OF THE
TIMES
Een legendarische waarzegger en genezer, oorspronkelijk uit Pylos, die regeerde in Argos. Hij introduceerde de verering van Dionysos, volgens Herodotus, die beweerde dat zijn krachten als ziener afkomstig waren van de Egyptenaren[2] en dat hij de taal van dieren kon begrijpen. Een aantal pseudepigrafische boeken over waarzeggerij circuleerden in de klassieke en Hellenistische tijd onder de naam Melampus. Volgens Herodotus en Pausanias (vi.17.6), op gezag van Hesiodos, was zijn vader Amythaon, wiens naam het "onuitsprekelijke" of "onuitsprekelijk groots" impliceert;[3] dus Melampus en zijn erfgenamen waren Amythaides van het "Huis van Amythaon."Nogmaals, er is niet veel feitelijks over Orpheus te vinden, maar wel veel speculatie over het Orphisme. Dus weer Wikipedia:
In de Odyssee van Homerus,[4] wordt in een uitweiding over de afkomst van Theoclymenus, "een profeet, afkomstig uit het Melampus-geslacht van zieners,"[5] het epische verhaal over Melampus dermate beknopt geschetst dat de details bekend moeten zijn geweest bij het publiek van Homerus. Met korte hints wordt gezinspeeld op een reeks episodes, waarin we een conflict zien in Pylos tussen Melampus en Neleus, die het "grote hoge huis" van Melampus inpikt en hem dwingt tot heldhaftig ballingschap. Melampus brengt een jaar door als slaaf in het huis van Phylacus, "allemaal voor Neleus' dochter Pero." Op zijn dieptepunt wordt Melampus bezocht door "de waanzinnige betovering die een Furie, moorddadige geest, over zijn geest had uitgesproken. Maar de ziener bevrijdde zich van de dood" en slaagde er uiteindelijk in om het vee van Phylacus terug naar Pylos te lokken, waar hij zich op Neleus wreekte en Pero ten huwelijk gaf aan zijn broer Bias. Maar het lot van Melampus zelf lag in Argos, waar hij leefde en regeerde, trouwde en een talrijk nageslacht verwekte, hetgeen ook kort wordt geschetst in de excursus van Homerus.
Een werk dat in de oudheid aan Hesiodos werd toegeschreven (Melampodia), bestaat uit dusdanig fragmentarische citaten en toevallige opmerkingen dat de reconstructie ervan, volgens Walter Burkert,[6] "hoogst onzeker" is. (Wikipedia)
De afgelopen jaren viel een groter percentage van de neerslag in de vorm van hevige eendaagse gebeurtenissen. Negen van de top 10 jaren met extreme eendaagse neerslaggebeurtenissen dateren van na 1996.En een aantal uitzonderlijke sneeuwgebeurtenissen:
Terwijl El Niño-condities op komst zijn voor later in 2023, zullen koude temperaturen in januari en februari ijs, ijzel en sneeuw brengen voor diegenen die langs de I-95 corridor tussen Washington D.C. en Boston wonen.Nogmaals, zijn we getuige van de eerste stadia van een ijstijd?
De zon is het huidige grote zonneminimum ingegaan (2020-2053), hetgeen zal leiden tot een aanzienlijke vermindering van het magnetische veld en de zonneactiviteit, zoals tijdens het Maunder minimum, wat zal leiden tot een merkbare verlaging van de temperatuur op aarde. - Zharkova, 2020De tijd zal het leren. Vergeet niet dat natuurlijke klimaatveranderingen niet lineair verlopen en dat perioden van rust gevolgd kunnen worden door plotselinge en snelle veranderingen. Zoek naar de signalen en bereid u daarop voor.
Deze studie levert bewijs voor de aanwezigheid van gefossiliseerde extracellulaire polymere stoffen (EPS) en cyanobacteriën en nanosferen, die mogelijk gepermineraliseerde virussen of virusachtige deeltjes vertegenwoordigen, in vroeg-Neoproterozoïsche zuilvormige stromatolieten van de Jiuliqiao Formatie aan de zuidoostelijke rand van het Noord-Chinese Platform[8].De rol van virussen is dermate fundamenteel dat sommige onderzoekers zich nu afvragen of "virussen onze oudste voorouders zijn." Dit is de kerngedachte van de "virus-eerst"-hypothese,[9] volgens welke virussen het ontstaan van cellulair leven en vervolgens van alle eencellige of meercellige levensvormen mogelijk maken.
[...] kunnen we niet stellen dat [in] de virussen, in hun samensmelting met het cellulaire genoom en hun heropkomst daaruit, we getuige zijn van de componenten en het proces die in de loop van de evolutie de succesvolle genetische modellen hebben voortgebracht die ten grondslag liggen aan alle levende cellen?[11]Sterk bewijs ten gunste van de virus-eerst-theorie is de aanwezigheid van sleutelgenen in virussen, die afwezig zijn in cellulaire levensvormen:
Het bestaan van verschillende genen die een centrale rol spelen bij virusreplicatie en -structuur en die gemeenschappelijk zijn voor een groot aantal virussen maar afwezig zijn in cellulaire genomen (virusspecifieke genen), suggereert een model van een oude virale wereld, een stroom van virusspecifieke genen die ononderbroken verliep vanaf het pre-cellulaire stadium van de evolutie van het leven tot op de dag van vandaag.[12]Dat virussen specifieke genen bevatten, wordt perfect geïllustreerd door de recente ontdekking van het Yaravirus, een virus waarvan 90% van de genen in geen enkele andere levensvorm voorkomt:
Verrassend genoeg bleek uit analyses van het genoom van het Yaravirus dat geen van de genen overeenkwam met sequenties van bekende organismen bij vergelijking op nucleotidenniveau. Toen we keken naar homologie op aminozuurniveau, ontdekten we dat slechts twee voorspelde eiwitten overeenkomsten vertoonden met de Pfam-A-database en dat er in totaal zes zwakke overeenkomsten vertoonden met de nr-database. Bijgevolg, gegeven dezelfde criteria die werden gebruikt om de genomen van andere reuzenvirussen te analyseren, bestaat ongeveer 90% (n = 68) van de voorspelde yaravirusgenen uit weesgenen (ORFans). [...][13]Een andere factor die de virus-eerst-theorie onderbouwt, betreft de analyse van basale genen. Hieruit blijkt dat van een bepaald gen dat in een groot aantal organismen voorkomt, waaronder virussen, de oudste versie het vaakst in virussen wordt aangetroffen:
Zelfs in de meeste gevallen waarin overeenkomsten kunnen worden waargenomen tussen gastheer- en virale genen, zal een zorgvuldig uitgevoerde fylogenetische analyse meestal aantonen dat de virale versie de basis vormt van de versie die in de gastheer wordt aangetroffen. De virale versie lijkt ouder en vaak eenvoudiger te zijn.[14]Bovendien is er steeds meer bewijs dat aantoont dat virussen de voorouders zijn van de drie levensdomeinen[15] (Archaea, Bacteriën en Eukarya), cellen[16] en zelfs DNA[17].
Als het leven een boom is, dan is het virus zijn sap[19][1] Hayward, Alexander (2017) "Origin of the retroviruses: when, where, and how?"Current Opinion in Virology
Commentaar: Lees ook: Massa-Ectincties, Evolutionaire Sprongen en Virale Informatie