De Open Society Foundations van George Soros beschouwt Nederland als sleutelland in de strijd tegen "negatieve trends". Met miljoenen euro's aan tientallen organisaties, beïnvloedt Soros ook gevoelige maatschappelijke thema's.

Begin 2014 maakt Jordi Vaquer van de Open Society Foundations (OSF) zich grote zorgen om Nederland. Als Europees directeur van de filantropische instelling van miljardair George Soros wordt hem gevraagd de Nederlandse activiteiten te evalueren voor het OSF-bestuur. Vaquer bespeurt toenemende vreemdelingenhaat, die hij in zijn evaluatie van 12 maart als "bijzonder gevaarlijk" omschrijft. Deze ontwikkeling in het voormalige voorbeeldland zou "negatieve trends" in Europa kunnen "normaliseren", schrijft Vaquer.

Enkele dagen later is er een videoconferentie met het OSF-bestuur waarin besloten wordt of de investeringen in Nederlandse organisaties, die sinds 2009 plaatsvinden, worden voortgezet. OSF-directeur Chris Stone neemt deel vanuit het hoofdkantoor in New York. Een ander bestuurslid, de Nederlandse prinses Mabel, vanuit Londen. Collega's uit Brussel, Barcelona en Boedapest doen ook mee, net als Eefje de Kroon, OSF-adviseur voor Nederland. Het OSF-bestuur onderschrijft de conclusies van Vaquer en besluit meer geld vrij te maken om het tij in Nederland te keren, hopelijk met "bredere weerklank" in de rest van Europa.

Over de invloed van George Soros in Nederland bestaat veel onduidelijkheid. Bekend was al dat de OSF vóór 2014 subsidies gaf aan Nederlandse organisaties als ProDemos en KiesKompas, van de stemwijzers, het Meldpunt Discriminatie, de Anne Frank Stichting en enkele moslimorganisaties. Maar de volledige betrokkenheid bij het Nederlandse debat is nooit goed onderzocht. In een interview met Thierry Baudet van Forum voor Democratie zei radio-presentator Max van Weezel onlangs nog dat Soros in Nederland "helemaal geen invloed" heeft. Terwijl Baudet de filantroop Soros net in een rijtje met zeer invloedrijke mensen als Angela Merkel, Mark Rutte en Unilever-baas Paul Polman had geplaatst. Hoe zit het nu precies?

Het kabinet gaat aan de slag met een plan van GroenLinks-Kamerlid Corinne Ellemeet voor 70-plussers die in het ziekenhuis belanden. Minister Bruins (Medische Zorg) knoopt er een gesprek over aan met ZonMW, een onderzoeksorganisatie voor zorgvraagstukken.

Ellemeet kreeg eerder deze week juist een karrenvracht aan kritiek over zich heen. Onderwerp van discussie was haar plan om speciale ouderenartsen - geriaters -voortaan mee te laten kijken als 70-plussers in het ziekenhuis belanden voor een behandeling.

Een imperium strekt zich, per definitie, uit over grote hoeveelheden territorium en dringt daarmee binnen in lokaliteiten die op zichzelf niets te maken hebben met elkaar, behalve dat ze een uitdaging voor de heerschappij van de Hegemon kunnen vormen. Bijvoorbeeld, het Romeinse Rijk was in de eerste eeuwen van onze jaartelling druk bezig de Sassanidische heersers in Perzië terug te dringen, probeerde Germaanse stammen aan de Rijn te onderwerpen en had moeilijke tijden het hoofd te bieden aan Euraziatische stammen die zich verplaatsten vanuit de Kaukasus naar de vlakten van de Donau. Het meest cruciale talent waarover een imperium dient te beschikken om te overleven is misschien wel de vaardigheid op hetzelfde moment een veelheid aan conflicten te managen.

Het huidige Amerikaans gedomineerde neoliberale imperium uit ook haar wil om op het wereldtoneel "dominantie over het totale spectrum" te bereiken door een beleid te formuleren dat hen in staat stelt om conflicten in meerdere "gevechtstheaters" te beheersen. Op deze manier kunnen over de hele wereld dan ook sporen van oorlogvoering gevolgd worden - tot in landen die elk een eigen niveau van conflict laten zien dat gebonden is aan de op maat gesneden manipulaties van het Rijk.

Op dit moment kunnen voorbeelden van Amerikaanse interventie in verschillende "gevechtstheaters" worden gevonden in Eurazië (nauw ondersteunen van het Pinochet-liberale regime van Oekraïne), het Midden-Oosten (verandering van regime in Syrië) en Oost-Azië (beheersen van Noord-Korea) naar Latijns-Amerika (verandering van regime in Venezuela), landen die geen gelijkenis vertonen anders dan dat ze het doelwit zijn van imperiaal management.

Vertaald door Sott.net.

De rijken en reactionairen in Venezuela en hun bondgenoten in Washington vierden feest toende Venezolaanse president Hugo Chávez twee jaar geleden op 5 maart 2013 overleed. De Amerikaanse president Barack Obama nam zelfs niet de moeite om - wat gebruikelijk is - beschaafd zijn condoleances aan te bieden voor het overlijden van een staatshoofd.

