijn melktanden. Deze leeftijdsbepaling was mogelijk dankzij röntgencomputertomografie die in verschillende laboratoria werd uitgevoerd, waaronder het Europese Synchrotron (ESRF).

Het opzienbarende poollicht begin mei van dit jaar toonde de kracht die zonnestormen als straling kunnen uitzenden, maar af en toe doet de zon iets veel destructievers.

Die protonenuitbarstingen direct vanaf het oppervlak van de zon staan bekend als "zonnedeeltjesgebeurtenissen" en kunnen als een schijnwerper de ruimte in schieten.

Uit gegevens blijkt dat de aarde ongeveer elke duizend jaar wordt getroffen door een extreme zonnedeeltjesgebeurtenis, die ernstige schade aan de ozonlaag kan toebrengen en het niveau van ultraviolette (UV)-straling aan het aardoppervlak kan verhogen.

In een vandaag gepubliceerd onderzoeksdocument analyseren we wat er zich tijdens zo'n extreme gebeurtenis voordoet. We tonen ook aan dat in tijden waarin het aardmagnetisch veld zwak is, deze voorvallen ingrijpende gevolgen kunnen hebben voor het leven op aarde.

Samenvatting: Omdat mensen over het algemeen het meest onvoorspelbare element van elke complexe organisatie vormen, moeten managementtechnieken voortdurend worden verfijnd in het belang van het instandhouden van het systeem. Zoals we in deel 3 hebben besproken, zetten de belangrijkste centra van macht en invloed in samenlevingen alle beschikbare middelen in om zoveel mogelijk burgers te betrekken bij het wereldwijde programma van uiteindelijke onderwerping aan een technocratische heerschappij. Tot deze middelen behoren geheimhouding en heimelijkheid, die mogelijk worden gemaakt door middel van retorische, technologische en politieke kunstgrepen, schijnbaar grotendeels onder het subtiele maar effectief versluierde leiderschap van het militair-inlichtingencomplex. Deel 4 introduceert daarom een kritische discussie over de verschillende naoorlogse misleidingen en officiële programma's van clandestiene experimenten die in de loop der tijd en bij verschillende bevolkingsgroepen werden uitgevoerd. In het bijzonder onderzoeken we patronen van misleiding die aangeven dat regeringen hun uiterste best blijven doen bij de toepassing van de opgedane kennis over medische en psychologische proeven op menselijke proefpersonen.

Binnen deze context van eerdere wetsovertredingen en inbreuken op internationale overeenkomsten die dergelijke experimenten verbieden, plaatsen we onze analyse in het kader van de intracorporele netwerken en bio/nanocommunicatieknooppunten die op dit moment voor biologische levensvormen in ontwikkeling, en mogelijk in aanbouw, lijken te zijn. We leveren bewijs dat deze en andere transhumanistische plannen van het militair-inlichtingencomplex gebaseerd zijn op tastbare R&D, die deel uitmaakt van een langdurige publiek-private, militair-industriële afspraak. Onder die constructie maken dual-use medische en lifestyle elektronica de weg vrij voor technologische invasies van militaire kwaliteit, onder het mom van gemak en gezondheid. Tegen die achtergrond analyseren we de corona-injecties, door het prisma van microscopisten over de hele wereld, wier bevindingen we in het kader van uitgebreide literatuur over transhumanistische technologieën plaatsen. Tot slot keren we terug naar de WHO, waarvan het pandemieverdrag en de amendementen op de Internationale Gezondheidsregeling in mei 2024 nog in behandeling zijn. Dit biedt een publiek-privaat "gezondheidstheater" met mogelijk diepgaande consequenties, niet alleen voor de mondiale machtsdynamiek, maar ook voor een Moedig Nieuw tijdperk van bio-nano, door de staat opgelegde "geneeskunde" zoals voorzien door het militair-inlichtingencomplex.

