© The Islander
Terwijl het stof neerdaalt op de puinhopen van de Crocus City Hall, een muziekcentrum dat ooit zinderde in afwachting van muziek en dat nu een stille getuige is van een afschuwelijk bloedbad dat aan 137 mensen het leven kostte, ontvouwt zich een ijzingwekkend narratief dat meer onthult dan alleen de terreurdaad.
Voordat de as kon afkoelen, voordat de wereld de omvang van de gruweldaad kon bevatten, doorboorden ongevraagde ontkenningen van de VS en Oekraïne de lucht, hun haast verraadt een voorkennis waar verontrustende consequenties aan kleven. Hun haast om verantwoordelijkheid van de hand te wijzen, zelfs toen Rusland nog geen schuldige had aangewezen, schetst een vernietigend beeld van kennis en medeplichtigheid aan een tragedie die Moskou niet eens aan hen had toegeschreven -
hun snelle optreden spreekt boekdelen, hun angst is overduidelijk.Het narratief, nauwgezet geweven met de draden van voorbarige ontkenningen, wordt blootgelegd tegen de achtergrond van een tragedie waarbij schutters het muziekcentrum Crocus City Hall bestormden en een nacht vol feestvreugde veranderden in een nachtmerrieachtig inferno. De aanvallers, gewapend met kalasjnikovs en gevechtsmunitie, maakten een einde aan het leven van onschuldigen, waaronder drie kinderen, en lieten een spoor van 180 gewonden achter. De snelle aanhouding van 11 verdachten door de Russische FSB, waarvan sommigen in de buurt van de Oekraïense grens werden vastgehouden, verhevigt de intrige en wijst in de richting van een
web van medeplichtigheid dat via de neonazistische marionet Oekraïne naar de VS leidt.
© The IslanderMensen verzamelen zich bij een geïmproviseerde herdenkingsdienst voor de slachtoffers van een schietpartij, die buiten de concertlocatie Crocus City Hall was opgezet.
Het was bijzonder verhelderend om te zien hoe snel de media in het westen, in opdracht van hun regeringsleiders, de schuld bij ISIS neerlegden. Operatie Timber Sycamore, het geesteskind van de CIA in 2013, ging schuil achter een façade van vrijheid, terwijl het een theater van chaos en constante spanning orkestreerde. Onder het ziekelijke mom van het koesteren van democratie in Syrië, hield de CIA, samen met MI6 en Mossad en anderen, zich bezig met een uitgekookte schertsvertoning, waarbij "gematigde rebellen" werden gebruikt als een rookgordijn en tussenschakel voor hun ware agenda. Deze niet al te ingewikkelde list draaide niet alleen om het bewapenen van zogenaamde vrijheidsstrijders; het was een georkestreerde pijplijn die dodelijke hulp en enorme sommen zwart geld doorsluisde naar de epicentra van het radicalisme.
ISIS en Al-Nusra, gehuld onder de banier van wahabitisch extremisme, waren niet slechts bijproducten van een conflict, maar de begunstigden van een koelbloedige, slinkse westerse strategie die hun barbaarsheid als een noodzakelijk kwaad beschouwde in het streven naar hegemoniale dominantie.
Commentaar: Twee andere recente pareltjes van Poetin:
Over het westen: Over de sinistere LGBTQ-agenda: