Afbeelding
Mitch Henriquez is door de Haagse politie vermoord. Dat is de enige conclusie die je kunt trekken na de verhalen en de beelden gezien te hebben. Dit soort moorden door de politie zijn tot nu toe altijd door de autoriteiten door de vingers gezien maar, als we de schijn van het hebben van een rechtsstaat hoog willen houden, dan moeten er nu koppen rollen.

Het is namelijk niet de eerste keer dat de politie met buitensporig geweld een eind maakt aan het leven van een Nederlandse burger. Dan zwijg ik nog over asielzoekers die in detentie op dubieuze manieren overlijden omdat daar meestal het overzicht ontbreekt als deze informatie überhaupt naar buiten komt. Michael Oomen werd in 2011 doodgeschoten in Amsterdam. In 2012 werd de 17-jarige Rishi op het perron in Den Haag neergeschoten. In 2013 werd Mike Stok door een Rotterdamse politieman in burger met 8 kogels naar de andere wereld geholpen en nu dus Mitch Henriquez.
In al deze zaken wordt aanvankelijk door de politie gelogen over de toedracht en geen van deze moordende agenten wordt vervolgd. De bewijslast tegen de agenten, zoals video's, verhoren en getuigenverslagen verdwijnen als ze ooit in de publieke arena terechtkomen en de agenten vervolgen verder hun loopbaan zonder problemen. Waarom is dat?

Een agent wordt niet meer gereprimandeerd op het toepassen van buitensporig geweld. Dit geeft de agent op straat de zekerheid te handelen zoals hem op dat moment uitkomt. Agenten in Nederland zijn daarmee vrij om los te gaan op iedere willekeurige burger en de verklaringen omtrent de omstandigheden worden later passend gemaakt. De arm der wet is nog steeds aan regels gebonden maar, regels zijn alleen functioneel wanneer diezelfde regels ook gehandhaafd worden en daar blijkt het in ons land in toenemende mate aan te schorten.

,,Ik heb gezien hoe de man die al op zijn buik op de grond lag, werd geslagen op zijn hoofd met een politieknuppel. En dat terwijl vijf agenten hem al in bedwang hielden," zegt Esther de Ruijter over de meest recente moord tegen het AD. Kortom, Mitch is waarschijnlijk zijn schedel ingeslagen met een wapenstok terwijl hij door vijf man in bedwang werd gehouden. Dat is nog moeilijk moord te noemen maar heeft eerder iets van een executie.
Nu was Mitch een Arubaan en dat wordt in de media breed uitgemeten. Het maakt niet uit waar Mitch zijn oorsprong heeft gevonden, hij vormde geen bedreiging en nu is hij dood. Eerst was er nog het idee dat hij een wapen had maar, Mitch had geen wapen. Het vermeende wapenbezit zou ook geen argument zijn om hem met vijf man te bespringen zodat de zesde hem zijn hersens in kan slaan.


Als onze politie mensen zoveel doodsangsten uitstaan, dan hadden zij misschien een andere baan moeten kiezen. Vroeger was onze politie ook niet bang maar, die liepen met hun handen op hun rug en spraken je aan als zij dat nodig achtten. Ze bleven met je in gesprek en als ze iemand arresteerden, namen ze deze personen vaak mee zonder ze eerst in de boeien te slaan omdat hiervoor geen aanleiding was. Men was rustig en bleef in gesprek maar, dat zijn vervlogen tijden.

De rekrutering van politiepersoneel kent tegenwoordig andere zoekcriteria omdat aan de functie een andere invulling wordt gegeven. De politie was haar autoriteit aan het verliezen en daarom zijn er nieuwe lagen in de handhaving aangebracht. Zo hebben we van Ad Melkert allerhande stadswachten gekregen die zijn uitgegroeid tot BOA's [Bijzondere Opsporingsambtenaren] en daarboven staat de politie functionaris met een extra pakket aan bevoegdheden. De politie zou zich meer gaan richten op serieuze aangelegenheden terwijl op straat de openbare orde werd gecontroleerd door mensen waarvoor in het kader van de werkverschaffing een functie gecreëerd is.

De agenten stonden boven de BOA's en genoten hun respect, misschien alleen om ze iets meer eigenwaarde te geven. De vernieuwde rekrutering van agenten lijkt in de psychologische tests een minderwaardigheidscomplex tegenwoordig te eisen. Als je nu met een agent in discussie gaat, is het goed mogelijk dat als je hem met nette worden in de hoek drijft hij agressief zal reageren. Hier werd vroeger op de politieschool veel aandacht aan geschonken maar, tegenwoordig lok je een agent makkelijk uit tot het doen van uitspraken die je tegen hem kunt gebruiken. Op het moment dat je ze daarmee confronteert, of je minachting voor het ambt laat zien zonder te gaan schelden, kun je met veel agressie worden benaderd.

We hebben een politiemacht met een enorm minderwaardigheidscomplex. De burger kijkt op ze neer, ze hebben weinig salaris en hun werkgever voert allerhande druk op ze uit om een bepaald gedrag te forceren. Mensen met flinke minderwaardigheidscomplexen totaal frustreren heeft een voorspelbaar effect. Ze zullen hun onmacht omzetten in daden en deze daden zijn nooit van een heroïsch kaliber maar wel met gevolgen.


We glijden al jaren af naar een totalitair bewind maar, we herkennen de tekenen niet of gooien ze weg met ingegeven argumenten. "De maatschappij is zoveel harder geworden", hoor je vaak lieden roepen die hun beperkte denkvermogen graag verdoezelen met standaard spreuken.

Deze maatschappij is niet zoveel harder geworden. De excessen worden nu enorm breed uitgelicht in de media, excessen die vroeger vaak de kranten niet haalden. We zijn wel dommer geworden en onzekerder geworden. Er komt zoveel op ons af aan informatie dat we het allemaal niet meer kunnen scheiden en besluiten ons niet meer te bemoeien met de 'ellende in de wereld'. We zijn allemaal zacht en week geworden, we kunnen geen weerstand meer verdragen en vertalen dat direct naar persoonlijke kritiek waar we nog alleen met geweld op kunnen reageren. Ons politieapparaat is een prachtig voorbeeld van die zwakte en frustratie.

De overheid staat achter zijn mensen dus, het OM vervolgt geen plegers van excessief geweld binnen het politieapparaat. Het resultaat is dat deze gefrustreerde lieden zich als een stelletje zwakbegaafde Neanderthalers kunnen manifesteren in de openbare ruimte. We zullen ze steeds meer uit de weg gaan om problemen te voorkomen omdat de aanleiding steeds kleiner wordt om door deze groep mishandeld te worden. Uiteindelijk zullen we ze vrezen omdat ze hun gram niet meer kunnen halen en steeds sadistischer worden. Het respect dat de politie ooit heeft gekend zal men terug achten maar, op dat moment wordt respect met angst verward. Door angst worden we al gedreven en dat noemen we 'verstand'.

"Wees verstandig en beleefd tegen de politie", zal de nieuwe slogan zijn voor de lieden die al jaren te druk zijn om even bij je langs te komen als er ingebroken is. Ze komen tegenwoordig wel in opdracht van de belastingdienst, het CJIB en de bank als je hun deurwaarder niet je medewerking geeft in hun illegale praktijken.

Ze hebben het gezag van de politie eerst ondermijnd door de politieambtenaar onze 'beste vriend' te maken. Ze hebben de politieman op een mentaal gelijke voet willen stellen met de burger en daarmee is een stukje respect verdwenen. Vervolgens hebben ze deze constatering gedaan en is het politieke klimaat ernstig veranderd. De overheid heeft zijn rechterhand carte blanche gegeven om de angst er bij de burger in te vechten maar, als dit door gaat, dan loopt het waarschijnlijk uit de hand.

Door de wetteloosheid waaronder de politiefunctionaris zijn taken uitvoert, kan de burger nog alleen op zichzelf vertrouwen. Daarmee zal een uiteindelijke escalatie van dit probleem een feit worden als de politie zich niet verantwoordelijk opstelt tegenover haar eigen gedrag. De overheid gaat ze niet redden, de burger is er klaar mee en de enige die de politie nog kan redden is een politieman.

Politiemensen zullen zelf hun bedrijf onder de loep moeten nemen en moeten analyseren waarom we terechtkomen in deze neerwaartse spiraal. Ook oud politiemensen zouden hierin een functie kunnen hebben want, zij weten misschien nog waar de verschillen met vroeger liggen.

Afbeelding
© ANPNog een voorbeeld: een man wordt bewerkt door een grote groep agenten op het Stadhuisplein in Rotterdam