In plaats daarvan voerde het VS-imperium hun demoniserende campagne tegen de erfenis van Cháves op om zijn Bolivariaanse Revolutie teniet te doen. In tegenstelling tot hoe hij Chávez behandelde, heeft Obama uitbundig eer betuigd aan koning Abdullah van Saoedi-Arabië die in januari 2015 overleed en de leider was van een land dat terecht door Amnesty International is gelabeld als een van de meest tirannieke en repressieve regimes in de wereld.

¡Yo Soy Chávez!

Dus, waarom treuren arme en progressieve mensen in Venezuela, in heel Latijns-Amerika, en inderdaad over de hele wereld, de dood van Chávez en verkondigen ¡Yo soy Chávez! ('Ik ben Chávez')?

Lisa Sullivan, een activist van School of the Americas Watch en die in de barrios (wijken) van Venezuela heeft gewoond waar ze haar drie kinderen heeft grootgebracht, had dit te zeggen kort na het overlijden van Chávez: "Laat er geen twijfel over bestaan: Het Venezolaanse volk is volwassen geworden. Chávez is er niet meer, maar wat er vandaag de dag op elke straathoek en plein resoneert is: Yo soy Chávez. Ik ben Chávez. Ik ben de leider, de dromer, de visionair, de leraar, de verdediger van rechtvaardigheid, de wever van een andere wereld die mogelijk is."

Zelfs met alles wat je Venezolaans president Maduro terecht kan verwijten, is wat nu gebeurt onterecht, hypocriet en misdadig. Al wie ijvert voor zijn afzetting is objectief medestander van het Amerikaans traditionele beleid om Latijns-Amerika terug onder de knoet te krijgen. Deze schizofrene schijnheiligheid is niet nieuw, ze wordt wel steeds flagranter en openlijker beleden.

Voor wie alleen de mainstream media als bron gebruikt voor zijn informatie over Venezuela is het zo klaar als een klontje. President Maduro werd niet legitiem verkozen, schendt massaal de mensenrechten, drijft zijn bevolking op de vlucht voor de desastreuze economische toestand die door zijn wanbeleid is ontstaan.

Eigen fouten

Dat de Venezolaanse regering van president Maduro zware fouten heeft gemaakt lijdt geen enkele twijfel. Reeds tijdens het laatste jaar onder zijn voorganger, de charismatische Hugo Chávez, ging het fout. Net als hij bleef Maduro volledig inzetten op de olie-inkomsten om zijn sociale programma's te financieren. Hij poogde al evenmin om de economie van zijn land te diversifiëren. Meer dan 95 procent van de begroting komt van één bron, de olie.

De regering van Venezolaans president Maduro neemt zonder twijfel foute, ondoordachte en betwistbare beslissingen. De eenzijdige manier waarop de Venezolaanse en buitenlandse media de recente protesten weergeven staat echter in totale wanverhouding tot wat er echt gaande is. Zo werken de media mee aan de terugkeer van het regime van voor Hugo Chávez.

President Nicolás Maduro heeft sinds zijn verkiezing in 2013 niet bepaald een vlekkeloos parcours afgelegd. Toen werd hij nog verkozen met een zeer nipte meerderheid van 50,6 procent, die hij grotendeels te danken had aan het charisma van zijn overleden voorganger, een charisma dat hem grotendeels ontbreekt.

Venezuela is - net als de meeste andere Latijns-Amerikaanse landen - een zeer verdeeld land, zowel, sociaal, economisch als cultureel. Chávez wist veel meer Venezolanen te enthousiasmeren dan Maduro, maar leefde ook met de Latijns-Amerikaanse realiteit dat er geen politieke middenweg bestaat: Venezolanen waren of volledig voor hem of volledig tegen hem.

Wetenschappers van de Universiteit Leiden en de Rijksuniversiteit Groningen die betrokken waren bij het onderzoek van de commissie-Samson naar kindermisbruik in de jeugdzorg hebben kritische opmerkingen en aanbevelingen uit hun deelonderzoeken moeten schrappen. De onderzoekers hebben kritiek op de handelwijze van de commissie, onder leiding van oud-procureur-generaal Rieke Samson.

Rien van IJzendoorn, hoogleraar pedagogische wetenschappen, zegt:

"Rieke Samson heeft ons opdracht gegeven de conclusies en de samenvatting te verwijderen uit ons onderzoeksrapport."

Aanbevelingen 'op de valreep' geschrapt

Greetje Timmerman, hoogleraar jeugdsociologie in Groningen, moest "op de valreep" de aanbevelingen schrappen uit haar onderzoek naar de jeugdzorg tussen 1945 en 2010.

Wegens lekkagegevaar komt er scherper toezicht op de veiligheid van zogenoemde geothermieputten, die gebuikt worden voor de verwarming van huizen, kassen en industrie. Dat meldt het Staatstoezicht op de Mijnen (SodM) maandag.

Nederland kan het niet detecteren

Canadees voedsel dat genetisch gemanipuleerd is met de nieuwe technologie Crispr-Cas kan worden geïmporteerd zonder dat iemand het weet.

Everybody knows that the dice are loaded
Everybody rolls with their fingers crossed

¬ Leonard Cohen, 'Everybody Knows'

De Franse media meldden gisteren dat een politieagent sinds 23 december in voorlopige hechtenis zit nadat hij achternagezeten en gearresteerd werd op een druk treinstation in Parijs en in het bezit was van 'militaire explosieven en wapens'. De 29-jarige gendarme, lokaal gestationeerd in Parijs, was toen 'buiten dienst', maar ondanks het feit dat ze hem vier dagen lang ondervraagden willen of kunnen de rechercheurs niet zeggen wat hij deed op doorreis op het station Gare de Lyon in het midden van Parijs met een zak vol terroristisch lekkers op het hoogtepunt van de kerstspits. Wat ze echter wel weten, is dat deze bewuste agent voorheen in het leger zat en een expert was in het omgaan met explosieven.

Drie dagen geleden werd het treinstation in Straatsburg tijdelijk ontruimd, toevallig of niet, nadat iemand telefonisch dreigde met een bom. Deze samenloop van 'terreur per trein' doet me denken aan de ongewone ontsporing van een hogesnelheidstrein tussen Parijs en Straatsburg - Frankrijks eerste fatale crash in 30 jaar van TGV-reizen - de dag na de terreuraanslagen op verschillende locaties half november 2015 in Parijs. Ondanks de nadrukkelijke verklaringen van de machinist van dat 'ongeluk' en getuigenmeldingen over een explosie voordat de trein ontspoorde, wimpelden de autoriteiten sabotage direct af en beschuldigden de machinist van te 'hard rijden' (wat hij ontkende). Joe Quinn schreef erover toentertijd:

Een mogelijke reden voor deze irrationele benadering van de ramp waarbij 11 mensen omkwamen en 42 gewonden vielen is dat elke verwijzing naar een terroristische aanslag als de oorzaak van de ontsporing de ergste terroristische gruweldaad in Frankrijk voor de aanslagen in Parijs afgelopen weekeinde zou oproepen.

Op 18 juni 1961 om 10 over 3 's middags ontspoorde een Franse trein tussen Parijs en Straatsburg waarbij 28 mensen omkwamen en 170 gewonden vielen. Enkele dagen daarvoor kreeg de stationschef nabij de crash-site een brief waarin gedreigd werd met een aanval op het spoor. Blijkbaar negeerde de politie de brief en de waarheid over de aanval - dat het was veroorzaakt door een bom op het spoor - werd 20 jaar geheimgehouden.

De reden voor de doofpot lijkt zich te concentreren op het feit dat de daders leden waren van een geheime paramilitaire eenheid van de NAVO die belast waren met het uitvoeren van terroristische aanslagen op Franse burgers en politici in een poging om het Franse volk en de politieke opinie te beïnvloeden wat de Algerijnse onafhankelijkheid betreft en om de voortdurende loyaliteit van Europese landen naar de ideologie van de NAVO om hechtere Sovjet-Europese banden te dwarsbomen, veilig te stellen. Op een gegeven moment poogde de groep, die bekend staat als de Organisatie van het Geheime Leger (OSA), een coup d'état tegen de overheid van Charles de Gaulle te plegen.

Het is derhalve mogelijk dat de reden dat de Franse autoriteiten zo snel terrorisme als de oorzaak van de TGV-crash afwezen een dag na de terreuraanslagen in Parijs was om te voorkomen dat er een link werd gelegd, ook al was het maar indirect, tussen voorgaand terrorisme van eigen bodem van de NAVO-variatie en de huidige terreurdreiging van moslims. Twee dreigingen die volgens de definitieve analyse wellicht onthuld worden, hebbende dezelfde oorsprong.

2018 was eigenlijk een opmerkelijk rustig jaar voor 'terreuraanslagen van islamieten' met een grote hoeveelheid slachtoffers in Europa en het westen als geheel, in het bijzonder als je het vergelijkt met de 3 voorafgaande jaren. Voor het incident op de kerstmarkt in Straatsburg, Frankrijk, op 11 december kan ik slechts twee andere 'terroristische aanslagen van islamieten' met een grote hoeveelheid slachtoffers bedenken die plaatsvonden waar dan ook in het westen in 2018: een aanslag vond plaats in maart dit jaar in Carcassonne in de buurt van Trèbes in het zuiden van Frankrijk, waarbij 4 mensen omkwamen (de dader niet meegerekend). Een tweede vond plaats in mei dit jaar (2018) in Luik, in het oosten van België, waarbij 3 mensen omkwamen (de dader ook niet meegerekend).

Toevallig of niet, arresteerden de Franse veiligheidsdiensten nog eens drie mensen op 11 december in verband met de aanval in maart.