iran kikker koken israël
© The Cradle
De theorie van de "kokende kikker" wordt gebruikt als strategie voor asymmetrische oorlogvoering:
Er wordt beweerd dat een kikker die in een ondiepe pan met water op een fornuis wordt geplaatst, tevreden in de pan met water blijft zitten terwijl de temperatuur blijft stijgen. Hij springt er niet uit, zelfs als het water langzaam het kookpunt bereikt en de kikker daardoor doodgaat. De verhoging van de temperatuur met één graad per keer is zo geleidelijk dat de kikker zich niet realiseert dat hij gekookt wordt tot het te laat is.
Hoewel het verhaal als een apoloog wordt beschouwd - een mooi fabeltje dat een betekenisvolle les moet overbrengen - wordt het vaak aangehaald door militairen en geopolitici om het "langetermijnspel" van het bereiken van strategische doelen te beschrijven.

Vandaag de dag zijn het Iran en zijn regionale bondgenoten die een afgemeten aanpak gebruiken om de temperatuur in West-Azië op te voeren totdat het water de Amerikaanse en Israëlische 'kikkers' dood zal koken. Strategie, discipline en zeldzaam geduld - de antithese van westers kortetermijndenken - zullen Iran de overwinning brengen. Om met de Taliban te spreken: "Amerikanen hebben horloges, maar wij hebben de tijd."

De Iraanse Islamitische Revolutionaire Garde (IRGC) en zijn regionale bondgenoten zijn degenen die nu de tijd hebben. Twee met elkaar verbonden voorbeelden maken duidelijk hoe de IRGC de temperaturen als wetenschappers in een laboratorium kalibreert.

De Yankee kikker

Na de lancering van de door Hamas geleide verzetsoperatie al-Aqsa vloed op 7 oktober vorig jaar, zette de Amerikaanse president Joe Biden Amerikaanse marine-eenheden in de Perzische Golf en de Middellandse Zee in om Israël te "verdedigen."

Op 26 november voeren de USS Eisenhower en zijn begeleidende schepen door de Straat van Hormuz en gingen voor anker in de Perzische Golf aan de Saudi-Arabische kant. De aan Ansarallah gelieerde zeestrijdkrachten van Jemen richtten zich op 19 oktober met hun eerste schoten aanvankelijk op Israëlische schepen en de haven van Eilat. Maar op 29 november escaleerden hun aanvallen naar schepen van of naar Eilat, ongeacht vlag of eigendom.

Dit patroon mondde op 18 december uit in de aankondiging door het Pentagon van "Operation Prosperity Guardian," bedoeld om de economische belangen van Israël veilig te stellen ten koste van Amerikaanse militairen. Vervolgens verplaatsten de Eisenhower en zijn begeleidende schepen zich van de Perzische Golf naar de Rode Zee en de Golf van Aden, zogenaamd om de bezettingsstaat te "verdedigen."


Commentaar: En nu de Indische oceaan.


In plaats daarvan heeft de positionering van Amerikaanse marineschepen in de Rode Zee en de Golf van Aden hen blootgesteld aan mogelijke aanvallen van Iraanse of door Iran geleverde wapens, waaronder kruisraketten, ballistische raketten en drones.


Commentaar: En nu hypersonische raketten.


Ondanks de inspanningen van de Amerikaanse marine (USN) en - luchtmacht (USAF) blijft Ansarallah ongeslagen. Eerdere Brits-Amerikaanse luchtaanvallen in Jemen bleken ineffectief, terwijl het aanhoudende tempo en de toenemende reikwijdte van de Jemenitische operaties de zeemacht overbelasten en het moreel drukken.

In tegenstelling tot 'Hollywoodkanonnen' beschikken Amerikaanse marineschepen niet over onbeperkte onderscheppingsraketten en kunnen op zee evenmin herladen worden. Wat het moreel van het Amerikaanse personeel betreft, dat zal op de lange termijn breken, vooral omdat veel, zo niet de meeste, matrozen en mariniers gewoon niet gemotiveerd zijn om voor Israël te vechten.

Vorige maand zei kapitein Chris Hill, de bevelhebber van de USS Eisenhower: "Mensen hebben behoefte aan vakantie, ze moeten naar huis."

Terwijl matrozen, mariniers en piloten nerveus worden van het dagelijks ontwijken van de drones en raketten van Ansarallah, peddelt de 'Yankee kikker' vrolijk rond in zijn Washingtonse bubbelbad, in de overtuiging dat de 'macht' van de Amerikaanse marine die lastige 'Houthi's' zal verslaan.

Dit was wel degelijk een goed uitgekiende zet die gesteund werd door Iran en twee doelen bereikte: Ten eerste kreeg het de vliegdekschepen uit de Perzische Golf en ten tweede zoog het de VS in een escalerende val. De Yankee kikker zit in de Rode Zee/Golf van Aden-stoofpot. Hij kan niet winnen.

Hij zal er ofwel uit springen en in vernedering vluchten, waardoor de geloofwaardigheid van de Amerikaanse strijdkrachten na het vernederende debacle in Afghanistan in 2021 nog verder wordt aangetast; of hij zal in de stoofpot blijven zitten en doodgekookt worden - met verlies van schepen en levens.

In beide gevallen wint Iran. Daarnaast zal een Iraanse overwinning op de VS worden toegejuicht door China, Rusland en tal van andere landen in het mondiale zuiden. Een scherpzinnig persoon op Twitter/X, Armchair Warrior (die de waarschijnlijke reacties van Rusland op de Oekraïense provocaties beschrijft), merkte op dat Iran door zijn acties een "reflexieve controle" over de acties van Washington heeft laten zien. Hiermee bedoelt hij: "Als elke militaire actie die je onderneemt een symmetrische reactie krijgt, dan kun je de aard, de plaats en het tempo van het conflict in jouw voordeel bepalen." Dit is precies wat de IRGC op een slimme manier bewerkstelligt.

De Israëlische kikker

De kleine 'Israëlische kikker,' slaperig in het warme water, droomt ondertussen van zijn 'nieuwe Israël' - het Israël dat hij zal creëren zodra hij Gaza etnisch gezuiverd heeft. Hij wil Gaza ontwikkelen, luxe appartementen langs het strand bouwen en wooneenheden voor nieuwe vestigingskolonisten bouwen.

Architecten maken al tekeningen. De schoonzoon van voormalig president en huidig Republikeins kanshebber Donald Trump, Jared Kushner, aanhanger van Netanyahu en donor van de Likudpartij, is gordijnen aan het opmeten voor zijn appartement aan het water in Gaza.

Het Israëlische leger heeft Hamas echter niet verslagen. Hamas blijft aanzienlijke schade toebrengen aan de Israëlische militaire hardware en mensen. Volgens één schatting is Hamas slechts met 15-20 procent uitgedund. Het bezettingsleger is voor zijn bewapening volledig afhankelijk van de VS en zijn Europese vazalstaten, omdat de binnenlandse productiecapaciteit beperkt is.


Commentaar: En het aantal Israëlische slachtoffers wordt steeds moeilijker te verbergen: Israeli military suffers dozens of casualties in 'unusual incident' in Gaza, raising total to 3,757


Volgens één schatting zouden zo'n 500.000 kolonisten zijn teruggekeerd naar hun thuisland; de meesten zullen niet terugkeren. Sinds 7 oktober wordt de dienstplicht niet langer als een veilige doch lastige driejarige verplichting gezien: ouders vrezen voor hun dochters en zonen.

De sluimerende weigerbeweging die ontstond na de Israëlische invasie van Libanon in 1982 is weer ontwaakt. Dienstweigeraars weigeren hun dienstplicht en worden als gevolg daarvan gevangen gezet. De dienstplichtvrijstelling voor ultraorthodoxe Joden liep op 1 april af; zij dreigen Israël te verlaten, terwijl het voortbestaan van Israël afhankelijk is van Joden die zich daar vestigen.

Als vertegenwoordigers van ultraorthodoxe Joden uit de coalitie van premier Benjamin Netanyahu stappen, kan dat zijn extremistische regering ten val brengen. Interne spanningen binnen de Israëlische samenleving escaleren, aangewakkerd door sociaal-economische druk en ontevredenheid over de manier waarop de regering de oorlog heeft aangepakt.

De Israëlische economie ligt overhoop. De shekel daalt. De koers staat nu op 3,60 ILS voor 1 USD, na een piek van 4,01 ILS voor 1 USD, en waarschijnlijk liggen verdere dalingen in het verschiet. Begrotingstekorten en leningen rezen de pan uit. Moody's verlaagde de kredietwaardigheid van Israël op 9 februari van A1 naar A2. Israëls toeristische sector verkeert in een crisis. De meeste grote luchtvaartmaatschappijen vliegen niet meer naar Israël. De Israëlische productie- en landbouwsector is beperkt. Israël heeft beperkte toegang tot natuurlijke hulpbronnen en energie; het is afhankelijk van levensaders over land naar Jordanië en Egypte, met Azerbeidzjaanse olie en gas dat vanuit Turkije naar Haifa aangevoerd wordt.

Iran doet met Israël hetzelfde als Israël Iran aandeed met economische sancties. Maar in tegenstelling tot Israël heeft Iran een overvloed aan olie en gas, 85 miljoen geletterde en goed opgeleide mensen die niet van plan zijn om te vluchten en een formidabele landbouw- en productiebasis.

Teheran wurgt de Israëlische economie op systematische wijze. De haven van Haifa staat op de doelenlijst van Hezbollah. Als Haifa samen met Eilat wordt gesloten, beschikt Israël alleen nog over levensaders over land voor voedsel- en energievoorraden. Ben Gurion International en andere luchthavens kunnen in de toekomst een doelwit worden.

De temperatuur wordt langzaam opgevoerd

De recente Israëlische aanval op de Iraanse diplomatieke missie in Damascus, naar verluidt als reactie op een Iraakse drone die Eilat aanviel, weerspiegelt Netanyahu's angsten en frustraties - dat "de hele wereld tegen ons samenspant."

Het lijkt erop dat Netanyahu's strategie bestaat uit het aansporen van Iran om de spanningen te laten escaleren, wat hen er mogelijk toe zal aanzetten om Amerikaanse militaire middelen in de regio aan te vallen en zo de VS in de Gaza-oorlog te betrekken. Het is echter onzeker of Teheran zal toehappen.

Hoewel de IRGC waarschijnlijk zal reageren, zullen ze proberen niet in Netanyahu's val te trappen. In plaats daarvan zou Iran ervoor kunnen kiezen om zijn economische wurggreep op Israël te versterken, mogelijk door strategische locaties als Eilat, Haifa en Ben Gurion Airport tot doelwit te maken.

De econoom Herbert Stein merkte op: "Als iets niet eeuwig door kan gaan, zal het ophouden." Terwijl Israël nog lang niet aan de rand van de afgrond staat, zorgen de gedisciplineerde en berekende acties van de IRGC ervoor dat de regionale spanningen gestaag toenemen. Als hier niets aan wordt gedaan, kan dit leiden tot aanzienlijke gevolgen voor de Israëlische samenleving en zijn economie - en dat allemaal zonder dat het land het doorheeft, net als de kleine kikker die gekookt wordt.

Zie: https://mahendrarajah.com/2024/03/22/how-do-iranians-boil-a-frog/