the great taking
Een van de allerbeste onthullingen van de heimelijke, zeer goed verborgen, oorlogszuchtige pogingen om de hele mensheid - afgezien van het minuscule aantal gestoorde individuen dat deel uitmaakt van de vijandige oppositie - te beroven van hun materiële bezittingen en hun 'immateriële' vrijheid, werd vrij recent gepubliceerd. Het draagt de passende titel The Great Taking (2023) en werd geschreven door David Webb, een van de meest moedige en financieel onderlegde auteurs die ik ooit ben tegengekomen. Op pagina 1 introduceert hij het boek in vastberaden bewoordingen:
Waar gaat dit boek over? Het gaat over de bezitneming van onderpand, al het onderpand, het eindspel van deze wereldwijde synchrone supercyclus van schuldopbouw. Dit wordt uitgevoerd aan de hand van een langdurig voorbereid, intelligent plan, waarvan de onbeschaamdheid en reikwijdte voor de menselijke geest maar moeilijk te bevatten zijn. Inbegrepen zijn alle financiële activa, al het geld dat bij banken op deposito's staat, alle aandelen en obligaties, en dus alle onderliggende eigendommen van alle overheidsbedrijven, inclusief alle voorraden, installaties en apparatuur, land, minerale afzettingen, uitvindingen en intellectueel eigendom. Persoonlijk en onroerend goed in privébezit dat gefinancierd werd met schulden, zal ook in beslag worden genomen, net als de activa van privébedrijven die gefinancierd werden met schulden. Als dit ook maar gedeeltelijk lukt, zal het de grootste verovering en onderwerping uit de wereldgeschiedenis vertegenwoordigen.

We leven nu temidden van een hybride oorlog die bijna volledig door misleiding wordt gevoerd en dus ontworpen werd om met weinig energie oorlogsdoelen te bereiken. Het is een veroveringsoorlog die niet gericht is tegen andere natiestaten, maar tegen de gehele mensheid.
In de Proloog van het boek schetst Webb een kleurrijk autobiografisch beeld van zijn achtergrond als financiële goeroe, uiteraard met uitzonderlijke intelligentie en, zo is gebleken, moed. Zijn kennis van financiën en economie vloeit voort uit zijn jarenlange werkervaring in deze sector, maar hij herinnert zich ook de moord op president John F. Kennedy, voorafgaand aan het begin van zijn professionele carrière, toen hij nog een kind was, en wat hij noemt (getuige zijn van) de daaropvolgende "industriële ineenstorting" van de VS in Cleveland, waar de familie woonde, culminerend in "de complete vernietiging van alles wat we kenden" (p. vii). Voordat hij ingaat op de details van zijn leven, begint hij de Proloog met een indirecte mededeling over zijn redenen om het boek te schrijven (p. vi):
Op dit moment leven families, zoals we allen weten, onder verdeeldheid. Mensen ervaren een soort isolement, misschien niet lichamelijk, maar wel mentaal en geestelijk. Dit werd veroorzaakt door de duistere magie van vals nieuws en narratieven, dat op zich al een grote misdaad tegen de mensheid inhoudt. De tactische doelen zijn uiteenlopend: zaaien van verwarring en verdeeldheid ; teweegbrengen van onbetrokkenheid; het demoraliseren; inboezemen van angsten en het inroduceren van valse focuspunten voor deze angsten; manipulatie van het historische narratief; creëren van een vals gevoel van de huidige realiteit; en uiteindelijk om ervoor te zorgen dat mensen zich neerleggen bij hetgeen voorbereid werd.
Het is onmogelijk om het dringende karakter van Webbs boodschap te overdrijven - iedereen die dit artikel leest zou het boek (gratis) moeten downloaden via de bovenstaande link, of op zijn minst de documentaire moeten bekijken op CHD.TV, Rumble en (ik weet niet hoe lang) YouTube, die op het boek gebaseerd is. Dit boek is moeilijk weg te leggen - een soort non-fictie, detectiveverhaal uit de echte wereld, waarin u, de lezer, zowel het slachtoffer van de misdaad bent als degene die over de schouder van de detective meekijkt naar het bewijs dat hij opspoort.

En dat bewijs is overtuigend! In het 'gerechtshof van menselijke gerechtigheid' - dat zou moeten worden opgericht als het nog niet bestaat - zou het primaire bewijsmateriaal dat Webb heeft aangevoerd voldoende zijn om al deze daders achter slot en grendel te krijgen, zo niet te veroordelen tot de doodstraf (in het Engels wordt dat 'capital' punishment genoemd, en ik wil eraan herinneren dat etymologisch gezien 'kapitaal' of 'van het hoofd' in het Latijn betrekking heeft op iemands hoofd, dat meestal betrokken was bij ophanging en onthoofding; het klinkt ook door in 'een pet dragen'). Dat Webb zich maar al te goed realiseert dat hij zichzelf (en zijn familie) met dit boek in de openbaarheid heeft gebracht - en eerder, in toespraken waarin hij zijn bevindingen deelde met een publiek in Zweden en de VS - komt duidelijk naar voren als hij schrijft, tegen de achtergrond van de twee gelegenheden waar hij zijn inzichten presenteerde, tezamen met bewijsmateriaal (p. xxx):
Minder dan een maand nadat ik op die conferentie in de VS had gesproken, nam een meneer contact met me op en vroeg of ik in Stockholm met hem kon afspreken. Hij was een voormalig voorzitter van een politieke partij in de VS en had een lange carrière in de defensie-industrie achter de rug. Hij logeerde in een hotel op loopafstand van mijn appartement. We gingen lunchen. Hij stelde voor om een biertje te drinken. Hij vroeg me het onderwerp waarover ik op de conferentie had gesproken aan hem uit leggen. Ik nam het bewijs en de implicaties ervan met hem door. Het vreemde is dat hij toen geen vragen stelde over het onderwerp. In plaats daarvan keek hij me aan en zei: "Weet je familie dat je dit doet?" Meer zei hij niet en dat was het einde van ons gesprek. Ik betaalde de rekening en vertrok. Misschien was het een 'beleefdheidsbezoek.' Ooit gaan we allemaal dood en vermoord worden moet een van de meest eervolle manieren zijn om heen te gaan. Dan heb je toch iets goed gedaan! Een verschil gemaakt! Eigenlijk geen sjiekere manier om te sterven. Ik heb altijd al zoals John Lennon willen zijn!
Men zou zich gemakkelijk kunnen vergissen in Webbs nonchalante afwimpeling van wat inderdaad een nauwelijks verholen doodsbedreiging van zijn tafelgast had kunnen zijn, maar het feit blijft dat iedereen die de moed heeft om op te staan tegen de psychopaten die de wereld proberen te kapen een enorm risico loopt, en die weerstand krijgt dan een steeds grotere bekendheid. Dit blijkt uit de recente dood 'door zelfmoord' (hmm, hmm!) van Janet Ossebaard, die de serie The Fall of the Cabal maakte en betrokken was bij de ontmaskering van een netwerk van pedofielen. De kans dat ze zelfmoord heeft gepleegd, zoals gemeld wordt, is vrij klein, zou ik zeggen; ze was duidelijk een doorn in het oog van de moorddadige cabal.

Terugkomend op Webbs boek, vertelt hij veelzeggend hoe, na 9/11, toen hij overal de tekenen zag van een verslechterende Amerikaanse economie, er tegelijkertijd onmiskenbare aanwijzingen waren dat de regering Bush hierover desinformatie verspreidde en het toedekte door valse berichten te verspreiden over de Amerikaanse economische kracht.

In werkelijkheid was echter het tegenovergestelde het geval. Symptomatisch daarvoor was de snelle stillegging van de Amerikaanse productiecapaciteit en de uitbesteding ervan aan China (dat duidelijk betrokken was bij de deal). Niets minder dan de (geplande) teloorgang van de Amerikaanse industriële basis vond plaats, terwijl Alan Greenspan tegelijkertijd het vermeende "productiviteitswonder" als gevolg van technologische investeringen en ontwikkeling prees. Op meesterlijke wijze werd zand in de ogen van de Amerikanen gestrooid.

Tegelijkertijd werd de indruk van welvaart verder versterkt door de illusie te wekken dat er geen risico's verbonden waren aan het lenen van geld; het vermogen om leningen terug te betalen was ogenschijnlijk gegarandeerd. Webbs volhardende, scherpzinnige speurwerk heeft het spoor blootgelegd dat de stappen onthult die jaren geleden werden gezet om ons voor te bereiden op de wereldwijde economische ineenstorting waar we nu mee te maken hebben. Dit was inclusief de financiële ineenstorting van 2008, waarover hij met enige wrangheid schrijft (p. xxviii):
In de nasleep van de wereldwijde financiële crisis werd uiteindelijk bekend dat tientallen biljoenen aan verliezen in derivatenposities waren ondergebracht bij de grootste banken, die vervolgens gered werden met nieuw gecreëerd geld. De prime brokers zouden failliet zijn gegaan, maar om dat te voorkomen werden ze tot bank verklaard en kregen ook directe injecties van gecreëerd geld van de Fed. Niemand werd vervolgd. Integendeel, de daders werden met enorme bonussen beloond. Het was bijna alsof alles volgens plan was verlopen.
Als ik Webb goed begrijp, werd deze strategie al verschillende keren toegepast, ten minste sinds de tweede helft van de 19e eeuw, met als resultaat dat de rijken (veel) rijker werden en de armen (veel) armer. In het kort, gericht op de "Omloopsnelheid van het geld" (Velocity of Money (VOM)) - "Omloopsnelheid vermenigvuldigd met Geldhoeveelheid = BBP. Een lagere omloopsnelheid resulteert in een lager BBP" (p. 3) - Webb toont aan dat, gezien de cyclische ineenstorting van economieën en imperia in de 20e eeuw, na de Eerste Wereldoorlog, en het aantoonbare voordeel, ondanks al deze ontberingen, van bepaalde bankbelangen met betrekking tot de controle over (en creatie van) geld, evenals van belangrijke instellingen, de hedendaagse 'erfgenamen' van al deze controlerende entiteiten wisten dat een soortgelijke ineenstorting zich opnieuw zou voordoen. Daar hebben ze zich op voorbereid. En ze zijn vastbesloten om de controle te behouden. Vandaar de veronderstelde 'Grote Reset.'

Tijdens de periode van de internetzeepbel en de uiteenspatting daarvan bestudeerde Webb de band tussen de financiële markten en de Federal Reserve bank, en realiseerde zich dat deze laatste opzettelijk de eerste beïnvloedde door de geldhoeveelheid te manipuleren - dat wil zeggen, routinematig meer geld te drukken dan, correlatief, de groei van het BBP. Als de groei van de geldhoeveelheid groter is dan die van het BBP, ontstaat er een financiële zeepbel die losstaat van enige werkelijke economische groei. Tegen het einde van 1999 steeg de geldhoeveelheid jaarlijks met meer dan 40% van het BBP, hetgeen erop wees dat de VOM aan het imploderen was.

Klinkt dit bekend? Vanaf het begin van de plandemie werden er biljoenen Amerikaanse dollars bijgedrukt, waardoor de kloof tussen de geldhoeveelheid en de reële economische productiviteit steeds groter werd en zo de financiële ineenstorting versnelde. Dit is wat de cabal wil. Webb merkt immers kort en bondig op (p. 4): "Crises ontstaan niet per ongeluk; ze worden opzettelijk veroorzaakt en gebruikt om macht te consolideren en om maatregelen in te voeren voor later gebruik." Nogal apocalyptisch vervolgt hij (blz. 5-6):
De Omloopsnelheid van het geld (VOM) is nu gekrompen tot een lager niveau dan op enig moment tijdens de Grote Depressie en de wereldoorlogen. Zodra het vermogen om groei te produceren door geld bij te drukken is uitgeput, zal het creëren van meer geld niet helpen. Expansief monetair beleid is ineffectief om een economie uit een recessie te helpen. Het fenomeen is onomkeerbaar. En dus wordt de aankondiging van de 'Grote Reset' misschien niet ingegeven door 'Global Warming' of door diepgaande inzichten in een 'Vierde Industriële Revolutie,' maar eerder door de zekerheid van de ineenstorting van dit fundamentele monetaire fenomeen, waarvan de implicaties veel verder reiken dan alleen de economie.
De mate daarvan wordt steeds duidelijker naarmate men dit goed gedocumenteerde boek leest - geen boek met veel pagina's, maar een 'groot' boek wat betreft het belang van het thema (en de onderbouwing ervan). Gezien het aantal rapporten en andere bronnen die Webb aanhaalt, is het onmogelijk om in dit artikel om recht te doen aan alle details en hun relevantie voor Webbs betoog dat de zogenaamde elites jarenlang bezig zijn geweest om zich voor te bereiden op een ineenstorting van de 'supercyclus,' die de overgang naar een Nieuwe Wereldorde noodzakelijk zal maken en waarbij zij nog steeds aan het roer zullen staan. Daarom zal ik alleen de meest opvallende delen van zijn betoog eruit lichten. De eerste wordt in de volgende paragraaf keurig samengevat (p. 7).
Er bestaan nu geen eigendomsrechten meer op effecten in girale vorm in welke jurisdictie dan ook, wereldwijd. In het grote plan om alle onderpand in beslag te nemen, vormde de dematerialisatie van effecten de essentiële eerste stap. De planning en inspanningen begonnen meer dan een halve eeuw geleden.
Niet alleen was de CIA nauw betrokken bij deze "dematerialisatie" - wat in wezen betekende dat er werd overgeschakeld van het archiveren van papieren aandelencertificaten naar een computersysteem - maar de projectleider van de CIA werd overgeplaatst naar een hoge positie in de banksector zonder enige ervaring in het bankwezen. Webb vraagt zich af of het mogelijk is dat de daaropvolgende "papierwerkcrisis" werd "gefabriceerd" om het dematerialisatieproces te rechtvaardigen, hetgeen de weg vrijmaakte voor het huidige wereldwijde elektronische archiveringssysteem.

Geen wonder dat hij het citaat van Sun Tzu voor dit hoofdstuk (dat net zo goed van toepassing is op de dag van vandaag) aanhaalt: "Alle oorlogsvoering is gebaseerd op misleiding." Dit dekt ook het onderwerp van het volgende hoofdstuk: "Security Entitlement," waarover Webb schrijft (p. 9): "De grootste onderwerping uit de wereldgeschiedenis werd mogelijk gemaakt door de uitvinding van een constructie, een uitvlucht, een leugen: de 'Security Entitlement.'"

En inderdaad, na de lezer geïnformeerd te hebben over het feit dat deze "verhandelbare financiële instrumenten" sinds hun ontstaan, meer dan 400 jaar geleden, bij wet erkend werden als persoonlijk eigendom, komt hij met het nieuws dat dit niet langer het geval is. In de praktijk, legt Webb uit, betekent dit dat zelfs als u een auto met contant geld hebt gekocht om de complicaties van een mogelijk faillissement van de autodealer te vermijden, dit niet langer werkt. Zekerheidsrechten werden wettelijk zodanig gewijzigd, dat schuldeisers van de failliete autodealer beslag kunnen leggen op uw auto als activa die nog steeds eigendom zijn van de dealer.

Webb vat deze juridische coup als volgt samen (p. 10): "In wezen zijn alle effecten die het publiek 'bezit' in de vorm van bewaarrekeningen, pensioenplannen en beleggingsfondsen nu bezwaard als onderpand voor het derivatencomplex..." De "beschermde klasse" heeft al onze bezittingen op legale wijze van ons gestolen, zelfs voordat de verwachte (en geënsceneerde) wereldwijde financiële implosie plaatsvindt (als die plaatsvindt). Bovendien is dit, door aanvullende wetgeving, 'geharmoniseerd' om ervoor te zorgen dat "zekergestelde schuldeisers" de garantie krijgen dat hun bezittingen worden beschermd door "grensoverschrijdende mobiliteit van wettelijke controle van dergelijk onderpand" (p. 16). Bovendien werden er tijdig 'veilige haven' bepalingen opgenomen om de heersende klasse te beschermen (p. 32):
In 2005, minder dan twee jaar voor het uitbreken van de wereldwijde financiële crisis, werden de 'veilige haven' bepalingen in de Amerikaanse faillissementscode aanzienlijk gewijzigd. 'Veilige haven' klinkt als iets goeds, maar nogmaals, dit ging over het absoluut zeker stellen dat zekergestelde schuldeisers bezit kunnen nemen van activa van klanten en dat dit later niet kan worden aangevochten. Dit ging over een 'veilige haven' voor zekergestelde crediteuren tegen vorderingen van klanten op hun eigen activa.
Het wordt nog erger. Het blijkt dat, als iets dat Central Clearing Parties wordt genoemd - belast met het verzorgen van "vereffening en afwikkeling van transacties " bij verschillende financiële transacties - onvoldoende geactiveerd is om voorbereid te zijn op een eventueel faillissement, en zo'n faillissement zich voordoet, "het de zekergestelde schuldeisers zijn die bezit zullen nemen van de activa van de rechthebbenden. Dit is waar het naartoe gaat. Het werd ontworpen om plotseling en op grote schaal te gebeuren." Webb ontkracht verder het geloof van de lezers dat de zogenaamde "Bank Holiday" een einde maakte aan de Grote Depressie (Hoofdstuk VIII), alsmede het geloof in Ben Bernanke's belofte uit 2002, dat de Federal Reserve "het niet weer zal doen" (d.w.z. zijn fouten herhalen met betrekking tot wat leidde tot de Grote Depressie). In plaats daarvan waarschuwt hij (p. 46):
Heeft de Fed inderdaad 'heel veel spijt?' Kan men de belofte dat 'we het niet nog een keer zullen doen' geloven? Ze hebben de lessen uit het verleden tot in detail bestudeerd; hun doel was echter om een nieuwe en verbeterde wereldwijde versie voor te bereiden voor het spectaculaire einde van deze supercyclus van schuldexpansie. Daar gaat dit boek over.
Webb's uitwerking van The Great Deflation (hoofdstuk IX) is een heilzame herinnering aan het feit dat dit soort dingen eerder zijn gebeurd, in de jaren 1930, zij het niet op de schaal die ditmaal in voorbereiding is. In de conclusie (p. 64) benadrukt hij zijn punt door de lezers te confronteren met de grimmige realiteit van wat er gebeurt; ik zou graag het hele krachtige hoofdstuk citeren, maar dat is natuurlijk overbodig, want het boek kan (en dat zou u moeten doen) gratis worden gedownload via de link aan het begin van dit artikel - lees het gerust; het is noodzakelijk om alle details te lezen die hier niet kunnen worden weergegeven. Hier volgt een reeks citaten:
Zou dit u als mens niet moeten verontrusten? Welk onderdeel van de georganiseerde slachting van grote aantallen onschuldige mensen vindt u aanvaardbaar? Meent u dat u op de een of andere manier speciaal bent, dat u beschermd werd, of dat u nu beschermd zult worden?

Er bestaat overvloedig bewijs dat er in de wereld grootse kwaadaardige krachten aan het werk zijn, in de loop der tijden en in onze huidige tijd. Wilt u echt onwetend zijn over het bestaan en de werking daarvan? (p.64.)

Niet weten is slecht. Niet willen weten is erger.

Opzettelijke onwetendheid over het bestaan en de werking van het kwaad is een luxe die zelfs de rijken zich niet langer kunnen permitteren.

We bevinden ons in de greep van het grootste kwaad waarmee de mensheid ooit te maken heeft gehad (of geweigerd heeft te erkennen, al naar gelang het geval). Hybride oorlog is onbeperkt. Het kent geen grenzen. Het is wereldwijd en het zit in uw hoofd. Het is oneindig. (p. 65.)

We zijn getuige geweest van plannen en daadwerkelijke pogingen om fysieke controle uit te oefenen over het lichaam van ieder mens, op wereldwijde schaal, en dit gaat door... Waarom gebeurt dit?

Ik zal een verrassende bewering doen. Dit is niet omdat de macht om te controleren toeneemt. Het is omdat deze macht daadwerkelijk aan het instorten is. Het 'controlesysteem' is de instortingsfase ingegaan.

Hun macht werd gebaseerd op misleiding. Hun twee grote krachten van misleiding en geld en media, waren uiterst energie-efficiënte controlemiddelen. Maar deze krachten storten nu volledig in. Daarom zijn ze in allerijl overgegaan tot het invoeren van fysieke controlemaatregelen. Fysieke controle is echter moeilijk, gevaarlijk en energie-intensief. En dus hebben ze alles op het spel gezet. Ze lopen het risico om zichtbaar te zijn. Is dat geen teken van wanhoop? (p. 67-68.)

Nooit eerder was er een systeem dat zo weinig mensen ten goede kwam ten koste van zo velen. Is dit niet inherent instabiel en onhoudbaar? Fysieke controle, in tegenstelling tot heerschappij door misleiding, vergt enorm veel energie. Kan dit volgehouden worden terwijl alle economieën vernietigd worden en alle mensen misbruikt worden, over de gehele wereld? Ze weten niet hoe ze 'beter terug moeten bouwen'. Kijk naar hun voetafdruk over de hele wereld - de vernietiging, de economische verwoesting. (p. 68.)

Laat ik afsluiten met de woorden van John F. Kennedy:

Onze problemen werden door de mens veroorzaakt; daarom kunnen ze door de mens worden opgelost. (p. 70.)
Op mijn beurt sluit ik af met de laatste alinea van Webbs Proloog; laten we dit ter harte nemen, de link naar zijn boek wijd en zijd verspreiden en, om met de titel van Naomi Wolfs recente boek te spreken, 'de confrontatie met het beest' moedig en vastberaden aan te gaan:
Ik hoop dat door het kenbaar maken van deze narigheid, en door dit te doen in deze tijd waarin de ontwikkelingen steeds duidelijker worden, het besef zich zal verspreiden en dat het ergste kan worden afgewend. Misschien zal deze Great Taking niet plaatsvinden als we allemaal onze verantwoordelijkheid nemen - zelfs de investment bankers - en nadrukkelijk zeggen: we zullen dit niet toestaan. Het is een constructie. Het is niet echt.
Amen.
Bert Olivier werkt bij het Departement Filosofie, University of the Free State. Bert doet onderzoek naar psychoanalyse, poststructuralisme, ecologische filosofie en techniekfilosofie, literatuur, film, architectuur en esthetiek. Zijn huidige onderzoek gaat over 'Understanding the subject in relation to the hegemony of neoliberalism.'
Zie: https://brownstone.org/articles/the-great-taking-exposes-the-financial-end-game/