Samenvatting: Aangezien de overheid betrokken moet zijn bij de vergaring van kapitaal om haar activiteiten te legitimeren, en aangezien mensen, in de ogen van de overheid, belangrijke hulpbronnen vormen, moet de overheid daarom betrokken zijn bij activiteiten die deze hulpbronnen beheren, controleren en de efficiëntie ervan verhogen en tegelijkertijd de verspreiding van het bedrijfsleven bevorderen. Zoals we in deel 1 en 2 hebben uiteengezet, toont de geschiedenis aan hoe de transhumanistische beweging in de maatschappij voet aan de grond kreeg door middel van overheids- en bedrijfsactiviteiten in overeenstemming met de voorspellingen en scenarioplanning van de militaire inlichtingendiensten op hoog niveau, en hoe het wereldwijde programma kan worden opgevat als het enige rationele antwoord op de steeds ouder wordende mens die, afgezien van het geschenk van hightech bio/nano-upgrades van hersenchips, niet tegen de machines kan opboksen. Dit soort gevoelens, hoe fout ze ook zijn, worden weerspiegeld in de taalproductie die het centrum van ons denken vormt. In dit derde deel gaan we derhalve in op aspecten van de cognitieve wetenschap als een manier om nauwkeuriger te onderzoeken hoe machtshebbers mensen en hun omgeving als containers beschouwen die door autoriteiten beheerd en gecontroleerd moeten worden, en hoe deze conceptualiseringen tot uiting komen in taal, in beleid en in de praktijk. Wij stellen dat achter het toneel van regeringen, verkiezingspolitiek en gefabriceerde wereldwijde crises, transhumanistische strijdplannen consequent in het beleid en in het bestuur worden doorgevoerd, zodat "democratische processen" weinig meer om het lijf hebben dan het verschaffen van een civiele dekmantel voor militaire operaties.

Samenvatting: De Transhumanistische campagne tegen de mensheid, die we in Deel 1 uiteen hebben gezet, maakt deel uit van een geraffineerde langetermijnstrategie tegen lichamen en geesten. Met de manipulatie van onze oerangsten en altruïstische impulsen wordt de vervolging van deze technologische aanval op de mensheid gecamoufleerd door linguïstische balletje-balletje spelletjes op basis van zuiverend, ophemelend en eufemistisch taalgebruik; rechtvaardigheid door middel van gewaardeerde collectieve activiteiten zoals ruimte-exploratie; en door beweerde dreigementen dat de mensheid zelf de plaag zou vormen, onder andere door haar neiging tot "ongewenste" liefde, die wordt voorgesteld als een aandoening die behandeld moet worden met biochips en neurogeneesmiddelen. In dit perverse "Nieuwe Normaal" worden technocratische regimes van onteigening, aangevoerd door transnationale economische belangen en, zo stellen wij, het militair-inlichtingencomplex, neergezet als vanzelfsprekend en moreel gerechtvaardigd. Sociale orde, burgerrechten en menselijke soevereiniteit worden opnieuw geherevalueerd, herverpakt en in het publieke domein geherdefinieerd als "onderhuidse surveillance." Deel 2 gaat verder dan NASA en haar vermeende ruimtevaartgerichte transhumanistische agenda en biedt een analyse van transhumanistische voorspellingen en planning in een reeks strategische visie- of 'toekomstdocumenten' van militaire inlichtingendiensten, die zowel op militair personeel als op de burgerbevolking worden gericht. We maken duidelijk dat dit bewijs niet alleen militair personeel tot kannonenvoer voor transhumanistische experimenten maakt, maar er ook in voorziet dat samenlevingen en leiderschapsagenda's gelaagd worden langs transhumanistische lijnen. Het documentatiespoor leidt uiteindelijk naar een kruising met de scenario's van de militaire inlichtingengemeenschap voor een dystopisch wereldlandschap met een pandemie in het jaar 2020, met reële en huidige implicaties voor het op handen zijnde wereldbestuur onder de Wereldgezondheidsorganisatie, met de ratificatie van amendementen op de Internationale Gezondheidsregeling en een nieuw pandemieverdrag in mei 2024 in het vooruitzicht.